คู่กัดกัน | 3

"สวัสดีค่าลูกค้ามากี่ท่านคะ ?"

เมื่อเดินมาถึงหน้าร้านชาบูชื่อดังพนักงานต้อนรับก็กระวีกระวาดเข้ามาต้อนรับทันที แต่แหมก็เห็นอยู่ว่าเธอมาคนเดียวยังจะถามอีก อายเป็นเหมือนกันนะ แต่ระหว่างนั้นก็แอบเห็นมีผู้ชายคนนึงยืนเก้ๆกังๆแถวหน้าร้านเหมือนกันเลย

"มาคนเดียวค่ะ" ละอองดาวตอบด้วยสีหน้าขัดเขิน

"ว้าเสียดายจัง ช่วงนี้ร้านของเรามีโปรโมชั่นสำหรับคู่รักถ้ามาคู่กันจะได้ในราคาหนึ่งแถมหนึ่งไปเลยนะคะ"

โห !หนึ่งแถมหนึ่งปกติราคาหัวละสี่ร้อยเก้าสิบเก้าตกแล้วก็จ่ายแค่คนละสองร้อยห้าสิบบาทเองนี่นา โคตรถูก ! แถมคุ้มมากเวอร์

"แหะๆพอดีว่า..." เธอกำลังจะกล่าวปฏิเสธไปเพราะเวลานี้ชวนใครมาก็คงจะยาก แต่อยู่ผู้ชายที่ยืนตรงนั้นก็เข้ามาสะกิดเรียก

"คะ.. ?"

"ไปกินด้วยกันไหมครับพอดีว่าผม...ก็มาคนเดียวเหมือนกัน"

"จริงหรอคะ ?อืม...งั้นก็ได้ค่ะ" หลังจากแสร้งทำสีหน้าลำบากใจเล่นตัวสักครู่เธอก็ตอบตกลงได้ลดราคาไปตั้งครึ่งนึงเก็บเงินไว้ไปซื้อหนังสือนิยายได้ตั้งเล่มนึงแหนะ

"เชิญครับ" เขาผายมือเชิญสุภาพสตรีผู้น่ารักอย่างเธอเดินเข้าไปก่อนแล้วหลังจากนั้นเราก็สั่งๆๆของที่อยากกินมาจนแทบจะเต็มโต๊ะ

ผู้ชายที่เธอนั่งร่วมโต๊ะด้วยเขาชื่อพี่แทนอายุมากกว่าเธอสามปี เป็นคนคุยเก่งเข้ากับคนง่ายเรากินกันไปคุยกันไปเรื่อยๆไม่นานของทุกอย่างบนโต๊ะก็หายเรียบจนไม่เหลือซาก แถมเธอยังเผลอเรอออกมาต่อหน้าเขาเสียอีก

'ให้ตายในตัวเธอมันไม่มีความเป็นกุลสตรีหลงเหลืออยู่บ้างเลยหรือไงกันนะ น่าขายหน้าชะมัด !'

แม้จะก่นด่าตัวเองในใจแต่เธอก็ยังส่งยิ้มแหยๆไปให้เขาแล้วขอโทษเบาๆอย่างขัดเขิน

พี่แทนไม่ว่าอะไรแถมยังส่งยิ้มเอ็นดูให้อีก หลังจากกินเสร็จเราก็เรียกเช็คบิลตอนแรกพี่แทนจะขออาสาจ่ายเองคนเดียว แต่เธอไม่ยอมในเมื่อมากินด้วยกันก็ต้องช่วยกันจ่ายสิ พอจ่ายเงินเสร็จพี่แทนเขาก็ขอเบอร์โทร

ตอนแรกก็ลังเลอยู่นะ แต่ท่าทางเขาก็ไม่ได้ดูน่ากลัวแถมนิสัยก็ใช้ได้ให้ไว้ก็ไม่เสียหายอะไรนี่นา ดังนั้นเธอเลยตัดสินใจพิมพ์เบอร์ของตัวเองให้เขาไป ไม่นานพี่แทนก็กดโทรเข้ามาที่เครื่องเธอเป็นการแลกเบอร์กันและกันเรียบร้อย

"ไว้พี่จะโทรหานะครับ" หลังจากที่เธอบอกว่าขับรถมาเองเขาก็ไม่เซ้าซี้อะไรบอกว่าจะโทรหาแล้วก็แยกย้ายกันไป ส่วนเธอหลังจากที่ฟาดหมูสไลด์เอย เบคอนรมควันเอยไปจนเต็มท้องก็ชักหมดแรงที่จะเดินต่อเลยตัดสินใจที่กลับบ้าน แต่ขากลับก็เลยแวะไปซื้อขนมไปฝากผู้เป็นแม่ก่อน

เดินหิ้วขนมเค้กเจ้าดังสองกล่องใหญ่ไปเป็นของฝากคุณแม่ผู้น่ารักได้แล้วละอองดาวก็เดินกลับมาที่ลานจอดรถ ฮอนด้าแจ๊สสีขาวมุกคันโปรดที่พ่อถอยมาให้ในตอนเข้าเรียนปีหนึ่งจอดอยู่ในซองเหมือนเดิม เธอเดินกดรีโมทปลดล็อคแล้วไปเปิดประตูด้านหลังวางกล่องขนมทั้งสองกล่องใส่ไว้เรียบร้อยก็ปิดประตูแล้วเดินไปเปิดประตูฝั่งคนขับแล้วก้าวขึ้นไปนั่งบนเบาะคนขับทันที

