LOGINShare
แหวน
Last Updated:
2025-07-01 13:00:46“แหวนสวยดีนะ”
เสียงคุ้นเคยดังขึ้นระลอกหลัง ใบหน้างามหันมาตามสัญชาตญาณนัยน์ตาขลับสีดำจ้องมองมือข้างซ้ายของเธอ มุมปากก็หยักขึ้นเล็กน้อย อลันสาวท้าวไปยังเบื้องหน้าของโมริน“หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ อย่าเข้ามาไกลฉัน” ร่างบางเปล่งเสียงต่อต้านในทันทีคนตรงหน้าหยุดแน่นิ่ง ใบหน้าประดับไปด้วยรอยยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม อลันยื่นแขนออกไปรวบร่างของหญิงสาวเข้ามาในอ้อมกอด“ฉันคิดถึงเธอทุกคืนเลย” เขาเอ่ยพลางลูบเรือนผมของคนตัวเล็กโดยไม่สนใจว่าเธอจะดิ้นรนอย่างไร“ไอโรคจิต ไอประสาท พูดจาน่าขยะแขยง” ฝ่ามือเล็กก็รัวลงบนบ่าแกร่งในทันที อลันไม่สนใจตนในอ้อมกอดเพี๊ยะ!โมรินผลักเขาออกอย่างแรงก็ฝาดฝ่ามือลงไปหนึ่งครั่ง เขาหันกลับมามองเธอนัยน์ตาคู่นั้นไร้ความรู้สึกอยากจะคาดเดาอลันคว้าตัวเธอมาอีกครั้งประคองใบหน้างามหมายจะขโมยจูบอย่างเอาแต่ใจ ทว่าโมรินกลับฝาดฝ่ามือลงไปอีกครั้งบนแก้มของเขาอีกแรงดวงตาสีดำล้ำลึกมองเธออย่างเย็นเหยียบ ใบหน้าหล่อเหลาคล้ายกับมีความคิดอะไรบางอย่าง“เธอคงจะพอใจได้แล้ว” น้ำเสียงของเขามีร่องรอยของการสะกดกล
Latest chapter
รักกักขัง ชอบ
โมรินขยับตัวตื่น ดวงตากลมปรือขึ้นเห็นนัยน์ตาสีขลับดำกำลังเพ่งมองมาที่เธอ ใบหน้าของเขาอยู่ใกล้หน้าเธอ หญิงสาวหลุบตาลงต่ำเห็นแขนตัวเองพาดอยู่บนเอวของเขาจึงชักกลับมาโดยเร็วเธอขยับตัวออกห่าง ดึงผ้าห่มขึ้นมาปกปิดเนินอกอวบอิ่ม ร่างของชายหนุ่มก็เปลื่อยเปล่ามีผ้าห่มคลุมท่อนล่างไว้ เธอและเขาอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน มือเล็กกอดผ้าห่มแน่นราวกับกลัวว่าเขาจะมองเห็นสัดส่วนลับตาเหล่านั้น“ทำอย่างกับไม่เคยเห็น”เสียงทุ้มต่ำเอ่ยอย่างเบื่อหน่าย เขาเดินลงจากเตียงโดยไร้ผ้าปกปิด ใบหน้างามหันหนีไม่กล้ามองร่างเปลื่อยเปล่าของเขา ทั้งที่เธอก็เคยเห็นมาแล้วอลันเปิดน้ำอุ่นใส่อ่างก่อนจะทิ้งตัวลงแช่กาย คนตัวเล็กหยัดกายลุกเดินตามหลังเขาไป ใบหน้าหล่อเหลาตวัดมองโมริน ร่างบางไร้สิ่งปกปิดยืนอยู่ข้างอ่างอย่างขัดเขิน เธอรวบเส้นผมทั้งหมดเข้าด้วยกันแล้วมัดไว้ ก่อนจะหย่อนร่างลงในอ่างเดียวกันกับเขา มือเล็กกระหวัดน้ำขึ้นมาชโลมกายโดยไม่สนใจเขา อลันจ้องมองเธออยู่ครู่ใหญ่ รอยยิ้มจึงค่อยๆผุดออกมา“เมื่อคืนกล้าดีนิ”ภาพคนตัวเล็กขึ้นคร่อมเขาพร้อมร่อนสะโพกอย่างเย้ายวนปรากฏขึ้นในหัวอีกครั้ง ครั้งแรกดูเงอะงะ
