Share

บทที่ 2

Author: กานเฟย
“อย่าตีท่านแม่ของข้า...”

หลังจากที่เสี่ยวเมาล้มบนพื้น กระอักเลือดออกมาแล้วก็คลานเข้าไปหาหลิงอวี๋อย่างไม่ยินยอม ยังคิดที่จะใช้ร่างกายที่อ่อนแอของตนช่วยรับแส้ให้กับนางอีก

หลิงอวี๋มองไปยังมุมปากของเสี่ยวเมาที่ยังคงมีเลือดไหลซึม ในใจก็ยิ่งสั่นสะท้านขึ้นมา…

ในความทรงจำนั้น หลิงอวี๋ใส่ใจเสี่ยวเมาน้อยนัก ทำให้เสี่ยวเมาที่คลอดมาแข็งแรงมาก กลับยิ่งเลี้ยงดูก็ยิ่งผอมบาง...

“ท่านอ๋อง… นี่? โบยต่อหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?” มือเฆี่ยนเอ่ยถามออกมาอย่างระมัดระวัง

“ลากลูกนอกสมรสนั่นออกไป โบยต่อ!”

ชายหนุ่มสูงส่งราวกับเทพเจ้านั้น ถึงแม้ว่าจะเห็นเสี่ยวเมากระอักเลือดออกมา ก็ยังคงดูเฉยชาไร้ซึ่งอารมณ์ดั่งเก่า

“เสี่ยวเมา ไปเถอะ ปกตินางก็ไม่ได้ดูแลเจ้าดีนัก เจ้ายังสนใจว่านางจะเป็นตายไปเพื่อเหตุอันใด!”

หญิงชราคนหนึ่งวิ่งเข้ามา เมื่ออุ้มเสี่ยวเมาได้ก็ออกไป

“อย่าตีท่านแม่… ปล่อยข้า!”

เสี่ยวเมายังคงร้องตะโกนออกมาอย่างเศร้าโศก ไม่สนใจว่าตรงมุมปากของตนจะมีเลือดไหลออกมา ดิ้นรนอย่างแรงอยู่ในอ้อมแขนของหญิงชรา

หญิงชรากอดเขาเอาไว้แน่น มือเฆี่ยนยังคงโบยแส้ลงไปบนกายของหลิงอวี๋

เสี่ยวเมาเองก็ไม่รู้ว่าไปเอาแรงมาจากที่ใดกัน ดิ้นรนจนออกมาได้แล้วพุ่งกระโจนเข้าใส่ชายที่อยู่บนรถเข็น ร้องตะโกนออกมาด้วยความเกลียดชัง

“หากว่าท่านกล้าตีท่านแม่ของข้าจนตาย ข้าก็จะกัดท่านให้ตาย!”

เพียงแต่ว่า เสี่ยวเมาเพิ่งจะวิ่งไปถึงข้างกายของอ๋องอี้เซียวหลินเทียนนั้น ยังมิทันได้ลงมือ ก็มีองครักษ์นายหนึ่งพุ่งเข้ามา ใช้ขาเตะเสี่ยวเมาอย่างแรงจนกระเด็นลอยไป

“อย่านะ...”

หลิงอวี๋ส่งเสียงขู่เพื่อหยุดรั้งเอาไว้ ทว่าไม่ทันการเสียแล้ว!

เสี่ยวเมากระเด็นลอยออกไปราวกับว่าวลม ก่อนจะตกลงบนพื้นอย่างแรง

หัวใจของหลิงอวี๋หยุดเต้นลงทันที พลันรู้สึกได้ว่าโลกนี้ดูเงียบสนิทลงในทันใด!

เด็กน้อยตัวเล็กเพียงนั้น จะทนรับแรงเตะของเขาได้อย่างไร?

ทั่วทั้งร่างของหลิงอวี๋กระตุกขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด นางรับรู้ได้ถึงความรู้สึกเช่นเดียวกัน เมื่ออ้าปากก็กระอักเอาเลือดสดออกมา...

ในใจเต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธและเกลียดชัง...

ถึงแม้ว่าก่อนหน้านั้น หลิงอวี๋จะบีบบังคับให้เซียวหลินเทียนแต่งงานกับตน แต่เมื่อเธอมองมันผ่านความทรงจำแล้ว ก็พบว่าหลิงอวี๋รักเซียวหลินเทียนคนชั่วผู้นี้อย่างลึกซึ้ง ในสายตาไม่มีชายอื่นใดอยู่เลย!

เด็กคนนี้อาจจะคลอดก่อนกำหนด!

