Se connecterShare
บทที่ 1571
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1572
“เจ้าวิหารแฮร์รี่ เราจะพูดเรื่องนี้กันที่นี่เหรอ? มันดูไม่เหมาะสมเกินไป ทำไมเราไม่ไปหาที่นั่งคุยกันดี ๆ ล่ะ?” แมทธิวแนะนำด้วยรอยยิ้มไร้อารมณ์“เอาล่ะ เรามาพูดเรื่องนี้กันในห้องประชุมตรงนั้น” แฮร์รี่คิดถึงเรื่องนี้และบินไปที่วิหารพร้อมกับคนที่เหลือ ขณะที่แมทธิวและคนอื่น ๆ ตามมาจากนั้นทุกคนก็นั่งล้อมโต๊ะหินขนาดใหญ่“เข้าเรื่องเสียที” แม้ว่าจะเชิญพวกผู้มาเยือนเข้ามา แฮร์รี่ด็ยังคงเป็นปรปักษ์ และเขาก็ทำท่าทีเย็นชาใส่อีกฝ่าย“ฮ่าฮ่า รุ่นพี่... โอ้ ผมหมายถึงเจ้าวิหารแฮร์รี่ ให้ผมอธิบายแล้วกัน คุณอาจจะยังไม่ทราบ แต่กลุ่มคนจากแผ่นดินใหญ่ไปเยือนท้องทะเลของเรา ลองคิดดูสิ พวกเขาจะไปที่นั่นทำไมในเมื่อที่นี่อยู่ไกลจากวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ของเรามาก”“คนของเราเดาได้ทันทีว่าคนเหล่านี้รู้ความลับเกี่ยวกับระดับเทพสูงสุดเข้าแล้ว และนั่นคือสาเหตุที่พวกเขามาที่ทะเลของเรา! เราติดตามพวกเขาไปอย่างเงียบ ๆ และพบว่าพวกเขาไปที่ป่าวายุมืด บนเกาะวายุมืด พวกเขายังต่อสู้กันเพื่อแย่งชิงไข่ที่ดูเหมือนหินอีกด้วย” แมทธิวยิ้มขณะที่เขาอธิบายทุกอย่าง เขามองแฮร์รี่ขณะที่สรุปความ “ดังนั้นเราจึงเดาว่าสิ่งของที่มีลักษณะ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1573
แต่เมื่อแฮร์รี่วางมือลงบนลูกบอลหิน มันก็หายไปอย่างรวดเร็วแมทธิวเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะก้าวถอยหลังและนั่งลง “มีสองลูก?” เขาพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว “ไม่แปลกใจเลยที่คุณไม่สนใจลูกบอลหินของตระกูลวู๊ด!”“มันมีมากกว่าสองลูก พวกมันมีอยู่ในเจ็ดจุดอันตรายจุดละลูก ฉันไม่จำเป็นต้องบอกนายเรื่องนี้ด้วยซ้ำ แต่ถึงบอกก็ไม่เป็นไร เพราะถึงฉันจะไม่บอกนายเรื่องนี้ อีกหน่อยนายก็จะได้รู้เองอยู่ดี!” แฮร์รี่แสดงความคิดเห็นอย่างยิ้มแย้ม“เจ็ดจุดอันตรายมีอยู่จุดละลูกงั้นเหรอ? แล้วคุณได้รับมันมาจากจุดไหน?” แมทธิวถามทันทีที่คิดตามที่ได้ยิน“ฉันรู้ว่านายกำลังคิดอะไรอยู่ คุณอยากดูลูกบอลหินในพื้นที่อันตรายอื่น ๆ ใช่ไหม? สายไปแล้ว ชนเผ่าโบราณและตระกูลอื่น ๆ จากแผ่นดินใหญ่ลงมือเรียบร้อยแล้ว และลูกบอลหินพวกนั้นก็อาจถูกยึดไปหมดแล้ว ดังนั้นฉันขอแนะนำให้นายหยุดคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เสีย”ในที่สุดแฮร์รี่ก็พูดด้วยรอยยิ้ม “เอาล่ะ นั่นคือทั้งหมดที่ฉันบอกได้ ฉันให้เกียรตินายมามากเกินพอแล้ว จะดีที่สุดถ้านายออกไปเสียงตั้งแต่ตอนนี้และกลับไปที่ท้องทะเลของนายซะ!”ไม่แปลเลยที่แมทธิวจะไม่ยอมแพ้ และไม่ยอมจากไปเฉย ๆ เขาครุ่นคิดแล้วถามแ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1574
