Masuk"กรอด...เดี๋ยวจะโดน" วินคำรามลั่นในลำคอปวดหนึบที่ซอกขาไปทั้งดุ้น
"โดนอะไรหรอคะ ?" ถามเขาตาแป๋วใส่อย่างเย้ายวน
"โดนเลีย" วินตอบแล้วใช้ฝ่ามือช้อนสะโพกกลมมนขึ้นดึงแพนตี้สีหวานออกจากเรียวขาสวยได้รูปโยนไปกองไว้ด้านข้างชันเข่าตั้งแล้วดันเรียวขาขาวแยกออกกว้างเป็นรูปตัวเอ็ม
"พี่วินจะทำอะไรคะ"
แม้อารมณ์อยากจะครอบงำแต่ตี้ก็ตะลีตะลานชะโงกหน้าขึ้นมาถามเมื่อเห็นเขาทำท่าทางหวาดเสียวโดนการยื่นใบหน้ามาตรงร่องสวาทของเธอแล้วจ้องนิ่งอยู่แบบนั้น
"สวยจัง..น้องตี้สวยเหลือเกิน" เสียงครางอืออาเบาๆดังขึ้นขณะที่วินใช้ปลายนิ้วทั้งสองข้างแหวกกลีบเนื้อชุ่มฉ่ำให้ปริอ้าออกจนเห็นกลีบเนื้อสีแดงฉ่ำน้ำข้างใน ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงไปอีกนิดจนเรียวปากชิดเนินเนื้อ
"อย่าค่ะพี่วิน...มะ..มันสกปรกนะ" ร้องปรามพลางดันใบหน้าเขาออกจากร่องของตัวเองเมื่อเขาจรดเรียวปากแนบลงที่กลีบนุ่มเบาๆ
"อย่าห้ามพี่เลยพี่อยากสัมผัสตี้แบบนี้มานานแล้ว"
คำตอบของเขาทำให้ตี้ปล่อยมือที่กำลังผลักดันศีรษะเขาอยู่ออกแล้วปล่อยให้ปลายลิ้นอุ่นชื้นเข้าครอบครองแทน
"อ๊ะ..อูยยย"
ตี้ครางเสียงสั่นกระเส่าลิ้นพี่วินช่างร้ายเหลือเกินเขาลงลิ้นเล่นตรงกลางรอยแยกอันฉ่ำแฉะทั้งตวัดและไล้เลียกลีบเนื้อนุ่มทั้งสองข้างพลางสูดดมกลิ่นหอมจากกายสาว
วินเกร็งลิ้นให้แข็งและเรียวปาดขึ้นบนลงล่างดูดซับน้ำหวานที่ไหลย้อยออกมาจากปากทางกลืนกินมันเข้าปากจนหมดสิ้น
"อ๊ายยย...อ่ะ..อูยยย" ตี้ทิ้งศีรษะลงบนเบาะนุ่มแอ่นสะโพกสู้เรียวลิ้นเขาอย่างไม่ยอมแพ้รสชาติกำหนัดมันช่างเร่าร้อนอะไรเช่นนี้ จริงอยู่ที่เธอเคยมีเซ็กกับแฟนหนุ่มไม่ใช่สิต้องบอกว่าอดีตแฟนมาก่อน แต่เขาไม่เคยทำแบบนี้ให้เลยสักครั้งนอกจากการสอดใส่ให้ตัวเองเสร็จฝ่ายเดียว
"อืม..ทั้งหอมทั้งหวานจริงๆเด็กดีของพี่" วินครางแหบพร่ามือหนาช้อนสะโพกสวยจับยกซดดูดเลียติ่งกระสันต์รัวๆจนตี้อยู่ไม่ติด เธอรั้งใบหน้าหล่อเหลาดันเข้าหาเนินเนื้อตัวเองแนบสนิทแล้วส่ายสะโพกโยกกลีบเนื้อนุ่มเด้งใส่ใบหน้าเขาอย่างทนไม่ไหว
"อ๊าาาห์พะ..พี่วินขาตี้ไม่ไหวมันจะเสร็จ" เสียงหวานเชิดหน้าครวญครางเสียงดังลั่นรถหรู ความเสียวกระสันกินพื้นที่มากเข้าไปทุกทีเมื่อถูกเรียวลิ้นร้อนชื้นกระดกเลียใส่ไม่ยั้ง
