LOGINShare
บทที่ 9
Last Updated:
2025-05-07 15:37:20"ลองชิมดูสิครับ ผมว่าอร่อยดีนะ"
"แก!" พิทักษ์กัดปากกัดฟันพูดพร้อมกับจ้องหน้าของกวิน เพราะที่เขาทำแบบนี้เหมือนหักหน้าตัวเอง "ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวกล่าวขอบคุณก่อนที่จะใช้ช้อนอีกอันที่วางอยู่ชามของตัวเองตักปลาชิ้นนั้นขึ้นมา.. เพล้ง! พิทักษ์เห็นว่าลูกสาวกำลังจะตักอาหารนั้นใส่ปาก ก็รีบปัดช้อนออกไปจนช้อนหล่นลงพื้นเสียงดัง "คุณพ่อทำอะไร" "ลูกไม่เห็นหรือไงว่ามันใช้ช้อนของตัวเองตักมา" ม่านฟ้าโมโหให้พ่อมาก ดันเก้าอี้ที่นั่งอยู่ลุกขึ้นแล้วก็เดินออกไป เพราะเธอไม่อยากทำกิริยาไม่ดีกับพ่อต่อหน้าคนอื่น "น่านฟ้าตามน้องไปสิลูก เดี๋ยวทางนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพ่อเอง" "ผมหรือครับ" น่านฟ้าปรายตามองมาดูผู้ชายอีกคนเล็กน้อย แต่เขาก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม "ไปเถอะลูก" "ครับ" จังหวะนั้นกวินกำลังจะลุกขึ้น แต่ถูกพิทักษ์จับไหล่กดลงนั่งที่เดิม "อยากกินมากไม่ใช่เหรอ กินเข้าไป!" ว่าแล้วพิทักษ์ก็หยิบอาหารจานนั้นขึ้นมาแล้วก็.. "ว้ายยยย" ลูกค้าที่นั่งอยู่ในห้องอาหารต่างก็ตกใจ หลายคนก็รู้อยู่ว่าพิทักษ์คือเจ้าของโรงแรมแห่งนี้ "อย่ามาเหยียบที่นี่อีก แบบมึงกูไม่ต้อนรับ.." ประโยคนี้พิทักษ์พูดให้กวินได้ยินแค่คนเดียว แล้วก็หันไปสั่งพนักงานให้หาน้ำมาล้างเสนียดจัญไรออกจากห้องอาหารของตัวเอง กวินที่ตอนนี้ปลาพุงแตกเลอะตั้งแต่ศีรษะจนถึงปลายเท้า ค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ "อาหารบนโต๊ะนี้ราคาเท่าไรครับ" ลุกขึ้นได้เขาก็หันไปถามราคาของอาหาร "คุณม่านฟ้าให้ลงบัญชีเธอไว้แล้วค่ะ" "ผมถามว่าอาหารมื้อนี้ราคาเท่าไร" เขายังคงถามแบบใจเย็น "9,500 บาทค่ะ" ราคานี้รวมกับอาหารอีกหลายๆ อย่างแล้ว ชายหนุ่มล้วงเอาเงินสดออกมาจากกระเป๋าหนึ่งหมื่นบาทส่งให้กับพนักงาน "รอสักครู่นะคะ" ได้เงินแล้วพนักงานก็รีบไปเช็คบิลให้ เขายังคงยืนรอเอาเงินทอนที่เหลืออยู่ พอได้ใบเสร็จพร้อมเงินทอนแล้วกวินก็ออกจากห้องอาหารนั้นไป เช้าวันต่อมา.. "หึหึ ฮ่าาา" พิทักษ์ที่นั่งมองกล้องวงจรปิดถึงกับขำก๊าก เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายมีสภาพยังไง ที่เปิดกล้องวงจรปิดเพราะอยากดูผลงานของตัวเอง ว่ามันยังจะกล้ากลับมาที่นี่อีกไหม ส่วนม่านฟ้าตอนนี้ก็ยังทำงานปกติ เพราะเมื่อวานลูกค้าในโรงแรมเยอะมาก เธอต้องเคลียร์อะไรหลายๆ อย่าง และต้องเตรียมรับมือเผื่อว่าครั้งหน้าลูกค้าจะมาพร้อมกันแบบนี้อีก เที่ยงกว่าวันเดียวกันนั้นที่โรงงานอิทธิพลค้าไม้.. "ผมมองผิดไปหรือเปล่า..