LOGINShare
บทที่ 530
Related chapters
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 531
ฮูหยินลั่วเองก็ไม่ยอมแล้ว พลางตะโกนอย่างร้อนใจ“พระชายาอ๋องอี้ นี่พระชายากล่าวหาหรือเจ้าคะ? พระชายามีหลักฐานอะไรมาพิสูจน์ว่าอวี้จูของพวกเราขโมยไปเล่า?”“พระชายาจะเอ่ยปากใส่ร้ายอวี้จูของเรามิได้นะเจ้าคะ! พวกพระชายามิต้องการชื่อเสียง แต่พวกเรายังต้องการศักดิ์ศรีเจ้าค่ะ!”หลิงอวี๋โต้กลับทันที “สิ่งที่ฮูหยินลั่วเอ่ยออกมานั้นตลกนัก บุตรีของท่านมิใช่หรือที่ใส่ร้ายน้องสาวของข้าโดยไร้หลักฐาน? นางต้องการศักดิ์ศรี แล้วเรามิต้องการชื่อเสียงหรือ?”“ไฉนถึงอนุญาตเพียงบุตรีของท่านให้ใส่ร้ายผู้อื่นได้ แต่มิอนุญาตคนอื่นให้สงสัยนาง?”เมื่อฮูหยินลั่วเห็นว่าสู้หลิงอวี๋ไม่ได้ ก็หันไปเอ่ยกับพระสนมหรงและจ้าวเจินเจินทั้งน้ำตา“พระสนมหรง พระชายาคัง พวกท่านเห็นหรือไม่ พระชายาอ๋องอี้ใช้อำนาจรังแกผู้อื่น… นางต้องการปกป้องลูกพี่ลูกน้องของนางที่เป็นขโมย นางจึงใส่ร้ายอวี้จูของเราเจ้าเพคะ!”“พวกท่านต้องตัดสินให้อวี้จูเพคะ!”พระสนมหรงมองหลิงอวี๋อย่างเย็นชา พลางเอ่ยอย่างรังเกียจ“หลิงอวี๋ หยุดสร้างปัญหาโดยไร้เหตุผลได้แล้ว! น้องสาวของเจ้าขโมยจี้หยกที่องค์จักรพรรดิมอบให้องค์หญิงหกไป เจ้าก็รีบให้นางเอาออกมาเถิด!”
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 532
หลิงหว่านพูดถูก ในฐานะเจ้าภาพ องค์หญิงหกจะเอาอาภรณ์ของแขกมาทำให้พวกเขาอับอายได้เยี่ยงไร?เจียงอวี้เองก็พูดถูกเช่นกัน ผู้ใดจะแต่งตัวได้ดีกว่าองค์หญิงหกกันเล่า?หลิงอวี๋มองเพื่อนสนิททั้งสามของหลิงหว่านด้วยความโล่งใจ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับองค์หญิงหก พวกนางมิได้เลือกปกป้องตัวเอง แต่กลับพูดช่วยหลิงหว่านโดยมิเกรงกลัวอำนาจขององค์หญิงหกเลยเพื่อนสนิทที่ดีเช่นนี้สิถึงจะเป็นเพื่อนแท้!แต่หลิงเยี่ยนและหวางซือที่เป็นคนในครอบครัวเดียวกันของจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วน กลับมิกล้าแม้แต่จะทำอะไรเลย!หลิงเยี่ยนกับหวางซือยืนกระอักกระอ่วนอยู่ตรงที่เดิม พวกนางเป็นคนในครอบครัวของหลิงหว่าน ย่อมมิสามารถช่วยคนนอกเหยียบย่ำหลิงหว่านได้!หลิงหว่านถูกกล่าวหาว่าเป็นขโมย มิได้ส่งผลดีต่อจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนของพวกนางเลยแม้แต่น้อย หลิงเยี่ยนก็ทนแบกรับชื่อเสียงของการมีพี่สาวเป็นขโมยมิได้ดังนั้นแม้ว่าหลิงเยี่ยนจะอยากซ้ำเติมมากแค่ไหน แต่ก็รู้ว่าหากความผิดของหลิงหว่านได้รับการพิสูจน์แล้ว หลิงเยี่ยนเองจะมิได้รับผลดีอะไรเลยแต่พวกนางก็มิสามารถช่วยพูดให้หลิงหว่านได้ เช่นนั้นจะเป็นการทำให้องค์หญิงหกกับพระสนมหรงขุ่นเคืองหลัง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 533
