ログイン------------
@ห้องพัก
ห้องพักสุดหรูขนาดใหญ่โตมีทั้งห้องรับแขกห้องครัวขนาดเล็กห้องน้ำและอ่างจากุชซี่เตียงนอนขนาดคิงไซซ์ ห้องพักสุดหรูในโรงแรมชื่อดัง ทว่าไฟในห้องนี้กลับมืดสนิทมีเพียงแสงไฟสลัวจากไฟหลุมบนฝ้าขนาดเล็กส่องแสงก็เพียงเท่านั้น ความมืดบดบังความสวยงามและหรูหราของเฟอร์นิเจอร์จนหมดสิ้นทั้งหมดนี้เป็นความต้องการของผู้เช่าห้องนั่นเอง ในห้องกว้างแห่งนี้กลับไม่มีผู้คนเดินพลุกพล่านมีเพียงร่างชายหญิงซึ่งกำลังยืนกอดกันกลมอยู่ที่หน้าประตู เสียงจูบได้อรรถรสเสียงดัง
ฝ่ามือหนาประคองกรอบหน้าและหลังท้ายทอยหญิงสาวกักกันไม่ให้เธอหนีห่างจากเขาแม้แต่เสี้ยววินาที สีหน้าและอารมณ์ของทั้งคู่ดั่งถูกคำสาปให้ต้องถูกไฟราคะเผาหลอมละลายไปด้วยกัน
"คุณเคลเกอร์ เมล ไม่ไหวแล้วค่ะ เมลร้อนเมลต้องการ... ต้องการมากกว่านี้ "
น้ำเสียงสั่นไหวบวกกับสีหน้าหืดกระหาย เธอจ้องมองเขาด้วยแววตาเว้าวอนอยากสัมผัสมากกว่านี้อยากปลดปล่อยมากกว่านี้โดยที่มือของเธอได้ทำการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตชุดยูนิฟอร์มออกเป็นที่เรียบร้อย บราเซียตัวจิ๋วโอบอุ้มเต้ากลมไว้ไม่มิด เนินเนื้ออวบขาวเห็นเส้นเลือดชัดเจน เอวคอดกิ่วเพียงแค่สองมือใหญ่จับไว้ กระโปรงทรงเอสีแดงแนบเนื้อค่อยๆ ถูกถลกขึ้นไว้เหนือแพทตี้สีหวานเธอบีบเคล้นเต้ากลมสลับกับเรียวนิ้วสวยขยี้ปรนเปรอที่เส้นโค้งคล้ายกลีบส้มโอ ที่แพทตี้สีหวานปรากฏเป็นคราบน้ำเชื่อมวงกว้างส่งสัญญาณให้ชายได้รู้ว่าเธอพร้อมเข้าสู่กิจกรรมแสนสยิวเต็มที
"เสียวหรอขอร้องฉันสิ"
แม้ตัวเองจะมีความต้องการไม่ต่างไปจากเธอแต่เขาก็ยังสร้างคำขอเพื่อกลั่นแกล้งหญิงสาวไม่รู้จักจบ
"คะ...คุณเคลเกอร์ ได้โปรด อึก! นะคะ"
เธอสะดุ้งตอบสนองเรียวนิ้วของตัวเองเป็นระยะ หวังให้ชายตรงน่าสงสารและตอบรับคำขอของเธอโดยเร็ว รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากแววตาชายร่างใหญ่จ้องมองเธอราวกับชิ้นเนื้อราคาแพงที่ต้องการลิ้มรสมันมากกว่าสิ่งอื่นใด
"เธอร่านแบบนี้ฉันจะทนไม่ไหวเอานะ"