นี่มันก็เที่ยงกว่าแล้วคุณกวินยังไม่ออกไปทานข้าวที่โรงแรมอีกหรือครับ" เพธาแค่พูดหยอกล้อกวิน เพราะวันๆ หอบท้องไปทานข้าวที่โรงแรมบ่อยเหลือเกิน แต่กวินไม่ได้ตอบ เขายังคงก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ "มีอะไรหรือเปล่า" เพธาดูผิดสังเกตเพราะกวินเป็นคนชอบพูดชอบเจรจา "ผมขอทำงานครับ" "ขอโทษครับที่มากวน" เพธาถึงกับต้องถอยออกมาก่อน "เป็นอะไรของเขาวะ วัยทองหรือเปล่าเนี่ย" ในเวลาเดียวกันที่โรงแรม.. "ฉันจะสร้างโกดัง เอาไว้เก็บของสำรองเผื่อของในโรงแรมไม่พอจะได้หยิบจับจากที่นี่ไปเสริม" ม่านฟ้าพาช่างมาดูสถานที่หลังโรงแรมเพื่อจะสร้างเป็นโกดังเล็กๆ ขึ้นมาไว้เผื่อเก็บของอีก เพราะถ้าซื้อของมาใหม่จะได้มีที่เก็บ "แบบนี้แหละพ่อถึงอยากได้ใครสักคนมาช่วยน้องบริหารโรงแรม ถ้าสักวันหนึ่งไม่มีพ่อ น้องเป็นผู้หญิงตัวคนเดียวด้วย" "แต่ดูเหมือนว่าคุณม่านฟ้าจะมีคนพร้อมดูแลเธอแล้วนะครับ" เพราะน่านฟ้าเห็นสายตาที่ผู้ชายคนนั้นมองเธอ มันมีแต่ความห่วงใยและรักใคร่ในตัวผู้หญิงคนนี้ "ถ้าหมายถึงไอ้หมอนั่นอย่าไปพูดถึงมันเลย ขนาดตัวมันยังจะเอาไม่รอด แล้วจะเอาปัญญาไหนมาดูแลน้องได้ ถ้าเราพร้อมเมื่อไรให้ผู้ใหญ่ยกขันหมากมาขอได้เลยพ่อยินดียกลูกสาวให้" พิทักษ์นัดน่านฟ้ามาหาตอนเช้า เพราะรู้ว่าลูกสาวจะคุยกับช่างเรื่องก่อสร้าง อยากให้น่านฟ้ามาเห็นว่าลูกสาวตัวเองเอางานเอาการ เหมาะสำหรับเป็นคู่ชีวิต หลายวันผ่านไป.. ตั้งแต่วันนั้นกวินก็ไม่เข้าโรงแรมอีกเลย และเธอก็ไม่ได้โทรติดต่อมาขอความช่วยเหลือ "เป็นอะไรของเขา อกหักหรือเปล่า" เพธามองตามหลังกวินที่เดินออกจากบ้านในเช้าวันนี้ "มีอะไรคะ" วันพุธเห็นสามีพูดพึมพำคนเดียว "ก็คุณกวินน่ะสิ หลายวันแล้วนะที่ไม่ได้ไปทานข้าวโรงแรม" "ตกลงคุณอยากให้คุณกวินไปทานข้าวไกลๆ หรือไม่ไปทานกันแน่คะ" วันพุธเคยได้ยินสามีพูดให้ฟังบ้าง "ก็มันดูแปลกนี่" ออกจากบ้านกวินก็ตรงมาโรงงาน เพราะบ้านพักอยู่ในโรงงาน.. ก๊อก ก๊อก "กาแฟค่ะ" "วางไว้" "สวัสดีค่ะ ฉันเพิ่งมาทำงานวันนี้วันแรก" เห็นว่าผู้จัดการไม่เงยหน้าขึ้นมองก็เลยต้องแนะนำตัว "ออกไปรับงานกับเลขาด้านนอก" "เอ่อ..