เสิ่นจวนอยู่ข้างกายพระสนมหรงพลางยิ้มอย่างมีความสุขวันนี้นางได้เรียนรู้บทเรียนที่นางถูกไทเฮาตำหนิเมื่อครั้งที่แล้ว นางจึงไม่พูดอะไรมาก แค่อยากหาโอกาสที่เหมาะสมเหยียบย่ำหลิงอวี๋กับหลิงหว่านอย่างโหดเหี้ยมสักหน่อยหลิงอวี๋ได้ยินคำพูดของลั่วอวี้จูก็โกรธมากหลิงหว่านเป็นสตรีที่ยังมิได้แต่งงาน องค์หญิงหกยังกล้าให้ทหารของฉินซานมาค้นตัวของนางอีกหรือ?หากสิ่งนี้แพร่กระจายออกไป ชื่อเสียงของหลิงหว่านก็จะเสียหาย!หลิงอวี๋มองลั่วอวี้จูด้วยสายตาเย็นชานางเสียใจ เมื่อครู่นางน่าจะให้เถาจื่อเอาจี้หยกไปไว้ที่ตัวลั่วอวี้จูเสีย!ในเมื่อลั่วอวี้จูอยากทำลายหลิงหว่านมากถึงเพียงนี้ เช่นนั้นนางก็ควรได้ลิ้มรสความรู้สึกของการถูกทำลายเสียบ้าง!“จะค้นตัว? ได้… เริ่มจากคุณหนูลั่วเลยแล้วกัน!”หลิงอวี๋หัวเราะเยาะพลางเอ่ย “ข้ายังคงยืนยันคำเดิม ช่วงเวลาที่คุณหนูลั่วอยู่กับองค์หญิงหกยาวนานที่สุด นางเป็นคนที่มีความเป็นไปได้ที่จะขโมยจี้หยกขององค์หญิงหกมากที่สุด!”“ขอเพียงคุณหนูลั่วตกลงให้ค้นตัวก่อน พวกเราก็จะให้ความร่วมมืออย่างแน่นอน!”ฮูหยินลั่วตะโกนด้วยความโกรธ “พระชายาอ๋องอี้ เหตุใดพระชายาถึงใจร้ายถึงเพียงนี
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 534
เมื่อเห็นพระชายาผิงหนานช่วยพูดแทนหลิงหว่าน พระสนมหรงก็เอ่ยเสียงทุ้ม “คำพูดของพระชายาผิงหนานผิดไปสักหน่อยกระมัง!”“ข้ารู้สึกว่าองค์หญิงหกทำสิ่งที่ถูกต้องแล้ว องค์หญิงหกให้โอกาสหลิงหว่านแล้ว แต่นางมิยอมคืนจี้หยกมาให้เอง! เช่นนั้นก็ควรรับผลที่ตามมาด้วยตนเอง!”ในใจจ้าวเจินเจินมิชอบการวางกลอุบายเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้ขององค์หญิงหกเลย นางรู้สึกว่าการจะจัดการกับหลิงอวี๋กับหลิงหว่าน การวางกลอุบายนี้มิอันตรายมากนักจ้าวเจินเจินมิอยากมีส่วนร่วมในเรื่องนี้อยู่แล้ว แต่เมื่อเห็นพระชายาเย่กับพระชายาผิงหนานช่วยพูดแทนหลิงอวี๋ ก็รู้สึกมิสบายใจเท่าไหร่นางครุ่นคิด แล้วยิ้มมองสถานการณ์ไป“น้องสี่ วันนี้องค์หญิงหกเชิญให้ทุกคนมาเข้าร่วมงานเลี้ยงชมบุปผาที่นางจัดขึ้น มันควรมีความสุขกันสิ! เราอย่าเพิ่งไปสนใจเรื่องนี้เลย รีบจัดการให้เสร็จแล้วทุกคนก็มาเพลิดเพลินกับบุปผากันต่อเถิด!”“หลิงหว่าน หากเจ้าเอาจี้หยกไปก็คืนมาเถิด! ถือว่าเห็นแก่น้องสี่ ยอมรับความผิดพลาดของเจ้าอย่างจริงใจ องค์หญิงหกมิเอาความเจ้าหรอก!”หลิงอวี๋ยิ้มเย็นชา จ้าวเจินเจินกำลังช่วยเซียวทงหรือ?นางนึกได้ถึงเรื่องที่จ้าวเจินเจินใช้การตายของ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 535
