LOGINShare
ตอนที่13
Last Updated:
2025-06-27 09:36:27เมื่อขึ้นมาถึงห้องนอนปรางก็โทรหามายด์ทันที
”ฮัลโหล..มายด์ แคทเป็นไงบ้างล่ะ” “กินยาแล้วก็นวดยาที่ข้อเท้าตอนนี้เข้านอนไปแล้ว”มายด์ตอบ ”แล้วมันบวมมั้ยที่ข้อเท้าอ่ะ”ปรางถามต่อ ”ที่เห็นก็ไม่บวมนะ เราคงคิดมากกันไปเองแหละ”มายด์พูด ”เดี๋ยวพรุ่งนี้ปรางไปรับไปมหาลัยนะ”ปรางบอก ”แคทจะยอมเหรอ”มายด์พูด ”ก็อย่าบอกแคทสิ ธรรมดาออกจากบ้านกี่โมงล่ะ”ปรางถาม ”ก็ประมาณ8โมงอ่ะ”มายด์บอก ”งั้นพรุ่งนี้เจอกัน”ปรางพูดเสร็จก็วางสาย ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูห้อง ปรางเดินไปเปิดเห็นปรินยืนอยู่ที่หน้าประตู “มีอะไรคะพี่ปริน”ปรางถาม “แคทเป็นไงบ้าง”ปรินถามน้อง “ไม่เป็นไงค่ะกินยา นวดขาแล้วก็นอนไปแล้ว”ปรางบอกพี่ชาย “ปรางพี่ขอเบอร์แคทหน่อยสิ”ปรินพูด “ไม่ได้ ถ้าแคทรู้เอาปรางตายแน่เลย”ปรางส่ายหัว “แคทจะรู้ได้ยังไงว่าปรางบอกพี่” ปรินถาม “แคทไม่เคยให้เบอร์กับใครเลยนะนอกจาก พ่อ แม่ น้องชายแล้วก็มีแค่มายด์กับปรางเท่านั้น ขนาดในโทรศัพท์ก็บันทึกไว้แค่นั้น ถ้าพี่ปรินมีเบอร์แคทก็คงไม่ต้องถามหรอกว่าได้มายังไง”ปรางบอก ปรินถึงกับอึ้ง “ไหนเราบอกว่าจะช่วยพี่ไง นะ นะบอกมาเถอะ”ปรินอ้อนน้องสาว ปรางมองหน้าพี่แล้วก็อดสงสารไม่ได้ สงสัยเธอต้องยอมโดนแคทว่าจริงๆ “ก็ได้ค่ะ เห็นว่าเป็นพี่ปรินหรอกนะคะ เอามือถือมาค่ะเดี๋ยวกดให้”ปรางบอก ปรินยิ้มพลางส่งมือถือให้ปราง “แต่ วันนี้ห้ามโทรไปนะคะ แคทหลับไปแล้ว”ปรางพูดกับพี่พร้อมกับส่งมือถือคืนให้ “รู้แล้วจ้า”ปรินพูด “เออ!พี่ปรินพรุ่งนี้แวะไปรับแคทกับมายด์ที่บ้านด้วยนะ ต้องถึงบ้านมายด์ก่อน8โมงนะคะ”ปรางรีบบอกพี่ “โอเค งั้นเราก็รีบนอน เดี๋ยวจะตื่นไม่ทัน” ปรินบอก เช้าวันรุ่งขึ้น แคทกับมายด์กำลังเตรียมจะออกจากบ้าน โดยมีเสียงป้ามลบ่นเพราะอยากจะไปส่งแคทกันมายด์ที่มหาลัยเพราะเห็นว่าแคทเจ็บขา ไม่อยากให้หลานไปรถเมล์แต่ไม่ว่าจะพูดยังไงแคทก็ไม่ยอม ป้ามลได้ยินเสียงรถมาจอดหน้าบ้าน “ใครมาแต่เช้าล่ะสี”ป้ามลถามน้าสี “คุณปรางกับคุณปรินมาคับ”น้าสีบอก ปรางกับปรินเดินเข้ามาแล้วยกมือไหว้ป้ามล “สวัสดีคับ..