เชื้อเชิญ

รถหรูยุโรปขับแล่นบนท้องถนนจนเข้ามาในสวนเล็กๆ แห่งหนึ่ง ทางเข้ามีเพียงแสงไฟจากไฟพลังงานแสงอาทิตย์

อาชากวาดสายตามองไปรอบๆ บริเวณ แม้จะมีเพื่อนบ้านถัดไป 2-3 หลัง บริเวณนั้นก็มีความเป็นส่วนตัวอยู่มาก

อาชามองเห็นบ่อปลาคาร์ป สวนดอกไม้นานาพันธุ์ที่อยู่หน้าบ้านของเหมยก็รู้สึกชอบ เพราะบรรยากาศที่มีน้ำตกไหลเอื่อยตรงบ่อปลาคาร์ปทำให้ดูน่าพักผ่อน

"สวนของคุณเหมยสวยดีนะครับ" อาชาที่กำลังจะก้าวลงจากรถไปเปิดประตูให้กับเหมยกล่าว

"ขอบคุณค่ะคุณอาชา เอาไว้วันไหนถ้าคุณอาชาไม่รังเกียจ มาดื่มชาที่บ้านของเหมยได้นะคะ" เหมยที่กำลังจะพยุงเพื่อนสาวให้ออกจากรถแต่ก็พยุงไม่ไหว

"คุณเหมยไม่ต้องพยุงเพื่อนคุณหรอกครับ เดี๋ยวให้เสืออุ้มเพื่อนคุณเข้าไป ขออนุญาตคุณเหมยได้ไหมครับ" อาชาที่แสดงความเป็นสุภาพบุรุษต่อหน้าเหมย

"ได้ค่ะ รบกวนพี่บอดี้การ์ดอีกครั้งนะคะ" เหมยยิ้มแห้งๆ ส่งไปให้กับเสือ

"ไม่เป็นไรครับ แต่เพื่อนคุณเหมยนี่ดื่มซะตัวอ่อนเชียว" เสือถึงกับส่ายหัวเมื่อเห็นอาการของเจสซี่

"ปกติเจสซี่ไม่เคยดื่มแล้วเป็นแบบนี้หรอกค่ะพี่บอดี้การ์ด แต่สงสัยเจอเหล้าหมักของทางเหนือก็เลยภาพตัดอย่างที่เห็นนี่แหละค่ะ" เหมยที่แอบแซวเพื่อนตอนที่เจสซี่ไม่มีสติ

"ถ้างั้นเดี๋ยวเราเข้าไปข้างในบ้านกันดีกว่านะคะ"

เหมยเดินนำหน้าอาชาและเสือที่อุ้มร่างของเจสซี่เดินตามเข้ามาอย่างยากลำบาก เสือแม้จะสูง 190 cm แต่ด้วยความที่เจสซี่เองก็สูงและเรียวยาวไม่ต่างกัน ก็ค่อนข้างทุลักทุเลกว่าจะพามาถึงห้องนอน

อาชาที่นั่งรอเหมยอยู่ตรงห้องรับรองแขก ในขณะที่เหมยได้นำทางให้เสือพาเจสซี่เข้าไปนอนพักผ่อนในห้องนอนรับรองแขก

"ขอบคุณคุณเสือมากนะคะที่อุตส่าห์ใจดีช่วยอุ้มยัยเจสซี่ แล้วยังเกือบโดนอ้วกใส่ด้วย เหมยขออนุญาตนะคะ พอดีเห็นว่าเสื้อของคุณเสือเลอะพวกของยัยเจสซี่นิดนึง เดี๋ยวขอให้เหมยเอาไปซักให้สักครู่เดียว"

"เอ่อ ไม่เป็นไรดีกว่าครับผมเกรงใจ เดี๋ยวผมซักเองดีกว่า" เสือที่ไม่อยากจะรบกวนเหมยไปมากกว่านี้เช่นกันจึงตอบปฏิเสธ

"ให้เหมยทำเถอะค่ะ ถ้าคุณเสือออกไปสภาพอย่างนี้ เหมยไม่สบายใจ" เหมยเองก็พยายามที่จะตอบแทนน้ำใจของเสือและอาชา

"งั้นเดี๋ยวขอผมไปถามเจ้านายของผมก่อนดีกว่า เผื่อคุณอาชาจะมีงานที่ไหน" ซึ่งจริงๆ ในขณะนั้นเป็นเวลาเกือบตีสองกว่าแล้วที่อาชาและเหมยมาถึงบ้าน

อาชาที่เดินตามมาทีหลัง ได้ยินการสนทนาของบอดี้การ์ดคู่ใจและสาวที่หมายปองอย่างเหมย เขาก็รีบตอบโดยที่ไม่ต้องคิด

"มึงก็ให้คุณเหมยเขาซักเสื้อให้เถอะ กูไม่มีอะไรไปไหนต่อ กูง่วงนอนแล้วรู้สึกปวดหัวมาก" อาชาแกล้งทำเป็นปวดหัวขึ้นมา ทั้งๆ ที่ปกติตัวเองก็นอนดึกแทบทุกคืน

