จัดการขั้นเด็ดขาด

    ในช่วงหลังพักเที่ยง เมื่อบอมบอมกับบิวกินข้าวเสร็จ เขาทั้งสองจึงมานั่งหน้าซุ้มคณะบริหารธุรกิจ 

           “บิวเรื่องนายกับยูโรเป็นไงบ้าง คืบหน้าไปถึงไหนบอกหน่อยได้ไหม”บอมบอมเอ่ยถาม

           “คืบหน้าอะไรล่ะ บล็อกเราทุกทางในโซเซียล เกลียดอะไรเรานักหนาก็ไม่รู้”บิวถอนหายใจเฮือกใหญ่

           “มันก็แปลกๆน่ะ นายก็ออกจะน่ารัก นิสัยก็ดี บ้านก็รวย เรียนก็เก่ง ยูโรก็น่าจะสนใจนายบ้างนะ อย่างน้อยก็ต้องแคร์ความรู้สึกนาย ไม่น่าจะบล็อกการติดต่อทุกช่องทางหรอก”

           “ที่พูดมาตัวนายหรือเรากันแน่”

           “นายซิ จะเป็นเราได้ไง”

           “เหรอ นั่นนะสิเราก็สงสัยเหมือนกัน เราสองคนก็ออกจะเพอร์เฟค”

           “หรือว่ายูโรมีแฟนอยู่แล้ว”บอมบอมเอ่ยขึ้น

           “ฟงแฟนอะไร วันๆเห็นอยู่แต่กับมิคกี้ ขนาดอยู่กันคนละมหาวิทยาลัยนะ”

           “หรือว่ายูโรแอบชอบมิคกี้”บอมบอมแสดงท่าทีตกใจ

           “ไม่ต้องมาตกใจเวอร์ปานนั้น”

           “มันอาจเป็นไปได้นะ มิคกี้หล่ออยู่นะ ยูโรอาจเผลอใจไปรักก็ได้”

           “ไม่จริงหรอก อย่ามาพูดให้ใจคอไม่ดี แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นนายก็ต้องแทรกกลางระหว่างมิคกี้กับยูโรให้ได้ด้วยรู้ไหม”

           “คงยาก เพราะมิคกี้รักสุก้าขนาดนั้น”

           “ไม่เห็นยาก สุก้าหรือจะสู้บอมบอมได้ หรือว่านายจะยอมแพ้แล้ว ถ้าเป็นแบบนั้นไม่น่าใช่บอมบอมน ตัวปลอมหรือเปล่าเนี่ยใครมาอยู่ในร่างนาย”บิวอมยิ้ม

           “บ้า เราก็บอมบอมนี่แหละ”

           “ถ้าเป็นอย่างนั้นนายก็ต้องช่วยเราด้วยนะ”

           “ทำไมต้องช่วย เมื่อมิคกี้มีแฟนเป็นสุก้าก็ห่างยูโรเองนั่นแหละ”

           “ไม่ได้หรอก ยูโรกับมิคกี้สนิทกันนี่ เวลาไปไหนมาไหนด้วยจะได้ไปเป็นคู่ไง เราไม่ค่อยชอบแฝดนั่นหรอก”

           “อือ ก็ได้”สาเหตุที่บอมบอมรับปาก เพราะในปัจจุบันเขาก็กำลังทำอย่างที่บิวขอร้องอยุ่ แต่ที่ทำไปเพราะอยากจะแกล้งและเอาคืนมิคกี้

           “นั่นไหงตายยากจริงมาแล้ว”บิวเอ่ยขึ้น

           “มิคกี้เหรอ”บอมบอมหันหลังไปมองก็ใช่อย่างที่เขาคิดไว้จริงๆ

           มิคกี้กำลังเดินมาหาบอมบอมด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจนัก ด้วยที่มิคกี้คิดไปว่าบอมบอมนั้นอ่อยนิกกี้พี่ชายของเขา

           “บอมบอมเรามีเรื่องจะพูดด้วย”

           “เรื่องอะไร”

           “ก็เรื่องพี่ชายของเราไง นายห้ามมายุ่งกับพี่ชายเราอีกรู้ไหม”

           “เราไปยุ่งอะไร นายอย่าใส่ร้ายเรานะ”บอมบอมเริ่มโมโหซึ่งออกทางเสียงอย่างชัดเจน

           “มีอะไรค่อยๆพูดกันก่อนก็ได้”บิวเอ่ยขึ้น

           “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับบิวแต่มันเกี่ยวกับบอมบอมโดยตรง นายอย่ามาอ่อยพี่ชายเราอีก อ่อยเราคนเดียวยังไม่พอจะเอาทั้งบ้านเลยหรือไง”

           “ใช่ เอาทั้งบ้านเลยแล้วจะทำไมมีปัญหาอะไร”

           “มีแน่”

           “นายจะทำอะไรเรา”

