แชร์

ตอนที่14

ผู้เขียน: monsita
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-27 09:37:49

กีฬาของมหาลัยถูกเลื่อนออกไปอีก2อาทิตย์เพราะมีงานแข่งวอลเล่ย์บอลเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างมหาลัยมาคั่นเสียก่อน ตอนนี้ในโรงยิมจึงมีนักกีฬาวอลเล่บอลตัวแทนของมหาลัย ทั้งชายและหญิงมาซ้อมกันอย่างจริงจัง ศิวาก็เป็นตัวแทนของมหาลัย เขาหน้าตาดี เรียนเก่ง เล่นกีฬาก็เก่งแถมเป็นอดีตเดือนมหาลัยปีที่แล้วอีกด้วย

วันนี้แคท มายด์และปรางลงมาที่โรงยิมเร็วเพราะอ.ปล่อยก่อนเวลา สามสาวเปลี่ยนเป็นชุดกีฬาแล้วเดินเข้ามาในโรงยิมก็เห็นศิวาและเพื่อนๆกำลังเล่นบาสกันอยู่ แคทเดินไปด้านข้างสนามเพื่อที่จะเดินไปหยิบคฑามาซ้อม พอดีลูกบาสที่พวกของศิวาเล่นอยู่กลิ้งมาที่เท้าเธอพอดีแคทก้มลงหยิบบอลขึ้นมาแล้วมองไปในสนาม เห็นศิวายกมือเพื่อให้เธอช่วยโยนบอลให้เขาที แคทนึกสนุกเพราะเธอไม่ได้จับบอลมานานแล้ว จึงหันไปแล้วทำท่าชู๊ตบอลให้ลงห่วง แต่จากระยะที่เธอยืนมันเกินกว่าครึ่งสนามโอกาสที่บอลจะลงห่วงจึงแทบจะไม่มี แต่ปรากฎณ์ว่าแคทชู้ตบอลลงห่วง

ไปอย่างสวยงามมาก ศิวาและเพื่อนๆมองอย่างงงๆ รวมทั้งปรางด้วย ส่วนมายด์แค่ยิ้มเพราะเธอเคยเห็นแคทเล่นบาสมาก่อนแค่นี้จิ๊บจ๊อย

“เก่งอ่ะ เคยเล่นบาสมาก่อนเหรอแคท”ศิวาถามพร้อมกับเดินเข้ามาหาแคท

“เคยเล่นค่ะ ไม่เก่งหรอกแค่พอเล่นได้แต่หยุดเล่นไปนานแล้ว”แคทพูด

“มาลองเล่นหน่อยมั้ย จะได้ฟื้นฝีมือหน่อยเดี๋ยวจะลืม”ศิวาชวน

“ไม่ดีกว่ามั้งคะ เดี๋ยวจะไปเกะกะพวกพี่ป่าวๆ”แคทพูด

“น้องแคทมาเล่นด้วยกันเถอะ พวกพี่ไม่ว่าหรอกเล่นหลายคนสนุกดี”เพื่อนของศิวาพูด

แคทหันไปมองหน้ามายด์กับปราง

“ไปเลยแคท เราอยากเห็น”ปรางพูด

มายด์ได้แต่พยักหน้าแล้วยิ้มให้แคท มายด์รู้ว่าแคทอยากกลับไปเล่นกีฬาอีกแต่ติดที่รับปากพ่อไว้แล้ว

“ค่ะ รบกวนด้วยนะคะ”แคทบอก แล้วก็เดินเข้าไปในสนามบาส

มายด์กับปรางนั่งอยู่ข้างสนามมองแคทที่ลงไปเล่นบาสกับพวกศิวา

“โอ้โฮ! มายด์นี่แคทเล่นบาสเก่งขนาดนี้เลยเหรอ”ปรางพูด

“แค่นี้ยังน้อยไป ตอนที่ยังไม่บาดเจ็บยิ่งกว่านี้อีก”มายด์พูด

ครืด ครืดเสียงมือถือของปรางดังขึ้น

“ฮัลโลค่ะ อยู่ที่โรงยิมค่ะ ทำไมวันนี้มาเร็วล่ะคะ อ้อ!ค่ะ งั้นพี่ปรินรีบมาที่โรงยิมเลย มาดูแคทเล่นบาสสิสุดยอดอ่ะ ค่ะๆ”แล้วปรางก็วางสายไป

