Share
บทที่ 669
Related chapters
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 670
เมื่อหลิงอวี๋บอกลาอดีตเสนาบดีและมาที่ลานจวนของป้าสะใภ้ใหญ่เพื่อบอกลา นางเห็นป้าสะใภ้ใหญ่กำลังเก็บข้าวของของตนกล่องเล็กใหญ่กองทั่วทั้งเรือนหลิงอวี๋ถามด้วยความแปลกใจ “ท่านป้า ท่านทำอันใดอยู่หรือ?”หลิงหว่านได้ยินเรื่องนี้ในจวน นางจึงออกมากระซิบ “ท่านพี่หลิงหลิง ท่านปู่อนุญาตให้เราย้ายออกแล้ว!”“ในตอนที่ข้าพาเสี่ยวเยี่ยนจื่อกลับมา หวางซือ แม่เลี้ยงของท่านเอาแต่ด่าทอข้า นางบอกว่าข้าไร้ยางอาย ทั้งยังดุด่าท่านแม่ข้าว่าตามใจข้าจนเสียคน!”“เมื่อเรื่องถึงหูท่านปู่ ท่านปู่จึงขอให้ท่านแม่พาข้าออกไป! ทั้งยังให้เงินแม่ข้าด้วย!”“มิต้องห่วงนะเจ้าคะ เรามิได้ย้ายไปไหนไกล เพียงแค่ย้ายไปที่ถนนด้านหลังจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนเท่านั้น! เราสามารถกลับมาดูแลท่านปู่ได้ตลอดเวลา!”“เดิมทีท่านปู่ของข้าซื้อบ้านให้ท่านพี่ แต่เขาบอกว่าท่านพี่ยังมิต้องใช้ที่นั่น เช่นนั้นจึงให้เราไปอยู่ที่นั่นก่อน! แล้วจึงจะซื้อหลังใหม่ให้ท่านในภายหลัง!”หลิงอวี๋พยักหน้า เห็นว่าควรย้ายออกไปจะดีกว่า เพื่อที่ป้าสะใภ้ใหญ่ของนางและหลิงหว่านจะได้ไม่ถูกหวางซือโขกสับราวกับคนรับใช้หากเป็นขุนนางใต้เท้าก็ว่าไป แต่เสี่ยวเยี่ยนจื่อนั้นไร
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 671
องค์หญิงหกเซียวทงมิได้ถือว่าการเดินทางครั้งนี้เป็นการเดินทางที่อันตราย!จุดประสงค์ของนางนั้นง่ายมาก มีเพียงสองประการเท่านั้นประการแรก ใช้การเดินทางนี้เพื่อบ่มเพาะความรู้สึกกับฉินซานประการที่สอง เพิ่มปัญหาให้กับหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนเซียวทงถูกท่านอ๋องเฉิงเฆี่ยนตีไปแล้วห้าครั้ง แม้ว่าจะไม่ได้รุนแรงถึงชีวิต แต่เจ็บปวดมากจนนางต้องนอนอยู่บนเตียงเป็นเวลาสองวันกว่าจะลุกจากเตียงได้นางไม่เคยถูกทุบตีแบบนี้เลยทั้งชีวิต สิ่งที่ทำให้นางยิ่งโกรธก็คือการถูกทุบตีเยี่ยงนี้… มันขายหน้าไปถึงบ้านท่านยายด้วย!หากแค้นนี้มิได้ล้างแค้น เซียวทงจะกล้ำกลืนฝืนทนได้เยี่ยงไร!ดังนั้น เมื่อรู้ว่าฉินชานจะพาเซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋ไปที่ชายแดน เซียวทงจึงรู้สึกประทับใจนางไม่สามารถฆ่าหลิงอวี๋ในเมืองหลวงได้ ก็ตามไปก่อกวน ทำให้หลิงอวี๋รักษาผู้ป่วยดี ๆ ไม่ได้ แล้วทำงานที่เสด็จพ่อมอบหมายให้ไม่สำเร็จถึงเวลานั้น ตนเองไม่ต้องลงมือเอง เสด็จพ่อก็จะต้องฆ่านางเป็นแน่!เซียวทงคิดแล้วไปอ้อนขอเสด็จพ่อให้ตนเองตามเซียวหลินเทียนไป หลังจากพูดจาหว่านล้อมอยู่เป็นเวลานานในที่สุดก็ได้รับความยินยอมจากเสด็จพ่อแล้วเซียวทงพา