ค่ะ" ทีแรกคิดว่าความสวยของตัวเองจะทำให้ผู้จัดการตะลึงได้ แต่พอเขากรอกตามองขึ้นมาดูคนที่ยืนอยู่เบื้องหน้า เขาก็ไล่ให้ออกไปรับงานกับเลขาหน้าห้อง "ผู้จัดการว่ายังไงบ้างเหรอ" ดารินที่เป็นเลขาหน้าห้องถามนักศึกษาฝึกงานที่ทำหน้าที่ผู้ช่วยเลขาคนใหม่ "ผู้จัดการบอกว่าให้ออกมารับงานกับพี่ได้เลยค่ะ" "ลินินต้องพยายามเอาใจผู้จัดการให้มากนะ" "รู้แล้วน่า แต่ว่าขอถามอะไรหน่อยได้ไหม "ถามอะไร" "ผู้จัดการชอบผู้หญิงหรือเปล่า" "พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ยังไม่เคยเห็นผู้จัดการมีแฟน" "พี่ไม่สงสัยเหรอผู้จัดการก็ไม่ใช่อายุน้อยๆ แล้วนะ ถ้าไม่มีผู้หญิงข้างกายเลยเขาคงไม่ชอบผู้หญิงล่ะมั้ง" "นั่นแหละมันยิ่งเป็นผลดีต่อเรา ระหว่างที่ฝึกงานอยู่ ทำยังไงก็ได้ให้ผู้จัดการมองเราบ้างเข้าใจไหม" ดารินและลินินเป็นพี่น้องต่างมารดา พอน้องสาวถึงช่วงฝึกงานดารินก็รีบยัดน้องสาวเข้ามาเป็นผู้ช่วยของตัวเอง "คุณดารินเข้ามาหาผมหน่อย" เสียงดังมาจากเครื่องรับโทรศัพท์ที่ตั้งอยู่โต๊ะเลขาหน้าห้อง ก๊อก ก๊อก "ผู้จัดการมีอะไรคะ" กวินเงยหน้าขึ้นมองทันทีเพราะมันไม่ใช่เสียงคนที่เขาเรียก "ผมจำได้ว่าผมบอกชื่อไปด้วยนะ" "ขอโทษค่ะ" ลินินรีบออกจากห้องมาอย่างไว พอเห็นน้องออกมาดารินก็รีบเข้าไปในห้อง "คุณไม่อยากทำงานเลขาให้ผมแล้วเหรอ" "อยากทำค่ะ ขอโทษด้วยนะคะเกิดเหตุสุดวิสัยนิดหน่อยค่ะ" "อย่าให้เกิดบ่อยแล้วกัน ลูกค้าจากต่างประเทศจะมาถึงเมื่อไร" "อีกสองวันค่ะ ทางเราโทรไปจองห้องที่โรงแรมไว้ให้แล้วค่ะ" กวินมีความรู้สึกแปลกๆ เมื่อได้ยินคำว่าโรงแรม เพราะลูกค้าเคยมาใช้บริการโรงแรมของนายพิทักษ์ "อย่าให้ขาดตกบกพร่องแล้วกัน แล้วด็อกเตอร์จะมาด้วยไหม" เพราะลูกค้าชุดนี้ดอกเตอร์พันไมล์เป็นคนหามา "ไม่ทราบเหมือนกันค่ะเดี๋ยวดารินจะถามคุณเพธาให้ค่ะ" "ไม่เป็นไรเดี๋ยวผมโทรไปถามเอง" เลขาออกจากห้องกวินก็โทรไลน์ไปถามด็อกเตอร์พันไมล์ เพราะไม่รู้ว่าตอนนี้ยังอยู่ในประเทศหรือกลับต่างประเทศไปแล้ว ที่กวินติดต่อพันไมล์เพราะถ้าต้องเทคแคร์ลูกค้าที่โรงแรมเขาอยากให้พันไมล์รับหน้าที่นี้ แต่มันไม่ได้เป็นไปตามที่คิดเลยเพราะทางนั้นไม่ว่าง ถ้าจะไปพูดกับเพธา..คนนั้นเดี๋ยวก็สงสัยอีกว่าทำไมถึงไม่อยากไปโรงแรม "เดี๋ยวเรื่องต้อนรับลูกค้าที่โรงแรมผมจะจัดการเอง รู้หรือยังว่าลูกค้าจะเดินทางมากันกี่คน" "เป็นลูกค้าชุดเดิมค่ะ"
Latest chapter