"ปล่อยออกมา...เสร็จใส่ปากพี่เลยคนดี" วินเงยหน้าบอกพร้อมทั้งสอดนิ้วใส่ดันเข้าไปในร่องแล้วชักเข้าชักออกปากก็ก้มลงดูดซับน้ำหวานที่พร้อมใจกันรินไหลออกมาไม่ขาดสาย
"พี่วินขาตี้เสียวใจจะขาดอยู่แล้วอ๊ะ..อ๊ายยย" ร่างบางกระตุกเกร็งแตกใส่ปากหยักทุกหยาดหยด คนตัวโตรีบกวาดปลายลิ้นซดเลียอย่างเอร็ดอร่อยทั้งหอมทั้งหวานสมตัวจริงๆ
ตี้ทิ้งร่างลงนอนระทดระทวยอยู่บนเบาะอีกครั้ง ในขณะที่คนตัวโตเงยหน้าจากหว่างขาแล้วแลบลิ้นเลียปากกวาดน้ำหวานที่ยังคั่งค้างแถวขอบปากให้กลืนเข้าไปจนหมดสิ้น ขณะจับคนตัวเล็กแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วช้อนร่างนุ่มนิ่มที่นอนหมดแรงลงจากรถเข้าไปในบ้าน ไม่ลืมที่จะคว้าแพนตี้ตัวเล็กที่ตกอยู่ตรงพื้นรถติดมือมาด้วย
ร่างบางถูกวางลงบนที่นอนกว้างภายในห้องนอนของเจ้าของอ้อมแขน ทันทีที่วางร่างนุ่มนิ่มลงวินก็ถูกรั้งต้นแขนให้ทอดกายเอนลงทาบทับร่างเล็กทันที นัยน์ตาหวานกำลังออดอ้อนวอนขอบางอย่างจากเขา เรือนกายเล็กบิดกายเร่าๆเต็มไปด้วยไฟปรารถนา
"พี่วินขา..ตะ..ตี้อยากอีกแล้ว"
แม้จะอายแสนอายเพียงใดแต่ยามนี้ตี้ต้องการได้รับการปลดปล่อยมันร้อนมันรุ่มไปหมดทั้งตัวจนอยากจะกรีดร้องดังๆ มือไม้เรียวเล็กปัดป่ายไปบนเรือนร่างแข็งแกร่งหวังปลุกอารมณ์ให้เขาสมยอมกับเธอ
ดูท่าว่าคนตัวเล็กของเขาจะโดนยาตัวแรงเข้าเสียแล้ว เด็กดีของเขาถึงได้เกิดอาการแบบนี้ขึ้นมา ใจเขาต้องการหวังแค่อยากช่วยปลดปล่อยให้ร่างเล็กบรรเทาอาการที่เกิดจากฤทธิ์ยา เขาไม่อยากฉวยโอกาสแบบนี้มาทำกับเธออยากเมคเลิฟกับเธออย่างมีสติมากกว่า
แต่ไม่รู้ว่าเขาจะทนได้นานแค่ไหนในเมื่อเจ้าของหัวใจไม่ยอมให้ความร่วมมือเอาเสียเลย
"นะคะพี่วินขาได้โปรดสงสารตี้เถอะอะ..อุ๊บ" เสียงหวานเอ่ยขอร้องทั้งน้ำตา ตอนนี้กลางกายของเธอปวดตุบๆไปหมดเลยก่อนที่จะถูกคนตัวโตจูบปิดปากกลืนคำพูดเธอเข้าลำคอไป
วินสอดปลายลิ้นแทรกเข้าไปหาความหวานด้านใน ซอกซอนลิ้นร้อนเข้าไปเกี่ยวพันตวัดรัดกับเรียวลิ้นนุ่มที่ออกมาตอบรับอย่างกล้าๆกลัวๆ
"ฮืมม" วินคำรามในลำคออย่างถูกอกถูกใจกับความหวานของปากนุ่ม เขาดูดกลืนแลกลมหายใจของกันและกันอย่างเร่าร้อนลืมทุกสิ่งทุกอย่างป้อนความหวานให้แก่กันและกันจวบจนอีกฝ่ายจะหายใจไม่ทันนั่นแหละถึงยอมปล่อย
