บทที่ 4 เขาจะต้องกลับเข้าไปดูดดื่มความหอมหวานนั้นอีกแน่นอน

หญิงสาวตกใจดวงตาจ้องเข้าไปในดวงตาสีเขียวนั้น เพราะเธอถูกจู่โจมหนักมากและบริเวณหน้าท้องแบบราบของเธอก็รู้สึกได้ถึงบางอย่างภายใต้กางเกงนั้น อดัมสบตากับหญิงสาวนั้นและค่อยๆดึงลิ้นร้ายของตัวเองออกมาอย่างเชื่องช้าและเสียดาย เพราะเขารู้สึกว่าหญิงสาวกำลังจะขาดใจจากการหายใจไม่สะดวก เขาจึงต้องให้เวลาเธอแต่เขาสัญญากับตัวเองได้เลยว่าเขาจะต้องกลับเข้าไปดูดดื่มความหอมหวานนั้นอีกแน่นอน เธอไร้เดียงสาอย่างมาก สองมือของเธอเกาะไหล่เขาเพื่อประคองตัวเองไม่ให้จมน้ำไป จากการถูกปากหยักและลิ้นร้ายกระทำการอย่างเร้าร้อนจนปากบางเจ่อบวมและแดงก่ำอย่างเห็นได้ชัด

            อดัมจับจ้องมองหญิงสาวที่หอบหายใจ หน้าเธอเหมือนจะเป็นลม แต่เธอจะรู้หรือเปล่าว่าตอนนี้เขาก็ไม่ต่างไปจากเธอ แต่ต่างกันที่เหตุผล เพราะของเขามันเกิดจากความอึดอัดของความเป็นลูกผู้ชายของเขาที่ต้องการการปลดปล่อยและภายในจิตใจเขามันก็ร่ำร้องว่าต้องเป็นเธอ

            “กลับเข้าบ้านกันเถอะ...อากาศร้อนมากเธออาจจะไม่สบาย” อดัมมั่นใจอย่างแน่นอนว่าเธอเข้าใจสิ่งที่เขาพูด ถึงแม้เธอจะไม่โต้ตอบเขาด้วยภาษาพูด แต่ภาษากายเธอมีปฎิกริยาตอบโต้ในการปฎิเสธต่อคำพูดของเขาอย่างเห็นได้ชัด เพราะเธอส่ายหน้าและพยายามถอยห่างจากเขา อดัมปล่อยแขนจากเธออย่างจงใจ เพราะเขาเริ่มที่จะไม่พอใจเธอเรื่องที่เธอพยายามจะทำร้ายตัวเธอเอง และการกระทำแบบนั้นอย่างจงใจของอดัมทำให้หญิงสาวเสียหลักแบบไม่ตั้งตัวเธอหงายหลังและจมลงไปในน้ำทันที ทำให้น้ำทะเลแตกกระจาย

            อดัมขยับเดินเข้าไปใกล้ พร้อมแกะกระดุมเสื้อออกจนหมดเผยให้เห็นความแข็งแกร่งและหน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้ออย่างสมบูรณ์แบบและน่าหลงใหลเป็นอย่างมากของทั้งหญิงและชายที่ได้เห็น อดัมมองดูหญิงสาวที่ตะเกียดตะกายโผล่พ้นน้ำขึ้นมาหายใจและไอเพราะการสำลักน้ำทะเลที่คงได้กินไปหลายอึก เขาต้องการสั่งสอนเธอ แต่แค่นี้คงน้อยไปถ้าจะเรียกว่าสั่งสอนโดยเฉพาะจากเขา

            อดัมถอดเสื้อของเขาออกมาและคว้าแขนเธอเอาเสื้อที่ถอดออกมาคลุมกายให้เธอและยกตัวเธอพาดไหล่ขึ้นอย่างไม่ปราณีและรอให้เธอหายใจได้อย่างเป็นปกติ 

            ฮือ ฮือ ฮืออออ หญิงสาวร้องออกมาอย่างตกใจสองมือของเธอทุบหลังเขาตลอดเวลาที่เขาเดินขึ้นฝั่ง หญิงสาวดิ้นรนขัดขืนเพื่อให้พ้นจากไหล่กว้างนั้น อดัมก็ไม่ยอมแพ้ เขาใช้มืออีกข้างฟาดไปที่สะโพกของหญิงสาวครั้งแล้วครั้งเล่าจนเป็นรอยแดงอย่างตั้งใจ

            “โอ้ย!...” เธอร้องออกมาอย่างคับแค้นใจที่ไม่สามารถต่อกรกับเขาได้เลย เธอทั้งทุบทั้งข่วนแผ่นหลังของเขาจนเป็นรอยแดงแต่ก็ไม่สามารถทำให้เขาหยุดชะงักการนำพาตัวเธอกลับสู่บ้านตามที่พูด

