บทที่ 41

“ฮ่า ฮ่า นี่มันเป็นของแม่ แม่เอาไปเลย!”

เฟนด์ หัวเราะและนำเงินไปก้อนนั้นไปไว้ในมือของโจแอน

ดวงตาของฟีโอน่าเปล่งประกายขึ้นทันทีเมื่อเธอเห็นสิ่งนี้ เธอเดินไปเข้าไปอย่างรวดเร็วแล้วพูดว่า “นี่ไอ้เด็กเหลือขอ แกให้เงินแม่ของแกแค่บางส่วนเท่านั้นเหรอ? แล้วพวกฉันล่ะ? ฉันดูแลลูกของแก แถมยังต้องทนทุกข์ทรมาน ทำไมถึงไม่ให้อะไรกับพวกฉันเป็นค่าตอบแทน? แกควรจะให้เงินที่ฉันต้องหมดไปกับการเลี้ยงดูลูกของแก มันถูกต้องใช่หรือไม่?”

เจนนี่ คนรับใช้ไม่สามารถอยู่เฉยได้อีก เธอพึมพำขึ้นมา “ตลอดช่วงเวลา 2-3 ปีที่ผ่านมา คูณไม่ได้ออกไปทำงานเลย แล้วคุณจะเอาเงินมาจากไหนมาดูแลหนูไคลี เงินที่ดูแลหนูไคลีก็ได้มาก็ได้จากแม่ของเธอเก็บขยะขาย และโจแอนที่ออกไปทำงานนอกบ้าน คุณไม่ได้ควักเงินสักบาทแล้วคุณจะกล้าขอค่าตอบแทนได้อย่างไร?”

หลังจากได้ยินแบบนั้น ฟีโอน่าพูดอย่างเกรี้ยวกราดว่า “นังโง่ แกกำลังพูดถึงอะไร? เป็นแค่สาวอย่ามาเสนอหน้ายุ่งเรื่องของเจ้านาย”

“แม่! จริง ๆ แล้วถ้าแม่ต้องการเงิน แม่แค่ยอมรับว่าที่ลูกเขยคนนี้ไม่เห็นมีอะไรยากเลย ถ้าไม่อย่างนั้นเขาจะให้เงินแม่ไปทำไม”

เซเลน่าเดินมาหาแม่ของเธอ เธอกลอกตามองไปที่แม่ขอ