ค่ะป้ามล”ป้ามลรับไหว้ “ไหว้พระเถอะลูก มารับแคทกับมายด์เหรอ”ป้ามลพูด “ใช่ค่ะ”ปรางเป็นคนตอบ “ดีเลย ป้าอยากจะไปส่งเขาเหมือนกันเพราะยายแคทขาเจ็บ ป้าไม่อยากให้ไปรถเมล์แต่พูดแค่ไหนยายแคทก็ไม่ยอมท่าเดียว”ป้ามลบอก “ดื้อเหรอเรา”ปรินหันไปพูดกับแคท “แคทไม่ได้เป็นอะไรมาก ไปไหวค่ะแล้วอีกอย่างป้ามลก็ต้องไปทำงานด้วย ไม่ได้ดื้อสักหน่อย”แคทพูด ตอนท้ายเสียงเบาๆพูดแค่ให้ปรินได้ยิน “งั้นไปพร้อมพี่กับปรางเพราะทางเดียวกันอยู่แล้ว”ปรินยิ้ม “ไปกันได้แล้วเดี๋ยวจะสาย”ป้ามลบอก ทุกคนหันไปยกมือไหว้ป้ามลแล้วเดิน ออกมาขึ้นรถที่หน้าบ้าน ปรางกับมายด์คอยเดินข้างแคทเพราะกลัวว่าแคทจะล้ม แคทได้แต่ยิ้มขำเพื่อน เมื่อมาถึงมหาลัย ปรินขับรถมาจอดส่งที่หน้าคณะเลยเพราะไม่อยากให้แคทต้องเดินไกล “ขอบคุณนะคะที่มาส่ง”แคทบอก ปรินยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไร พอลงจากรถแล้วสาวๆก็พากันเดินไปที่ตึกเรียน “แคท แคท”ศิวาเรียกพร้อมทั้งเดินเข้ามาหา “ดีขึ้นหรือยัง”ศิวาถาม “ดีขึ้นแล้วค่ะ”แคทตอบ “ดีแล้วล่ะ เย็นนี้ถ้ายังไม่ไหวก็งดซ้อมไปก่อนก็ได้นะ”ศิวาพูด “ก็ว่าจะไปนะคะแต่คงไม่ได้ซ้อม ไปดูมายด์กับปรางอ่ะค่ะ”แคทพูด “งั้น ตอนเย็นเจอกันนะ”ศิวาพูดจบแล้วก็เดินไปทางตึกเรียน “พี่ศิวานี่ตื้อจริงๆเลยนะ มีความพยายามมากเลย”ปรางพูดแล้วก็พากันเดินเข้าห้องเรียน ตอนพักกลางวันแคท มายด์และปรางนั่งกันอยู่ที่ม้าหินออน่หน้าตึกเรียน ปิ๊งเสียงไลน์ในมือถือแคทดังเตือนว่ามีคนทักมา แคทหยิบมือถือขึ้นมาดูว่าเป็นใคร ปรินเพิ่มคุณเป็นเพื่อนจากหมายเลขโทรศัพท์ แคทอ่านจบหันไปมองหน้าปรางทันที “ปราง นี่ให้เบอร์ชั้นกับพี่ปรินเหรอ”แคทถามถาม ปรางหันมาทำหน้าสำนึกผิด “ก็พี่ปรินเขาบอกว่าเผื่อจะเอาไว้ถามเกี่ยวกับขาที่เจ็บอ่ะ เพราะเมื่อวานพอแม่ชั้นรู้ก็โวยวายบ้านแทบแตก แม่บ่นและก็บอกให้พี่ปรินมาคอยดูแลแก แม่บอกว่าแกต้องเจ็บก็เพราะช่วยชั้นเพราะอย่างนั้นต้องช่วยกันรับผิดชอบ”ปรางบอก แคทถอนหายใจเพราะรู้จักแม่ของปรางดีว่าเป็นยังไงและก็รู้อีกด้วยว่าแม่ปรางค่อนข้างชอบเธอมาก “ฝากบอกแม่ด้วยว่าชั้นไม่ได้เป็นอะไรมาก ไม่ต้องห่วง และอีกอย่างพี่ปรินเองก็ต้องทำ งานถ้าต้องมาดูแลชั้นอีกเดี๋ยวพี่เขาจะยิ่งเหนื่อย”แคทบอกกับปราง แคทก้มมองมือถือในมือ จริงๆแล้วเธอไม่ชอบรับใครมาเป็นเพื่อนมากนัก