Share

บทที่ 1713

Author: กานเฟย
วัง?

บนภูเขาหิมะจะมีวังได้อย่างไร?

หลิงอวี๋มองดูอย่างละเอียดถี่ถ้วน

เมื่อครู่บนภูเขายังคงมีหมอกอยู่ จึงมองเห็นฝั่งตรงข้ามมิชัดเจน

แต่เมื่อพระอาทิตย์ขึ้นส่องแสงเหล่ากลุ่มหมอกก็สลายหายไป วังแห่งนั้นจึงปรากฏขึ้นมา

หลังคาสูงและกำแพงที่ดูสง่างามนั้นสีขาวราวกับหิมะที่อยู่รอบ ๆ สะท้อนแสงอาทิตย์และส่องแสงระยิบระยับออกมา!

มันคือวังจริง ๆ วังน้ำแข็ง!

หลิงอวี๋รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา เมื่อเห็นวังก็หมายความว่ามีคนอยู่ เช่นนั้นพวกนางก็ไม่มีทางหิวและแข็งตายอยู่บนภูเขาหิมะนี้แล้ว

หลิงอวี๋รีบสังเกตเส้นทางไปสู่วังน้ำแข็งอย่างรวดเร็ว ขอเพียงลงจากภูเขาหิมะนี้ แล้วหาเส้นทางภูเขาฝั่งตรงข้ามก็สามารถเข้าถึงวังน้ำแข็งได้แล้ว

หลิงอวี๋จดจำทิศทางของวังน้ำแข็งแล้วย้อนกลับไปตามทางที่มา

นางยังคงคิดถึงกระต่ายตัวนั้นอยู่

นึกได้ว่าจะไปวังน้ำแข็งจะต้องใช้กำลัง หากมิได้กินอะไรสักหน่อย ก็คงเป็นเรื่องยากที่พวกนางจะไปถึงวังน้ำแข็งแห่งนั้น!

หลิงอวี๋มีความหวังขึ้นมาแล้ว นางจึงมองหาร่องรอยของกระต่ายอย่างใจเย็น มิช้าหลิงอวี๋ก็พบมูลสัตว์

เมื่อตามทิศทางของมูลไป ในที่สุดหลิงอวี๋ก็พบกระต่ายหิมะสองสามตัวกำลังกินอาหารอยู่ใน
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2664

    หลิงอวี๋มองเซียวหลินเทียนอย่างชื่นชมแล้วพยักหน้า “ข้านำเมล็ดพันธ์ุจากในถ้ำลับของแม่นมอูมามากหลายทีเดียว และได้ทำการบ่มเพาะอยู่ในมิติของข้าแล้ว อีกมินานก็จะได้รู้ว่าเมล็ดพันธุ์ชนิดใดบ้างที่เหมาะแก่เพาะปลูก!”ตอนนี้หลิงอวี๋มิได้มีสิ่งใดปิดบังเซียวหลินเทียนแล้ว เซียวหลินเทียนรู้ว่าในหยกหล้าสุขาวดีของหลิงอวี๋มีไร่วิเศษอยู่เป็นจำนวนมากเขาอยากจะเข้าไปดูยิ่งนักว่าที่นั่นเป็นใต้หล้าแบบใดกันแน่ แต่หลิงอวี๋ลองดูอยู่หลายครั้งก็มิสามารถพาเขาเข้าไปได้เสียที เซียวหลินเทียนจึงยอมแพ้“เฮ่อ เมื่อใดฝนจะหยุดเสียที!”เซียวหลินเทียนดึงหลิงอวี๋ลงจากภูเขา เนื้อตัวล้วนเปียกโชกไปหมดแม้ว่าเขาจะอาศัยพลังของตนทำให้มิรู้สึกหนาว แต่องครักษ์คนอื่น ๆ นั้นยังมีพลังมิเท่าเขากับหลิงอวี๋เมื่อเวลายาวนานไป เขาก็กังวลว่าองครักษ์ของตนจะทนรับมิไหวจนป่วยกันหมด“จะต้องมีตอนที่หยุดเพคะ!”หลิงอวี๋นึกย้อนถึงฝนตกรุนแรงในประวัติศาสตร์ นางจำได้ว่าเป็นยุคสามก๊ก ฝนตกหนักครั้งนั้นตกอยู่เกือบหนึ่งร้อยวัน ครั้งอื่น ๆ นานที่สุดก็ยี่สิบกว่าวันเช่นกันหลิงอวี๋คิดแล้วบอกสิ่งที่ตนรู้กับเซียวหลินเทียนเซียวหลินเทียนฟังแล้วก็ตะลึงงั