ในยุคปัจจุบันนั้น เด็กที่คลอดตอนอายุแปดเดือนมีอยู่เป็นจำนวนมาก พวกเขาถือสิทธิ์อะไรถึงได้มาสงสัยว่านางทำผิดศีลธรรม เพียงเพราะว่าเด็กที่คลอดก่อนกำหนดสองเดือน?

เสี่ยวเมาจะต้องเป็นลูกของเซียวหลินเทียนอย่างแน่นอน!

“เซียวหลินเทียน… เขาเป็นลูกของท่าน! ท่านทำกับเขาเช่นนี้ได้อย่างไร ท่านจะไม่เจ็บปวดเลยหรืออย่างไรกัน?”

หลิงอวี๋ทั้งโมโหทั้งรำคาญใจ สบถด่าออกมา ดวงตาคู่นั้นแดงก่ำด้วยโทสะ จ้องมองไปยังเซียวหลินเทียน...

ชายสารเลวผู้นี้ จะไม่ชื่นชอบหลิงอวี๋ก็ช่างเสียกระไร!

ทว่าเสี่ยวเมานั้นเป็นบุตรแท้โดยชอบธรรมของเขา ทำไมเขาถึงได้ทำใจปฏิบัติเช่นนี้กับเสี่ยวเมาได้!

เซียวหลินเทียนรับรู้ได้ถึงสายตาของนาง ก็ตะลึงออกมาเล็กน้อย

เซียวหลินเทียนมองไปยังเด็กน้อยที่ไม่รู้ว่าจะเป็นหรือตาย ในใจสั่นสะท้านขึ้นเล็กน้อย...

“ลูกนอกสมรสที่มีอายุครรภ์เพียงแปดเดือนที่คลอดออกมานี้ ในเมืองหลวงไม่มีใครที่ไม่รู้! ท่านยังคิดที่จะโยนมาให้ท่านอ๋องของพวกเราอีกหรือ?” องครักษ์พูดแทรกขึ้น

“คิดจริง ๆ หรือว่าหลายปีมานี้ ที่ท่านอ๋องไม่ได้ไล่พวกท่านออกไป ก็เลยคิดว่าพวกท่านเป็นเจ้านายในตำหนักอ๋องแห่งนี้?”

สีหน้าของฃองครักษ์เอ่ยด่าเหยียดหยามออกมา “เด็กนอกสมรสนั่นก็ไม่ใช่คนดีอะไร ตั้งแต่ที่เฮยจื่อเข้าตำหนักมา ก็รังแกเขามาตลอด!”

“ท่านอ๋องมิได้ลืมว่าหลายวันก่อนหน้านั้น เรื่องที่เด็กนอกสมรสนี่ลวกเฮยจื่อเข้า...”

คำพูดนี้ขององครักษ์ ทำให้ดวงตาของเซียวหลินเทียนดูมืดมนขึ้น เมื่อคิดถึงแขนของเฮยจื่อที่ถูกลวกจนเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดเข้า ก็เอ่ยเสียงเคร่งขรึมออกมา “โบยต่อไป!”

เซียวหลินเทียนเพิ่งจะเอ่ยออกมาจบ พ่อบ้านฟั่นก็รีบวิ่งเข้ามาร้องเรียก

“ท่านอ๋อง มิดีแล้วพ่ะย่ะค่ะ เฮยจื่อกระอักเลือดออกมาไม่หยุดเลย หมอจางบอกว่าเขาเกือบจะไม่ไหวแล้ว ให้...ให้จัดเตรียมงานศพขึ้น...”

ทันใดนั้นสีหน้าของเซียวหลินเทียนก็ดูมืดมนขึ้น จ้องมองไปยังหลิงอวี๋อย่างโหดร้ายแล้วเอ่ยคำรามออกมา

“โบยต่อไป! หากว่าเกิดอะไรขึ้นกับเฮยจื่อ นาง เด็กนอกสมรสนั่น และยังมีนางรับใช้แม่นมข้างกายของหลิงอวี๋จะต้องถูกฝังไปพร้อมกับเฮยจื่อ!”

มือของเซียวหลินเทียนชี้ไปที่เสี่ยวเมาที่นอนอยู่บนพื้นไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย หลิงอวี๋และคนรับใช้ข้างกายของนางอย่างไร้ปรานี

เพียะ!

เพียะ!

เมื่อถูกแส้ฟาดลงมานั้น หลิงอวี๋ทนทุกข์อยู่ไม่กี่ครั้งก็ไม่อาจทนรับความเจ็บปวดจนสลบลงไป...

