เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 978
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2642
ครั้นเมื่อคนกลุ่มหนึ่งหลบหนีเข้าไปในยอดเขาเมฆนภาแล้ว เผยอวี้และฉินซานรวมทั้งหลิงเฟิงและคนอื่น ๆ ก็เลิกต้านทาน นำพาอูจาและพรรคพวกถอนกำลังอย่างรวดเร็วพวกเขาล้วนได้รับบาดเจ็บมิมากก็น้อย โลหิตที่เพิ่งไหลซึมออกมาก็ถูกสายฝนที่โหมกระหน่ำชะล้างหายไป ทันทีที่เผยอวี้และฉินซานหนีเข้าสู่ยอดเขาเมฆนภา ก็รีบจัดวางแนวป้องกันอย่างรวดเร็วเมื่ออู๋ซินเห็นว่าเผยอวี้ได้รับบาดเจ็บ จึงเอ่ยแนะนำว่า “ท่านแม่ทัพเผย ท่านไปทำแผลแล้วพักผ่อนก่อนเถิด!เผยอวี้ส่ายหน้า “หลิงเฟิงและคนอื่น ๆ ก็บาดเจ็บเช่นกัน ทุกคนต่างลากสังขารที่บาดเจ็บมาช่วยกันวางกำลังป้องกันอย่างยากลำบาก ข้าจะพักผ่อนได้อย่างไร!”“เจ้ามิต้องสนใจข้า รีบพาคนของตระกูลอูไปหาถ้ำพักผ่อนเถิด!”อู๋ซินจนปัญญา จำต้องกลับไปหาซานเชวี่ยโชคดีที่ก่อนหน้านี้ซานเชวี่ยได้สำรวจและพบถ้ำที่พอจะใช้พักพิงได้สองสามแห่งแล้วถ้ำแห่งหนึ่งมีขนาดใหญ่มาก อยู่ค่อนมาทางด้านนอก เถาจื่อจึงจัดแจงให้เป็นที่พักของท่านแม่ทัพเผยและเหล่าบุรุษส่วนถ้ำที่เล็กกว่าก็จัดให้คนของตระกูลอูพักรวมกันหลายครอบครัวต่อหนึ่งถ้ำแม้จะแออัดไปบ้าง แต่ก็สามารถจัดสรรให้ทุกคนมีที่พักได้เมื่อเห็นว่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2641
คนส่วนใหญ่ล้วนคิดเช่นเดียวกับผู้เฒ่าผู้นี้ และคนของตระกูลอูบางส่วนก็เริ่มชิงชังพวกของเผยอวี้แล้วชายผู้หนึ่งในกลุ่มนั้นก้าวออกมาร้องตะโกนว่า “เป็นพวกเจ้าที่นำเภทภัยมาให้ หากพวกเจ้ามิมาที่นี่ ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ก็คงมิเป็นเช่นนี้!”“เป็นพวกเจ้าที่ทำให้เทพแห่งภูเขาศักดิ์สิทธิ์พิโรธ หายนะจึงได้บังเกิดแก่พวกข้า!”“พวกเจ้าสมควรตาย!”“ไสหัวไป! พวกข้ามิต้องการให้พวกเจ้าช่วย แค่พวกเจ้าออกไป พวกข้าก็จะมิถูกผู้ใดมาทำลายบ้านเกิดเมืองนอนของตนเอง!”เถาจื่อได้ยินดังนั้นก็ถึงกับพูดมิออกไปชั่วขณะ ก่อนจะตวาดใส่ชายผู้นั้นอย่างเดือดดาลว่า “หากไม่มีพวกข้าคอยช่วยต้านศัตรู พวกเจ้าคิดว่าจะอาศัยแค่คนชรา คนอ่อนแอ คนป่วยและคนพิการเหล่านี้ต้านทานการรุกรานของพวกเขาได้หรือ?”“หาว่าพวกข้านำเภทภัยมา พวกข้ามีความสามารถขนาดทำให้ฝนตกหนักมิหยุดหย่อนได้หรืออย่างไร?”ชายผู้นั้นโกรธจัดจนพุ่งเข้ามาหมายจะทำร้ายเถาจื่ออู๋ซินรีบเข้าไปขวางกลางระหว่างคนทั้งสอง“พี่ชาย ตอนนี้มิใช่เวลามาพูดเรื่องนี้ ท่านมีตาก็น่าจะเห็นว่าศัตรูกำลังจะบุกเข้ามาแล้ว!”“ท่านคิดว่าพวกเขาจะยอมเจรจาด้วยเหตุผลและไว้ชีวิตพวกท่านทุกคนหรือ?”“ไม่...
