EP.2 บทนำ

ฝ่ายถูกถามอมยิ้มเมื่อสบสายตาคาดคั้นคู่นั้นมองมาก่อนหันไปทางลูกสาว

“อยู่ถาวรเลยละ”

คำตอบของดลภาคย์ทำให้ดวงใจทำตาโต ก่อนจะถามต่อไปว่า

“แล้วจะมาทำอะไร ช่วยลุงสนทำสวนใช่ไหม มะละกอพันธุ์ใหม่ที่ลุงสนลงเอาไว้ด๊กดก พี่ดลกลับมาคราวนี้ดีเลย ได้อยู่ช่วยอีกแรง เพราะลุงสนแกเริ่มทำคนเดียวไม่ค่อยจะไหวแล้ว”

ดวงใจพูดเก่ง จึงเจื้อยแจ้วจนถูกมารดาเอ็ดจนได้

“พูดมาก! รีบๆ เคล้าเข้าสิ”

เมื่อถูกมารดาเอ็ดหญิงสาวก็ยิ้มแหย แต่ไม่วายหันไปมองตาเขาอย่างรอคำตอบ ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ทำให้คนมองรู้สึกชื่นชมในบุคลิกโดดเด่นเช่นเดียวกับหน้าตาของเขา

“พี่ตั้งใจว่าจะมาช่วยพ่อเต็มตัวก็คราวนี้ กำลังติดต่อหาตลาดนอกอีกทาง”

ดวงใจทำตาโตมากกว่าคราวก่อน

“ดีสิพี่ดล! ส่งนอกราคามันก็ดีอีกเยอะเลย ตอนนี้กล้วยของพี่หมอกก็ส่งห้างนะ ราคาดีกว่าส่งตลาดกลางเยอะ แต่ก็ต้องดูแลอย่างดีเลยแหละ”

คำบอกเล่าของดวงใจทำให้ดลภาคย์ฟังอย่างสนใจ เขาได้ยินพ่อเปรยๆ อยู่เหมือนกันว่าเภตราปลูกกล้วยส่งให้กับห้างสรรพสินค้า ได้ราคาดีกว่าชาวสวนทั่วไปครึ่งต่อครึ่ง...

“หมอกเก่งนะ”

ดวงใจยิ้มแป้น พลางตอบ

“ใช่ พี่หมอกเก่ง เรื่องติดต่อประสานงา เอ๊ย! ประสานงาน ต้องยกให้พี่หมอก หมูนี่ก็พี่หมอกอีกเหมือนกัน ไปดูงานที่ฟาร์มของเพื่อนรุ่นพี่ เลยตัดสินใจเลี้ยง ขายได้ไปสี่ห้ารุ่นแล้วนะพี่”

ดลภาคย์นึกวาดภาพผู้หญิงตัวเล็กที่ทำงานหนักกลางแจ้งอย่างเภตรา ผิวสีน้ำผึ้งของหล่อนได้มาเพราะกรำงานหนัก หล่อนเก่งเกินตัวและเก่งกว่าที่เขาเคยคิดไว้มาก

คุยกันอีกสองสามประโยค ดลภาคย์จึงขอตัวกลับ เขาหันไปเรียกลูกสาวที่กำลังเกาะลูกกรงคอกมองลูกหมูอย่างไม่คลาดสายตา

“น้องเดียวกลับบ้านกันได้แล้วครับ”

น้องเดียวหรือเด็กหญิงดุษิตาวัยสามขวบได้ยินพ่อเรียกก็หันมายิ้มหวาน แล้วชี้นิ้วไปยังลูกหมูตัวน้อย ผู้เป็นพ่อจึงก้าวเข้าไปหาแล้วยอบตัวนั่งลง ยกมือขึ้นลูบผมเปียที่เขาเป็นคนถักเองกับมือของบุตรสาวพลางบอกเสียงแผ่วเบาว่า

“กลับบ้านกันก่อนนะครับ แล้ววันหน้าคุณพ่อจะพาหนูมาเล่นที่นี่อีกนะลูก”

น้ำเสียงอ่อนโยนที่เขาพูดกับบุตรสาวทำให้สองแม่ลูกต้องหันมาสบตาแล้วพากันผ่อนลมหายใจยาว ครู่ต่อมาชายหนุ่มก็อุ้มลูกสาวขึ้นแล้วหันมาลานางอุบล

“ผมกลับก่อนนะครับอาบล วันหน้าจะพาน้องเดียวมาใหม่ น้องเดียวธุจ้าคุณย่าเสียสิลูก”

ดุษิตายกมือเล็กป้อมของแกขึ้นสวัสดีคุณย่าตามที่พ่อสั่งทันที แม่หนูน้อยยิ้มหวาน แล้วยกมือขึ้นทำท่าโบกลาดวงใจพร้อมเอ่ยเสียงหวานว่า

