เรื่อง(ลับ)หลัง 1| ทรยศ

อัชมนหรือเอ๋ยเป็นสาวรูปร่างเล็กกระทัดรัดผิวพรรณนวลเปล่งปลั่งฉบับสาวชาวเหนือ ปีนี้อัชมนอายุย่างยี่สิบห้าปีเป็นช่วงวัยเบญจเพศว่ากันว่าช่วงนี้วัยนี้มักจะมีเรื่องราวหนักหนาสาหัสเข้ามาในชีวิต เธอเองก็นึกกลัวอยู่เหมือนกันหวังว่ามันคงจะไม่มีอะไรร้ายๆเข้ามาหรอกนะนอกจากเรื่องดีๆที่กำลังจะเกิดขึ้น

อัชมนกำลังจะแต่งงานในอีกสามวันข้างหน้าหลังจากคบหาดูใจกับแฟนหนุ่มมากว่าสามปี เดิมทีอาภาผู้เป็นป้าเป็นผู้ชักจูง 'กรกฎ' หรือ กันต์ให้เข้ามาในชีวิตของอัชมนเพราะเห็นว่าเขาดูท่าทีดีมีฐานะน่าจะเข้ามาช่วยแบ่งเบาภาระหนี้สินที่มีได้

แม้ลึกๆหญิงสาวจะไม่ค่อยชอบวิธีการนี้ของผู้เป็นป้าสักเท่าไหร่ แต่หลังจากที่ได้พบเจอเขาอัชมนก็ตกหลุมรักคารมของเขาได้อย่างไม่ยากเลย สามปีที่คบหากันมากรกฎรักและดูแลเธอมาอย่างดี ข้าวของเงินทองประโคมมาให้ไม่เคยขาดนั่นจึงทำให้เขาเป็นหลานรักของป้าอาภาได้ไม่ยากเลย ไม่ว่าเธอหรือแม้แต่ผู้เป็นป้าต้องการหรืออยากได้อะไร ขอเพียงเอ่ยปากเขาพร้อมจะหามาให้ตลอด แต่เป็นเธอที่ไม่เคยเอ่ยปากขออะไรนั่นเพราะว่าผู้เป็นป้าได้เรียกร้องขอแทนเธอไปเรียบร้อยแล้ว

อัชมนมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับกรกฎมาตั้งแต่คบกันได้สองปีกว่าๆแล้ว หลังศึกษาดูใจกันมาสองปีกว่าเธอก็ยอมทอดกายให้เขาเชยชมเพราะความรักไม่ได้คิดว่าต้องหัวโบราณเก็บพรหมจรรย์ไว้มอบให้เขาตอนแต่งงาน

จากที่ปกติเขาก็ตามติดเธออยู่แล้วยิ่งได้เป็นของเขากลับกลายเป็นว่ากรกฎทั้งรักทั้งหลงเธอยิ่งไปอีก คอยตามรับตามส่งดูแลไม่ขาดจนใครๆต่างก็อิจฉาริษยาเธออย่างมาก เพราะฐานะทางบ้านเธอก็ธรรมดาแถมหนี้สินจากการที่ผู้เป็นป้าไปสร้างขึ้น ต่างจากเขาที่รูปหล่อพ่อรวยแถมมีเงินเปย์ให้เธอไม่ขาดอีก ใครเห็นก็ต้องอิจฉากันทั้งนั้น

คืนนี้อัชมนมีปาร์ตี้สละโสดกับบรรดาเพื่อนๆสนิทที่คบหากันมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยจนจบออกมาทำงานแล้วก็ยังติดต่อไปมาหาสู่กันเสมอ 'นาถนรี' หรือนิ้ม เป็นสาวหวานน่ารักสดใสพูดเพราะเรียบร้อยอ่อนหวาน ส่วน 'รรินดา' หรือเรน เป็นสาวห้าวเปรี้ยวซ่าแต่งตัวเก่งมั่นใจในตัวเองสูงแถมยังเป็นที่ปรึกษาของเพื่อนๆในกลุ่มอีกด้วย 'อรอารยา' หรือซินดี้ เป็นสาวลูกครึ่งหน้าตาสวยผุดผ่องบาดใจ ทั้งสี่คนเป็นเพื่อนที่สนิทสนมและคบหากันมานาน