“พวกพี่ปรินเหรอปราง ทำไมมาเร็วล่ะ”มายด์ถาม

“ใช่จ้าพอดีออกมาพบลูกค้าแล้วก็ออกมากันเลย”ปรางบอก

เธอหันไปทางหน้าโรงยิมเพื่อคอยมองปรินกับเพื่อนๆ สักพักปรินกับเพื่อนก็เดินเข้ามา

“พี่ปรินทางนี้ค่ะ”ปรางยืนขึ้นร้องเรียกแล้วยกมือโบก

ปริน ชยาและเอกรีบเดินเข้าไปที่มายด์กับปรางนั่งอยู่

ปรินยืนมองแคทที่เล่นบาสอยู่ในสนามกับพวกผู้ชาย ยอมรับว่าแคทเล่นบาสได้เก่งแถมเก่งกว่าผู้ชายที่เล่นด้วยหลายคน แต่เขากลับหงุดหงิดไม่ชอบใจเลยที่แคทลงไปเล่นบาสกับผู้ชายพวกนั้น นี่เขากำลังหึงอยู่สินะ

ตอนนี้ในโรงยิมเริ่มมีคนเดินเข้ามามากขึ้นเพราะส่วนใหญ่เลิกเรียนแล้ว ที่เข้ามากลุ่มแรกคือนักวอลเล่ย์บอลหญิงตัวแทนมหาลัยที่ต้องมาซ้อมที่สนามตรงข้ามกับสนามบาส ผู้หญิงพวกนั้นจับกลุ่มคุยกันและบางคนก็ชี้มือมาทางสนามบาส

“หนิง คนนั้นไงที่เราได้ข่าวว่าศิวาตามจีบอยู่อ่ะ”

“ลงไปเล่นกับผู้ชายคงจะอยากทำตัวให้เด่นล่ะมั้ง”

“น่าหมั้นไส้ชะมัด สั่งสอนสักหน่อยดีมั้ยที่มันมาอ่อยศิวาของเธออ่ะหนิง”

ปรางท าท่าว่าจะลุกขึ้นไปเถียงกับพวกนั้นแต่มายด์ดึงไว้แล้วส่ายหน้า

ที่มายด์กับปรางได้ยินเพราะพวกนั้นยืนคุยกันใกล้กับที่พวกเธอนั่งกันอยู่

แคทเมื่อเห็นว่าคนในโรงยิมเริ่มมากขึ้นเธอจึงยกมือขึ้นให้ศิวาเห็น

“พอแค่นี้ดีกว่าค่ะ เหนื่อยแล้ว ขอบคุณพี่ๆนะคะที่ให้มาเล่นด้วย”แคทพูดพลางก้มหัวลง

ทุกคนหยุดเล่นแล้วพากันเดินเข้ามาหาแคท

“น้องแคทเล่นบาสเก่งมากนะทำไมถึงไม่เล่นบาสล่ะคับ รับรองถ้าเล่นได้เป็นตัวแทนมหาลัยแน่ๆ”

“ใช่ๆเล่นเก่งกว่าพวกพี่อีก”

“ลูกชู๊ตของน้องแคทเจ๋งมากๆเอาไว้มาสอนพวกพี่บ้างนะคับ”

“ใช่เลย หายากนะคนที่จะชู๊ตลูกจากกลางสนามแล้วลงห่วงอ่ะ”เพื่อนของศิวาชมแคทกันทุกคน

“พอๆให้แคทไปพักเถอะ”ศิวาหันไปพูดกับเพื่อน

“ขอบใจนะแคทที่ลงมาเล่นกับพวกพี่”ศิวาหันมาบอกแคท

“ค่ะ ไม่เป็นไร”แคทพูด

เธอหันหลังเดินมาหามายด์กับปรางที่อยู่ข้างสนาม

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • รักนะยายจอมแก่น   ตอนที่206

