“ใช่ ทันย่า สิ่งที่เธอพูดเป็นความจริง ฉันรู้สึกว่าเขามีเสน่ห์และเป็นลูกผู้ชาย ถ้าไม่ใช่แบบนั้นฉันคงไม่ตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกเห็น!” พวกเขาตกใจที่ชารอนเข้าหาเฟนด์แม้เขาจะพยายามหนีก็ตามราวกับเธอเป็นแฟนคลับตัวยงเฟนด์รู้สึกเหมือนเขากำลังจะเป็นบ้า “คุณชารอน คุณเป็นผู้หญิงนะ ต้องรักนวลสงวนตัวสิ!” ที่นี่คือบ้านของทันย่า เพราะงั้นเขาทำได้แค่แนะนำเธอมากกว่าจะไล่กลับไปอย่างไรก็ตาม ดูเหมือนมันจะยากสำหรับเขาที่จะเปลี่ยนใจเธอในเวลาอันสั้นเมื่อได้เห็นเธอรุกเสียขนาดนี้“จริงเหรอ?” ชารอนขมวดคิ้ว “ฉันต้องสงวนไว้เหรอ? คุณจะชอบฉันไหมถ้าฉันสงวนเอาไว้ แต่พี่สาวอีวอนน์บอกว่าผู้ชายชอบผู้หญิงรุก ๆ นี่? เธอพูดอีกด้วยว่าผู้ชายไม่มาไล่ตามผู้หญิงง่าย ๆ ผู้หญิงไปจีบผู้ชายมันง่ายกว่า!”ใบหน้าของเฟนด์นิ่งลง “ฉลาดเหลือเกินคุณอีวอนน์ แถมยังสอนวิธีสร้างความสัมพันธ์ด้วยเหรอ?”อีวอนน์หันไปหาชารอนและโพล่งเสียงดัง “ชารอน ทำไมโง่อย่างนี้? โถ่เอ๊ย!”เมื่อได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ชารอนก็พูดอย่างอาย ๆ ว่า “ขอโทษนะ แย่จริง ๆ ฉันประมาทไปเอง!”จากนั้นเธอก็พูดเสริมว่า “ฉันจะจ่ายทุกอย่างเองตอนที่เราออกไปสวนสนุก ค่าอาหารและค่าต
“ฉันไม่เคยคิดเลยว่านายจะโฆษณางานเลี้ยงวันเกิดของภรรยานายแบบนี้ เฟนด์ ภรรยาของนายจะต้องมีความสุขกับเรื่องนี้แน่ ๆ !” จริง ๆ แล้ว อีวอนน์ก็อิจฉาเซเลน่าในระดับนึง เฟนด์ได้โฆษณาเรื่องงานเลี้ยงไปแล้วก่อนที่งานจะเริ่ม เธอคงตกหลุมรักหัวปักหัวปำแน่ ถ้ามีผู้ชายมาทำแบบนี้ให้“แต่ว่า คำพูดพวกนี้มันสวยหรูมากเกินไป แถมยังมีการนับถอยหลังจนกว่าจะถึงวันงานอีก ที่มากไปกว่านั้น มันยังระบุตรงนี้ไว้อีกว่าคุณคือ ‘คนที่ช่วยชีวิตเทพีแห่งสงครามไว้’ และภรรยาของคุณคือ ‘สาวสวยหมายเลขหนึ่งของตระกูลเทย์เลอร์’…” ทันย่าพูดด้วยรอยยิ้มแบบตึง ๆ บนหน้าของเธอ“คุณไม่คิดว่าคำโฆษณาพวกนี้มันไม่ดูเกินจริงไปหน่อยหรือไง? เพราะแบบนี้ คนทั้งเมืองคงรู้กันหมดแล้ว ว่าคุณเป็นคนช่วยชีวิตเทพีแห่งสงครามเอาไว้”เฟนด์เพียงแค่ยิ้มแห้ง ๆ เท่านั้น แต่ท่าทีของเขาก็ดูหม่นลงเช่นกัน “ผมไม่ได้ทำใบปลิวพวกนี้ ถึงแม้ว่าผมจะจัดงานเลี้ยงวันเกิดให้ภรรยาของผมเพื่อให้งานนี้สนั่นไปทั้งเมือง และนั่นก็เป็นเซอร์ไพรส์ที่ผมเตรียมไว้ให้เธอ แต่ผมไม่ได้ทำใบปลิวพวกนี้”“อาจจะเป็นคนในครอบครัวคุณรึเปล่า? แม่ของคุณล่ะ? ฟีโอน่า? แอนดรู?” ในตอนแรก ทันย่าเดาว่าเฟนด