นางกำนัลสองคนวิ่งไปหาหลิงหว่านด้วยท่าทีน่ากลัว“หยุดเดี๋ยวนี้!”หลิงอวี๋ตะโกนเสียงดัง และยืนขวางอยู่ตรงหน้าหลิงหว่านด้วยดวงตาเฉียบคม“เซียวทง ท่านแน่ใจหรือว่าจี้หยกถูกหลิงหว่านขโมยไป?”เซียวทงตะโกนอย่างไม่อดทน “พี่สะใภ้สี่ ข้ารู้ว่าเจ้าอยากปกป้องหลิงหว่าน ถึงได้พูดช่วยนางครั้งแล้วครั้งเล่า! หากเป็นจี้หยกอันอื่นข้ามิว่าเลย แต่นั่นเป็นจี้หยกที่เสด็จพ่อมอบให้ข้า ดังนั้นข้าต้องค้นตัวนาง!”หลิงอวี๋มองเซียวทงอย่างเย็นชา พลางเอ่ยถามเสียงแข็ง “เซียวทง ท่านรู้หรือไม่ว่าการค้นตัวเช่นนี้จะทำลายชีวิตของหลิงหว่าน?”เซียวทงมองหลิงหว่านอย่างร้ายกาจ “หลิงหว่านกล้าขโมยเช่นนี้ก็ต้องยอมรับผลที่ตามมา! นางทำลายชีวิตของนางเอง!”หลิงอวี๋ยกมุมปากขึ้นเยาะเย้ย เหตุใดนางจึงหวังให้องค์หญิงผู้เอาแต่ใจมีความเห็นอกเห็นใจต่อสามัญชนกัน?เซียวทงมิได้มองว่าหลิงหว่านเป็นมนุษย์เลยเช่นเดียวกับจ้าวเจินเจิน นางมองว่าผู้ที่มีสถานะต่ำกว่าพวกนางอย่างเช่นหลิงหว่านกับหลิงซินเป็นเครื่องมือ!เครื่องมือที่ใช้และเหยียบย่ำได้!“เซียวทง หม่อมฉันแค่อยากรู้ว่าหากไม่พบจี้หยกของท่านจากการค้นตัวหลิงหว่าน แล้วท่านจักทำเยี่ยงไร?”
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 536
ตัวตนเช่นอันซินนี่แหละถึงจะมีความมั่นใจที่จะพูดกับองค์หญิงหกเช่นนี้ได้ แม้ว่าคุณหนูคนอื่นจะรู้สึกว่าองค์หญิงหกก้าวร้าว แต่ก็ไม่มีผู้ใดกล้าตำหนิอะไรองค์หญิงหกพระชายาเย่ตั้งครรภ์ได้แปดเดือนกว่าแล้ว น้ำหนักตัวมาก เมื่อถูกแสงแดดจึงรู้สึกไม่ค่อยสบายเท่าไหร่นางใกล้จะคลอดแล้ว คิดว่าหลังคลอดก็จะต้องอยู่ในเรือน จึงอยากถือโอกาสก่อนจะคลอดออกมาเคลื่อนไหวร่างกายสักหน่อยครั้นเห็นองค์หญิงหกก้าวร้าวเช่นนี้ พระชายาเย่ก็มิพอใจยิ่ง พลางเอ่ยอย่างฉุนเฉียว“องค์หญิงหก พี่สะใภ้สี่ก็ให้ยอมแล้ว ท่านเองก็พอได้แล้ว! อย่าให้คนอื่นคิดว่าราชวงศ์เรารังแกผู้อื่นเลย! เสด็จพ่อรู้เข้าจักมิสบายพระทัเสียเปล่า ๆ!”เซียวทงเกลียดพระชายาเย่ในทันที พี่สะใภ้ห้าผู้นี้เข้าข้างหลิงอวี๋หรือ?ได้ นางจะจำความแค้นนี้ไว้!พระชายาเย่ย้ายออกจากตำหนัก จึงทำให้เซียวทงค่อนข้างกลัวเมื่อเห็นฮูหยินหลายคนที่อยู่ตรงนั้นดูท่าทางมิเห็นด้วย เซียวทงจึงไม่ยืนกรานต่อ...หากตนเองยืนกรานที่จะค้นตัวหลิงหว่านต่อหน้าคนจำนวนมากจริง ๆ แล้วทำให้ราษฎรโกรธเคืองมันจะไม่คุ้มค่า!เซียวทงโบกมือ พลางเอ่ยอย่างรำคาญ “ได้ ๆ รีบพาเข้าไปค้นตัวเสีย!”นางกำน
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 537
งานเลี้ยงชมบุปผาเช่นนี้เป็นเรื่องของคนหนุ่มสาว ท่านอ๋องเฉิงมิเคยเข้าร่วมเลยแต่วันนี้องค์หญิงหกลากมาที่นี่ เซียวทงบอกว่าวันนี้นางจะเลือกราชบุตรเขยในงานชมบุปผา กลัวว่าตนเองยังเด็กยังมิรู้จักคนดีนัก จึงตั้งใจเชิญท่านอ๋องเฉิงมาช่วยตรวจสอบในช่วงนี้ไทเฮากับองค์จักรพรรดิอู่อันอันต่างก็กังวลเกี่ยวกับการแต่งงานของเซียวทง ครั้นทั้งสองได้ยินเรื่องนี้ ก็ขอให้ท่านอ๋องเฉิงมาช่วยตรวจสอบให้ด้วยท่านอ๋องเฉิงยากที่จะปฏิเสธคำเชิญได้จึงมาร่วมสนุกด้วยมีหรือที่หลิงอวี๋จะปล่อยให้องค์หญิงหกทำร้ายหลิงหว่านต่อ เมื่อเห็นท่านอ๋องเฉิงเอ่ยถามก็ก้าวไปเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังในที่สุดหลิงอวี๋ก็เอ่ย “องค์หญิงหกค้นตัวก็ค้นแล้ว พอค้นมิเจอก็ยังมิยอมเลิกรา ท่านอ๋องเฉิงโปรดทวงถามความยุติธรรมให้น้องสาวของหม่อมฉันด้วยเพคะ!”เซียวทงตะโกนด้วยความโกรธ “หากมิทำชั่วก็มิเห็นต้องกลัวสิ่งใด นางกำนัลค้นแล้วมิพบ แล้วค้นอีกรอบมิได้รึ?”เซียวหลินเทียนมองเซียวทงอย่างเย็นชา เขารู้ถึงความแค้นระหว่างเซียวทงกับหลิงอวี๋ดีเพียงแต่เขามิคาดคิดว่าน้องสาวของตนผู้นี้ จะแสดงอำนาจขององค์หญิงต่อหน้าครอบครัวขุนนางจำนวนมากเช่นนี้“น้องหก หาก
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 538
ท่านอ๋องเฉิงเป็นผู้บัญชาการขุนนางฝ่ายในของราชสำนัก มีกลอุบายใดบ้างเล่าที่เขามิเคยเห็น หลังจากที่คิดเชื่อมโยงในเรื่องนี้แล้ว ก็เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นเขารู้สึกหงุดหงิดอยู่ในใจ เซียวทงเป็นถึงองค์หญิงหก แต่ใช้วิธีการใส่ร้ายที่มิเป็นประโยชน์ต่อผู้ใดเลยแต่พอเห็นเซียวทงที่หน้าซีดแล้ว ท่านอ๋องเฉิงก็ไม่อยากให้เซียวทงเสียหน้าเซียวทงอับอาย และเป็นเรื่องที่ทั้งราชวงศ์อับอายด้วย!ท่านอ๋องเฉิงยิ้มบาง ๆ“เมื่อครู่องค์หญิงหกอาจทำจี้หยกหล่นหายจึงร้อนใจมากเกินไป มิได้ดูให้ชัดว่าเป็นจี้หยกของตนหรือไม่… ในเมื่อตอนนี้ทุกอย่างชัดเจนแล้ว เซียวทง เอาจี้หยกของเจ้ากลับไปสิ!”“ต่อไปก็อย่าไปทำตกที่ไหนอีก!”ทันทีที่เซียวทงได้ยินท่านอ๋องเฉิงช่วยนางโกหก ก็ยิ้มทันทีพลางเอ่ย “เพคะ หม่อมฉันร้อนใจมากก็เลยมองมิชัด!”นางหยิบจี้หยกจากในมือของท่านอ๋องเฉิงแล้วรีบเก็บไปหากจี้หยกนี้แตกไปจริง ๆ นางจะต้องถูกเสด็จพ่อดุเป็นแน่องค์ชายสามรุ่ยเซียวหลินเฉียนมองหลิงอวี๋อย่างประหลาดใจ ดวงตาเป็นประกายเล็กน้อยพระชายาอ๋องอี้ผู้นี้ ดูมิค่อยเหมือนกับที่ร่ำลือกันเลย!น่าสนใจ!หลิงอวี๋เข้าใจเจตนาของท่านอ๋องเฉิงที่จะปกป้อ
Latest chapter
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2222
“ข้ามีนามว่าหลานฮุ่ยจวน ข้าเป็นคนให้กำเนิดเจ้ามา เป็นแม่ของเจ้า!”ท่านอาสุ่ยเอ่ยต่อ “อาอวี๋ แม่รอเจ้ามาหลายปีแล้ว ขอเพียงเจ้าเปิดห้องขังนี้ แม่ก็จะอยู่กับเจ้าตลอดไปได้!”หลิงอวี๋เห็นแสงสีรุ้งเหล่านั้นจางลงไป จากนั้นนางก็มาอยู่ในห้องขังที่มืดมิดห้องหนึ่งสตรีที่สวมอาภรณ์เก่า ๆ ผู้หนึ่งกำลังถูกขังอยู่ในกรงเหล็ก บนใบหน้าของนางเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ ดูราวกับว่าถูกทุบตีมาอย่างสาหัสเมื่อนางเห็นหลิงอวี๋ สตรีผู้นั้นก็พุ่งเข้ามาคว้าลูกกรงไว้แล้วเรียกนางด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความคาดหวังใบหน้านั้นมีความอ่อนโยนและค่อนข้างคุ้นเคย หลิงอวี๋จึงเดินเข้าไปหาโดยมิรู้ตัว“ท่านคือท่านแม่ของข้าหรือ?”