Share
บทที่ 582
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 583
“เร็วมาก!” ไม่ใช่แค่คนในบริษัทรักษาความปลอดภัยแฮริสันเท่านั้นที่ตกใจ แต่ผู้คนจากบริษัทฝั่งตรงข้ามก็ตกใจมากเช่นกัน พวกเขาเฝ้าดูเหตุการณ์ทั้งหมดจากตรงทางเข้าพวกเขาเริ่มสงสัยว่าคนที่แข็งแกร่งเช่นนี้จะมาจ้างบอดี้การ์ดจริงเหรอ? คนอย่างเขายังต้องการบอดี้การ์ดอีกเหรอ?“ไม่!” ชายหัวโล้นยังไม่ทันที่จะสู้กลับ เขายังรู้สึกงุนงงอยู่เลย แล้วเฟนด์ก็มาอยู่ตรงหน้าเขา ไม่นานหมัดของเฟนด์ก็ต่อยเข้าที่อกของเขาชายหัวโล้นตะโกนออกมาอย่างหวาดกลัวและกระเด็นออกไป หลังจากนั้นก็กระแทกกับกำแพงอีกครั้งนึ่ง เขาร่วงลงมาและตายอยู่ตรงนั่น“อาจารย์ใหญ่ อยากจะลองดูสักครั้งไหม?” เฟนด์ไม่ได้หันไปมองชายหัวโล้นด้วยซ้ำ เขาหันกลับมามองที่อาจารย์ใหญ่แล้วหรี่ตาลง “ฉันมาที่นี่เพื่อเอาเงินมาให้คุณ แต่คุณกลับไม่ต้องการมัน แล้วยังกล้ามาทำตัวน่าฆ่าทิ้งซะแบบนี้อีก!”อึก!อาจารย์ใหญ่กลืนน้ำลาย เขารู้ตัวว่าหน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อเย็นเขารู้ว่าพลังที่แท้จริงของคนนี้น่ากลัวเกินไป แม้คนที่มาจากสำนักงานใหญ่ พวกเขาก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย“เฟนด์!” ตอนนั้นเอง สกายเลอร์ก็แทรกกลุ่มคนเข้ามาเพราะเขาได้ยินเสียงที่ฟังดูเหมือนเส
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 584
“เป็นไปได้ยังไง? ผู้ชายคนนั้นเพิ่งฆ่าคนไป บริษัทรักษาความปลอดภัยส่วนตัวแฮริสันไม่เพียงแต่ปล่อยเขาไป แต่พวกเขายังขอโทษเขาด้วย? และยังเสนอว่าจะจัดหาบอดี้การ์ดจำนวนมากให้ฟรีเป็นเวลาหลายปีอีก?” คนที่ดูอยู่อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ “บริษัทรักษาความปลอดภัยส่วนบุคคลแฮริสันนั้นสูงส่งและทรงพลังมาโดยตลอด แต่วันนี้พวกเขากลับกลายเป็น...”“ฮ่าฮ่า นายไม่เห็นเหรอว่าเกิดอะไรขึ้น? เห็นได้ชัดว่าราชาแห่งสงครามแปดดาราปกป้องหัวหน้าผู้บัญชาการคนนี้ อีกอย่างมันก็เป็นความผิดของบริษัทรักษาความปลอดภัยส่วนบุคคลแฮริสันเองด้วย ถ้าราชาแห่งสงครามแปดดาราโกรธ พวกเขาคงหนีไม่รอดจากความโกรธของเขาหรอก!”บอดี้การ์ดผมสั้นหัวเราะและพูดว่า “ครั้งนี้พวกเขาได้เจอกับคนที่ต่อต้านพวกเขาและชายหนุ่มคนนั้นเพิ่งจะได้รับโชคชิ้นใหญ่ ถ้าเขาจ้างบอดี้การ์ดยี่สิบคนต่อปี เขาคงจะต้องจ่ายเงินห้าล้านเหรียญ แต่เงินเดือนสำหรับการจ้างงานห้าปีอาจจะมีค่าใช้จ่ายมากกว่ายี่สิบล้าน บริษัทรักษาความปลอดภัยส่วนบุคคลแฮริสันคงต้องสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ และพวกเขายังสูญเสียครูฝึกที่แข็งแกร่งอีกด้วย!”ในฐานะที่เป็นคู่แข่งกัน พวกเขามีความสุขที่ได