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 672
หลี่ว์จงเจ๋อเดินทางด้วยครั้งนี้ในฐานะผู้ช่วยของฉินซาน!ตำแหน่งนี้หลี่ว์จงเจ๋อไปทำการขอให้หลี่ว์เซียงช่วยให้ตนได้มาแรกเริ่มหลี่ว์เซียงไม่เห็นด้วย จึงเอ่ยตรง ๆ “ข้ามีบุตรชายเพียงคนเดียว ตอนนี้ชายแดนอันตรายมาก หากเจ้าไป ก็อาจจะไม่มีชีวิตกลับมาได้อีก!”“หากเจ้ามีภัยร้ายใด ๆ จะให้ข้าไปอธิบายให้ท่านแม่กับท่านยายของเจ้าฟังเยี่ยงไรเล่า?”หลี่ว์จงเจ๋อเอ่ยอย่างจริงใจ “ท่านพ่อ ข้าเดินตามเส้นทางของขุนนางฝ่ายบู๊ ตอนแรกท่านพ่อกับท่านยายต่างก็เห็นด้วยกันหมด! ในเมื่อเป็นขุนนางฝ่ายบู๊แล้ว เช่นนั้นก็จะต้องมีกระทบกระทั่งในสนามรบอย่างหลีกเลี่ยงมิได้อยู่แล้วสิขอรับ!”“ท่านพ่อ ท่านดูเถิดว่า ในราชสำนักยามนี้ขาดแคลนขุนนางฝ่ายบู๊ โรคระบาดครั้งนี้องค์จักรพรรดิยังต้องให้ท่านอ๋องอี้ที่ขาทั้งสองข้างไม่คล่องตัวออกไปรับผิดชอบหน้าที่นี้เลย!”“ลูกมิกล้าเอ่ยว่าราชสำนักอยู่มิได้หากไม่มีลูก แต่หากทุกคนคิดถึงแต่ความปลอดภัยของตนเอง แล้วใครจะปกป้องบ้านเมืองของเราเล่าขอรับ!”“บอกตามตรง การเดินทางในครั้งนี้ก็เป็นโอกาสของข้าด้วย… หลังจากเสร็จภารกิจกลับมาข้าก็จะเลื่อนตำแหน่งขึ้นอีกได้… ท่านพ่อ ท่านคงมิอยากให้ลูกเป็นแม่ท
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 673
เซียวทงมิเห็นด้วยกับคำสั่งการนั้น เร่งความเร็วเต็มที่ไปแล้วรถม้าจะนั่งได้สบายหรือ?นางเอ่ยกับเซินไห่อย่างเกียจคร้าน “ไปบอกแม่ทัพฉิน เหตุใดต้องรีบร้อนถึงเพียงนั้น ให้คนไปแจ้งพี่สี่ของข้าก่อนสิ พี่สี่ของข้าจะรอเราอยู่ที่จุดพักอย่างแน่นอน!”เซินไห่ก้มหน้าลงพลางเอ่ยตรง ๆ “แม่ทัพฉินบอกว่า เวลามันล่าช้าไปแล้วเราจำเป็นต้องตามกลุ่มของท่านอ๋องอี้ไปให้ทันในช่วงเวลาอาหารกลางวันพ่ะย่ะค่ะ!”“แม่ทัพฉินบอกว่า หากองค์หญิงรู้สึกว่าทนความยากลำบากมิไหว ก็สามารถส่งองค์หญิงกลับได้ในตอนที่ยังมิได้ออกจากเมืองหลวงพ่ะย่ะค่ะ!”เซียวทงได้ยินก็ขมวดคิ้ว หลังจากครุ่นคิดแล้วจึงเอ่ย “ผู้ใดบอกว่าข้าทนความยากลำบากมิได้? จะเร่งความเร็วเต็มที่ก็ทำเลยสิ!”เซินไห่ยิ้มอย่างเย็นชา พลางตะโกนเสียงดัง “เดินหน้าเต็มความเร็ว!”พวกเขาเคลื่อนขบวนไปข้างหน้าด้วยความเร็วเต็มที่ เซียวทงถูกแรงกระแทกของรถม้าทำให้เซไปเซมาทันที ฉินรั่วซือกับนางกำนัลทั้งสองรีบจับนางเอาไว้ จากนั้นพวกนางก็เกาะกลุ่มเข้าด้วยกันเพื่อไม่ให้ถูกกระแทกจนบวมช้ำหลังจากที่ต้องนั่งรถม้าโคลงเคลงกระแทกไปมาเป็นเวลาหลายชั่วยาม ในที่สุดพวกเขาก็ตามทันกลุ่มของเซียวหลิ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 674