สมาชิกที่มาแจ้งข่าวไปยอมจากไป เขาชั่งใจและเอ่ยปากเบา ๆ ว่า “เจ้าวิหาร นี่ไม่ใช่ตาสีตาสาจากตระกูลชั้นสองหรือชั้นสามครับ แต่เป็นเฟนด์ นายน้อยตระกูลวู๊ด!”“เจ้าหนุ่มนั่น?” ผู้อาวุโสโมสลีย์สบตากับแมทธิวขณะที่สมาชิกของวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ตกใจกับข่าวนี้ พวกเขาไม่รู้เลยว่าชายหนุ่มคนนั้นจะมาปรากฏตัวที่นี่ด้วย"เป็นเขาเหรอ?" เจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ก็ตกตะลึงเช่นกัน หากเป็นหัวหน้าตระกูลเล็ก ๆ ที่ห่างไกล คนอื่น ๆ เขาไม่จำเป็นต้องให้เกียรติหรืออยู่พบกับบุคคลนี้แต่หากเป็นเฟนด์จริง เขาต้องให้เกียรติพ่อหนุ่มนั่น เพราะเขาเพิ่งได้รู้จากเจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ว่า เฟนด์เองก็มีลูกบอลหินอยู่ลูกหนึ่งเช่นกันเขาถามอย่างแปลกใจว่า “เขามากันกี่คน? มากันหลายคนไหม?”สาวกคนนั้นตอบสั้น ๆ ว่า “เขามาเพียงคนเดียวเท่านั้น และเขาก็มาด้วยดาบบินของตัวเอง ชายหนุ่มคนนี้มาคนเดียวอย่างกล้าหาญ!”“เขามาคนเดียวจริงรึ?” ก่อนที่แฮร์รี่จะพูดต่อ ใบหน้าของแมทธิวก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ถ้าเฟนด์มาคนเดียวนี่ก็เป็นโอกาสอันดีที่จะชิงของล้ำค่ามาจากเขาไม่ใช่หรือ? ชายหนุ่มคนนี้มีสิ่งที่เรียกว่าลูกบอลหินอยู่กับตัวในขณะที่
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1575
เฟนด์ยิ้มอย่างเย็นชาในขณะที่เขาพูดแมทธิวรู้สึกดีใจเมื่อสังเกตเห็นว่าเฟนด์ไม่มีท่าทีว่าจะพาพรรคพวกมาด้วย เขามาคนเดียวและนั่นทำให้เขาดีใจเหลือเกินวูบ!ในขณะนั้น แฮร์รี่ก็บินมาพร้อมกับคนของเขา ขณะที่ปรมาจารย์ของวิหารแห่งทวยเทพและราชาต่างบินตามมาทีละคนเมื่อเห็นว่าแฮร์รี่เข้ามาขวางทางพวกเขาเช่นนี้ แมทธิวยิ้มอย่างไม่แยแสและพูดอย่างเฉยเมยว่า “เจ้าตำหนักแฮร์รี่ นี่คือชายที่เราต้องการตัว และเขาก็มาที่นี่เพียงลำพัง ผมหวังว่าคุณจะไม่มาขวาง หากเราลงไม้ลงมือกับเขาหลังจากนี้ เพราะนี่ถือเป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างเราสองคน พ่อหนุ่มนี่ฆ่าปรมาจารย์ของเราที่อยู่ในขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงไปถึงสองคน และยังฆ่าปรมาจารย์ขั้นอื่น ๆ ในระดับเทพแท้จริงไปมากมาย ถึงเวลาที่เราจะได้ชำระหนี้แค้นเสียที!”แฮร์รี่ตกตะลึงไปครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะแสยะยิ้มและแสดงความคิดเห็นว่า “ฟังดูพิลึกจริง เจ้าวิหารแมทธิว เฟนด์ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป เขาเป็นลูกชายของนายท่านตระกูลวู๊ดและเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งของพ่อเขาด้วย เมื่อเขาอยู่ที่นี่ก็ถือเป็นหน้าที่ฉันต้องต้อนรับเขาเป็นอย่างดี และเขาก็มาที่นี่ในฐานะแขกผู้ทรงเกียรติของเจ้าวิหารทวย
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1576
ชายคนที่อยู่ในขั้นกลางของระดับเทพแท้จริงถึงกับอึ้งหลังจากได้ยินสิ่งที่เฟนด์พูด “ฮ่า ฮ่า! เราจะต้องการความช่วยเหลือจากพวกเขาทำไม? นายล้อเราเล่นหรือเจ้าหนุ่ม? เรามีปรมาจารย์ที่อยู่ในขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงถึงห้าคน แถมแต่ละคนก็มีพลังสูงส่ง นอกจากนี้เรายังมีนักสู้ที่อยู่ในขั้นสูงของระดับเทพแท้จริงมากกว่าหนึ่งโหล และมีนักสู้ในขั้นกลางและขั้นต้นในระดับเทพแท้จริงอีกมากมายเกินกว่าจะนับได้ แถมไม่มีใครอยู่ในในระดับกึ่งเทพเลย นายคิดจริง ๆ เหรอว่านายจะไม่ได้รับบาดเจ็บเลย?”