สลับร่างสร้างรัก

   สุกี้แฝดผู้น้องรู้สึกคับข้องใจอย่างมาก ทั้งบอมบอมและสุก้าต่างเป็นก้างชิ้นโตที่ขวางคอเขาไว้ สุกี้จึงตัดสินใจไปหามิคกี้ที่บ้านเพียงคนเดียว แต่ไปในชื่อสุก้าเพราะก่อนหน้านี้เขาหัดเลียนแบบท่าทางของสุก้าไว้บ้างพอสมควร 

           เมื่อสุกี้มาถึงบ้านของมิคกี้เขาก็ต้องพบกับความผิดหวัง เพราะมิคกี้ไม่อยู่ไปสมาคมกับคุณหญิงโสภิตา จึงมีเพียงนิกกี้ที่อยู่บ้านเพียงคนเดียวเท่านั้น

           “สุกี้หรือสุก้าล่ะคนนี้”นิกกี้ถามทันทีหลังจากลงมาข้างล่างเพื่อต้อนรับแขก

           “สุก้า”สุกี้พูดช้าๆราบเรียบ

           “อย่ามาโกหกพี่เลย กิริยาท่าทางสามารถเลือนแบบกันได้ แต่กับดวงตาไม่สามารถที่จะทำได้หรอกนะสุกี้

           “รู้ทันอีกแล้วพี่นิกกี้เนี่ย”

           “ทำไมมาคนเดียว”

           “เป็นแฝดที่ไม่ได้ตัวติดกัน ทำไมจะไปไหนมาไหนคนเดียวไมได้ล่ะ”

           “ได้ ถ้าไม่ได้ปลอมเป็นอีกคนน่ะ”

           “ถ้ามิคกี้ไม่อยู่ สุก้ากลับก็แล้วกัน ลาล่ะ”

           “จะรีบไปไหน”นิกกี้จับมือสุกี้ไว้

           “มิคกี้ไม่อยู่นี่จะให้อยู่ทำไม หรือว่าพี่นิกกี้อยากให้สุกี้อยู่”

           “เปล่า พี่แค่อยากให้รอมิคกี้ก่อนแค่นั้น”

           “อีกนานมั้งกว่าจะมา สุกี้กลับดีกว่า เพราะอย่างไงก็ต้องเจอที่มาหวิทยาลัยอยู่แล้ว”

           “ก็ในเมื่อเจอกันในมหาวิทยาลัยทุกวัน แล้วมาหามิคกี้ทำไมถึงบ้าน”

           “สุกี้เหงาๆน่ะจะมาหาเพื่อนบ้างไม่ได้หรือไง”

           “ถ้าเหงาพี่ช่วยได้นะ ก็อยู่คุยกับพี่นี่แหละ อย่างคืนนั้นเราก็คุยกันนี่ มีเรื่องอะไรคุยได้หมด”

           “เหรอ”สุกี้ส่งสายตาหวานใส่นิกกี้ 

           “พี่ไม่ใช่มิคกี้นะ อย่าจำผิดคน”นิกกี้รู้สึกใจคอไม่ดี

           “ไม่แน่จริงๆ ทำเป็นพูดโน้นพูดนี่พอเจอคนจริงเข้าหน่อย”สุกี้หยุดพูด

           “จะดูถูกพี่เกินไปแล้วมั้ง”

           “ก็ดูถูกไง”

           “มานี่ต้องการอะไรบอกพี่มาตรงๆก็ได้”

           “ไม่น่าถามก็ต้องการมิคกี้ไง ในเมื่อไม่เจอมิคกี้ก็กลับ”

           “แต่นิกกี้ยังอยู่นี่”

           “อยู่แล้วไง”สุกี้เดินเข้าไปใกล้ๆ

           “ก็ไม่มีอะไร”นีกกี้ยักไหล่

           “แล้วไป ถ้างั้นสุกี้กลับแหล่ะ”

           “เอารถอะไรมา”

           “แท็กซี่ จะไปส่งเหรอ”

           “ใช่ รอพี่ก่อนเดี่ยวลงมา พอดีพี่มีธุรด้วย”

           “ก็ได้”

           ในระหว่างทางที่นิกกี้ไปส่งสุกี้ที่บ้านนั้น นิกกี้ต้องไปเอาเอกสารที่คอนโดของเขา ซึ่งเป็นทางผ่านบ้านของสุกี้พอดี เขาจึงต้องแวะขึ้นไปคอนโดเพื่อไปเอาของที่ต้องการ