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2663

    หลิงอวี๋ เซียวหลินเทียนและแม่ทัพจี้พูดคุยกันอยู่นาน เมื่อกำหนดแผนการกันเรียบร้อย พวกเขาก็กลับไปที่เรือนด้านข้างวันรุ่งขึ้น หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนพาพวกลู่ปินออกจากเมืองจงโจว มุ่งหน้าไปที่หมู่บ้านใกล้ ๆ เพื่อสำรวจพื้นที่จริงส่วนหลิงหว่านและองครักษ์ที่เหลือก็อยู่ที่เมืองจงโจวคอยช่วยฮูหยินจี้สำรวจสถานการณ์ผู้ประสบภัยหลังจากที่หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนได้หารือกันแล้ว ก็เดินกันไปตามแนวภูเขาในละแวกนี้ฝนยังคงตกอย่างหนัก เส้นทางภูเขาจึงถูกโคลนชะไปเสียจนไม่มีทางเดินและมิสามารถขี่ม้าได้ ทุกคนล้วนต้องเดินลุยฝนกันไป ความเร็วในการเดินทางจึงช้ามากหลิงอวี๋ก็มิได้รีบร้อนอะไร เป้าหมายของนางก็คืออยากระบายน้ำท่วมให้ได้เสียก่อน เพื่อให้ราษฎรเหล่านี้มีที่พักพิงอยู่ได้ขอเพียงรู้ทิศทางการไหลของแม่น้ำเหล่านี้ให้แน่ชัด ก็จะสามารถหาวิธีได้“อาอวี๋ ข้าเติบโตมาถึงเพียงนี้ นี่คือครั้งแรกเลยที่ได้เห็นภัยพิบัติเช่นนี้!”ตลอดการเดินทางมา เซียวหลินเทียนเห็นหมู่บ้านจำนวนนับมิถ้วนล้วนจมอยู่ในน้ำ นอกจากรู้สึกสะเทือนใจแล้ว ก็เป็นครั้งแรกด้วยที่เขารู้สึกได้ถึงพลังและความน่ากลัวของธรรมชาติอันยิ่งใหญ่นี้“มิ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2662

