เปิดโปง

สายฝนยังคงโปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสายราวกับจะร่วมไว้อาลัยให้กับชะตากรรมที่กำลังจะเกิดขึ้นของใครบางคน คิมหันต์ นั่งอยู่คนเดียวในอพาร์ตเมนต์ซอมซ่อที่ไม่เคยคิดว่าจะต้องมาอยู่ ดวงตาของเขาเหม่อลอยไร้จุดหมาย แต่ในขณะเดียวกันก็เต็มไปด้วยความโกรธแค้นที่พร้อมจะปะทุออกมาได้ทุกเมื่อ

เสียงโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะสั่นขึ้น ชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอคือ พิม คิมหันต์ลังเลอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะตัดสินใจกดรับสายด้วยความคลุ้มคลั่ง

"แก...แกมันไร้ประโยชน์! แม้แต่เรื่องง่ายๆ แค่นี้ก็ทำไม่ได้!" คิมหันต์ตะโกนใส่โทรศัพท์อย่างเกรี้ยวกราด

เสียงของพิมที่ปลายสายฟังดูเศร้าสร้อย "พี่คิมหันต์คะ...พิมขอโทษ...พิมไม่คิดว่าเรื่องมันจะบานปลายขนาดนี้"

"ขอโทษงั้นเหรอ?! คำว่าขอโทษมันจะเอามาทำอะไรได้!? แกมันก็แค่ผู้หญิงไร้ค่าที่ฉันเอาไว้แก้เบื่อเท่านั้นแหละ!" คิมหันต์พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความดูถูก

คำพูดของคิมหันต์เหมือนคมมีดที่กรีดแทงเข้ากลางใจของพิม น้ำตาของเธอไหลอาบแก้มด้วยความเจ็บปวด "พี่คิมหันต์...พี่มันเลว! เลวที่สุด! พิมจะไม่มีวันให้อภัยพี่!"

พิมวางสายไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้คิมหันต์นั่งอยู่ตรงนั้นด้วยความรู้สึกที่ผสมปนเปกันไปหมด ทั้งความเจ็บปวด ความโกรธแค้น และความเสียใจในสิ่งที่เขาทำลงไป

---

ในขณะเดียวกันนั้นเอง ณลินและปอร์เช่นั่งอยู่ด้วยกันในห้องทำงานส่วนตัวของปอร์เช่ บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความตึงเครียดและเงียบสงบ ณลินเงยหน้าขึ้นมามองปอร์เช่ด้วยสีหน้าจริงจัง

"ปอร์เช่คะ...คิมหันต์มันยังไม่ยอมแพ้...มันกำลังวางแผนที่จะทำอะไรบางอย่าง" ณลินพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล

ปอร์เช่กอดเธอไว้แน่น "ผมรู้ครับ...แต่เราจะให้มันทำแบบนี้กับเราไม่ได้"

"แล้วเราจะทำยังไงดีคะ?" ณลินถามอย่างร้อนรน

"เราจะทำในสิ่งที่มันคาดไม่ถึงครับ" ปอร์เช่ตอบด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น "เราจะทำให้มันได้เรียนรู้ว่า...อำนาจที่แท้จริง...ไม่ได้มาจากเงินหรือชื่อเสียง...แต่มันมาจากความรักที่แท้จริงต่างหาก"

คำพูดของปอร์เช่ทำให้ณลินยิ้มออกมา "คุณพูดถูกค่ะปอร์เช่...เราจะใช้ความรักของเราเป็นอาวุธ...และเราจะใช้มัน...เพื่อทำลายพวกเขาให้สิ้นซาก"

ปอร์เช่ยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย "เรามาเริ่มต้นแผนการของเรากันเลยนะครับ..."

ณลินและปอร์เช่ใช้เวลาหลายชั่วโมงในการวางแผนการที่ซับซ้อนและรัดกุมที่สุด พวกเขาจะใช้โอกาสสุดท้ายในการเปิดโปงความจริงที่คิมหันต์ซ่อนเอาไว้ให้ทุกคนได้รับรู้ และจะทำให้เขาต้องรับกรรมในสิ่งที่เขาทำลงไป

---

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา คิมหันต์ได้รับจดหมายเชิญเข้าร่วมงานแถลงข่าวครั้งสำคัญจากบริษัทของปอร์เช่ เขาลังเลอยู่ชั่วครู่ แต่ความอยากรู้และต้องการจะรู้ว่าปอร์เช่กำลังวางแผนอะไรอยู่ ทำให้เขาตัดสินใจไปงานแถลงข่าวในที่สุด

ในวันงานแถลงข่าว คิมหันต์เดินเข้ามาในห้องแถลงข่าวด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่มั่นใจ เขาเห็นณลินและปอร์เช่ยืนอยู่บนเวทีด้วยสีหน้าที่สงบและมั่นคง ยิ่งทำให้เขารู้สึกถึงความหวาดระแวงที่รุนแรงขึ้นกว่าเดิม

"สวัสดีครับทุกคน" ปอร์เช่เริ่มต้นการแถลงข่าวด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลแต่หนักแน่น "วันนี้ผมและคู่หมั้นของผม...คุณณลิน...ต้องการจะมาพูดเรื่องบางอย่างให้ทุกคนได้รับรู้...เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับคุณคิมหันต์...และบริษัทของคุณ"

