LOGINShare
บทที่ 864
Related chapters
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 865
จ้าวซวนพยักหน้าเห็นด้วย “ท่านอ๋อง คนชุดดำสามคนล้วนเป็นหญิง! เพียงเปลี่ยนเสื้อผ้าก็สามารถซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางนางกำนัลได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ!”“แต่ถูกนางกำนัลที่ถูกพระชายาทำให้บาดเจ็บหรือแม้กระทั่งตายไป ไม่ว่าจะปกปิดเยี่ยงไรก็ต้องทิ้งร่องรอยไว้!”เซียวหลินเทียนครุ่นคิด แล้วกระซิบ“ไปส่งข้อความถึงขันทีเซี่ยอย่างเงียบ ๆ ให้เขาช่วยข้าดูนางกำนัลที่ออกจากวังในช่วงสองวันที่ผ่านมา ตลอดจนนางกำนัลที่ป่วยแล้วเชิญแพทย์หลวงมาด้วย และแม้กระทั่งนางสนมก็ด้วย!”ความสัมพันธ์ระหว่างหลิงซวนกับขันทีเซี่ยนั้นมิธรรมดา หากหลิงอวี๋ถูกจัดการ หลิงซวนก็จะถูกตัดหัวด้วยเช่นกัน!เซียวหลินเทียนเชื่อว่าขันทีเซี่ยจะช่วยอย่างแน่นอน!เซียวหลินเทียนกับท่านอ๋องเฉิงตรวจสอบห้องโถงใหญ่ แล้วออกไปตรวจสอบข้างนอกหลิงอวี๋บอกว่านางล่อตัวหัวหน้าวิ่งออกไปถึงป่าไผ่เซียวหลินเทียนกับท่านอ๋องเฉิงตรวจสอบอย่างละเอียด เซียวหลินเทียนก็พบเข็มเงินอีกอันหนึ่งเข็มเงินนี้เป็นของหลิงอวี๋!นั่นพิสูจน์ได้ว่าหลิงอวี๋ได้ปักยาสลบใส่ตัวหัวหน้าจริง ๆคนที่ได้รับมอบหมายให้ทำความสะอาดสถานที่เกิดเหตุมีเวลาจำกัด ด้วยความเร่งรีบจึงได้หาเข็มเงินนี้จนพบ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 866
หลิงอวี๋มองไปรอบ ๆ เห็นว่าไม่มีใครดูอยู่ จึงรีบเข้าไปในมิติแล้วเอายากับผ้าพันแผลออกมารักษาบาดแผลของหลิงซวนขณะที่นางกำลังจัดการอยู่นั้น ในห้องขังอาจจะเงียบเกินไป หลิงอวี๋จึงค่อนข้างมีสมาธิ นางรู้สึกได้ว่าในร่างกายของหลิงซวนอ่อนแอมาก ส่งผลต่อการเต้นของหัวใจหลิงซวนหลิงซวนมีกำลังอยู่สั้นมาก การเต้นหัวใจก็เหมือนกับการเต้นหัวใจของเฮ่ออัน มันมา ๆ หาย ๆ ไม่สม่ำเสมอหลิงอวี๋ตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง นึกขึ้นได้ว่าหลิงซวนอุ้มเฮ่ออันไว้ ตอนที่คนลึกลับโจมตีเฮ่ออัน หลิงซวนก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกันนั่นหมายความว่า พลังของคนลึกลับผู้นั้นส่งผลต่อทั้งหลิงซวนกับเฮ่ออันเลยหรือ?เพียงแต่เฮ่ออันอายุยังน้อย จึงได้รับบาดเจ็บสาหัสมากกว่าอย่างนั้นหรือ?หลิงอวี๋ให้ยาหลิงซวนแล้วพันผ้าพันแผล เมื่อเห็นว่าหลิงซวนยังคงหมดสติ นางจึงนอนลงข้าง ๆ แล้วคิดถึงเรื่องในวันนี้คนลึกลับผู้นั้นเป็นใครกันแน่?หลิงอวี๋พบความรู้สึกคุ้นเคยเล็กน้อยในตัวเขา!แต่นางสาบานได้ว่า นางไม่เคยเห็นคนผู้นี้มาก่อน!หากวันนี้ทั้งสี่คนนี้เป็นคนที่พระชายาเส้าส่งมาจริงๆ เช่นนั้นพวกเขาก็ฆ่าจ่างหนิงเพื่อจะใส่ร้ายตนเอง!ตอนฮองเฮาเว่ยเสนอให้ฆ่าตน เห็
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 867
“มีใครอยู่หรือไม่?”หลิงอวี๋เรียกอยู่สองสามครั้ง ถึงจะได้ยินเสียงฝีเท้าที่แตกต่างกันของคนสองคนเดินมาไกล ๆเมื่อเข้ามาใกล้ หลิงอวี๋ก็เห็นสองคนที่มาได้ชัดเจนขึ้น คนหนึ่งเป็นผู้คุมหญิงรูปร่างอ้วน ส่วนอีกคนจะผอมกว่าทั้งคู่อยู่ในวัยสี่สิบกว่าปี“ตะโกนอะไร?”หญิงอ้วนหรี่ตาที่เหมือนปลาทอง แล้วตะคอกด้วยความโกรธ“เข้าไปในห้องขังแล้วก็อยู่อย่างสงบ! ข้ามิสนใจว่าสถานะก่อนหน้านี้ของท่านจะเป็นเช่นไร อยู่ที่นี่ ท่านต้องฟังบ่าว!”คนที่เข้าไปในราชสำนักฝ่ายใน ปกติแล้วจะเป็นญาติของจักรพรรดิที่สูญเสียอำนาจ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะสามารถยืนขึ้นได้อีกครั้งดังนั้นผู้คุมเหล่านี้จะไม่สนใจพวกเขามากนักหลิงอวี๋มิสนใจท่าทีของหญิงอ้วน พลางเอ่ยอย่างใจเย็น“เราเข้ามาในนี้นานแล้ว เจ้าช่วยเติมน้ำให้เราหน่อยได้หรือไม่? อีกอย่าง ข้าอยากพบท่านอ๋องเฉิง รบกวนเจ้าไปบอกให้ข้าที!”หญิงอ้วนหัวเราะเยาะพลางตะคอก “ท่านอ๋องเฉิงทรงงานยุ่งมากอยู่แล้ว ท่านอยากจะพบพระองค์เมื่อใดก็พบได้เยี่ยงนั้นหรือ! อยู่ที่นี่อย่างสงบไปเถิด หากกล้าส่งเสียงดังอีก บ่าวจะไม่เกรงใจท่านแล้ว!”พูดจบ หญิงอ้วนก็หันหลังเดินจากไปป้าผอมมีท่า
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 868
ป้าหลี่เหลือบมองหลิงอวี๋แล้วรีบวิ่งไปพร้อมกับตะโกน“แม่นางเหยียน ข้าเห็นว่ามีนักโทษคนหนึ่งที่ยังไม่ฟื้น เกรงว่าหากนางตายไปแล้วเราจะอธิบายให้ท่านอ๋องเฉิงฟังมิได้ ก็เลยมาดู...”เสียงของป้าหลี่จางหายไปแล้ว แต่หลิงอวี๋ยังคงได้ยินแม่นางเหยียนดุด่าป้าหลี่อยู่เลยนางเองก็มิสนใจพวกนาง แล้วคุกเข่าลงข้างหลิงซวน พยุงหลิงซวนขึ้นมาป้อนน้ำให้นางหลิงซวนมีไข้อยู่จริง ๆ หลิงอวี๋ฉีดยาลดไข้กับยาปฏิชีวนะให้แล้ว แต่ร่างกายของนางยังคงร้อนมากหลิงอวี๋ป้อนน้ำให้นางไปครึ่งโหล จากนั้นหลิงซวนก็ลืมตาด้วยความงุนงงหลิงอวี๋เช็ดเหงื่อออกจากใบหน้าของนางอย่างรู้สึกผิด แล้วช่วยจัดผมของนางด้วย“อาจารย์...”หลิงซวนโน้มตัวพิงไปในอ้อมแขนของหลิงอวี๋ ครั้นมองเห็นทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างชัดเจน นางก็ยิ้มแล้วเอ่ย “นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าเข้ามาในห้องขัง มิคิดเลยว่าห้องขังจะเป็นเช่นนี้!”“ข้าเป็นคนทำให้เจ้าเดือดร้อน ข้าขอโทษ!” หลิงอวี๋เอ่ยด้วยรอยยิ้มขมขื่นหลิงซวนเอ่ยอย่างโง่เขลา “หากมิใช่เพราะอาจารย์ ข้าก็คงตายไปนานแล้ว! ตอนนี้ข้ายังมีชีวิตอยู่ แค่ทนทุกข์เล็กน้อยชั่วคราว มิได้มีอะไรเลย!”“ข้าเชื่ออาจารย์ ท่านจะต้องมี
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 869