หวือ! หวือ! หวือ!คนอื่น ๆ กระจายออกไปและล้อมรอบเฟนด์เป็นวงกลมอย่างพร้อมที่จะลงมือวิสัยทัศน์ของเฟนด์แคบลงเล็กน้อย พลังฉีของเขาพุ่งออกจากหมัดของเขาในขณะที่เขาพุ่งไปข้างหน้าในพริบตาหวือ!เขารวดเร็วราวกับสายฟ้าแลบ เฟนด์หายไปจากจุดที่เขายืนอยู่ราวกับภาพลวงตา“เร็วเกินไปแล้ว!” ชายคนหนึ่งอ้าปากค้างด้วยความไม่เชื่อ เขาคิดว่ามันเป็นเพียงภาพลวงตา"ระวัง!" ผู้อาวุโสที่อยู่ข้าง ๆ ตะโกนขึ้นในทันทีทว่ามันก็ไร้ประโยชน์ เมื่อเฟนด์ปรากฏตัวอีกครั้งต่อหน้าชายคนนั้นและชกเขาที่จุดเหนือหน้าอกตู้ม!เสียงระเบิดอันทรงพลังดังขึ้นในขณะ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1577
หวือ!ดาบของเฟนด์ส่งคลื่นพลังราวกับเปลวไฟไปยังผู้คนที่อยู่เบื้องหน้า"โจมตี!" พวกเขากระชับดาบในมือแน่นและโจมตีกันทีละคน เมื่อพวกเขาอยู่ห่างจากเฟนด์พวกเขาก็สามารถโจมตีได้แล้วในตอนนี้ตู้ม! ตู้ม! บู้ม!หลังการระเบิดที่ชุลมุนมีคนตายเพราะมันไปสามคน ในขณะที่ชายคนหนึ่งที่อยู่ขั้นสูงของระดับเทพแท้จริงได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาล้มลงไปกับพื้นอย่างแรงทั้งยังอาเจียนเป็นเลือดออกมา เขาไม่อาจลุกขึ้นยืนได้ไหว“กรร!” ในขณะนั้น ผู้อาวุโสที่อยู่ในขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงตรงไปหาเฟนด์หวังจะโจมตีเขา เสือตัวใหญ่ที่สร้างขึ้นจากพลังฉีปรากฏตัวขึ้นและพุ่งเข้าหาเฟนด์ถึงอย่างกระนั้นเฟนด์กลับไม่สะทกสะท้านกับการโจมตีอันน่าสยดสยองดังกล่าว เพราะเขาไม่ได้รู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อย “ฮึ่ม!” เสียงค่อนขอดอย่างขุ่นเคืองของเขาดังขึ้นเนื่องจากความปรารถนาในการต่อสู้ของเขาถูกเติมเต็มยิ่งกว่าเดิม จิตวิญญาณร้ายกาจของการต่อสู้เอ่อล้นในหัวใจของเขา“หมัดคลื่นมหึมา!” เฟนด์กระโดดขึ้นและเหวี่ยงดาบไปทางคู่ต่อสู้ของเขา คลื่นพลังฉีปรากฏขึ้นตรงหน้าเขาทันที ก่อนมันจะพุ่งเข้าหาคู่ต่อสู้พลังที่เฟนด์ปล่อยออกมานั้นทรงพลังกว่าครั้งก่อนหน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1578
สีหน้าของแมทธิวเปลี่ยนเป็นซีดเผือดด้วยความกลัวขณะที่เขาหันไปมอง การโจมตีของ เฟนด์นั้นทรงพลังกว่าครั้งก่อนมาก แถมความเร็วในการโจมตีของเขาก็มากเกินไป เฟนด์ตามเขาทันและเร็วกว่าเขาอย่างเห็นได้ชัด“คลื่นฟินิกซ์เพลิง!” เมื่อตระหนักว่าเฟนด์อยู่ใกล้จุดอันตราย เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหันกลับและถ่ายโอนพลังฉีของเขาเข้าไปในอุปกรณ์วิญญาณระดับสูงในมือ ก่อนจะฟันดาบนั้นออกไปผู้คนที่อยู่ในระยะของการโจมตีก็หยุดและเริ่มโต้ตอบกลับไปเช่นกัน“อ๊าก!” นกฟีนิกซ์ยักษ์ที่สร้างจากพลังฉีปรากฏตัวต่อหน้าแมทธิว ก่อนที่มันจะพุ่งไปข้างหน้า ระลอกคลื่นอันน่าสยดสยองตามติดมันไปตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!