พวกเธอมีนัดเลี้ยงสละโสดก่อนที่เพื่อนคนแรกของกลุ่มจะเข้าพิธีวิวาห์เป็นคนแรก ทุกคนตื่นเต้นกันใหญ่ตระเตรียมชุดเพื่อนเจ้าสาวชุดราตรีไว้ใส่อย่างไม่ยอมน้อยหน้ากันเลยทีเดียว

ที่หน้าร้านสถานที่จัดเลี้ยงคืนนี้ทั้งสี่คนมารวมตัวกันที่ผับแห่งหนึ่งที่มีชื่อเสียงค่อนข้างโด่งดัง พวกเธอแค่อยากสังสรรค์ส่งท้ายให้ว่าที่เจ้าสาวก่อนที่จะเข้าพิธีวิวาห์และไปทำหน้าที่ภรรยาที่ดีต่อจากนี้

ทุกคนสนุกสุดเหวี่ยงดื่มเหล้าเคล้าดนตรีกันอย่างสนุกสนานตามประสาสาวๆ จนกระทั่งเริ่มดึกห้าทุ่มกว่าๆรรินดาก็ขอตัวกลับก่อนเนื่องจากมีธุระซึ่งแม้จะเสียดายที่ต้องมีใครคนใดคนนึงต้องกลับก่อนแต่คนที่เหลือก็ยังสนุกกันต่อได้จนกระทั่งล่วงเข้าเวลาเที่ยงคืนกว่าๆ มือถือของนาถนรีก็มีคนโทรเข้า เพื่อนเธอบอกว่าต้องกลับบ้านแล้วคุณแม่โทรมาตามเพราะว่ามันดึกแล้ว แต่ก็อย่างว่าสาวเรียบร้อยอ่อนหวานอย่างนาถนรีที่ว่านอนสอนง่ายที่บ้านก็ต้องห่วงและหวงเป็นธรรมดา

พวกเธอเลยตกลงกันแยกย้ายกลับบ้าน นาถนรีมีคนมารอรับแล้วอยู่หน้าผับเธอจึงขอกลับไปก่อน ส่วนอรอารยาที่ขับรถมาเองไม่ค่อยได้เมามากเป็นฝ่ายอาสาขับรถไปส่งอัชมนเอง

"เอ่๋ยยูจะให้ไอไปส่งที่ไหนที่บ้านหรือคอนโด" อรอารยาสะกิดแขนถามว่าที่เจ้าสาวที่นั่งตาปรืออยู่

"อือ..ไปส่งที่คอนโดกันต์ดีกว่า"

เดิมทีอัชมาตั้งใจจะกลับไปนอนบ้านของตัวเองและโทรบอกว่าที่สามีไว้แล้วด้วยว่าจะกลับไปนอนที่บ้านและเขาก็ไม่ได้คัดค้านอะไรบอกแต่ว่าเที่ยวให้สนุกและให้ระวังตัวเองด้วย แต่ตอนนี้เธอขี้เกียจเมากลับบ้านให้ไปโดนป้าอาภาด่าอีกเลยว่าจะำปนอนที่คอนโดรังรักของทั้งคู่แทน

"โอเค" อรอารยาพยักหน้ารับแล้วสตาร์ทรถขับไปส่งเพื่อนซี้ที่คอนโดไม่ไกลจากที่นี่

"เอ๋ยๆถึงคอนโดยูแล้วตื่นๆ"

ระหว่างทางอัชมาก็เผลอหลับๆตื่นๆมาตลอดทางเลย พออรอารยากระซิบเรียกหญิงสาวก็ได้สติทันที

