EP 4

ยังไม่ทันที่ ธามจะได้ขยับตัว มือถือของธามก็ดังขึ้น

ตืด... ตืด... ตืด...

‘บัวบูชา’ แค่เห็นชื่อเท่านั้น ธามรีบกดรับสาย เพราะปรกติพี่บัวจะไม่โทรศัพท์มาในเวลาอย่างนี้

“มีอะไรหรือครับพี่บัว”

(“เกิดเรื่องใหญ่แล้ว”)

“เรื่องอะไรหรือครับ”

(“คือ... บริษัทของเราเปลี่ยนมือเจ้าของแล้วนะ”)

“หา! ว่าอย่างไรนะครับ ที่พี่บัวพูดหมายความว่ายังไงนะครับ?” ธามจ้องหน้าคนที่ทรุดตัวลงนั่งถึงกับยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา สายตาคือผู้ชนะ

“พี่บัวครับ พี่ช่วยอธิบายอีกนิดสิครับ”

(“เอ่อ… เรื่องนี้พี่ก็ไม่รู้แน่ชัดนะธาม แต่เรื่องจะกระจ่างภายในวันพรุ่งนี้ ตอนนี้พี่แค่ส่งข่าวให้ธามเตรียมตัว คือโครงการต่าง ๆ ที่เราเสนอไป อาจจะ...”) บัวบูชาพูดไม่ออกเช่นกัน

“นั่นหมายถึง โปรเจ๊กของผม”

(“ใช่”) เป็นคำตอบที่ชัดเจนมาก ๆ ธามถึงกับเข่าอ่อน

(“ยังไงพรุ่งนี้มาแต่เช้านะธาม”)

“ครับพี่บัว” หน้าซีด ดวงตาหม่นขึ้นมาทันที

ติ้ง ๆ ติ้ง ๆ

มีข้อความเข้าในมือถือของเขาอีกครั้ง ธามจึงเปิดดู และแล้ว... ตัวของธามก็ชาดิก เพราะรูปถ่าย และข้อความที่ส่งมาให้ธามดู

(นี่คือคุณอาชวิน หรือว่าคุณอาร์ตนะ เขาเป็นเจ้าของคนใหม่ เผื่อพรุ่งนี้ธามเข้ามาในบริษัท แล้วเจอเขา... ธามจะได้ไม่ปล่อยไก่)

ธามค่อย ๆ หันกลับมามองหน้าของอาชวินอย่างช้า ๆ

“นายต้องการอะไรกันแน่? อาร์ต!”

อาชวินยิ้มยกมุมปากแค่ข้างเดียว สายตาหยัน ๆ

“รู้แล้วใช่ไหม”

“อื้อ...” ธามเหนื่อยล้า และยอมจำนน ตอนนี้เริ่มคิดว่า อาชวินน่าจะมาเอาคืนตัวเอง

“ตอนนี้นายได้ย้ายหนี้ที่เหลือก้อนนั้น สองล้านกว่ามาเป็นลูกหนี้ของผมแล้วนะ แล้วนายธนดลก็ไม่มีเอี่ยวในบริษัทที่คุณทำงานอยู่แล้วด้วย เพราะว่าสภาพไม่คล่องตัว ก็เลยไปคุยกับทางคุณธนา พ่อของนายธนดล และเพื่อแลกกับผลประโยชน์บางอย่าง คุณธนาเลยขายที่นี่ให้ผม”

“แล้วไง”

“อ้าว! ก็แค่เล่าให้ฟังเท่านั้น ส่วนอย่างอื่น ถ้าจะให้อธิบายเพิ่ม ต่อไปนายก็ต้องทำงานภายใต้คำสั่งของผม”

“...” ธามนิ่งไป เหมือนยอมรับกับชะตากรรม

“พรุ่งนี้ ก็ไปทำงานด้วยกัน จะได้เซ็นรับสภาพหนี้สองล้าน ที่ผมเพิ่งจ่ายให้กับธนดล อืม... ไม่น่าเชื่อนะ ว่าตอนนี้คุณธามจะต้องทำงานงก ๆ และมีสภาพทางการเงินที่ไม่คล่องเท่าไร แต่ไม่เป็นไร เงินที่ยังค้างธนาคารเรื่องกู้ซื้อบ้านร่วมกัน ผมเอาเงินไปจ่ายมาหมดแล้ว แต่...” อาชวินทิ้งระยะการพูด ความเงียบที่เกิดขึ้นในห้อง จนได้ยินพ่นลมหายใจของธามแรง ๆ

“เอาเถอะ ดูท่าจะเครียดแล้ว ที่เรื่องต่าง ๆ มันประดังประเดเข้ามา แต่ถือว่า ผมมาได้จังหวะพอดี และช่วยแก้ไขสภาวะวิกฤตของคุณธามอยู่นะ”

ธามถึงกับไม่อยากจะเชื่อ เขาเปิดปาก

“จะแก้แค้นฉันหรืออาร์ต?”

“นายมีค่าอะไรให้ต้องแก้แค้น อย่าสำเหนียกตัวเองผิดไป ไม่มีใครอยากจะแก้แค้น เพียงแต่มาทวงสิทธิ์ ห้องนี้ก็มีชื่อของผมอยู่ครึ่งหนึ่ง อีกอย่างวันนั้นที่บอกจะยกให้ มันก็แค่คำปากใช่ไหม ไม่มีลายลักษณ์อักษร ขอกลืนน้ำลายตัวเองกลับลงคอนะ ตอนนี้จะมาทวงสิทธิ์อันชอบธรรมเท่านั้นเอง”

“แล้วเรื่องบริษัทล่ะ?”

