เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 9 เป็นคนแบบไหนกันแน่นะ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-24 21:55:07พิมพ์พันดาวมองชายหนุ่มที่กำลังผัดอะไรสักอย่างด้วยความทะมัดทะแมงอยู่ในห้องครัว
“รอแป๊บหนึ่งนะน้องพลอยเหลือแค่ผัดบล็อคเคอรี่อีกอย่างก็เสร็จแล้ว น้องพลอยส่งจากให้น้าหน่อน” ตรัยคุณพูดโดยไม่ได้หันมามองก่อนจะหยิบจานไปใส่ผัดที่สุกพอดี
“น่ากินจังค่ะ”
“อ้าว พิมพ์เหรอผมขอโทษทีผมนึกว่าน้องพลอย”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“น้าตรัยคะทำไม่วันนี้มีกับข้าวหลายอย่างจัง” พลอยมนมองกับข้าวบนที่มีแต่ของโปรดของตนเองก็ถามขึ้น
“ก็น้องพลอยเสียเลือดต้องบำรุงเยอะๆ น้าทำตับทอดกระเทียมพริกไทยของโปรดให้หนูด้วยนะ”
“ขอบคุณค่ะ กับข้าวฝีมือน้าตรัยอร่อยที่สุดเลยนะคะพี่พิมพ์”
“เชิญตามสบายนะครับ ผมทำกับข้าวไม่ค่อยเผ็ดมากเท่าไหร่ไม่รู้จะถูกปากคุณไหม”
“พิมพ์ไม่ค่อยชอบกินเผ็ดค่ะ”
“ดีจังค่ะ น้องพลอยจะได้มีเพื่อนกินกับข้าวไม่เผ็ด” เด็กสาวตักอาหารฝีมือน้าชายเข้าปากแล้วเคี้ยวด้วยความเอร็ดอร่อย
“น้องพลอยกินช้าๆ สิเดี๋ยวก็ได้ติดคอกันพอดี”
“ก็พลอยหิวนี่คะ เขาว่าตอนเป็นเมนส์จะหิวมากกว่าปกติใช่ไหมคะพี่พิมพ์”
“ก็ประมาณนั้นแหละคะ”
“ก็น้าไม่เคยเป็นเมนส์ก็เลยไม่รู้ แล้วน้องพลอยอยากกินอะไรเพิ่มไหม”
“ไม่แล้วค่ะแค่นี้ก็เยอะแล้วค่ะ”
พิมพ์พันดาวทานอาหารจนอิ่มก็อาสาจะเป็นคนล้างจานแต่ตรัยคุณก็ไม่ยอมให้เธอล้างหญิงสาวจะนั่งคุยกับพลอยมนต่ออีกนิดก่อนจะขอตัวกลับบ้านและรอเวลาที่ช่างจะเข้ามทำงาน
พอถึงเวลาลาที่นัดไว้คนงานและหัวหน้าก็มาที่หน้าบ้านพร้อมกับตรัยคุณ ชายหนุ่มให้หัวหน้าคนงานแนะนำตัวเองและลูกน้องอีกสี่คนกับพิมพ์พันดาวได้รู้จักครบทุกคนเพราะจากนี้พวกเขาจะต้องเข้าออกบ้านของเธออีกอย่างต่ำก็น่าจะเป็นสองสัปดาห์
เมื่อรู้จักกับเจ้าของร้านยาที่กำลังจะสร้างหัวหน้าคนงานก็คุยกับตรัยคุณเรื่องรายละเอียดต่างๆ อีกครั้งก่อนจะเริ่มทำงาน พิมพ์พันดาวมองท่าทางจริงจังของตรัยคุณเวลาที่เขาคุยงานก็ทำให้นึกไปถึงวันที่เจอเข้าที่งานวัดซึ่งวันนั้นเขาดูขี้เล่นผิดกับตอนนี้มาก อีกทั้งวเลาที่เขาทำกับข้าวและอยู่กับหลานสาวก็ท่าทางอ่อนโยนจนเธอไม่รู้เลยว่าแบบไหนคือตัวตนที่แท้จริงของชายคนนี้กันแน่
