로그인공유
ตอนที่ 3 ตุ๊กตางานวัด
최신 업데이트:
2025-02-24 21:52:57ตรัยคุณหลับไปไม่ถึงชั่วโมงก็ตกในจตื่นเพราะเสียงของหลานสาวที่เรียกชื่อมาแต่ไกลเมื่อรู้จากคุณยายว่าน้าชายกลับมาแล้ว
“สวัสดีค่ะน้าตรัย พลอยคิดถึงน้าที่สุดเลย” เด็กสาวคล้องแขนแล้วกอดไว้อย่างประจบ
“คิดถึงน้าหรือคิดถึงของที่ฝากน้าซื้อกันแน่ล่ะ” เขาพูดพลางเปิดกระเป๋าเป้แล้วหยิบหนังสือการ์ตูนที่เธอฝากซื้อส่งให้
“หนังสือการ์ตูนอะไรต้องฝากซื้อที่กรุงเทพด้วยล่ะหนูพลอย ที่บ้านเราไม่มีเหรอลูก”
“มีค่ะยาย แต่ถ้าซื้อในงานมหกรรมหนังสือจะมีของแถมด้วยพลอยอยากได้โปสการ์ดที่เขาแถมมา”
“ยายล่ะไม่เข้าใจวัยรุ่นเลยจริงๆ”
“คุณยายไม่ต้องเข้าใจหรอกค่ะแค่จ่ายเงินให้พลอยก็พอ”
“ไหนว่าฝากซื้อน้าก็นึกว่าเราจะจ่ายเองนะพลอย”
“โธ่ พลอยยังเรียนอยู่ที่คะจะเอาเงินที่ไหนจ่ายล่ะคะน้าตรัย” เด็กสาวตอบพร้อมกับหัวเราะเสียงใส
“ถ้ายายจ่ายให้ต้องนวดให้ยายนะตกลงไหม”
“ได้ค่ะ พลอยจะนวดให้ยายเองแต่ขอนวดตอนปิดเทอมนะคะตอนนี้พลอยมีการบ้านเยอะเลยค่ะ”
“การบ้านเยอะแบบนี้ก็คงไม่ต้องไปเที่ยวงานวัดแล้วใช่ไหมล่ะพลอย” ตรัยคุณแกล้งถามหลานสาวทั้งที่ตนเองก็รู้คำตอบอยู่แล้ว
“ต้องไปสิคะน้าตรัยคืนนี้คืนสุดท้ายแล้วด้วย พลอยลุ้นแทบแย่เลยค่ะว่าน้าตรัยจะกลับมาทันไหม”
“แล้วถ้าวันนี้น้าไม่กลับมาล่ะพลอยจะไปกับใคร”
“ก็คงอดค่ะ”
“ทำไมไม่ให้พี่เพชรหรือคุณตาพาไปล่ะ”
“พี่เพชรนะเหรอจะพาไปกลับมาถึงก็เอาแต่เล่นเกมส่วนคุณตาก็บอกให้รอน้าตรัย เราจะไปกันเลยไหมคะน้าตรัย”
“นี่มันเพิ่งจะบ่ายสามเองนะพลอย น้าว่าไปค่ำๆ ดีกว่าแม่ค้าจะได้มากันครบ พลอยไปทำการบ้านก่อนก็ได้เดี๋ยวถึงเวลาแล้วน้าจะมาตามเองน้าขอไปนอนต่ออีกนิด”
“ได้ค่ะ อย่าช้านะคะพลอยกลัวตุ๊กตาจะหมด”
“ที่ชวนน้าไปนี่คือจะให้น้าไปปาลูกโป่งให้ใช่ไหม”
“ค่ะก็น้าตรัยปาแม่นที่สุดพลอยอยากได้ตุ๊กตาหลายๆ ตัว”
“ยายว่าที่มีอยู่ก็เยอะแล้วนะลูกจะเอามาเพิ่มอีกทีนี่ก็เต็มเตียงกันพอดี”
“คุณครูที่โรงเรียบบอกว่าใครมีตุ๊กตาเก่าก็เอาไปบริจาคได้ค่ะ คุณครูจะส่งให้เด็กที่อยู่บนดอย พลอยก็อยากเอาไปบริจาค”
“ยายดีใจที่หนูรู้จักแบ่งปันนะลูก”
“น้าว่าเย็นนี้จะปาให้ได้เยอะๆ ดีไหมล่ะ เราจะได้เอาตัวใหม่ไปบริจาคด้วย”
“เอาแค่พอดีนะตรัย เยอะเกินไปก็ไม่ดีคนเขาค้าขายก็หวังจะได้กำไรถ้าเราไปปาแล้วได้เยอะแล้วคนขายเขาจะเอากำไรจากที่ไหนล่ะ”