“คุณหมายความว่าอะไร ‘แผน’ อย่างงั้นเหรอ? หรือคุณรู้ว่าใครเป็นคนทำ?” ทันย่าถามขึ้นมาทันทีอย่างไรก็ตาม คุณปู่ของทันย่า บอกให้เธอช่วยเฟนด์ด้วยทุก ๆ อย่างที่เธอมี เพราะคน ๆ นี้มีตำแหน่งที่สูงมากเธอรู้สึกราวกับว่าเธอยิ่งไม่รู้จักเฟนด์มากขึ้นเรื่อย ๆ เป็นความรู้สึกประหลาด ๆ ที่ทำให้เธออยากรู้จักเขามากขึ้นไปอีกเธอเชื่อว่าตราบใดก็ตาม ที่เธอยังเอาตัวเองเข้าไปเกี่ยวข้องกับเฟนด์ เธอก็จะรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขาถ้าให้ตัดสินคำตอบของเฟนด์เรื่องใบปลิวพวกนี้ ดูเหมือนราวกับว่า การโฆษณาพวกนี้ทำขึ้นเพื่อจงใจโจมตีเขาแต่เธอก็ยังไม่รู้อยู่ดี ว่าการโฆษณาพวกนี้จะถือว่าเป็นการโจมตีเขาได้อย่างไร“ผมไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำ แต่ผมสงสัยอยู่คนสองคน ช่างมันเถอะ เราไปกันเถอะ ถึงเวลาเข้าไปข้างในแล้ว เราไปสนุกกันดีกว่า!” เฟนด์ยิ้มอย่างไม่แยแส ก่อนจะเดินไปที่ทางเข้าของสวนสนุกทันย่าขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ขณะที่เธอมองไปที่ร่างของเฟนด์เธอดูออกว่าเฟนด์คาดเดาแล้วว่าใครเป็นคนทำ แต่เขาไม่อยากจะพูดอะไรออกมา“ให้สนั่นไปทั้งเมืองเหรอ?” หลังจากครุ่นคิด ทันย่าก็นึกขึ้นได้ว่า ‘ให้คนรู้ไปทั้งเมือง’ นั่นหมายความ ยิ่งงานนี้ถู
คนพวกนี้ ทำได้เพียงแค่มองพวกเขาจากไกล ๆ เท่านั้นในขณะเดียวกันมีผู้ชายคนหนึ่ง ไม่ไกลจากที่พวกเขายืนอยู่ บังเอิญไปได้ยินในสิ่งที่พวกเขากำลังพูด ผู้ชายคนนี้ มีผู้ชายและผู้หญิงสองสามคนตามมาด้วย “นั่นมันคุณเดรคไม่ใช่เหรอ?” เขาพูดเขารู้ว่าเธอคือทันย่าตั้งแต่ตอนที่เขาเห็นเธอ และเขาเองก็ประหลาดใจที่เจอเธอที่นี่ “จุ๊ จุ๊! และดูเหมือนว่าทันย่าจะไม่ได้มาคนเดียวซะด้วยสิ อีวอนน์คนสวย และคุณชารอนเองก็อยู่ที่นี่ด้วย ช่างน่าดูอะไรอย่างนี้ แค่มองก็อิจฉาแล้วจริง ๆ ”“จริงเหรอ? แล้วคนนั้นคือใครกันเหรอ นายน้อยโลว?” หนึ่งในสหายของเขา ชายผู้มาจากตระกูลชนชั้นสูงระดับที่สอง เขาถามพลางยิ้มอย่างไม่แยแส “เขาโชคดีจริง ๆ ที่ได้อยู่ท่ามกลางสาวสวยแบบนั้น”นายน้อยโลวมาจากตระกูลที่ค่อนข้างรวย อย่างไรก็ตาม ครอบครัวของเขาเป็นชนชั้นสูงระดับที่สาม ดังนั้น สิ่งเดียวที่เขาทำได้ คือมองดูเพื่อนผู้หญิงของเฟนด์เท่านั้น ถึงแม้ว่าเขาจะชอบผู้หญิงสวย ๆ อย่างทันย่า และอีวอนน์ก็ตามเขารู้ว่าเขามีโอกาสที่จะไม่สมหวัง ถ้าเขาไล่ตามผู้หญิงเหล่านี้อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงเหล่านี้ปฏิเสธเหล่านายน้อยมานักต่อนัก โดยไม่ให้โอกาสเลยสักนิด
