มื้อเช้าแสนสุข

เหมยหลังจากที่จัดแจงที่นอนให้กับเสือและอาชาเรียบร้อยแล้ว ก็เดินหายลับกลับเข้าไปในห้องของตัวเองพร้อมกับเปลี่ยนลุค

ถอดแว่นตาหนาเตอะ และเครื่องสำอางทั้งหมดออก แล้วสวมชุดนอนตัวโคร่งตัวเดียวนอนหลับบนเตียงด้วยความเหนื่อยล้าและฤทธิ์แอลกอฮอล์

เช้าวันใหม่ แสงแดดทอประกาย เหมยรีบลุกตื่นขึ้นมาล้างหน้าแปรงฟัน แต่ก็ลืมไปว่ามีแขกอยู่ที่บ้านถึงสามคน คนแรกคือเพื่อนรัก ส่วนคนที่สองคือผู้มีพระคุณที่ช่วยเหลือตนและเพื่อน

เหมยจึงเดินออกมาทั้งชุดนอนที่โนบราและบางเฉียบสีขาว

อาชาเองก็เดินออกมาทั้งชุดนอนเช่นกัน เขาเห็นเหมยในรูปลักษณ์ที่แตกต่างออกไป กลายเป็นสาวแว่นที่ดูน่ารัก เซ็กซี่ และขี้เล่นในสายตาของอาชา

ยิ่งเหมยไม่แต่งหน้ายิ่งดูหมวยจนน่าเจี๊ยะ อาชารอบกลืนน้ำลายดังเอื้อก เมื่อเห็นว่า เหมยกำลังเอื้อมหยิบของบางอย่างในตู้ตรงครัวแล้วชุดนอนตัวโคร่งกำลังร่นจนแทบเห็นแก้มก้น

"คุณเหมยมีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับ" อาชาจึงรีบส่งเสียงไปก่อนตัวเพื่อให้เหมยได้รู้ว่ามีเขาอยู่ตรงนั้น

"อ้าว เหมยลืมเลยค่ะว่ามีแขก ขอโทษด้วยนะคะ เหมยแต่งตัวไม่เรียบร้อย" เหมยรู้สึกเขินจนต้องเอามือไปขยับแว่นตาดันกลับขึ้นมาอีกรอบ

"ไม่เป็นไรครับคุณเหมย มีอะไรให้ผมช่วยไหม" อาชาอาสาที่จะช่วยเหมยหยิบของ

"พอดีเหมยจะหยิบชาเขียวกับกาแฟลงมา น่ะค่ะ ว่าจะเอามาเติมในโหลแก้วมันหมดพอดี แล้วนี่คุณเสือไปไหนแต่เช้าคะ ไม่เห็นเลย"

"อ๋อ พอดีเสือไปจัดการงานแทนผมนะครับ เดี๋ยวอีกสักพักคงจะมารับผมที่นี่" อาชาที่ให้เสือเข้าประชุมแทนตัวเองเพื่อจะได้ใช้เวลาอยู่กับเหมยในช่วงเช้า

"เจ้านายนะเจ้านาย ดันใช้ผมมาประชุมแทน แล้วเนี่ยประชุมก็ครึ่งค่อนวันไปแล้ว"

เสือบ่นอุบอิบขณะที่ขับรถไปด้วยก็บ่นไปด้วย ปกติอาชาไม่ใช่คนที่ทิ้งงาน นี่เป็นครั้งแรกที่ยอมทิ้งงานการประชุมสำคัญเพื่อมาอยู่กับผู้หญิง

"อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะ งั้นเดี๋ยวเหมยทำข้าวต้มอาหารเช้าง่ายๆ ให้กินแล้วกันนะคะ คุณอาชาทานได้ใช่ไหม" เหมยหันไปยิ้มแล้วเอ่ยปากถาม

"ได้ครับคุณเหมย ทำอะไรผมก็ทานได้ทั้งนั้นแหละ"

