ติ๊งต๊อง~
"มาแล้วๆ " ร่างบางของโมเน่รีบเดินไปเปิดประตูและเอ่ยขึ้นทีเมื่อได้ยินเสียงกริ่ง "ยา แล้วเล่ามาให้ละเอียดเดียวนี้ว่าเกิดอะไรขึ้น" ทันทีที่โมเน่เปิดประตูห้องเวนิสก็เอ่ยขึ้นและเดินตรงไปนั่งที่โซฟาหรูกลางห้องพร้อมกับเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าคาดคั้น "เออ คือว่า.." โมเน่ที่รับยามาก็เดินตามมานั่งตรงข้ามกับเพื่อนรักของเธอด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก "โอ้ย มึงไม่ต้องมาอ้ำๆ อึ้งๆ เล่ามาเร็วๆ " "เมื่อวานกูตั้งใจจะไปเซอร์ไพร์ไนท์หลังสอบวิชาสุดท้ายเสร็จแต่กูไปเจอมันนอกใจกู กูเลยลากพวกมันมาตบแล้วบอกเลิกแล้วทีนี้ที่กูชวนมึงไปเที่ยวแล้วมึงไม่ว่างกูเลยไปคนเดียวแต่ว่าเมามากไปหน่อย... " หลังจากที่โดนเวนิสคาดคั้นโมเน่ก็เลยตัดสินใจเล่าทั้งหมดในคราวเดียวด้วยความไวแสงจนแทบไม่เว้นจังหวะหายใจ "มึงก็เลยไปมีอะไรกับคนที่ไม่รู้จัก? " เวนิสหลังจากฟังจบก็เอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงและสีหน้าตกใจและรู้สึกผิดในคราวเดียวกันที่ปล่อยให้เพื่อนไปคนเดียวเมื่อคืน "ใช่ และที่แย่ไปกว่านั้นกูขอซื้อเขากินด้วยอะมึง" โมเน่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงและสีหน้าโอดครวญ "อีโมเน่!! โอ้ยกูปวดหัวรีบๆ แดกยาเข้าไปก่อนเลย" เวนิสเอ่ยขึ้นอย่างตกใจยิ่งกว่าเดิมก่อนจะใช้มือบีบขมับหัวตัวเอง "มึงว่ากูจะเจอกับเขาอีกไหมกูไม่อยากเจอกูอายเขา" "ไม่หรอก มึงเจอเขาที่ไหน" "The Secret bar ที่เราชอบไปกันเขาเป็นบาร์เทรนเดอร์" "โอ้ยยย อีโมเน่กูปวดหัวรู้ว่าตัวเองคอไม่แข็งก็ยังห้าวไปกินคนเดียวอีก ส่วนไอเหี้ยไนท์อย่าให้แม่เจอที่ไหนนะจะซัดหน้าให้! " "กูจะทำไงดีวะ" "ไม่ต้องทำไงคิดสะว่าเปิดประสบการณ์แล้วกันว่าแต่เขาแซ่บไหมวะ" เวนิสเอ่ยอย่างอยากรู้อยากเห็นเพราะเธอเองก็ไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องแบบนี้เช่นกัน "กูไม่รู้กูจำไม่ได้กูจำได้แค่ว่ากูขอซื้อเขา" "เห้อช่างมันเถอะอย่าไปคิดมาก นี้บัตรเชิญ" เวนิสถอนหายใจพร้อมกับเอ่ยขึ้นก่อนจะหยิบบัตรเชิญออกจากกระเป๋าหนังแบรนด์หรูแล้วส่งให้เพื่อนรักของเธอ "บัตรเชิญอะไร? " โมเน่เอ่ยด้วยสีหน้าสงสัยก่อนจะรับบัตรเชิญมา "แฟชั่นโชว์ของกูไงมึงลืมหรอวันนี้ 5 โมงเย็นมึงต้องมา" "กรี๊ดด กูมัวแต่กังวลเรื่องนั้นลืมงานสำคัญของมึงไปเลย" "ไม่เป็นไรเดียวกูไปจัดงานที่เหลือต่อก่อนนะอีก 12 ชั่วโมงอย่าลืมแดกอีกเม็ดล่ะหรือมึงจะแดกพร้อมกัน 2 เม็ดเลยก็ได้กูถามเภสัชมาแล้ว" เวนิสเอ่ยขึ้นก่อนจะลุกขึ้นเตรียมตัวเดินออกไปจากห้อง "จ้ะ เพื่อนรักขอบคุณมากนะ" "จ้ะ กูไปก่อนนะ" เวนิสเอ่ยก่อนจะเดินออกจากห้องไป ปัง! คลืด คลืด~ หลังจากเวนิสปิดประตูออกไปได้ไม่นานเสียงโทรศัพท์ของโมเน่ก็ดังขึ้น "ว่าไงคะแด๊ดดี๊คิดถึงโมเน่หรอคะ" (คิดถึงสิโมเน่ของแด๊ดดี๊) "แด๊ดดี๊โทรมามีอะไรรึป่าวคะ" (โมเน่สอบเสร็จแล้วใช่ไหมลูก) "ใช่ค่ะ ทำไมหรอคะ" (วันศุกร์นี้โมเน่กลับไทยเลยได้ไหมลูกพอดีแด๊ดดี๊กับหม๊ามี๊ต้องไปดูสาขาที่ฝรั่งเศสเดือนหน้าพอดีที่นั้นมีปัญหาแด๊ดดี๊กลัวสอนงานให้โมเน่ไม่ทัน) "อะไรกันคะ โมเน่พึ่งเรียนจบก็จะใช้งานแล้วหรอ" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับทำเสียงน้อยใจที่เธอพึ่งเรียนจบก็ถูกเรียกตัวกลับแล้วและวันนี้ก็วันอังคารแล้วเดียวอีกไม่กี่วันก็วันศุกร์ (ก็โมเน่เป็นลูกสาวคนเดียวของแด๊ดดี๊นี้) "ก็ได้ค่ะงั้นเดียวโมเน่เก็บของไปบางส่วนที่เหลือให้คนมาเก็บตามไปนะคะ" (โอเคลูกรักงั้นแค่นี้ก่อนนะแด๊ดดี๊ไปทำงานต่อก่อน) หลังจากพ่อของโมเน่เอ่ยจบก็กดวางสายไปทันที ติ๊ด~ "เห้อ ฉันพึ่งเรียนจบเองยังไม่ทันได้พักก็ต้องไปทำงานแล้วหรอเนี้ย" ร่างบางถอนหายใจพร้อมกับเอ่ยบ่นก่อนจะเดินไปเก็บของจำเป็นบางส่วนใส่กระเป๋าเดินทางเพื่อนเตรียมกลับไทย Dragon Part "หึ" ผมที่นั่งทำงานอยู่นั้นก็เค้นหัวเราะออกมาจากลำคอเบาๆ ก่อนที่จะใช้มือหนาจะล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงและหยิบเงินจำนวน 300 ดอลล่า ออกมาและกำไว้แน่น ก๊อกๆ "เข้ามา" "นี่ครับเรื่องที่นายให้ผมไปสืบ เธอชื่อโมเน่ พรนับพัน โสภาศิริ เป็นลูกสาวของนายก้องเกียรติ และ คุณหญิงไพริน เจ้าของโรงแรม Moonsky ที่มีสาขาอยู่ทั่วโลกแต่ดูเหมือนว่าช่วงนี้จะติดปัญหาอยู่นิดหน่อย" มาตินมือขวาคนสนิทของผมเอ่ยขึ้นพร้อมวางแฟ้มเอกสารที่ผมใช้ให้ไปสืบเรื่องของยัยนั้นมาให้ "Moonsky? ใช่ที่เคยติดต่อเรามาเรื่องไวน์ไหม" ผมเอ่ยถามพร้อมทั้งเปิดดูข้อมูลของเธอที่พึ่งหลับนอนด้วยเมื่อคืนก่อนที่ตื่นเช้ามาเธอจะหายตัวไปพร้อมกับวางเงินไว้ให้ผมอยากแค้นใจเกิดมาไม่เคยเจอใครทำกับผมแบบนี้มาก่อนปกติแล้วผมต่างหากที่ต้องเป็นคนทำแบบนั้น!! "ใช่ครับ" "งั้นหรอ" ผมเอ่ยขึ้นพร้อมกับผุดรอยยิ้มร้ายออกมา "จะให้ผมไปจับตัวมาให้เลยไหมครับ" "ไม่ต้อง ไปบอกไอฟอลคอร์ไปว่าบริษัทลูกที่จะเปิดที่ไทยกูจะเป็นคนไปเอง" "ครับ..