“แม่ครับผมไม่ได้แม่นขนาดที่จะเอาของเขาเยอะหรอกครับ เอาแค่สิบตัวก็พอดีไหมพลอย” เขากันไปทางหลานสาวที่รีบพยักหน้ารับ
“ดีค่ะน้าตรัย”
“ห้าตัวก็พอจ้ะลูก แบ่งให้คนอื่นเข้าบ้างนะ”
“ขอหกตัวไม่ได้เหรอคะคุณยาย พลอยเอาสามบริจาคสามนะคะแบ่งเท่าๆ กัน”
“ก็ได้จ้ะ แต่ถ้ายายเห็นว่าเยอะกว่านั้นจะโดดดุทั้งน้าทั้งหลาน”
“ใครจะกล้าขัดคำสั่งกันล่ะจริงไหมพลอย”
พลอยมนพยักหน้าเห็นด้วยกับน้าชายจากนั้นกแยกขึ้นไปทำการบ้านส่วนตรัยคุณก็เดินไปทางเรือนเล็กทางด้านหลังซึ่งเขาปลุกขึ้นแยกออกจากบ้านของมารดาเพราะอยากใช้สมาธิเวลาที่ต้องทำงานเขียนแบบ
บรรยากาศงานปิดทองฝังลูกนิมิตวันสุดท้ายคึกคักเป็นอย่างมากตรัยคุณพาหลานสาวปิดทองรอบพระอุโบสถเสร็จแล้วก็ตรงมายังร้านปาลุกดป่งซึ่งมีมากถึงสามร้านที่อยู่บริเวณเดียวกัน
“น้าตรัยคะขอพลอยเลือกก่อนนะคะว่าจะตุ๊กตาร่านไหนน่ารัก” พลอนมนเดินดูคบทุกร้านก้กลับมาบอหน้าชายที่กำลังซื้อน้ำอยู่
“เลือกร้านได้แล้วใช่ไหม”
“ยังเลยค่ะ มีสองร้านที่พลอยไม่รู้จะเอาร้านไหนดี น้าตรียช่วยเลือกได้ไหม ”
“ก็เอาสองร้ายเลยสิ ร้านละหกตัว”
“แล้วคุณยายจะไม่ดุเหรอคะถ้าเราได้ตุ๊กตาไปเกินที่ยายบอก”
“ก็เราไม่ได้เอาจากร้านเดียวนี่พลอย เอาน่าเดี๋ยวน้าจะเคลียร์กับยายให้เอง”
“ก็ได้ค่ะ” พลอนมนยิ้มด้วยความดีใจ
ตรัยคุณจ่ายเงินค่าน้ำให้แม่ค้าแล้วเดินตามหลานสาวมายังร้านปาลูกโป่ง เขาส่งเงินให้กับแม่ค้าก่อนจะเลือกลูกดอกสำหรับตัวเองและหลานสาวที่อยากจะลองปาเองบ้าง
“โอ๊ย ปายังไงก็ไม่โดน ไม่เอาแล้วค่ะเสียดายลูกดอกให้น้าตรัยปาให้ดีกว่าค่ะ” เด็กสาวส่งตะกร้าลุกดอกของตนมาท่างน้าชาย
“น้าจะปาแล้วนะถ้าไม่โดนห้ามหัวเราน้านะ” เขาบอกลานสาวก่อนจะปาลูกดอกที่เหลือ
“น่าตัยอย่าแกล้งสิคะ เราหมดไปหลายบาทแล้วนะคะ เอาจริงสีกทีเถอะ” หลานสาวบอกเมื่อเห้นน้าชายแกล้งปาไม่ถุก
“ทีนี้น้าจะเอาจริแง้ลนะเลือกตู๊กต่ารอน้าได้เลย”
ตรัยคุณทำได้อย่างที่พุดไม่นานตูกตาจากร้านแรกก็”ด้ครบหกตัว เขาย้านมาร้านที่สองและแกล้วปาไม่โดนไปหลายลุกเพื่อเอาใจแม่ค้าจากนั้นก็ลงมือปาให้หลานสาวจนได้ครบอีกหกตัว
“เดี่ยวน้าจะเอาไปก้ยที่รถห่อนนะถือแบบนี้เกดินเที่ยวไม่ถนัดเลย”
“ได้ค่ะเดี๋ยวพลยอไปขึ้นชิงช้าสรรค์กับผึ้งและแตงกวานะคะ” เด็กสาวที่บังเอิญเจอเพื่อนรีบบอกน้าชายเพราะเธอไม่อยากเดินกลับที่รถซึ่งจอดอยู่ทางหน้าวัด”