"ฮะ..แฮ่กๆๆ" ตี้หอบหายใจจนตัวโยนรีบสูดอากาศเข้าปอดอย่างเร่งด่วนพลางตวัดค้อนส่งให้คนตัวโตที่จูบเอาๆจนเธอหายใจแทบไม่ทัน
"หึหึ" วินหัวเราะในลำคอขณะตวัดร่างเล็กให้เป็นฝ่ายขยับขึ้นมานั่งคล่อมหน้าตักของเขาเอาไว้พลางถลกเสื้อที่ตี้สวมอยู่ออกจากทางศีรษะโยนตกไปตรงส่วนใดส่วนหนึ่งของห้อง
คนตัวโตรู้สึกเหมือนสายตาพร่าเบลอยามสายตาจับจ้องมองเห็นความอวบอิ่มสวยงามตรงหน้า เนินอกอวบใหญ่ภายใต้บราลูกไม้สีหวานตัวเล็กที่ห้อหุ้มรั้งทั้งสองข้างเอาไว้เบียดชิดกันจนแทบทะเล้นทะลัก
ทั้งขาวทั้งอวบน่าดูดสุดๆ
"ไหนเมื่อครู่หนูบอกว่าปวดตรงไหนนะครับ" ถามเบาๆพลางกลืนน้ำลายดับอาการกระหายน้ำนมหวานๆ
"อื้อ...ปวดตรงนี้อ่ะค่ะ" จับมือเขามาวางบนสองเต้าของตัวเองแล้วออกแรงให้ฝ่ามือเขาขยำขยี้คลึงเบาๆ
"ปวดมากไหมครับสงสัยต้องดูดพิษ"
ว่าแล้วก็ส่งนิ้วเรียวเข้าไปสะกิดตรงปลายยอดผ่านเนื้อผ้าเขี่ยวนไปทั้งสองข้างจนมันแข็งชันดันบราเซียออกมา จากนั้นก็เลื่อนฝ่ามือไปด้านหลังสะกิดตะขอบราออกปล่อยให้มันล่วงหล่นลงไปกองที่พื้นต่อไป"อ่าาส์...นมสวยจัง" วินครางเบาๆเมื่อเห็นความสวยสดตรงหน้า จุกสีหวานชมพูระเรื่อเห็นแล้วน่าดูดให้หลุดติดปากมาเลยจริงๆ สองเต้ากลมกลึงเด้งดึ๋งๆยามเจ้าตัวขยับ น่าจับขยำขยี้ให้ช้ำกันเลยทีเดียว ดูท่าตอนนี้วินคิดว่าตัวเองจะเข้าข่ายคนโรคจิตเข้าไปทุกทีแล้วสิเนี่ย
"ดูด...พิษออกให้ตี้หน่อยนะคะพี่วินขาา" เสียงหวานออดอ้อนขณะจับมือเขาเข้าครอบครองสองเต้าของตัวเอง
"หิวนมหวานๆพอดีเลยสิครับ"
พูดจบก็ก้มลงอ้าปากครอบหัวนมสีชมพูหวานรวบเข้าปากแล้วดูดยืดตวัดลิ้นเลียตรงปลายยอดชูชันรัวเร็ว มืออีกข้างก็ส่งมาบดขยี้หัวนมอีกข้างเขี่ยตวัดปลายยอดรัวๆส่งผลให้เจ้าของเต้าครางเร่าๆตัวสั่นสะท้าน
"อ่ะ..อ๊าาาเสียวหัวนมพี่วินขา" ตี้ครางกระเส่าเสียงแหบพร่ายกตัวขึ้นถูไถจุดอ่อนไหวของตัวเองให้เบียดเสียดแท่งร้อนโป่งพองเต็มลำใต้กางเกง
"ซี๊ดดด ! ตี้ครับอูยยยพี่ก็เสียว" เมื่อถูกคนตัวเล็กใช้เนินเนื้อภายใต้กระโปรงตัวเดียวที่คลุมอยู่ถูไถร่องสวาทเปียกแฉะกับแท่งเอ็นใหญ่ยาวรูดขึ้นรูดลงช้าๆเนิบนาบ