ยั่วรักสามีนิตินัย บทที่ 30
"ซี๊ดดด" ความใหญ่โตค่อยๆ แทรกเข้าไปในร่องเล็กช้าๆ"คุณตอบตกลงมาก่อนสิว่าจะไม่เอาเรื่องพ่อ" กำปั้นเล็กทุบลง ลำแขนของคนร่างหนาเบาๆ แบบไม่จริงจังนัก เพราะเธอก็คล้อยตามเขาไปมากแล้ว"ผมก็บอกแล้วไงว่าจะช่วยเท่าที่ช่วยได้" มือหนาจับขาเรียวแยกออกจากกันให้กว้างก่อนที่จะเพิ่มความเร็ว เพื่อกระตุ้นให้เธอมีอารมณ์ร่วมไปด้วยกัน "ม่าน อาาา เสียวไหม"หญิงสาวไม่ได้ตอบเป็นคำพูดแต่เธอตอบด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง ถึงแม้จะเสียวแต่ก็อยากได้ยินเขาตกลงว่าจะช่วยพ่อก่อน"ซี๊ดด ยิ่งทำแบบนี้รู้ไหมว่าผมยิ่งมีอารมณ์""โรคจิต อื้ออ คุณ!" ร่างเล็กถูกยกลอยขึ้นแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยจนเธอตกใจ "คุณทำอะไร""ขออุ้มหน่อย""โอ๊ย เจ็บนะ" มือเรียวตวัดโอบรัดต้นคอแกร่งไว้แน่น เขายอมรับว่าชอบท่านี้มากเพราะมันถึงใจดี ยิ่งเธอร้องเจ็บมันก็ยิ่งทำให้เลือดในกายไหลเวียนไม่ปกติ"โอ๊ย คุณกวิน ฉันไม่ได้พูดเล่นนะฉันเจ็บจริง""ผมใกล้แล้ว""โอ๊ยโอ๊ยโอ๊ย" กระแทกเข้ามาแต่ละที เหมือนกับช่องคลอดมันจะทะลุ เพราะท่านี้เธอจะหลบเขาไม่ได้เลย"ซี๊ดดดดด ตะ ตะ แตกแล้วว" ความใหญ่โตถูกกดแช่ไว้กับคนร่างเล็กที่ยังถูกอุ้มอยู่"อึกอึกอึก" เสียงสะอื้นดังออกมาจากลำคอระหง
ยั่วรักสามีนิตินัย บทที่ 29
ถามแบบนี้จะให้ตอบยังไง เราเองก็ไม่รู้ด้วยว่าอาการที่ตัวเองกำลังเป็นอยู่มันคืออะไร "ฉันไม่รู้"กวินที่โน้มตัวทับร่างของม่านฟ้าอยู่ค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้น ไอ้เราก็อุตส่าห์ดีใจคิดว่าผู้หญิงหึง"แต่.."ชายหนุ่มที่ขยับกลับมานอนที่ของตัวเองหันไปมองคนข้างๆ อีกครั้งว่าเธอจะพูดอะไร"แต่ฉันไม่อยากให้คุณใกล้ผู้หญิงคนอื่น""ผมจะไม่ใกล้" เขาคิดว่าที่เธอหวงคงเพราะเขาอยู่ในฐานะสามีของเธอ พูดแค่นั้นกวินก็หันหลังให้ พร้อมกับนอนกอดอกเพื่อให้ร่างกายอบอุ่นในห้องเงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่ม่านฟ้าจะขยับผ้าห่มไปคลุมร่างให้เขาด้วย"คุณห่มเถอะ""เดี๋ยวก็ได้หนาวตายหรอก" เมืองเหนือใครก็รู้ว่าช่วงเย็นอากาศเป็นยังไงถึงแม้ไม่เปิดแอร์ก็หนาวมากอยู่ดีผ้าห่มยาวไม่พอถ้าจะนอนห่างกัน ม่านฟ้าขยับเข้ามาใกล้กว่าเดิมจนร่างของทั้งสองชิดกันทันใดนั้นกวินก็หันกลับมาแล้วดันตัวขึ้นคร่อมร่างของเธอทีแรกคิดว่าเขาจะไม่สนใจแล้ว แต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไร จนใบหน้าคมนั้นโน้มลงมาฝังจูบที่ซอกคอโดยไม่พูดไม่จา ชายหนุ่มแค่ลองเชิงดูว่าเธอจะอนุญาตให้เขาทำมากไปกว่านี้ไหม พอเห็นว่าอีกฝ่ายนอนนิ่งเขาก็เริ่มขยับต่ำลงมา"อื้อ คุณกวิน" ขาเรียวหนีบเข้าหากันเมื