เขาเตือนเธออีกครั้งพร้อมกับปลดเสื้อเชิ้ตและกางเกงของตนลงไปก่อนที่ข้อเท้า ฝ่ามือหนาช้อนหัวกระสุนที่มันกำลังฝ่ามือหนาช้อนหัวกระสุนที่มันกำลังผงาดตัวเผยโฉมดันอันเดอร์แวร์ สายตาเว้าวอนของหญิงสาวจ้องมองไปที่มันราวกับถูกต้องมนต์ เธอรอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอหลายต่อหลายรอบ เพียงไม่นานเจ้ากระสุนรามใหญ่ยาวถูกเผยโฉมอันเดอร์แวร์ตัวจิ๋วโดนเขี่ยทิ้งหมดซึ่งเยื่อใยร่างใหญ่ชายหนุ่มเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อกระชับไร้ที่ติ เดินตรงปรี่เข้ามาหาเธอก่อนฝ่ามือหนาจะบีบลำคอยาวระหง ใบหน้าคมคายยื่นเข้าใกล้สัมผัสได้ถึงลมหายใจรุ่มร้อนผสมกลิ่นแอลกอฮอล์บางเบา
"เรามาเริ่มความสนุกกันเถอะคาราเมล "
"อึก!!"ริมฝีปากของเขายื่นเข้าใกล้ประกบวางลงบนริมฝีปากฉันอย่างรวดเร็วโดยที่ฉันเองก็ตกใจไม่น้อยสัมผัสฝ่ามือของสองเราลูบไล้ไปทั่วเนื้อกายหยาบของอีกฝ่าย ลิ้นร้อนพัลวันไล่ต้อนฉันอย่างกับว่าฉันไปทำอะไรผิดมายังไงยังงั้น ในสมองฉันดังถูกใครเอาสีขาวมาสาดใส่ฉันไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรได้แต่ปล่อยให้อารมณ์มันนำพาร่างกายเราสองคนไปยังฝั่งฝันที่เราต้องการ ร่างของฉันถูกเขาต้อนจนมาถึงเตียงนอนขนาดใหญ่เราทั้งสองล้มลงทั้งที่ริมฝีปากยังจะจรดดูดดื่มกันไม่ห่าง
"จูบของเธอแล้วร้อนเป็นบ้าคงต้องการไอ้นั่นของฉันแล้วสินะ"
น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยทักท้วงหยั่งเชิงหญิงสาวทันทีที่ผละตัวออกห่าง นั่งตรงจับหัวเข่ามนแยกถางออกห่างกันกลีบส้มโอฟูขาวอมชมพูเปรอะไปด้วยคราบน้ำเชื่อมบ่งบอกถึงความพร้อม เรียวนิ้วเก่งกาจวางลงตรงกลางระหว่างรอยแยกก่อนจะกดมันลงสายตาดุดันยังคงจ้องมอง ใบหน้าเรียวสวยไม่วางคาราเมลขมวดคิ้วกัดริมฝีปากจนแทบห้อเลือด เธอเสียวสะท้านไปทั้งร่างทำไมชายตรงหน้าถึงได้เล่นตลกกับเธอไม่เลิก
"ไม่เอาดีกว่า"
"!!!!"
ว่าจบแล้วนิ้วแกร่งถูกยกออกกลับกลายเป็นว่าชายตรงกลางหว่างขานั้นชักกระสุนปืนลำใหญ่ยาวออกมาจอเตรียมส่งมันเข้ารังเพลิงแทน ไม่รอให้เธอเตรียมพร้อมเอวหนากระแทกสวนทางส่งเจ้ากระสุนพุ่งทะยานพาส่วนหัวเข้าสู่โลกกามารมณ์
"อั๊ก!!!"