หญิงสาวยืนฟังที่เขาคุยกับหัวหน้าช่างซึ่งบางครั้งเขาก็หันมาถามความเห็นของเธอ พิมพ์พันดาวฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างแต่พอตรัยคุณธอธิบายเธอก็พอจะมองภาพรวมทั้งหมดออกและเธอก็เพิ่งรู้ว่าคนที่ออกแบบร้านก็คือตรับตคุณ
เมื่อคุยเสร็จหัวหน้าช่างก็ขอตัวไปสั่งงานลูกน้องส่วนเจ้าของร้านก็ยังยืนอยู่กับตรัยคุณอย่างเดิม
“คุณไปเอาลังน้ำแข็งมาจากไหนเหรอ” หญิงสาวถามแล้วชี้ไปยังลังน้ำแข็งสีส้มที่วางอยู่ข้างรั้วซึ่งตอนนี้มีโต๊ะตัวเล็กกับเครื่องดื่มชูกำลังและน้ำอัดลมรวมถึงแก้วพลาสติกวางรวมกันอยู่
“ก็ที่ร้านขายของตรงหัวมุม เขามีลังให้ยืมแล้วจะเอาน้ำแข็งมาส่งทุกวัน”
“คุณจ่ายไปเท่าไหร่เดี๋ยวฉันโอนคืนให้ค่ะ”
“เขายังไม่เก็บเงินหรอกครับรอจบงานแล้วจะคิดทีเดียวพวกเครื่องดื่มที่เอามาถ้ากินไม่หมดเอาก็ไม่คิดเงิน”
“มีแบบนี้ด้วยเหรอคะ เขาไม่กลัวเราโกงเหรอ”
“ไม่หรอกครับปกติถ้าเป็นคนอื่นก็จะต้องจ่ายค่ามัดจำถึงแต่นี่เป็นร้านของลูกศิษย์พ่อคุณเขาเลยให้เราเอามาก่อน”
“ค่ะ แต่ก็ขอบคุณนะคะที่จัดการทุกอย่างให้ แล้วระหว่างที่เขาทำงานฉันต้องมาดูไหม”
“ไม่ครับ ผมคุยกับหัวหน้าช่างแล้วถ้าเขาจะเอาอะไรหรือถามอะไรเขาจะมาถามที่ผมก่อน ถ้าผมตัดสินใจไม่ได้ผมจะโทรหาพิมพ์เอง คุณเอาเบอร์โทรคุณให้ผมนะขอไลน์ด้วยก็ดีเพราะอาจต้องส่งรูปบ้าง” ตรัยคุณส่งโทรศัพท์ของตนให้เธอกดเพิ่มเบอร์โทรศัพท์และแอดไลน์ ซึ่งตรัยคุณแค่หาข้ออ้างขอเบอร์ของพิมพ์พันดาวเธอเท่านั้นเพราะเรื่องงานคงไม่มีอะไรต้องติดต่อเพราะเขาคิดว่าทุกอย่างคงเป้นไปตามที่ได้คุยกันไว้ตังแต่แรกแล้ว
“เรียบร้อยค่ะ แล้วอาหารกลางวันล่ะคะพิมพ์ต้องเตรียมให้คนงานด้วยไหม”
“ไม่ต้องหรอกครับเขาจะหาทานกันเอง คุณเข้าบ้านเถอะ ช่วงแรกแบบนี้ยังไม่มีอะไรต้องดูมาก เดี๋ยวผมจะไปส่งน้องพลอยเรียนพิเศษขากลับจะแวะมาดูให้” ตรัยคุณอยากจะชวนเธอไปส่งหลายสาวด้วยกันเพราะอยากจะคุยกับเธอมากขึ้นแต่อีกใจก็คิดว่ามันยังเร็วไปและกลัวเธอจะรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่
“ค่ะ” พิมพ์พันดาวพยักหน้าเขาใจก่อนจะเดินกลับยังบ้านของตนเองที่อยู่ด้านในและปิดปตระตูลงกลอนอย่างแน่นหนาเพราะคนงานที่มาทำนั้นมีแต่ผู้ชายทั้งนั้น
ปกติแล้วที่บ้านจะจะมีเด็กชื่อแป้งที่เธอจ้างให้มาช่วยงานบ้าน ซักซักผ้ารีดผ้าและทำความสะอาดบ้านแต่ก็จะมีวันหยุดให้คือวันอาทิตย์แต่บังเอิญว่าเสาร์นี้บิดของฌะอไม่อยู่พิมพ์ดาวก็เลยให้แป้งหยุดทั้งเสาร์และอาทิตย์เพราะอยากจะอยู่แบบเงียบๆ คนเดียว