ยั่วรักสามีนิตินัย บทที่ 28
"ขอเปลี่ยนที่นั่งนิดนะ" ยังไม่ทันได้ขึ้นนั่งประจำที่คนขับกวินก็เดินวนกลับมาใหม่อีกรอบลินินที่เพิ่งจะขึ้นนั่งข้างคนขับรีบเปิดประตูลงจากรถ ที่จริงลินินก็รู้สึกแปลกๆ อยู่เหมือนกัน ถ้าไม่รู้ว่าทั้งสองคนเป็นอะไรกันก็ว่าไปอย่าง แต่นี่รู้แล้วว่าพวกเขาเป็นสามีภรรยากันมือหนาเอื้อมไปเปิดประตูให้คนที่นั่งอยู่ด้านหลังลงมา"ฉันจะนั่งตรงนี้" ทีแรกคิดว่าจะไม่สนใจกันแล้ว แต่คนมันงอนไปแล้วนี่จะให้หายง่ายๆ ได้ยังไง "อุ๊ยคุณจะทำอะไร" ม่านฟ้าตกใจแทนที่เขาจะบอกให้เธอลงอีกครั้ง แต่เขาดันอุ้ม พออุ้มม่านฟ้าวางไว้เบาะข้างคนขับได้ มือหนาก็เอื้อมไปดึงเซฟตี้เบลท์ล็อกให้กับเธอกวินค่อยๆ เลื่อนรถออกจากสถานีตำรวจ ม่านฟ้ามองเข้าไปด้านในอดเป็นห่วงพ่อไม่ได้ ท่านก็อายุเยอะแล้ว จะปล่อยให้อยู่ในห้องขังแบบนั้นได้ยังไงขับรถอยู่ร่วมชั่วโมงได้ก็มาถึงบ้านพักในโรงงาน.."ขอบคุณนะคะ" ลินินกล่าวขอบคุณก่อนที่จะลงจากรถแต่พอเพธาเห็นว่ากวินมาก็รีบออกมาหา "เข้ามาข้างในก่อนสิ"กวินหันมองไปดูม่านฟ้าที่นั่งอยู่ข้างๆ ที่มองอยากรู้ว่าเธอจะลงไปด้วยไหม"คุณไปเถอะฉันจะรออยู่นี่""เข้ามาข้างในก่อนสิครับ" เพธาเห็นว่าม่านฟ้าไม่ยอมลงจากรถก็ก
ยั่วรักสามีนิตินัย บทที่ 27
"คุณตำรวจมาขอพบพ่อฉันทำไมคะ" ทีแรกยังคิดเข้าข้างตัวเองว่าอาจจะเป็นพี่ชาย แต่พอลงมาเห็นตำรวจแล้วไม่มีสารวัตรมหานครพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของเธอมาด้วยเลย"ทางเราอยากรู้ว่าตอนนี้คุณพิทักษ์อยู่ที่ไหน คุณเป็นลูกสาวพอรู้ไหม""พ่ออาจจะอยู่บ้านกับแม่ค่ะ""ไม่ได้อยู่ครับ""คุณตำรวจไปบ้านฉันมาแล้วเหรอคะ""อีกชุดหนึ่งไปที่นั่นแล้วครับ""ฉันเป็นลูกสาวอยากทราบว่าพวกคุณมาขอพบพ่อทำไม""เรื่องหุ้นครับ""คะ?"