“บ๊ายบ่ายค่าคุณย่า”

“จ้า แล้วชวนพ่อมาใหม่นะลูก ย่าจะทำขนมเอาไว้รอ”

แม่หนูน้อยยิ้มแป้นก่อนที่พ่อจะพาเดินจากไป นางอุบลผ่อนลมหายใจแล้วส่ายหน้า นึกสงสารเด็กน้อยตาดำๆ ที่ต้องขาดแม่เสียตั้งแต่ตัวยังเล็กแค่นี้

“น่าสงสารเนอะแม่ ตัวแค่นี้เองพ่อกับแม่ก็มาเลิกกัน”

ดวงใจเปรยออกมาขณะผุดลุกจากเก้าอี้ตัวเตี้ย แล้วเดินไปขุนหมูยังรางอาหาร มารดามองตามแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนใจว่า

“เวรกรรมแท้ๆ” พึมพำเบาๆ พลางเอ่ยถามลูกสาว “แล้วที่พี่เอ็งไม่มานี่ไม่ใช่ว่าเอ็งสาระแนไปบอกกับมันหรอกนะว่าพ่อดลมาที่บ้านเราน่ะ”

คนเป็นลูกชะงักมือกึก ก่อนจะหันไปยิ้มแหยให้มารดา จึงถูกท่านค้อนขวับแล้วส่ายหน้า

“ว่าแล้วไม่มีผิด ก็ม้าเร็วมันอยู่ตรงนี้” นางอุบลบ่นลูกสาว ฝ่ายนั้นเดินกลับมายังหยวกกล้วยที่แม่หั่นไว้แล้วทำหน้ามุ่ย

“โธ่แม่ ก็หนูอยากให้พี่หมอกดีใจนี่นา”

“แล้วมันดีใจไหมล่ะ” คนเป็นแม่ยังค้อนขวับๆ คนเป็นลูกจึงหัวเราะแห้งๆ

“หนูอยากให้พี่ดลกับพี่หมอกกลับมาดีกันเหมือนเดิม พี่ดลเขาดีนะแม่ ถ้าไม่นับเรื่องที่แต่งงานไปกับคนอื่น”

ได้ฟังลูกสาวพูด นางอุบลก็ให้รู้สึกอ่อนใจนัก นางเห็นด้วยกับดวงใจ ดลภาคย์เคยเป็นคนดีจริง แต่มาดีแตกตอนที่ทอดทิ้งเภตราให้น้ำตาเช็ดหัวเข่า ทว่าไม่มีใครล่วงรู้ความนัยว่าเหตุใดฝ่ายนั้นจึงทิ้งลูกสาวของนางไปแต่งงานกับผู้หญิงอื่น ปล่อยให้เภตราเสียใจอยู่หลายปี พอจะทำใจได้ดลภาคย์ก็กลับมา แล้วไม่ใช่แค่คนเดียว ยังหอบหิ้วลูกสาวหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มติดมาด้วย...

ดลภาคย์ขับรถเก๋งยุโรปสีดำวาวออกมาจากบ้านของนางอุบลไปตามถนนคอนกรีต เขามองสวนกล้วยหอมข้างทางแล้วส่ายตาหาเจ้าของสวนว่าอยู่ส่วนไหนของพื้นที่ ชายหนุ่มเคลื่อนรถยนต์ไปช้าๆ กระทั่งเห็นเงาของเภตราที่กำลังยกเข่งกล้วยส่งให้คนงานชาย เขาชะลอความเร็ว เพราะเพียงแค่แผ่นหลังเล็กๆ ก็จำได้ในทันทีว่าคือเภตรา...

เจ้าของร่างบอบบางที่แกร่งไม่แพ้ชายหันกลับไปมองเมื่อคนงานร้องบอกว่ามีรถยนต์มาชะลออยู่บนถนน พลางขมวดคิ้วมุ่น ทว่าเมื่อกระจกลดลงหญิงสาวก็หัวใจกระตุกวูบ เพียงแค่สบตาคมกริบคู่นั้นมือไม้ก็พานสั่น ก่อนจะทำในสิ่งที่ทำมาตลอดนั่นคือหันหลังให้แล้วเดินหนีไปอีกทาง

ดลภาคย์ถอนหายใจยาว เขามองหญิงสาวจนลับสายตาก่อนจะเลื่อนกระจกรถยนต์ขึ้น แล้วค่อยๆ เคลื่อนมันออกไปจากถนนเส้นนั้น มุ่งหน้ากลับบ้าน บอกตัวเองว่าเขากลับมาอีกแน่ และกลับมาพร้อมหัวใจที่เป็นอิสระ พร้อมที่จะพิสูจน์ตัวเองอีกครั้ง พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อละลายความโกรธเกลียดในหัวใจของหล่อนด้วยความรักทั้งหมดที่เขามี...