ดาบบินของเฟนด์โจมตีนกฟีนิกซ์ที่ลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิงอย่างต่อเนื่อง กระทั่งคลื่นที่ตามมาด้านหลังจะถูกทำลายลงจนสิ้น ถึงอย่างนั้นดาบบินของเฟนด์ก็ยังคงเคลื่อนไปข้างหน้าและจัดการการโจมตีอื่น ๆ ที่ยังเหลืออยู่แม้ว่าพวกมันจะมลายหายไป แต่พลังโจมตีของดาบบินในทุกครั้งก็สูงอย่างน่าอัศจรรย์ ขณะที่คลื่นดาบบินยังเหลืออยู่จำนวนมาก พวกมันก็กระจัดกระจายไปยังอีกห้าคนที่เหลือในพริบตา“เราโชคดีที่เจ้าวิหารซื้อเวลาให้!” เมื่อผู้ที่บินไปไก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1579
เมื่อเห็นเฟนด์เก็บของรางวัลที่ได้จากการต่อสู้อยู่บนพื้น หญิงวัยกลางคนจากวิหารทวยเทพและราชา ก็เอ่ยปากขึ้นว่า “ผู้ชายคนนี้ไม่แข็งแกร่งเกินไป มีผู้คนมากมายโอบล้อมและโจมตีเขา แต่เขาก็ยังฆ่าพวกนั้นไปได้มากกว่ายี่สิบคนโดยไม่มีรอยขีดข่วนปรากฏบนร่างกาย ถ้าแมทธิวและคนอื่น ๆ ช้ากว่านี้อีกนิดเดียว พวกเขาคงไม่รอด!”“เราไม่อาจหาเรื่องผู้ชายคนนี้ได้ เราคงต้องสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเขาด้วยซ้ำ เราโชคดีที่ทำอ่อนน้อมถ่อมตนและไม่เคยทำให้เขาขุ่นเคือง! เพราะถึงแม้ว่าเด็กหนุ่มคนนี้จะอยู่ในขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริง แต่พลังการต่อสู้ของเขาก็เหนือกว่าระดับพลังยุทธของเขามานานแล้ว ฉันยังสงสัยว่าพลังยุทธของเขาอาจเทียบได้กับพลังยุทธในระดับเทพสูงสุด แต่ฉันก็ไม่เคยเห็นคนที่อยู่ในระดับเทพสูงสุดมาก่อนหรอก!” แฮร์รี่ถอนหายใจยาว การที่เขาได้เห็นสองกระบวนท่าสุดท้ายที่เฟนด์ปล่อยออกมา มันได้ฝังลึกลงในจิตใจของเขาผู้อาวุโสลำดับแรกของวิหารแห่งทวยเทพและราชาพยักหน้าขณะที่เขาพูด “ใช่ และผมเกรงว่าผู้ที่มาจากตำหนักนภาและตระกูลลาโกริโอจะเจอปัญหาเข้าแล้ว ฮ่า ๆ! พวกเขาทำให้ตระกูลวู๊ดขุ่นเคือง ย่อมไม่ต่างอะไรกับการก้าวไปสู่ประตู
Latest chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2455
ตราบใดที่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการบ่มเพาะโอสถของเขา ทั้งสองคนจะทำอะไรตามต้องการก็ย่อมได้ สิ่งนั้นไม่กระทบอะไรกับเขาเลย“ถึงฉันจะดูแคลนหมอนี่ แต่เขาก็ยังกล้าเสมอ เขาก็คงจะมีความสามารถอยู่บ้าง เขาน่าจะผ่านสองขั้นตอนแรกได้อย่างไม่มีปัญหา” เกรย์สันพูดอย่างชัดเจนรูดี้มองไปที่เกรย์สันด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าแล้วตอบว่า "นายดูมั่นใจกับหมอนี่มากเลยนะ ฉันจะคิดว่าทุกครั้งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ล้วนเป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมด“ฉันคิดว่าเขาอาจจะไปถึงขั้นที่สองก่อนที่เขาจะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง! ฉันอยากเห็นจริง ๆ ว่าถ้าล้มเหลวขึ้นมา เด็กสารเลวคนนี้จะสู้หน้าเราได้ยังไง”เกรย์สันสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขารู้สึกได้ว่าความโกรธของรูดี้ที่มีต่อเฟนด์นั้นลึกซึ้งกว่าของเขามากดวงตาของรูดี้ลุกเป็นไฟ เห็นได้ชัดว่าเขาเกลียดเฟนด์มากเพียงใดเกรย์สันหัวเราะอย่างเย็นชา "แล้วมาดูกันว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ฉันคิดว่าเขาน่าจะสามารถไปถึงขั้นตอนสุดท้ายได้ ถ้าเขาสามารถควบรวมอักขระทางยาได้ถึงร้อยเม็ดเขาก็น่าจะมาถึงระดับนั้น"หลังจากที่ทั้งสองพูดเรื่องเหล่านั้นออกมา พวกเขาก็ปิดปากเงียบพร้อม ๆ กับการมองดูเฟนด์โดยไม่พูดอะไรพวกเขามอง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2454
