ตอนที่29
รอผลตรวจ
“คุณธัช ยายดาวล่ะคะ ยายดาวเป็นอย่างไรบ้าง เจ็บมากหรือเปล่า โถ่เอ๊ย! แม่บอกว่าไม่ให้พูดอะไรที่ไม่เป็นมงคลก่อนแต่งงานก็ไม่ฟัง เกิดเรื่องจนได้ ฮือ..”
ญาดาร้องถามทันทีที่เห็นเมธัชยืนอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน พร้อมทั้งโวยวายตีโพยตีพายด้วยความเป็นห่วงลูก สีหน้าก็ซีดขาวราวกระดาษ เนื้อตัวอ่อนปวกเปียกคล้ายจะเป็นลม จนภากรต้องเข้ามาพยุงไว้
เมธัชขยับจะพูดแต่ประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออกมาเสียก่อน ดุจดาวเดินออกมา เมื่อเห็นว่าแม่กำลังร้องไห้และมีท่าทีคล้ายจะเป็นลมเธอก็ถลาเข้าไปหาทันที
“คุณแม่”
“ยายดาว ฮือ...เจ็บตรงไหนไหมลูก แม่แทบจะช็อคตายเมื่อรู้ว่าเกิดอุบติเหตุขึ้นกับลูก ฮือ..” ญาดาพูดพลางสังเกตุไปตามเนื้อตัวของลูกสาวไปด้วย
ดุจดาวจับมือของแม่ไว้ พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานและอ่อนโยน
“คุณแม่ ดาวไม่ได้เป็นอะไรเลยค่ะ แต่ธัชไม่ยอมเชื่อพามาโรงพยาลให้คุณหมอตรวจละเอียดเฉย ๆ ค่ะ”
ภากรได้ยินดังนั้นก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ก่อนจะดุภรรยาเบาๆ ด้วยน้ำเสียงที่ไม่จริงจังนัก
“เห็นไหมคุณ ผมบอกแล้วว่าลูกจะต้องไม่เป็นอะไร อย่าเพิ่งโวยวายไปก่อน คุณก็ไม่เชื่อ เนี่ยแล้วเดี๋ยวจะได้พาคุณไปให้หมอแทนแล้วล่ะ”
ญาดาหันขวับมาหาหมอสามี พร้อมพูดกับมองอย่างโกรธ ๆ
“ก็ฉันตกใจนี่คุณ เป็นห่วงลูกด้วย คุณไม่เข้าใจหัวอกคนเป็นแม่หรอก”
“โธ่ ผมก็เป็นพ่อนะ ผมก็มีหัวอกของคนเป็นพ่อเหมือนกัน” ภากรเถียงทันควันเช่นกัน
ดุจดาวส่ายหน้าเบา ๆ ด้วยรอยยิ้มบาง ๆ
“ไม่เอาค่ะ ดาวก็ไม่ได้เป็นอะไรแล้วนี่ไง หยุดเถียงกันได้แล้วค่ะ” ดังนั้นทั้งสองสามีภรรยาจึงเงียบไป เมธัช เข้ามาหาพร้อมกับยกมือไหว้ ก่อนจะพูดขึ้นด้วยความรู้สึกผิด
“ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่ดูแลดาวไม่ดี จนทำให้คุณอาทั้งสองต้องตกใจ แต่ตอนนี้ผมให้หมอตรวจอย่างละเอียดแล้ว กำลังรอผลตรวจ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่โวยวายเสียงดัง ตกใจมากไปหน่อยน่ะค่ะ ตั้งแต่เจองูขวางทางในวันนั้น ฉันก็ไม่ค่อยสบายใจเลยค่ะ เป็นห่วงยายดาว”
ญาดาพูดเสียงสั่น เพราะตั้งแต่วันนั้นเธอก็จิตตก นอนก็ไม่ค่อยหลับจิตไม่สงบเหมือนเคย พยายามนั่งสมาธิสวดมนต์แต่ก็ไม่ช่วยเหมือนที่ผ่านมา ก็ได้แต่เก็บความกังวลนี้ไว้ในใจ จนมาเกิดเรื่องกับดุจดาวในวันนี้ จึงสติแตกในตอนนั้นหมอก็เดินเข้ามาหา พร้อมรอยยิ้มบางๆ
“จากการตรวจอบ่างละเอียด ผลตรวจออกมาเป็นปกตินะครับ แต่หลังจากนี้ถ้ามีอาการปวดหัวมาก เกิดภาพซ้อน คลื่นไส้อาเจียน หรือชาข้างใดข้างหนึ่งให้รีบมาหาหมอนะครับ วันนี้ไม่มีอะไรกลับบ้านได้เลยครับ”