ยังไม่ทันได้อธิบายมากกว่านี้ก็มีสายโทรเข้ามาหาตำรวจท่านที่มาขอพบ"เจอแล้ว" ตำรวจคนนั้นพูดกับเพื่อนที่มาด้วยกันแล้วก็รีบเดินออกไปเลย"เดี๋ยวก่อนสิคะคุณตำรวจ" ม่านฟ้าเดินตามไปในขณะที่เดินเธอก็กดโทรหามหานครอยากรู้ว่าพี่ชายรู้เรื่องนี้ด้วยไหมแต่ทางนั้นก็ไม่ได้รับสาย หรือว่าจะเป็นฝีมือของเขา เธอนึกขึ้นได้เมื่อวานนี้ที่เขาบอกว่าวิธีของเขาเธออาจจะไม่ชอบก็ได้ ม่านฟ้ารีบโทรไปเบอร์ที่ได้มาจากคุณปู่ถ้าไม่เพราะเรื่องด่วนเธอคงไม่โทรมา ขณะที่รอปลายสายรับหัวใจเธอเต้นแรงมากกลัวว่าจะเป็นเสียงผู้หญิงคนเดิมที่รับสาย>>{"เดี๋ยวผมโทรกลับ"} พอรู้ว่าเป็นฝ่ายของเธอ กวินก็รีบรับ แต่ตอนนี้เขายังติดธุระด่วนอยู่ {"เดี๋ยวก่
ยั่วรักสามีนิตินัย บทที่ 26
"แค่ตอบมาว่าคุณได้เซ็นอะไรให้พ่อของคุณไหม""เซ็นค่ะ ทำไมคะ" ม่านฟ้าเริ่มใจไม่ดีต้องเกี่ยวกับลายเซ็นที่เธอเซ็นให้พ่อเมื่อเช้านี้แน่เลย>>{"ลายเซ็นนั้นเป็นของเธอจริง..เดี๋ยวผมติดต่อกลับไป"} พูดแค่นี้กวินก็วางสาย"พ่อทำอะไรหรือคะ" สายตาที่สำนึกผิดจ้องมองดวงตาคมคู่นั้น เธอสร้างปัญหาให้เขาใช่ไหม "ไม่เป็นไรไม่ต้องคิดมาก เดี๋ยวผมจัดการเอง""คุณกวินคุณจะไม่ให้ฉันคิดมากได้ยังไง คุณเล่นถามแบบนั้นแล้วก็ไม่อธิบายอะไร" ม่านฟ้ารีบเดินตามเข้ามาในห้อง"หุ้นทั้งหมดมันเป็นชื่อของคุณ""อะไรนะคะ?""เมื่อวานนี้ มันถูกโอนลอยเป็นชื่อของคุณไว้แล้ว""แล้วไงต่อคะ""ตอนนี้มันกลับไปเป็นชื่อของพ่อคุณ แล้วท่านก็กำลังเอาหุ้นไปเทรด""คะ?""ม่าน" กวินเข้าไปรับร่างของเธอที่ทรุดลงเกือบไม่ทัน "คุณเป็นอะไรไหม""ทำไมพ่อถึงทำแต่เรื่อง""ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้องคิดมาก""พ่อเอาไปเทรดแค่ครึ่งหนึ่งที่เหลืออยู่ใช่ไหมคะ""เปล่า""อะไรคือเปล่า""ท่านเอาหุ้นทั้งหมดไปเทรด""แต่หุ้นส่วนของพ่อเหลือแค่ครึ่งเดียวไม่ใช่เหรอคะ""เปล่าหรอกหุ้นทั้งหมดยังคงอยู่เหมือนเดิม""มันต้องเป็นของคุณครึ่งหนึ่งสิเพราะคุณเป็นผู้ร่วมหุ้น""ผมใส่เป็นชื่อคุ
ยั่วรักสามีนิตินัย บทที่ 25
ลิ้นหนาเลียผ่านร่องกลางของคนที่พยายามจะดันศีรษะเขาออก แต่ก็พอได้ชิมดู เห็นว่าเธอไม่ยอมเขาก็เลยหยุดอยู่แค่นั้น"ไม่ร้อนแล้วเหรอ" อาการเมื่อสักครู่ของเธอเหมือนจะหายไปแล้ว"คุณลุกขึ้นมาเลยนะ" ทำงานมาทั้งวันใครจะกล้าให้เขาทำแบบนั้นให้ล่ะ สงสัยว่าเขาจะจับโป๊ะเธอได้ไม่รู้จะอายอันไหนก่อนดีกวินทำตามอย่างว่าง่ายค่อยๆ ดันกายลุกขึ้น พอยืนขึ้นได้คนร่างสูงก็โน้มริมฝีปากลงมาจูบซอกคอนิ้วแกร่งเขี่ยยอดเม็ดที่ดันพ้นเสื้อชั้นในออกมาเบาๆ เพื่อกระตุ้นอารมณ์อีกฝ่าย แต่เพียงไม่นานเขาก็ขยับต่ำลงไปลูบคำเนินน้องสาวที่ตอนนี้มีแค่กางเกงชั้นในตัวบางปิดอยู่แต่ก็ไม่มิด เพราะเขาขยับมันออกมาเกือบครึ่งทางแล้ว"อือ" เขาไม่ได้หยุดอยู่แค่การลูบคลำนิ้วร้ายกาจนั้นยังแทรกเข้ามาในร่อง