แชร์

ตอนที่116 หวนนึกถึง

ผู้เขียน: ไห่ถาง
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-25 04:28:26

สวี่หวิ๋นไม่เอ่ยสิ่งใดอีก หญิงสาวตวัดกระบี่ในมือ พุ่งเข้าหาหญิงสาวแปลกหน้าในทันที เจียงอี้หลิง ทำเพียงขยับเท้าแค่เล็กน้อยเท่านั้น นางก็สามารถหลบหลีกการโจมตี ของสวี่หวิ๋นได้อย่างง่ายได้

แต่มีหรือสตรีเลือดร้อนเยี่ยงสวี่หวิ๋น จะยอมล่าถอยไปโดยง่าย หญิงสาวพลิกข้อมือเล็กน้อย ก่อนจะพุ่งปลายกระบี่ เข้าหาคู่ต่อสู้อีกครั้ง

เจียงอี้หลิง ทำเพียงหลบหลีก การโจมตีของอีกฝ่ายไปเรื่อยๆ นางยังอยากดูฝีมือ ของบุตรสาวสวะตนนั้นอีกสักหน่อย และนั่นยิ่งเพิ่มโทสะให้แก่สวี่หวิ๋น นางไม่เคยถูกผู้ใด หหรือยามหน้าเท่านี้มาก่อนเลยในชีวิต

ในเมื่อตอนนี้สตรีแปลกหน้า ทำเพียงขยับเท้า เคลื่อนไหวหลบหลีกนางเท่านั้น แต่ไม่ยอมจับอาวุธมาต่อสู้กับนาง ให้รู้ผลแพ้ชนะกันไปเลย การทำเช่นนี้มันเหมือนจงใจตบหน้านางชัดๆ

“เจ้ากำลังดูถูกข้าอย่างนั้นรึ! น่าตายนัก!”

สวี่หวิ๋น คำรามก้องด้วยโทสะที่ระเบิดออกมา นางไม่อยากเชื่อว่าวันนี้นางจะพ่ายให้แก่คนนอกได้

“หึๆ เจ้ายังไม่คู่ควรให้กระบี่ข้าออกจากฝัก”

เจียงอี้หลิง เอ่ยด้วยน้ำเสียงเนิบช้า นางไม่ได้พูดไปส่งๆ แต่มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ หากก
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่177 มิเว้นชายหญิง

    “ช่างมั่นใจเหลือเกิน องค์หญิงมู่ไฉอ้าย” ลั่วเยว่ คว้ากระบี่มาจากมือของน้องสาว พร้อมกับเอ่ยกับมู่ไฉอ้าย ด้วยน้ำเสียงเยาะหยัน เมื่อครู่ก็แค่อาวุธของอีกฝ่ายแข็งแรงกว่าก็เท่านั้น ยังมิอาจบอกได้ว่าฝีมือเหนือกว่านาง “คนเยี่ยงข้า! หากเอาจริงขึ้นมา ข้ามักมั่นใจในตัวเองเสมอ” ไม่ว่าจะคำพูด รอยยิ้ม ทุกอย่างล้วนบ่งบอก ว่าที่หญิงสาวพูดมา ไม่มีตรงไหนที่ผิดจากนั้นแม้แต่น้อย “เจ้าคิดว่าคนที่ซ่อนตัวอยู่ จะมาช่วยเจ้าทันเยี่ยงนั้นรึ! ช่างเพ้อฝันนัก” ลั่วเยี่ยน พูดพร้อมกับยิ้มขำขัน ที่นี่ด้านหนึ่งเป็นทุ่งหญ้ากว้าง อีกด้านเป็นทะเลสาบ ย่อมไร้ซึ่งที่ให้หลบซ่อนตัว หากจะทำเช่นนั้นได้ ก็คือป่าที่ถัดจากทุ่งหญ้า ซึ่งมันห่างออกไปไกลไม่น้อยเลย หากมีการต่อสู้ขึ้น อย่างไรก็มาถึงที่นี่ไม่ทันการณ์อยู่ดี “หึๆ ไม่ต้องเยิ่นเย้อให้มากความ” สิ้นคำมู่ไฉอ้าย ได้พุ่งเข้าหาสองพี่น้องสกุลลั่วในทันที ส่วนแม่ทัพหนุ่มนั้นได้ลุกขึ้น ก้าวถอยห่างออกไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ดวงตาดุกร้าวของชายหนุ่ม ได้มองไปยังเหล่านักฆ่าชาย ที่อยู่ด้านหลังของสองพี่น้องสกุลลั่ว มือหย

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่176 ตัวจริง!