กระดุมกางเกงแสล็กถูกปลดออกตามด้วยซิบที่ถูกรูดลงด้วยฝีมือของคนตัวเล็กตามมาด้วยกางเกงชั้นในสีขาวสะอาดที่ถูกรูดลง เอ็นใหญ่ขรุขระก็ดีดปึ๋งเสียดสีร่องรักของเธอ จากนั้นเธอก็ควบขี่อยู่บนตัวเขาขย่มโยกท่อนลำเขาโดยที่ไม่ได้สอดใส่ ตอนนี้เธอกำลังเมามันกับการรูดลำเอ็นเขาเล่นจนเปียกชื้นแฉะไปด้วยน้ำรักของเธอ
"อ๊าาาห์...ซะ..ซี๊ดดดพี่วินขาตี้จะ..เสร็จอีกแล้ว"
"ซี๊ดดด ! เอาเลยครับเสร็ขบนตัวพี่เลยครับ" ตอบรับเธอด้วยการรวบจุกนมทั้งสองข้างเข้ามาสลับกันดูด ตวัดลิ้นเลียวนยอดสีหวานจนคนบนร่างครางเสียงหลง
"อ๊ะ..อ๊ายยยย"
ไม่นานตี้ก็เสร็จเป็นรอบที่สองตามมาด้วยรอบที่สามที่สี่ที่ห้า โดยที่วินปรนเปรอให้เธอทุกท่ายกเว้นการสอดใส่ไม่ว่าคนตัวเล็กจะร้องขอขนาดไหน เขาแค่ไม่อยากให้เธอรู้สึกแย่ถ้าต้องตื่นมาแล้วพบว่าตัวเองขาดสติจนพลาดท่ามีอะไรกับเขาไปแล้วแบบนี้
ยอมปรนเปรอให้เธอเสร็จสมทุกอย่างแม้ตัวเองจะต้องค้างคา เอาไว้ให้เด็กน้อยของเขาหายดีก่อนเถอะ พวกนั้นมันจะต้องชดใช้ที่ทำกับคนของเขาแบบนี้ ! ถึงแม้ตอนนี้ตี้จะยังไม่ได้เป็นของเขาเต็มตัว แต่สักวันเขาจะทำให้เธอยอมเป็นของเขาทั้งกายและใจให้ได้
. . .ติ้ดๆๆๆ"ค่ะแม่"(ร่าเป็นอะไรลูกทำไมเสียงเนือยๆแบบนี้)"เปล่าค่ะแม่ร่าแค่...ฮ่ะ..ฮึ่กๆ"ไม่ไหว...อดไม่ได้ที่จะสะอื้นออกมาให้แม่ได้ยิน แค่ได้ฟังเสียงหวานๆที่สะท้อนความรักและห่วงใยมาให้หัวใจฉันก็สั่งให้ร้องไห้ออกมาเอง(ทะเลาะกับตาไทน์มาใช่ไหม ?)"เปล่าค่ะเราไม่ได้ทะเลาะกัน"(แล้วเป็นอะไรล่ะลูกมีอะไรหนูคุยกับแม่ได้ทุกเรื่องนะ)"คือ..."ตั้งแต่วันนั้นเราทั้งคู่ก็กลับมาดีกันเหมือนเดิมอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมอาจจะดูเหมือนรักกันมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ตอนนี้ฉันเองก็เรียนจบแล้วแต่เฮียไทน์ก็ไม่มีทีท่าว่าจะขอฉันแต่งงานกันเหมือนเมื่อก่อนเลยฉันอึดอัดพาลคิดไปหมดเลยว่าเขาจะไม่อยากแต่งงานกับฉันแล้วหรือเปล่า บางทีฉันก็คิดนะว่าตัวเองเป็นไพโบล่าหรือเปล่าตอนที่เขามาขอแต่งงานฉันก็ไม่พร้อมไม่อยากแต่ง แต่พอเขาเฉยๆไม่มีทีท่าว่าอยากจะขอฉันกลับรู้สึกใจแป้ว แม้ทุกวันนี้เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมแต่ระหว่างเราฉันรู้สึกเหมือนว่าเรามีเส้นใยบางๆบางอย่างมาคั่นกลางเอาไว้"แม่เคยเสียใจไหมที่เลือกพ่อมาเป็นคู่ชีวิตแต่พ่อก็ทำให้แม่ผิดหวัง"ฉันไม่เคยถามเรื่องพ่อกับแม่สักครั้งนั่นเพราะรู้อยู่แล้วว่าทุกครั้งที่พูดถึงพ่อแล้