ผู้อาวุโสฮอร์สท์กระแอมเล็กน้อยในขณะที่เขาพูดต่อ “หลังจากที่เธอบ่มเพาะโอสถได้สำเร็จแล้ว ให้นำโอสถมาให้ฉันตรวจสอบ พวกเธอจะมีเวลาในการทดสอบทั้งสิ้นแปดชั่วโมง ถ้าเธอไม่สามารถบ่มเพาะโอสถได้ภายในแปดชั่วโมง ก็จะแปลว่าไม่ผ่านการทดสอบ ดังนั้นอย่าได้ช้าเกินไป”พวกเขาทั้งสามพยักหน้าแทบจะพร้อมกัน หลังจากผู้อาวุโสฮอร์สท์ให้คำแนะนำแล้ว เขาก็จัดให้มีคนงานสองสามคนคอยเป็นคนตรวจ มีผู้ดูแลยืนอยู่ด้านหลังทั้งสามคนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรผิดพลาดหลังจากนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็หันกลับมาและไปหาผู้สอบคนอื่น ๆ รูดี้หรี่ตาลง ขณะที่เขาเหลือบมองเฟนด์และพูดว่า "ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการบ่มเพาะโอสถระดับหกคือขั้นตอนสุดท้าย แต่ขั้นตอนแรกก็ไม่ง่ายเช่นกัน ถ้านายรู้ว่าทำไม่ได้ ก็อย่าทำให้ต้องสิ้นเปลืองวัตถุดิบเลย ของพวกนี้ล้วนมีราคาค่างวด ต่อให้นายจะขายตัวเองเป็นทาสก็ยังไม่พอให้ซื้อของพวกนี้!”เฟนด์ถอนหายใจออกเบา ๆ หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาเบื่อเกินกว่าจะอ้าปากพูดด้วยซ้ำ เขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อผู้ชายคนนั้นและทุกสิ่งที่จะออกมาจากปากเขา ถึงโต้ตอบไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2453
เกรย์สันหรี่ตาลงขณะที่เขามองเฟนด์ด้วยความโกรธเช่นกัน เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ดูเหมือนว่าวันนี้ นายจะมาที่นี่เพื่อหาเรื่องขายหน้าให้กับตัวเองเท่านั้น"หลังจากพูดจบเกรย์สันก็หันหลังกลับและเงียบไป เสียงความขัดแย้งหยุดลง และทุกคนรอบ ๆ ก็เริ่มกระซิบกระซาบกันผู้อาวุโสฮอร์สท์มองเฟนด์อย่างมีความหมาย ราวกับว่าเขามองเฟนด์ในมุมมองที่ต่างออกไป ทันใดนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็อยากรู้เรื่องของเฟนด์อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ในขณะนั้นเขาไม่อาจพูดอะไรออกมาได้เมื่อเขาเห็นว่าทุกคนได้จับกลุ่มกันเรียบร้อยแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็โบกมือแล้วพูดว่า "มากับฉัน!"ทุกคนติดตามผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปเป็นกลุ่ม ๆ ผู้อาวุโสฮอร์สท์เข้าไปในเรือวิญญาณ ภายในเรือเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังรีบร้อนพวกเขาเดินตามหลังผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปอย่างใกล้ชิด เดินลัดเลาะไปตามทางก่อนจะมาถึงห้องกว้างขวางในที่สุด ห้องกว้างขวางมากจนเรียกได้ว่าห้องโถงเลยทีเดียวทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปในห้อง ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงรังสีของโอสถที่หนาแน่นรอบ ๆ บรรยากาศ พื้นที่ในห้องนี้ใหญ่เกินพอสำหรับพวกเขาแปดสิบคนเฟนด์ประเมินสถานการณ์เล็กน้อย ห้องนี้ใหญ่พอที่จะรองรับคน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2452