    วันนี้เป็นวันครบรอบวันแต่งงานปีที่5ของปรินกับแคท ปรินอยากจะเซอไพร์สเธอจึงโทรไปจองโต๊ะที่ร้านอาหารบนดาดฟ้าเพื่อจะฉลองกับเธอสองคน ตอนบ่ายปรินพาแคทกลับบ้านก่อนเวลา เขาบอกให้เธอแต่งตัวเพราะจะพาไปที่แห่งหนึ่ง แคทลืมไปแล้วว่าวันนี้เป็นวันครบรอบวันแต่งงาน เธอจึงงงๆที่วันนี้เขาพาเธอกลับบ้านเร็วแล้วยังบอกว่าให้แต่งตัวจะพาไปไหนสักที่ เมื่อแคทแต่งตัวเสร็จ เธอเดินลงก็เห็นว่าปรินรออยู่แล้ว เขาพาเธอไปที่รถแล้วเอาผ้ามาปิดตาของเธอ "พี่ปรินจะทำอะไรคะเนี่ย..ปิดตาแคททำไมคะ" "พี่จะพาไปที่แห่งหนึ่ง แต่ต้องปิดตาก่อนจะได้ตื่นเต้นไงคับ" "เล่นเป็นเด็กเลยนะคะ" "ห้ามแกะออกนะคับ นั่งเฉยๆถ้าถึงที่แล้วพี่จะเปิดตาออกให้" "ค่ะ..ก็ได้" ปรินขับรถไปเรื่อยๆจนถึงโรงแรมที่เขาจองโต๊ะไว้ เขาลงไปเปิดประตูและก้มลงอุ้มเธอพาไปที่ลิฟต์ เขากดขึ้นไปชั้นบนสุด เมื่อลิพต์เปิดปรินก็อุ้มแคทไปนั่งเก้าอี้ที่ทางร้านได้จัดเตรียมไว้ เขาเอาผ้าที่ปิดตาของแคทออก "ลืมตาได้แล้วคับ"ปรินบอก แคทค่อยๆลืมตาขึ้น เธอมองไปข้างหน้าและมองไปรอบๆแล้วยิ้มออกมา รอบตัวเธอมีซุ้มดอกไม้เต็มไปหมด แถมมีเทียนหอมแท่งเล็กๆที่ถูกจุดแล้ววางไว้จนทั่วแทนการเ

  • รักนะยายจอมแก่น   ตอนที่205

    หลังจากนั้นทั้งคู่ก็นอนกอดกัน โดยปรินให้แคทซบไปที่หน้าอกของเขา แล้วก็กอดเธอไว้อย่างแน่น "พี่กลัวว่าจะไม่มีโอกาสได้ทำแบบนี้กับเราอีกแล้ว" "แคทก็กลัวค่ะ...กลัวว่าจะไม่ได้นอนกอดพี่ปรินอย่างนี้อีก" "ผ่านเหตุการณ์นี้มาได้..ทำให้พี่รู้ว่า เวลาของพวกเราไม่รู้ว่าจะหมดลงเมื่อไหร่ เพราะฉะนั้นเราต้องดูแลรักษาคนที่รักไว้ให้ดีๆ อย่าปล่อยเวลาให้เสียไปเปล่าๆโดยที่ไม่ได้มีความสุขด้วยกันเลย" "ใช่ค่ะ..แต่จริงๆแล้วพี่ปรินกับแคทก็อยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลาเลยนะคะ" "ใช่คับ..แต่พี่ว่าจะเพิ่มเวลาของเราให้มากขึ้นอีกหน่อยนะ" "เวลาของเรา? เวลาอะไรคะ" "ก็...เวลาที่เราจะเป็นของกันและกันไงคับ" "บ้า..พี่ปรินอ่ะ...ไม่คุยด้วยแล้วค่ะ" "งั้น..ทำอย่างอื่นแทนนะคับ" "ว้าย!พี่ปริน..ไม่เอา...พอแล้ว..อือ..อือ" ปรินก้มไปจูบปิดปากแคท แล้วทุกอย่างก็เริ่มต้นและจบลงเหมือนเดิมอีกครั้ง แคทกับปรินเดินทางกลับมาจากออสเตรเลียแล้ว เปรมพอเห็นแคทกับปรินกลับมาก็วิ่งเข้าไปกอดทั้งคู่ "น้องเปรมคิดถึงพ่อปรินกับแม่แคทที่สุดเลยคับ" "แม่กับพ่อก็คิดถึงน้องเปรมนะคับ"แคทพูด "แล้วแม่แคทหายหรือยังคับ" "แม่หายแล้วคับ แล้วน้องเปรมดื้อกับค