เธอจึงไม่เคยยอมให้เบอร์ของเธอกับใครนอกจากพ่อ แม่ น้องชายและก็มายด์กับปรางที่เป็นเพื่อนสนิทเท่านั้น สำหรับปริน แคทคิดว่าเขาก็คงแค่หวงเธอแบบปรางและอีกอย่างพ่อเธอก็ฝากให้เขาช่วยดูแลอีกด้วย เขา คงจะรู้สึกผิดถ้าดูแลไม่ดี แคทจึงรับเขาเป็นเพื่อนด้วยความเต็มใจ พอเธอกดรับก็มีข้อความเข้ามาทันที ปริน : เป็นไงบ้างเรา ดีหรือยัง แคท: ดีขึ้นมากแล้วค่ะ ปริน: อย่าลืมกินยา และก็อย่าเดินมากนักล่ะ แคท: ค่ะ พี่ปรินทำงานเถอะค่ะ ปริน: ตอนนี้พักเที่ยงนะคับ แล้วกินข้าวหรือยัง แคท: ทานแล้วค่ะ แล้วพี่ปรินทานหรือยังคะ ปริน: ทานแล้วคับ งัเนเจอกันตอนเย็นนะ แคท:ค่ะ หลังจากนั้นอีกสองวันขาแคทก็หายเป็นปกติ แคทบอกกับปรางว่าไม่ต้องมารับตอนเช้าแล้วเพราะเธอเกรงใจแต่กลายเป็นว่าแม่ของปรางโทรมา หาเธอบอกว่าถ้าอยากให้แม่สบายใจก็ให้ไปกลับพร้อมกับปราง แคทขัดแม่ของปรางไม่ได้ก็เลยต้องทำตามนั้น
Latest chapter
รักนะยายจอมแก่น ตอนที่206
วันนี้เป็นวันครบรอบวันแต่งงานปีที่5ของปรินกับแคท ปรินอยากจะเซอไพร์สเธอจึงโทรไปจองโต๊ะที่ร้านอาหารบนดาดฟ้าเพื่อจะฉลองกับเธอสองคน ตอนบ่ายปรินพาแคทกลับบ้านก่อนเวลา เขาบอกให้เธอแต่งตัวเพราะจะพาไปที่แห่งหนึ่ง แคทลืมไปแล้วว่าวันนี้เป็นวันครบรอบวันแต่งงาน เธอจึงงงๆที่วันนี้เขาพาเธอกลับบ้านเร็วแล้วยังบอกว่าให้แต่งตัวจะพาไปไหนสักที่ เมื่อแคทแต่งตัวเสร็จ เธอเดินลงก็เห็นว่าปรินรออยู่แล้ว เขาพาเธอไปที่รถแล้วเอาผ้ามาปิดตาของเธอ "พี่ปรินจะทำอะไรคะเนี่ย..ปิดตาแคททำไมคะ" "พี่จะพาไปที่แห่งหนึ่ง แต่ต้องปิดตาก่อนจะได้ตื่นเต้นไงคับ" "เล่นเป็นเด็กเลยนะคะ" "ห้ามแกะออกนะคับ นั่งเฉยๆถ้าถึงที่แล้วพี่จะเปิดตาออกให้" "ค่ะ..ก็ได้" ปรินขับรถไปเรื่อยๆจนถึงโรงแรมที่เขาจองโต๊ะไว้ เขาลงไปเปิดประตูและก้มลงอุ้มเธอพาไปที่ลิฟต์ เขากดขึ้นไปชั้นบนสุด เมื่อลิพต์เปิดปรินก็อุ้มแคทไปนั่งเก้าอี้ที่ทางร้านได้จัดเตรียมไว้ เขาเอาผ้าที่ปิดตาของแคทออก "ลืมตาได้แล้วคับ"ปรินบอก แคทค่อยๆลืมตาขึ้น เธอมองไปข้างหน้าและมองไปรอบๆแล้วยิ้มออกมา รอบตัวเธอมีซุ้มดอกไม้เต็มไปหมด แถมมีเทียนหอมแท่งเล็กๆที่ถูกจุดแล้ววางไว้จนทั่วแทนการเ
รักนะยายจอมแก่น ตอนที่205
