บทที่ 2 ร่างกายนี้มอบให้ท่าน 2

“เจ้าไม่พอใจหรือ” น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบถามที่ใบหูเล็ก เมื่อเห็นแววตาสั่นไหวของอีกฝ่าย

ห่าวเย่วเล่อสูดลมหายใจเพื่อเรียกความมั่นใจกลับคืนมา “ข้าแค่ตกใจเจ้าค่ะ ข้าแต่งมาเป็นฮูหยินของท่านโหว ย่อมต้องมอบใจและร่างกายนี้ให้กับท่านโหวอยู่แล้วเจ้าค่ะ” น้ำเสียงแว่วหวานเอ่ยตอบอย่างตรงไปตรงมา

นางเองก็ไม่ใช่สตรีในห้องหอ คงไม่ต้องเสแสร้งแกล้งพูดคำหวานหูหรอก

“ดี เช่นนั้นคืนนี้เจ้าก็ทำหน้าที่ของฮูหยินจวนโหวให้ดีแล้วกัน” คิ้วเข้มกระตุกไปมาเมื่อได้ยินคำพูดของคนใต้ร่าง

เมื่อนางเต็มใจและเตรียมกายมาแล้ว เขาเองก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องทำตัวเป็นสุภาพชน นางคือฮูหยินบรรณาการของเขานี่ เขาจะทำอย่างไรกับนางก็ได้

จมูกโด่งดอมดมที่ซอกคอขาวหอมกรุ่น ริมฝีปากหนาขบเม้มจนผิวกายขาวผ่องเกิดรอยแดงจนเด่นชัด

เพียงแค่เขาสูดดมความหอมหวานจากกายสาว แท่งหยกของเขาก็แข็งขืนขึ้นมา จนหญิงสาวสัมผัสได้ถึงสิ่งที่ดุนดันตรงหว่างขา พลันรู้สึกความร้อนขุมหนึ่งแล่นพล่านไปทั่วกายสาว

“อื้อ...”

ริมฝีปากหนาเปลี่ยนไปบดจูบที่เรียวปากอวบอิ่ม เขาดูดดึงลิ้นเล็กที่หลบหลีกเป็นพัลวัน ก่อนจะไล่ต้อนจนอีกฝ่ายจนมุม ลิ้นหนาสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากหวาน รสสัมผัสของนางช่างหวานละมุน จนเขานึกแปลกใจ ความรู้สึกวาบหวานพลันแล่นเข้าสู่กลางใจ

ใบหน้าคมเคลื่อนมาที่ลำคอระหง จมูกโด่งคลอเคลียไปตามซอกคอขาวหอมกรุ่น เขาขบเม้มดูดดึงจนลำคอขาวเกิดรอยแดงระเรื่อ มือหนากระตุกสายผูกเอวออก แล้วล้วงเข้าไปในสาบเสื้อ กอบกุมเต้าควบคู่งามพลางบีบขยำจนผิวเนื้อตรงส่วนนั้นเกิดรอยแดง นิ้วเรียวยาวสะกิดที่เม็ดทับทิมจนมันแข็งตั้งชูชันขึ้นมา

“อื้อ...” คนใต้ร่างหลุดครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน จนนางเผลอตอบรับสัมผัสของเขาด้วยความชอบใจ

ไม่ว่าเขาจะแตะส่วนใดบนร่างกายนี้ นางก็ยอมเปิดทางให้แต่โดยดี ทั้งยังอำนวยความสะดวกให้เขา โดยการแอ่นกายขึ้นแล้วดึงเสื้อคลุมออกไปให้พ้นจากร่าง

ตอนนี้ร่างกายของทั้งสองต่างเปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่ คนหนึ่งมีผิวกายขาวผ่องราวกับน้ำนม แต่อีกคนกลับคมเข้มมากกว่า

“เจ้าหวานไปทั้งตัวเลยหรือฮูหยิน”

ร่างสูงเชยชมร่างขาวผ่อง ที่กำลังบิดเร่าไปมาด้วยความเสียวซ่าน โดยเขาเป็นผู้สร้างให้

ใบหน้าคมก้มลงมาที่เต้าอวบนุ่มนิ่มคู่งาม ริมฝีปากหนาเข้าครอบครองเม็ดทับทิมสีหวาน ปลายลิ้นตวัดเลียไปมา ก่อนจะดูดดึงอย่างแรงจนเกิดเสียงดัง เม็ดทับทิมของนางถูกเคลือบด้วยหยาดน้ำลายสีใสจนเปียกชุ่ม