หญิงสาวนั่งดูรายการยาและอุปกรณ์ที่จำเป็นจะต้องมีในร้านก่อนจะรวบรวมเป็นไฟล์เดียวกันแล้วส่งเข้าแทปเล็ตเพื่อง่ายต่อการเปิดดู ระยะเวลาก่อสร้างที่บิดาทำสัญญาไว้คือทุกอย่างจะต้องเสร็จถายในเวล 20 วันและเธอมีเวลาตกแต่งร้านรวมถึงเอาของมาลงอีก 10 วันเนื่องจากบิดาของเธอให้หลวงพ่อที่วัดดูฤกษ์ดีสำหรับวันเปิดร้านมาแล้ว
เธอนั่งทำงานจนใกล้จะถึงเวลาอาหารกลางวันพิมพ์พันดาวคิดว่าจะไปอุดหนุนร้านอาหารตามสั่งที่อยู่ถัดจากนี้ไม่ไกลเพราะบิดาบอกว่าให้เธอหัดมีมนุษยสัมพันธ์กับคนอื่นบ้างซึ่งเธอก็เห็นด้วยกับท่านเพราะถ้าเปิดร้านแล้วเธอก็อยากใคนรู้จักใกขึ้น
แต่ยังไม่ทันออกไปอย่างที่คิดไว้ตรัยคุณก็โทรศัพท์เข้ามาเสียก่อน หญิงสาวรับกดรัยสายและเดินออกมาหน้าบ้านเพราะคิดว่าเขาโทรมาถามเรื่องงาน
“ฮัลโหลพิมพ์ กินข้าวกลางวันหรือยัง” ปลายสายถามเสียงดังดังแข่งกับเสียงแม่ค้าที่กำลังรับออเดอร์ของคนก่อนหน้า
“ยังค่ะ”
“ดีเลยอย่าเพิ่งกินอะไรนะตอนนี้ผมอยู่ร้านราดหน้าในตลาดว่าจะซื้อไปเผื่อคุณด้วยแต่ไม่รู้ว่าคุณชอบกินแบบไหน”
“อย่าเลยค่ะฉันเกรงใจ”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกน่าเร็วๆ รีบบอกมาว่าจะเอาแบบไหนเส้นอะไร”
“หมี่ขาวราดหน้าหมูหมักค่ะ” พิมพ์พันดาวรีบตอบเพราะเธอได้ยินเสียงแม่ค้าถามเขาว่าจะเอาอะไรบ้าง
“รอไม่ถึง 15 นาทีนะ” เขาบอกก่อนจะวางสาย
หญิงสาวเดินเข้าครัวจากนั้นก็เอาฝรั่งที่อยู่ในตู้เย็นออกมาล้างก่อนจะเฉาะเป็นชิ้นใส่จานเพราะคิดว่าจะชวนตรัยคุณทานด้วยเนื่องจากเมื่อเช้าเธอไปทานที่บ้านของเขามาแล้ว
บทล่าสุด
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 30 ผิดสัญญา nc (ตอนจบ)
ตรัยคุณอาบน้ำเสร็จแล้วแต่พิมพ์พันดาวยังไม่ออกมาจากห้องน้ำชายหนุ่มเลยเดินเข้ามาตามในห้องแต่งตัวซึ่งหญิงสาวกำลังยืนเลือกชุดนอนที่เพื่อนซื้อมาให้แต่ยังเลือกไม่ได้ว่าจะสวมสีไหน เขาเดินเข้ามากอดเธอจากทางด้านหลัง “ตรัยช่วยพิมพ์เลือกหน่อยได้ไหมว่าใส่สีไหนดี” เธอส่งชุดนอนผ้าลูกไม้ตัวบางสีดำกับสีแดงเพลิงให้คนรักช่วยเลือก “เซ็กซี่ทั้งสองตัว แต่คืนนี้อย่าเพิ่งใส่เลยนะ” “ทำไมล่ะ” “พิมพ์จ๋าแกล้งตรัยอยู่ใช่ไหม ตรัยไม่ได้นอนกับพิมพ์มาเกือบเดือนแล้วนะตรัยจะบ้าตายอยู่แล้ว พิมพ์พันดาวยังไม่ทันจะพูดอะไรเรียวปากก็ถูกประกบจูบลงมาเสียก่อนตรัยคุณสอดปลายลิ้นกวาดต้อนความหอมหวานนาทีนี้เขาแทบอยากจะกลืนกินเธอลงไปทั้งตัว มือข้างหนึ่งกระตุกปมผ้าเช็ดตัวออกจนหลุด“ไม่ใส่อะไรแบบนี้สวยที่สุด”ปากชมขณะที่ตาคมมองกายขาวเนียนอย่างหื่นกระหายก่อนจะอุ้มเธอมายังที่นอนกว้างซึ่งโรยด้วยกลีบกุหลาบสีหวานอยู่เต็มไปหมด มือร้อนลูบไล้ไปตามผิวเนียนนุ่มอย่างหลงใหล เลือดในกายสูบฉีดมารวมกันที่กลางแก่นกายอย่างห้ามไม่อยู่ ปลายนิ้วสัมผัสหยอกเย้ากับทรวงอกอิ่มจนส่วนยอดแข็งชูชันพิมพ์พ