“เดี๋ยวน้าส่งเรากับเพื่อนขึ้นชิงช้าสวรรค์ก่อนแล้วค่อยไปที่รถนะ” เพราะคนเยอะเขาเลยกลัวจะหลงกับหลานสาวแต่ถ้าหลานขึ้นไปบนชิงช้าสวรรค์แล้วก็ไม่เป็นไรเพราะกว่าจะครบรอบเขาก็คงเกินกลับมาถึงพอดี
“ได้ค่ะ”
เขาเดินตามเด็กสาวมายังจุดจำหน่ายตั๋วก่อนจะกลับไปถามหลานสาวและเพื่อนว่าอยากจะขึ้นกี่รอบ
“สองรอบได้ไหมคะน้าตรัย”
“ได้สิ” เขาจ่ายเงินให้กับพลอยมนและเพื่อนซึ่งบ้านของเธออยู่ใกล้ๆ มารดาเลยให้มาเดินเที่ยวงานกันตามลำพัง
ตรัยคุณเดินเขาตุ๊กตามาเก็บที่รถแล้วเดินกลับเข้ามาในบริเวณวัดอีกครั้งเขาผ่านร้านปาลูกโปงก็สะดุดตากับผู้หญิงสองคนที่กำลังตั้งใจปาลูกโป่งหน้าดำคร่ำเครียดจนเห็นแล้วอดยิ้มไม่ได้
เขายืนมองอยู่นานก็เห็นว่าทั้งสองคนนั้นหมดเงินไปกับร้านค้าค่อนข้างเยอะ
“คุณอยากได้ตุ๊กตามาเลยเหรอหนูพิมพ์”
“นี่นาย นายคนส่งของ”
“ดีใจจังที่หนุพิมพ์จำผมได้”
“จพได้สิหน้าตากวนประสาทอย่างนายจำง่ายจะตาย”
“เมื่อตอนบ่ายยังบอว่าผมหล่อแล้วอตนนี้มาว่าผมหน้าตากวนปนะสารทได้ยังังล่ะ”
“ก็มันจริงนี่ หลีกไปเลยนะฉันจะปาต่อ”
“ผมช่วยไหมล่ะ”
“คุณปาแม่นไหมคะ” กานต์พิชชาเพื่อนสนิทที่มาด้วยกันถามขึ้น
“แม่นสิคุณอยากได้กี่ตัวล่ะ”
“นายอย่าถามเลยอยากได้กี่ตัวเอาตัวเดียวให้ได้ก่อนเถอะน่า” พิมพ์พันดาวพูดอย่างดูถูกก็เธอกับเพื่อนยืนปากันมาจนเมื่อยแขนยังไม่ได้สักตัว
“คอยดูก็แล้วกันนว่าแต่คุณสองคนเอารถอะไรมากันล่ะ”
“ถามทำไมหรือนายจะให้ฉันไปส่งขากลับฝันไปเถอะ”
“ที่ถามก็เพราะกลัวว่าถ้าเอามอเตอร์ไซค์มาจะถือกลับลำบากครับ” ตรัยคุณหัวเราะก่อนจะเลือกลูกดอกใส่ตะกร้าแล้วเข้ายืนในตำแหน่งที่ทางร้านจัดไว้ พิมพ์พันดาวมองแล้วลุ้นตามเมื่อเห็นเขาปาพลาดก็หัวเราะเบากับเพื่อนที่ยืนลุ้นอยู่ข้างๆ
최신 챕터
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 30 ผิดสัญญา nc (ตอนจบ)
ตรัยคุณอาบน้ำเสร็จแล้วแต่พิมพ์พันดาวยังไม่ออกมาจากห้องน้ำชายหนุ่มเลยเดินเข้ามาตามในห้องแต่งตัวซึ่งหญิงสาวกำลังยืนเลือกชุดนอนที่เพื่อนซื้อมาให้แต่ยังเลือกไม่ได้ว่าจะสวมสีไหน เขาเดินเข้ามากอดเธอจากทางด้านหลัง “ตรัยช่วยพิมพ์เลือกหน่อยได้ไหมว่าใส่สีไหนดี” เธอส่งชุดนอนผ้าลูกไม้ตัวบางสีดำกับสีแดงเพลิงให้คนรักช่วยเลือก “เซ็กซี่ทั้งสองตัว แต่คืนนี้อย่าเพิ่งใส่เลยนะ” “ทำไมล่ะ” “พิมพ์จ๋าแกล้งตรัยอยู่ใช่ไหม