เอ่อนายครับ" "มีอะไร? " "ลูกน้องที่โกดังรายงานมาว่าจับได้ว่ามีหนอนบ่อนไส้ที่โกดังเก็บเอาวุธของเราตอนนี้จับตัวไว้แล้วรอนายไปจัดการ" "ยิงทิ้งแล้วส่งศพมันกลับไปสะ" "รับทราบครับ" "อืมไปได้ละ" "โมเน่งั้นหรอ" ผมเอ่ยขึ้นก่อนจะหยิบบุหรี่ราคาแพงขึ้นมาสูบหลังจากที่มาตินเดินออกไป Dragon End สวัสดีค่าาา มดขอคนละ 1 คอมเม้นได้ไหมงับ😍ณ คลับ GDภายในผับหรูใจกลางเมืองที่ตอนนี้เปิดเพลงดังกระหึ่มและเเสงไฟระยิบระยับที่สาดส่องไปมาบรรดาหนุ่มสาวนักท่องราตรีต่างขยับร่างกายและปล่อยใจไปตามจังหวะของเสียงเพลง"ดื่มอีกแก้วสิครับ" แอสตันเอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นแก้วไปจ่อปากของหญิงสาวร่างอรชรที่กำลังใช้แขนเรียวกอดคอเขาหลวมๆ จากทางด้านหน้าและขยับเรือนร่างไปตามเสียงเพลง"ซีเรียจะไม่ไหวแล้วนะคะ" ซีเรียเอ่ยออกมาเพราะว่าตอนนี้เธอรู้สึกเมามากแล้ว"ไหวสิครับอีกแก้วนะ" แอสตันเอ่ยพร้อมกับค่อยๆ รินเหล้าในแก้วใส่ปากของซีเรียช้าๆอึก~"จะมอมซีเรียหรอคะ" ซีเรียเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าแดงก่ำหลังกลืนเหล้าที่แอสตันป้อนจนหมดแก้ว"ผมอยากให้เราสนุกกันก่อน" แอสตันเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งค่อยๆ ใช้ฝ่ามือหนาลูบเอวบางของเธอไปมาและจ้องมองหญิงสาวที่ตอนนี้ดูเหมือนจะเมาได้ที่แล้ว"อยากสนุกไม่ต้องมอมหรอกค่ะซีเรียเต็มใจสนุกกับคุณ" ซีเรียเอ่ยขึ้นพร้อมกับดึงคอของร่างสูงให้โน้มลงมาสบตากับเธอก่อนจะประกบริมฝีปากเรียวเล็กเข้ากับริมฝีปากหนาอย่างหนักหน่วงซีเรียใช้เรียวลิ้นเล็กของเธอแทรกเข้าไปยังโพรงปากของแอสตันก่อนจะใช้ลิ้นของเธอเกี่ยวพันลิ้นของเขาอย่างดูดดื่มสัมผัสของซีเรียนั้นแอสต
- บนรถ -เท้าหนักของแอสตันเหยียบคันเร่งจนหมดไมล์เพื่อที่จะรีบไปง้อสายน้ำกับเรื่องที่เกิดขึ้นคลืด คลืด~"ใครมันโทรมาตอนนี้วะเนี้ย" แอสตันสบดออกมากับตัวเองก่อนจะกดรับสาย"ฮัลโหลครับ""ที่ไหนครับ""ครับ"แอสตันเอ่ยจบก็กดตัดสายทิ้งทันทีพร้อมกับเลี้ยวรถไปยังอีกเส้นทางนึงณ บริษัท XXXแอสตันที่พึ่งขับรถเข้ามาจอดยังบริษัทของนายอธิวัฒน์ก็ถอดหายใจออกมาทันที"เห่ออ คนยิ่งรีบๆ " เเอสตันเอ่ยขึ้นก่อนจะเปิดประตูเดินลงจากรถไป"สวัสดีค่ะคุณแอสตัน ท่านอธิวัฒน์รออยู่ชั้นบนค่ะเดียวดิฉันนำทางให้นะคะ" พนักงานตอนรับที่อยู่ด้านหน้าไม่ไกลจากประตูเอ่ยทักทายแอสตันที่เดินหน้าบอกบุญไม่รับเข้ามาภายในบริษัท"ขอบคุณ" แอสตันเอ่ยพร้อมกับเดินตามหลังพนักงานไปขึ้นลิฟติ๊ด!"ถึงแล้วค่ะ" พอลิฟเปิดมาถึงชั้น 67 พนักงานก็เอ่ยบอกแอสตันเพราะพ้นจากหน้าประตูลิฟไปก็เป็นประตูขนาดใหญ่ที่หน้าห้องเขียนว่าห้องประธานบริษัทแล้วก๊อกๆ"เข้ามา" เสียงทุ่มที่ดูดุดันน่าเกรงขามของนายอธิวัฒน์เอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูแกร็ก~"มาแล้วหรอ เชิญนั่งๆ เราคงมีเรื่องคุยกันยาว" นายอธิวัฒน์ที่เงยหน้าจากกองเอกสารตรงหน้าเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าเป็นแอส