พระชายาเว่ยริมฝีปากสั่น จากนั้นนางก็กอดแม่นมเจี่ยแล้วร้องไห้ออกมาอย่างหนัก“แม่นม… เหตุใดชีวิตข้าจึงได้เศร้าถึงเพียงนี้!”“หากข้าให้กำเนิดใหม่ได้ ก็คงมีไปนานแล้ว… หากจ่างหนิงไม่อยู่แล้ว ข้าก็มิเหลืออะไรแล้ว…”“แม่นม… เหตุใดจึงได้โหดร้ายกับข้าเช่นนี้… เหตุใดจึงมิใช่คนอื่นที่ตาย… เหตุใดถึงเป็นจ่างหนิงของข้า!”พระชายาเว่ยร้องไห้จนเป็นลมไปหลายครั้ง แล้วในที่สุดก็สงบลงด้วยการปลอบโยนของแม่นมเจี่ยนางนั่งเหม่ออยู่เป็นเวลานาน ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่กระทั่งฟ้ามืด นางจึงได้ล้างหน้าอย่างสงบ แล้วออกมาสั่งทุกคนให้เตรียมงานศพธงขาวถูกแขวนไว้ในตำหนักองค์ชายเว่ยนานแล้ว สามีของแม่นมเจี่ย พ่อบ้านผู้ดูแลตำหนักองค์ชายเว่ยเห็นพระชายาเว่ยสั่งเสร็จ ก็ตามเข้ามารายงาน“พระชายา ฮองเฮาได้ร้องขอให้องค์จักรพรรดิอนุญาตให้องค์ชายเว่ยกลับมาส่งท่านหญิง บ่าวได้ส่งคนไปแจ้งองค์ชายเว่ยแล้วขอรับ!”“แต่… แต่...”พ่อบ้านเจี่ยรู้สึกลำบากใจจนพูดต่อไม่ไหว“พระองค์เป็นอย่างไรบ้าง? เจ้าพูดมาตามตรง มิจำเป็นต้องปิดบังให้พระองค์!” พระชายาเว่ยเอ่ยถามอย่างเย็นชาพ่อบ้านเจี่ยยิ้มขมขื่นพลางเอ่ย “องค์ชายเว่ยตรัสว่าเขาจะมาง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 870
คืนนั้นเซียวหลินเทียนก็มิได้นอนหลับสักเท่าไหร่ เขาศึกษาสถานการณ์ในวังและหาศัตรูของเขากับหลิงอวี๋อย่างอดทนมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่กล้าลักพาตัวหลิงอวี๋และสังหารท่านหญิงจ่างหนิงในวัง!จ่างหนิงเป็นหลานสาวคนโปรดของฮองเฮาเว่ย เขาเชื่อว่าฮองเฮาเว่ยไม่มีทางส่งใครมาฆ่าหลานสาวของตนเพียงเพื่อใส่ร้ายหลิงอวี๋แน่!เช่นนั้นก็มีเพียงพระชายาเส้าเท่านั้น!เหตุใดพระชายาเส้าจึงอยากได้ตำราการแพทย์?เซียวหลินเทียนสับสนพอ ๆ กับหลิงอวี๋!แม้ว่าจะเพื่อโรงหุยชุนที่เปิดโดยหมอจางกับท่านลุง แต่พระชายาเส้าจำเป็นจะต้องเสี่ยงเช่นนี้เลยหรือ?เซียวหลินเทียนเรียกท่านจินต้ามาถามข้อสงสัยของตนท่านจินต้าใช้สมองครุ่นคิดอย่างหนัก แล้วทันใดนั้นก็เอ่ย “ท่านอ๋อง ท่านยังจำโอสถหิรัณย์ทั้งแปดได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”“ว่ากันว่าตำราการแพทย์ของซือคงชวิ่นบันทึกวิธีการปรุงโอสถหิรัณย์ทั้งแปดไว้ โอสถหิรัณย์ทั้งแปดนี้สามารถเพิ่มพลังร่างกายได้! ทำความสะอาดเส้นเอ็นกับไขกระดูกได้ด้วย... หรือว่าพระชายาเส้าจะส่งคนมาลักพาตัวพระชายาเพื่อสิ่งนี้?”เซียวหลินเทียนส่ายหัว “ข้ามิคิดว่าพระชายาเส้าจะเสี่ยงถึงเพียงนี้เพื่อของที่ยังมิเห็นจริงพว
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 871