    “ฮ่าๆ ดีแล้วอย่างไร! มู่ฉือหนานผู้แสนดี สุดท้ายแล้วก็พ่ายให้แก่คนรอบกายอยู่วันยังค่ำ” ลั่วเยว่ หัวเราะอย่างเย้ยหยัน ทำไมนางจะไม่รู้ว่าองค์ชายเก้า คือโอรสที่ถูกหมายตาให้เป็นผู้สืบบัลลังก์ แต่เพราะเขาวางใจคนใกล้ตัวจนเกินไป สุดท้ายก็ต้องตายอยู่ดี “ใช่! เพราะพี่ชายข้าใจดีเกินไป ดังนั้นเจ้าคงไม่คาดหวังกระมัง ว่าข้าจะเหมือนเขา” ความเยือกเย็นในน้ำเสียง ทำให้สองพี่น้องเริ่มระวังตัว พวกนางพลาดสิ่งใดไปหรือไม่! หากนึกถึงความเป็นจริงแล้ว เวลานี้มู่ไฉอ้ายต้องรักษาตัวอยู่มิใช่หรือ แล้วคนตรงหน้าเล่า! “หากเจ้ายังคิดจะต่อรองกับข้า เขาจะเป็นคนแรกที่ตายต่อหน้าเจ้า!” ลั่วเยว่เลือกที่จะใช้แม่ทัพหนุ่ม เป็นเกราะกำบังก่อนในตอนนี้ รอให้คนของนางค้นหาต้วนอี้หลาง กับผู้ติดตามของมู่ไฉอ้ายพบ สิ่งที่นางจะทำต่อจากนี้ ก็คือการกำจัดโดยไม่ต้องรั้งรอ ขอแค่สิ่งที่ต้องการมาอยู่ในมือ “หากเจ้าคิดที่จะทำ คงลงมือไปนานแล้ว ไม่แสร้งเป็นไม่รู้เห็นเยี่ยงคนโง่หรอก จริงไหม!” ลั่วเยว่ ยังคงควบคุมสติเอาไว้ได้ ไม่วอกแวกตามคำของอีกฝ่าย มือบางขยับกระบี่ กดลงบนลำคอของแม่ทัพหน

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่175 เจ้ามาทำไมกัน!

    สองวันถัดมา ณ ทุ่งหญ้าริมทะเลสาบนอกเมือง ร่างระหงของหญิงสาว ในชุดสีหวาน ยืนนิ่งมองไปยังทะเลสาบอันกว้างใหญ่ ไกลออกไป...มองเห็นภูเขาสูงชัน ที่มีหิมะสีขาวโพลนปกคลุม นั่นคือแดนเหนือที่หนาวเหน็บ ซึ่งมันจะไร้ซึ่งสีสันของต้นหญ้าสีเขยว ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้ ทว่าทุกความคิดได้หยุดลง เมื่อมีเสียงฝีเท้าของคนจำนวนหนึ่ง ดังขึ้นจากเบื้องหลัง ทว่ามันไม่ได้ทำให้หญิงสาว คิดจะหันกลับไปมอง ใบหน้างามยังคงเชิดอย่างทะนง ทุกท่วงท่าในการขยับกายของนาง บอกได้ว่าล้วนได้รับการอบรมมาอย่างเข้มงวด ตึก! ร่างสูงที่ยังคงอิดโรย ถูกผลักจนเข่าสองข้างทรุดลงกระแทกกับพื้นหญ้า ทว่าใต้ต้นหญ้าที่ดูจะหนานุ่ม กลับมีหินก้อนเล็กใหญ่ซ่อนอยู่ มันทำให้เข่าของแม่ทัพหนุ่มเจ็บร้าวยิ่งนัก “สุดท้ายแล้วเจ้าก็ต้องมา” ลั่วเยว่ พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงติดเยาะหยัน ก่อนจะหรี่ตามองคนที่หันกลับมาเผชิญหน้ากับพวกนาง ด้วยความไม่แน่ใจ ว่าสตรีตรงหน้า จะใช่มู่ไฉอ้ายหรือไม่ เพราะใบหน้านั้นสวมทับด้วยหน้ากาก ดวงตาที่มองเห็น ก็ยากนักที่จะบอกได้ ว่าใช่ตัวจริงหรือไม่! “พี่สะใภ้! ไยท่านทำแบบนี้ มันไม่คุ้มเ

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่174 ซ้อนแผน

    บ้านชายป่า เมืองหลี่ เวลาผ่านไปกว่าครึ่งชั่วยาม ลั่วเย่จึงได้ก้าวออกจากห้องนอน หลังจากที่นางได้รับการเติมเต็มเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หญิงสาวเดินไปยังห้องที่ขังเชลย ซึ่งอยู่อีกด้านของตัวเรือน รอยยิ้มมุมปากค่อยๆ ปรากฏ เมื่อนางนึกถึงสิ่งที่น้องสาว ทำกับคนที่อยู่ภายในห้องนั้น จะเก่งแค่ไหนสุดท้ายแล้ว บุรุษทุกคนย่อมพ่ายต่อมารยาหญิงอยู่วันยังคำ ขนาดชายที่ประกาศ ว่ารักเพียงหญิงเดียวเยี่ยงหยางอี้หลง วันนี้ก็สยบอยู่ใต้ร่างของน้องสาวนางอยู่ดี “นางยังไม่ออกมาอีกหรือ” หญิงสาวเอ่ยถามผู้ติดตาม ที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าเรือน ก่อนจะหันมองไปยังห้อง ซึ่งยังคงปิดสนิทอยู่ และไร้ซึ่งเสียงจากคนด้านในเช่นกัน “ยังขอรับ” ชายหนุ่มทั้งสอง ไม่กล้าที่จะเข้าไปดูข้างใน ด้วยรู้นิสัยของนายหญิงลั่วเยี่ยนดี ว่านางไม่ชื่นชอบให้ใคร รบกวนความเป็นส่วนตัวเท่าใดนัก “ไปเรียกนางได้แล้ว” เมื่อเห็นว่ามันนานเกินไป สำหรับการทำเรื่องเช่นนั้นต่อเชลย จึงได้สั่งให้คนไปเรียกน้องสาว เพราะในบางเรื่องก็ไม่ควรให้เกินขอบเขต จนเสียการปกครอง ชายหนุ่มก้าวไปหยุดยืนยังหน้าประต