“อ่า...เจ็บ” เสียงหวานร้องครางประท้วง แต่กลับแอ่นกายขึ้นมารับสัมผัสวาบหวานจากชายหนุ่ม ผู้ปลุกเร้าอารมณ์ของนางจนทะยานไปแตะขอบฟ้า

ใบหน้าหล่อเหลาผละออกจากเต้าอวบอย่างแสนเสียดาย แต่เพราะมีสิ่งหนึ่งที่เขาต้องการมากกว่า ฝ่ามือหนาจับขาเรียวยาวเสลาแยกออกจากกันจนเผยให้เห็นกลีบดอกไม้แสนงามที่เริ่มคายน้ำหวานออกมาจนเปียกชุ่ม

เย่เจียวหั่วกระตุกยิ้มร้าย ก้มหน้าซุกไปหากลีบดอกไม้งาม แล้วตวัดลิ้นปาดเลียไปทั่วกลีบสีชมพูอ่อน จากนั้นจึงดูดดึงที่ติ่งกระสันจนคนใต้ร่างดิ้นพล่านไปด้วยความเสียวซ่าน

ร่างระหงแอ่นสะโพกขึ้นสู้กับลิ้นร้ายกาจของเขา มือขาวจับกลุ่มผมสีน้ำหมึกเพื่อลดอาการเสียวซ่าน

“อ่า...เสียว อึก” เสียงหวานซู้ดปากครางเสียงหวานกับการปรนเปรอจากชายหนุ่ม

เมื่อสายตาคมหวานทอดมองไปเห็นกลุ่มผมสีน้ำหมึกที่ซุกตรงหว่างขาของนาง ใบหน้างามพลันเห่อร้อนขึ้นสีระเรื่อ

ร่างของนางกระตุกเกร็งก่อนจะคายน้ำหวานออกมา ลมหายใจเหนื่อยหอบกับบทรักที่ผู้เป็นสามีมอบให้

ใบหน้าคมยกยิ้มด้วยความพึงพอใจเมื่อทำให้คนใต้ร่างเสร็จสม เขาตวัดลิ้นดูดกลืนหยาดน้ำหวาน ที่ปล่อยออกมาจากร่องอ่อนนุ่มทุกหยาดหยด จากนั้นจึงผละตัวขึ้นมาเงยหน้ามองเจ้าสาวที่นอนหมดแรงอยู่บนเตียง

“ข้ายังไม่เสร็จเลยนะฮูหยิน”

“อื้อ...ข้าจะหมดแรงแล้วเจ้าค่ะ” น้ำเสียงหวานเอ่ยตอบอู้อี้ ดวงหน้างามหลับตาพริ้ม

“เจ้าดูสิว่ามันยังคงแข็งอยู่เลย วอนฮูหยินช่วยกำราบมันให้สงบทีเถิด”

เย่เจียวหั่วคว้ามือเล็กขึ้นมาจับที่แท่งหยกอันใหญ่ของตน

“อ๊ะ!!”

ความรู้สึกร้อนลวกตรงฝ่ามือเมื่อครู่ ทำให้คนงามลืมตาขึ้นมาทันที ใบหน้าขึ้นสีเมื่อเห็นสายตาวิบวับของอีกฝ่าย

“อย่ากลัวเลย มันแค่กำลังเรียกร้องฮูหยินเท่านั้นเอง”

“ข้าไม่ได้กลัวเจ้าค่ะ แค่ตกใจ”

เย่เจียวหั่วผุดยิ้มออกมา “ฮูหยินกำราบให้มันสงบลงหน่อยสิ” ไม่พูดเปล่าแต่เขายังเอื้อมมือไปจับมือเล็กให้มาจับที่แท่งหยกของตนเอง

หญิงสาวอยากจะชักมือหนี แต่ติดที่เขาจับมือของนางเอาไว้ ทั้งยังค่อย ๆ ขยับมือขึ้นลงให้นางทำตามด้วย

“อ่า...อย่างนี้แหละ แค่ฮูหยินใช้มือข้าก็จะเสร็จแล้ว” ร่างสูงซู้ดปากด้วยความเสียวซ่าน ท้องน้อยของเขาปั่นป่วนเพียงแค่สัมผัสจากฝ่ามือเล็กของนางเท่านั้นเองหรือ

เมื่อมือเล็กขยับชักรูดแก่นกายของเขาตามที่สอน น้ำสีใสก็ไหลซึมปริ่มออกมาจากปลายหัวหยัก มันกำลังร้องเรียกให้เขารีบจัดการนางเสียที ก่อนที่มันจะทนไม่ไหวแล้ว..