เซียวหลินเทียนเอ่ยแล้วก็เริ่มกังวล เหตุไฉนจึงมิคิดเรื่องนี้ตอนที่ตรวจค้นตำหนักหย่งเหอ!เหล่าเอ้อร์ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นนั้น ทนได้มินานก็ตายแล้วตงฮุ่ยกับตงจู๋สามารถปลอมตัวเป็นนางกำนัลได้ แต่เหล่าเอ้อร์ได้รับบาดเจ็บสาหัส กองทัพหลวงก็มิเห็นนาง นางจะออกจากตำหนักหย่งเหอได้เยี่ยงไร!นี่แสดงให้เห็นว่า ตอนนั้นเหล่าเอ้อร์อาจถูกซ่อนอยู่ใกล้ ๆ ตำหนักหย่งเหอฉินซานคิดตามเซียวหลินเทียนพลันขมวดคิ้วมุ่นยิ่งกว่าเดิม“ท่านอ๋อง ตามที่ท่านบอก ในเวลานี้เหล่าเอ้อร์ตายไปแล้ว! แต่หากเข้าไปค้นในตำหนักตอนนี้ เราอาจมิพบใครเลยพ่ะย่ะค่ะ!”เซียวหลินเทียนพยักหน้าอย่างกลุ้มใจ “วังใหญ่มากถึงเพียงนั้น มีตั้งหลากหลายวิธีที่จะซ่อนศพได้! ถึงเวลานั้นพวกนางก็บอกได้ว่ามิรู้ว่าเหตุใดนางกำนัลถึงหายตัวไป!”“ทั้งยังโยนความผิดไปที่หลิงอวี๋ได้ด้วยว่า นางไปเห็นการฆาตกรรมของหลิงอวี๋ จึงถูกหลิงอวี๋ฆ่าอำพรางไป!”ท่านจินต้าขมวดคิ้วพลางเอ่ย “แม้ว่าเราจะหามิพบ แต่นางกำนัลก็หายไปคนหนึ่ง การสืบทราบว่าเป็นนางกำนัลจากตำหนักไหนก็นับเป็นหลักฐานชิ้นหนึ่งเช่นกันพ่ะย่ะค่ะ!”เซียวหลินเทียนเดินไปเดินมาอยู่ในห้อง เมื่อเห็นว่าคนในห้องล้วน
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 872
เรื่องที่ว่าหลิงอวี๋สังหารท่านหญิงจ่างหนิงในวังได้แพร่กระจายไปทั่วทุกแห่งหนในเวลาชั่วข้ามคืนป้าสะใภ้ใหญ่ออกไปจ่ายตลาด ครั้นได้ยินข่าวนี้เข้าก็ตกใจจนตัวแข็งทื่อ เมื่อตั้งสติได้ก็รีบกลับบ้านทันทีหลิงหว่านกำลังทำความสะอาดในเรือนอยู่กับเสี่ยวเยี่ยนจื่อ ป้าสะใภ้ใหญ่ก็พุ่งเข้ามาในบ้าน แล้วเอ่ยอย่างรีบร้อน“หว่านเอ๋อร์ เกิดเรื่องแล้ว! ได้ยินมาว่าเมื่อวานนี้พี่สาวของเจ้าเข้าวัง แล้วสังหารท่านหญิงจ่างหนิงในวัง ทั้งยังทำร้ายลูกชายของเฮ่อจู้รองผู้บัญชาการกองทัพหลวงจนบาดเจ็บอีกด้วย เจ้ารีบไปถามทีว่าเกิดอะไรขึ้น”“ข้าได้ยินคนพวกนั้นบอกว่าพี่สาวของเจ้าจะถูกพาตัวไปตัดหัวต่อหน้าทุกคนในวันมะรืนนี้!”“หา!”หลิงหว่านสะดุ้ง รีบโยนไม้กวาดออกไปแล้วเอ่ย “ข้าจะไปถามว่าเกิดอะไรขึ้น! ข้ามิเชื่อว่าท่านพี่หลิงหลิงจะกล้าฆ่าใครได้! นี่ต้องเข้าใจอะไรผิดพลาดเป็นแน่!”หลิงหว่านไม่มีเวลาทำความสะอาดตัวเองแล้ว นางวิ่งไปที่ตำหนักอ๋องอี้อย่างบ้าคลั่งในระยะไกล เผยอวี้กำลังคุ้มกันฮูหยินเผยกับน้องสาวกลับบ้าน เมื่อเขาเห็นหลิงหว่านวิ่งอยู่บนถนนโดยมิสนใจภาพลักษณ์เช่นนั้น เผยอวี้ก็ขมวดคิ้วสตรีผู้นี้ถึงอย่างไรก็เป็นสต
Latest chapter
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2218
“หึหึ!”ชายาเจ้าแห่งทะเลหัวเราะออกมา “หลิงอวี๋ เจ้าคิดว่าข้าโง่รึ? หยกหล้าสุขาวดีหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเจ้าแล้ว ค้นตัวเจ้าจะหาเจอได้อย่างไร?”“หลิงอวี๋ หยกหล้าสุขาวดีมิใช่ของของเจ้าตั้งแต่แรก มารดาเจ้าเป็นนางโจร ขโมยมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ของจวนเจ้าแห่งทะเลไป การให้เจ้าคืนมาก็แค่เป็นการคืนของสู่เจ้าของเดิม!”