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่173 สงบเสงี่ยม

    “พี่แค่มิอยากให้เจ้า ต้องเสี่ยงอันตราย” ต้วนอี้หลาง พุดจากความรู้สึกจริงๆ ในเมื่อเขาและนางคือสามีภรรยา ที่สมบูรณ์แล้ว การจะปล่อยให้นางต้องเสี่ยงอันตราย ทั้งที่เขาสามารถจัดการกับเรื่องนี้ได้ ไยเขาต้องยินยอมให้นางต้องเดินเข้าไปในอยู่ใต้คมดาบด้วยเล่า เพราะต่อให้นางจะเก่งกาจเพียงใด ก็ยังคงไม่ทันเล่ห์เหลี่ยม ของสตรีที่กร้านโลกในทุกด้าน นักฆ่าที่เป็นสตรีนั้น มิใช่เพียงเก่งกาจทางการต่อสู้ แต่มันหมายถึงทุกอย่างภรรยาของเขาคือนักรบ ที่อยู่ในขอบเขตของรั้ววัง ไม่เคยก้าวออกมาสู่โลกกว้าง ที่เติมไปด้วยอันตรายนานานัปการ นางจึงยังไม่เหมาะที่จะเผชิญหน้ากับคู่พี่น้องสกุลลั่ว “เราคือครอบครัวมิใช่หรือเจ้าคะ เรื่องเล็กหรือใหญ่ ย่อมต้องหารือกัน รึ! ท่านพี่ไม่เห็นข้าเป็นครอบครัวแล้วเจ้าคะ” คำพูดกึ่งน้อยใจของภรรยา ทำให้ต้วนอี้หลางร้อนใจยิ่งนัก เขารีบคว้ามือบางมากุมเอาไว้ พร้อมกับลูบมันอย่างถนอม นางกำลังบีบบังคบเขาแบบไม่คิดอ้อมค้อมเลย “เจ้าคือครอบครัวของพี่” ชายหนุ่มบอกภรรยาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ดวงตาที่มองนางนั้นหวานเชื่อมยิ่งนัก “จะทำสิ่งใด มิรู้เกรงใจเมี่ย

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่172 ทุบกระดานหมาก

    สองชั่วยามต่อมา ณ จวนรับรอง ต้วนอี้หลาง รับจดหมายที่องครักษ์นำมายื่นให้ มันเป็นอย่างที่เขาคาดการณ์เอาไว้ไม่มีผิด ข้างในคือข้อความถึงภรรยาของเขา ให้นางไปพบพร้อมกับตราหยกอย่างนั้นรึ! “เตรียมคนของเราให้พร้อม” ชายหนุ่มสั่งการด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก โดยที่สายตาของเขา ยังคงไล่อ่านเนื้อความต่อไปอย่างใจเย็น “นายท่านจะชิงตัวเลยหรือขอรับ” องครักษ์หนุ่ม เอ่ยถามด้วยเขาจะได้หาแผนสำรองเอาไว้ หากต้องลงมือชิงตัวของท่านแม่ทัพกลับมา “ก็เล่นไปตามน้ำ ทำให้คนพวกนั้นร้อนรนเล่นสักหน่อย” ต้วนอี้หลาง จะทำการยื้อเวลาอีกสักนิด ให้ปลาตัวใหญ่สุดงับเหยื่อ เมื่อน้องชายของเขา ยอมเป็นเหยื่อเสียเอง เขาก็จะเป็นคนคอยกระตุกคันเบ็ดอยู่บนฝั่ง การแก้หมากกระดานนี้ ไม่ได้ง่ายแต่ก็ไม่ยาก แสร้งขัดขืนสักระยะ ทำให้ตัวการใหญ่อดรนทนไม่ได้ วิ่งเข้ามาจัดการด้วยตัวเอง ครานั้นก็รวบเสียให้จบในคราวเดียว ในเมื่อเขารู้จุดประสงค์แล้วเช่นนี้... “แต่ท่านแม่ทัพอาจต้องเจ็บตัวเพิ่มนะขอรับ” “เขากล้าที่จะทำเช่นนี้ ก็ต้องรู้ผลที่ตามมาอยู่แล้ว หรือเจ้าจะให้ข้า...ส่งฮูหยินของข้าออกไ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status