ทุกคนต่างถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมธัชพนมมือไหว้พร้อมทั้งกล่าวขอบคุณ
“ขอบคุณครับอาหมอ ถ้าอย่างนั้นผมกลับก่อนนะครับ”
“ครับผม โชคดี ๆ” คุณหมอตบไหล่ของเขาเบา ๆ ด้วยความคุ้นเคย ก่อนที่จะเดินจากไป
เมธัชหันมาหาดุจดาว ก่อนจะพูดเบา ๆ
“เดี๋ยวดาวกลับไปกับคุณอานะ ผมจะไปตรวจสอบเรื่องรถก่อน”
“อ้าว แล้วธัชจะกลับยังไงคะ ไม่ให้ดาวไปส่งเหรอ”
ดุจดาวเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง เพราะรถของเมธัชที่ทั้งเธอและเขานั่งมาในวันนี้เกิดยางระเบิด ดีที่คนขับรถมีสติ ไม่ตกใจจนแตะเบรกกะทันหัน รถเลยไม่พลิกคว่ำ ทำให้ไม่เกิดอุบัติเหตุที่ร้ายแรงใด ๆ
“ผมให้คนขับรถอีกคันมารับแล้วครับ ดาวไม่ต้องเป็นห่วงนะ ถึงบ้านแล้วโทรมาด้วย” เมธัชยืนยันที่จะไม่กลับพร้อมกับดุจดาว เพราะเขาอยากรู้ว่าคนขับรถสะเพร่า ไม่ตรวจสอบรถดี ๆ จนเกิดยางระเบิดขึ้นได้อย่างไร
“โอเคค่ะ งั้นดาวกลับก่อนนะ”
“ครับไว้เจอกัน” เมธัชพูดกับดุจดาว ก่อนจะหันไปยกมือไหว้ภากรกับญาดา สองสามีภรรยารับไหว้ ก่อนจะประคองลูกสาวไปขึ้นรถ
เมื่อดุจดาวกลับไปแล้ว เมธัชก็เดินออกไปรอคนขับรถอีกคันอยู่ที่หน้าโรงพยาบาล ไม่นานคนขับรถที่เขาโทรหาก็มาถึง
เมธัชก้าวเข้าไปนั่ง ก่อนจะออกคำสั่ง
“ไปที่ศูนย์ ฉันอยากรู้ว่ารถเป็นอะไร”
“ครับคุณธัช”คนขับรถรับคำ ก่อนจะขับออกไป
สามสิบนาทีต่อมา ก็มาถึงศูนย์ ที่ลากรถของเขามาเพื่อตรวจเช็คหาสาเหตุที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุยางระเบิด เพราะปกติแล้ว รถทุกคันจะได้รับการตรวจเช็คลมยางอย่างสม่ำเสมอ ไม่น่าจะระเบิดได้
“สรุปว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงยางระเบิดได้” เขาเอ่ยถามพนักงานคนที่ตรวจสอบ
พนักงานยื่นเศษแก้วให้ดู ก่อนจะตอบคำถามของเมธัช
“มีเศษกระจกปักอยู่ที่ล้อครับครับ ลมยางจึงค่อย ๆ รั่ว จนเกิดระเบิดครับ”
คนขับรถที่ยืนก้มหน้า ก็พูดขึ้นเบา ๆ
“เป็นความผิดของผมเองครับ ที่ไม่ตรวจสอบให้ดี ก่อนเอารถออกมาใช้ ผมขอโทษครับคุณธัช ต่อไปนี้ผมจะตรวจเช็คอย่าละเอียดและรอบคอบให้มากกว่านี้ครับ”
“รอบคอบหน่อยแล้วกัน”
เมธัชพูดก่อนจะกลับเข้าไปในรถ คนขับเอ่ยถามทันที
“คุณธัชจะไปไหนครับ”
“กลับบ้าน..ไม่ซิ กลับคอนโดแล้วกัน”
ตอนที่31อยากได้พี่เป็นผัววุ้นเย็นขยับได้เพียงก้าวเดียว เอวเล็กคอดกิ่วก็ถูกฝ่ามือหนากระชากร่างของเธอเข้าไปปะทะกับแผ่น อกกว้างอย่างแรงมือหนาอีกข้ากำหลังคอบางเอาไว้ แล้วโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาลงมาจนปลายจมูกแทบจะชนกัน ก่อนพูดลอดไรฟันด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำเย็นชาชวนขนลุก “เธอรู้ไหมว่าดุจดาวเป็นคนดีและรักเธอมากแค่ไหน