นางเอ่ยถามขึ้นมาด้วยความสับสน“ข้าคือแม่ของเจ้า… อาอวี๋ เจ้าคือลูกที่ข้าอุ้มท้องมาสิบเดือนและให้กำเนิดเจ้ามา เหตุใดเจ้าจึงจำข้ามิได้เล่า?”“อาอวี๋ แม่ก็มิอยากแยกจากเจ้าเช่นกัน แต่คนเลวพวกนั้นมาพรากเราออกจากกัน พวกเขาขังแม่ไว้ที่นี่ ทุบตีทำร้ายแม่ ทรมานแม่!”สตรีผู้นั้นสะอื้นพลางเอ่ยออกมา “แม่คิดถึงเจ้าตลอดเวลาที่อยู่ในคุก ที่เจ้ามาหาที่นี่มิใช่ว่าเพื่อจะมาช่วยเหลือแม่หรอกหรือ?”“เจ้ารีบไขประตูช่วยแม่ออ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2221
“มิใช่ ข้ามีนามว่าสิงอวี๋ พวกเขาจำคนผิดแล้ว!”แม้ว่าหลิงอวี๋จะชอบเสียงของสตรีผู้นี้ แต่จะฟังแค่ประโยคเดียวของนางแล้วยอมรับตัวตนเลยก็คงมิได้ท่านอาสุ่ยยิ้มออกมาแล้วทำไม้ทำมือไปทางเจ้าแห่งทะเลเจ้าแห่งทะเลยกมือขึ้นมา จากนั้นองครักษ์ผู้หนึ่งก็ก้าวเข้ามาเปิดกลไกของกรงเหล็ก ประตูเหล็กจึงเลื่อนขึ้นไป และท่านอาสุ่ยก็เดินเข้าไปหลิงอวี๋รู้สึกหวั่นใจขึ้นมา นี่เจ้าแห่งทะเลต้องการจะทำกระไร?เขาพาท่านอาสุ่ยที่ดูประหลาดผู้นี้มาก็เพราะคิดจะเกลี้ยกล่อมตนหรือ?“สิงอวี๋ เจ้าแห่งทะเลตรัสว่าท่านเป็นบิดาของเจ้า และระหว่างเจ้ากับเจ้าแห่งทะเลก็มีเรื่องเข้าใจผิดกันบางอย่าง เจ้าแห่งทะเลทรงให้ข้ามาเกลี้ยกล่อมเจ้าว่าอย่าได้ดื้อดึงกับท่านเลย”ท่านอาสุ่ยเอ่ยออกมาอย่างอ่อนโยน “พ่อลูกกันมิโกรธกันข้ามวันข้ามคืน หากมีเรื่องอันใดเข้าใจผิดกัน พูดกันตรง ๆ ก็จบ!”“เจ้าบอกกับอามาว่า เหตุใดเจ้าจึงมิยอมรับบิดาของเจ้า?”หลิงอวี๋เหลือบมองเจ้าแห่งทะเลที่ยืนอยู่ด้านข้างแล้วยิ้มบาง ๆ “มิใช่ว่าข้ามิยอมรับพ่อ แต่พวกเขาจำคนผิดจริง ๆ เจ้าค่ะ!”“ข้ามิใช่หลิงอวี๋ และมิใช่บุตรีของเจ้าแห่งทะเลแน่นอน! ข้าสกุลสิง ท่านพ่อท่านแม่ขอ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2220
หลิงอวี๋มองชายาเจ้าแห่งทะเลที่เดินออกไป แววตาพลันเย็นเยียบลงนางมิคิดว่าชายาเจ้าแห่งทะเลจะมาที่นี่ด้วยตนเองเพียงเพื่อกล่าวถึงเรื่องไร้สาระเหล่านี้ชายาเจ้าแห่งทะเลต้องมีแผนสำรองอื่นอีกแน่นอน“ศิษย์พี่ ชายาเจ้าแห่งทะเลคิดจะทำอะไรกันแน่เจ้าคะ?”เถาจื่อถามอย่างสงสัย “เหตุใดพวกเขามิพาพวกเราไปภูเขาศักดิ์สิทธิ์?”ก่อนหน้านี้เซียวหลินเทียนยังคิดอยู่ว่า หากมิสามารถพาหลิงอวี๋ออกมาได้ ก็จะไปซุ่มรออยู่ใกล้ภูเขาศักดิ์สิทธิ์เพื่อเตรียมพร้อมชิงตัวคนทว่ายามนี้ชายาเจ้าแห่งทะเลกลับมิเล่นตามตำรา เพียงแค่กักตัวหลิงอวี๋ไว้ในจวนเจ้าแห่งทะเล พวกเขามิกังวลว่าจะเกิดเรื่องมิคาดฝันขึ้นหรือไร?