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็นอนกอดกัน โดยปรินให้แคทซบไปที่หน้าอกของเขา แล้วก็กอดเธอไว้อย่างแน่น "พี่กลัวว่าจะไม่มีโอกาสได้ทำแบบนี้กับเราอีกแล้ว" "แคทก็กลัวค่ะ...กลัวว่าจะไม่ได้นอนกอดพี่ปรินอย่างนี้อีก" "ผ่านเหตุการณ์นี้มาได้..ทำให้พี่รู้ว่า เวลาของพวกเราไม่รู้ว่าจะหมดลงเมื่อไหร่ เพราะฉะนั้นเราต้องดูแลรักษาคนที่รักไว้ให้ดีๆ อย่าปล่อยเวลาให้เสียไปเปล่าๆโดยที่ไม่ได้มีความสุขด้วยกันเลย" "ใช่ค่ะ..แต่จริงๆแล้วพี่ปรินกับแคทก็อยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลาเลยนะคะ" "ใช่คับ..แต่พี่ว่าจะเพิ่มเวลาของเราให้มากขึ้นอีกหน่อยนะ" "เวลาของเรา? เวลาอะไรคะ" "ก็...เวลาที่เราจะเป็นของกันและกันไงคับ" "บ้า..พี่ปรินอ่ะ...ไม่คุยด้วยแล้วค่ะ" "งั้น..ทำอย่างอื่นแทนนะคับ" "ว้าย!พี่ปริน..ไม่เอา...พอแล้ว..อือ..อือ" ปรินก้มไปจูบปิดปากแคท แล้วทุกอย่างก็เริ่มต้นและจบลงเหมือนเดิมอีกครั้ง แคทกับปรินเดินทางกลับมาจากออสเตรเลียแล้ว เปรมพอเห็นแคทกับปรินกลับมาก็วิ่งเข้าไปกอดทั้งคู่ "น้องเปรมคิดถึงพ่อปรินกับแม่แคทที่สุดเลยคับ" "แม่กับพ่อก็คิดถึงน้องเปรมนะคับ"แคทพูด "แล้วแม่แคทหายหรือยังคับ" "แม่หายแล้วคับ แล้วน้องเปรมดื้อกับค
รักนะยายจอมแก่น ตอนที่204
"พี่ปรินคะ..ไม่งอนนะคะ แคทอยู่ก็ได้ค่ะ"แคทจับมือของเขา ตอนนี้แคทนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง ส่วนปรินยืนอยู่ข้างๆเตียง "พี่ไม่ได้งอน ถ้าเราไม่อยากอยู่พี่ก็ไม่บังคับหรอก"ปรินพูด น้ำเสียงน้อยใจนิดๆ "อยากสิคะ แคทแค่หวงลูกกับงานน่ะค่ะ ขอโทษนะคะ"แคทบอก "เราอ่ะ ห่วงทุกอย่างแต่ไม่เห็นจะห่วงพี่เลย พี่แค่อยากอยู่กับเราสองคนต่ออีกหน่อยเท่านั้น"ปรินยังหน้าบึ้ง "ห่วงสิคะ แคทห่วงพี่ปรินที่สุด นะคะ นะนะเลิกงอน เลิกน้อยใจนะ"แคทพูด "เราห่วงพี่จริงๆนะ หรือแค่พูดให้พี่ดีใจเล่นๆ"ปรินถาม เขาเลิกงอนเธอแล้วแต่แค่อยากแกล้งเธอดูบ้าง "แคทพูดจริงๆค่ะ...ทำยังไงพี่ปรินถึงจะเชื่อล่ะคะ"แคทพูด "งั้นก็ต้องพิสูจน์"ปรินบอก "พิสูจน์ยังไงคะ"แคทถาม "อย่างนี้ไงคับ" ปรินก้มลงมาจูบโดยที่แคทไม่ทันตั้งตัว เขาใช้มือข้างหนึ่งดันหัวเธอไว้ แล้วจูบเธอด้วยความรู้สึกรักใคร่ เขาเอาลิ้นเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นของเธอ แล้วก็ไล้ริมฝีปากไปที่แก้ม ตา ใบหูและลงมาที่ซอกคอขาว เขาไซร้คอจนแคทร้องครางออกมาเบาๆ แล้วเขาก็วนขึ้นไปจูบที่ปากเธออีกครั้ง "พี่หายงอนเราแล้วล่ะ"ปรินยิ้ม "ไม่ต้องมายิ้มเลย ขี้โกงตลอดอ่ะ"แคทอายหน้าแดง "พี่ก็โกงกับเราคน