ขาเรียวค่อยๆ แยกออกจากกันให้เขาทำสิ่งนั้นได้สะดวกชายหนุ่มเริ่มจะทนไม่ไหว อีกมือเอื้อมมารูดซิปแล้วก็ล้วงเอาสิ่งที่มันแข็งดันกางเกงอยู่นั้นออกมา"มะ ไม่นะคะ" คนตัวเล็กขยับสะโพกออกก่อนที่เขาจะสอดใส่"ทำไม" ฟังจากน้ำเสียงของคนที่ถามแล้วเขาคงต้องการเธอมาก และนี่แหละมันคือสิ่งที่เธอต้องการ"ฉันอยากคุยกับคุณเรื่องร่วมหุ้น" ที่จริงวันนี้เธอพยายามหาห
ยั่วรักสามีนิตินัย บทที่ 24
"ถึงแม้โรงแรมนี้จะไม่ได้เป็นชื่อของม่านฟ้า แต่อีกหน่อยก็คงเป็นของเธอทำไมต้องรีบโอนด้วยล่ะ""ถ้างั้นผมก็ไม่สะดวกใจที่จะร่วมลงทุนกับคุณ""เดี๋ยวก่อนสิกวิน.. คุณกวิน" เผลอเรียกแบบจิกหัวพอเขาหันกลับมาก็รีบใช้คำพูดใหม่"เอาไงดีล่ะครับ""ให้ผ่านวิกฤตตอนนี้ไปก่อน เราค่อยคุยกันเรื่องนั้น""ได้ครับถ้างั้นคุณผ่านวิกฤตไปแล้วค่อยมาคุยกับผม""ถ้าคุณไม่เซ็นแล้วผมจะผ่านได้ยังไง""ก็ถึงว่านี่ไงครับ เราก็ต้องวนกลับมาพูดเรื่องเดิม""ผมยังมีเรื่องต้องทำอีกยังโอนให้ลูกสาวไม่ได้" เพราะถ้าโอนให้ม่านฟ้าทุกอย่างที่คิดไว้คือจบ ม่านฟ้าคงไม่ยอมให้พ่อนำไปต่อยอดอีกแน่"ถ้างั้นก็รอให้คุณพร้อมโอน แล้วค่อยมาคุยกับผม""ไอ้นี่!" พิทักษ์กัดฟันพูดเบาๆ แต่กวินก็พออ่านปากออก"คุณยังมีเวลาคิดอีกจนถึงเย็นวันนี้ แล้วค่อยให้คนขึ้นไปตามผมบนห้องแล้วกัน""ถึงเย็นมันก็ไม่ทันน่ะสิครับ""ไหนบอกสามวัน" "ผมต้องรีบแจ้งทางธนาคารไปให้เขารับรู้ในวันนี้""มันก็คงแล้วแต่คุณแล้วล่ะ ว่าคุณจะยอมทำตามที่ผมต้องการไหม""ก็ได้ เรื่องนั้นผมจะคุยกับลูกเอง""ครับ ผมจะรอให้คุณคุยกับเธอเสร็จก่อน""นี่จะเอายังไง" "เมื่อกี้คุณขึ้นเสียงใส่ผมหรือครับ""
ยั่วรักสามีนิตินัย บทที่ 23
"โอ๊ย" นิ้วที่กำลังกดรหัสมัวแต่มองเขาก็เลยกดพลาดจนทำให้เล็บฉีก "......" จังหวะนั้นม่านฟ้าอดมองไปดูคนที่เพิ่งเดินเข้าลิฟต์ไม่ได้ ว่าเขามีความเป็นห่วงเธอไหมเพราะเสียงร้องโอ๊ยไม่ได้เบาเลย แต่พอเข้าไปในลิฟต์เขาก็กดลงชั้นล่างโดยไม่ได้หันมองมาเขาไม่เป็นห่วงเราแล้วจริงๆ เหรอ ทำกับเขาขนาดนี้มันก็ไม่แปลกหรอก คิดถึงวันนั้นวันที่พ่อใช้ไม้ฟาดท้ายทอยของเขาจนแตก แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะช่วยอะไรได้เลย แถมพ่อยังไล่เขาเหมือนหมูเหมือนหมา มันคงถึงเวลาที่ต้องชดใช้ให้เขาแล้วจริงๆหน้าห้องอาหาร.."