"เฮียขอโทษอย่าเกลียดเฮียเลย...เฮียไม่อยากได้ยิน" เฮียไทน์ที่คล่อมทับบนตัวฉันกำลังก้มหน้าซบแนบกับต้นคอฉันแล้วพูดเสียงสั่นเครือ"ถ้าร่ามาไม่ทันป่านนี้เฮียคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว" ฉันอดคิดถึงภาพนั้นไม่ได้จริงๆยิ่งนึกยิ่งรู้สึกลมออกหูจนยั้งมือไว้ไม่ทัน"โอ๊ยร่าเฮียเจ็บๆๆๆ !"เฮียไทน์ร้องเสียงหลงเมื่อถูกฉันยื่นมือไปบิดหูทั้งสองข้างเต็มแรง เขาพยายามดันมือฉันออกจนมือฉันหลุดออกจากหูเขาทั้งสองข้างจนได้แล้วเขาก็เริ่มเอาคืนฉันด้วยการงับลงบนเนินอกฉันเต็มแรง"โอ๊ยยย...อื้อ"เริ่มจากการกัดเต็มปากเต็มคำแล้วหลังจากนั้นเขาก็ปาดเลียบนผิวเนื้อเนินอกช้าๆ ขนอ่อนในกายลุกวาบสยิวซ่านไปทั้งร่างกาย มือไม้หยาบใหญ่ค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าฉันออกช้าๆจนเนื้อตัวส่วนบนเปลือยเปล่า"ดะ..เดี๋ยวสิเฮีย ! นี่เฮียหายเมาแล้วหรอ ?" ฉันดันใบหน้าเฮียไทน์ออกจากซอกคอตัวเองออกก่อนจะถามอย่างข้องใจ"เอาจริงๆนะเฮียเริ่มหายเมาตั้งแต่เห็นหนูฟ้อนเล็บใส่ผู้หญิงคนนั้นแล้ว""เมื่อกี้เฮียเกือบจะเอากับมันไปแล้วนะแล้วตอนนี้เฮียจะมาเอากับหนูอีกหรอ ?""ร่าเฮียไม่ได้ตั้งใจ ! เฮียสาบานให้ตายห่าเลยก็ได้เฮียคิดว่าเป็นหนูจริงๆทั้งเมาทั้งคิดถึงเฮียก็เ
"ฮ้าววว"เสียงฉันเองแหละที่รู้สึกตัวขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดเมื่อยขัดเล็กน้อยพลางอ้าปากหาวอย่างง่วงทั้งเหนื่อยและล้าเมิื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปค่อนแจ้ง มองหาคนที่ต้นเหตุก็พบว่าเขาตื่นอยู่ก่อนแล้วแถมตอนนี้ยังนอนตะแคงเท้าแขนมองหน้าฉันอยู่อีกด้วย"ไง""เฮีย ! เล่นหนูหนักไปไหมเนี่ย" อดที่จะบ่นเขาไม่ได้คนบ้าอะไรอึดเหลือเกินจริงๆ"ช่วยไม่ได้มึงดื้อเอง !""หนูเปล่า"ปากเขาพูกแต่ดวงตาเขาจับจ้องอยู่ที่... หน้าอกของฉัน !"