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 29 ไม่ใช่แบบที่ฝันถึง
ในห้องแต่งตัวของโรงแรมหรูบรรดาสาวกำลังนั่งคุยกันอย่างออกรสเพราะนี่เป็นการรวมตัวกันในงานแต่งงานของเพื่อนคนสุดท้ายในกลุ่ม“เจ้าบ่าวของพิมพ์หล่อมาก”“นั่นสิ ทั้งหล่อทั้งน่ากิน” “ให้มันน้อยๆ หน่อยยัยฝ้ายนั่นสามีเพื่อนนะ” “ก็มันจริงนี่คุณตรัยหล่อระเบิดไปเลยหุ่นก็ดีกล้ามก็แน่น” “รู้ได้ยังไงว่ากล้ามเขาแน่น” “เดาเอานะสิ ว่าแต่กล้ามแน่นจริงไหมพิมพ์” “อือ” เจ้าสาวพยักหน้าขณะที่ช่างกำลังทำผมเพื่องานฉลองในตอนเย็นหลังจากที่งานเช้าจัดที่บ้านไปแล้ว“หมิวสงสัยอย่างหนึ่ง” “สงสัยอะไร” “ก็ยัยพิมพ์เคยบอกว่าชายในฝันของเธอต้องขาวตี๋ แต่คุณตรัยหล่อเข้มเลยนะคนละทางกันเลย เขามีอะไรดีพิมพ์ถึงเปลี่ยนใจมาชอบเขาได้ล่ะ” “ก็ตรัยเขาน่ารักนิสัยดี” “แค่นี้แน่นะพิมพ์” “อือ” “พิมพ์ พวกเราคนกันเองทั้งนั้น” เพื่อนคนหนึ่งรีบพูดเมื่อช่างแต่งหน้าเดินออกจากห้อง “จะพูดอะไรเหรอกานต์” “กานต์กับคนอื่นก็แค่อยากรู้ว่าเรื่องบนเตียงเขาโอเคไหม” “กานต์ถามตรงใจพวกเราที่สุด ตอบมาเถอะพิมพ์คนเองทั้งนั้
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 28 ตักตวง nc
“ผมชอบผิวพิมพ์ที่สุดทั้งนุ่มทั้งหอม”เสียงทุ้มกระซิบก่อนจะกดจมูกลงบนต้นคอขาวเปียกชื้นเพื่อสูดดมกลิ่นกายของคนรักมือใหญ่ลูบไล้สัมผัสไปตามผิวเนียนนุ่ม“ตรัยไหนว่าจะอาบน้ำ”“ก็กำลังอาบนี่ไงล่ะ” เขากดสบู่ใส่มือก่อนถูไปบนผิวกายของหญิงสาวอย่างเบามือ ถูไปทุกสัดส่วนก่อนจะเปิดน้ำไล่ฟองออกจนหมด“เสร็จแล้วใช่ไหม”“เพิ่งเริ่มจะเสร็จได้ยังไงล่ะที่รัก”“ตรัย...”เธอครางแผ่วเบาเมื่อความร้อนมันโลมเลียไปทั่วทุกจุดที่ฝ่ามือใหญ่เลื่อนผ่านเมื่อหันหน้ามามองตรัยคุณก็จูบลงบนเรียวปากอิ่มอย่างดูดดื่มร้อนแรงราวกับจะกระชากวิญญาณของเธอให้ออกจากร่าง ทุกสัมผัสที่ชายหนุ่มแสดงออกทำให้เธอรับรู้ได้ว่าเขากำลังมีความต้องการ ฝ่ามือร้อนเคล้นคลึงไปทั่วทรวงอกอวบก่อนละไล่ไปยังหน้าท้องต่ำไปเรื่อยๆพิมพ์พันดาวรู้สึกถึงความแข็งร้อนที่กำลังขยายเหยียดดุนดันบั้นท้ายจนเธอรู้สึกร้อนราวกับไฟที่กำลังแผดเผา ขณะที่ปากก็ยังคงจูบแลกลิ้นกันอย่างหิวกระหาย แล้วผละออกจากกันเล็กน้อยเพื่อสูดอากาศเข้าปอด นัยน์ตาสบประสานสื่ออารมณ์และความต้องการที่ปิดไม่มิด “อาบให้ผมบ้างได้ไหม”“ทำไมไม่อาบเอง”“อยากให้เมียอาบให้”ตรัยคุณจับไหล่มนให้พลิกห