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2640
ฉินซานจึงรีบพาหานเหมยไปอย่างรวดเร็วเผยอวี้ก็รู้สึกกังวลมาก รีบตะโกนใส่อูจา “อูจา สรุปเจ้ากังวลอะไรอยู่กันแน่?”“ถึงตำแหน่งที่ตั้งในยอดเขาเมฆนภาจะซับซ้อนเพียงใด ก็สามารถปกป้องคนในตระกูลของเจ้าได้!”“ต่อให้สมมุติว่ามีผีปีศาจอยู่จริง ขอเพียงเราร่วมแรงร่วมใจกัน จะเอาชนะพวกเขามิได้เชียวหรือ?”“เจ้าจะยอมให้คนในตระกูลของเจ้าตายด้วยน้ำมือของพวกนั้นจริง ๆ หรือ?”“ข้าจะบอกเจ้าไว้เลย หลังจากตีโต้การบุกระลอกนี้ของพวกนั้นได้ มิว่าเจ้าจะยอมไปหรือไม่ ข้ากับคนของข้าก็จะถอนกำลังแน่!”“ข้ามิสามารถปล่อยให้พี่น้องของข้าต้องตายอยู่ที่นี่ได้ ข้าต้องพาพวกเขากลับไปหาครอบครัว!”เซียวหลินเทียนมิอยู่ เผยอวี้กับฉินซานก็คือหัวใจหลักของกองทัพทั้งหมดสองสามครั้งที่ถูกพวกตระกูลใหญ่ล้อมโจมตี พี่น้องของพวกเขาทั้งสองต่างก็บาดเจ็บล้มตายไปมิน้อย เมื่อเห็นพี่น้องของตนลดลงในทุกครั้ง เผยอวี้ก็ยิ่งปวดใจและร้อนรนยิ่งนักเขาจะติดแหง็กอยู่ที่นี่มิได้อีกต่อไปแล้ว!“เจ้าคิดเอาเองเถิด!”เผยอวี้ทิ้งคำพูดนั้นไว้แล้วรีบออกไปอย่างรวดเร็วเขาไปถึงหน้าหมู่บ้านตระกูลอูช้าไปก้าวหนึ่ง จึงรีบพุ่งตัวขึ้นไปยังหอเฝ้ายามทันทีทันที
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2639
เมื่อเผยอวี้และฉินซานเห็นท่าทีสิ้นหวังของอูจาก็รู้สึกหนักอึ้งขึ้นมาอูจาถือเป็นคนที่ค่อนข้างมีเหตุผลในตระกูลอู หากแม้แต่อูจายังสิ้นหวัง แล้วตระกูลอูจะทำอย่างไรเล่า?เผยอวี้กดไหล่ของอูจาอย่างสงบ“อูจา ฝนตกห่าใหญ่เช่นนี้มิรู้ว่าจะตกไปถึงเมื่อไร แม้ว่าเราจะมีเสบียงอยู่ แต่พวกตระกูลใหญ่ข้างนอกนั่นก็จับตามองอยู่ พวกเรามิอาจรับรองได้ว่าจะต้านไปได้นานแค่ไหน!”“หากตั้งรับไปเช่นนี้ มิช้าก็เร็วก็ต้องถูกโจมตีจนแตกพ่าย! ถึงเวลานั้นพวกตระกูลใหญ่เหล่านั้นไม่มีทางปล่อยพวกเราไปแน่!”ฉินซานก็เอ่ยขึ้นมาเช่นกัน “ข้ากับแม่ทัพเผยไปตรวจสอบที่ภูเขาด้านหลังมาแล้ว ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ยังมียอดเขาอีกหลายยอดเขาที่มิพังทลาย หากพวกเราย้ายคนออกไป ทำเช่นนี้บางทีอาจจะยังมีโอกาสรอด!”หานเหมยอยู่ข้าง ๆ ก็เอ่ยออกมาเช่นกัน “พี่ใหญ่อู แม่ทัพเผยกับแม่ทัพฉินพูดถูก หมู่บ้านตระกูลอูแห่งนี้อยู่กันแน่นขนัดเกินไป หากถูกโจมตีขึ้นมา เช่นนั้นทุกคนจะหนีมิทัน!”“ยามนี้เพื่ออาหารเล็กน้อยพวกตระกูลใหญ่เหล่านั้นยังลงมือกันใหญ่โตเช่นนี้ พวกสัตว์ที่อยู่รอบ ๆ ก็พากันหนีเข้าป่าลึกไปหมดแล้ว”“หากพวกเขาไม่มีของกิน พวกเขาก็จะยิ่งโหดเหี้ยมม
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2638