“มีความเป็นไปได้สองอย่าง ประการแรกคือ บางทีวิธีนำหยกหล้าสุขาวดีออกมาอาจจะมิใช่วิธีสลายเลือดละลายกระดูกตามข่าวลือ แต่อาจจะเป็นวิธีอื่น!”“อย่างไรเสียข่าวลือเหล่านี้ก็แพร่มาหลายร้อยปีแล้ว อาจเป็นไปได้ว่า ตระกูลหลงจงใจปล่อยข่าวออกมาก็เพื่อข่มขวัญผู้ที่ละโมบอยากได้หยกหล้าสุขาวดี!”หลิงอวี๋วิเคราะห์อย่างใจเย็น“ส่วนอีกความเป็นไปได้หนึ่งก็คือ ตัวหยกหล้าสุขาวดีเองยังมีความลับอยู่ เจ้าแห่งทะเลมิรู้ ทว่าเขาคิดว่าข้ารู้ จ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2219
ภารกิจของชายาเจ้าแห่งทะเลคือการงัดปากหลิงอวี๋ให้บอกวิธีเข้าไปในหยกหล้าสุขาวดีภารกิจนี้ยากยิ่ง!ชายาเจ้าแห่งทะเลยังมิอาจพูดตรง ๆ ได้ มิฉะนั้นก็เท่ากับเป็นการชี้ให้หลิงอวี๋ล่วงรู้ถึงความมิรู้ของพวกเขาเกี่ยวกับหยกหล้าสุขาวดีทั้งยังจะกระตุ้นให้หลิงอวี๋ไปค้นพบความลับของหยกหล้าสุขาวดี ถึงกาลนั้นเจ้าแห่งทะเลต้องการครอบครองหล้าสุขาวดีก็คงยากยิ่งกว่าการขึ้นสวรรค์เสียอีกเมื่อครู่ชายาเจ้าแห่งทะเลกำลังครุ่นคิดอย่างหนักว่าจะทำอย่างไรให้หลิงอวี๋ประนีประนอมยอมบอกความลับของหยกหล้าสุขาวดีออกมาอย่างว่าง่าย แต่คิดไปคิดมาก็ยังไม่มีแผนการที่ดีเลยนางทำได้เพียงลองหยั่งเชิงดูก่อน ดูว่าจะสามารถใช้เซียวหลินเทียนและบุตรชายของหลิงอวี๋มาเกลี้ยกล่อมให้นางคายความลับออกมาได้หรือไม่“หลิงอวี๋ เจ้าอย่าเพิ่งรีบปฏิเสธ ฟังเงื่อนไขที่ข้าจะมอบให้เจ้าก่อน!”ชายาเจ้าแห่งทะเลระงับโทสะไว้ และกล่าวอย่างเยือกเย็น “เจ้าคือฮองเฮาแห่งฉินตะวันตก เซียวเยวี่ยบุตรชายเจ้าคือรัชทายาทแห่งฉินตะวันตก แต่ไหนแต่ไรแผ่นดินนั้นของพวกเจ้ากับพวกเราก็มิเคยก้าวก่ายกัน!”“อีกทั้งสามีข้าก็คือบิดาของเจ้า พวกเราก็มิได้อยากจะฆ่าล้างพวกเจ้าหรอก
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2218
“หึหึ!”ชายาเจ้าแห่งทะเลหัวเราะออกมา “หลิงอวี๋ เจ้าคิดว่าข้าโง่รึ? หยกหล้าสุขาวดีหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเจ้าแล้ว ค้นตัวเจ้าจะหาเจอได้อย่างไร?”“หลิงอวี๋ หยกหล้าสุขาวดีมิใช่ของของเจ้าตั้งแต่แรก มารดาเจ้าเป็นนางโจร ขโมยมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ของจวนเจ้าแห่งทะเลไป การให้เจ้าคืนมาก็แค่เป็นการคืนของสู่เจ้าของเดิม!”“ข้าสืบรู้มาหมดแล้ว เจ้าและเซียวหลินเทียนสามีของเจ้าต่างก็อยู่ในเมืองหลวงแดนเทพ เจ้ายังมีบุตรชายอีกคนที่ฉินตะวันตก!”“หลิงอวี๋ ที่เจ้าปฏิเสธมิยอมรับฐานะของตนเองมาตลอด คงเป็นเพราะล่วงรู้ถึงวิธีที่จะนำหยกหล้าสุขาวดีออกมาแล้วสินะ”“เจ้าคิดว่าอย่างไรก็ต้องตายอยู่ดี ดังนั้นเจ้าจึงคิดว่า ขอเพียงมิยอมรับก็เป็นไปมิได้ที่พวกเราจะมัดตัวเจ้าไปสลายเลือดละลายกระดูกที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์เพื่อนำหยกหล้าสุขาวดีออกมา!”