คำพูดของปอร์เช่ทำให้คิมหันต์ถึงกับหน้าซีดเผือดไปถนัดตา เขารู้ดีว่าปอร์เช่กำลังจะทำอะไรบางอย่างที่อันตรายกับเขา

"ปอร์เช่! แกจะทำอะไร!?" คิมหันต์ตะโกนอย่างขาดสติ

ปอร์เช่ยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย "ผมไม่ได้ทำอะไรหรอกครับ...คุณคิมหันต์...ผมแค่จะเปิดโปงความจริงที่ซ่อนอยู่เท่านั้นเอง"

ปอร์เช่เปิดวิดีโอคลิปหนึ่งให้ทุกคนได้รับชม ในวิดีโอนั้นคือภาพที่คิมหันต์กำลังพูดคุยกับพิมถึงแผนการในการทำลายชื่อเสียงของณลินและปอร์เช่ ทุกคำพูด ทุกการกระทำของพวกเขานั้นถูกบันทึกไว้หมดแล้ว

นอกจากนี้ ปอร์เช่ยังได้เปิดเผยหลักฐานอีกมากมายที่ยืนยันว่าคิมหันต์ใช้ชื่อของณลินในการเซ็นสัญญาที่ไม่เป็นธรรม และใช้เงินของบริษัทไปในทางที่ไม่ถูกต้อง ซึ่งหลักฐานเหล่านั้นก็เพียงพอที่จะเอาผิดคิมหันต์ได้แล้ว

"คุณคิมหันต์ครับ...ผมมีหลักฐานที่ยืนยันว่าคุณทำเรื่องผิดกฎหมายมามากมาย...และผมก็มีหลักฐานที่ยืนยันว่าคุณวางแผนที่จะทำร้ายณลิน...คุณยังจะปฏิเสธอีกไหมครับ?" ปอร์เช่ถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

คิมหันต์ถึงกับทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้นด้วยความสิ้นหวัง เขาไม่คิดว่าปอร์เช่จะวางแผนการไว้ได้รัดกุมขนาดนี้ เขาไม่คิดว่าปอร์เช่จะกล้าทำเรื่องแบบนี้กับเขา

"ไม่จริง! วิดีโอพวกนี้เป็นของปลอม!" คิมหันต์พยายามจะปฏิเสธ แต่เสียงของเขากลับสั่นเครือจนน่าสงสาร

แต่ในขณะนั้นเอง ณลินก็เดินเข้ามาหาคิมหันต์ด้วยสีหน้าที่สงบและมั่นคง "พี่คิมหันต์คะ...พี่ควรจะยอมรับความจริงได้แล้วนะคะ...พี่ไม่มีทางที่จะชนะพวกเราได้หรอก"

คำพูดของณลินเหมือนคมมีดที่กรีดแทงเข้ากลางใจของคิมหันต์ เขามองหน้าเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นและความเจ็บปวด

"แก...แกมันเลว! เลวที่สุด!" คิมหันต์ตะโกนอย่างสุดเสียง "แกกับไอ้ปอร์เช่มันร่วมมือกัน! แกมันเป็นพวกเดียวกัน!"

ณลินยิ้มออกมา "ใช่ค่ะ...ฉันกับปอร์เช่เป็นพวกเดียวกัน...เราจะอยู่เคียงข้างกันเสมอ...และเราก็จะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเราได้อีกแล้ว"

คำพูดของณลินทำให้คิมหันต์ถึงกับเงียบไป เขาไม่สามารถเถียงอะไรได้อีก เพราะสิ่งที่เธอพูดคือความจริงทุกประการ คิมหันต์รู้สึกเหมือนชีวิตของเขากำลังจะพังทลายลงไปต่อหน้าต่อตา

ในขณะนั้นเอง ตำรวจก็เดินเข้ามาในห้องแถลงข่าว แล้วใส่กุญแจมือคิมหันต์ทันที คิมหันต์มองหน้าณลินและปอร์เช่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นและความเจ็บปวด ก่อนจะเดินออกจากห้องไปพร้อมกับตำรวจอย่างช้าๆ

หลังจากเหตุการณ์นั้น ณลินและปอร์เช่ก็กลับมาใช้ชีวิตตามปกติ พวกเขาเริ่มต้นชีวิตคู่ด้วยความรักที่มั่นคงและแข็งแรงกว่าที่เคยเป็นมา ความเจ็บปวดในอดีตได้ถูกลบเลือนไป และความสุขในปัจจุบันได้เข้ามาแทนที่

ในค่ำคืนหนึ่ง ณลินและปอร์เช่นั่งอยู่บนโซฟาด้วยกัน ณลินเงยหน้าขึ้นมามองปอร์เช่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก

"ปอร์เช่คะ...ฉันมีความสุขมากเลยค่ะ" ณลินพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

ปอร์เช่กอดเธอไว้แน่น "ผมเองก็มีความสุขมากเหมือนกันครับ...ริน...ผมรักเธอ"

คำพูดของปอร์เช่ทำให้ณลินยิ้มออกมา "ฉันก็รักคุณค่ะ...ปอร์เช่...ฉันรักคุณ"

ณลินและปอร์เช่จูบกันอย่างดูดดื่ม การจูบของพวกเขาไม่ใช่แค่การแสดงความรัก แต่เป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่เต็มไปด้วยความสุขและอนาคตที่สดใส...