สวัสดีค่ะคุณกวิน คุณกวินจะมาทานอาหารเหรอคะ" พนักงานในโรงแรมนี้ถูกเรียกมาอบรมกันเกือบทุกแผนกแล้ว ว่าถ้าเห็นกวินผู้ร่วมหุ้นคนใหม่ไปแผนกไหนต้องต้อนรับให้เป็นอย่างดี "ใช่""เชิญคุณกวินทางนี้เลยค่ะ"ชายหนุ่มเดินตามพนักงานบริการในห้องอาหารมาจนถึงโต๊ะที่พวกเขาจัดเตรียมไว้ให้"เรื่องอาหารเดี๋ยวทางเราจะจัดออกมาให้นะคะ""ไม่ถามก่อนเหรอว่าผมอยากทานอะไร""เอ่อ..คุณกวินต้องการทานอะไรเป็นพิเศษไหมคะ""เอาเท่าที่จัดเตรียมมานั่นแหละ""ค่ะ"เขาทานอยู่แค่ไม่กี่คำก็เรียกพนักงานมาเช็คบิล"อาหารไม่อร่อยเหรอคะ" บางอย่างเขาไม่ได้แตะเลย
ยั่วรักสามีนิตินัย บทที่ 22
แกร็ก.. ไหนบอกว่ารหัสนี้มันเดาง่ายไงทำไมเขาถึงตั้งมันล่ะ ..คงไม่ใช่แบบที่คิดหรอกมั้ง เธอคิดว่าที่เขาตั้งแบบนี้เพื่อให้เธอเปิดเข้ามาหาได้ง่ายหน่อยไหนๆ ก็เปิดประตูได้แล้ว ม่านฟ้าก็เลยเข้าไปในห้องนั้น".......กรี๊ดดด" หญิงสาวที่เปิดประตูเข้ามารีบเอามือปิดตาแล้วก็หันหน้าไปทางอื่น "ทำไมคุณไม่ใส่ผ้า"ชายหนุ่มที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จกำลังยืนเช็ดผมให้แห้ง มองไปทางคนตัวเล็กแต่เขาก็ไม่ได้มีท่าทีตกใจเหมือนเธอ"ใส่ผ้าหรือยัง" ม่านฟ้าค่อยๆ หันหลังกลับไปมองแต่พอเห็นว่าเขายังคงเช็ดผมแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาวเธอก็รีบหันกลับมาทางเดิม "รีบใส่ผ้าหน่อยสิ ฉันมีธุระจะคุยด้วย""คุณเข้าห้องแขกแบบนี้ประจำเลยเหรอ""หมายความว่ายังไง""คุณก็รู้ว่าห้องนี้ผมเปิดใช้แล้ว""ฉันอยากคุยธุระกับคุณ" หญิงสาวยังคงยืนหันหลังคุยเพราะไม่กล้าหันกลับไปมอง"คุยธุระในห้องพักแขกเนี่ยนะ""คุณว่างออกไปคุยกับฉันข้างนอกไหมล่ะ""ไม่ว่าง""นี่คุณกวิน" ม่านฟ้าหันกลับไปมอง และหายใจโล่งขึ้นเมื่อเห็นว่าเขาเอาผ้าเช็ดตัวผืนนั้นพันรอบท่อนล่างไว้แล้ว "ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่ เรื่องร่วมหุ้นเป็นแบบที่พ่อพูดไหม""คุณไม่เชื่อว่าผมจะมีเงินมาร่วม
You may also like
ขย่มรักคุณหมอ (คุณหมอขาขายสเปิร์มให้ฉันที) NC-20
C23.5K viewsภรรยาที่(ไม่)รัก
ชะนีติดมันส์11.6K viewsธุลีใจ
เอเวอลีน เอ็มเอ็ม44.7K viewsสัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง
ธารดารา328.9K viewsนางบำเรอยอดรัก
baiboau-เนื้อนวล11 viewsฝึกงานกับพ่อเลี้ยง (nc 25++)
rainbowny1.3K viewsแผนร้ายตีตรารัก
อัญธิญาน์83 viewsโซ่ดวงใจมาเฟียเถื่อน(โคแก่กินหญ้าอ่อน)
หนูกระทิสด600 views