    แม่ทัพจี้พยายามจะลุกไปหาแผนที่ ฮูหยินจี้เห็นว่าขาเขายังเดินได้มิสะดวก จึงรีบเอ่ยว่า “ข้าไปเองเจ้าค่ะ!”สองสามีภรรยาสบตาและเข้าใจกันโดยมิต้องพูดอะไรพูดดีมิสู้ลงมือทำให้ดี เช่นนั้นก็ใช้เรื่องน้ำท่วมนี้ลองทดสอบสองคนตรงหน้าดูว่าคู่ควรที่พวกเขาจะฝากอนาคตไว้หรือไม่ หลังจากนั้นมินานฮูหยินจี้ก็หอบแผนที่มาแม่ทัพจี้กางแผนที่บนโต๊ะ เซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋ก็เดินเข้ามาดูด้วยกัน“เมืองจงโจวของเราอยู่ตรงนี้...”แม่ทัพจี้ชี้ให้ดูพร้อมเอ่ยหลิงอวี๋มองตามแผนที่ รอบด้านของเมืองจงโจวมีภูเขาอยู่มากมาย ดูจากตำแหน่งที่ตั้งแล้ว ตัวเมืองสร้างอยู่บนเนินเขาระหว่างภูเขาเหล่านี้จะมีแม่น้ำสายใหญ่และไหลผ่านลงสู่ทะเลเพียงแต่แผนที่นี้มิค่อยละเอียดนัก ระบุไว้เพียงภูเขามิกี่ลูกและเมืองที่มีขนาดใหญ่หน่อยที่อยู่ในละแวกนี้เท่านั้น ส่วนอย่างอื่นว่างเปล่าไปหมดหลิงอวี๋ดูไปพลางถามไปพลาง เห็นได้ชัดว่าแม่ทัพจี้เป็นคนที่รับผิดชอบ มีความคุ้นเคยกับเมืองที่อยู่ในละแวกนี้มาก มีคำถามใดก็ตอบได้เสมอในเวลามินานหลิงอวี๋ก็รู้ชัดถึงสถานการณ์ของเมืองที่อยู่ละแวกนี้แล้ว แต่แม่ทัพจี้มาถึงที่เมืองจงโจวก็ถูกฝนห่าใหญ่และน้ำท่ว

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2661

    เมื่อหลิงอวี๋เห็นสายตาของแม่ทัพจี้ ก็อดมิได้ที่จะเผยยิ้มและเอ่ยเย้าแหย่ออกไป“แม่ทัพจี้ ท่านอาจจะมิเชื่อในสิ่งที่พวกเราสามีภรรยาพูด แต่ความจริงก็คือเช่นนี้!”“ท่านดูเมืองจงโจวแล้วลองคิดดูเถิดว่า แผ่นดินภายนอกเป็นสภาพเช่นเดียวกับที่พวกท่านอยู่ทั้งหมดหรือไม่?”“ข้าขอพูดสิ่งที่ฟังมิเข้าหูสักหน่อย แดนเทพในยามนี้นั้นเต็มไปด้วยความย่อยยับ ตำแหน่งมหาเทพของพวกท่านก็เป็นแค่ของประดับชิ้นหนึ่งเท่านั้น หากอยากจะเป็นมหาเทพที่ดีก็ต้องนำเงินจำนวนมหาศาลออกมาช่วยเหลือผู้ประสบภัย!”“ส่วนมหาเทพที่ไม่มีความรับผิดชอบนั้น หากเขามิสนใจความเป็นความตายของพวกท่าน เช่นนั้นมิว่าเขาจะเป็นใครแล้วเกี่ยวกระไรกับพวกท่านด้วยเล่า?”ผู้ใดให้ผลประโยชน์ก็ประจบคนผู้นั้น! หลิงอวี๋มิได้พูดสิ่งนี้ออกไปตามตรง แต่แม่ทัพจี้กับฮูหยินจี้ก็ล้วนเข้าใจความหมายกันแล้วฮูหยินจี้มองแม่ทัพจี้แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “ฮองเฮาหลิงพูดถูก ขอเพียงมิใช่คนที่มิสนใจความเป็นความตายของพวกเราเหล่าราษฎร ผู้ใดจะเป็นมหาเทพก็ล้วนได้ทั้งนั้น!”“หากเจ้าแห่งทิศใต้มีความสามารถเช่นนี้ สามารถทำให้ราษฎรกินอิ่มนอนอุ่น มิต้องระหกระเหเร่ร่อนอีก พว