ชายาเจ้าแห่งทะเลพูดถึงตรงนี้ก็แค่นเสียงหัวเราะ “เจ้าเชื่อหรือไม่ ข้ามิจำเป็นต้องพิสูจน์ยืนยัน ก็สามารถมัดตัวเจ้าไปภูเขาศักดิ์สิทธิ์ได้แล้ว!”“ที่ข้าให้คนนำตัวเจ้ามาที่จวนเจ้าแห่งทะเล ก็เพื่อจะให้โอกาสเจ้า!”หลิงอวี๋หรือจะยอมรับฐานะของตนเพียงเพราะชายาเจ้าแห่งทะเลพูดเช่นนี้ได้อย่าง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2217
“เข้าไป อย่าให้พ่อบ้านผู้นี้ต้องพูดเป็นครั้งที่สอง!”รอยยิ้มบนใบหน้าของพ่อบ้านเว่ยหายไปสิ้น กล่าวอย่างมิอดทน “เมื่อให้โอกาสดี ๆ มิชอบ ก็ต้องเจอดีเสียบ้าง!”เถาจื่อกำแขนหลิงอวี๋ไว้แน่น และถามผ่านสายตา“ตอนนี้ควรทำอย่างไรดีเจ้าคะ?”หลิงอวี๋ก็คาดมิถึงว่าจวนเจ้าแห่งทะเลจะเปลี่ยนท่าทีเร็วถึงเพียงนี้ ก่อนหน้านี้นางยังคิดว่า เมื่อเข้ามาในจวนเจ้าแห่งทะเลแล้วจะสามารถยื้อเวลาสักพักได้ชายาเจ้าแห่งทะเลมิปรากฏตัว แต่กลับให้พ่อบ้านเว่ยพาตนมาที่นี่เช่นนี้เลย?นี่หมายความว่าอย่างไรกัน?คิดจะขังนางไว้ หรือว่ามีแผนอื่นกระไร?หลิงอวี๋มองไปยังท่าทีมีเจตนาร้ายของพวกพลธนูและชายร่างใหญ่หลายคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เหล่านั้น นางและเถาจื่อไม่มีทางหนีรอดจากเงื้อมมือของพวกเขาไปได้เลย“เข้าไปก่อนเถอะ!”หลิงอวี๋นำหน้าเดินเข้าไป เถาจื่อตามติดอยู่ข้างหลังหลิงอวี๋เพิ่งจะก้าวเท้าเข้าประตูเรือน เมื่อเห็นสภาพข้างในก็รู้สึกว่ามิดีแน่ เพิ่งจะคิดถอยหลังเถาจื่อกลับถูกคนผลักจากด้านหลังอย่างแรง ชนเข้ากับร่างหลิงอวี๋จนดันหลิงอวี๋เข้าไปข้างในทั้งสองคนล้มลงไปกองรวมกัน ยังมิทันได้ลุกขึ้นยืนก็ได้ยินเสียงดังโครมสนั่นกล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2216
หลงเพ่ยเพ่ยห้อยอยู่บนชะง่อนผานั้น นางเองก็ทนต่อไปมิไหวแล้ว ภายใต้การเกลี้ยกล่อมของทุกคน นางจึงปีนป่ายเชือกขึ้นไปนางนึกถึงจุดประสงค์ที่ตนมาที่นี่ หากเย่หรงตายไปแล้วจริง ๆ เขาย่อมหวังให้นางช่วยหลิงอวี๋ออกมาได้อย่างแน่นอนนางมิอาจทำให้เย่หรงตายตามิหลับได้!เมื่อหลงเพ่ยเพ่ยปีนขึ้นมาได้ก็มิสนใจตรวจสอบบาดแผลของตน นางคุกเข่าลงต่อหน้าฮองเฮาทันทีนางกล่าวเสียงเครือ “เสด็จย่า เรื่องที่ทรงรับปากหม่อมฉันเมื่อครู่ สามารถประทานพระราชโองการให้หม่อมฉันตอนนี้ได้หรือไม่เพคะ?”“เมื่อครู่เย่หรงช่วยชีวิตหม่อมฉันและหยวนซานไว้ เพียงเห็นแก่บุญคุณทั้งสองครั้งนี้ เสด็จย่าทรงควรจะช่วยให้เขาสมหวังนะเพคะ!”ฮองเฮานึกถึงเรื่องที่เย่หรงและหลงเพ่ยเพ่ยอ้อนวอนตนเมื่อครู่ เย่หรงเป็นถึงเพียงนี้แล้ว นางจะยังทำให้คนที่เขาชอบพอลำบากใจได้อีกหรือ?ฮองเฮาถอดปิ่นปักผมอันหนึ่งของตนออกมาโดยมิทันคิด แล้วยื่นให้กับหลงเพ่ยเพ่ย“ถือปิ่นปักผมนี้ไปพาตัวสิงอวี๋ออกมาเถอะ!”หลงเพ่ยเพ่ยรับปิ่นปักผมหงส์คู่ปักทองคำของฮองเฮามาทั้งน้ำตา นี่คือปิ่นปักผมที่ฮองเฮาเท่านั้นจึงจะสวมใส่ได้ เห็นปิ่นดังเห็นองค์ เทียบเท่ากับพระราชโองการของฮองเฮ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2215