รักกักขัง เริ่มก่อน
“ทำไมจะเมาไม่ได้”คนตัวเล็กถามขึ้นอีก หากเธอเมาไม่ใช่ว่าเขาจะได้เปรียบหรอกหรือ ครั้งก่อนเขายังมอมเธอ คราวนี้กลับสั่งไม่ให้เมา หลากหลายอารมณ์เหมือนกันนะ “คำถามแรกเธอยังไม่ตอบฉัน”เขาพูดยอกย้อนเธอ สองมือกอบกุมเอวบางใว้บนตัก โมรินลูบไล้แผงอกกำยำใบหน้างามกระหวัดมองเขาอย่างยั่วยวน หญิงสาวบนหน้าตักผละมือออกจากแผงอกของเขา เธอขยับดวงหน้าเข้าใกล้แล้วประกบจูบลงบนปากหนา เธอเป็นคนริเริ่ม อลันมองท่าทางเงอะงะของคนบนตัก เขาไม่ได้ห้าม ปล่อยให้เธอกระทำตามใจ โมรินเห็นชายหนุ่มนั่งนิ่งไม่ขยับ เขาไม่ได้จูบเธอตอบแต่ก็ไม่ได้ห้ามเช่นกัน ร่างบางผละริมฝีปากออก แล้วถอนหายใจราวกับคนขาดอากาศ ดวงตาขลับดำมองการกระทำของเธออย่างเงียบๆ เธออยากจะลองทำบางอย่างที่อยากทำกับภาคิน แม้คนตรงหน้าไม่ใช่แฟนเธอ ทว่าหญิงสาวกลับอยากจะทำมันต่อไป นัยน์ตาของเธอเปล่งประกายด้วยแรงกล้า เธอถอดชุดนอนที่สวมอยู่ออกแล้วโยนลงอย่างไม่ใยดี เธอแหงนหน้ามองชายหนุ่มอีกครั้ง “เธอเป็นคนเริ่มก่อนนะ”ใบหน้าหล่อเหล่ายกยิ้มบอกด้วยเสียงแหบพร่า เขากระชากลำคอขาวเข้ามาประกบจูบอย่างดุดัน ดว
รักกักขัง เสียใจ
หญิงสาวกดออดอยู่หน้าห้องของลินิน นิ้วเล็กกดรัวหลายครั้งจนเจ้าของห้องเปิดออก“มาแล้วๆ จะกดทำไมนักหนา”ลินินมองดวงหน้างามชื้นไปด้วยคราบน้ำตาล ก็เข้าใจได้ในทันที ครั้งนี้เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วนะ ท่าทางแบบนี้ทะเลาะกับแฟนมาอีกแน่“เรื่องอะไรอีกละ”โมรินไม่ตอบคำถาม เธอแทรกตัวเข้ามาในห้องแล้วนอนแผ่ล่าบนเตียงราวกับคนสติหลุด ลินินอยากรู้เรื่องราวจึงถามต่อ“แกทะเลาะอะไรมา”โมรินถอนหายใจออกพรืดใหญ่ เธอลุกนั่งบนเตียง คิ้วสวยขมวดชนกันแน่น “พี่คินไม่อยากมีอะไรกับฉัน”“หือ”ลินินเปล่งเสียงในลำคอออกมาอย่างเป็นคำถาม“พี่คินบอกว่าเหนื่อย”โมรินเหลือบมองเพื่อนตรงหน้า ดวงตาฉายแววกังวล เธอเขย่าแขนลินินพลางเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นก่อนหน้าให้ฟัง“ฉันแก้ผ้าให้เขาดู