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 27 เปลี่ยนไป
ตรัยคุณจัดการธุระทุกอย่างเสร็จก่อนเวลาเขาจึงรีบเปลี่ยนเที่ยวบินให้เร็วขึ้นและโชคดีที่ได้ตั๋วเที่ยวสุดท้าย พอมาถึงกรุงเทพก็รีบเรียกรถไปยังโรงแรมที่พิมพ์พันดาวพักอยู่ด้วยความคิดถึงพิมพ์พันดาวบอกเขาว่าเย็นนี้หลังจากประชุมเสร็จแล้วเธอกับเพื่อนสมัยเรียนเภสัชจะพากันไปนั่งดื่มที่บาร์บนดาดฟ้าของโรงแรมที่พักอยู่ตรัยคุณขอกุญแจที่ฟร้อนท์แล้วเอากระเป๋าไปเก็บจากนั้นก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจึงรีบตามเธอไปบนดาดฟ้าของโรงแรมหรูเปิดไฟสลัวๆ แต่ชายหนุ่มก็มองเห็นในทันทีว่าคนรักของตนอยู่ที่ไหนเขาเห็นเธอกำลังสนุกสนานกับเพื่อนๆ จึงไม่ได้เข้าไปทักเพราะอยากให้เธอได้ใช้เวลาอย่างเต็มที่ ตรัยคุณรอจนกระทั่งเที่ยงคืนเมื่อเพื่อนของเธอกำลังจะเตรียมตัวกลับเขาจึงรีบเข้าไปหา“พิมพ์”“อ้าวตรัยมาตั้งแต่ตอนไหน”“ผมมาตั้งแต่สี่ทุ่ม”“แล้วทำไมไม่เข้ามาทักล่ะ”“ผมเห็นพิมพ์กำลังสนุกก็เลยไม่อยากจะกวน”พิมพ์พันดาวแนะนำตรัยคุณให้กับเพื่อนเพื่อนรู้จักจากนั้นทุกคนก็ขอแยกย้ายกันกลับเพราะมีเที่ยวบินกันแต่เช้าส่วนพิมพ์พันดาวนั้นยังจะค้างอยู่ที่นี่อีกสองคืน“ตรัยดื่มอะไรหน่อยไหม”“ไม่เป็นไรผมดื่มมาเยอะแล้ว พิมพ์ล่ะจะดื่มต่ออีกหรือเปล่
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 26 จำเป็นต้องห่างกัน
ความสุขที่ได้อยู่ใกล้ชิดกันในแต่ละวันผ่านไปอย่างมีความหมายอีกสองเดือนข้างหน้าก็จะถึงวันแต่งงานของทั้งสองคนแล้ว แต่โอกาสได้อยู่ใกล้ชิดกันกลับลดน้อยลงเพราะบ้านของพิมพ์พันดาวกำลังรีโนเวจหญิงสาวจึงย้ายไปอยู่ที่บ้านหลังใหญ่ซึ่งห้องนอนของเธออยู่ติดกับห้องของพลอยมน“พี่พิมพ์จัดของจะไปไหนเหรอคะ” พลอยมนถามว่าที่น้าสะใภ้เมื่อเห็นว่าเธอกำลังเก็บของใช้ที่จำเป็นและเสื้อผ้าบางส่วนลงกระเป๋า“พี่ต้องไปอบรมที่กรุงเทพค่ะ น้องพลอยอยากได้อะไรไหมคะเดี๋ยวพี่พิมพ์ซื้อมาฝาก”“ไม่ดีกว่าค่ะ แม่บอกว่าของที่พลอยชอบที่ญี่ปุ่นมีให้เลือกเยอะเลยค่ะ”“น้องพลอยจะเดินทางเมื่อไหร่ล่ะคะ” พิมพ์พันดาวถามเด็กสาวที่เปลี่ยนใจจะย้ายไปอยู่กับมารดา“หลังงานแต่งน้าตรัยค่ะ”“พี่พิมพ์คงคิดถึงน้อยพลอยมากๆ”“พลอยก็คงคิดถึงพี่พิมพ์กับน้าตรัยมาก