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Tiwapon Prasertsarn
ถูกแส้ฟาดจนสลบไป
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2768

    แววตาเช่นนั้นของลุงซินช่างขัดแย้งกับรูปลักษณ์ที่แก่ชราของเขา หลิงอวี๋นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ครั้นคิดจะมองอีกครั้ง ลุงซินก็ก้มศีรษะลงเสียแล้ว กลับไปมีท่าทีต้อยต่ำและนอบน้อมดังเดิม“พระนางหลิง เชิญทางนี้เถิด!”ชิงเสวียนหันกลับมาเอ่ยเรียกในใจของหลิงอวี๋บังเกิดความคลางแคลงใจต่อท่าทีของลุงซิน แต่ชั่วขณะนี้ยังไม่มีเวลาครุ่นคิดให้ลึกซึ้ง จึงได้แต่เดินตามชิงเสวียนเข้าไปด้านในเมื่อเดินอ้อมลานเรือนรองด้านหลัง ผ่านระเบียงทางเดินทอดยาวหลายสาย ในที่สุดก็มาถึงเรือนชั้นในอันเป็นที่พำนักของฮูหยินหยางเหล่าสาวใช้ที่พบระหว่างทาง เมื่อเห็นชิงเสวียนต่างก็ก้มศีรษะคารวะ ไม่มีผู้ใดตั้งข้อสงสัยที่นางพาหลิงอวี๋เข้ามาด้วยครั้นมาถึงเรือนชั้นใน สาวใช้คนหนึ่งที่เฝ้าประตูอยู่เห็นชิงเสวียน จึงร้องประกาศเสียงดังว่า “ฮูหยิน คุณหนูชิงเสวียนกลับมาแล้วเจ้าค่ะ!”เสียงที่แก่ชราเสียงหนึ่งดังแว่วมาจากด้านใน “ให้นางเข้ามา!”หลิงอวี๋ได้ยินเสียงนี้ก็มิได้เอะใจอันใด นางนึกว่าเป็นเสียงของแม่นมข้างกายฮูหยินหยางชิงเสวียนจึงขานรับว่า “ฮูหยิน ข้าพาฮูหยินอู่มาด้วยเจ้าค่ะ!”ชิงเสวียนหยุดยืนรออยู่ที่หน้าประตูครู่หนึ่ง จึงพาหลิง

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2767

    ชิงเสวียนเองก็รีบพรวดเข้าไปดึงตัวหยางหนานไว้“หยางหนาน นายท่านอู่กล่าวได้ถูกต้องแล้ว เจ้าบุ่มบ่ามจะไปหาอ๋องซู่เพื่อแก้แค้นเช่นนี้ ทั้งฮูหยินและนายท่านก็ยังมิล่วงรู้!”“หากอ๋องซู่คิดแตกหักกับเจ้าอย่างสิ้นเชิงขึ้นมา ฮูหยินและนายท่านก็จะตกอยู่ในอันตราย! เจ้าจะนำชีวิตของทุกคนไปเสี่ยงอย่างบุ่มบ่ามเช่นนี้มิได้!”หยางหนานกำหมัดแน่น ชิงเสวียนพูดถูกแล้ว ยามนี้อ๋องซู่นั้นแข็งแกร่งยิ่งนัก อำนาจทางการทหารทั้งหมดล้วนอยู่ในกำมือของเขาหากตนมิอาจสังหารอ๋องซู่ได้ เช่นนั้นคนทั้งตระกูลหยางจะต้องถูกเขาสังหารล้างตระกูลเป็นแน่!หยางหนานสะบัดมือนางออกแล้วเดินกระสับกระส่ายไปมาในห้อง เขาสูดหายใจลึกอย่างต่อเนื่อง พยายามข่มเพลิงโทสะของตนไว้ชิงเสวียนเห็นเขามิได้บุ่มบ่ามออกไป จึงหันไปทางหลิงอวี๋ “พระนางหลิง พวกเราเชื่อคำพูดของพวกท่าน!”“เช่นนั้นอาการป่วยของรั่วหลาน พระนางหลิงพอจะมีวิธีรักษาหรือไม่เจ้าคะ?”หลิงอวี๋ครุ่นคิดครู่หนึ่งจึงกล่าว “ข้าตรวจดูรั่วหลานแล้ว ในเลือดของนางไม่มีพิษ แต่นี่ก็มิได้หมายความว่านางมิได้ถูกพิษ มิฉะนั้นไฝดำบนร่างกายนางคงมิขยายใหญ่ขึ้นเช่นนี้!”“นี่อาจเป็นพิษชนิดหนึ่งที่ทั้งข้า