- วันต่อมา -ณ ร้านเค้กแห่งนึงในห้างหรูร่างระหงของซีเรียที่ใส่แบรนด์เนมราคาหลักล้านตั้งแต่หัวจรดเท้าเดินไปหยุดที่ร้านเค้กแห่งนึงในห้างก่อนจะอ่านชื่อร้านอีกครั้งเพื่อความแน่ใจก่อนจะเดินเข้าไปนั่งเธอกวาดสายตาไปทั่วจนไปเจอกับหญิงสาวร่างบางที่กำลังเดินถือเมนูมาทางเธอ"นี่นะหรอ สายน้ำ" เธอเอ่ยขึ้นเมื่อสายน้ำเดินมาหยุดอยู่ตรงโต๊ะเธอและวางเมนูให้"คะ? " ร่างบางสายน้ำเอ่ยถามขึ้นอีกครั้งอย่างฟังไม่ชัด"หน้าตาก็งั้นๆ ""คงจะหวังรวยทางลัดสินะ" ซีเรียเอ่ยพร้อมทั้งใช้สายตาเหยียดเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า"คุณพูดอะไรของคุณ" สายน้ำเองก็รู้ดีว่าเธอเป็นใครแต่ไม่คิดว่าคนระดับซีเรียจะมาหาเรื่องเธอที่ร้านเค้กแบบนี้"ฉันให้นี่นะมันคงมากกว่าเงินที่เธอไปนอนอ้าขาทั้งเดือนอีกนะ" ซีเรียเอ่ยขึ้นพร้อมกับถอดที่คาดผมแบรนด์หรูที่ประดับด้วยเพชรวางไว้บนโต๊ะ"ฉันไม่เข้าใจที่คุณพูดค่ะ ถ้าจะมาหาเรื่องก็เชิญออกไปด้วยค่ะ" สายน้ำเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบ"อย่ามาตอแหล! " ซีเรียเอ่ยขึ้นเสียงดังลั่นจนคนรอบๆ เริ่มจะหันมามอง"ฉันรู้นะว่าแกรู้ว่าฉันเป็นใคร""ฉันไม่สนใจหรอกค่ะว่าคุณเป็นใครแต่กรุณาพูดจาให้เกียรติกันด้วย" สายน้ำพยายามเ
"ผมกำลังให้ลูกน้องตามสืบให้อยู่ครับว่าใช่คนของคุณอธิวัฒน์รึป่าว" ธนินเอ่ยขึ้น"เส้นใหญ่ขนาดนี้ต้องเป็นมันอยู่แล้วล่ะ" แอสตันเอ่ยพร้อมทั้งวางเอกสารในมือลงก่อนจะเอ่ยขึ้นและนั่งหมุนเก้าอี้ไปทางหน้าตาบานใหญ่พร้อมกับหลับตาลงอย่างใช้ความคิดก่อนจะเอ่ยขึ้น"ธีระบอกพี่เรื่องไอพิศุให้ด้วยและก็ออกไปก่อนมีอะไรคืบหน้าก็รีบมาบอกฉัน""ครับ/ครับ" ธนินและธีระเมื่อได้ยินคำสั่งของแอสตันต่างคนก็ออกไปจากห้องทันทีหลังจากที่ทั้งสองออกไปได้ไม่นานแอสตันก็กดโทรสั่งไปหาโรม"ฮัลโหลไอโรม"(มีอะไรโทรหากูแต่เช้า) โรมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงงัวเงียเหมือนคนพึ่งตื่น" เช้าเชี้ยไรจะ 10 โมงแล้ว ""ลุงมึงช่วงนี้อยู่ไหมวะ"(ไม่นะเห็นบอกจับฉลากได้กิ๊ฟวอชเชอร์ไปเที่ยวอังกฤษกับป้าขึ้นเครื่องเมื่อวานนี้เอง)"อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น"(มีอะไรป่าววะ)"ไอพิศุมีคนประกันตัวออกมาแล้ว"(หะ!! ได้ยังไงเดียวกูรีบโทรไปบอกลุงให้)"เออเค ขอบคุณมากนะ" แอสตันเอ่ยจบก็วางสายจากโรมไปทันทีก่อนจะหันเก้าอี้หมุนกลับมาที่โต๊ะตามเดิมก๊อกๆแกร็ก~"ไอพิศุออกมาแล้วหรอ" พอร์ชที่พึ่งเคาะประตูห้องก็เปิดประตูเข้ามาอย่างร้อนใจโดยที่แอสตันยังไม่ทันได้เอ่ยอนุญา