“ข้าสืบรู้มาหมดแล้ว เจ้าและเซียวหลินเทียนสามีของเจ้าต่างก็อยู่ในเมืองหลวงแดนเทพ เจ้ายังมีบุตรชายอีกคนที่ฉินตะวันตก!”“หลิงอวี๋ ที่เจ้าปฏิเสธมิยอมรับฐานะของตนเองมาตลอด คงเป็นเพราะล่วงรู้ถึงวิธีที่จะนำหยกหล้าสุขาวดีออกมาแล้วสินะ”“เจ้าคิดว่าอย่างไรก็ต้องตายอยู่ดี ดังนั้นเจ้าจึงคิดว่า ขอเพียงมิยอมรับก็เป็นไปมิได้ที่พวกเราจะมัดตัวเจ้าไปสลายเลือดละลายกระดูกที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์เพื่อนำหยกหล้าสุขาวดีออกมา!”ชายาเจ้าแห่งทะเลพูดถึงตรงนี้ก็แค่นเสียงหัวเราะ “เจ้าเชื่อหรือไม่ ข้ามิจำเป็นต้องพิสูจน์ยืนยัน ก็สามารถมัดตัวเจ้าไปภูเขาศักดิ์สิทธิ์ได้แล้ว!”“ที่ข้าให้คนนำตัวเจ้ามาที่จวนเจ้าแห่งทะเล ก็เพื่อจะให้โอกาสเจ้า!”หลิงอวี๋หรือจะยอมรับฐานะของตนเพียงเพราะชายาเจ้าแห่งทะเลพูดเช่นนี้ได้อย่าง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2217
“เข้าไป อย่าให้พ่อบ้านผู้นี้ต้องพูดเป็นครั้งที่สอง!”รอยยิ้มบนใบหน้าของพ่อบ้านเว่ยหายไปสิ้น กล่าวอย่างมิอดทน “เมื่อให้โอกาสดี ๆ มิชอบ ก็ต้องเจอดีเสียบ้าง!”เถาจื่อกำแขนหลิงอวี๋ไว้แน่น และถามผ่านสายตา“ตอนนี้ควรทำอย่างไรดีเจ้าคะ?”หลิงอวี๋ก็คาดมิถึงว่าจวนเจ้าแห่งทะเลจะเปลี่ยนท่าทีเร็วถึงเพียงนี้ ก่อนหน้านี้นางยังคิดว่า เมื่อเข้ามาในจวนเจ้าแห่งทะเลแล้วจะสามารถยื้อเวลาสักพักได้ชายาเจ้าแห่งทะเลมิปรากฏตัว แต่กลับให้พ่อบ้านเว่ยพาตนมาที่นี่เช่นนี้เลย?นี่หมายความว่าอย่างไรกัน?คิดจะขังนางไว้ หรือว่ามีแผนอื่นกระไร?หลิงอวี๋มองไปยังท่าทีมีเจตนาร้ายของพวกพลธนูและชายร่างใหญ่หลายคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เหล่านั้น นางและเถาจื่อไม่มีทางหนีรอดจากเงื้อมมือของพวกเขาไปได้เลย“เข้าไปก่อนเถอะ!”หลิงอวี๋นำหน้าเดินเข้าไป เถาจื่อตามติดอยู่ข้างหลังหลิงอวี๋เพิ่งจะก้าวเท้าเข้าประตูเรือน เมื่อเห็นสภาพข้างในก็รู้สึกว่ามิดีแน่ เพิ่งจะคิดถอยหลังเถาจื่อกลับถูกคนผลักจากด้านหลังอย่างแรง ชนเข้ากับร่างหลิงอวี๋จนดันหลิงอวี๋เข้าไปข้างในทั้งสองคนล้มลงไปกองรวมกัน ยังมิทันได้ลุกขึ้นยืนก็ได้ยินเสียงดังโครมสนั่นกล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2216
หลงเพ่ยเพ่ยห้อยอยู่บนชะง่อนผานั้น นางเองก็ทนต่อไปมิไหวแล้ว ภายใต้การเกลี้ยกล่อมของทุกคน นางจึงปีนป่ายเชือกขึ้นไปนางนึกถึงจุดประสงค์ที่ตนมาที่นี่ หากเย่หรงตายไปแล้วจริง ๆ เขาย่อมหวังให้นางช่วยหลิงอวี๋ออกมาได้อย่างแน่นอนนางมิอาจทำให้เย่หรงตายตามิหลับได้!เมื่อหลงเพ่ยเพ่ยปีนขึ้นมาได้ก็มิสนใจตรวจสอบบาดแผลของตน นางคุกเข่าลงต่อหน้าฮองเฮาทันทีนางกล่าวเสียงเครือ “เสด็จย่า เรื่องที่ทรงรับปากหม่อมฉันเมื่อครู่ สามารถประทานพระราชโองการให้หม่อมฉันตอนนี้ได้หรือไม่เพคะ?”