พี่พิมพ์กับน้าตรัยจะไปเยี่ยมพลอยไหมคะ”“ไปสิคะ น้าตรัยของน้องพลอยบอกว่าจะพาพี่พิมพ์ไปหาน้องพลอยบ่อยๆ”“ได้เลยค่ะพลอยจะรีบฝึกภาษาให้เก่งแล้วจะพาพี่พิมพ์กับน้าตรัยเที่ยวเอง”“ดีเลยเพราะพี่พิมพ์พูดภาษาญี่ปุ่นไม่ได้สักนิด”“ใช้แอปแปลภาษาสิคะ พลอยก็ใช้เวลาคุยกับลุงโทชิ”“อีกหน่อยน้องพลอยคงจะเก่งมากข
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 25 มาทางไหนก็กลับทางนั้น
“เจ็บมากมั้ย” ตรัยคุณล้มตัวนอนข้างเธอแล้วกระซิบถามพิมพ์พันดาวอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี ไม่รู้จะตอบเขายังไงเพราะบทรักเร่าร้อนเมื่อครู่ทำเอาเธอหลงลืมตัวไปจนหมดสิ้น รู้เพียงอย่างเดียวว่าตัวเองต้องการเขามากแค่ไหน ร้องขอเขาอย่างไร้ยางอาย“ผมขอโทษ ผมไม่อยากให้คุณเจ็บเลยแม้แต่นิดเดียว”“แต่พิมพ์ก็เจ็บ” หญิงสาวเถียงเพราะตนเองรู้สึกเจ็บมาจริงๆ“เจ็บแล้วมีความสุขไหม”“เรื่องแบบนี้ต้องถามด้วยเหรอ”“ก็อยากรู้ว่าที่ทำให้ถูกใจหรือเปล่า ครั้งหน้าจะได้ปรับปรุงตัวไง” เขาหัวเราะร่วนเมื่อเธออายจนหน้าแดง“ดึกแล้วนอนเถอะ”“ตรัยกอดแน่นแบบนี้จะนอนได้ยังไง”“ไม่แน่นเลยแบบนี้กำลังสบายถ้าไม่ยอมหลับผมไม่รู้นะว่าจะมีต่ออีกรอบไหม”“มันจะเกินไปแล้วนะ”“เกินไปที่ไหน พิมพ์น่ารักออกอย่างนี้ผมไม่อยากพอเลย”“หื่นกามแบบนี้ใครจะไปทนไหว”“ทนไม่ไหวก็ไม่ต้องทนแค่นอนนิ่งๆ”“อย่านะตรัย พิมพ์ไม่มีแรงแล้ว”“ผมรักพิมพ์นะ คืนนี้ผมมีความสุขมากที่สุด” เขากระซิบเบาๆ แล้วกระชับร่างเปลือยเปล่าของเธอเขามากอดอย่างหวงแหน พิมพ์พันดาวซุกหน้าเข้าหาแผงอกกว้าง รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเธออยากอยู่ในอ้อมกอดแบบนี้ไปนานๆ“พิมพ์ก็รักตรัยนะ”เที่ย
บางทีคุณอาจจะชอบ
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
น้ำหมึกหิมะ96.0K viewsวิศวะลวงรักร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์13.7K viewsชายายอดเสน่หา
อักษรามณี17.0K viewsเกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ
อี้เสี่ยวเหวิน36.3K viewsมายาร้ายมาเฟีย / Evil
Windlinea458 viewsหวนคืนสยบรักสามีผู้ใจร้าย
OPUNTIA(โอพันเธีย)1.1K viewsพ่ายรักน้องสาวเพื่อน
พิงค์ภา32 viewsแพ้รักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่)
พลอยแพรวา2.1K views
