บทที่ 3 ได้มาจากทะเล

อดัม เมื่อเติมพลังให้กับตัวเองแล้ว เขาตัดสินใจเดินกลับไปห้องนอนของตัวเองอีกครั้ง และเมื่อผลักประตูเข้าไปสายตาจับจ้องไปที่เตียงนอน อดัมขมวดคิ้วทันทีเมื่อสิ่งที่เขาต้องได้เห็นกับไร้ซึ่งตัวตน บนเตียงของเขาว่างเปล่า

            “บัดซบ!...” อดัมสบถออกมาอย่างเดือดดาล เมื่อเขาสำรวจห้องน้ำทุกที่ว่างเปล่า อดัมรีบออกจากห้องนอนทันทีและมุ่งสู่ประตูทางออกก็ไม่แปลกถ้าหญิงสาวจะออกไปโดยที่เขาไม่เห็น เพราะส่วนของครัวจะอยู่ด้านหลังอีกด้านของตัวบ้าน  และเขาไม่คิดว่าเธอจะรู้สึกตัวเร็วแบบนี้ อดัมวิ่งออกไปสู่หาดทรายขาวหันซ้ายหันขวาอย่างหาจุดหมายทิศทางที่จะต้องวิ่งไป ช่วงเวลาสี่สิบนาทีน่าจะได้ที่เขาทิ้งเธอไว้คนเดียว แต่จากอาการของเธอแล้วน่าจะคลาดกันไม่ถึงสิบนาที และแล้วอดัมก็เห็นสิ่งที่มองหาออกไป สักห้าสิบเมตรจากที่เขายืนอยู่ เธอสวมใส่เพียงเสื้อยืดสีขาวของเขาและเดินเลียบหาดทรายห่างออกไป ขาก้าวกึ่งวิ่งทันตามความคิดเพราะตอนนี้หญิงสาวได้เปลี่ยนทิศทางลงสู่ท้องทะเลอีกครั้ง

            ฮือ...ฮือ...ฮือ อดัมได้ยินเสียงร้องไห้ของเธอมาพร้อมกับสายลม เมื่อเขาวิ่งเข้ามาใกล้ หญิงสาวเร่งฝีเท้าเร็วขึ้นทันทีเมื่อหันมาเห็นอดัมวิ่งใกล้เข้ามาถึงตัว แต่เธอก็อ่อนแรงเกินกว่าที่จะหนีจากเขาได้ อดัมคว้าแขนและกระชากหญิงสาวมาสุดแรงจนตัวเธอปะทะกับอกเขาอย่างแรง

            อดัม ก้มหน้ามองเข้าไปในดวงตาที่แดงก่ำจากการร้องไห้ และถึงแม้ตอนนี้จะมีน้ำใสๆไหลออกมาตลอด แต่หญิงสาวคนนี้ก็มีดวงตากลมโตไร้เดียงสาน่าหลงใหลเป็นที่สุด แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาแสดงความเห็นใบหน้าใสนี้ เขาต้องจัดการกับเธอคนนี้เสียก่อน

            “ทำ...บ้า...อะไร...ของ...เธอ” อดัม ขบกรามอย่างใช้ความอดทน

            “…..ฮือ...” หญิงสาวไม่ได้ตอบคำถาม ด้วยเหตุผลอะไรอดัมก็ยังไม่แน่ใจเพราะเขาเอ่ยกับเธอเป็นภาษาอังกฤษด้วยความเคยชิน เธอมีเพียงเสียงสะอื้น และพยายามจะเอาตัวเองออกจากการเกาะกุม อดัมรัดวงแขนมากขึ้นทำให้อกอิ่มเบียดเข้าหาอกแกร่งอย่างเสียไม่ได้ เสื้อสีขาวที่เธอสวมเปียกแนบเนื้อจนทำให้เขาได้เห็นในสิ่งที่เคยเห็นอีกครั้งผ่านอาภรณ์นั้น

            “ถ้าเธอไม่ต้องการร่างกายนี้...ถ้างั้นร่างกายนี้จะเป็นของฉัน...นับจากวินาทีนี้ไป” อดัม พูดด้วยความเดือดดาล สายตาจับจ้องเข้าไปในดวงตากลมโตนั้นเพื่อยืนยันสิ่งที่เขาพูดจะต้องเป็นไปตามนั้น หญิงสาวดิ้นรนเพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระ อดัมรัดวงแขนแนบแน่นมากขึ้นพร้อมกับดึงปราการที่มีเพียงชิ้นเดียวของหญิงสาวให้พ้นจากเธอ