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 585
หลังจากที่พวกเขามาถึงตรอกเล็ก ๆ แล้ว เฟนด์ก็มองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่ามีใครตามพวกเขามาหรือเปล่า ก่อนที่จะพูดอย่างจริงจังว่า “ต่อไปนี้ห้ามพูดถึงว่าฉันดูเหมือนนักรบสูงสุดอีก ฉันแค่อยากมีชีวิตที่สงบสุขและไม่อยากถูกรบกวน!”หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็พลิกฝ่ามือและโชว์ป้ายประจำตัวสีดำออกมา ป้ายประจำตัวนั่นดูมีอำนาจมากและมีรูปมังกรอยู่บนนั้นเฟนด์เก็บป้ายประจำตัวทันทีหลังจากที่สกายเลอร์พยายามแอบดูชู่วว!สกายเลอร์หายใจเข้าอย่างแรงหลังจากที่เขาแอบดูป้ายนั่น เขาคุกเข่าทันที “ราชาแห่งสงครามสกายเลอร์ เซเลสติโนคำนับท่านนักรบสูงสุดและขอบพระคุณมากที่ช่วยชีวิตผมไว้เมื่อหลายปีก่อน ลูกศิษย์ของผม ลูกน้องและผมอยากจะตอบแทนท่านนักรบสูงสุด แต่เราไม่เคยได้รับโอกาสนั้นเลยตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผมใฝ่ฝันมากว่าจะได้มีโอกาสพบท่าน และในที่สุดความฝันของผมก็เป็นจริง!”ดวงตาของสกายเลอร์แดงก่ำเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง หลายปีก่อนเฟนด์ไม่เพียงแต่ช่วยชีวิตของเขาไว้เท่านั้น เขายังช่วยชีวิตผู้ใต้บังคับบัญชาและครูฝึกหัดของเขาอีกสองสามคนด้วยเฟนด์ตกใจ แต่เขาเข้าใจความรู้สึกของสกายเลอร์ เขาช่วยให้สกายเลอร์ลุกขึ้น “ทำไมคุณไม่ลุกข
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 586
สิ่งที่สกายเลอร์พูดออกมาทำให้มุมปากของเฟนด์กระตุก บอดี้การ์ด 50 คน นั่นหมายความว่าเงินเดือนต่อปีจะอยู่ที่ประมาณสิบล้านเหรียญเขายิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “พวกเราไม่ได้ต้องการคนมากมายขนาดนั้น เพราะฉันไม่ได้จะจ้างบอดี้การ์ดให้กับตระกูลเทย์เลอร์ทั้งหมด ฉันต้องการคนเพียงไม่กี่คนเพื่อมาปกป้องครอบครัวเล็ก ๆ ของฉัน แค่ไม่กี่คนที่เก่งศิลปะการต่อสู้ นั่นก็เกินพอแล้ว พ่อกับแม่ยายของฉันคงจะไม่ชินถ้ามีบอดี้การ์ดมากเกินไป!”เฟนด์คิดเกี่ยวกับมันก่อนจะพูดขึ้นว่า “สิบ สิบคนก็พอแล้ว!”“ได้ครับ สิบคน!” สกายเลอร์พยักหน้าและพูดกับเฟนด์ว่า “เฮ้อ ช่วงนี้มันน่าเบื่อมาก ผมชอบออกไปรบเหมือนตอนที่เราอยู่ในสนามรบมากกว่า มันน่าตื่นเต้นมากที่จะฆ่าไอ้พวกอเมริกันนั่น แต่ตอนนี้ฉันกลับมาที่นี่แล้วและไม่มีอะไรให้ทำเลย เงินทั้งหมดที่ฉันมีก็เอาไปดื่มหรือเที่ยวเล่นกับกับลูกน้องเท่านั้น ฉันกลัวมากว่าจะได้เจอกับนายน้อยรวย ๆ ตอนที่ฉันออกไปข้างนอก เมื่อพวกเขาจำฉันได้ พวกเขาก็จะมาพยายามเอาอกเอาใจฉันโดยการชวนไปที่คาราโอเกะหรือไปทำกิจกรรมอื่น ๆ ให้ตายสิ มันน่ารำคาญชะมัด!”เฟนด์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินสิ่งที่สกายเล