เมื่อองค์หญิงหกเซียวทงเห็นว่าอู่เวยพูดเช่นนี้ ก็คิดว่าเซียวหลินเทียนทำอะไรตนมิได้จึงพยักหน้า “เช่นนั้นก็พักสักหน่อย!”นางให้นางกำนัลพยุงตนลงไปหาสถานที่เงียบสงบพักผ่อนสักหน่อย แล้วก็กินขนมที่นางกำนัลเตรียมมาอย่างสบาย ๆ เสียเวลาไปกว่าครึ่งชั่วยามกว่านางจะกลับขึ้นรถม้าแล้วออกเดินทางต่อทางกลุ่มของฉินซานติดตามเซียวหลินเทียนไปอย่างรวดเร็ว เขาคิดว่าเซียวทงจะตามมาก็เลยมิได้ใส่ใจอะไรภารกิจการเดินทางในวันที่สองนั้นหนักหนากว่าเดิม เซียวหลินเทียนวางแผนที่จะไปให้ถึงจุดพักอาศัยให้กลุ่มของพวกเขาได้พักผ่อนอย่างเต็มอิ่ม ดังนั้นกลุ่มใหญ่จึงไม่พักผ่อนในช่วงเวลาอาหารเย็น แล้วเร่งไปให้ถึงจุดพักอาศัยก่อนมืดเมื่อเห็นว่าใกล้จะถึงจุดพักอาศัยแล้ว ฉินชานจึงหันหลังไปมองอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่เห็นกลุ่มของเซียวทงเส้นทางนี้เต็มไปด้วยถนนบนภูเขา ไม่มีการอยู่อาศัยของผู้คนอยู่เลยฉินชานเห็นว่ากลุ่มของเซียวทงยังตามไม่ทันก็ทั้งกังวลทั้งโกรธเขากังวลว่าหากไม่รอเซียวทงแล้วมีอะไรเกิดขึ้นจะทำให้ท่านอ๋องอี้ลำบากจนถูกองค์จักรพรรดิตำหนิเอาได้ในขณะที่กำลังตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก หลี่ว์จงเจ๋อก็เร่งม้ามาข้างหน้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 675
หัวหน้าโจรทั้งสองมองหน้ากัน จากนั้นก็แยกกันไปดำเนินการหัวหน้าคนหนึ่งพาคนไปดักจากด้านหน้า ส่วนอีกคนไปดักพวกเขาระหว่างทางขณะที่รถม้าของเซียวทงกำลังเคลื่อนไปอยู่นั้น ก็ได้ยินคนขับรถม้าที่อยู่ด้านหน้าตะโกน“หัวหน้าองครักษ์ มาดูทางนี้เร็ว มีต้นไม้โค่นข้างหน้า ขวางทางเราอยู่!”อู่เวยเกือบจะหลับอยู่แล้ว พอได้ยินเสียงตะโกนเรียกก็เลยต้องขี่ม้าไปดูข้างหน้าในขณะนั้นเอง ก็มีโจรสิบกว่าคนวิ่งออกมาจากริมทางถนนบนภูเขาแล้วตะโกนเสียงดังบุกเข้ามาโจรคนหนึ่งเห็นว่ารถม้าขององค์หญิงหกเป็นรถที่หรูหราที่สุดในขบวนรถม้า จึงพาพวกพี่น้องบุกเข้าไป“เกิดอะไรขึ้น?”เซียวทงได้ยินเสียงตะโกนอันวุ่นวายก็ตะโกนอย่างรำคาญยังมิทันสิ้นเสียงก็รู้สึกได้ว่าตัวรถสั่น จากนั้นม่านรถก็ถูกเปิดออก ชายที่มีหนวดเครายาว สวมเสื้อผ้าสกปรกมีกลิ่นเหม็นปรากฏตัวที่ประตูรถม้าเขาถือมีดอยู่ พร้อมทั้งเลือดบนมีดที่ยังคงหยดอยู่ด้วย...“กรี๊ด…”ฉินรั่วซือกับพวกนางกำนัลหลายคนเห็นเข้าก็กรีดร้องทันที จากนั้นก็ถอยไปขดตัวอยู่ด้วยกันเซียวทงเองก็ตกใจเช่นกัน แล้วก็ได้ยินอู่เวยตะโกนจากข้างนอก “มีโจรปล้น รีบคุ้มกันองค์หญิงหกเร็วเข้า…”ทหาร
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 676