แล้วมันสมควรแล้วหรือที่จะให้คนอย่างเธอ มาพูดถึงแบบนี้ ฮะ”เมธัชตะคอกจนวุ้นเย็นได้กลิ่นมิ้นต์จากปากของเขา เธอตกใจมาก แต่เพราะความริษยาที่เก็บซ่อนไว้ลึก ๆ ภายใน แทรกขึ้นมาเหนือเหตุผลตามความเป็นจริง ทำให้หญิงสาวลืมกลัว ตะโกนกลับไปอย่างโมโหเช่นกัน “ทำไม พี่ดุจดาวสูงส่งมากอย่างนั้นหรือ แตะต้องไม่ได้เลยว่างั้น หรือว่าติดใจเรื่องบนเตียงมากจนถึงกับ อื้อ..”วุ้นเย็นร้องอู้อี้ด้วยความตกใจและเจ็บปวด เมื่อถูกริมฝีปากร้อนของอีกฝ่ายบดขยี้ปากเล็กอิ่มด้วยความรุนแรง จูบแรกของเธอช่างไร้ความอ่อนโยน อ่อนหวา
ตอนที่30 ดูแลกันถึงบนเตียงเมธัชกลับมาถึงคอนโดก็อาบน้ำแล้วสวมเพียงกางเกงบ็อกเซอร์ กับเสื้อกล้ามสีขาว อวดกล้ามแขนที่เรียงเป็นมัดสวยแบบพอดี ไม่เหมือนกับคนที่เพาะกล้ามหรือนักยกน้ำหนักอะไรแบบนั้น แต่มัดกล้ามที่อยู่บนเรือร่างของเมธัชนั้นดูละมุน มีเสน่ห์แบบพอดิบพอดีชายหนุ่มสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยก็เดินเข้าไปในครัว จัดการต้มบะหมี่ใส่หมูสับอย่างง่าย ๆ เสร็จแล้วก็กำลังจะกิน แต่ยังไม่ทันได้คีบบะหมี่เข้าปาก เสียงกริ่งก็ดังขึ้นเสียก่อน คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ตาคมก็หรี่ลงด้วยความแปลกใจ แต่เมื่อเสียงกริ่งดังขึ้นซ้ำ ๆ เขาจึงเดินไปดูที่ตาแมวเมื่อเห็นร่างที่อยู่ตรงประตู รูม่านตาของเขาก็หดเล็กลง ก่อนจะหันหลังกลับเข้าไปในครัว พร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงชายหนุ่มคีบบะหมี่เข้าปาก ทำเป็นไม่ได้ยินเสียงกริ่งที่ดังมาเป็นระยะ สุดท้ายเขาก็ทนไม่ไหว คว้าแก้วน้ำขึ้นดื่ม แล้วลุกขึ้นเดินเร็ว ๆ ไปกระชากประตูออกด้วยความหงุดหงิด โดยลืมไปว่ากำลังอยู่ที่ชุดที่หมิ่นเหม่แค่ไหน “มาทำไ
ตอนที่29 รอผลตรวจ “คุณธัช ยายดาวล่ะคะ ยายดาวเป็นอย่างไรบ้าง เจ็บมากหรือเปล่า โถ่เอ๊ย! แม่บอกว่าไม่ให้พูดอะไรที่ไม่เป็นมงคลก่อนแต่งงานก็ไม่ฟัง เกิดเรื่องจนได้ ฮือ..”ญาดาร้องถามทันทีที่เห็นเมธัชยืนอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน พร้อมทั้งโวยวายตีโพยตีพายด้วยความเป็นห่วงลูก สีหน้าก็ซีดขาวราวกระดาษ เนื้อตัวอ่อนปวกเปียกคล้ายจะเป็นลม จนภากรต้องเข้ามาพยุงไว้เมธัชขยับจะพูดแต่ประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออกมาเสียก่อน ดุจดาวเดินออกมา เมื่อเห็นว่าแม่กำลังร้องไห้และมีท่าทีคล้ายจะเป็นลมเธอก็ถลาเข้าไปหาทันที “คุณแม่” “ยายดาว ฮือ...เจ็บตรงไหนไหมลูก แม่แทบจะช็อคตายเมื่อรู้ว่าเกิดอุบติเหตุขึ้นกับลูก ฮือ..” ญาดาพูดพลางสังเกตุไปตามเนื้อตัวของลูกสาวไปด้วยดุจดาวจับมือของแม่ไว้ พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานและอ่อนโยน&nb