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 587
เฟนด์คิดเกี่ยวกับมันและพูดว่า “พวกเขาไม่ใช่ตระกูลเล็ก ๆ ฉันกลัวว่าพวกเขาจะกล้ามาสร้างปัญหาให้ฉันอีก และมันจะส่งผลกระทบต่อการใช้ชีวิตของฉัน!”สกายเลอร์กำมือแน่นเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น “บ้าเอ๊ย คนพวกนั้นมันโง่ กล้าดียังไงถึงคิดลักพาตัวภรรยาของคุณ! ตระกูลเซนอสไม่ควรมีอยู่อีกต่อไป!”เฟนด์พยักหน้า “อย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่เกินไป แค่ฆ่านักสู้และหัวหน้าตระกูลเซนอสซะ พวกสาวใช้และคนงานคนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้อง ก็ปล่อยพวกเขาไป!”“รับทราบครับ!” สกายเลอร์พยักหน้า เขาคิดเกี่ยวกับมันและพูดว่า “แต่ถ้าตระกูลนี้ถูกกำจัดหมด แล้วทรัพย์สินของพวกเขาล่ะ? มันมีเยอะมาก!”“งั้นก็เพียงขายทรัพย์สินพวกนั้นออกไปในราคาต่ำ พยายามหาเงินเพิ่ม จากนั้นแบ่งครึ่งเท่า ๆ กัน โดยเอาเงินครึ่งหนึ่งไปบริจาคให้กับการกุศล ส่วนอีกครึ่งหนึ่งที่เหลือโอนเข้าบัญชีของฉัน!” เฟนด์พูดหลังจากที่คิดเกี่ยวกับการตัดสินใจของเขาอยู่พักหนึ่ง“ครับ ผมจะจัดการตามนี้!” สกายเลอร์พูดอย่างมีความสุข “มันนานมากแล้วที่ผมไม่ได้ต่อสู้ และผมก็โหยหามัน ฮ่าฮ่า!”ไม่นานสกายเลอร์จากไปหลังจากที่พวกเขาคุยกันเสร็จ เฟนด์ก็ขับรถออกไปเพื่อจ้างสาวใช้ พ่อครัว และพนักง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 588
“ไป ๆ มันเป็นเรื่องดี ไปจัดการให้เร็วเลย พวกนายจะรู้สึกเป็นเกียรติมากถ้ามีโอกาสเป็นบอดี้การ์ดของคนคนนั้น!” สกายเลอร์พูดกับพวกลูกศิษย์ทันทีพร้อมโบกมือ“เป็นไปได้ยังไง? ตระกูลไหนที่พวกเราต้องไปเป็นบอดี้การ์ดให้? ยอดเยี่ยมมากเลยเหรอ?” ลูกศิษย์หญิงยิ้มเล็กน้อย คิดว่าอาจารย์ของเธอคงจะไม่ปฎิเสธเธอจึงพูดว่า “อาจารย์คะ ฉันขอจองคนหนึ่งได้ไหม? อาจารย์ไม่ได้พูดเหรอว่าถ้าได้บอดี้การ์ดเป็นผู้หญิงคงจะดี?”สกายเลอร์ตกลงหลังจากที่เขาคิดเกี่ยวกับมัน “เดี๋ยวก่อน ก่อนที่เธอจะออกไป หาผู้ใต้บังคับบัญชาหญิงที่มีฝีมือการต่อสู้สูงสักสิบคน เพราะมันจะดีกว่าถ้าพวกเขาเป็นบอดี้การ์ดหญิง วิธีนี้มันคงทำให้สงสัยได้ยากและมันสะดวกมากกว่าตอนที่พวกเขาไปเป็นเพื่อนภรรยาของเฟนด์ในระหว่างช้อปปิ้งและเรื่องอื่น ๆ!”“ไม่มีทาง พวกเขาอยากได้แค่บอดี้การ์ดหญิงเหรอ? เราไม่มีโอกาสเหรอ?” สีหน้าของศิษย์ชายมืดลงหลังจากได้ยิน ท่าทางของอาจารย์ของเขาดูเหมือนจะบอกว่ามันเป็นเรื่องที่ดีกว่ามาก แต่มันจะไม่ใช้เรื่องดีสำหรับเขา“ทำไมอาจารย์ไม่ตอบล่ะ? ฉันก็เป็นลูกศิษย์ที่โดดเด่นของอาจารย์นะ อาจารย์ควรใส่ใจฉันด้วยสิ!” ลูกศิษย์หญิงเม้มริมฝีปากส