พวกเขาถาโถมข้อกล่าวหาและดูหมิ่นมามากเกินไป ถึงเขาจะไม่อยากโต้เถียงกับคนพวกนี้ แต่เขาก็ยังถูกบังคับให้ต้องเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้า ๆ อยู่วันยันค่ำเขามองเข้าไปในดวงตาของรูดี้ซึ่งเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ราวกับเขาเป็นเพียงแมลงในสายตาของรูดี้เฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชา “แล้วนายได้ยินเสียงสุนัขที่เห่าดังที่สุดแล้วหรือยังล่ะ?”คำพูดเหล่านั้นสามารถเยาะเย้ยทุกคนที่นั่นได้สำเร็จ เขาเปรียบเทียบกิลเบิร์ตกับสุนัขและเย้ยหยันทุกคนที่ฟังสุนัขตัวนั้นเห่า มันทำให้การแสดงออกบนใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปกิลเบิร์ตเกือบจะลืมความโกรธของตัวเองไปแล้ว เขาไม่อยากจะเชื่ออะไรด้วยซ้ำว่าเฟนด์จะสามารถขจัดคำดูถูกดูแคลนทั้งหมดลงได้ แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นกิลเบิร์ตหันกลับมาจ้องมองเฟนด์ด้วยใบหน้าแดงก่ำจากความโกรธเขาอยากจะตะโกนกลับแต่ถูกรองเหรัญญิกปรามไว้ "ดูเหมือนว่านายจะไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบแล้วสินะ!"ประโยคนั้นเพียงประโยคเดียวก็ทำให้กิลเบิร์ตไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก กิลเบิร์ตตระหนักได้แล้วว่าเขาได้ทำให้รองเหรัญญิกขุ่นเคืองอย่างหนักหากเขายังคงยืนกรานที่จะต่อปากต่อคำกับเฟนด์ รองเหรัญญิกอาจจะดึงเขาออกไปจริง ๆ แล้วเขาจะ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2451
“สมองหมอนั่นจะต้องมีอะไรผิดปกติจริง ๆ นั่นแหละ เขาคิดจริง ๆ หรือว่าเขาอยู่ในระดับเดียวกับอีกสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขา แค่เพราะไปยืนอยู่กลุ่มเดียวกัน? นั่นน่าจะตลกมากเกินไปหน่อยนะ…”“ฉันนึกว่าการทดสอบจะเข้มงวดและจริงจังเสียอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้ ทำเอาฉันขำจนปวดท้องเลยล่ะ…”แอนดรูว์ขมวดคิ้วอย่างรู้สึกอับอาย รองเหรัญญิกโกรธจนตัวสั่นหลังจากได้ยินคำพูดของกิลเบิร์ต เขานึกอยากจะพุ่งตัวไปไปตบกิลเบิร์ตสักสองสามครั้งกิลเบิร์ตเพิกเฉยต่อชื่อเสียงของวิมานโอสถอย่างเห็นแก่ตัวที่สุด พวกเขาแทบอยากจะมุดดินหนี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่จะเป็นความอัปยศอดสูที่วิมานโอสถไม่อาจจำกัดทิ้งได้รองเหรัญญิกตะโกนออกไปว่า "หุบปากเดี๋ยวนี้! นายกำลังพูดเรื่องบ้าอะไร ถ้าไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบ ก็ไสหัวไปซะ!"รองเหรัญญิกโกรธมาก ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น สีหน้าของเขาดูอดสูอย่างไม่น่าเชื่อ เขายังคิดจะฆ่ากิลเบิร์ตให้ตายเสียเดี๋ยวนี้ เมื่อถูกตำหนิเช่นนั้นก็ทำให้กิลเบิร์ตตระหนักได้ว่าเขาพูดผิดไปถึงกระนั้นก็ไม่มีทางที่เขาจะถอนคำพูดเหล่านั้นกลับคืนมา เขากระแอมเบา ๆ ก่อนที่จะรีบหันศีรษะไปซ้ายทีขวาที อย่างไม่กล้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2450