"อ๊ะ !ว๊ายยย !อะไรเนี่ย !" ละอองดาวดีดดิ้นสุดตัวมือไม้ไล่ทุบคนใต้ร่างที่เธอกำลังนั่งทับบนตักเขาเป็นพัลวัน

"เห้ย !หยุด !บอกให้หยุดไงมันเจ็บนะโว๊ย !" เสียงห้าวดุคำรามใส่เธอลั่นรถ ส่วนเธอก็เผลอชะงักมือหยุดตามคำสั่งเขาโดยไม่รู้ตัว

!เสียงนี้มัน...ฟังดูคุ้นๆจัง'

แต่พอเงยหน้าขึ้นมองสบตาเขาเธอถึงได้รู้ว่าทำไมเสียงฟังดูคุ้นๆ ให้ตายโลกนี้มันแคบจริงๆนะ ! ทำไมต้องเป็นเขาอีกแล้วที่ต้องเจอในสถานการณ์อันน่าอึดอัดแบบนี้

โชคร้ายที่วันนี้เธอใส่ชุดนักศึกษาสีขาวกับกระโปรงทรงเอที่ยาวมาแค่คืบ พอมานั่งซ้อนบนตักเขากระโปรงมันเลยเลิกขึ้นเลยขาอ่อนขึ้นมาจนเกือบเห็นชั้นใน

'โอ๊ย !ให้ตายนี่มันวันซวยอะไรของเธอกันนะ !'

ค่อนแคะตัวเองเสร็จแล้วละอองดาวก็ทำท่าจะดิ้นลงจากตักของเขา แล้วเธอก็เพิ่งจะรู้ตัวว่ามือหนาร้อนกรุ่นของเขากำลังทาบลงบนเอวบางตรงหน้าท้องเธออยู่ !

"คะ..คุณปละ..ปล่อยฉันนะ !"

"ปล่อยอะไรผมไม่ได้ทำอะไรคุณสักหน่อยมีแต่คุณที่ขึ้นมานั่งบนตักของผมเองอ่ะ" เขาตอบอย่างยียวน

"ปละ..ปล่อยมือคุณ !จากเอวของฉันเดี๋ยวนี้ !" เม้มปากแน่นแล้วกัดฟันกระซิบลอดไรฟันบอกเขาเสียงดุแล้วพูดต่ออีกประโยค

"แล้วนี่ก็รถฉันคุณขึ้นมาได้ยังไง"

"ไหนรถคุณ ?" เขาถามน้ำเสียงงงงๆแต่ยังไม่ยอมปล่อยมือที่ลูบวนหน้าท้องเธอเล่นจนขนอ่อนเธอลุกเกรียว

"นี่ ! มัน ! รถ ! ฉัน !"

"จริงหรอ ?" เขาก้มลงกระซิบถามข้างใบหูขาว แต่ถ้าเธอไม่ได้คิดไปเองละอองดาวรู้สึกคล้ายๆว่าปลายจมูกโด่งได้รูปปัดป่ายตรงบริเวณต้นคอเธอไปด้วย

'โอยให้ตาย ! ตานี่เป็นบ้าอะไรของเค้ากันแน่แล้วมาลูบหน้าท้องเธอเล่นทำไมขนลุกวาบไปหมดแล้ว'

"คุณปล่อยฉันลง !"

"คิดถึงผมหรือไง ?ถึงได้แกล้งทำเป็นมาขี้นรถผิดคันแบบนี้"

ธีสิตกระซิบชิดใบหูขาวยั่วเย้าคนบนตักเล่นพลางเป่าลมร้อนใส่ในรูหูเล็กปลุกปั่นอารมณ์เธอให้พลุ่งพล่านขึ้น

"ใครคิดถึงคุณไม่ทราบหลงตัวเอง !"

"ถ้าไม่คิดถึงแล้วนั่งให้ผม 'ล้วง' ทำไมหรอครับ" เขาพึมพัมแนบริมฝีปากลงบนหลังคอหอมละมุน

พอฟังเขาพูดจบละอองดาวตาเหลือกโพลงยามสำเหนียกได้ว่าเธอกำลังนั่งให้เขาลูบไล้ฝ่ามือผ่านเข้าไปในเนื้อแท้แถวหน้าท้องนวลเนียนผ่านเม็ดกระดุมที่ถูกเขาปลดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่ทันรู้ตัวเหมือนกัน

"อร๊ายยย !ปะ..ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ไอ้คนบ้า !" ละอองดาวออกแรงดีดดิ้นจนร่างกายของคนทั้งสองเสียดสีแนบชิดกันจนแทบเป็นเนื้อเดียวกัน แผ่นหลังเนียนถูกแผงอกแกร่งบดขยี้เสียดสีจนร้อนเร่าไปทั้งร่าง

"หยะ..หยุดดิ้น ! เดี๋ยวนี้ !" ธีสิตพึมพัมเสียงแหบพร่ากรามหนาถูกขบเข้าหากันแน่น

"ไม่หยุด !ไอ้คนโรคจิตปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ !"