"งั้นเดี๋ยวเหมยขออนุญาตไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเดี๋ยวออกมาทำอะไรให้ทานนะคะ" เหมยส่งยิ้มแล้วก็เดินดุ๊กดิ๊กๆ กลับเข้าไปในห้องของตัวเอง

เหมยไม่รู้เลยว่าในสายตาของอาชา เหมย กลายเป็นผู้หญิงที่เข้ามานั่งในหัวใจของอาชาตั้งแต่เมื่อคืน

ยิ่งเห็นเหมยในสภาพที่ไม่ปรุงแต่งและดูไม่จริตจะก้านจนเกินงาม ยิ่งทำให้อาชาสนใจและอยากทำความรู้จักเหมยมากขึ้นกว่านี้

"ยายเหมยเอ๋ย แกนี่ใจดี รับใครก็ไม่รู้เข้ามาในบ้าน" เหมยแอบว่าตัวเองเบาๆ ที่สะเพร่าเกินไป อนุญาตให้ผู้ชายทั้งสองคนมาอยู่ในบ้านของตัวเอง

อาชาเองก็เข้ามาอาบน้ำ ใส่ชุดเดิมของเมื่อคืนคือเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงสแล็คสีดำ และสวมถุงเท้าที่แสนแพง

เจสซี่ที่หลับไม่ได้สติตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ตื่น เหมยอยากจะเข้าไปปลุกเจสซี่แต่ดูทรงถ้าปลุกมาตอนนี้ก็คงจำอะไรไม่ได้เพราะว่าคงจะเมาค้างไม่น้อย เหมยเลยตัดสินใจทำข้าวต้มเอาไว้ในหม้อแล้วเสิร์ฟให้กับตัวเองและอาชากินก่อน

"คุณอาชากินข้าวต้มหมูได้ใช่ไหมคะ" เหมยที่ยกข้าวต้มร้อนๆ ออกมาเสิร์ฟ

"ได้สิครับ ทำไมจะกินไม่ได้ล่ะ" อาชาหันไปส่งยิ้มเล็กน้อย ดูอบอุ่นจนเหมยแทบจะหยุดหายใจ ใบหน้าที่หล่อเหลาเหมือนฟ้าประทานแถมยิ้มละมุนที่ส่งมาให้เหมยอีก

"เหมยขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องเมื่อคืน ถ้าไม่ได้คุณอาชาก็ไม่รู้ว่าเหมยจะกลับถึงบ้านหรือเปล่า" เหมยหัวเราะคิกคัก

"แล้วผู้ชายคนที่ตามเหมยมานั่นเป็นใครหรอครับ" อาชาที่รู้เรื่องคร่าวๆ ของเหมยมาบ้างแล้ว แต่ก็ยังเลือกที่จะถามเหมยเพราะอยากรู้ว่าเหมยนั้นยังปักใจรักธงอยู่หรือไม่

"เป็นรุ่นพี่คณะวิศวะปี 4 สมัยที่เหมยเรียนอยู่นั่นแหละค่ะ เมื่อก่อนเหมยน่าจะเป็นคนที่โง่มากเลยที่ไปหลงชอบผู้ชายพันธุ์นั้น" เหมยที่พูดไปก็กินข้าวไปด้วย

"คุณเหมยพอจะเล่าให้ผมฟังได้ไหมว่าคุณเหมยโง่ยังไง" อาชาเริ่มใช้ความสัมพันธ์ที่ดีในการสืบสาวหาข้อมูลเรื่องของเหมยให้มากขึ้น

เหมยจึงกินข้าวไปเล่าไปด้วย อาชาก็ตั้งใจฟังเหมยทุกอย่างโดยที่ไม่หลุดสักประเด็น ยิ่งได้ฟังเรื่องของเหมยที่โดนเพื่อนหัวเราะเยาะเย้ยในความที่โดนธงกลั่นแกล้งเพียงเพราะเอาเธอมาเป็นรางวัลในการพนันในครั้งนั้น