“เมื่อครู่เย่หรงช่วยชีวิตหม่อมฉันและหยวนซานไว้ เพียงเห็นแก่บุญคุณทั้งสองครั้งนี้ เสด็จย่าทรงควรจะช่วยให้เขาสมหวังนะเพคะ!”ฮองเฮานึกถึงเรื่องที่เย่หรงและหลงเพ่ยเพ่ยอ้อนวอนตนเมื่อครู่ เย่หรงเป็นถึงเพียงนี้แล้ว นางจะยังทำให้คนที่เขาชอบพอลำบากใจได้อีกหรือ?ฮองเฮาถอดปิ่นปักผมอันหนึ่งของตนออกมาโดยมิทันคิด แล้วยื่นให้กับหลงเพ่ยเพ่ย“ถือปิ่นปักผมนี้ไปพาตัวสิงอวี๋ออกมาเถอะ!”หลงเพ่ยเพ่ยรับปิ่นปักผมหงส์คู่ปักทองคำของฮองเฮามาทั้งน้ำตา นี่คือปิ่นปักผมที่ฮองเฮาเท่านั้นจึงจะสวมใส่ได้ เห็นปิ่นดังเห็นองค์ เทียบเท่ากับพระราชโองการของฮองเฮ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2215
“ท่านหญิง...”“เพ่ยเพ่ย...”ฮองเฮาเห็นหลงเพ่ยเพ่ยตกลงไปก็ตกใจจนหัวใจแทบหยุดเต้นไปชั่วขณะ ผานกกระเรียนแห่งนี้เป็นปรปักษ์กับราชวงศ์หรืออย่างไร?เหตุใดถึงได้ตกลงไปทีละคนเช่นนี้?“เร็วเข้า ช่วยคน!”ฮองเฮาตะโกนลั่น นางกำนัลที่มีไหวพริบรีบไปตามองครักษ์มาช่วยทางด้านเย่หรงทรงตัวได้มั่นคงบนชะง่อนผาแล้ว เขาเพิ่งจะถอนหายใจโล่งอกก็ได้ยินเสียงกรีดร้องจากด้านบนเมื่อเงยหน้าขึ้น เขาก็เห็นหลงเพ่ยเพ่ยกำลังร่วงหล่นลงมาหัวใจของเย่หรงหดเกร็งวูบ มิทันได้คิด คว้าเถาวัลย์ข้าง ๆ แล้วโหนตัวไปหาหลงเพ่ยเพ่ยหลงเพ่ยเพ่ยตกใจจนหลับตาลงแล้ว เตรียมพร้อมยอมรับความตายแต่ทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนตนชนเข้ากับคนผู้หนึ่ง จากนั้นร่างก็ถูกกอดไว้“ไปทางนั้น เร็วเข้า คว้าชะง่อนผานั่นไว้!”เย่หรงพลิกตัวกลางอากาศ เหวี่ยงหลงเพ่ยเพ่ยไปทางนั้น หลงเพ่ยเพ่ยพุ่งเข้าใส่ผนังผา แต่ใช้แรงมากเกินไปจนใบหน้าชนกับผนังผาจนถลอก นางเจ็บเสียจนหน้ามืดตาลายแต่นางมิสนใจความเจ็บปวดแทบขาดใจ เช่นเดียวกันกับเย่หรง เขาพยายามสุดชีวิตที่จะคว้าเถาวัลย์เหล่านั้นไว้โชคดีที่เถาวัลย์ฝั่งนี้ยังพันเกี่ยวกับกิ่งไม้มากมาย เถาวัลย์ที่พันกิ่งไม้ไว้นั้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2214
“ซานเอ๋อร์!”หลงอวิ๋นก็เห็นภาพนี้เช่นกัน ทันใดนั้นในสมองก็ว่างเปล่า…ในฐานะมารดา นางจะมิรู้ได้อย่างไรว่าตนลำเอียงต่อบุตรชายทั้งสองคนหยวนซือและหยวนซานป่วยไข้พร้อมกัน นางกลับเฝ้าหยวนซือทั้งวันทั้งคืนส่วนหยวนซานกลับเป็นหยวนซิ่งสามีของนางที่คอยดูแลด้วยตนเองของประทานที่ได้รับจากมหาเทพและเจ้าแห่งทะเลผู้เป็นบิดาในช่วงเทศกาลปีใหม่และวันสำคัญต่าง ๆ นางก็จะให้หยวนซือเลือกก่อน ที่เหลือถึงจะให้หยวนซานเรื่องเช่นนี้นับมิถ้วน แต่หยวนซานกลับถูกหยวนซิ่งบิดาของเขาสั่งสอนมาอย่างดี มิเคยบ่นว่าเรื่องความลำเอียงของนางเลย!บัดนี้มองดูหยวนซานกำลังจะตกหน้าผา หลงอวิ๋นในฐานะมารดาจะสามารถมองดูเฉย ๆ ให้บุตรชายตายตกไปเช่นนี้ได้หรือ?