“ได้งั้ยคุณ!! งานเอมล่ะ เอมไม่ได้พักกับคุณด้วยนี่”
หญิงสาวพูดเสียงแข็ง เธอไม่ใช่มหาเศรษฐีหมื่นล้าน ไม่ได้มีเงินโอนเข้าบัญชีทุกนาทีเหมือนเขา เธอต้องรับผิดชอบชีวิตคนใต้บังคับบัญชาอีกหลายสิบคน จะมาทำตัวชิลๆ แสนสบายเหมือนอเล็กไซคงไม่ได้
“ก็หยุดไว้ก่อนสิ...ผมไม่ปรับคุณหรอกน่า” เสียงพูดเหมือนไม่ยี่หระ
แต่ชะเอมไม่เล่นด้วย “เอมยังมีงานรออยู่อีกหลายเจ้าค่ะ ไม่ใช่แค่คุณเจ้าเดียวที่เอมรับทำ งานใหม่จะถูกเลื่อนออกไปอีก แพลนที่วางไว้ก็จะรวน คุณคิดว่าเอมควรทำแบบนั้นเหรอคะ?”
ชายหนุ่มจิปาก เขาวางแก้วลงบนผิวโต๊ะ เอื้อมมือหยิบขวดบรั่นดีมาเทใส่ ทำท่าเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่ชะเอมพูด
“อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ คนอื่นๆ ไม่เกี่ยวด้วยเลย หากคุณอยากเหวี่ยงก็เหวี่ยงใส่เอมคนเดียวสิคะ”
หญิงสาวบ่นเสียงสุดเพลีย เธอรู้...ชายหนุ่มจงใจโต้กลับ ที่เธอปฏิเสธสิ่งที่เขาต้องการ มันคือสิทธิของเธอไหมล่ะ เพราะหากฝืน...ดันทุรัง อนาคตก็คงต้องจบลงในสักวันหนึ่ง!! เมื่อชายหนุ่มไม่ใช่คนที่จริงจังอะไรกับความสัมพันธ์ที่เธอคิดว่ามันคงแค่ฉาบฉวย...
ชะเอมกะพริบเปลือกตาปริบๆ ใจหล่นไปกองที่ตาตุ่ม ทันทีที่เห็นน้ำตาบนใบหน้าเด็กหญิง เธอรั้งร่างอวบเล็กตามวัยเด็กเข้ามากอด มือเรียวลูบพวงผมนุ่มเลยไปกลางแผ่นหลัง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วแทบไม่ได้ยิน“ก็ได้จ้ะ หม่ามี้ยอมก็ได้”“เย้!” เสียงตะโกนลั่นของอเล็กไซ เรียกความสนใจจากคนรอบข้างมากขึ้น“ทานเต็มที่เลยครับ วันนี้ผมเลี้ยง ผมจะมีเมียแล้ว”ชายหนุ่มกล่าวบอกกับทุกคนที่อยู่บริเวณเดียวกัน เขาป๋ามาก ใจใหญ่แบบแทบจะปิดร้านฉลอง ทันทีที่ชะเอมตอบตกลง“เบาๆ สิคุณ อายเขา”ชะเอมปรามแก้เก้อ ผิวแก้มเธอร้อนฉ่า“อายทำไม เรื่องน่ายินดีออก เนอะๆ เอวาเนอะลูก”ชายหนุ่มหันมาพยักพเยิดกับบุตรสาวเด็กหญิงยกมือปาดน้ำตา ขยับไปนั่งเก้าอี้อีกตัว พร้อมกับกินไอครีมต่อ...“โห...ละลายหมดแล้ว คุณป๊าใช้เวลานานกว่าที่เอวากะไว้นะคะ”คำพูดของเด็กหญิงทำเอาผู้ใหญ่รอบตัวถึงกับอึ้งไอ้ที่เห็นร้องไห้ฟูมฟายนั