เฮีย ! หื่นแต่เช้าอีกแล้วนะ" ฉันลืมตัวไงว่าตัวเองยังโป๊อยู่ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีอะไรปกปิดเลยมีแค่ผ้าห่มคลุมตั้งแต่ช่วงเอวลงมาก่อนที่ฉันจะรีบคว้าชายผ้าห่มขึ้นมาคลุมช่วงอกเอาไว้ไว้ใจไม่ได้เกิดเขาอยากต่อเช้าขึ้นมามีหวังฉันคงฟ้าเหลืองตายแน่ๆ"ร่า..."อยู่ๆเฮียไทน์เรียกชื่อฉันเสียงอ่อนโยนเบาๆ"ขาา" ฉันครางรับเบาๆพลางช้อนสายตามองหน้าผู้ชายที่กำลังมองมาที่ฉันด้วยแววตาอ่อนโยน"แต่งงานกันไหม ?""เฮีย..."จังหวะนี้ทุกคนคงคิดว่าฉันกำลังซาบซึ้งและดีใจที่ถูกขอแต่งงานแต่เปล่าเลย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาขอฉันแต่งแต่ฉันยังไม่พร้อมจริงๆถ้านับครั้งนี้ด้วยนี่คงเป็นครั้งที่สามแล้ว"ว่าไงจะแต่งไ
"เดินดีๆอย่าซนได้ไหม" เสียงทุ้มที่ค่อนข้างฟังดูแหบพร่าเอ่ยปรามฉันเบาๆในขณะที่มือซนๆของฉันมันดันไปลวนลามที่ใต้กางเกงของเฮียไทน์"อื้อ...ใครซนนี่มันเป็นของหนูหนูจะจับมันตอนไหนก็ได้""แต่มึงจะจับมันตอนนี้ไม่ได้ นี่มันหน้าร้านมึงดูคนมองใหญ่แล้ว" เฮียไทน?กระซิบเสียงพร่าขณะจับมือซนๆของฉันเอาไว้แนบอกแกร่ง"อ้าวหรอแหะๆงั้นรอถึงที่รถก่อนก็ได้เนอะ"เดินซบอกเขาจนมาถึงที่รถฉันเปิดประตูเข้าไปนั่งด้านข้างคนขับแล้วผวาเข้าหาเฮียไทน์ทันทีที่เขาเปิดประตูเข้ามานั่งในรถ"อื้อ"เสียงเฮียครางฮือในลำคอขณะที่ถูกฉันจู่โจมด้วยการโถมเข้าไปจูบที่ริมฝีปากเต็มแรง เวลาเมาฉันนิสัยเสียอยู่อย่างก็คืออารมณ์ขึ้นง่าย แต่ไม่ใช่ไปขึ้นกับใครก็ได้นะ ถ้าหน้าไม่เหมือนเฮียไทน์ก็ใช่ว่าฉันจะขึ้นได้"จ๊วบๆ" เสียงดึงดูดริมฝีปากของเราสองคนดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ โซนที่เราจอดรถค่อนข้างลึกพอสมควรทำให้ไม่ค่อยมีรถคนเข้ามาจอดสักเท่าไหร่จะมีแค่คันสองคันเท่านั้นเอง"ฮื้มมม...ถ้ามึงยังไม่หยุดกู 'เอา' มึงที่ลานจอดจริงๆนะ" เฮียไทน์เลื่อนริมฝีปากออกแล้วกระซิบชิดใบหูฉัน"แล้ว...ได้ไหมล่ะ" ฉันกระซิบตอบเบาๆขณะเลื่อนฝ่ามือลงไปที่เป้ากางเกงเพื่อรู