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2766

    หยางหนานยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นตระหนก หากมิใช่เพราะหลิงอวี๋สังเกตเห็นไฝดำบนแผ่นหลังของรั่วหลาน และล่วงรู้ว่าเจี่ยงชิงเป็นสตรีป่านนี้ต่อให้รั่วหลานตายไปแล้วพวกเขาก็คงมิสงสัยเจี่ยงชิงอีกทั้งตนถูกพิษโดยมิได้สงสัยอ๋องซู่แม้แต่น้อย หากตนเพียงกล้าแตกหักกับเขา อ๋องซู่ก็มิจำเป็นต้องมอบยาถอนพิษให้ ก็สามารถสังหารตนได้ทุกเมื่อ!อ๋องซู่ในยามนี้มิใช่คนที่ต้องพึ่งพาตระกูลหยางเหมือนในอดีตอีกต่อไปแล้ว ต่อให้เขากำจัดตระกูลหยางทิ้งก็มิได้ส่งผลกระทบใดต่อตัวเขาเลย!“หึหึ มินึกเลยว่าตระกูลหยางของข้าจะเป็นเพียงผู้ที่ปูทางให้ผู้อื่นเสวยสุข ต้องเหนื่อยยากโดยเปล่าประโยชน์เสียจริง!”หยางหนานกล่าวเยาะหยันตนเอง“มิใช่แค่ชีวิตของข้าเท่านั้น ยังมีรั่วหลาน และกระทั่งชื่อเสียงความซื่อสัตย์สุจริตที่บิดาข้าสั่งสมมาทั้งชีวิต!”เซียวหลินเทียนกล่าวเสียงเรียบ “หยางหนาน หากเจ้าคิดว่าเรื่องที่อ๋องซู่และเจี่ยงชิงกระทำมีเพียงเท่านี้ เช่นนั้นเจ้าก็ดูแคลนพวกเขาสองคนเกินไปแล้ว!”หยางหนานมองเซียวหลินเทียนอย่างมิเข้าใจ “นายท่านอู่ เขายังทำสิ่งใดอีกหรือ?”เซียวหลินเทียนกล่าวอย่างมีความนัย “เจ้ามินึกสงสัยบ้างหรือว่า อ๋องซู่นำเงิ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2765

    หยางหนานดูเหมือนจะมิระแคะระคายเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย เขากล่าวขึ้นอย่างซื่อ ๆ ว่า “มิใช่ว่าเขาก็กินโอสถของเจี่ยงชิงเหมือนพวกเราหรอกหรือ?”“หากเขามีวิธีอื่นใดที่สามารถยกระดับวรยุทธ์ได้ เขาจะต้องบอกข้าอย่างแน่นอน!”“อ๋องซู่กับข้าสนิทสนมกันประหนึ่งพี่น้องแท้ ๆ เขามีของดีอันใดล้วนแบ่งปันให้ข้าเสมอ!” หลิงอวี๋ถึงกับไร้คำพูด หยางหนานผู้นี้ช่างซื่อตรงเสียจริง มิน่าเล่าถึงได้ติดกับ ทั้งยังมิคลางแคลงใจในตัวอ๋องซู่แม้แต่น้อยเซียวหลินเทียนจ้องมองเขา กล่าวด้วยสีหน้าจริงจังว่า “หยางหนาน ข้ามายังปากั๋วโจว ก็พอได้ยินกิตติศัพท์นิสัยใจคอของบิดาเจ้ามาบ้าง!”“เขารักราษฎรประดุจบุตรธิดา ทำการยุติธรรมและเคร่งครัด ก็เพราะเขามีชื่อเสียงดีงามถึงเพียงนี้ พวกเราจึงได้ยอมเจรจากับพวกเจ้า!”“หยางหนาน ข้าขอถามเจ้า หากเพื่อยกระดับวรยุทธ์ แล้วต้องให้เจ้าฝึกฝนวิชานอกรีต สังหารผู้คนแย่งชิงพลังของผู้อื่น เจ้าจะยินยอมหรือไม่?”หยางหนานขมวดคิ้วทันที กล่าวเสียงขรึมว่า “ย่อมมิยินยอมอยู่แล้ว! หากท่านพ่อข้าน้อยรู้เข้า ท่านยอมทุบตีข้าน้อยให้ตาย ดีกว่าปล่อยให้ข้าน้อยประพฤติตัวเลวทรามเช่นนี้!”“หยางหนานผู้นี้ได้รับการอบรม