เสียงการต่อสู้ข้างนอกดังมาอย่างต่อเนื่อง แต่หลังจากนั้นไม่นานก็สิ้นสุดลงกองทหารประจำของฉินซานได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี สามารถจัดการกับโจรเหล่านี้ได้อย่างง่ายดายและราบรื่นเลยทีเดียวโจรสิบกว่าคนนั้น ไม่ถูกฆ่าทันทีก็ถูกทุบตีจนไม่สามารถขยับตัวได้แล้ว!และองครักษ์ที่ฉินชานพามานั้นมีแต่คนฉลาดอยู่ไม่น้อย เกรงว่าหากจับเป็นพวกโจรเหล่านี้ ต่อไปก็จะต้องลำบากตนพาพวกเขากลับไปเมืองหลวงอีก ดังนั้นจึงลงมืออย่างไร้ความปรานีไปเลยกระทั่งการต่อสู้สิ้นสุดลง ก็มีโจรไม่กี่คนที่รอดชีวิตไปได้สิ่งของในรถม้าสองคันถูกพวกโจรพลิกคว่ำจนกระจัดกระจายเกลื่อนพื้นฉินชานเห็นแล้วก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา เอาของมามากมายถึงเพียงนี้ มันลำบากมากจริง ๆ ในการที่จะเก็บข้าวของหากองค์หญิงหกผู้นี้ติดตามกองทัพใหญ่ไปติด ๆ เรื่องเช่นนี้จะเกิดขึ้นได้อย่างไร!“องค์หญิงหก ไม่เป็นไรใช่หรือไม่?”ฉินชานให้องครักษ์ช่วยนางกำนัลจัดการรถม้า จากนั้นตนจึงเดินไปเอ่ยถามเมื่อเซียวทงเห็นว่าไม่มีอันตรายแล้ว ก็นึกถึงความกลัวเมื่อครู่แล้วตะโกนใส่ฉินชานอย่างเสียใจ“แม่ทัพฉิน เหตุใดท่านถึงเพิ่งมาเล่า! ท่านมิรู้อะไร เมื่อครู่ข้ากลัวแทบตาย…”
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 677
ฉินรั่วซือถูกหยิกจนอยากจะกรีดร้องออกมา แต่เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาเตือนของเซียวทง นางก็กัดริมฝีปากล่างไว้มิกล้าส่งเสียงออกไปในเวลานี้ ฉินรั่วซือรู้สึกเสียใจอย่างที่สุด หากองค์หญิงหกผู้วางอำนาจและโหดร้ายแต่งงานกับพี่ชายของตน เช่นนั้นจะไม่ทำร้ายพี่ชายตนหรอกหรือ?ตอนนี้องค์หญิงหกยังมิได้แต่งงานเข้าตระกูลฉินก็กล้ารังแกตนเช่นนี้แล้ว ถึงตอนนั้นหากให้นางแต่งงานเข้าตระกูลฉินจริง ๆ เช่นนั้นทั้งครอบครัวของตนก็จะถูกนางรังแกกันหมด!ไม่ได้… นางต้องหาทางป้องกันมิให้เซียวทงแต่งงานเข้าตระกูลฉิน!รถม้ายังคงดำเนินต่อไปภายใต้การเร่งของฉินซาน แต่ในไม่ช้าท้องฟ้าก็มืดลง การเดินทางก็ช้าลงไปด้วยพวกองครักษ์เหล่านั้นยังมีอาหารแห้งอยู่ แต่น้ำหมดไปแล้ว ความหิวและความเหนื่อยล้าจึงทำให้พวกเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่สบายมีองครักษ์สองคนที่ดูแลด้านหลังรถม้าเห็นว่าฉินซานอยู่ข้างหน้า มิได้ยินที่ตนเอ่ย จึงเริ่มก่นด่าขึ้นมาอย่างหยาบคาย“ลากการเดินทางไปมาเช่นนี้มันลำบากพวกเรามิใช่รึ! วันนี้แค่วันแรกก็เหนื่อยเช่นนี้แล้ว… ข้าว่าเราได้เหนื่อยเลยระหว่างทางก่อนถึงชายแดนแน่เลย!”“เฮ้อ ก็ใครให้นางเป็นองค์หญิงเล่า! แค่เอ่ย
Latest chapter