“จะเป็นไปได้ยังไง? เขาก็แค่คนตาบอดเท่านั้นแหละน่า” ทันย่าแย้ง ขณะที่เธอหันไปมองชายตาบอด “เขาผิดปกติตรงไหนล่ะ?”“ใช่ มันน่าเศร้ามากกว่านะ ที่เขาต้องมาตาบอดตอนอายุเท่านี้น่ะ” ชารอนพึมพำ พลางมองไปที่ชายตาบอดเช่นเดียวกันเฟนด์ทำท่าทีกลุ้มใจอยู่ในใจ เมื่อเขาได้ยินเหตุผลของสาวทั้งสอง “ดูดี ๆ สิ” เฟนด์ยืนกราน “ไม้เท้าเขาแปลก ๆ รึเปล่า ลองคิดดูสิ ว่าทำไมเขาถึงเดินตามผู้หญิงที่ใส่กระโปรงอย่างไม่หยุดหย่อนแบบนั้น?”อีวอนน์เป็นคนแรกที่ตอบโต้กลับมา หลังจากที่ได้ยินเหตุผลของเฟนด์ เธอรีบตรงไปหาชายที่แกล้งตาบอดที่กำลังถือไม้เท้าอยู่ทันที “ให้ตาย! ไอ้นี่มันโรคจิตชัด ๆ” เธอพูดเสียงแข็ง “แถมมันยังแอบถ่ายอีกด้วย!” อีวอนน์เกลียดคนโรคจิตแบบนี้จริง ๆ “มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน? นี่เขา…!” ชารอนโกรธจัดเมื่อเธอคิดได้กำลังเกิดอะไรขึ้น ชารอน เฟนด์ และทันย่า ตามหลังอีวอนน์ไปอีวอนน์เป็นคนแรกที่เดินเข้าไปใกล้ ๆ ชายคนนั้น ก่อนจะต่อยแรง ๆ จนชายคนนั้นร่วงบนไปกับพื้น “ไอ้โรคจิต!”“โอ๊ย!” ชายคนนั้นร้องออกมาเมื่อเขาล้มลงไปบนพื้น เขาตะโกนออกมา “ช่วยด้วย! มีคนแกล้งคนตาบอด!”เสียงร้องให้ช่วยของชายคนนั้นดึงดูดความสนใจขอ
ทันย่าดันเธอออกมาจากฝูงชน ขณะที่เธอตะโกนเพื่อปกป้องอีวอนน์ ลูกพี่ลูกน้องของเธอ“ใช่ พวกเราเห็นกับตา แต่เธอกลับโดนต่อว่าทั้ง ๆ ที่เธอหวังดีกับพวกคุณแท้ ๆ” ชารอนเองก็ก้าวขึ้นมาข้างหน้า “พวกคุณพูดออกมาได้ยังไงว่าเธอแกล้งคนตาบอด ทั้ง ๆ ที่เธอช่วยพวกคุณน่ะ?!”มีชายคนนึงในฝูงชนจ้องมองชารอนอย่างตั้งใจก่อนที่เขาจะอุทานออกมา “เฮ้ นั่นมันนายหญิงคนเล็กของตระกูลจอร์จนี่? ฉันได้ยินมาว่าเธอโตขึ้นมาเป็นสาวสวย ฉันคงจำเธอไม่ได้แน่ถ้าฉันไม่ได้ยินเสียงของเธอน่ะ เธอเป็นผู้หญิงที่สวยจริง ๆ”“ผู้หญิงคนนั้นจะเป็นคุณทันย่าสินะ?” ชายอีกคนอุทานขึ้นมา “ฉันก็ว่าทำไมเธอดูคุ้น ๆ …นั่นมันคุณทันย่าจริง ๆ ด้วย!”คนอื่น ๆ ก็เริ่มจำทันย่าได้เช่นกัน พวกเขาจึงเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับเธอ พวกเขาไม่รู้เลยว่าจะได้เจอคนที่มือชื่อเสียงเช่นนี้“ฉันเชื่อที่คุณทันย่าพูดนะ คุณทันย่าอยู่ในตระกูลเดรค ลูกสาวของชายที่รวยที่สุดในอาณาเขตกลาง เธอจะโกหกเราไปทำไมล่ะ?” ผู้หญิงคนนึงพูดขึ้นมา เพื่อปกป้องทันย่า “ใช่ ฉันได้ยินมาว่าคุณทันย่าคัดค้านเรื่องที่ไม่ยุติธรรมตลอด และเธอยังชอบทำงานจิตอาสาอีกด้วย เธอจะโกหกไปทำไม จริงไหม?” ผู้หญิงคนอื่น