บทที่16.ง้อ“อีวาน ฉันจะทำยังไงให้ยัยป้านั่นหายโกรธสักทีวะ?” เป็นคำถามที่ไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากเจ้านาย ในเมื่อในพจนานุกรมของอเล็กไซ ไม่เคยมีเหตุการณ์เช่นนั้น เขาไม่เคยต้อง ‘ง้อ’ ใคร เมื่อไม่พอใจ...จบเกม ก็แยกทางเป็นความพึงใจด้วยกันทั้งสองฝ่าย...แต่ครั้งนี้ ไม่รู้เป็นไงซิ เขารู้สึกไม่ดีเลย อยากทำให้ชะเอมเข้าใจตนเองถูกต้องมากกว่านี้“คุณอีริคไปเคลียร์กับคุณเอมแล้วครับ แต่ผมไม่รู้ว่าคุณเอมจะเชื่อหรือเปล่า” อีวานแบ่งรับแบ่งสู้ เขาส่งกองหนุนไปหลายส่วน ไม่ว่าจะอีริคตัวต้นเหตุ หรือคุณหนูตัวน้อยที่อาจจะทำให้ชะเอมเบาความไม่พอใจเจ้านายลง“พูดถึงไอ้น้องเวรแล้วของขึ้น!! ฉันไม่เอาจริงมันเลยไม่รู้สึกวันๆ ไม่ทำอะไร คิดแต่จะปี้หญิง” ชายหนุ่มบ่นอุบ อเล็กไซลืมไป เมื่อก่อนเขาก็ไม่ต่างอะไรกับอีริคเลย ถึงอเล็กไซจะมีงานยุ่งจนหัวปั่น แต่เวลาสำหรับการสำเริง สำราญเขาก็มีตลอด เขาสนุกไปกับสิ่งเย้ายวน มัวเมาไปกับอิสตรี...มีความสุขโดยลืมไปด้วยซ้ำว่ามีเด็กหญิงหนึ่งคนตั้งตารออยู่ที่บ้าน...อีวานก้มหน้าลง พยา
บทที่15.กามเทพทำงานแก้วตาเดินตามหลังนายน้อยมาติดๆ ในมือของหญิงสาวมีตะกร้าขนมใบใหญ่ที่น้ำหนักน่าจะมากโข เพราะข้อมือของแก้วตาเกร็งจนเส้นเลือดหลังมือขึ้นรอยปูดโปน“ให้ผมช่วยมั้ยครับ” ลมตัวแสบ เสนอหน้าวิ่งเข้ามาช่วยรับของ เขาส่งยิ้มให้เด็กหญิง ก่อนจะรับตะกร้าน้ำหนักเกือบ10กิโลกรัมมาถือไว้เอง“หม่ามี้เอวาอยู่หน่ายคะ?” เด็กหญิงเอ่ยปากถาม เขย่งปลายเท้า มองหาชะเอมไปรอบๆ“อยู่ในห้องทำงานค่ะ เจ้เอมกำลังยุ่ง”อาจจะเป็นเพราะสมาธิชะเอมกระเจิงไปตั้งแต่ได้พบเจออะไรที่ไม่คาดคิด ความกังวลนั่นทำให้งานของเธอสะดุด พอหัวใจปลอดโปร่งจึงเร่งทำงานเพื่อให้ทันเวลา“ว้า...เอวาเอาขนมมาฝาก เอวาจะเข้าไปหา เอวาจะกวนการทำงานของหม่ามี้มั้ยคะ” เด็กหญิงบ่นพึม ภารกิจที่รับมอบหมายมาอาจไม่สำเร็จ หากไม่ได้เจอตัวชะเอมเป็นๆ“พี่ลมเอาขนมใส่จานให้ค่ะ...สำหรับเอวา เจ้เอมคงไม่กล้าบ่น”เด็กหญิงตรงหน้ามีความผูกพันกับชะเอมในระดับหนึ่ง ด้วยพื้นเพนิสัยของเจ้านายสาวแล้ว ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที
บทที่14.ภาพบาดตา...ชะเอมถือแก้วกาแฟเดินตรงไปยังเคาท์เตอร์ประชาสัมพันธ์ วันนี้เธอมารับเงินงวดสุดท้ายของการทำงานที่บริษัทของอเล็กไซ ‘อันยูคอฟคอนเน็คชั่นส์’ หญิงสาวส่งยิ้มให้ประชาสัมพันธ์สาว เมื่อเดินมาหยุดเบื้องหน้าเคาท์เตอร์กลาง ล็อบบี้“คุณเอมเชิญเลยค่ะ” ประชาสัมพันธ์สาวสวยรีบพูดเสียงหวาน เมื่อเงยหน้าขึ้นมาเห็นชะเอมเข้าพอดี“คะ” ชะเอมขมวดคิ้ว“ท่านรออยู่ข้างบนค่ะ เชิญเลยค่ะ” ชะเอมเดินเข้าเดินออก อันยูคอฟถี่ยิบ ไม่มากับอเล็กไซ ก็มากับอิรินา แม้สถานะยังไม่ชัดเจน แต่ใครๆ ในอันยูคอฟย่อมรู้ ชะเอมพิเศษกว่าสาวๆ คนอื่น เมื่อแม้แต่บุตรสาวเจ้านายยังให้ความเคารพ หากอเล็กไซจะเลือกชะเอมมายืนข้างๆ ตัวก็ไม่แปลก“อ๋อ...