นี่คือลูกชายของตน!นี่คือเลือดเนื้อที่เป็นสายเลือดของตน!เด็กในวัยเดียวกันกับเขายังคงอ้อนอยู่ในอ้อมแขนพ่อแม่อยู่เลย!แต่เขาอายุเพียงเท่านี้ก็ต้องแบกรับภาระหนักอึ้งของแคว้นเสียแล้ว!หลิงอวี๋รู้สึกสงสารเขาขึ้นมาจับใจ หากมิใช่เพราะที่แดนเทพยังมีคนอีกมากที่รอตนอยู่ นางก็มิอยากไปจากเขาเลยจริง ๆ“ท่านแม่… เยวี่ยเยวี่ยหวงแหนเสด็จแม่ที่สุดเลย!”มิรู้ว่าเซียวเยวี่ยฝันถึงสิ่งใด จึงพึมพำประโยคนี้ออกมาหลิงอวี๋นึกถึงเมื่อก่อนตอนที่คิดว่าเซียวเยวี่ยแยกมิออกระหว่างคำว่าชอบกับหวงแหน แล้วหลังจากนั้นจึงได้รู้ว่าเขาแยกออก แต่เขารู้สึกว่าหวงแหนสื่อถึงความรักที่เขามีต่อหลิงอวี๋ได้มากกว่าคำว่าชอบ“แม่ก็หวงแหนเยวี่ยเยวี่ยที่สุดเหมือนกันนะ!”หลิงอวี๋โน้มตัวลงไปจูบที่แก้มของเซียวเยวี่ยแต่อาจจะออกแรงมากไปหน่อย เซียวเยวี่ยจึงลืมตาขึ้นมา แล้วมองไปทางหลิงอวี๋อย่างงัวเงีย“ท่านแม่… ลูกฝันถึงท่านแม่พ่ะย่ะค่ะ!”“ท่านมิต้องการเยวี่ยเยวี่ยแล้ว!”เซียวเยวี่ยยังคิดว่าเป็นความฝัน จึงบ่นพึมพำออกมาหลิงอวี๋ยิ้มออกมาแล้วยื่นมือไปกอดเขาไว้ “แม่จะมิต้องการเยวี่ยเยวี่ยได้อย่างไร!”“แม้แต่ในฝันแม่เองก็ฝันถึงเยวี
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2637
หลิงอวี๋นึกถึงตอนอยู่ในภาพมายาของเย่ซงเฉิงที่เห็นราษฎรไร้ที่อยู่และอาหาร นางจึงคิดว่าเมล็ดพันธุ์เหล่านี้น่าจะช่วยพวกเขาได้เป็นแน่ จึงรบกวนให้เกิ่งเสี่ยวหาวช่วยปลูกให้ตนและส่งเสริมอย่างเต็มที่หลิงอวี๋เล่าให้หลิงหว่านฟังคร่าว ๆ ถึงสรรพคุณของเมล็ดพันธุ์นั้น เมื่อหลิงหว่านรู้ถึงความสำคัญของเมล็ดพันธุ์เหล่านี้ นางก็รีบเอ่ยทันที “ข้าจะบอกเกิ่งเสี่ยวหาวให้แน่นอนเจ้าค่ะ! ที่ไร่นาของตระกูลเรามีที่ดินอยู่หลายสิบหมู่พอดี ให้เขาปลูกในที่ดินเหล่านี้ไปก่อนเถิด!”หลิงอวี๋พยักหน้า แล้วเอ่ยถามว่า “ท่านลุงสบายดีหรือไม่? แล้วท่านแม่ของเจ้าสบายดีเช่นกันหรือไม่?”หลิงหว่านตอบออกไปอย่างสบาย ๆ “ท่านพ่อสบายดีเจ้าค่ะ เวลาพักกลับไปก็ไปช่วยข้าดูแลพวกวัวนม!”“จริงสิ เขายังรับเด็ก ๆ ในหมู่บ้านต่าง ๆ เป็นลูกศิษย์ด้วยนะเจ้าคะ เวลาว่างก็สอนวรยุทธ์ให้พวกเขา เขาบอกว่าจะช่วยฝึกขุนพลให้กับฉินตะวันตก!”“ส่วนท่านแม่… ด้วยเกลี้ยกล่อมของข้า นางจึงยอมออกจากวัดแล้วเจ้าค่ะ ช่วงนี้นางเองก็มาช่วยข้าดูแลพวกวัวนมด้วยเช่นกัน!”หลิงอวี๋ได้ยินแล้วก็รู้สึกปลื้มใจมาก แม้ว่าตอนแรกท่านป้าจะเคยถูกจ้าวหรุ่ยหรุ่ยบีบบังคับให้ทำเรื่องที
บางทีคุณอาจจะชอบ
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน
ฟู่จินเฟย16.8K viewsย้อนรักทวงแค้น
วิ๋นเจิง225.1K viewsบันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์
เซี่ยวชิงขวาง74.6K viewsโทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น
สั่งไม่หยุด104.3K viewsฮูหยินช่างยั่วยวนยิ่งนัก
ไฉ่เฉิน / หลานจิง / ราตรีฝนพรำ / เกนไลซี / ไนยาดา324 viewsอนุของบิดาช่างน่ากินนัก
วันว่างว่างของหญิงใหญ่57 viewsในวันที่ใจของข้าถ่องแท้
จ้าวเฉียว / พลอยพันแสง1.4K viewsข้าไม่ชอบหญิงอื่น ข้าชอบแม่ของลูกคนเดียว
LiHong1.1K views