"อย่าปิดปากสิเสียงไพเราะของเธอน่ะฉันอยากได้ยินมันตลอดระหว่างกระทำ... "
ฝ่ามือเล็กซึ่งยกขึ้นปิดปากถูกฝ่ามือใหญ่ยกมันขึ้นกดลงบนเตียงนุ่มสอดประสานหวังสร้างความอบอุ่นใจให้เธอ แต่มันกลับไม่ได้ช่วยให้ความเจ็บที่กลีบส้มโอนั้นเบาบางลงแม้แต่น้อย ลูกกระพรวนถูกตีตบฟาดลงบนกลีบขึ้นเป็นสีแดงฉ่า เอวหนากระแทกรัวเร่งเร้าให้เธอร่านกายาน้ำหวานเปรอะกระสุนปืนย้อยลงตามรอยแยกกลีบส้มโอรวมตัวที่ผ้าปูเป็นวงกว้าง
"น้ำเยอะเชียวนะ คงจะยากมากๆ เลยละสิลองขึ้นขย่มไหมล่ะ"
ระบบสมองของคาราเมลยังไม่ทันจะประมวลผลคำพูด ร่างเธอถูกพลิกยกตัวขึ้นนั่งบนเอวฝ่ามือหนาประคองแก้มก้นใหญ่นุ่ม พยายามให้เธอเข้าจังหวะรักโดยเร็ว
"ว่าให้แต่เมล คุณเคลเกอร์เองก็คงจะอยากไม่น้อยเหมือนกันสินะคะ"
"ถ้าจับเธอเป็นก้อนแล้วกลืนลงท้องได้ ฉันทำมันเป็นนานแล้วล่ะ"
"อ๊าย!"
เอวหนาสวนจังหวะระรัวกระสุนปืนแทนการรอให้เธอปรนเปรอ ร่างบางสั่นสะเทือนกระเพื่อมตามแรงเอวเจ้ากลมสะท้านเด้งรับจังหวะ
"ไม่ไหว! ไม่ไหวอ่าา!!!"
"อ๊ายย!!!"
เสียงร้องโหยหวนก่อนถึงฝั่งฝันของชายหญิงดังลั่นห้องร่างบางขาสั่นกระตุกไปทั้งตัว เจ้าปลายกระสุนปืนถูกถอดถอนออกจากรังเพลิง ก่อนจะกลั่นความเสียวซ่านออกมาเป็นน้ำคาวลาวาสีขุ่น ฉีดพ่นไปทั่วหน้าท้องของตนเอง ก่อนร่างบางของหญิงสาวจะหมดแรงล้มพับนอนลงบนเตียงข้างกายชาย
"แฮ่ก ธ... เธอเป็นคนแรกที่ทำให้ฉันรู้สึกดีได้ถึงเพียงนี้"
"ขะ... ขอบคุณสำหรับคำชม" เป็นครั้งแรกที่ฉันก็รู้สึกดีมากๆ เหมือนกัน
_______________
____________"ว่ามาให้หมดเรื่องของมึงและลูกสาวกู" "อึก!" ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่พ่อฉันลากลุงคีย์มานั่งสอบสวนภายในห้องทำงาน โดยปกติแล้วในห้องทำงานของพ่อจะร่มรื่นน่าอยู่และผ่อนคลาย แต่ในวันนี้กลับอึดอัดกว่าทุกวันเหมือนว่าไม่มีอากาศเลยสักนิด "กูพอจะรู้คร่าวๆ มาจากมาลินบ้างแล้ว เรื่องที่มึงทำแบบนั้นกับลูกสาวกู" "กูขอโทษ" ลุงคีย์ยกมือไหว้ขอโทษพ่อในทันที ปกติแล้วคนรุ่นนี้เขาจะรักและหวงในเกียรติและศักดิ์ศรีของตัวเอง แต่มันไม่ใช่กับลุงคีย์ "อย่าคิดว่าแค่ไหว้แล้วกูจะหายโกรธ" "กูรู้ว่าสิ่งที่ทำลงไปมันไม่น่าให้อภัย แต่กูไม่ได้มีเจตนาไม่ดีกับมาลินมาก่อนเลยนะเว้ย กูยังมองว่าเธอเป็นเด็กสาวตัวเล็กๆ ของมึงเสมอ" "แล้วอะไรที่ทำให้มึงกล้าทำแบบนั้นกับลูกกู" "อึก" โดนยิงคำถามจี้จุดแบบนั้นเป็นใครก็ต้องชะงักกันทั้งนั้น "อารมณ์ กูควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ไม่ดีพอเอง เพราะงั้นคนที่ผิดคือกูไม่ใช่มาลิน" "หึ กูผิดหวังในตัวมึงมากคีย์ เพื่อนที่กูและเมญ่ารักมากที่สุด ไม่คิดว่าจะกล้าทำแบบนี้กับลูกสาวพวกกู" ลุงคีย์ได้ยินชื่อแม่เข้าถึงกับเศร้าลงทันที เพราะเพื่อนคนแรกในรั้วมหาวิทยาลัยของลุงคีย์คือแม่ คงจะร
______________"สวัสดีค่ะครูคีย์" "สวัสดีครับนักเรียน" "เรื่องการบ้านพวกเราทำเสร็จแล้วนะคะ""งั้นหรอ ถ้าเสร็จแล้วจะส่งก่อนก็ได้นะ เอาไปวางไว้ที่โต๊ะครูได้เลย""ค่ะ" เช้าของทุกวันเหล่าเด็กๆ ที่รักในการเรียนยังคงแวะเวียนเข้ามาทักทายผมเช่นทุกครั้ง แต่คงจะดีกว่านี้ถ้าผมไม่รู้สึกปวดหัวเมาค้างแบบนี้ นานๆ ทีได้ดื่มมันทรมานร่างกายแบบนี้นี่เอง "สวัสดีครูคีย์" "ครับ สวัสดีครับท่านผู้อำนวยการ" เดินมาได้ไม่เท่าไหร่เสียงของผู้อำนวยการก็เอ่ยดังทักทายขึ้นมา หากเป็นเช่นทุกวันผมคงจะรู้สึกดีแต่ในวันนี้กลับไม่ใช่แบบนั้น ภาพที่เห็นจากเมื่อวานเย็นยังคงติดตา คำพูดและสีหน้าเหยียดหยันราวกับว่าตัวเองคือผู้ชนะ แต่ก็ดีที่อย่างน้อยเรื่องเมื่อวานมันทำให้ผมเลิกโง่ "เป็นไงบ้างเรื่องการสอนเด็กๆ" "ก็เลยเรื่อยๆ ครับไม่มีอะไรให้น่าห่วงหรือกังวลเป็นพิเศษ" "อือ ดีแล้วล่ะพอได้ครูที่เก่งอย่างครูคีย์มาสอน พวกเด็กๆ ถึงได้เรียนรู้เร็วขนาดนี้" "ขอบคุณครับ" "ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวก่อนนะ" "ครับ"น่าขยะแขยงระหว่างที่คุยกับผู้อำนวยการในใจผมรู้สึกแบบนั้นตลอดเวลา "ก็ว่าหายไปไหนอยู่นี่ นี่เอง" "!!!"ตามมาด้วยครูพลอย ทั้ง
_____________"ไหวแน่นะ" "แน่สิ" ก็ยังถือว่าดีกว่าครั้งแรกล่ะนะ แม้จะยังรู้สึกเหมือนกับว่าตรงนั้นของลุงคีย์ยังเสียบคาอยู่ก็เถอะ "งั้นลุงออกไปดูข้างนอกก่อนแล้วกัน ถ้าทางสะดวกเดี๋ยวลุงจะบอกอีกที" "อื้ม" ร่างใหญ่เดินห่างออกไปจนหายลับไปข้างนอก สายตาฉันยังคงจ้องมองแผ่นหลังกว้างอยู่แบบนั้น ไม่อยากจะคิดว่าภายใต้เสื้อผ้าเฉิ่มๆ นั่นจะซ่อนรูปร่างที่ดีเอาไว้ และฉันในตอนนี้ก็ได้ครอบครองถึงสองครั้งสองครา นี่ถ้ายัยครูหน้ากากรู้เข้าคงได้อกแตกตายแหง "ออกมาได้เลยไม่มีคนอยู่แล้ว" ประตูห้องถูกเปิดออกเล็กน้อย ลุงคีย์เอ่ยพูดขึ้นมาฉันประคองตัวเองเดินออกไปข้างนอก ในตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีแล้วสิ "จะกลับเลยไหม เดี๋ยวลุงจะไปส่งก่อน""ไม่ค่ะ ขออยู่เป็นเพื่อนลุงก่อนดีกว่า""แต่ถ้ามีคนเห็นเข้า"คนที่ว่าคงหมายถึงยัยครูพลอย ก็นะถ้าเห็นฉันอยู่กับลุงคีย์เข้าคงอกแตกตาย หาเรื่องแซะฉันทุกวันแหง "ไม่เป็นไรหรอก ในตอนนี้ครูพลอยเขาก็คงไม่อยู่ที่โต๊ะหรอก" "มาลินรู้ได้ไง" เผลอขยับตายกยิ้มเจ้าเล่ห์ซะได้"เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา เพราะงั้นลุงคีย์ควรเดินตรวจตราสักหน่อยนะ ถ้าไม่มีอะไรก็กลับบ้านได้เลยใช่ไหม" "อือก็
______________"อื้ม ง่วงจังเลย" "กาแฟมาแล้วครับ" "อุ้ย มาเร็วจังขอบคุณสำหรับกาแฟนะคะ ^^" "ด้วยความยินดีครับ" วันนี้ในห้องพักครูช่วงเย็นมีแค่ผมและครูพลอยแค่สองคน อันที่จริงวันนี้เป็นเวรที่ผมต้องอยู่แต่ครูพลอยมีงานที่ต้องสะสาง หลังจากครูพลอยเริ่มพูดว่าง่วงและอยากกินกาแฟ ผมก็รีบขับรถออกไปซื้อให้เธอในทันที ก็นะความสุขของผมคือการได้ตามใจครูพลอยนี่นา ถึงเงินที่มีจะเริ่มหมดแล้วก็ตาม "จะว่าไปเด็กคนนั้นที่ครูคีย์พามาน่ะค่ะ เธอเป็นใครหรอคะ" "เด็กคนนั้น" อีกหนึ่งสิ่งที่ผมสัญญาไว้กับเพทายคือการไม่บอกเรื่องที่บ้านของมาลินให้ใครรู้ แม้แต่ผู้อำนวยการก็ตาม "อ๋อก็เป็นลูกสาวของเพื่อนผมน่ะครับ ทำบริษัทเกี่ยวกับของตกแต่งภายใน" "งั้นหรอคะ" คงจะเชื่ออยู่ล่ะมั้ง เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้เมื่อหันไปพบครูพลอยนั่งเก้าอี้ว่างข้างกายผม "เด็กคนนั้นพลอยไม่อยากพูดเลยค่ะ" "ครับ? มีอะไรหรือเปล่า" "นิสัยค่อนข้างก้าวร้าวไม่ฟังใครเลยน่ะค่ะ ชอบต่อว่าเพื่อนๆ ในห้องอย่างไร้เหตุผล จนเพื่อนทุกคนเริ่มกลัวเธอกันหมด ยิ่งตอนนี้อยู่กับเจเรนสาวทอมคนนั้นอีก เฮ้อทำเอาพลอยปวดหัวมากเลยล่ะค่ะ" "ครับ?" ผมรู้จักมาลินดี แม้
_____________"ไงทางนี้""เจเรน"วันนี้ยังคงเป็นวันที่สดใสสำหรับฉัน หลังจากได้เข้ามาอยู่ในรั้วโรงแห่งนี้นี่ก็เข้าอาทิตย์ที่สามแล้ว ไม่เคยมีสักวันที่ฉันรู้สึกเบื่อในทุกวันยังเป็นวันที่ตื่นเต้นสำหรับฉันเหมือนเคย อีกอย่างตอนนี้ฉันเองก็มีเพื่อนสนิทกับเขาแล้วล่ะ"เมื่อวานโทรไปพี่เลี้ยงแกรับสาย