อืม” หญิงสาวครางงึมงำ เดินบ่ายหน้าไปยังลิฟต์ แม้จะรู้สึกแปลกๆที่ชะเอมแปลกใจคือ...เธอไม่ได้นัดอเล็กไซไว้ คนที่เธอพบปะพูดคุยเรื่องค่าตอบแทนส่วนใหญ่ คืออีวาน...ตามธรรมดารักสิกาจะเป็นคนจัดการเรื่องนี้ แต่ชะเอมผ่านมาแถวนี้พอดี เลยแวะเข้ามาจัดการแทน
“หม่ามี้ว่าเราลงไปนั่งรอแก้วตาที่ร้านเลยดีกว่า” หญิงสาวตัดสินใจ ช่วงเวลารอ เธอเอาเวลานั้นสั่งอาหารไว้รอท่า น่าจะช่วยย่นเวลาหิวของเด็กหญิงได้“ค่า...” อิรินายิ้มแป้น ออกแรงกระตุกมือชะเอม เพราะเจ้าตัวซอยเท้าถี่ๆ เดินนำแต่...ก่อนที่2 สาวจะเดินออกไปจากตรงจุดนั้น...รถยนต์สปอร์ตนำเข้า ก็ตีวงเลี้ยวมาจอดเทียบข้างเสียก่อน กระจกข้างถูกกดให้ลดลงเกือบครึ่ง...ใบหน้าหล่อของผู้โดยสารตอนหลังยื่นออกมาทักทาย“ไงตัวแสบ...จะไปไหนกันเอ่ย?”ราจีฟยื่นหน้าผ่านช่องหน้าต่าง เขาส่งเสียงทักทายบุตรสาวเพื่อนรัก กอนจะยิ้มเผื่อแผ่ไปให้ชะเอมด้วย...“อาจี๊ฟ!!” อิรินาตะโกนทักเสียงใส เจ้าตัวอ้วนเขย่งปลายเท้ามองเข้าไปในรถยนต์ก่อนจะยิ้มแป้น “คุณป๊ามาช้า”คำพูดของเด็กหญิงสะกิดใจชะเอม เธอเหลือบมองอาคันตุกะที่มาแบบกะทันหันฉุนๆ“เห้...อเล็ก นี่เหรอคนที่คุณติดพัน”ราจีฟเบ้ปาก มองผู้หญิงแต่งตัวทะมัดทะแมงด้านข้างหลานสาว“ยุ่ง!!” อเล็กไซตอบเสียงสะบัด เขาดันประตูด้านข้างให้เปิดออก เบ
บทที่13.เดินหน้าลุยเต็มกำลังไม่ปังก็แห้ว!!อีวานมองสีหน้ายับยุ่งของเจ้านายหนุ่มแบบไม่เข้าใจ ในเมื่อมีแม่สื่อชั้นดีแบบคุณหนูตัวน้อย คอยกระแซะเกาะแกะใกล้ๆ ตัวสาวเจ้าที่ใฝ่ปอง เหตุอันใดเล่า สีหน้าของเจ้านายหนุ่มถึงไม่ใคร่สู้ดี...อเล็กไซเหลือบมองการ์ดคนสนิทคู่ใจ... “เช็กตารางงานช่วงบ่ายให้หน่อย ฉันพอจะมีเวลาว่างซัก3ชั่วโมงมั้ย?”การ์ดรุ่นใหญ่กางสมุดจดที่หนีบไว้ตรงรักแร้ เขาดูตารางงานของเจ้านายก่อนจะตอบ...“วันนี้ไม่มีงานด่วนเลยครับหากบอสจะไปไหน...วันนี้ได้ทั้งวัน”งานยิบย่อยที่สามารถโยนให้เจ้าหน้าที่คนอื่นรับผิดชอบแทนได้ อีวานคำนวณในใจคร่าวๆ เมื่อตอบออกไปCEO หนุ่มดันตัวลุกขึ้นยืนพรวดพราด...เขาเอื้อมหยิบสูทที่พาดไว้บนพนักเก้าอี้มาสวมลวกๆ“ดี เอารถออกเลย ฉันจะไปหาเอวา” ข้ออ้างที่หากเป็นคนนอกได้ยินคงจะปลื้มใจหนักหนา เมื่อคุณพ่อลูกหนึ่งปรารถนาที่จะไปหาบุตรสาวทันทีที่ตนเองว่าง แต่สำหรับอีวาน หนุ่มใหญ่หัวเราะดังพรืดเพราะกลั้นไว้จนสุดความสามารถแล้ว แต่ไม่อาจกลั้นเสียงหัวเราะนั่