           “คอนโดพี่น่าอยู่ดีนะ พี่ซื้อไว้ทำไมบ้านก็มีแล้วนี่”

           “ซื้อทิ้งไว้เผื่อพี่มีครอบครัวไง จะได้มาอยู่ที่นี่ก่อน เพราะบ้านพี่อยู่กันหลายคน”

           “ก็ดีนี่ แล้วเมื่อไรพี่จะมีครอบครัวซะทีล่ะ”

           “พี่จะไปเจอใครที่ไหนได้ พี่ทำงานตลอด”

           “ก็เจอสุกี้ไง”สุกี้นั่งลงที่โซฟาพร้อมส่งสายตาอันเป็นประกาย

           นิกกี้รู้สึกใจสั่น เพราะเขาไม่ได้มีความรู้สึกกับผู้ชายแต่อย่างใด แต่ทำไมวันนี้เขาจึงรู้สึกได้เช่นนี้ ความรู้สึกแนวนี้เขาเริ่มเป็นมาตั้งแต่เริ่มไปส่งบอมบอมกลับบ้าน

           “เจอแล้วทำไมล่ะ กลับกันเถอะพี่ได้ของที่ต้องการแล้ว”

           “ยังไม่อยากกลับเลยนั่งอยู่ที่นี่สักพักได้ไหม คอนโดสวยดีน่าอยู่ด้วย”

           “ใช่ ของครอบครัวน้องบอมบอมไง เพื่อนเราไม่ใช่เหรอ”

           “บอมบอมอีกแล้ว”สุกี้เบ้ปากทันที และรู้สึกหมั่นไส้อย่างมาก

           “ทำไมก็น้องบอมบอมน่ารักดีนะ”

           “ไม่เห็นจะน่ารักเลย” 

           “ทำไมสุกี้เห็นแตกต่างกับคนอื่นล่ะ”

           “แค่เห็นหน้าก็ไม่ชอบ ไม่เหมือนพี่นิกกี้แค่สุกี้เห็นครั้งแรกก็ชอบ”สุกี้ขยับเข้ามาหานิกกี้ เพราะสุกี้อยากจะเอาชนะบอมบอม ถ้าใครพูดถึงบอมบอมในแง่ดีๆสุกี้จะรู้สึกโกรธและอยากเข้าไปทำร้าย

           “สุกี้จะทำอะไร”

           “ก็ทำอย่างที่ใจสุกี้อยากทำไง”สุกี้แกะกระดุมเสื้อของนิกกี้ออก

           “อย่าทำอย่างงั้นมันไม่ดี”นิกกี้เดินถอยห่างออกไปจนสุดโซฟาและเซล้มลง

           สุกี้ตามลงไปนั่งข้างๆและใช้มือล้วงเข้าไปที่เป้ากางเกง จนสัมผัสท่อนเนื้อขนาดไม่ใหญ่มาก

           “เล็กจัง”

           “สุกี้”นิกกี้เสียงสูง

           “ไม่ต้องเรียก จะเล็กจะใหญ่ไม่สำคัญ”

           สุกี้ดึงมือออกมาจากข้างในกางเกง แล้วปลดเข็มขัดของนิกกี้ทันที ต่อด้วยแกะตะขอกางเกงรูดซิปลง ล้วงเข้าไปในกางเกงดึงท่อนเนื้อออกมา

           “สุกี้อย่า”นิกกี้จับมือของสุกี้ออก พร้อมจับท่อนเอ็นของตัวยัดเข้าไปอย่างเดิม

           “ใช่ สุกี้ใครๆก็ไม่ต้องการ”สุกี้แสร้งร้องไห้บีบน้ำตาไหลพราก

           “พี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”นิกกี้รู้สึกหน้าเสียทันมาทันที

           “ถ้าไม่คิดเช่นนั้น พี่นิกกี้จะปฏิเสธสุกี้ทำไม”

           “คือพี่”

           สุกี้เช็ดน้ำตาจนเหือดแห้ง แต่เขายังไม่ละความพยายาม สุกี้ล้มตัวทับนิกกี้กอดร่างของเขาไวแน่น พร้อมกับบีบน้ำตาให้ใหลมาอีกครั้ง

