บทที่ 2 ร่างกายนี้มอบให้ท่าน 1

บทที่ 2

ร่างกายนี้มอบให้ท่าน

“เย่วเล่อ เจ้าลุกออกมาได้แล้ว” เย่เจียวหั่วเอ่ยเรียกหญิงสาวที่นอนหลับตาอย่างสุขใจด้วยเสียงที่ดังขึ้น

“อ๊ะ!!”

ร่างระหงพลันลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ แต่นั่นกลับยิ่งทำให้อารมณ์ของเย่เจียวหั่วพลันพลุ่งพล่านด้วยแรงปรารถนา จู่ ๆ ก็มีสตรีที่มีใบหน้างดงามยืนเปลือยกายอยู่ตรงหน้าจะไม่ทำให้เขาเกิดอารมณ์ได้อย่างไร

เขาเองก็เป็นชายชาตรีทั้งแท่ง ไม่ใช่ผู้ทรงศีลเสียเมื่อไหร่

เฮือก!!

น้ำลายเหนียวข้นกลืนลงคออย่างยากลำบาก ใบหูทั้งสองข้างของชายหนุ่มแดงก่ำจนร้อนฉ่า

ผิวกายขาวละเอียดดั่งน้ำนม ส่วนเว้าส่วนโค้งของสตรีเพศที่งดงามยืนอยู่ตรงหน้า หน้าอกอวบใหญ่เกินตัว เอวเล็กคอดกิ่วจนมือของเขาแทบจะกำรอบ แต่สะโพกผายกลับกลมกลึงยิ่งนัก

ภาพตรงหน้ายิ่งทำให้เลือดลมของเขาร้อนผ่าว กึ่งกลางกายที่เคยสงบนิ่งพลันแข็งขืนขึ้นมาทันใด

“ฮูหยินกำลังทดสอบความอดทนของข้าเช่นนั้นหรือ” ในที่สุดเย่เจียวหั่วก็เอ่ยทำลายความเงียบ

ห่าวเย่วเล่อที่เพิ่งตื่นกำลังงงงวยพลันกระจ่างแจ้ง เมื่อเห็นสายตาร้อนแรงของเขาที่มองมา หญิงสาวรีบทรุดตัวลงนั่งที่อ่างไม้ตามเดิม ฝ่ามือเล็กยกขึ้นมาปิดหน้าด้วยความอับอาย

ใบหน้างามร้อนฉ่ากับเหตุการณ์เมื่อครู่ นี่นางเปิดเผยร่างกายนี้ให้เขาเห็นทั้งหมดเลยหรือ

ตายแล้ว!! เย่วเล่อ เช่นนี้เขาคงจะมองว่านางกำลังยั่วยวนเขาใช่หรือไม่

“น้ำเย็นแล้ว เจ้ารีบลุกออกมาเถอะ”

“เอ่อ เจ้าค่ะ ท่านหันหน้าไปทางอื่นก่อนได้หรือไม่”

“เมื่อครู่ข้าเห็นจนหมดแล้ว เจ้ารีบขึ้นมา ข้าจะได้อาบน้ำบ้าง เหนียวตัวจะแย่แล้ว” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยอย่างหงุดหงิด แต่ร่างสูงกลับยกยิ้มมุมปากกับท่าทางขี้อายของหญิงสาว

เจ้าคนหน้าหนา! ห่าวเย่วเล่อฮึดฮัดในใจ แต่เพราะตอนนี้นางเริ่มหนาวสั่นขึ้นมาบ้างแล้ว จึงจำใจลุกขึ้นยืนออกมา

เขาอยากเห็น นางก็จะให้เห็นเต็มสองตา ดูสิว่าเขาจะทำอย่างไร?

ห่าวเย่วเล่อลุกขึ้นยืนเต็มความสูงของตน ร่างเพรียวระหงเดินออกมาจากถังไม้ โดยมีสายตาคมมองตามไม่ห่าง นางเดินไปหยิบเสื้อคลุมตัวบางเข้ามาสวมร่างกายงาม

ใบหน้างามร้อนผ่าวด้วยความเขินอาย แม้จะทำใจกล้าเช่นนั้น แต่นางก็ยังรู้สึกอับอายมากอยู่ดี คนผู้นั้นก็ยิ่งมองมาทางนางด้วยสายตาร้อนแรง ราวกับจะกลืนกินนางเสียอย่างนั้น

ขณะที่ห่าวเย่วเล่อจะเดินออกไปจากห้องอาบน้ำ เย่เจียวหั่วเอ่ยรั้งไว้เสียก่อน

“ฮูหยินช่วยอาบน้ำให้ข้าหน่อยได้หรือไม่” คิ้วเข้มเลิกขึ้นเล็กน้อย

“เอ่อ ให้ข้าเรียกสาวใช้มาดีกว่าเจ้าค่ะ”