ฝ่ามือหลังมือก็เนื้อเดียวกัน นางทำให้หยวนซานมาสู่ใต้หล้าผืนนี้ หยวนซานมีความผิดอะไร นางมีสิทธิ์อะไรจะทำกับหยวนซานเช่นนี้“ซานเอ๋อร์!”เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงชีวิต เมื่อคิดว่าจะต้องสูญเสียบุตรชายคนนี้ไปตลอดกาล หลงอวิ๋นก็พลันเสียใจแต่ก็สายเกินไปนางมิสนใจอีกต่อไปว่าจะทำให้หยวนซือบาดเจ็บหรือไม่ นางใช้แรงดึงหยวนซือออกอย่างแรงแล้วพุ่งเข้าไปที่หน้าผา“ซานเอ๋อร์ แม่มาช่วยเจ้าแล้ว
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2213
หลงเพ่ยเพ่ยเห็นท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋น ในสมองพลันเกิดความคิดแวบขึ้นมา ถึงได้คิดข้ออ้างนี้ออกเมื่อเห็นเย่หรงตามแนวคิดของตนทัน หลงเพ่ยเพ่ยก็แอบชื่นชมในไหวพริบของเย่หรงในใจ แล้วกล่าวต่อไป“เสด็จย่า ท่านคงมิประสงค์ให้ท่านอาเจ้าแห่งทะเลต้องเสียหน้าใช่หรือไม่เพคะ!”“หากเย่หรงไปหาท่านปู่ของเขาให้ออกหน้า การกระทำอันเผด็จการเช่นนี้ของท่านอาเจ้าแห่งทะเลจะถูกผู้คนรังเกียจ ถึงเวลานั้นก็จะส่งผลกระทบต่อเกียรติของราชวงศ์พวกเรา!”“ในใต้หล้านี้มีสตรีมากมาย ท่านอาเจ้าแห่งทะเลก็มิได้ขาดสตรีที่มาเสนอตัวให้ เหตุใดต้องทำเรื่องทำลายวาสนาคู่ครองของผู้อื่นเช่นนี้ด้วย!”ครั้นฮองเฮานึกถึงความเหลวไหลของเจ้าแห่งทะเลก็รู้สึกเสียหน้ายิ่งนัก กล่าวเสียงเข้ม “เอาเถอะ ย่ารู้แล้ว จะออกพระราชโองการให้พวกเจ้าไปรับคนที่จวนเจ้าแห่งทะเล...”หลงเพ่ยเพ่ยและเย่หรงถอนหายใจโล่งอก เพียงแต่ทั้งสองยังมิทันลุกขึ้นยืน ก็มีเสียงกรีดร้องดังแว่วมาจากที่ไกล ๆได้ยินเสียงคนกำลังตะโกนแว่วมา “ช่วยด้วย เร็วเข้า ใครก็ได้ คุณชายน้อยตกลงไปใต้หน้าผาแล้ว...”ฮองเฮาพลันลุกขึ้นยืน ร้องเรียกอย่างร้อนรน “เร็ว ไปดูซิ ใครตกลงไป?”วันนี้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2212
หลงอวิ๋นได้สติกลับคืนมา ตามปกติแล้วคนทั่วไปหากมิได้ยินคำพูดของท่านหญิงชิงเฉิงก็จะถามว่า “เมื่อครู่เจ้าว่ากระไรนะ?”แต่หลงอวิ๋นกลับมิทำตามปกติ ลุกขึ้นยืนแล้วกล่าวว่า “เสด็จย่า เด็ก ๆ เดินไปไกลแล้ว หม่อมฉันไปตามพวกเขากลับมาดีกว่า ควรลงจากเขาได้แล้วเพคะ!”พูดจบ หลงอวิ๋นก็เดินออกจากศาลาพักร้อนไป ร้องเรียกสาวใช้ของตนว่า “พวกคุณชายใหญ่ไปทางไหนกันหรือ?”เนี่ยนจูนางรับใช้ของหลงอวิ๋นกล่าวพลางยิ้มประจบ “แม่นมจี้และเนี่ยนชิงพาพวกเขาไปทางนั้นเจ้าค่ะ มิน่าจะเดินไปไกล!”“ไป ไปดูกัน!”หลงอวิ๋นเดินตามทิศทางที่เนี่ยนจูชี้ไปโดยมิหันกลับมามองท่านหญิงชิงเฉิงมองแผ่นหลังของนางที่เดินจากไปเช่นนั้นก็โกรธจนแทบจะด่าทอเสียงดังลั่นออกมา“พี่หญิงชิงเฉิง พี่หญิงอวิ๋นไปตามหาเด็ก ๆ แล้ว ท่านมิไปตามหาแก้วตาดวงใจทั้งสองของท่านบ้างหรือ?”หลงเพ่ยเพ่ยเห็นดังนั้นก็จงใจกล่าว “ผานกกระเรียนแห่งนี้แม้จะไม่มีสัตว์ร้าย แต่เด็ก ๆ ยังเล็กนัก เล่นอยู่ริมผา หากพลาดตกลงไป เช่นนั้นก็…”“เจ้าแช่งลูกข้ารึ?”ท่านหญิงชิงเฉิงมองหลงเพ่ยเพ่ยอย่างโกรธเคือง ด่าว่า “หลงเพ่ยเพ่ย เจ้าอายุยังน้อย เหตุใดจึงทำตัวเหลวไหลเช่นนี้ คบหากับเย่ห