ตรัยไม่ได้นอนกับพิมพ์มาเกือบเดือนแล้วนะตรัยจะบ้าตายอยู่แล้ว พิมพ์พันดาวยังไม่ทันจะพูดอะไรเรียวปากก็ถูกประกบจูบลงมาเสียก่อนตรัยคุณสอดปลายลิ้นกวาดต้อนความหอมหวานนาทีนี้เขาแทบอยากจะกลืนกินเธอลงไปทั้งตัว มือข้างหนึ่งกระตุกปมผ้าเช็ดตัวออกจนหลุด“ไม่ใส่อะไรแบบนี้สวยที่สุด”ปากชมขณะที่ตาคมมองกายขาวเนียนอย่างหื่นกระหายก่อนจะอุ้มเธอมายังที่นอนกว้างซึ่งโรยด้วยกลีบกุหลาบสีหวานอยู่เต็มไปหมด มือร้อนลูบไล้ไปตามผิวเนียนนุ่มอย่างหลงใหล เลือดในกายสูบฉีดมารวมกันที่กลางแก่นกายอย่างห้ามไม่อยู่ ปลายนิ้วสัมผัสหยอกเย้ากับทรวงอกอิ่มจนส่วนยอดแข็งชูชันพิมพ์พ
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 29 ไม่ใช่แบบที่ฝันถึง
ในห้องแต่งตัวของโรงแรมหรูบรรดาสาวกำลังนั่งคุยกันอย่างออกรสเพราะนี่เป็นการรวมตัวกันในงานแต่งงานของเพื่อนคนสุดท้ายในกลุ่ม“เจ้าบ่าวของพิมพ์หล่อมาก”“นั่นสิ ทั้งหล่อทั้งน่ากิน” “ให้มันน้อยๆ หน่อยยัยฝ้ายนั่นสามีเพื่อนนะ” “ก็มันจริงนี่คุณตรัยหล่อระเบิดไปเลยหุ่นก็ดีกล้ามก็แน่น” “รู้ได้ยังไงว่ากล้ามเขาแน่น” “เดาเอานะสิ ว่าแต่กล้ามแน่นจริงไหมพิมพ์” “อือ” เจ้าสาวพยักหน้าขณะที่ช่างกำลังทำผมเพื่องานฉลองในตอนเย็นหลังจากที่งานเช้าจัดที่บ้านไปแล้ว“หมิวสงสัยอย่างหนึ่ง” “สงสัยอะไร” “ก็ยัยพิมพ์เคยบอกว่าชายในฝันของเธอต้องขาวตี๋ แต่คุณตรัยหล่อเข้มเลยนะคนละทางกันเลย เขามีอะไรดีพิมพ์ถึงเปลี่ยนใจมาชอบเขาได้ล่ะ” “ก็ตรัยเขาน่ารักนิสัยดี” “แค่นี้แน่นะพิมพ์” “อือ” “พิมพ์ พวกเราคนกันเองทั้งนั้น” เพื่อนคนหนึ่งรีบพูดเมื่อช่างแต่งหน้าเดินออกจากห้อง “จะพูดอะไรเหรอกานต์” “กานต์กับคนอื่นก็แค่อยากรู้ว่าเรื่องบนเตียงเขาโอเคไหม” “กานต์ถามตรงใจพวกเราที่สุด ตอบมาเถอะพิมพ์คนเองทั้งนั้
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 28 ตักตวง nc
“ผมชอบผิวพิมพ์ที่สุดทั้งนุ่มทั้งหอม”เสียงทุ้มกระซิบก่อนจะกดจมูกลงบนต้นคอขาวเปียกชื้นเพื่อสูดดมกลิ่นกายของคนรักมือใหญ่ลูบไล้สัมผัสไปตามผิวเนียนนุ่ม“ตรัยไหนว่าจะอาบน้ำ”“ก็กำลังอาบนี่ไงล่ะ” เขากดสบู่ใส่มือก่อนถูไปบนผิวกายของหญิงสาวอย่างเบามือ ถูไปทุกสัดส่วนก่อนจะเปิดน้ำไล่ฟองออกจนหมด“เสร็จแล้วใช่ไหม”“เพิ่งเริ่มจะเสร็จได้ยังไงล่ะที่รัก”“ตรัย...”