ไม่มีใครรู้ดีไปกว่ารองเหรัญญิกว่าโอสถระดับหกหมายถึงสิ่งใด ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา วิมานโอสถรับบัณฑิตมาจำนวนนับไม่ถ้วน แต่มีไม่มากนักที่จะได้กลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกจริง ๆคอนสแตนซ์ยิ้มอย่างมีความหมายขณะที่เขาเอ่ยถาม "รองเหรัญญิกคนนี้มีความสามารถหลากหลายจริง ๆ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวิมานโอสถจะมีอัจฉริยะกับเขาด้วย ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย"ริมฝีปากของรองเหรัญญิกกระตุก เขาต้องการอธิบายตัวเอง แต่ถ้าเขาบอกว่าเฟนด์ไม่สามารถสกัดโอสถระดับหกได้ และมีเพียงพรสวรรค์ในการสร้างอักขระทางยาเท่านั้น มันคงจะกลายเป็นเรื่องตลกครั้งใหญ่ และทุกคนคงจะหัวเราะเยาะวิมานโอสถเป็นแน่แต่ถ้าเขายังคงดื้อรั้นต่อไป พอถึงเวลาต้องบ่มเพาะโอสถ เฟนด์ก็จะเปิดเผยความจริงข้อนั้นออกมา เมื่อนั้นความอัปยศอดสูก็จะยิ่งหนักข้อขึ้นเขาถึงกับมือสั่น ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกกักขังอยู่ในกำแพงอีกสองด้าน ทุกคนคิดว่ารองเหรัญญิกกำลังวางแผนที่จะใช้ความเงียบเพื่อตอบคำถามเมื่อเห็นกับตาว่ารองเหรัญญิกไม่ตอบอะไรออกมาแต่ทว่าคอนสแตนซ์คล้ายกับจะไม่เ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2449
เฟนด์เป็นคนเดียวที่ยังคงยืนอยู่ ขณะนั้นเขาดูคล้ายกับกำลังลังเลและดูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างอยู่ ขณะที่รองเหรัญญิกพูดจบ ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็จ้องมองมาอย่างอยากรู้อยากเห็นแม้ว่าดวงตาของเขาจะดูเป็นประกายมากขนาดไหน แต่เฟนด์ก็ยังคงรู้สึกถึงความเฉียบคมภายใน ราวกับว่าเขาจะถูกตัดสิทธิ์หากเขาไม่ขยับริมฝีปากของเฟนด์กระตุกอย่างช่วยไม่ได้ เขารีรอต่อไปไม่ได้แล้ว จึงได้แต่เดินไปยังพื้นที่ที่เขาวางแผนไว้ก่อนหน้านี้ในตอนแรกเฟนด์ไม่ได้ดึงดูดความสนใจใครมากนัก เขาอาจจะเป็นคนสุดท้ายที่ปรากฏตัวขึ้น ไม่มีใครจำเขาได้ ต่อให้เขาจะมาจากวิมานโอสถ แต่นอกจากคนที่เคยพบเขาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครขณะที่เขาเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกต่อไป ทุกคนก็เริ่มจ้องมองไปที่เขา ใบหน้าของรองเหรัญญิกก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นบูดบึ้งเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเฟนด์กำลังมุ่งหน้าไปทางใด“ผู้ชายคนนั้นคิดจะไปต่อหลังรูดี้หรือเปล่า? เขาคิดจะพิสูจน์ตัวเองด้วยการกลั่นโอสถระดับหกด้วยหรือ?”“ก็คงเป็นแบบนั้น เว้นแต่เขาจะเป็นคนโง่เง่าที่ไม่ทันได้ฟังกฎการตัดสินให้ดี ไม่งั้นคงไม่เดินไปแบบนั้นหรอก เขาเป็นใคร ทำไมฉันไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเขาเลย
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2448