           “ใครๆก็รักสุก้า ไม่ค่อยมีใครรักสุกี้หรอก พี่นิกกี้ไม่สงสารสุกี้เลยเหรอครับ”

           สุกี้ร้องไห้ออกมาอีกครั้ง ส่วนมือก็ยังเฉียดท่อนเอ็นที่อยู่ภายในกางเกงครั้งแล้วครั้งเล่า จนท่อนเอ็นของนิกกี้แข็งสู้มือขึ้นมา

           “ถ้าพี่นิกกี้อยาก เดี๋ยวสุกี้จัดการให้เอง”

           นิกกี้สุดทนความเย้ายวนของสุกี้ เขาจึงเผลอใจไปอย่างง่ายด้วย ความเป็นคนหมาหยอกไก่หยอกไปหยอกมาเสร็จสุกี้ ด้วยอารมณ์พาไปโดยไม่รู้ตัว เขาจึงปล่อยให้สุกี้เล่นท่อนเอ็นของเขาอย่างยินดี

           สุกี้ควักท่อนเอ็นของนิกกี้ออกมาภายนอกกางเกง แต่สุกี้ไม่สะใจเพราะจับเล่นไม่ถนัด เขาจึงดึงกางเกงลงอกจนถึงปลายเท้า และหลุดออกจนหมดเหลือแต่เพียงเสื้อตัวเดียวที่เปิดอกอยู่ สุกี้จึงจับท่อนเอ็นรูดลงถึงส่วนปลาย พร้อมกับเช็ดน้ำตาให้เหือดแห้งไม่มีเหลือคราบใดๆอีก

           สุกี้ทนความหอมหวนของท่อนเอ็นไม่ไหว เขาจึงห่อริมฝีปากรูดท่อนเอ็นขึ้นลงอย่างช้าๆ จนนิกกี้เสียวซ่านถึงกับต้องแอ่นสะโพกขึ้น บิดตัวไปบิดตัวมาด้วยความเสียวถึงในอารมณ์สุดขั้ว

           “อ่า อ่า อ่าส์”

           นิกกี้สุดทนจึงเผลอครางออกมาด้วยความกระสันอยากใคร่ สุกี้ก็ตอบสนองอย่างไม่มีบกพร่อง เขาทั้งอมและดูดส่วนปลายของนิกกี้ จนนิกกกี้สั่นสยิวทนไม่ไหวอีกต่อไป นิกกกี้ลุกขึ้นนั่งจับร่างของสุกี้นอนหงายบนโซฟา เขารีบปลดกางเกงของสุกี้ออกจนหมด เหลือเพียงร่างกายเปลือยเปล่าท่อนร่าง

           สองขาของสุกี้ถูกนิกกี้ยกขึ้นสูงและฉีกออก นิกกกี้รีบจับท่อนเอ็นของตัวเอง จ่อที่ช่องทางรักของสุกี้ เขาค่อยๆดันเข้าไปอย่างดายไม่ได้คับแน่นอย่างที่ควรจะเป็น แต่ด้วยความใคร่อยากมีมากกว่าเขาขึงปล่อยผ่าน และดันเข้าไปจนสุดโคนพร้อมกระแทกท่อนเอ็นอย่างช้าๆและเพิ่มความเร็วขึ้นทีละน้อย จนถึงช่วงจังหวะพอดีไม่เร็วจนเกินไป แต่ยังคงความหนักหน่วงกระแทกสุดจนสุกี้เผลอครางออกอย่างเสียวซ่าน

           “โอ๊ย อ่า อูว์”

           นิกกี้มองหน้ามองสุกี้ที่กำลังมีความสุขกับท่อนเอ็นของเขา ส่วนบั้นท้ายของนิกกี้ยังโยกกระดกขึ้นลงอย่างคล่องแคล่วไม่มีความแผ่วลงแม้แต่น้อย เขายังซอยถี่ๆกระแทกหนักๆอยู่อย่างเดิม จนเขาเริ่มเบื่อหน่ายกับท่าเก่าจึงอยากเปลื่ยนท่าใหม่ นิกกี้จึงดึงท่อนเอ็นออกและจับร่างของสุกี้พลิกคว่ำโก้งโคงกระดกก้นตรงท่อนเอ็นของเขา นิกกี้คุกเข่าข้างเดียวขาอีกข้างยืนลงกับพื้น ต่อด้วยจับท่อนเอ็นจ่อที่ช่องทางรักและดันพรวดเข้าไปในกาย พร้อมกับกระแทกซอยไม่ยั้งไม่ยอมหยุด กระแทกสุดๆไม่ให้หลุดจากช่องทางรัก โหมกระหน่ำใส่เต็มสุดโคนดึงออกจนเกือบหลุด กระแทกเข้าไปดันให้สุดมิดด้าม 