รักนะยายจอมแก่น ตอนที่203
"หมอให้อยู่รอดูอาการอีก2-3วัน ถ้าไม่มีอะไรก็เดินทางกลับได้"ลุงหมอบอก "ดีเลยค่ะ งั้นปรางไปโทรบอกพ่อกับแม่ก่อนดีกว่า ป่านนี้คงรอแย่แล้วค่ะ ไปค่ะพี่ชยา"ปรางบอก "งั้น เดี๋ยวพี่กับมายด์ไปหาซื้ออะไรมากินฉลองกันหน่อยดีกว่านะ"เอกพูด "ลุงก็ขอไปคุยกับเพื่อนลุงก่อน หนูแคทพักผ่อนไปก่อนนะเดี๋ยวลุงมาใหม่"ลุงหมอบอก ทุกคนพากันเดินออกไปจากห้องกันหมด เหลือแค่ปรินที่ยังจับมือแคทและมองหน้าเธออยู่ "แคทมีอะไรแปลกไปเหรอคะ พี่ปรินถึงได้มองแบบนั้น"แคทถาม "แคทรู้มั้ยว่าพี่กลัวมากแค่ไหน ตั้งแต่เราเข้าห้องผ่าตัดมาจนกระทั่งก่อนที่เราจะฟื้นขึ้นมา พี่กลัวว่าจะไม่ได้ยินเสียงของเราอีกแล้ว พี่กลัวว่าเราจะเป็นเจ้าหญิงนิทรา นอนเฉยๆไม่รับรู้อะไรแต่นั่นพี่ก็ยังรับได้แค่ให้เรายังอยู่ไม่จากพี่ไปเลยก็พอ"ปรินหน้าเศร้ามาก "ทุกอย่างมันผ่านไปแล้วค่ะ..อย่าคิดมากเลยนะคะ...ต่อไปนี้แคทจะไม่ทำให้พี่ปรินต้องทุกข์ใจเพราะแคทอีกแล้ว"แคทพูด "พี่ไม่เคยทุกข์เพราะเราเลยนะ เราทำให้พี่มีความสุขเสมอขอแค่มีเราอยู่ข้างๆ อย่าทิ้งพี่ อย่าปล่อยให้พี่ต้องเดินไปคนเดียวโดยที่ไม่มีเรา ได้มั้ยคับ"ปรินถาม "ได้ค่ะ..ต่อไปนี้แคทจะไม่ทิ้งพี่ปรินกับลู
รักนะยายจอมแก่น ตอนที่202
"ขอบใจนะทุกคน ขอบใจจริงๆ"ปรินบอก ทุกคนเดินไปนั่งกันที่โซฟาข้างๆห้อง ลุงหมอเดินเข้ามาแล้วและนั่งคุยอยู่กับชยา เอก มายด์และปราง ส่วนปรินยังนั่งกุมมือแคทอยู่ข้างเตียง สักพักปรินก็รู้สึกว่านิ้วมือของแคทที่เขากุมอยู่กำลังขยับ ตอนแรกปรินไม่แน่ใจเขาจึงตั้งใจมองอีกครั้ง ก็เห็นว่ามันขยับจริงๆ "ลุงหมอคับ แคทขยับนิ้วคับ"ปรินบอก เขาเรียกลุงหมอเสียงดังด้วยความดีใจ ทุกคนรีบลุกแล้วเดินเข้ามายืนข้างเตียง "ไหนตาปริน..จริงด้วย"ลุงหมอบอกน้ำเสียงดีใจ "ใช่ค่ะ...ตาของแคทก็ขยับด้วยค่ะ"ปรางพูด เธอยิ้มด้วยความดีใจ "ดูกันไว้ก่อนนะ...