"หยุดดิ้นสักทีถ้าไม่อยากถูกจับกดบนรถคันนี้ !" ธีสิตคำรามเสียงดุดันลมหายใจร้อนผ่าวถูกพ่นออกมาแถวต้นคอจนเธอสยิวไปหมด

ตอนแรกเธอก็ทำท่าจะดิ้นต่อนั่นแหละ แต่แล้วก็ต้องนิ่งกริบไม่กระดุกกระดิกอยู่บนตักเขานั่นก็เพราะตรงก้นงอนๆของเธอมีบางอย่างกำลังดุนดันทิ่มแทงใจกลางร่างเธออยู่ ละอองดาวหน้าเห่อร้อนผ่าวไปหมด สองข้างแก้มขึ้นสีเลือดฝาดเต็มใบหน้า ไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดจะไม่รู้ว่ามันคืออะไรที่กำลังดุนดันสะโพกเธออยู่

"อะ..ไอ้คนหื่น !" เธอพึมพัมด่าเขาเสียงอ่อยพลางนิ่งนิ่งๆให้เขาซบหน้าลงตรงต้นคอ

"แป๊บนึง...ขออยู่แบบนี้อีกแป๊บนึง..นะ" ธีสิตพึมพัมเสียงอ่อนขณะซบหน้าหอบหายใจแรงๆลงตรงซอกคอหอมละมุนตรงหน้าพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ที่ไม่รู้จักกาละเทศะดันมา 'ขึ้น' อะไรตอนนี้ก็ไม่รู้ เพียงแค่ได้กลิ่นหอมๆลอยมาจากกายบาง มือหนาค่อยๆติดรังดุมที่ตัวเองเป็นคนแกะออกช้าๆทีละเม็ดๆอย่างใจเย็น

"เอ่อ..." ผ่านไปราวห้านาทีแต่เป็นห้านาทีที่ยาวนานเหลือเกินสำหรับละอองดาว เธอทั้งอึดอัดและขัดเขินร่างกายร้อนวูบวาบไปหมดเหมือนกับว่ามันอยากจะระเบิดตัวเองออกเป็นเสี่ยงๆไปเลย ลืมแม้กระทั่งจะหายใจ

"เดี๋ยวก็ขาดอากาศหายใจตายหรอก" เขาบ่นดุๆขณะยกตัวเธอลงไปยืนข้างล่างรถอย่างอ่อนโยนขัดจากสุ้มเสียงโดยสิ้นเชิง

"..." พอลงมาจากรถแล้วลองสังเกตุรอบๆรถดูดีๆละอองดาวก็เพิ่งสังเกตุเห็นว่ารถคันนี้ไม่ใช่รถเธอจริงๆด้วย

'เอาอีกแล้วยัยเร ! คราวที่แล้วเข้าห้องเค้าคราวนี้ยังมาขึ้นรถเค้าอีกโง่เง่าอะไรอย่างนี้กันนะ !'

คิดในใจแล้วใช้ฝ่ามือตบหน้าผากตัวเองเบาๆ จริงอยู่ที่รถยี่ห้อเดียวกันสีเดียวกัน แต่ถ้ามองดีๆของเธอจะไม่มีสติ๊กเกอร์ติดเลย แต่ของเขามีสติ๊กเกอร์อันเล็กติดไว้คำว่ามือใหม่หัดขับตรงข้างๆด้วยสิ พอเดินไปดูตรงป้ายทะเบียนโอเคใช่เลยผิดคันจริงๆด้วย

ละอองดาวเดินหลบมายืนข้างๆรถขณะที่เขาก้าวเท้าตามลงมาหยุดยืนข้างๆ

"เป็นไง ?ใช่รถคุณหรือเปล่า"

"เอ่อ..ไม่ใช่ค่ะขะ..ขอโทษทีค่ะ" เธอก้มหน้าบอกแล้วเดินไปเปิดประตูด้านข้างหยิบเอากล่องขนมออกมาถือไว้ และเมื่อมองตรงไปข้างหน้าเธอก็พบว่ารถเธอถูกจอดถัดไปอีกสองช่วงคันนี่เอง

"นั่นใช่ไหมรถคุณ ?" เขาถามหลังมองตามสายตาเธอไป

"ค่ะ..ฉะ..ฉันขอตัวก่อนนะคะ"

ละอองดาวเดินจากไปในขณะที่หัวใจกำลังลุ้นว่าเขาจะเรียกรั้งเธอไว้หรือเปล่่า 'แล้วเธอจะคาดหวังอะไรจากเขากันล่ะเนี่ย'

ในที่สุดเธอก็เดินกลับมาถึงที่รถจนได้โดยที่เขาไม่ได้พูดท้วงอะไรสักคำ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังรับรู้ได้ถึงสายตาคู่นึงที่มองตามเธออย่างไม่ละสายตา

.

.