           “โอ๊ย อ่า อ่า อ่าส์”

           เสียงครางของสุกี้ดังออกมาอย่างต่อเนื่อง ด้วยความเสียวซ่านถึงใจสุกี้ ถึงแม้ท่อนเอ็นของนิกกกี้จะไม่ใหญ่มาก แต่ได้สร้างความสะใจด้วยลีลากระแทกถึงสุดติ่งเสียว ใส่ม้วนโยกย้ายคว้านจนทั่วช่องทางรัก ถึงแม้มีเสื้อติดตัวทั้งสองคน แต่กระนั้นยังสร้างความซ่านทั่วเรือนร่างไม่เว้นพื้นที่ไว้ให้ มีแต่ความเสียวสุดๆจนหยุดไม่ได้ นิกกี้จึงโหมพละกำลังที่ครั้งสุดท้าย กระแทกแทงท่อนเอ็นอย่างต่อเนื่องจนถึงใจสุกี้ ที่เสียวซ่านจนทนไม่ไหวปล่อยน้ำในกายออกมาอย่างเต็มพิกัด ส่วนนิกกี้ถึงจุดที่ใครห้ามก็ไม่ฟังอีกต่อไป เขากระแทกติดๆเกร็งตัวจนเส้นปูดด้วยความเสียว เขากระแทกท่อนเอ็นใส่ช่องทางรักเน้นหนักๆติดๆลึกๆจนสุดด้ามและกระชากออกแทงสุดแรงครั้งสุดท้าย จนน้ำในกายพุ่งใส่ช่องทางรักของสุกี้

           “อ่า อูว์ โอ๊ย”

           นิกกี้หายใจหอบถี่ด้วยความเสียวซ่านถึงแก่นกลางของตัวเอง เขาถอนท่อนเอ็นออกและรีบเข้าไปในห้องน้ำชำระร่างกาย ปล่อยให้สุกี้นอนนิ่งด้วยความกระสันที่กำลังจะค่อยๆจางหาย หมดลงในไม่ช้าต่อจากนี้

           สองร่างอยู่ในชุดเรียบร้อยตามเดิม นิกกี้สุขสมเมื่อครู่แต่ตอนนี้เขากับกลุ้มใจเพราะรู้สึกผิด ที่ทำอะไรลงไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่ยินดีที่จะทำเพราะห้ามใจในความใคร่ไม่ได้ในช่วงเวลานั้น ส่วนสุกี้นั่งนิ่งๆด้วยความสุขที่เหลือล้น แต่แกล้งทำเป็นรู้สึกเสียใจในสิ่งที่กระทำลงไป

           “สุกี้ไม่ต้องคิดอะไรมากนะ ไม่ว่าอย่างไงพี่จะรับผิดชอบสุกี้เอง”

           “ไม่ต้องหรอก เพราะสุกี้เป็นฝ่ายเริ่มต้นก่อน ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกพี่ ถ้าผิดก็ผิดด้วยกันทั้งคู่”

           “แต่”

           “ไม่ต้องแต่หรอก แต่เราก็มีความสุขทั้งสองคนนี่”

           “คือ”

           “ไม่ต้องคืออะไรทั้งนั้น เรื่องราวที่ผ่านมาเมื่อครู่ขอให้เป็นแค่ความฝัน พี่นิกกกี้ไปส่งสุกี้ที่บ้านดีกว่า ป่านนี้แม่ของสุกี้คงเป็นห่วงแย่แล้ว”

           “ก็ได้ พี่ขอโทษในสิ่งที่เกิดขึ้นนะ”

           “ไม่เป็นไรหรอกครับ”

           นิกกี้ดีงร่างของสุกี้มาพิงไว้ข้างบ่า และมองหน้าของสุกี้ด้วยความไม่เข้าใจตัวเองและตัวสุกี้ ที่ทำอะไรลงไปด้วยความไม่ยั้งคิดทั้งคู่