“เจ้าเป็นฮูหยินของข้า หน้าที่อาบน้ำให้กับสามีสมควรเป็นฮูหยินสิ หรือว่าเจ้าอยากจะให้หญิงอื่นมามองร่างกายของสามีตัวเอง”

“ข้าอาบให้ท่านก็ได้เจ้าค่ะ”

หญิงสาวเดินเข้าไปหาร่างสูงแล้วหยิบผ้าขัดตัวมาถือไว้ เมื่อเขานั่งในถังอาบน้ำแล้ว นางจึงเดินอ้อมไปทางด้านหลัง ค่อย ๆ ขัดแผ่นหลังที่กว้างใหญ่ราวกับหินผาอย่างขะมักเขม้น

“ฮูหยินไม่มีแรงหรือ”

ห่าวเย่วเล่อไม่ตอบ แต่เพิ่มแรงขัดแผ่นหลังขึ้นไปอีก นางถูอย่างแรงด้วยความหมั่นไส้ จนแผ่นหลังแกร่งเกิดรอยแดงจนเห็นได้ชัด

เย่เจียวหั่วเองก็รู้สึกว่ามือของนางหนักเช่นกัน ตอนนี้แผ่นหลังของเขาก็เริ่มรู้สึกแสบ ๆ ขึ้นมาบ้างแล้ว

“ด้านหลังพอแล้ว ด้านหน้าด้วย”

ห่าวเย่วเล่อขยับกายมาทางด้านหน้า แล้วจึงเอื้อมมือไปขัดที่หน้าอกแกร่งของเขา โดยหลีกเลี่ยงตรงหัวนม ใบหน้าของนางยิ่งร้อนผ่าวมากขึ้น เมื่อเห็นเรือนกายของบุรุษ

เย่เจียวหั่วที่มองการกระทำของนางยิ่งรู้สึกคันยุบยิบในหัวใจ ท่าทางที่ดูจริงจังของนางก็ดูน่าเอ็นดูไม่น้อย คิ้วเรียวยาวที่โค้งดั่งพระจันทร์เสี้ยวขมวดมุ่นไปมายามที่เขาออกคำสั่งให้ขัดตรงนี้ ตรงนั้นไปมา

ความรู้สึกที่ได้จัดการหญิงสาวตรงหน้า และเห็นหน้าตาที่ไม่ชอบใจของนางก็ดูสำราญไม่น้อยเลยทีเดียว

แววตาคมที่มองใบหน้าของนางพลันเลื่อนสายตาต่ำลงไปที่ลำคอระหง นางคงไม่รู้ตัวว่าตลอดเวลาที่ก้ม ๆ เงย ๆ นั้น สาบเสื้อจะเริ่มคลายตัวออกจากกัน จนเขาที่นั่งดูอยู่มองเห็นเม็ดทับทิมสีแดงน่ากินแอบซ่อนตัวอยู่ภายใน

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฤทธิ์สุราที่ดื่มเข้าไป กอปรกับกลิ่นกายหอมละมุนที่แตะจมูกตลอดเวลา จึงทำให้ความอดทนของเขาขาดสะบั้นลง

“พอแล้ว” น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยสั่งหญิงสาวตรงหน้า

ห่าวเย่วเล่อเงยหน้ามองด้วยความแปลกใจ นางยังขัดไม่ทั่วเลยนะ

เมื่อเห็นสายตาที่ดูสงสัย เขาจึงแย้มยิ้มออกมา “หน้าที่อาบน้ำพอแค่นี้แหละ เพราะคืนนี้ฮูหยินยังต้องดูแลข้าตลอดทั้งคืน”

“อะไรนะเจ้าคะ”

หญิงสาวไม่ทันตั้งตัว เย่เจียวหั่วพลันลุกขึ้นยืนแล้วเดินตรงเข้ามาช้อนร่างของห่าวเย่วเล่อเข้ามาในวงแขนแข็งแรง เขาเดินพานางไปวางที่เตียงนอนหลังใหญ่ที่ประดับด้วยผ้าแพรสีแดง

ร่างสูงตามมาทาบทับร่างระหงไม่ให้หลีกหนี แววตาของนางตื่นตระหนกเล็กน้อยเมื่อเข้าใจอะไรได้ ที่แท้ท่านโหวก็เหมือนกับบุรุษทั่วไป ที่พอเห็นหญิงงามอยู่ตรงหน้าก็อดใจไม่ไหว

นางเองก็เป็นแค่สตรีบรรณาการ เขาจะกระทำอย่างไรกับนางก็ย่อมได้