“อืม... ก็เห็นว่ามันน่าจะทำกำไรได้ ก็เลยซื้อ แถมได้ลดราคาอีก ไม่เอาก็คงจะโง่ไง จริงไหม?” ท้ายเสียงอาชวินกลั้วเสียงหัวเราะออกมาด้วย สายตาเต็มไปด้วยความจองหอง อาฆาตแค้น อยากจะลองดี

“แต่อยากจะถามว่า ทำไมวันนี้คุณธามดูตกต่ำจังครับ” ที่ถามไม่ใช่อยากรู้ แต่ทรงจะกระแนะกระแหนเสียมากกว่า

“ที่จริงมีทางเลือกเยอะไม่ใช่หรือ ขายตัวเองไง ถนัด ที่จริงน่าจะได้เงินเก็บมากมายจำนวนมหาศาลแล้วมั้ง หรือว่าปรับเปลี่ยนพฤติกรรม” คำดูถูกและถากถาง

“อย่าพูดจาแบบนี้นะ”

“อะ! อ้าว! ทำไมล่ะครับคุณธามผมพูดแทงใจดำคุณหรืออย่างไร”

“เฮ้อ... บางคนก็วิ่งเข้าหาความสบาย ความสำเร็จ ความร่ำรวย แต่รู้ไหม? มันไม่ได้ดั่งใจไปทุกคนหรอกนะ เพราะจากที่ได้ลงมือทำ หลังจากที่ถูกหักหลังและผลักไสแล้ว จึงได้รู้ว่า บางทีเราที่คิดว่าเป็นผู้เลือกสิ่งเหล่านั้น ที่จริงแล้ว ความสบาย ความสำเร็จ ความร่ำรวย ก็เลือกคนอยู่นะ”

อาชวินยิ้มกริ่ม เพราะตอนนี้เขารู้แล้วว่าธามตกต่ำเพียงไร ไม่เหลือเค้าของความหยิ่ง ผู้ดี อีกเลย

“คนที่ถูกถีบให้ล้ม พอลุกขึ้นได้ มันจะมีแรงมหาศาลน่ะ หลายปีมานี่ ก็ต้องขอบคุณคุณธามน่ะครับ ที่ทำให้ชีวิตของผมได้บทเรียน จนเป็นหมาที่จนตรอก ต้องขอบคุณที่ผลักไส แล้วให้ไปเจออะไรดี ๆ แล้วก็กลับมาได้อย่างสง่าผ่าเผย”

“แล้วทำไมจะต้องทำแบบนี้ด้วย”

“นี่นายยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ ที่ผมทำลงไปทุกอย่างก็เพื่อ… มาเอาคืนกับนายยังไงล่ะ”

“อาร์ต”

“ใครที่ยุ่งเกี่ยวกับนาย ผมก็ใช้อำนาจเงินที่โกง ใครหลายคนเป็นหนี้เป็นสิน บางคนล้มละลาย ผมบังคับให้ถอนหุ้น และขายหุ้นทิ้ง และอีกหลายท่าน… ถึงกับป่วยเป็นบ้า ขอบคุณนะที่วันนั้นแม่ของนาย ขายลูกกิน จึงทำให้ผมมีโอกาสได้ทำตัวเองให้ดีขึ้น และตอนนี้ผมจะบอกว่า ผมพร้อมมากเลย”

“แก้แค้น…”

“ใช่… นั่นแหละ ในฟังไม่ผิดหรอกน่า”

ธามถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบากอีกครั้งหนึ่ง ในใจคือฝืนที่จะประคองตัวเอง แม้ตอนนี้ยังยืนลำบาก หัวเข่าอ่อน

“ก็ลองไปเช็คดูสิ แต่ละที่นั้น มีชื่อของ… คุณอาชวินได้เข้ามาจัดการซื้อหุ้น ควบรวมกิจการอยู่หลายที่”

“ไม่จำเป็น ผมเชื่อที่นายพูดก็แล้วกัน”

“ก็ดี ถ้าไม่อยากจะถูกฟ้องร้องแล้วก็อยู่ นายก็ต้องทำตามที่ผมบอก ดีใจที่ได้เจอกันอีกครั้งนะครับคุณลูกหนี้... คุณธาม” เขานิ่งไปอึดใจ

“อย่าคิดห่วงปัญหาของคนอื่นเลยนะ คุณธามช่วยเคลียร์ปัญหาทั้งหมดของตัวเองก่อน และไอ้คนที่ช่วยคุณในตอนนี้ คุณธนดลกำลังถูกตำรวจพาตัวไปสอบสวนด้วยอีกคน แต่เรื่องการฉ้อโกง เพราะหลังจากเข้าไปดูแล้ว มีการยักยอกทรัพย์บางส่วน และเบิกเงินไปใช้ส่วนตัว”

“วะ…ว่าไงนะ?”

“อุ้ย! คุณธามยังเป็นห่วงคุณธนดลเหรอครับ ผมว่าตอนนี้ห่วงตัวเองดีกว่านะ” สายตาของเขาเต็มไปด้วยความหยามเหยียด

ธามรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ ใจคอไม่ค่อยดี วันนี้ธามมีอาการปวดหัวตัวร้อน และใจสั่นก่อนหน้านั้นแล้ว ธามเดินไปที่ตู้เย็นอีกครั้งหนึ่ง ความร้อนภายในร่างกายต้องดับด้วยความเย็น ถึงเอื้อมมือเปิดตู้เย็นแล้วหยิบน้ำออกมาดื่ม

“ถึงกับคอแห้งเลยเหรอครับคุณธาม”

“อ้อ… อีกเรื่องนะครับ ส่วนเงินที่คุณพยายามหามาใช้หนี้นายธนดล ผมก็ใช้คืนหมดแล้ว จำได้หรือเปล่าเนี่ย ถึงนิ่งเฉยไม่พูดอะไรสักคำ”