ลุงจะไปบอกหมอ"ลุงหมอบอกแล้วรีบเดินออกไป แคทที่นอนอยู่บนเตียงเริ่มขยับเปลือกตาขึ้นๆลงๆ เพราะเธอหลับไปนานจึงยังไม่ชินกับแสง นิ้วมือก็เริ่มขยับมากขึ้น เธอรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่มือ รู้ว่ามีใครกำลังกุมมือของเธออยู่ ในที่สุดแคทก็ลืมตาขึ้นมาจนได้ "แคท...แคทรู้สึกตัวแล้ว ดีใจจริงๆ" ปรางกับมายด์หันมากอดกันเองด้วยความดีใจ "แคท..เป็นยังไงบ้าง รู้สึกเจ็บตรงไหนหรือป่าว รอเดี๋ยวนะคับลุงหมอไปตามหมอแล้ว"ปรินรีบพูด เขายิ้มด้วยความดีใจจนน้ำตาซึม ลุงหมอกับหมอที่ผ่าตัดแคทและพยาบาลเดิน
รักนะยายจอมแก่น ตอนที่201
เมื่อเดินไปถึงห้องที่แคทนอนอยู่ ปรินน้ำตาคลอเมื่อเห็นแคทนอนหลับตาสนิท มีเครื่องมือและสายอะไรหลายอย่างอยู่รอบๆตัวเธอ ผมของเธอยังอยู่เหมือนเดิม ปากเธอมีท่อใส่อยู่ เขาไม่อยากเห็นเธอต้องเจ็บแบบนี้ จนเขาไม่ยอมมีลูกอีกก็เพราะกลัวเธอจะเจ็บแต่นี่ยิ่งกว่าตอนผ่าคลอดอีก "พี่ปรินคับ พี่ปรินต้องสู้นะคับ ใจของพี่ปรินกับพี่แคทส่งถึงกันได้ เพราะอย่างนั้นถ้าพี่ปรินท้อหรือหมดหวังพี่แคทก็จะรับรู้ได้นะคับ"กวางจับมือของปริน "ได้กวาง พี่จะสู้จะไม่ท้อเพื่อที่แคทจะได้กลับมาอยู่กับพี่อีกครั้ง พี่สัญญา"ปรินมองหน้ากวาง "ผมเชื่อว่าพี่แคทต้องผ่านไปได้ เพราะพี่แคทไม่เคยยอมแพ้ไม่ว่าเรื่องอะไร ไม่ว่าจะหนักแค่ไหน ถ้าพี่แคทตัดสินใจจะทำก็จะทำจนได้"กวางพูด "ใช่ กูคิดเหมือนกวาง แคทเป็นนักสู้ที่ไม่เคยแพ้ เพราะฉะนั้นมึงต้องเข้มแข็ง"เอกพูด "ใช่ มึงยังมีพวกกู มีกวาง มีลุงหมอแล้วยังมีพ่อแม่ ปรางกับมายด์และที่สำคัญที่สุดคือมึงยังมีตาเปรม ที่เป็นตัวแทนความรักของมึงกับแคทอีกด้วย"ชยาพูด "กูรู้ กูจะสู้และผ่านมันไปให้ได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม"ปรินพูด วันรุ่งขึ้นปริน ชยา เอก กวางและลุงหมอมาโรงพยาบาลกันตั้งแต่เช้า ปรินโทรก
You may also like
Bad Engineer เพื่อนรักร้ายวิศวะหวงรัก
BlueSoda3.5K viewsกำราบรักวิศวะเลว
BlueSoda4.3K viewsหวงรักร้ายนายวิศวะ
Kim Nayeol2.7K viewsพิษรักรุ่นพี่เลว
อโดนิส5.2K viewsสัญญารักร้ายนายเจ้าชู้
ดอกอ้อลู่ลม933 viewsSEX FRIEND เพื่อนไม่สนิท
Ballamira217 viewsพลาดรักรุ่นพี่เถื่อน
moonlight -mini894 viewsBites Boy หมาเด็กมันร้าย
SkyBlack226 views