“ท่านหญิง...”“เพ่ยเพ่ย...”ฮองเฮาเห็นหลงเพ่ยเพ่ยตกลงไปก็ตกใจจนหัวใจแทบหยุดเต้นไปชั่วขณะ ผานกกระเรียนแห่งนี้เป็นปรปักษ์กับราชวงศ์หรืออย่างไร?เหตุใดถึงได้ตกลงไปทีละคนเช่นนี้?“เร็วเข้า ช่วยคน!”ฮองเฮาตะโกนลั่น นางกำนัลที่มีไหวพริบรีบไปตามองครักษ์มาช่วยทางด้านเย่หรงทรงตัวได้มั่นคงบนชะง่อนผาแล้ว เขาเพิ่งจะถอนหายใจโล่งอกก็ได้ยินเสียงกรีดร้องจากด้านบนเมื่อเงยหน้าขึ้น เขาก็เห็นหลงเพ่ยเพ่ยกำลังร่วงหล่นลงมาหัวใจของเย่หรงหดเกร็งวูบ มิทันได้คิด คว้าเถาวัลย์ข้าง ๆ แล้วโหนตัวไปหาหลงเพ่ยเพ่ยหลงเพ่ยเพ่ยตกใจจนหลับตาลงแล้ว เตรียมพร้อมยอมรับความตายแต่ทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนตนชนเข้ากับคนผู้หนึ่ง จากนั้นร่างก็ถูกกอดไว้“ไปทางนั้น เร็วเข้า คว้าชะง่อนผานั่นไว้!”เย่หรงพลิกตัวกลางอากาศ เหวี่ยงหลงเพ่ยเพ่ยไปทางนั้น หลงเพ่ยเพ่ยพุ่งเข้าใส่ผนังผา แต่ใช้แรงมากเกินไปจนใบหน้าชนกับผนังผาจนถลอก นางเจ็บเสียจนหน้ามืดตาลายแต่นางมิสนใจความเจ็บปวดแทบขาดใจ เช่นเดียวกันกับเย่หรง เขาพยายามสุดชีวิตที่จะคว้าเถาวัลย์เหล่านั้นไว้โชคดีที่เถาวัลย์ฝั่งนี้ยังพันเกี่ยวกับกิ่งไม้มากมาย เถาวัลย์ที่พันกิ่งไม้ไว้นั้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2214
“ซานเอ๋อร์!”หลงอวิ๋นก็เห็นภาพนี้เช่นกัน ทันใดนั้นในสมองก็ว่างเปล่า…ในฐานะมารดา นางจะมิรู้ได้อย่างไรว่าตนลำเอียงต่อบุตรชายทั้งสองคนหยวนซือและหยวนซานป่วยไข้พร้อมกัน นางกลับเฝ้าหยวนซือทั้งวันทั้งคืนส่วนหยวนซานกลับเป็นหยวนซิ่งสามีของนางที่คอยดูแลด้วยตนเองของประทานที่ได้รับจากมหาเทพและเจ้าแห่งทะเลผู้เป็นบิดาในช่วงเทศกาลปีใหม่และวันสำคัญต่าง ๆ นางก็จะให้หยวนซือเลือกก่อน ที่เหลือถึงจะให้หยวนซานเรื่องเช่นนี้นับมิถ้วน แต่หยวนซานกลับถูกหยวนซิ่งบิดาของเขาสั่งสอนมาอย่างดี มิเคยบ่นว่าเรื่องความลำเอียงของนางเลย!บัดนี้มองดูหยวนซานกำลังจะตกหน้าผา หลงอวิ๋นในฐานะมารดาจะสามารถมองดูเฉย ๆ ให้บุตรชายตายตกไปเช่นนี้ได้หรือ?ฝ่ามือหลังมือก็เนื้อเดียวกัน นางทำให้หยวนซานมาสู่ใต้หล้าผืนนี้ หยวนซานมีความผิดอะไร นางมีสิทธิ์อะไรจะทำกับหยวนซานเช่นนี้“ซานเอ๋อร์!”เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงชีวิต เมื่อคิดว่าจะต้องสูญเสียบุตรชายคนนี้ไปตลอดกาล หลงอวิ๋นก็พลันเสียใจแต่ก็สายเกินไปนางมิสนใจอีกต่อไปว่าจะทำให้หยวนซือบาดเจ็บหรือไม่ นางใช้แรงดึงหยวนซือออกอย่างแรงแล้วพุ่งเข้าไปที่หน้าผา“ซานเอ๋อร์ แม่มาช่วยเจ้าแล้ว