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2211
“เรื่องคู่ครองของข้ารึ?”หลงเพ่ยเพ่ยชะงักไปครู่หนึ่ง นางยังมิได้พูดคุยเรื่องแต่งงานเลย เหตุใดจึงเกี่ยวข้องกับเรื่องคู่ครองของตนได้เล่า“นี่เป็นเพียงข้ออ้าง หลอกพวกนางไปก่อน แล้วค่อยพูดเรื่องสำคัญกับเสด็จย่าของท่าน!”เย่หรงยิ้มกล่าว “อย่างไรเสีย เรื่องนี้ค่อยอธิบายให้เสด็จย่าของท่านเข้าใจทีหลังก็ได้!”ขณะพูดคุยกัน ทั้งสองก็มาถึงศาลาพักร้อนแล้วท่านหญิงชิงเฉิงที่อยู่ในศาลาเห็นหลงเพ่ยเพ่ยกับเย่หรงตามมาถึงที่นี่ ก็พลันนึกถึงคำกำชับของชายาเจ้าแห่งทะเลนางรีบชิงพูดก่อน “ท่านหญิงฉางเล่อก็มาด้วยรึ อ้าว นี่พาคุณชายมาด้วย!”“คุณชายผู้นี้หน้ามิคุ้นเลย เมื่อก่อนมิเคยเห็น เป็นคุณชายจากตระกูลใดกัน?”เย่หรงเห็นใบหน้างดงามของท่านหญิงชิงเฉิงแสดงท่าทีดูแคลนก็รู้ว่าอันที่จริงนางรู้ว่าตนเป็นใครเพียงแต่เหมือนกับพวกคนหัวสูงในเมืองหลวงแดนเทพ นางก็ดูถูกตนที่เป็นบุตรชายที่มิได้เรื่องของตระกูลเย่เช่นกันเสด็จย่าของหลงเพ่ยเพ่ยยังคงดูสดใสร่าเริง อายุหกสิบกว่าปีแล้วแต่ใบหน้ายังคงเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล แทบจะไม่มีริ้วรอยเลยฮองเฮาได้ยินคำพูดของท่านหญิงชิงเฉิงก็มองมาอย่างสงสัย พินิจพิจารณาเย่หรง แล้วกล่าวพล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2210
สิ่งที่เย่หรงคิด หลงเพ่ยเพ่ยก็คิดถึงเช่นกัน นางกล่าวกับเย่หรงอย่างขัดแย้งในใจ“เจ้าคิดจะบอกเรื่องที่เฉาฮุยยังมีชีวิตอยู่ให้พี่หญิงอวิ๋นฟังรึ?”“แต่เช่นนี้ก็มิยุติธรรมกับพี่เขยหยวน เขาและพี่หญิงอวิ๋นก็มีลูกชายด้วยกันอีกคนแล้ว หากบอกพี่หญิงอวิ๋นว่าเฉาฮุยยังมีชีวิตอยู่ จะเป็นการทำลายครอบครัวของพวกเขาเสียเปล่า!”“ข้ามิชอบที่ชายาเจ้าแห่งทะเลทำกับเฉาฮุยเช่นนี้ แต่พี่เขยหยวนและหลานชายตัวน้อยของข้าเป็นผู้บริสุทธิ์!”“อีกอย่าง พี่เขยหยวนก็ดีต่อพี่หญิงอวิ๋นมาก ก่อนหน้านี้ข้ายังอิจฉาพี่หญิงอวิ๋นที่ได้ลงเอยกับคนที่ดี!”เย่หรงยิ้มเย็นชา “เช่นนั้นยุติธรรมกับเฉาฮุยแล้วหรือ? เขายังมีบิดามารดาที่ต้องกตัญญูเลี้ยงดู ท่านหญิงอวิ๋นมิช่วยเขาออกมา แล้วจะมีใครช่วยเขาได้อีก?”“ชั่วชีวิตของเขาจะต้องอยู่ในคุกน้ำไปตลอดหรือ? นี่มันโหดร้ายยิ่งกว่าการฆ่าเขาทิ้งเสียอีก!”หลงเพ่ยเพ่ยพูดมิออกเดิมทีเฉาฮุยมีอนาคตที่สดใส เพียงเพราะรักใคร่กับท่านหญิงอวิ๋น ถึงต้องตกอยู่ในชะตากรรมอันน่าเศร้าเช่นนี้มิอาจกตัญญูเลี้ยงดูบิดามารดาได้ บุตรชายก็มากลายเป็นของผู้อื่น การที่เขาสามารถทนอยู่ต่อไปในคุกน้ำได้ คาดว่าคงเพราะยังมี