  • รักนะยายจอมแก่น   ตอนที่204

    "พี่ปรินคะ..ไม่งอนนะคะ แคทอยู่ก็ได้ค่ะ"แคทจับมือของเขา ตอนนี้แคทนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง ส่วนปรินยืนอยู่ข้างๆเตียง "พี่ไม่ได้งอน ถ้าเราไม่อยากอยู่พี่ก็ไม่บังคับหรอก"ปรินพูด น้ำเสียงน้อยใจนิดๆ "อยากสิคะ แคทแค่หวงลูกกับงานน่ะค่ะ ขอโทษนะคะ"แคทบอก "เราอ่ะ ห่วงทุกอย่างแต่ไม่เห็นจะห่วงพี่เลย พี่แค่อยากอยู่กับเราสองคนต่ออีกหน่อยเท่านั้น"ปรินยังหน้าบึ้ง "ห่วงสิคะ แคทห่วงพี่ปรินที่สุด นะคะ นะนะเลิกงอน เลิกน้อยใจนะ"แคทพูด "เราห่วงพี่จริงๆนะ หรือแค่พูดให้พี่ดีใจเล่นๆ"ปรินถาม เขาเลิกงอนเธอแล้วแต่แค่อยากแกล้งเธอดูบ้าง "แคทพูดจริงๆค่ะ...ทำยังไงพี่ปรินถึงจะเชื่อล่ะคะ"แคทพูด "งั้นก็ต้องพิสูจน์"ปรินบอก "พิสูจน์ยังไงคะ"แคทถาม "อย่างนี้ไงคับ" ปรินก้มลงมาจูบโดยที่แคทไม่ทันตั้งตัว เขาใช้มือข้างหนึ่งดันหัวเธอไว้ แล้วจูบเธอด้วยความรู้สึกรักใคร่ เขาเอาลิ้นเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นของเธอ แล้วก็ไล้ริมฝีปากไปที่แก้ม ตา ใบหูและลงมาที่ซอกคอขาว เขาไซร้คอจนแคทร้องครางออกมาเบาๆ แล้วเขาก็วนขึ้นไปจูบที่ปากเธออีกครั้ง "พี่หายงอนเราแล้วล่ะ"ปรินยิ้ม "ไม่ต้องมายิ้มเลย ขี้โกงตลอดอ่ะ"แคทอายหน้าแดง "พี่ก็โกงกับเราคน

  • รักนะยายจอมแก่น   ตอนที่203

    "หมอให้อยู่รอดูอาการอีก2-3วัน ถ้าไม่มีอะไรก็เดินทางกลับได้"ลุงหมอบอก "ดีเลยค่ะ งั้นปรางไปโทรบอกพ่อกับแม่ก่อนดีกว่า ป่านนี้คงรอแย่แล้วค่ะ ไปค่ะพี่ชยา"ปรางบอก "งั้น เดี๋ยวพี่กับมายด์ไปหาซื้ออะไรมากินฉลองกันหน่อยดีกว่านะ"เอกพูด "ลุงก็ขอไปคุยกับเพื่อนลุงก่อน หนูแคทพักผ่อนไปก่อนนะเดี๋ยวลุงมาใหม่"ลุงหมอบอก ทุกคนพากันเดินออกไปจากห้องกันหมด เหลือแค่ปรินที่ยังจับมือแคทและมองหน้าเธออยู่ "แคทมีอะไรแปลกไปเหรอคะ พี่ปรินถึงได้มองแบบนั้น"แคทถาม "แคทรู้มั้ยว่าพี่กลัวมากแค่ไหน ตั้งแต่เราเข้าห้องผ่าตัดมาจนกระทั่งก่อนที่เราจะฟื้นขึ้นมา พี่กลัวว่าจะไม่ได้ยินเสียงของเราอีกแล้ว พี่กลัวว่าเราจะเป็นเจ้าหญิงนิทรา นอนเฉยๆไม่รับรู้อะไรแต่นั่นพี่ก็ยังรับได้แค่ให้เรายังอยู่ไม่จากพี่ไปเลยก็พอ"ปรินหน้าเศร้ามาก "ทุกอย่างมันผ่านไปแล้วค่ะ..อย่าคิดมากเลยนะคะ...ต่อไปนี้แคทจะไม่ทำให้พี่ปรินต้องทุกข์ใจเพราะแคทอีกแล้ว"แคทพูด "พี่ไม่เคยทุกข์เพราะเราเลยนะ เราทำให้พี่มีความสุขเสมอขอแค่มีเราอยู่ข้างๆ อย่าทิ้งพี่ อย่าปล่อยให้พี่ต้องเดินไปคนเดียวโดยที่ไม่มีเรา ได้มั้ยคับ"ปรินถาม "ได้ค่ะ..ต่อไปนี้แคทจะไม่ทิ้งพี่ปรินกับลู