            อดัมเดินมาถึงตัวบ้านแต่เขายังไม่เข้าไปข้างใน เขาเดินเลี่ยงไปข้างๆบ้าน จุดตรงนั้นจะมีเสาฝักบัวขนาดใหญ่เพื่อสำหรับการล้างตัว อดัมวางหญิงสาวลงแต่ก็ยังคงรัดเอวเธอไว้จากด้านหลังเพราะทันทีที่เขาวางเธอลง อย่างที่คิดไว้ เธอพยายามจะวิ่งหนีจากเขาด้วยเรี่ยวแรงที่น้อยนิด อดัมรัดร่างเธอไว้ทันทีจนแผ่นหลังของเธอแนบชิดกับอกแกร่งเปลือย เนื้อแนบเนื้อเพราะเสื้อของเขาที่คลุมร่างเธอมา ล่วงหล่นไปที่พื้นดิน

            อดัมเอื้อมมือเปิดก๊อก น้ำไหลออกมาตามฝักบัวผ่านร่างกายที่เปลือยเปล่าของหญิงสาวและเขาที่เปลือยเปล่าท่อนบน หญิงสาวพยายามดิ้นรนแต่เรี่ยวแรงของเธอก็ลดลงเรื่อยๆ อดัมยืนอยู่เฉยๆ เขาทำเพียงแค่รัดวงแขนที่เอวบางนั้น ไม่ให้เธอหลุดจากวงแขนเขา อดัมเองเขาก็ยังไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะมีความอดทนกับเธอได้มากมายขนาดนี้ เวลาผ่านไปสักสองสามนาทีหญิงสาวก็หยุดดิ้นรนนั้นด้วยเหตุผลอะไรเขาก็ไม่แน่ใจ ระหว่างเธอเหนื่อยล้าหรือว่าคิดได้แล้วว่าไม่มีทางหลุดพ้นไปได้ เมื่อเธอหยุดดิ้นรนอดัมจับหน้าของเธอให้แหงนตะแคงขึ้นมามองสบตากับเขา

            “ชีวิตของเธอถ้าเธอไม่ต้องการ...ถ้างั้นฉันขอแล้วกัน...ออ!..ไม่สิ...ตอนนี้ร่างกายของเธอเป็นของฉัน...เพราะอะไรเธอคงรู้นะ...อย่าได้คิดหรือทำอะไรกับร่างกายนี้โดยที่ฉันยังไม่อนุญาต” อดัมใช้น้ำเสียงลดต่ำอย่างคนที่กำลังสงบใจในความโกรธอย่างมากและสายตาจับจ้องสาวตรงหน้าบ่งบอกชัดเจนว่าเขาหมายตามที่พูดอีกครั้ง

           อดัมประกบปากอิ่มนั้นอีกครั้งโดยทันที หญิงสาวน้ำตาไหลพรากแต่ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงที่จะขัดขืน อดัมถึงแม้เขาจะกึ่งบังคับเธอซึ่งเขาเองก็ไม่เคยเป็นมาก่อนว่าคนอย่างอดัม เบนเน็ต มีแต่ผู้หญิงที่พร้อมจะมอบกายถวายถึงที่ ขอแค่ให้เขาตอบรับ แต่นี้เป็นครั้งแรกที่การกระทำของเขาค่อนไปทางบังคับหญิงสาวให้โอนอ่อนตามความต้องการของตัวเอง และครั้งแรกในชีวิตเขาอีกอย่างคือเธอเป็นผู้หญิงไทย อดัมไม่เคยมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงไทยมาก่อน นั้นคงเป็นเพราะแม่เขาเป็นคนไทย

            ทุกอย่างเปลี่ยนไปกับเธอคนนี้ที่เขากำลังใช้กำลังบังคับเพื่อครอบครองเธอถ้าเขาไม่โกหกตัวเองก็ต้องรับรู้ได้ว่าหญิงสาวที่เขาไม่ทราบชื่อคนนี้ไม่เต็มใจเลย อดัมหลอกล่ออย่างอ่อนโยนเพื่อให้ลิ้นหนาล้วงล้ำเข้าไปในโพรงปากบางแสนหวาน หญิงสาวโอนอ่อนผ่อนตามโดยไม่ประสีประสา ทำให้เกิดเสียงครางในคออย่างพึงพอใจเมื่อลิ้นน้อยๆมีการตอบรับกับสัมผัสนั้น

          อดัมค่อยๆ  ถอนจูบที่อ่อนโยนอย่างเสียดาย แววตาที่อ่อนโยนเผย ออกมาอย่างไม่รู้ตัวยามที่จ้องหน้าหญิงสาวตรงหน้าลืมสิ้นความขุ่นข้องหมองใจก่อนหน้านี้ หญิงสาวก้มหน้าพร้อมเบียดตัวเข้าหาอดัมอย่างเอียงอาย เพราะเธอเปลือยเปล่าแถมพึ่งจะถูกสัมผัสแบบที่ไม่เคยมาก่อน  อดัมยิ้มที่มุมปากอย่างเข้าใจเพราะเธอยกมือขึ้นมาปกปิดสิ่งหวงแหน เขาเอื้อมมือปิดน้ำและช้อนตัวหญิงสาวขึ้น

            “อ๊ะ” เธอร้องออกมาอย่างตกใจแต่เมื่อหันไปมองหน้าชายที่อุ้มเธอ เขาไม่ได้มองที่เธอเลยสายตาของเขามองทางเข้าสู่ตัวบ้าน หญิงสาวจึงเงียบเสียงโดยทันที