เธอครางแผ่วเบาเมื่อความร้อนมันโลมเลียไปทั่วทุกจุดที่ฝ่ามือใหญ่เลื่อนผ่านเมื่อหันหน้ามามองตรัยคุณก็จูบลงบนเรียวปากอิ่มอย่างดูดดื่มร้อนแรงราวกับจะกระชากวิญญาณของเธอให้ออกจากร่าง ทุกสัมผัสที่ชายหนุ่มแสดงออกทำให้เธอรับรู้ได้ว่าเขากำลังมีความต้องการ ฝ่ามือร้อนเคล้นคลึงไปทั่วทรวงอกอวบก่อนละไล่ไปยังหน้าท้องต่ำไปเรื่อยๆพิมพ์พันดาวรู้สึกถึงความแข็งร้อนที่กำลังขยายเหยียดดุนดันบั้นท้ายจนเธอรู้สึกร้อนราวกับไฟที่กำลังแผดเผา ขณะที่ปากก็ยังคงจูบแลกลิ้นกันอย่างหิวกระหาย แล้วผละออกจากกันเล็กน้อยเพื่อสูดอากาศเข้าปอด นัยน์ตาสบประสานสื่ออารมณ์และความต้องการที่ปิดไม่มิด “อาบให้ผมบ้างได้ไหม”“ทำไมไม่อาบเอง”“อยากให้เมียอาบให้”ตรัยคุณจับไหล่มนให้พลิกห
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 27 เปลี่ยนไป
ตรัยคุณจัดการธุระทุกอย่างเสร็จก่อนเวลาเขาจึงรีบเปลี่ยนเที่ยวบินให้เร็วขึ้นและโชคดีที่ได้ตั๋วเที่ยวสุดท้าย พอมาถึงกรุงเทพก็รีบเรียกรถไปยังโรงแรมที่พิมพ์พันดาวพักอยู่ด้วยความคิดถึงพิมพ์พันดาวบอกเขาว่าเย็นนี้หลังจากประชุมเสร็จแล้วเธอกับเพื่อนสมัยเรียนเภสัชจะพากันไปนั่งดื่มที่บาร์บนดาดฟ้าของโรงแรมที่พักอยู่ตรัยคุณขอกุญแจที่ฟร้อนท์แล้วเอากระเป๋าไปเก็บจากนั้นก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจึงรีบตามเธอไปบนดาดฟ้าของโรงแรมหรูเปิดไฟสลัวๆ แต่ชายหนุ่มก็มองเห็นในทันทีว่าคนรักของตนอยู่ที่ไหนเขาเห็นเธอกำลังสนุกสนานกับเพื่อนๆ จึงไม่ได้เข้าไปทักเพราะอยากให้เธอได้ใช้เวลาอย่างเต็มที่ ตรัยคุณรอจนกระทั่งเที่ยงคืนเมื่อเพื่อนของเธอกำลังจะเตรียมตัวกลับเขาจึงรีบเข้าไปหา“พิมพ์”“อ้าวตรัยมาตั้งแต่ตอนไหน”“ผมมาตั้งแต่สี่ทุ่ม”“แล้วทำไมไม่เข้ามาทักล่ะ”“ผมเห็นพิมพ์กำลังสนุกก็เลยไม่อยากจะกวน”พิมพ์พันดาวแนะนำตรัยคุณให้กับเพื่อนเพื่อนรู้จักจากนั้นทุกคนก็ขอแยกย้ายกันกลับเพราะมีเที่ยวบินกันแต่เช้าส่วนพิมพ์พันดาวนั้นยังจะค้างอยู่ที่นี่อีกสองคืน“ตรัยดื่มอะไรหน่อยไหม”“ไม่เป็นไรผมดื่มมาเยอะแล้ว พิมพ์ล่ะจะดื่มต่ออีกหรือเปล่
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 26 จำเป็นต้องห่างกัน