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 589
“คุณออร์คิด ทำไมคุณถึงอยากทำงานนี้?” เธอถามเบา ๆ ขณะที่เธอเดินไปข้างออร์คิดออร์คิดเชิดหน้าขึ้นแล้วพูดเบา ๆ ว่า “เอเลนเป็นลูกศิษย์ของราชาแห่งสงคราม ถ้าเธอเป็นคนขอเสนอที่จะไปทำงานนี้แสดงว่ามันคงจะดีจริง ๆ ฉันสงสัยว่าเราอาจจะได้ทำงานเป็นบอดี้การ์ดของเทพีแห่งสงครามก็ได้ ถ้าเป็นอย่างนั้นมันคงจะสะดวกกว่าถ้าเราอยู่เคียงข้างเทพีแห่งสงคราม ไม่งั้นทำไมพวกเขาถึงอยากได้บอดี้การ์ดหญิง?”หญิงสาวมีความสุขหลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น ฟังดูดีนะ เป็นไปได้สูงที่พวกเขาอาจจะได้ไปทำงานให้กับเทพีแห่งสงคราม ถ้าพวกเขาอยากได้บอดี้การ์ดผู้หญิงมากกว่านอกจากนี้ ราชาแห่งสงครามเซเลสติโนยังกระตือรือร้นที่จะช่วยทำไม ถ้าไม่ใช่เพราะเทพีแห่งสงครามคราม?คนอื่น ๆ เริ่มยกมือขึ้นเมื่อเห็นว่ามีสามคนเข้าร่วมแล้ว ไม่นานก็ได้คนครบทั้งสิบคน“เอาล่ะ ทุกคนกลับไปได้แล้ว ขอบคุณทุกคนมากที่แวะมา!” สกายเลอร์บอกให้คนอื่น ๆ กลับไปก่อนหลังจากที่พวกเขาออกไปหมดแล้ว เขาก็พูดกับผู้หญิงสิบคนนี้ว่า “ไปที่ห้องของฉันแล้วฉันจะบอกพวกเธอเกี่ยวกับสถานการณ์ทั้งหมด!”เมื่อพวกเธอทั้งหมดเข้ามาในห้อง สกายเลอร์ก็ปิดประตูหลังจากที่เขาเดินเข้ามา“อาจาร
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 590
“โอ้พระเจ้า จริงเหรอเนี่ย? คือท่านนักรบสูงสุด? เขาเคยช่วยชีวิตฉันไว้ก่อนหน้านี้!” เอเลนกระโดดด้วยความตื่นเต้นดีใจ “ฉันไม่เคยเจอท่านเลยสักครั้ง ฉันไม่คิดว่าฉันจะได้เห็นท่าทางที่สง่างามของท่านนักรบสูงสุดด้วยตาของฉันเอง!”"ใช่! คือท่านนักรบสูงสุด โชคดีที่ฉันตัดสินใจมาทำงานเป็นหนึ่งในสิบบอดี้การ์ด ถ้าฉันไม่เลือกแบบนี้ฉันคงเสียใจมาก ๆ เป็นเกียรติมากที่ได้เป็นบอดี้การ์ดและรับใช้เขา!” ดวงตาของออร์คิดเปล่งประกายด้วยความสุข เธอเป็นพันตรีหญิงและยังเป็นแฟนคลับเขาด้วย “ฉันยินดีเสียสละชีวิตถ้าฉันได้อยู่เคียงข้างกับท่านนักรบสูงสุดและได้เห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของเขา!”หญิงสาวอีกคนหน้าแดง “มันคงจะดีกว่านี้ถ้าเราได้อาบน้ำและนอนกับท่านนักรบสูงสุด!”“อะแฮ่ม ๆ...พวกเธอพูดว่าอะไรนะ? พวกเธอไปที่นั้นเพื่อทำงานเป็นบอดี้การ์ด ฉันไม่ได้ขอให้เธอไปเป็นสาวใช้และไปเป็นคู่นอนของท่านบนเตียง!” สกายเลอร์พูดไม่ออก เขาไม่คิดว่าพวกเธอจะมีปฏิกิริยาตอบสนองแรงมากอย่างนี้ หลังจากที่ได้รู้ว่าพวกเธอจะได้ทำงานเป็นบอดี้การ์ดให้กับท่านนักรบสูงสุดอย่างไรก็ตาม ขนาดเขาที่คิดว่าเขาตื่นเต้นมากเมื่อรู้ว่าเฟนด์คือท่านนักรบสูงสุด และ
Latest chapter