Sara_eiei >> [ตัวเองงง...วันนี้เค้าทำงานกลุ่มมาเหนื่อยมากๆเลยเค้าขอนอนก่อนนะ]ผัวอีซาร่า >> [อืม...เหนื่อยมากไหม]Sara_eiei >> เหนื่อยมากกกตาเค้าจะปิดอยู่แล้วเนี่ยผัวอีซาร่า >> อืม...แต่ตอนนี้กูอยู่ร้านเหล้าSara_eiei >> อ้าวหรองั้นตัวเองอย่าดื่มเยอะนะขับรถกลับดีๆด้วยนะเค้าเป็นห่วง งั้นเค้านอนก่อนน๊าาผัวอีซาร่า >> แต่กูนั่งอยู่โต๊ะข้างหลังมึงนะอีร่า !Sara_eiei >> ........."ซวยแล้วพวกมึงผัวกูจับได้แล้วว่ากูหนีเที่ยวอ่ะ"ฉันชื่อซาร่าหรืออีร่าที่คนในไลน์เรียกนี่แหละกำลังทำหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่บรรดาเพื่อนๆที่เสือกชวนออกมาเที่ยวในคืนนี้ ก่อนจะทำใจดีสู้เสือกันหน้าไปยิ่มหวานสุดฤทธิ์ให้โต๊ะที่อยู่ติดกันทางด้านหลัง"ไฮ้...ที่รักคิดถึงเค้าไหม ?" แหะๆก็รู้แหละว่าแก้ตัวอะไรไม่ทันแล้วแต่ก็ปะเหลาะอีผัวตัวดีมันไว้ก่อนอ่ะเนอะ"มึงไม่ต้องมาตอแหลว่าคิดถึงกูหรอกหนอยทำเป็นเหนื่อยง่วงจะหลับแล้วที่ไหนได้หนีมาเที่ยวนี่เอง"'เอ๊อะ ! โดนไปอีกชุดสะอึกเลยกู'"กะ..ก็เค้าไม่ได้อยากมาหรอกนะอีฟ้าสิชวนเค้ามา" กูขอโทษนะเพื่อนขอแก้ผ้าเอาหน้ารอดไปก่อนแล้วกัน พูดไปพลางส่งสายตาอ้อนวอนให้มันตามไปติดๆ"โยนให้กูตลอดเลยนะอ
สองเดือนต่อมา"นิชา..นิชาครับหนูหายไปไหนมาพี่ตามหาหนูเสียทั่วเลยแต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ คนดีพี่ขอโทษจริงๆที่ทำให้หนูเสียใจหนูจะให้โอกาสพี่อีกครั้งได้ไหมพี่รักหนูจริงๆนะ"เสียงไตรคุณที่วันนี้บังเอิญมาเจอนิชาที่โรงพยาบาลเข้าพอดีเพราะมาเยี่ยมเพื่อนที่ภรรยาเพิ่งคลอดลูกเขารีบตรงเข้ามาหาเธอพลางสาธยายพร่ำพรรณาถึงความรักต่างๆนาๆที่มีต่อเธอ"ขอโทษนะคะพี่ไตรนิชากลับไปหาพี่ไม่ได้อีกแล้ว""ทำไมล่ะหรือว่านิชายังโกรธพี่อยู่""ไม่ใช่เพราะว่านิชายังโกรธอยู่หรอกค่ะแต่มันเป็นเพราะว่า...""นิชาเค้าแต่งงานมีสามีแล้วยังไงล่ะ ขอโทษนะครับคนนี้เมียผม"เสียงผู้กองตี๋ที่เดินมาจากทางด้านหลังของนิชาตอบแทนพลางเดินมาหยุดยืนข้างๆคนตัวเล็กแล้วรั้งเอวบางเข้ามากอดแนบแน่นต่อหน้าไตรคุณ โดยที่นิชาก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร"นี่..หมายความว่ายังไงครับนิชา" ไตรคุณที่ยังมีสีหน้าเหวออยู่ถามน้ำเสียงสั่นๆเกือบสามเดือนที่ผ่านมาก่อนหน้านั้นเขาเอาแต่เมินเฉยไม่ง้อไม่โทรตามเพราะคิดว่านิชาจะต้องมาง้อเพราะคงขาดผู้ชายอย่างเขาไม่ได้แน่ จนกระทั่งเดือนที่แล้วที่เขาทนรอเฉยๆไม่ไหวจึงพยายามไปตามหาเธอทุกที่แต่ก็ไม่พบ แต่อยู่มาเจอกันอีกทีก็พบว่านิชาแต่