ความสุขที่ได้อยู่ใกล้ชิดกันในแต่ละวันผ่านไปอย่างมีความหมายอีกสองเดือนข้างหน้าก็จะถึงวันแต่งงานของทั้งสองคนแล้ว แต่โอกาสได้อยู่ใกล้ชิดกันกลับลดน้อยลงเพราะบ้านของพิมพ์พันดาวกำลังรีโนเวจหญิงสาวจึงย้ายไปอยู่ที่บ้านหลังใหญ่ซึ่งห้องนอนของเธออยู่ติดกับห้องของพลอยมน“พี่พิมพ์จัดของจะไปไหนเหรอคะ” พลอยมนถามว่าที่น้าสะใภ้เมื่อเห็นว่าเธอกำลังเก็บของใช้ที่จำเป็นและเสื้อผ้าบางส่วนลงกระเป๋า“พี่ต้องไปอบรมที่กรุงเทพค่ะ น้องพลอยอยากได้อะไรไหมคะเดี๋ยวพี่พิมพ์ซื้อมาฝาก”“ไม่ดีกว่าค่ะ แม่บอกว่าของที่พลอยชอบที่ญี่ปุ่นมีให้เลือกเยอะเลยค่ะ”“น้องพลอยจะเดินทางเมื่อไหร่ล่ะคะ” พิมพ์พันดาวถามเด็กสาวที่เปลี่ยนใจจะย้ายไปอยู่กับมารดา“หลังงานแต่งน้าตรัยค่ะ”“พี่พิมพ์คงคิดถึงน้อยพลอยมากๆ”“พลอยก็คงคิดถึงพี่พิมพ์กับน้าตรัยมาก พี่พิมพ์กับน้าตรัยจะไปเยี่ยมพลอยไหมคะ”“ไปสิคะ น้าตรัยของน้องพลอยบอกว่าจะพาพี่พิมพ์ไปหาน้องพลอยบ่อยๆ”“ได้เลยค่ะพลอยจะรีบฝึกภาษาให้เก่งแล้วจะพาพี่พิมพ์กับน้าตรัยเที่ยวเอง”“ดีเลยเพราะพี่พิมพ์พูดภาษาญี่ปุ่นไม่ได้สักนิด”“ใช้แอปแปลภาษาสิคะ พลอยก็ใช้เวลาคุยกับลุงโทชิ”“อีกหน่อยน้องพลอยคงจะเก่งมากข
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 25 มาทางไหนก็กลับทางนั้น
“เจ็บมากมั้ย” ตรัยคุณล้มตัวนอนข้างเธอแล้วกระซิบถามพิมพ์พันดาวอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี ไม่รู้จะตอบเขายังไงเพราะบทรักเร่าร้อนเมื่อครู่ทำเอาเธอหลงลืมตัวไปจนหมดสิ้น รู้เพียงอย่างเดียวว่าตัวเองต้องการเขามากแค่ไหน ร้องขอเขาอย่างไร้ยางอาย“ผมขอโทษ ผมไม่อยากให้คุณเจ็บเลยแม้แต่นิดเดียว”“แต่พิมพ์ก็เจ็บ” หญิงสาวเถียงเพราะตนเองรู้สึกเจ็บมาจริงๆ“เจ็บแล้วมีความสุขไหม”“เรื่องแบบนี้ต้องถามด้วยเหรอ”“ก็อยากรู้ว่าที่ทำให้ถูกใจหรือเปล่า ครั้งหน้าจะได้ปรับปรุงตัวไง” เขาหัวเราะร่วนเมื่อเธออายจนหน้าแดง“ดึกแล้วนอนเถอะ”“ตรัยกอดแน่นแบบนี้จะนอนได้ยังไง”“ไม่แน่นเลยแบบนี้กำลังสบายถ้าไม่ยอมหลับผมไม่รู้นะว่าจะมีต่ออีกรอบไหม”“มันจะเกินไปแล้วนะ”“เกินไปที่ไหน พิมพ์น่ารักออกอย่างนี้ผมไม่อยากพอเลย”“หื่นกามแบบนี้ใครจะไปทนไหว”“ทนไม่ไหวก็ไม่ต้องทนแค่นอนนิ่งๆ”“อย่านะตรัย พิมพ์ไม่มีแรงแล้ว”“ผมรักพิมพ์นะ คืนนี้ผมมีความสุขมากที่สุด” เขากระซิบเบาๆ แล้วกระชับร่างเปลือยเปล่าของเธอเขามากอดอย่างหวงแหน พิมพ์พันดาวซุกหน้าเข้าหาแผงอกกว้าง รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเธออยากอยู่ในอ้อมกอดแบบนี้ไปนานๆ“พิมพ์ก็รักตรัยนะ”เที่ย