"ขอบคุณมากน๊าาที่มาส่งยูขับรถกลับดีๆนะซินดี้ถึงบ้านแล้วไลน์บอกเอ๋ยด้วยจะได้ไม่เป็นห่วง"

"โอเคจ้า"

ลงจากรถไปยืนนอกประตูแล้วบอกเพื่อนซี้เสร็จยืนรอจนอรอารยาขับรถออกไปจนลับตาอัชมาก็เดินเอื่อยๆขึ้นคอนโดไป

ไม่รู้ว่าคืนนี้กรกฎจะมานอนที่นี่ไหมเพราะปกติถ้าเธอไม่ได้มานอนที่นี่เขาก็จะกลับไปนอนที่บ้านแทน แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาเพราะว่าอัชมามีกุญแจสำรองไง

ขึ้นลิฟท์มาจนถึงหน้าห้องที่ทั้งคู่เคยพรอดรักกันมาก่อน อยู่อัชมารู้สึกว่าใจหายวาบแปลกๆมันเป็นลางสังหรณ์อะไรบางอย่างที่เธออธิบายความรู้สึกไม่ถูก แต่ว่ามันวาบอยู่ในอกลึกๆ หรืออาจเป็นเพราะเธอคงจะเมาไปหน่อยแต่ก็ยังครองสติตัวเองได้อยู่ ปกติแล้วเธอกินก็จะรู้ลิมิตตัวเองเสมอไม่เคยปล่อยให้เมามายจนขาดสติเลยสักครั้ง

เลิกคิดวุ่นวายใจแล้วหญิงสาวก็ไขกุญแจเปิดประตูเข้าไป ภายในห้องเปิดแอร์จนเย็นฉ่ำแสดงว่ากรกฎอยู่ที่นี่คืนนี้ ภายในห้องเปิดไฟสว่างจ้าอัชมากำลังจะส่งเสียงเรียกว่าที่สามีก็ต้องชะงักนิ่งเมื่อสายตามองเห็นรองเท้าคู่หนึ่งที่วางอยู่ข้างประตูตรงชั้นรองเท้าซึ่งหญิงสาวจำได้ดีว่ามันไม่ใช่ของเธอ !

แล้วมันเป็นรองเท้าของใคร ?

คำถามมากมายผุดขึ้นอยู่ในหัวเมื่อเธอลองยกมือถือกดเข้าโทรหาเขาแต่ทว่าเขาไม่รับสายเลยหรือว่าเขาอาจจะหลับ...

แม้ใจจะไม่อยากคิดไปในทางที่ลบแต่ทว่าเท้าน้อยก็ค่อยๆเดินย่องแผ่วเบาตรงไปยังประตูห้องนอนที่เธอมานอนบ่อยๆจนตกแต่งห้องข้าวของตามใจชอบกลายเป็นห้องของตัวเองไปแล้ว มือบางแตะขอบลูกบิดแผ่วเบาค่อยๆหมุนขยับมันเบาๆแล้วเปิดแง้มออก

ภายในห้องมืดสนิทมีเพียงเครื่องปรับอากาศที่ทำงานเสียงดังหึ่งๆในห้อง แต่แล้วร่างทั้งร่างก็ชาวาบร่างแน่งน้อยยืนนิ่งค้างอยู่หน้าประตูเมื่อเห็นเงาเลือนรางสองร่างกำลังขยับโยกร่างกายควบขี่กันบนเตียงคิตตี้น่ารักของเธอ เสียงครางกระเส่าผสมกับเสียงของเนื้อกระทบกันซึ่งคงไม่ต้องบอกมั้งว่าพวกเขาทำกิจกรรมอะไรกันอยู่

เสียงครางกระเส่าที่เธอจำได้ดีว่าเขาเป็นใครกำลังถูกร่างกายบอบบางขยับโยกขย่มเสียงดังตั่บๆ ส่วนอีกคนเสียงครางที่เปล่งออกมาหังคุ้นหูเธอมาก แต่เวลานี้เธอไม่รู้ว่าตัวเองควรจะทำยังไงดีระหว่างการเดินเข้าไปจิกหัวคนทั้งคู่มาดูหน้าคนไร้ยางอายหรือจะเดินออกไปก่อนเงียบๆดี มือบางหยิบมือถือยกขึ้นมากดแชะทั้งภาพและเสียงเป็นคลิปเอาไว้เป็นหลักฐานก่อนจะปิดประตูเอาไว้เหมือนเดิมแล้วเดินออกจากห้องไปเงียบๆ