เฟนด์ยิ้มอย่างเยือกเย็นในใจ เมื่อเขาเห็นท่าทีของชายตาบอด เขาพุ่งต่อยไปที่จมูกของชายตาบอดทันทีอย่างไรก็ตาม เฟนด์ต่อยเขาอย่างช้า ๆ “ทำอะไรน่ะ?” ชายคนที่ช่วยชายตาบอดจับแขนของเฟนด์ทันที “แค่ปล้นของคนตาบอกยังไม่พอ นี่นายจะทำร้ายเขาด้วยเหรอ? นายไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่ทำแบบนี้! นายนี่มันไม่ใช่คนแล้ว!” “ฮ่าฮ่า ถ้าฉันเดาไม่ผิด ดูเหมือนว่า พวกนายสามคนจะทำงานกับเขาสินะ! ฉันเดาถูกไหมล่ะ?!”เฟนด์หัวเราะ เขาขยับมือนิดหน่อย ก่อนจะดึงมือออกมาจากอีกฝ่าย เขามองไปที่พวกเขาอย่าแรง ๆ “แสดงต่อสิ!”ชายสองคนเดินเข้ามาทันที “ไอหนุ่ม นายทำเกินเหตุไปแล้วนะ นายพูดจาไร้สาระอะไรอย่างนั้น? สำหรับเราแล้ว นายมันก็แค่คนบ้า นายพูดว่าอะไรนะ พวกเรามาเป็นกลุ่มอย่างงั้นเหรอ? มันไม่สำคัญหรอกนะที่นายจะแกล้งคนตาบอด แต่นายใส่ร้ายพวกเราด้วยเหมือนกันงั้นเหรอ?”“ใช่ เล่นมันเลย!” ชายคนที่จับแขาเฟนด์ก่อนหน้านี้พูดขึ้นมาทั้งสามล้อมรอบเฟนด์ทันทีปัง! ปัง! ปัง!อย่างไรก็ตาม เฟนด์เตะพวกเขา และทั้งสามคนก็กระเด็น ไปตกลงบนพื้นที่ห่างออกไปสองถึงสามเมตร แต่ละคนสำลักเลือดออกมา“เป็นไปได้ยังไงกัน? เขาโคตรแข็งแรงเลย!” ผู้คนที่อยู่
“นายจะถ่ายรูปพวกนี้ไปทำไมกัน?” เฟนด์ยิ้มอย่างเยือกเย็น ก่อนจะถามต่อ “ฉันไม่คิดว่านายจะเก็บไว้ดูเองหรอกนะ ใช่ไหมล่ะ?”เขามองไปที่อีกฝ่าย ที่ใช้แรงทั้งหมดที่มีพยายามไต่ขึ้นมาบนพื้น แล้วพยักหน้า “ใช่ พวกเราทั้งสี่คนเก็บเอาไว้ดู พวกเราแค่อยากรู้อยากเห็น!”“อยากรู้อยากเห็นอย่างงั้นเหรอ?” ท่าทีของเฟนด์เปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที เขาออกแรงไปที่ต้นขาของชายคนนั้นมากกว่าเดิม“อ๊าก!” ชายคนนั้นร้องออกมาเสียงดังทันที เขาเจ็บปวดมาก ถึงขนาดที่ว่าเส้นเลือดที่หน้าผากของเขาปูดออกมากร็อบ! เสียงกระดูกหักดังขึ้นมาอย่างชัดเจน “โอ้พระเจ้า แรงเขาดีจริง ๆ !”“ใช่ บอดี้การ์ดของตระกูลเดรคน่ะ ไม่ใช่คนโง่นะ มันน่ากลัวมากที่เพียงแค่เขาเหยียบครั้งเดียว กระดูกของชายคนนั้นก็หักอย่างไม่มีชิ้นดี!”“ฮ่าฮ่า ทำให้คนในตระกูลเดรคโกรธเหมือนฆ่าตัวตายชัด ๆ ถ้าใครในตระกูลเดรคอยากฆ่าใครสักคน ก็ไม่ต่างอะไรจากการฆ่ามดนั่นแหละ!”ฝูงชนรอบ ๆ พวกเขา เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น “คุณทันย่า คุณชารอน และน้องสาวที่แสนน่ารัก ขอบคุณทุกคนมาก ๆ นะคะ!” สาว ๆ กลุ่มนั้นเดินเข้ามาขอบคุณเฟนด์และคนอื่น ๆ ทันที “ฮ่าฮ่า ไม่เป็นไรหร