           “อยากรู้ไหมล่ะว่าเราจะทำอะไร อ๋อ ท้าทายแบบนี้แสดงว่าอยากโดนแบบตอนอยู่ในรถใช่ไหม”มิคกี้ยิ้มเยาะ

           “มิคกี้นายไม่ใช่ลูกผู้ชาย”

           “เราจะเป็นลูกผู้ชายกับคนที่น่าเป็นด้วยเท่านั้นแหละอย่างเช่นสุกี้สุก้าหรือบิวเองก็เหอะ แต่สำหรับนายฝันไปเถอะบอมบอมหน้าจืด”

           “มิคกี้นายมัน...”บอมบอมหายใจถี่ขึ้นด้วยความโกรธ แต่ไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี เพราะคำพูดของมิคกี้นั้นเจ็บถึงขั้วหัวใจเลย

           “มันอะไร หรืออยากมันมันกับเราเหรอ”

           “อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย คนอย่างนายอย่าหวังว่าเราจะเล่นด้วย”

           “ไม่อยากเล่นด้วย แต่แล่นไปหาถึงบ้านไม่เจอน้องเอาพี่แทน”

           “ถ้านายว่าเราเป็นแบบนั้น สุกี้สุก้าของก็ไม่ต่างกันหรอก”บอมบอมหัวเราะเสียงดังนิดหน่อย

           “พอได้แล้ว จะเถียงกันทำไม อยากกับใครชนะได้เงินร้อยล้าน”บิวทนฟังสองคนนี่เถียงกันไม่ไหวจริงๆ

           “ก็ได้บิว แต่ฝากบอกเพื่อนายด้วยก็แล้วกัน ห้ามมายุ่งกับพี่ชายของเราอีก ถ้าไม่เชื่อเจอดีแน่อย่าหาว่าเราไม่เตือน”

           “ถ้าคนจริงเขาไม่ฝากคนอื่นบอกหรอก เขาจะบอกซึ่งๆหน้าแบบนี้เขาเรียกว่าคนขี้ขลาด”

           “ไม่เชื่อก็คอยดูก็แล้วกัน”

           “ไม่เชื่อ ไม่ดู ไม่สน ไม่อะไรทั้งนั้น”บอมบอมเชิดหน้าขึ้นยิ่งสร้างความหมั่นไส้แกมิคกี้อย่างมาก

           “มิคกี้”เสียงของสุกี้ตะโกนมาแต่ไกล

           สุกี้กับสุก้ารีบเดินเข้ามาหามิคกี้ทันที โดยเฉพาะสุกี้ทันทีได้เห็นมิคกี้ยืนคุยกับบอมบอม เขาเลยรีบเดินมาเพราะอยากรู้ว่าทั้งสองคุยอะไรกัน

           “มีอะไรเหรอ”มิคกี้ยิ้มให้ทั้งสุกี้และสุก้า

           “เย็นนี้เราไปหาอะไรกินกันไหม”สุกี้เอ่ยขึ้น

           “สุก้าว่าไงจะไปไหนดี”มิคกี้หันมามองสุก้าโดยที่ไม่สนใจสุกี้แม้แต่น้อย

           “นายนี่มันเกินคนจริงๆ อีกคนถามแต่ไม่ตอบเขา ดันอยากได้คำตอบจากคนไม่ถาม นายนี่แปลกพิลึกคนจริงๆ ว่าไหมสุกี้ ถ้าเราเป็นนายแท่บจะเอาหน้ามุดดินหนีแล้ว"

           “บอมบอมอย่าปากดี”สุกี้มองด้วยสายตาจ้องอาฆาต

           “สุกี้ชวนก็ต้องแล้วแต่สุกี้นั่นแหละมิคกี้”สุก้าพูดราบเรียบนิ่มๆ

           “ก็ได้ เดี๋ยวค่อยว่ากันอีกที แต่ตอนนี้ไปจากที่นี่ดีกว่า เหม็นขี้หน้าบางคน”

           มิคกี้จึงมือสุก้าเดินออกห่างจากบอมบอมและบิวทันที โดยมีสุกี้วิ่งตามไปติดๆ บอมบอมมองแล้วอมยิ้มเพราะสะใจที่ทำให้สองพี่น้องขัดใจกัน

           “ร้ายนะบอมบอมเธอมันร้ายจริงๆ”

           “ชมหรือด่า ทีกับเพื่อนนี่กัดเจ็บๆนะ พอคนอื่นมานี่เงียบกริบ”

           “แหม เราพูดไม่เก่ง ด่าไม่เป็นเหมือนอย่างนาย เราถึงต้องนั่งเงียบๆแบบเจียมตัว”

           “ก็เป็นแบบนี้ไง ยูโรถึงไม่ชอบปิดกั้นทุกเส้นทางการติดต่อ”

           “บอมบอมไม่ต้องมาว่าเราเลยนะ ยิ่งคิดยิ่งกลุ้มนายช่วยหาวิธีให้เราหน่อยได้ไหม”