เป็นไงบ้างได้ยินว่าไม่สบาย""ก็ ดีขึ้นแล้ว"ใครจะกล้าบอกว่าสาเหตุที่ไม่สบายนั้นเกิดจากการเปิดศึกรักบนเตียงกับเพื่อนพ่อ จะว่าไปหลังจากวันที่ฉันมีอะไรกับลุงคีย์ ลุงคีย์ก็หายหน้าไปเลยอาจจะเพราะติดช่วงวันหยุด หรือไม่ก็กำลังรู้สึกผิดที่ทำแบบนั้นกับฉัน แม้มันจะเจ็บแต่ฉันไม่ได้รู้สึกเสียดายเลยสักนิด กลับยังรู้สึกดีที่ได้ให้ครั้งแรกกับลุงคีย์ เพราะเกิดไปเจอผู้ชายเห็นแก่ตัวฉันอาจจะเจ๊งมากกว่านี้อีกก็ได้ใครจะไปรู้"อาทิตย์หน้ามีงานวิชาการด้วยล่ะ เห็นว่าปีนี้ได้ไปดูงานของพวกพี่มหาลัย""อาทิตย์หน้า อือคงจะอยู่ถึงอยู่หรอกมั้ง?"แม้จะพูดแบบนั้นก็เถอะ ฉันยังหาข้ออ้างกับพ่อไม่ได้เลยนี่สิ อีกไม่กี่วันพ่อก็จะกลับมาแล้วด้วย อือหรือจะให้ลุงคีย์ไปช่วยพูดดีนะ ถ้าเป็นแบบนั้นก็คงจะยุ่งยาก คราวนี้ต้องช่วยตัวเองแล้วสิ"เมื่อก
______________"ไม่คิดว่าของลุงคีย์มันจะ ขนาดนี้"การเว้นวรรคและสายตาที่มองลงมายังส่วนนั้นของผม ทำเอาเจ้าของตัวตนนั้นถึงกับหายใจไม่ทั่วท้องเด็กหญิงผิวขาวสาวน้อยที่คอยวิ่งเล่นไปมาในสนามหญ้าสีเขียวขจีหน้าบ้านหลังใหญ่โตของเพื่อนสนิท ในตอนนี้กำลังประคองตัวตนของผมด้วยมือน้อยๆ นิ้วเล็กตอนนี้กลายเป็นฝ่ามือเรียวยาวสวย กาลเวลาผ่านไปเร็วถึงเพียงนี้ได้อย่างไรกัน"ขอลองอมมันหน่อยนะคะ""เอาสิ"ก็รวบพร้อมสาวมือไปมาซะขนาดนั้น ความแข็งขืนในมือมาลินคงกำลังประท้วงให้เธอทำมากกว่านั้น และไม่รู้ว่าของผมที่มันใหญ่หรือเพราะมือบางของมาลินกันแน่ที่เล็ก"ทั้งที่ตัวเองพร้อมขนาดนี้ ไหงตอนนั้นถึงได้ทำเหมือนจะไม่มีอารมณ์ได้""ก็ใครกันล่ะที่ปลุกปั่นมันขึ้นมา""นั่นสิเนาะ""กึด!"เสียวหัวชิบ! เรียวลิ้นอุ่นชโลมละเลงทั่วหัวเธอวนซุกเกี่ยวไปรอบๆ ก่อนจะค่อยๆ ขยับครอบมันทั้งลำจนส่วนหัวนั้นเข้าไปลึกถึงในลำคอ"อ๊า!"ใครสอนวิธีแบบนี้ให้เธอกัน และนี่คือครั้งแรกของเธอจริงงั้นหรอ? ความคิดในหัวผมตีกันขณะจ้องมองลูกสาวเพื่อนกินตัวตนที่แข็งกร้าวของตัวเองอย่างช่ำชอง"อือ ก็ไม่ยากอย่างที่คิด""ใครสอน"ผมยิงคำถามไปร่างเล็กหยุดชะงักใช


![friend zone รักร้ายนายเพื่อนสนิท [ 3P ]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)




![[Engineering] รุ่นพี่เย็นชากับรุ่นน้องหน้าใส](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)