อัชมนเจ็บจนจะขาดใจแต่แปลกที่ไม่มีน้ำตาสักหยดไหลออกมา สามปีที่คบกับกรกฎมาเธอรักและซื่อสัตย์กับเขาคนเดียวมาโดยตลอด ที่สำคัญตลอดสามปีเขาไม่เคยมีท่าทางจะออกนอกลู่นอกทางเลยสักนิดจนเธอไว้ใจแลัะยอมมีสัมพันธ์กับเขาจนถึงวันที่เราจะวิวาห์กัน ไม่คิดเลยว่าจะถูกทรยศแบบนี้

กำปั้นเล็กถูกกำเข้าหากันแน่นจนเล็บจิกลงเข้าไปในเนื้อเลือดซิบ แต่อัชมนไม่ได้รู้สึกเจ็บเลยสักนิดเพราะว่ามันไปเจ็บที่ตรงอื่นหมดแล้ว

"เค้าสัญญาจะรักเอ๋ยคนเดียวไม่นอกใจ ต่อจากนี้เค้าจะทำให้เอ๋ยเป็นผู้หญิงที่โชคดีและมีความสุขที่สุดในโลกเลย" คำพูดสัญญิงสัญญาคำนั้นยังดังก้องอยู่ในหัว เธอจำได้ว่าน้ำตาแห่งความปลาบปลื้มไหลออกมาไม่ขาดสายในวันที่เขาขอเธอแต่งงาน

แล้ววันนี้มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ ? ผู้ชายที่แสนดีและรักเธอที่สุดเขาหายไปไหน ทำไมเห็นแค่คนมักมากที่กำลังหน้ามืดตามัวกับผู้หญิงคนอื่นอย่างไม่ลืมหูลืมตาแบบนี้

อัชมนเรียกแท็กซี่กลับบ้านอาการมึนเมาที่มีอยู่หายไปปลิดทิ้งตั้งแต่เห็นภาพบาดตา กลับมาถึงบ้านเธอก็ขึ้นห้องนอนโดยที่ไม่ได้เจอใครเพราะว่าเค้าเข้านอนกันหมดแล้ว น้ำตาที่ไม่ได้ไหลเมื่อครู่ตอนนี้กลับหยดมาเป็นทางไม่ขาดสาย ดวงตากลมโตบวมเปล่งแดงระเรื่อเมื่อเจ้าของเอาแต่นอนร้องไห้อยู่บนเตียง

ภาพความหลังครั้งเก่าตลอดสามปีที่ผ่านมาผุดเข้ามาในหัว ความน่ารักและแสนดีของเขาที่ทำให้เธอตกหลุมรักผุดเข้ามาเป็นฉากๆ เธอจะทำยังไงดีถ้านับตอนนี้เหลือเวลาอีกสองวันที่เธอกำลังจะเข้าพิธีแต่งงานกับเขาถ้าเป็นก่อนหน้าที่เธอจะไปหาเขาที่คอนโดโดยที่ไม่ได้บอก เธอก็คงกำลังวาดฝันถึงวันแต่งงานของเราอย่างมีความสุข แต่เวลานี้หลังจากที่ได้ไปเห็นอะไรดีๆมา ภาพงานแต่งของเราก็เลือนลางขึ้นทุกที

เจ็บจนชาอัชมนก็เพิ่งจะรู้ว่ามันเป็นอย่างนี้นี่เอง !

ต่อจากนี้ไม่รู้จะเป็นยังไงแต่ที่แน่ๆ

มันจะไม่มีงานแต่งงานเกิดขึ้น !

.

.