           “ได้ หาใหม่”

           “ไม่เอา ชอบคนนี้ชอบที่สุด เหมือนอย่างนายชอบมิคกี้ไง”

           “ใครว่าเราชอบมิคกี้ พูดๆดีนะ พูดผิดพูดใหม่ได้”

           “มองจากดาวเทียมก็รู้ว่านายชอบมิคกี้ แต่นายยังไม่รู้ใจตัวเองมากกว่า”

           “บิว”บอมบอมเสียงสูง

           “ใครชอบมิคกี้เหรอ”

           ก็อตได้ยินพอดีในระหว่างที่เขาเดินมาหาบอมบอมและบิว ซึ่งเป็นคำที่ได้ยินแล้วรู้สึกจุกในใจพอสมควร แต่เขาก็แสร้งทำเป็นไม่รู้

           “บอมบอมไงพี่ก็อต บอมบอมเขาขอบมิคกี้แต่มิคกี้ไม่ชอบ ดันไปชอบแฝดผู้พี่ซะงั้น”

           “บิวพูดไปเรื่อยแล้วนะ”

           “พี่ว่าบิวไม่ได้พูดไปเรื่อยนะ”ก็อตนั่งลงข้างบอมบอม

           “พี่ก็อต วันนี้เป็นอะไรกันไปหมด”บอมบอมทำหน้ามุ้ยทันที

           “พี่ขอโทษ ไม่ชอบก็ไม่ชอบ”ถึงก็อตจะรู้ว่าบอมบอมปากกับใจไม่ตรงกัน แต่เขาไม่อยากขัดใจน้องรหัสคนนี้

           “ไม่เป็นไรหรอกพี่ก็อตไม่ต้องขอโทษบอมบอมหรอก ว่าแต่พี่ก็อตมีอะไรหรือที่มาหาบอมบอม”

           “ไม่มีอะไรหรอก เห็นนั่งกันอยู่พี่ก็แค่เข้ามาทักทายเท่านั้น”

           ความจริงแล้วที่ก็อตเข้ามาหาบอมบอม เพราะว่าจะชวนไปเลี้ยงต้อนรับน้องรหัส แต่ในเมื่อเขาได้ยินทุกอย่าง ก็อตจึงเปลื่ยนความคิดทันที เพราะเขารู้สึกชอบบอมบอม แต่ในเมื่อบอมบอมแอบมีใจให้คนอื่น เขาจึงไม่อยากที่จะเข้ามาแทรกกลาง แต่มีอยุ่สิ่งหนึ่งที่ก็อตอยากทำให้น้องรหัสสุดที่รัก

           “แฝดสองคนนั่นน่ารักดีน่ะ”ก็อตเอ่ยขึ้นเพราะอยากจะบอมบอม

           “ชอบคนไหนล่ะ”บิวถามทันที

           “พี่ไม่รู้ว่าจะชอบคนไหนดี แนะนำให้พี่หน่อยซิ”

           “บอมบอมว่าอย่าไปยุ่งดีกว่า คนน่ารักมีตั้งเยอะ นั่งอยู่ตรงหน้าพี่ก็อตไง”

           “บอมบอม”บิวเสียงสูง

           “อะไร อยู่แค่นี้เรียกซะดังเลย”

           “นายก็รู้ว่าเรามีคนชอบอยู่แล้ว ถ้าเจอพี่ก็อตก่อนหน้านี้ก็ว่าไปอย่าง”

           “เอาน่าอย่าเถียงกัน ยังไม่ได้บอกพี่เลยว่าจะให้พี่จีบคนไหน”ก็อตหันมองหน้าบอมบอม

           “สุก้าคนที่เรียบร้อยหน่อย เหมาะกับพี่ก็อตมากที่สุด”บิวเอ่ยขึ้น

           “ถ้างั้นพี่จะจีบคนนี้ก็แล้วกัน บอมบอมเห็นด้วยไหม”

           “พี่ชอบคนไหนก็จีบคนนั้นแหละ ไม่ต้องถามบอมบอมหรอก แต่สุก้าเขาก็เหมาะกับพี่ก็อตดี เขาเรียบร้อยไม่เหมือนสุกี้หรอก รายนั้นร้ายมากพี่ก้อตไม่ทันเขาหรอก แต่ว่ามิคกี้ชอบเขานี่”

           “แค่ชอบแต่ยังไมได้เป็นแฟนนี่ พี่ก็ยังมีสิทธิ์ใช่ไหมบิว”

           “ใช่ สู้ๆลุยเลยพีก็อต”

           ด้วยความที่รักน้องรหัสคนนี้มาก ก็อตจึงอยากจะช่วยให้บอมบอมสมหวังในความรัก เขาจึงตั้งหมั่นจะจีบสุก้าให้ได้ แต่การจีบในครั้งนี้ก็อตจะพยายามรักสุก้าให้ได้รัก เพราะในใจของเขาไม่อยากทำร้ายสุก้า