            เธอดิ้นรนทุกวิถีทางเพราะถ้าไร้ซึ่งเสื้อยืดสีขาวที่เธอหยิบออกมาจากตู้เสื้อผ้าในห้องที่เธอนอนสลบอยู่ และตอนที่เธอรู้สึกตัวโดยเธอเองก็ไม่รู้ว่านอนหลับไปนานแค่ไหน ในตอนแรกที่รู้สึกตัวเธอจำอะไรไม่ได้ และมองไปรอบๆเธอก็อยู่บนเตียงนุ่มที่อุ่นสบาย ตอนนั้นเธอคิดว่าทำไมนรกถึงดีขนาดนี้ เพราะคนฆ่าตัวตายไม่น่าจะได้ขึ้นสวรรค์ แต่เมื่อรวบรวมสติได้เธอพยายามย้อนคิด สิ่งสุดท้ายที่เธอเห็นคือดวงตาสีเขียวมรกต เธอยังไม่ตายแต่นั้นไม่ใช่เป้าหมายที่เธอวางไว้ เธอเป็นคนที่ตั้งใจทำอะไรแล้วต้องทำให้ได้ รวมถึงเรื่องนี้ด้วย

            “อย่า!...อุ๊บ...” หญิงสาวร้องออกมา เมื่อเสื้อยืดเพียงตัวเดียวหลุดออกจากเรือนร่างเธอไปแต่ด้วยระดับน้ำทะเลที่สูงถึงเอวของเธอ จึงทำให้น้ำทะเลเป็นสิ่งปกป้องจุดหวงแหนของเธอ และทำให้สองมือที่ก่อนหน้านี้พยายามผลักดันอกของชายหนุ่มที่กำลังหยามเหยียดศักดิ์ศรีของเธอตอนนี้เป็นมากอดอกตัวเองไว้เพื่อปกปิดดอกไม้ตูมที่เป็นอิสระจากทุกอย่าง

            อดัม มองอย่างพึงพอใจอีกครั้ง ซึ่งสำหรับเขาที่ได้เห็นของเธออีกครั้งถึงแม้เธอจะผอมบางแต่สิ่งที่ควรมีเธอก็มีอย่างน่าพอใจ อดัมผ่อนคลายอ้อมแขน เพราะตอนนี้หญิงสาวหยุดการดิ้นรนเพราะตกใจที่ตัวเองเปลือยเปล่าบนผืนน้ำท้องทะเลบนเกาะส่วนตัวของเขาและที่เขาทำแบบนี้เพราะที่นี่มีเพียงเขาและเธอ เพราะถ้าใครก็ตามที่ได้เห็นเธอแบบนี้เขาจะควักลูกตาคนพวกนั้นอย่างไม่ลังเล เพราะร่างกายนี้จะต้องมีเพียงเขาเท่านั้นที่ได้เห็นและได้สัมผัส

            “เอามือออก!” อดัมออกคำสั่ง หญิงสาวกัดริมฝีปากและหลบตา แต่ก็ไม่ยอมทำตาม บางอย่างบอกอดัมว่าเธอเข้าใจสิ่งที่เขาพูดถึงแม้ตลอดเวลาเขาจะสื่อสารกับเธอเป็นภาษาอังกฤษ

            อดัมรั้งเธอเข้ามาเพื่อให้สิ่งที่เธอพยายามปกปิดจากสายตาเขาเบียดเข้ากับหน้าอกแกร่งของเขาอย่างจงใจ หญิงสาวมีอาการตื่นกลัวและพยายามที่จะใช้แขนทั้งสองดันอกเขาไว้ อดัมไม่รอช้ามือใหญ่เชยคางหญิงสาวให้เงยหน้าขึ้นมาเพื่อรองรับอารมณ์ที่เธอเป็นผู้ก่อมันขึ้นมา และตอนนี้ใบหน้าของเธอก็แดงปลั่งจากแสงแดด เขาประกบปากอิ่มนั้นทันที เธอพยายามขัดขืนและดิ้นรนมากขึ้นอีกครั้ง แต่เรี่ยวแรงของเธอมีหรือจะสู้เขาได้ อดัมบีบคางของเธอเพื่อให้เธอเปิดทางให้ลิ้นร้ายที่ช่ำชองเกมนี้เข้าไปดูดดื่มความหอมหวานในโพรงปากนั้น หญิงสาวจำต้องเปิดทางให้เพราะทนต่อความเจ็บปวดไม่ได้ และเธอก็ต้องดิ้นรนมากขึ้นเมื่อเธอกำลังถูกจู่โจมใต้ผิวน้ำ อดัมใช้ขาข้างหนึ่งแทรกเข้าไประหว่างขาของเธอทำให้หน้าขาของเขาสัมผัสกับความเป็นหญิงของเธออย่างจงใจที่เกิดจากความตั้งใจของเขา