กิลเบิร์ตทำท่าราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปสองสามตัว เขาคาดหวังว่ารองเหรัญญิกจะพูดคำเหล่านั้นกับเขาเสียอีก แต่กลับกลายเป็นว่ารองเหรัญญิกไม่ละสายตามามองเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียวรองเหรัญญิกฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเฟนด์ราวกับว่ากิลเบิร์ตและแอนดรูว์มาที่นี่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้นแอนดรูว์มีสีหน้าขมขื่นเช่นกัน ในอดีตเขาขัดแย้งกับกิลเบิร์ตมามากมาย และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่อาจพัฒนาไปในทางที่ดีได้แต่ต้องขอบคุณเฟนด์ที่ทำให้เขาสามารถวางเฉยต่อความแค้นทั้งหมดที่เคยมีได้แอนดรูว์พูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “รองเหรัญญิก ดูเหมือนคุณจะฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เฟนด์เลยนะ“แต่คุณก็น่าจะเตือนเฟนด์สักหน่อยว่าต่อให้เขาจะมีพรสวรรค์ค่อนข้างดี แต่ก็ไม่ควรหยิ่งผยองเกินไป”แอนดรูว์โกรธมากในขณะนั้นและอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะต้องเอ่ยคำดูแคลนที่สุดเช่นนั้นออกมากิลเบิร์ตกล่าวเสริมอย่างรีบร้อนทันที “แอนดรูว์พูดถูก แม้ว่าพรสวรรค์ของเฟนด์จะค่อนข้างดี แต่เขาก็ไม่ควรหยิ่งผยองนัก คำพูดพวกนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด”เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกคนทั้งสองเหยียบย่ำ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเฟนด์ไม่ได้เอ่ยปากเลยสักคำ แล้วเขาจะเอาเวลา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2447
ในตอนแรก คอนสแตนซ์และซีนย์เพียงยืนเคียงข้างกันโดยไม่สนใจเรื่องนี้ พวกเขาต้องการปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินต่อไปอย่างที่ควรจะเป็น แต่เมื่อว่าเกรย์สันและรูดี้เริ่มเถียงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองคนก็ถูกบีบให้ต้องทำอะไรสักอย่างพวกเขาถูกบีบให้ต้องแยกรูดี้และเกรย์สันออกจากกัน นั่นก็เพราะ การทะเลาะกันของเด็ก ๆ ควรจะมีขีดจำกัด เพราะหากมันเกินขีดจำกัดไปแล้ว นั่นจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเขา นี่คือสิ่งที่รูดี้และเกรย์สันเองก็ไม่อยากเห็นเป็นเวลาเกือบสิบห้านาทีแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์นั่งบนเก้าอี้ ขณะมองดูการทะเลาะวิวาทและการพูดคุยกันอย่างเฉยเมย เมื่อหมดเวลาเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เสียงปรบมือดังขึ้นตอนที่เขาจะพูดว่า "เอาล่ะ หมดเวลาแล้ว ทุกคนต้องตัดสินใจได้แล้วว่าจะพิสูจน์ความสามารถของตัวเองยังไง”“ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องบอกอะไรพวกนายทุกอย่างหรอกนะ ตอนนี้ก็แยกออกเป็นกลุ่มเสีย ผู้ที่ต้องการรวมอักขระทางยาจะยืนอยู่ทางทิศตะวันออก“ผู้ที่ต้องการแยกแยะวัสดุสามารถยืนอยู่ตรงกลางได้เลย และหากจะพิสูจน์ตัวเองด้วยกันบ่มเพาะโอสถให้ไปยืนที่ทางทิศตะวันตก“ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องขอเตือนทุกคนก่อน หากทุกคนต้องการ