"ถ้าผมเป็นคุณเหมย ผมคงได้กลับไปชกหน้าไอ้เวรตะไลนั่นแน่ๆ" อาชาที่รู้สึกโกรธแทนเหมยขึ้นมาเสียอย่างนั้น

"ฮิๆ" เหมยหัวเราะร่วนเมื่อเห็นอาชารู้สึกโกรธแทนตัวเอง

"เรื่องมันผ่านมานานแล้วค่ะคุณอาชา อย่าโกรธแทนเหมยเลย เมื่อคืนเหมยแค่เห็นหน้าพี่เขาเหมือนกับรู้สึกขยะแขยงเสียมากกว่า"

"แล้วยิ่งเห็นท่าทางกิริยาที่เขาพยายามเข้ามาหาเหมยอีกครั้งมาขอคบ เหมยยิ่งรู้สึกว่าเหมยคิดถูกและเหมยโชคดีที่ไม่ได้เขาเป็นแฟนในวันนั้น"

เหมยที่ไปปลดล็อกความรู้สึกของตัวเองในงานคืนสู่เหย้าครั้งล่าสุด ทำให้เหมยกล้าเปิดตัวเองมากขึ้นและรักตัวเองเป็น

อาชาที่เห็นเหมยในวันนี้ก็รู้สึกดีใจที่เหมยไม่ได้ชอบธง จึงตั้งใจว่าจะเดินหน้าจีบเหมยอย่างเต็มอัตราศึก

ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง เหมยและอาชาที่ทานข้าวกันอย่างออกรสออกชาติ เพราะอาชาและเหมยผลัดสลับกันเล่าเรื่องราวชีวิตของตัวเอง

"ฮ่าๆ จริงหรอคะที่คุณอาชากระโดดตามเบ็ดลงน้ำไปแบบนั้น"

อาชาเล่าให้เหมยฟังว่าอาชาชอบตกปลาแต่มีอยู่ครั้งหนึ่งปลาตัวใหญ่มากกระชากเบ็ดคันโปรดของอาชาลงน้ำจนทำให้อาชาต้องกระโดดลงน้ำตามไปด้วย เหมยถึงกับหัวเราะร่วน

"จริงๆ ครับคุณเหมย ผมน่ะชอบตกปลามาก แต่ก็ไม่คิดว่าไอ้เจ้าปลาโหดตัวนี้มันจะกระชากเบ็ดคันโปรดของผมลงน้ำไปด้วย"

"สู้กันอยู่ตั้งนานนะครับกว่าจะเอาทั้งปลาทั้งเบ็ดขึ้นมาได้"

อาชาฉายความเป็นกันเองให้กับเหมย โดยปกติเขาเป็นคนที่พูดน้อยและไม่เคยเปิดเผยเรื่องส่วนตัวไม่ว่าจะด้านใดให้ใครฟัง

"ขอบคุณคุณอาชานะคะที่เล่าเรื่องสนุกๆ มากมายให้เหมยฟัง เมื่อก่อนเหมยเป็นคนที่ไม่ค่อยมีเพื่อน นอกจากยัยเจสซี่ที่คุณอาชาเห็นนี่ล่ะค่ะ เพื่อนคนเดียวของเหมย" เหมยที่พูดว่าตัวเองไม่ค่อยมีเพื่อนก็รู้สึกหน้าเจื่อนๆ ลงไป

"ผมก็ไม่ค่อยมีเพื่อนนะคุณเหมย ผมโตมาในฐานะที่อยู่สูงสุด มีทั้งแม่บ้าน บอดี้การ์ดรายล้อมไปหมด แทบจะไม่เห็นหน้าคุณพ่อที่เอาแต่ทำงาน ส่วนคุณแม่ก็เอาแต่ออกงานสังคม" อาชาเองก็รู้สึกขาดในส่วนที่ไม่เคยได้เติมเต็ม

เหมยที่มองใบหน้าหล่อเหลาของผู้ชายคนนี้ก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจเหลือเกิน.....