เดี๋ยวโดนฟาด

@โรงพยาบาล

หลังจากฉันไปขอยากับหมอเสร็จ พอกลับมาถึงห้องก็เห็นคุณแม็กยืนเหม่ออยู่ที่ระเบียง เขาเหลือบตามามองฉันครู่หนึ่ง ก่อนจะหันหน้ากลับไปทางเดิม ส่วนฉันก็แค่ถอนหายใจแล้วเดินไปนั่งที่โซฟา หยิบยาขึ้นมาจะทาแผลที่แขน

“โอ๊ะ! แสบชะมัด...”

พึ่บ!

อยู่ๆ ยาก็หายไปจากมือฉันเฉยเลย และแน่นอนว่าไปอยู่ในมืออีตาเย็นชานั่นแทน

“นี่คุณ! เอายาคืนมานะ ฉันไม่มีอารมณ์จะทะเลาะกับคุณตอนนี้หรอกนะ!”

เขาไม่พูดอะไร แต่กลับนั่งลงยองๆ ตรงหน้า ดึงแขนฉันไปดูก่อนจะหยิบกระดาษทิชชู่ข้างๆ ขึ้นมา

“คุณจะทำอะไรน่ะ?”

เฮียแม็กเงยหน้ามองฉันนิดหนึ่ง แต่ไม่ตอบ จากนั้นก็ใช้ทิชชู่ค่อยๆ ซับที่ตุ่มพองบนแขนเบาๆ บีบเอาน้ำใสๆ ออกมา

“โอ๊ย! เบาๆ หน่อยสิ เจ็บนะ!”

“แค่นี้ทำเป็นจะตาย”

พูดเสร็จก็เปิดยาทาแผลอย่างคล่องมือ ก่อนจะบรรจงทาให้ฉันจนเสร็จ แล้วลุกกลับไปนอนบนเตียงแบบไม่พูดอะไรอีก

“...ขอบคุณค่ะ”

“อืม”

แค่นั้น แล้วเขาก็พลิกตัวหันหลังให้ฉันอีกตามเคย หึ! ขอโทษสักคำก็ไม่มี...ไอ้ผู้ชายเฮงซวย! ได้แต่ด่าในใจสิ ถ้าหลุดปากไป มีหวังได้ลงไปนอนที่พื้นอีกแน่

ฉันนั่งเล่นโทรศัพท์ เปิดแชทคุยกับยัยน้ำไปเรื่อย เธอบอกว่าจะเข้ามาช่วงเย็น พร้อมพ่อแม่ของคุณแม็ก

“กูจะนอน! ปิดเสียงไลน์มึงด้วย กูรำคาญ”

ฉันสะดุ้ง หันไปมองเขาที่พูดแบบไม่มองหน้า แล้วรีบกดปิดเสียงตามคำสั่งทันที ชีวิตลูกจ้างดูแลคนไข้หรือชีวิตลูกหนี้กันแน่วะเนี่ย

---

เย็นวันเดียวกัน

ตอนนี้ฉันนั่งอยู่กับยัยน้ำ และพ่อแม่ของคุณแม็กค่ะ บรรยากาศในห้องดูอบอุ่นผิดกับเจ้าของเตียง ท่านทั้งสองพูดจาเป็นกันเองมาก แถมยังซื้อของมาฝากฉันอีก

“ชบาต้องขอบคุณคุณลุงมากๆ เลยนะคะ ที่ช่วยออกทุนให้หนูเรียนจนจบ”

“ไม่เป็นไรหรอก อะไรที่ลุงช่วยได้ก็ยินดี”

“ที่ลุงกับป้าเลือกหนูมาดูแลตาแม็ก...”

“ไม่ต้องห่วงนะคะ หนูจะดูแลคุณแม็กให้ดีที่สุด จนกว่าเขาจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมค่ะ”

ว่าแต่... ‘เดิม’ ของเขา มันเป็นยังไงกันแน่นะ?

“จ้ะ ป้าเชื่อว่าหนูทำได้ แต่ก็ต้องขอโทษแทนตาแม็กด้วยนะ ที่ทำให้หนูบาดเจ็บแบบนี้”

ฉันเผลอเหลือบไปมองแขนตัวเอง มันยังแดงและแสบอยู่เลย

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูไม่โทษคุณแม็กหรอก...เขาคงไม่ได้ตั้งใจ”

คุณแม็กเหลือบตามามองฉันนิดหนึ่ง สีหน้าอ่านไม่ออกเลยว่าเชื่อหรือไม่เชื่อ

“เจ็บมากไหมชบา แขนแดงเป็นแถบเลยอ่ะ” ยัยน้ำถามแล้วจับแขนฉันดู

“มันก็ปวดแสบๆ อยู่บ้าง แต่เดี๋ยวก็คงหายแล้วล่ะ”

“งั้นป้ากับลุงขอตัวก่อนนะ อีกครึ่งชั่วโมงเราต้องขึ้นเครื่องไปต่างจังหวัด”

“ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ หนูจะดูแลคุณแม็กอย่างดีเลยค่ะ”

“ถ้าไอ้แม็กมันทำตัวไม่ดี เอาไม้ฟาดหัวมันได้เลย ลุงอนุญาต!”

…พูดจบเท่านั้นแหละ ฉันรับรู้ได้ทันทีว่าสายตาคมๆ จากเตียงกำลังพุ่งตรงมา เฮ้อออ...ฉันไม่พูดอะไร เดี๋ยวโดนเชือด

“ไปก่อนนะลูก ดูแลตัวเองดีๆ นะ”

“ครับ” คุณแม็กตอบรับสั้นๆ

น้ำหันมากระซิบฉันเบาๆ “สู้ๆ นะเว้ย เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันมาใหม่”

ฉันยกสองนิ้วขึ้นมาทำสัญลักษณ์ ‘สู้ตาย’

---

พอทุกคนกลับหมด ฉันก็เดินเอาของไปวางที่โต๊ะ หยิบนมอัลมอนด์ขึ้นมาเขย่าแล้วเจาะหลอด

“นมอัลมอนด์ค่ะ”

“ไม่กิน”

...อ้าวจ้า ฉันเลยหยิบถุงเม็ดอัลมอนด์ออกมา แล้วเปิดกินต่อหน้าเขาอย่างจงใจ

“เม็ดอัลมอนด์ไหมคะ? อร่อยนะ มีประโยชน์ด้วย”

“…” เขามองถุงอัลมอนด์นิดหนึ่ง ก่อนเบือนหน้าไปทางอื่น

“ไม่กินเหรอคะ? งั้นชบากินเองนะ” ฉันทำหน้าฟินใส่ไปอีก

“ก็บอกแล้วว่าเบื่อขี้หน้ามึง ไปให้พ้นเลย!”

“เชอะ! คนอุตส่าห์ซื้อมาให้ ไม่กินก็ไม่ต้องกิน!”

ฉันวางทั้งนมทั้งอัลมอนด์ไว้ข้างเตียง แล้วเดินเข้าห้องน้ำอย่างไม่ใส่ใจ

“อย่าให้รู้นะว่าแอบกิน...”

“มึงจะทำไม!!!”

“เปล๊าาา!” รีบปัดเสียงสูง...ในใจคิดเท่านั้นแหละ ถ้าจับได้ว่าแอบกินนะ จะฟาดให้เข็ด! แต่เอาเข้าจริงชีวิตจริงมีแต่เขาฟาดฉัน

“หึ...”

ฉันมองหน้าเขานิดหนึ่ง ก่อนคว้าผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผ้าเดินเข้าห้องน้ำเงียบๆ