(จากเสือกลายเป็นหมาแล้วหรอวะเพื่อน)(ฮ่า ฮ่า ฮ่า)ดีเดย์เอ่ยขึ้นพร้อมกับได้ยินเสียงหัวเราของเพื่อนๆ คนอื่นของเขาดังรอดเข้ามาในสายด้วย"อย่าให้มึงมีเมียบ้างแล้วกันกูจะล้อยันลูกบวชเลย"(ถ้ากูมีเมียกูก็ต้องเป็นใหญ่เว้ย ไม่มีวันง้อเหมือนมึงกับไอธามหรอก)"กูจะคอยดู แค่นี้แหละกูรีบ" แอสตันเอ่ยพร้อมกับกดวางสายและรีบขับรถตรงไปยังหอพักของสายน้ำณ หอพักของสายน้ำก๊อกๆ"อีกแล้วหรอ? " สายน้ำที่พึ่งอาบน้ำเสร็จเอ่ยขึ้นมาก่อนจะกรอกตามองบนและจำใจเดินไปเปิดประตูแกร็ก~"สายน.." ยังไม่ทันที่แอสตันจะพูดจบประโยคประตูห้องของสายน้ำก็เปิดห้องเขามองดูร่างบางหัวจรดเท้าที่นุ้งแค่ผ้าเช็ดตัวสีขาวผืนเดียวมาเปิดประตูห้องให้เขาพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอดังฮึก!"จะเข้ามาไหม? ""เข้าครับเข้า" แอสตันเอ่ยพร้อมกับรีบแทรกตัวเข้ามาในห้องของร่างบางพร้อมกับปิดประตูอย่างไว"นี่เธอแต่งตัวแบบนี้เปิดประตูให้คนอื่นบ่อยไหม" แอสตันเอ่ยถามขึ้นอย่างจับผิด"ถ้าจะพูดมากก็ออกไป""พี่หวงนิ""ฉันไม่ใช้ของนาย""ก็ได้ๆ ..คิดถึงจัง" แอสตันเอ่ยขึ้นพร้อมกับเข้าไปสวมกอดร่างบางพร้อมกับสูดดมกลิ่นกายหอมๆ ของเธอที่เขาโหยหายมาหลายวันก่อนจะค่อยๆ บรรจ
เวลา 17.15 น.ณ ร้านอาหารฝรั่งเศษหรูใจกลางเมือง"รอนานไหมครับพอดีผมติดงาน" แอสตันที่พึ่งมาถึงเอ่ยถามซีเรียที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว"ไม่นานเลยค่ะซีเรียก็พึ่งมาถึง ซีเรียสั่งไว้ให้แล้วนะคะแอสตันอยากได้อะไรเพิ่มไหม" ซีเรียเอ่ยตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม"เอาแค่ที่คุณซีเรียสั่งก็พอแล้วครับ ว่าแต่วันนี้คุณซีเรียนัดผมมีอะไรรึป่าวคะ" แอสตันเอ่ยพร้อมกับนั่งลงยังเก้าอี้ตรงข้ามกับเธอ"อะไรกันคะ เดียวนี้ซีเรียอยากเจอแอสตันต้องมีเรื่องอะไรด้วยหรอ" ซีเรียเอ่ยพร้อมทำแสร้งสีหน้าน้อยใจ"ป่าวครับสำหรับคุณซีเรียผมว่างเสมอ" แอสตันเอ่ยพร้อมกับรีบคว้ามือของเธอมากุมเอาไว้"ซีเรียเห็นว่าตั้งแต่งานหมั้นแอสตันก็ไม่ติดต่อมาเลย""ขออนุญาติเสิร์ฟนะคะ" ยังไม่ทันที่แอสตันจะได้เอ่ยตอบบริกรหญิงก็ทยอยนำอาหารที่สั่งมาเสิร์ฟให้พวกเขา"ช่วงนี้งานผมยุ่งๆ โกดังที่คลับก็ถูกไฟไหม้""ตายแล้ว แล้วเสียหายมากไหมคะ" ซีเรียเอ่ยตอบแอสตันด้วยสีหน้าตกใจเล็กน้อย"ไม่เท่าไหร่ครับ ส่วนมากจะเป็นพวกเฟอร์นิเจอร์ที่ไว้ปรับปรุงผับนี้ก็พึ่งสั่งล็อตใหม่มาแทน" แอสตันเอ่ยตอบกลับซีเรียพร้อมกับหยิบแก้วไวน์มาดื่ม"แอสตันไม่เป็นไรก็ดีแล้วค่ะ ซีเรียก็คิดว่าแ