ตอนที่28 หากต้องจากกันชั่วนิรันดร์ “ทำไมดาวถึงอนุญาตให้เจ้าของร้านเอารูปไปทำโปสเตอร์ติดหน้าร้านละครับ” เมธัชเอ่ยถาม ระหว่างการเดินทางกลับบ้านดุจดาวแหงนมองเขา ด้วยสีหน้าที่กังวลเล็กน้อย “ทำไมคะธัชไม่ชอบหรือ งั้นดาวโทรไปยกเลิกไม่ให้เขาเอารูปไปใช้นะ” พูดพลางล้วงหยิบมือถือขึ้นมา เพื่อที่จะโทรหาเจ้าของร้าน เพราะเข้าใจผิดคิดว่าเมธัชจะไม่โอเค แต่ข้อมือบางก็ถูกคว้าไว้ด้วยฝ่ามือหนาเสียก่อน “เปล่า ๆ ผมโอเค แต่อยากฟังความคิดของดาวแค่นั้นเอง ผมรู้ว่าทุกอย่างที่ดาวทำจะต้องมีเหตุผล แค่อยากรู้เหตุผลนั้นเองครับ” น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนและจริงใจ ดุจดาวจึงยิ้มหวานออกมา “ธัชแน่ใจนะว่า จะฟังความคิดและเหตุผลของดาวได้ โดยที่ไม่ตกใจ”ถามหยั่งเชิงดูก่อน เพราะความคิดบางอย่างของเธออาจทำให้คนฟังตื่นตกใจได้ ต
ตอนที่27เลือนรางราวหมอกควันเรือนร่างบอบบางที่อยู่ในชุดแต่งงานสีขาว ค่อย ๆ ก้าวออกมาจากห้อง ผ่านผ้าม่านบาง ๆ ชายหนุ่มมองไล่ขึ้นไปจากเท้าเล็ก ๆ ที่อยู่ในรองเท้าส้นสูงสีเดียวกับชุดผ่านช่วงเอวที่คอดกิ่ว ไปจนถึงผิวเนื้อเหนือเนินอกที่ขาวนวลเนียน ลำคอที่บางระหง แต่พอถึงใบหน้าเรียวเล็ก เขาก็ต้องผงะ นิ่งงันไปชั่วคราวเพราะนั่นไม่ใช่ดุจดาว แต่เป็นใบหน้าของวุ้นเย็นน้องสาวของเขานั่นเอง “ธัชคะ ธัช” ดุจดาวเห็นเมธัชเอาแต่จ้องมอง ด้วยสีหน้าที่แปลก ๆ จึงร้องเรียกขึ้นเบา ๆเสียงหวานทำให้เขาได้สติ ที่แท้ก็แค่เกิดภาพหลอน มองเห็นดุจดาวเป็นวุ้นเย็นไปได้ “เจ้าสาวสวยมากจนเจ้าบ่าวตกตลึง พูดไม่ออกเลยเชียวค่ะ” เจ้าของร้านดีไซเนอร์ชื่อดัง เอ่ยแซวพร้อมกับขยิบตาให้ดุจดาวอย่างมีจริตดุจดาวก้มหน้าลงเล็กน้อย หลบตาคมด้วยความเอียงอาย ถึงแม้เธอกับเขาจะสนิทกันมาก และรู้จักกันมานานแต่เธอก็ไม่เคยกล้าสบตาคม
ตอนที่26 หนูก็หวังว่าจะเป็นแบบนั้นโสภากอดลูกสาว พยายามฝืนกลั้นน้ำตาไว้ภายในอย่างเข้มแข็ง เพราะรู้ว่าลูกกำลังอ่อนแอ เธอจะต้องเป็นหลักให้ลูก “มันก็อยู่ที่ว่าหนูจะรอให้ใครมาปลดปล่อยความรู้สึกนั้น หรือหนูจะปลดปล่อยด้วยตัวเอง มันก็อยู่ที่หนูจะเลือก หัวใจเป็นของหนู หนูจะยอมให้ใครหรืออะไรมากักขังมันไว้ทำไมล่ะ” “แต่หัวใจของหนูมันไม่ดีนี่คะ ทั้งอ่อนแอทั้งขี้เกียจ พร้อมที่จะหยุดทำงานได้ทุกเมื่อ หนูเกลียดหัวใจดวงนี้เหลือเกินค่ะ ทำไมละคะแม่ ในเมื่อให้หนูเกิดมาแล้ว ทำไมถึงไม่ให้หนูเอาหัวใจที่แข็งแรงเหมือนคนอื่นมาด้วย มันอ่อนแอกับทุกความรู้สึกของหนูเลยค่ะ”เธอรำพึงรำพันด้วยความทุกข์ที่อัดอั้นอยู่ในใจ พร้อมกับซุกใบหน้าเล็กเข้าหาความอบอุ่นจากอกของผู้เป็นแม่ “แม่ถึงบอกให้หนูอยู่กับความเป็นจริงอย่างไรล่ะลูก หากเลือกได้แม่ก็จะเลือกเอาหัวใจของแม่ ให้กับลูก