บทที่ 7 ว่าที่สวามี (1/2)

"เสด็จพ่อ เป็นเช่นไรบ้างพ่ะย่ะค่ะ ยามนี้ปิงเอ๋อร์อยู่ที่ใด" ตู้เหยียนเฟิงร้อนใจ เช้านี้ไม่พบฉงเสว่ปิงที่ตำหนักทว่ากลับมีม้าเร็วของชินอ๋องมาเยือนถึงที่ 

ฉงเจิ่งหมินลดสาส์นในมือลง เขาเหลียวมองสีหน้าชายาซึ่งร้อนใจไม่ต่างกัน จากนั้นจึงถอนหายใจด้วยความปลดปลง "ปิงเอ๋อร์ช่างซุกซนนัก นางอยู่กับชินอ๋อง เกรงว่านางคงอยากเที่ยวเล่นนอกราชวัง จึงรั้งอยู่ด้านนอกสักสองสามวัน ไม่นานจะพาปิงเอ๋อร์กลับ" 

"หา...เสด็จพ่อ ปิงเอ๋อร์เป็นสตรี จะอยู่กับบุรุษแปลกหน้าได้อย่างไร ข้าจะไปตามนางเอง" ตู้เหยียนเฟิงคำนับด้วยความรวดเร็ว พลันหมุนกายตั้งท่าเดินจากไปอย่างเร่งร้อน 

"เหยียนเฟิง ไม่ต้อง" 

ขาสูงยาวซึ่งตั้งท่าเดินจากไปชะงักค้างทันควัน คิ้วเข้มขมวดมุ่น ตู้เหยียนเฟิงหันกลับอีกครา "ทำไมเล่า ข้าเป็นห่วงนาง ไม่รู้ว่าชินอ๋องจะทำอันใดนางหรือไม่ ทั้งสองยังไม่ได้อภิเษกกันนะพ่ะย่ะค่ะ" 

"นางอยากเล่นพิเรนทร์ก็ปล่อยให้ท่านอ๋องอบรมดูสักหน ดูซิจะยังอยากยกเลิกงานอภิเษกหรือไม่" ฉงเจิ่งหมินสะบัดแขนเสื้อสีเข้มปักดิ้นทองพรึบ พลันยอบกายลงนั่งด้วยสีหน้าเคร่งขรึม