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2764

    หยางหนานได้ยินดังนั้นก็รีบร้อนถาม “พระนางหลิง โอสถบำรุงวิญญาณมีความนัยใดแอบแฝงกันแน่? ท่านอย่าอ้อมค้อมอีกเลย บอกข้าน้อยมาให้หมดเถิด!”หลิงอวี๋กล่าวเสียงขรึม “หยางหนาน เมื่อครู่ข้าเจาะเลือดของเจ้าก็เพื่อต้องการตรวจสอบว่าในร่างกายของเจ้ามีพิษหรือไม่!”“และก็มิผิดจากที่ข้าคาดการณ์ ในเลือดของเจ้ามีพิษตกค้างของเถาเลือด หญ้ารากดิน และดอกใจเพลิงเจ็ดใบ!”“โอสถที่อ๋องซู่มอบให้เจ้านั้นมีส่วนผสมของสมุนไพรเหล่านี้อยู่ สมุนไพรพวกนี้ช่วยให้เจ้าเลื่อนขั้นวรยุทธ์ได้ก็จริง แต่พิษของมันกลับมิถูกร่างกายขับออกไปจนหมดสิ้น!”“เมื่อสะสมนานวันเข้า พิษร้ายเหล่านี้ก็จะกัดกร่อนอวัยวะภายในของเจ้า หากขาดยาถอนพิษเมื่อใด ก็อาจถึงแก่ชีวิตได้!”“และโอสถบำรุงวิญญาณที่อ๋องซู่มอบให้พวกเจ้าทุกสิบห้าวัน ก็คือสิ่งที่ใช้สะกดพิษเหล่านี้ไว้นั่นเอง!”หยางหนานและชิงเสวียนต่างฟังจนตกตะลึงอ้าปากค้างหยางหนานส่ายศีรษะอย่างมิอยากเชื่อ “เป็นไปมิได้! หากในโอสถมีพิษ ท่านแม่ของข้าจะมิล่วงรู้ได้อย่างไร?”หลิงอวี๋กล่าวเสียงเย็นชา “ข้ามิรู้หรอกว่าตอนที่ท่านแม่ของเจ้าตรวจสอบโอสถนั้น ในโอสถได้เติมสมุนไพรเหล่านี้ลงไปแล้วหรือไม่ แต่หาก

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2763

    หลิงอวี๋มองหยางหนาน แล้วเอ่ยเสียงขรึม “หยางหนาน ข้าขอเจาะเลือดเจ้าสักหน่อยได้หรือไม่? มิมาก เพียงแค่หลอดเดียวก็พอ!”หยางหนานขมวดคิ้วมองหลิงอวี๋หลิงอวี๋หยิบหลอดเข็มสำหรับเจาะเลือดออกมาแล้วเอ่ยอย่างใจเย็น “หยางหนาน หากยังอยากเจรจากันต่อ ก็จงแสดงความจริงใจออกมาเสียหน่อย!”“อีกประการหนึ่ง การที่ข้าเจาะเลือดของเจ้าก็นับเป็นประโยชน์ต่อตัวเจ้าเอง หากเจ้ามิยินยอม เช่นนั้นพวกเราก็คงมิจำเป็นต้องเจรจากันอีกต่อไป!”ชิงเสวียนเหลือบมองหลอดเข็ม ก่อนจะดึงแขนเสื้อของหยางหนานหยางหนานกล่าวอย่างมิค่อยเต็มใจนัก “ก็ได้ ท่านเจาะไปเถิด!”หลิงอวี๋ถือหลอดเข็มเดินเข้าไป บอกให้หยางหนานพับแขนเสื้อขึ้น จากนั้นจึงสอดเข็มเข้าไปในท่อนแขนของเขาเพื่อเก็บเลือดมาหนึ่งหลอด“รอสักครู่!”หลิงอวี๋เดินออกไปด้านนอก นางนำโลหิตไปวิเคราะห์ในมิติหยางหนานมองไปที่ประตูอย่างกังขา ก่อนจะหันไปถามว่า “นายท่านอู่ พระนางหลิงทำเช่นนี้หมายความว่ากระไร?”เซียวหลินเทียนรู้ดีว่าหลิงอวี๋กำลังสงสัยสิ่งใด จึงเพียงยิ้มเล็กน้อย “รออีกสักครู่เดี๋ยวก็รู้เอง!”“หยางหนาน เจ้าควรทราบว่าพวกเรามิได้มีเจตนาร้ายต่อพวกเจ้า มิฉะนั้นคงมิเอ่ยถึงเรื

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status