เขายังไม่พิศวาสฉันเลยแถมยังปิดไฟใส่ฉันอีก บอกว่าฉันไม่มียางอาย”ลินินได้ฟังก็เผลอขำออกมา โมรินเห็นเธอหัวเราะคิกคักจึงมองค้อนใส่“มันตลกมากนักเหรอ”“ขอโทษ ขอโทษ”ลินินหุบปากลงเก็บสีหน้ากลับเหมือนเดิมทันที โมรินทำขนาดนั้นยังไม่คิดจะแตะต้อง ใจแข็งเกินไปแล้ว“เขาไม่มองหญิงหรือเปล่า”ลินินพูดขึ้นพลางนั
รักกักขัง นอนเถอะ
หลายวันที่ผ่านมาโมรินพยายามติดต่อหาภาคินหลายครั้ง ทว่าเขาทำงานทุกวันแทบจะไม่ได้พัก วันนี้เธอจึงมารอเขาเลิกงาน โมรินไม่ได้บอกเขาล่วงหน้า แล้วเธอก็ไม่ได้ขับรถมาเองแต่นั่งแท็กซี่มา เธอรู้เพียงแค่ว่าอีกไม่นานเขาจะเลิกงานแล้วโมรินนั้งรอเขาอยู่หน้าโรงพยาบาล เธอจำได้ว่าเขาจะเลิกงานประมาณหนึ่งทุ่ม บางครั้งก็เลิกดึก ตอนเขาได้เป็นหมอใหม่ๆ เธอดีใจกับเขามาก มารอเขาเลิกงานทุกวันโดยไม่บอกกล่าว ย้อนกลับมาคิดวันเวลาเหล่านั้นก็ผ่านมานานแล้ว ตอนเขาทำงานครั้งแรกเธอเพิ่งจะอยู่ปีหนึ่ง หลังๆเขาเลิกดึกบ่อย จึงบอกเธอว่าไม่ต้องรอ หลังจากนั้นเธอก็เชื่อฟังเขาอย่างว่าง่ายระหว่างนั่งทบทวนวันเวลาในอดีต หนุ่มร่างสูงสวมเสื้อเชิ้ตสีฟ้าก็เดินออกมา แขนเสื้อของเขาพับขึ้นจนถึงข้อศอก ใบหน้าหล่อเหล่าฉายแววเคร่งขรึมออกมาบางส่วน เขากำลังเดินไปยังรถเบนซ์คันสีขาว“พี่คิน”สุ้มเสียงเล็กหวานหูเอ่ยขึ้น ท่อนแขนเล็กโผล่เข้ากอดเขาจากด้านหลัง กลิ่นหอมของหญิงสาวกระจายฟุ่งไปรอบตัวเขา ภาคินเกาะกุมสองมือและที่กอดเอวของเขาไว้ หันใบหน้ากลับไปมองคนตัวเล็กข้างหลัง“มาตั้งแต่เมื่อไหร่”เขาถามพลางมองแฟนสาวตั้งแ
รักกักขัง ตกลง
ร่างเล็กใต้ผ้าห่มขยับตัวเล็กน้อย ดวงหน้างามขยับเปลือกตาตื่น ภายในห้องเงียบสงัด ผ้าม่านถูกปิดลงบดบังแสงสะท้อนจากเบื้องนอก ห้องจึงมืดสนิท ดวงตากลมมองสำรวจตัวเองอย่างรวดเร็ว มีเพียงผ้าห่มที่ปกปิดร่างเปลือยเปล่าของเธอไว้ โมรินมองหาชายหนุ่มข้างกายทว่ากลับไร้ร่องรอยของเขามีเพียงเธออยู่ลำพังบนเตียงนอนโมรินรู้สึกได้ถึงความเจ็บแสบตรงส่วนล่าง ร่างกายปวดรวดร้าวไปแทบจะทั้งหมด มือเล็กควานหาโคมไฟข้างหัวเตียงแล้วเปิดมันแสงไฟสลัวสะท้อนขึ้น เธอพอจะมองเห็นบ้างแล้วจึงพยุงร่างกายลงจากเตียง ตอนเท้าแตะถึงพื้นท้องน้อยของเธอยิ่งปวดหนักสองขาอ่อนระทวยหญิงสาวนั่งลงข้างเตียงขนาดคิงไซส์ มองหาเสื้อผ้าของตน เธอเจอเพียงกระโปรงที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำคาว โมรินเห็นเสื้อยืดตัวโคร่งสีขาวแขวนอยู่จึงหยิบมาใส่อย่างถือวิสาสะมือเล็กผลักประตูออกไปนอกห้อง เดินตรงไปยังโซฟาตัวโต เห็นกระเป๋าของเธอหล่นอยู่ โมรินคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาดู พบว่าเธอตื่นมาตอนเย็นแล้ว คนตัวเล็กยกมือกุมขมับอย่างเจ็บช้ำใจโมรินเก็บของที่หล่นกระจัดจายใส่เข้ากระเป๋าตามเดิม ดวงตากลมมองไปยังใต้โต๊ะ เมื่อวานเขาปาแหวนทิ้งลงบริเวณนั
รักกักขัง มองฉัน
อลันไม่ได้ถอดอาภรณ์เบื้องล่างออก เพียงแค่ชักแก่นกายของเขาออกมา จุดกลางกายแข็งตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาจับท่อนเอ็นขนาดใหญ่ถูไถส่วนหัวเข้ากับกลีบเนื้อสีชมพูอย่างหยอกเย้าชายหนุ่มยกขาขางหนึ่งขึ้นพาดกับบ่ากว้างแล้วกดแทรกแก่นกายร้อนระอุเข้าด้านในทีละนิด คนตัวเล็กออกแรงผลักหน้าท้องแกร่งด้วยสัญชาตญาณปึก!“จะ…เจ็บ”เธอร้องบอกด้วยใบหน้าเหยเก ปึก ปึก ปึก“อ๊ะ”อลันขยับท่อนเอ็นอย่างเนิบนาบพลางเปล่งเสียงครางออกมา เมื่อเห็นว่าช่องทางรักของเธอคุ้นเคยกับท่อนเอ็นของเขาได้แล้วจึงกระแทกแก่นกายเข้าใส่จนสุดลำปึก ปึก ปึก“อึก…อ๊ะ….อ๊ะ”โมรินครางเสียงร้องด้วยความเจ็บในตอนที่เขากระทุ้งลำเอ็นเข้าใส่อย่างหนัก เธอรู้สึกจุกไปทั่วท้อง ได้แต่ข่มตาหลับรับการกระทำอันหยาบโลนของเขาปึก! ปึก! ปึก!ร่างเล็กบนโซฟากระเพื่อมตามแรงกระแทกของชายหนุ่ม เขากระหน่ำสะโพกเข้าใส่จนเกิดเสียงลามก โมรินจิกเล็บลงบนท่อนแขนของเขาที่รั้งสะโพกเธอไว้ปึก ปึก ปึกเขาตอกอัดลำเอ็นได้ลึกถึงใจ กระทบกับผนังเนื้อนุ่มด้านในซ้ำๆ ทำเอาทั้งเจ็บทั้งเสียว แก้มแดงชื้นไปด้วยหยาดน้ำตา หญิงสาวกรีดร้องออกมาด้วยความ
You may also like
Love Lie Lush (confused ) รักร้ายนายวิศวะ
โบตั๋นสีกลีบบัว358 viewsสามี 2
พลอยแก้ว456 viewsรักร้ายนาย(มาเฟีย)รูมเมท
เลดี้ ปลาวาฬ✿570 viewsรักหมดใจยัยสุดเฉิ่ม
ขนมปังรสหวาน785 viewsลงทัณฑ์รัก(เสือ)ร้าย
Naya Solene1.7K viewsรักนี้ต้องรีเทิร์น
ใจดินสอ / เดือนสิบสอง60 viewsDon't go anywhere : รักแล้วห้ามไปไหน
ฺBlackStorm284 viewsเฮียฉีคนนี้ยังรัก
Choijihoo_writer 669 views