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2660

    หลิงอวี๋มีหรือจะมิรู้ว่าโศกนาฏกรรมที่ฮูหยินจี้กล่าวถึงนั้นจะมีสภาพที่เลวร้ายอย่างไรแต่นางมิอยากถูกบีบบังคับให้ต้องก้าวสู่ตำแหน่งสูงที่หมายถึงความรับผิดชอบอันหนักอึ้งเช่นนี้เลยจริง ๆ!เซียวหลินเทียนเห็นท่าทีลังเลของหลิงอวี๋ เขาก็ลอบทอดถอนใจอยู่ในใจเขาเข้าใจความรู้สึกของหลิงอวี๋ แต่เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว แม้หลิงอวี๋จะมิอยากแบกรับความรับผิดชอบนี้ ก็ทำได้เพียงต้องรับเท่านั้นเซียวหลินเทียนจึงเอ่ยออกไปด้วยเสียงเคร่งขรึม “แม่ทัพจี้ ฮูหยินจี้ ท่านทั้งสองอยู่ในพื้นที่ห่างไกล อาจจะมิรู้ว่าชื่อของเราสามีภรรยาหมายถึงอะไร!”“ข้าจะมิปิดบังท่านทั้งสอง พวกเราสองคนมาจากทางโม่เหอที่ฉินตะวันตก จักรพรรดิของฉินตะวันตกก็คือข้าเอง และหลิงอวี๋ก็คือฮองเฮาของข้า!”“ในขณะเดียวกัน หลิงอวี๋ก็ยังเป็น...”เมื่อหลิงอวี๋ได้ยินเช่นนั้นก็รู้ทันทีว่าเซียวหลินเทียนจะพูดสิ่งใด นางจึงจับแขนของเซียวหลินเทียนไว้แน่น แล้วเอ่ยออกไปด้วยเสียงขรึมว่า“ในขณะเดียวกัน ข้าก็เป็นบุตรีบุญธรรมของเจ้าแห่งทิศใต้ด้วย ข้าสนิทสนมกับพระธิดาของเจ้าแห่งทิศใต้ราวกับเป็นพี่น้องกัน!”“แม่ทัพจี้ เจ้าแห่งทะเลเป็นคนโหดร้ายไร้ซึ่งคุณธรรม หา

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2659

    คำพูดที่ออกมาจากใจจริงของฮูหยินจี้ ทำให้แม่ทัพจี้รู้สึกละอาย เขาจึงตัดความคิดที่จะสังหารหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนออกไปใช่แล้ว เขาใช้ชีวิตด้วยความซื่อตรง มีคุณธรรมและจงรักภักดีเพื่อแคว้นเพื่อราษฎร จะให้ชีวิตเป็นคนเลวทรามไร้ยางอายเพื่อความปลอดภัยของครอบครัวตนได้อย่างไรหากตนทำเช่นนี้ลงไป เช่นนั้นยังจะมีหน้าอะไรไปบอกว่าทุกสิ่งที่ตนทำลงไปนั้นทำเพื่อแคว้นและราษฎรได้อีกเล่า?แล้วเขาจะมีหน้าไปสั่งสอนลูกทั้งสองและผู้ใต้บังคับบัญชาของตนเรื่องความเป็นคนได้อย่างไร!ดังนั้น แม่ทัพจี้จึงขจัดความเห็นแก่ตัวออกไป งานเลี้ยงขอบคุณมื้อนี้ก็เป็นสิ่งที่มาจากใจของเขาเช่นกันกระทั่งกินอิ่มกันแล้ว ก็เก็บชามและตะเกียบไปแม่ทัพจี้ตัดสินใจแล้ว เขาจึงหยิบสาส์นกราบทูลออกมาด้วยใจที่หนักหน่วง แล้วให้ฮูหยินจี้ส่งไปตรงหน้าเซียวหลินเทียน“แม่ทัพเซียว สาส์นกราบทูลของข้าฉบับนี้คือสาส์นขอรับผิด ขอรบกวนให้แม่ทัพเซียวนำสาส์นกราบทูลนี้ไปที่เมืองหลวงแดนเทพ เพื่อส่งมอบถึงมหาเทพทีเถิด!”“ข้าสังหารข้าหลวงเก๋อไปแล้ว ทั้งยังเปิดยุ้งฉางนำมาแจกจ่ายเองโดยพลการอีก ข้าตระหนักรู้ถึงความผิดร้ายแรงนี้ ข้ายินยอมที่จะถูกประหารต่อหน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status