  • รักนะยายจอมแก่น   ตอนที่202

    "ขอบใจนะทุกคน ขอบใจจริงๆ"ปรินบอก ทุกคนเดินไปนั่งกันที่โซฟาข้างๆห้อง ลุงหมอเดินเข้ามาแล้วและนั่งคุยอยู่กับชยา เอก มายด์และปราง ส่วนปรินยังนั่งกุมมือแคทอยู่ข้างเตียง สักพักปรินก็รู้สึกว่านิ้วมือของแคทที่เขากุมอยู่กำลังขยับ ตอนแรกปรินไม่แน่ใจเขาจึงตั้งใจมองอีกครั้ง ก็เห็นว่ามันขยับจริงๆ "ลุงหมอคับ แคทขยับนิ้วคับ"ปรินบอก เขาเรียกลุงหมอเสียงดังด้วยความดีใจ ทุกคนรีบลุกแล้วเดินเข้ามายืนข้างเตียง "ไหนตาปริน..จริงด้วย"ลุงหมอบอกน้ำเสียงดีใจ "ใช่ค่ะ...ตาของแคทก็ขยับด้วยค่ะ"ปรางพูด เธอยิ้มด้วยความดีใจ "ดูกันไว้ก่อนนะ...ลุงจะไปบอกหมอ"ลุงหมอบอกแล้วรีบเดินออกไป แคทที่นอนอยู่บนเตียงเริ่มขยับเปลือกตาขึ้นๆลงๆ เพราะเธอหลับไปนานจึงยังไม่ชินกับแสง นิ้วมือก็เริ่มขยับมากขึ้น เธอรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่มือ รู้ว่ามีใครกำลังกุมมือของเธออยู่ ในที่สุดแคทก็ลืมตาขึ้นมาจนได้ "แคท...แคทรู้สึกตัวแล้ว ดีใจจริงๆ" ปรางกับมายด์หันมากอดกันเองด้วยความดีใจ "แคท..เป็นยังไงบ้าง รู้สึกเจ็บตรงไหนหรือป่าว รอเดี๋ยวนะคับลุงหมอไปตามหมอแล้ว"ปรินรีบพูด เขายิ้มด้วยความดีใจจนน้ำตาซึม ลุงหมอกับหมอที่ผ่าตัดแคทและพยาบาลเดิน

  • รักนะยายจอมแก่น   ตอนที่201

    เมื่อเดินไปถึงห้องที่แคทนอนอยู่ ปรินน้ำตาคลอเมื่อเห็นแคทนอนหลับตาสนิท มีเครื่องมือและสายอะไรหลายอย่างอยู่รอบๆตัวเธอ ผมของเธอยังอยู่เหมือนเดิม ปากเธอมีท่อใส่อยู่ เขาไม่อยากเห็นเธอต้องเจ็บแบบนี้ จนเขาไม่ยอมมีลูกอีกก็เพราะกลัวเธอจะเจ็บแต่นี่ยิ่งกว่าตอนผ่าคลอดอีก "พี่ปรินคับ พี่ปรินต้องสู้นะคับ ใจของพี่ปรินกับพี่แคทส่งถึงกันได้ เพราะอย่างนั้นถ้าพี่ปรินท้อหรือหมดหวังพี่แคทก็จะรับรู้ได้นะคับ"กวางจับมือของปริน "ได้กวาง พี่จะสู้จะไม่ท้อเพื่อที่แคทจะได้กลับมาอยู่กับพี่อีกครั้ง พี่สัญญา"ปรินมองหน้ากวาง "ผมเชื่อว่าพี่แคทต้องผ่านไปได้ เพราะพี่แคทไม่เคยยอมแพ้ไม่ว่าเรื่องอะไร ไม่ว่าจะหนักแค่ไหน ถ้าพี่แคทตัดสินใจจะทำก็จะทำจนได้"กวางพูด "ใช่ กูคิดเหมือนกวาง แคทเป็นนักสู้ที่ไม่เคยแพ้ เพราะฉะนั้นมึงต้องเข้มแข็ง"เอกพูด "ใช่ มึงยังมีพวกกู มีกวาง มีลุงหมอแล้วยังมีพ่อแม่ ปรางกับมายด์และที่สำคัญที่สุดคือมึงยังมีตาเปรม ที่เป็นตัวแทนความรักของมึงกับแคทอีกด้วย"ชยาพูด "กูรู้ กูจะสู้และผ่านมันไปให้ได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม"ปรินพูด วันรุ่งขึ้นปริน ชยา เอก กวางและลุงหมอมาโรงพยาบาลกันตั้งแต่เช้า ปรินโทรก

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status