"เอ่อ..! เจ้านายครับ" เสือทำหน้าเลิ่กลั่กเว้าวอนอยากให้อาชาเปลี่ยนใจ

"เอาน่ามึง ยื่นเสื้อสูทให้คุณเหมยเขาสิ รออะไรล่ะ คุณเหมยจะได้พักผ่อน" อาชาแกล้งทำเสียงเข้มใส่ลูกน้อง เพื่อจะใช้ข้ออ้างได้สำรวจบ้านของเหมยต่อ

"อ๋อ งั้นเหมยรบกวนขอเสื้อสูทของคุณเสือหน่อยนะคะ ใช้เวลาสักครึ่งชั่วโมงก็น่าจะซักเสร็จค่ะ เดี๋ยวเหมยจะไปหาอะไรร้อนๆ มาให้ดื่มนะคะ"

เสือที่หันไปมองหน้าเจ้านายอย่างสิ้นหวังก็ถอดเสื้อสูทสีดำยื่นให้กับเหมยเอาไปซัก

"โธ่ เจ้านาย ทำไมถึงอยากอยู่ที่นี่ต่อครับผมนี่ไม่เข้าใจเลย ปกติก็ไม่เคยเห็นเจ้านายจะใจดีกับผู้หญิงสักคน"

"แต่ทำไมกับคุณเหมยถึงได้หน้ามือเป็นหลังมือแบบนี้ล่ะครับ" เสือที่ยืนอยู่ด้านหลังโซฟา ในขณะที่อาชาแกล้งทำเป็นปวดหัวเอามือกุมขมับ

"เออน่ะ เรื่องของกู เหมยมาหรือยังวะ"

อาชาที่ยกมือขึ้นแอบมองดูว่าเหมยจะมาหรือยัง จะได้มาเห็นสภาพตัวเองที่ปวดหัวจนหัวแทบแตก

"กำลังเดินมาแล้วครับนาย" เสือที่เห็นอาการของนายเพียงแค่คืนเดียวก็เป็นหนักขนาดนี้

"คุณอาชาคะ เหมยเห็นว่าคุณอาชาบ่นว่าปวดหัว เหมยพอจะมียาแก้ปวดหัว คุณอาชาเอาไปทานแล้วนอนพักที่นี่ก่อนก็ได้นะคะ ถ้าไม่รังเกียจ เหมยยังมีห้องว่างอีกห้องนึงค่ะ" เหมยที่เดินถือผ้าเย็นและยาแก้ปวดหัวมาให้อาชาจึงรีบบอกอาชา

เพราะด้านนอกอยู่ๆ ก็เกิดลมพายุและฝนตกหนักมาก หากอาชาและเสือฝ่าออกไปอาจจะทำให้เกิดอันตราย เพราะทางเข้ามาในสวนค่อนข้างมืด และยังเป็นดินลูกรังบางจุดก็เป็นหลุมเป็นบ่อ

"คุณเหมยอนุญาตให้ผมนอนที่นี่ได้จริงๆ ใช่ไหมครับ ผมไม่รังเกียจเลย ผมปวดหัวมากๆ" อาชาตอบรับไมตรีของเหมยอย่างรวดเร็ว โดยที่ไม่ต้องคิดเลยว่าเขาจะเลือกอะไร

"นายครับ แต่ว่า..." เสือที่กำลังจะคัดค้านเพราะพรุ่งนี้อาชามีประชุมที่มหาวิทยาลัยในตอนเช้า 10:00 น. แล้วหลังจากนั้นจะต้องเข้าไปดูไร่ชา

"มีอะไรกันหรือเปล่าคะ" เหมยที่ทำท่าประหลาดใจกับท่าทีของเจ้านายลูกน้องคู่นี้ คนนึงอยากอยู่ต่อคนนึงก็คัดค้าน

"ไม่มีอะไรหรอกครับคุณเหมย ไอ้เสือมันคงทำงานมากเกินไป ประสาทก็เลยกลับ" อาชาตัดบท

"คุณอาชานอนห้องถัดจากยัยเจสซี่ก็ได้นะคะ ส่วนคุณเสือนอนตรงโซฟาได้ไหมคะ เดี๋ยวเหมยจะเอาผ้าห่มกับหมอนมาให้ค่ะ"

เหมยที่ออกปากถามทุกคนด้วยความเป็นห่วงเป็นใย เพราะกว่าที่จะขับออกจากสวนของเธอได้ก็กินเวลาเกือบ 15 นาที

และเหมยก็เห็นว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบตี 2 ครึ่งแล้ว ถ้าเดินทางตอนนี้ก็คงอันตราย

"ได้ครับ งั้นผมไม่เกรงใจนะ รบกวนคุณ เหมยพาผมไปที่ห้องหน่อยได้ไหมครับ" อาชาที่ยังคงแกล้งปวดหัวเอามือกุมขมับตลอดเวลา

"ได้ค่ะ งั้นเดี๋ยวคุณอาชาตามเหมยมานะคะ ในห้องของเหมยมีผ้าขนหนูแล้วก็ชุดลำลองตัวใหญ่อยู่ คุณอาชาใส่ได้นะคะ"

"ทำไมคุณเหมยถึงมีชุดนอนลำลองของผู้ชายล่ะครับ"

อาชารู้สึกวูบไหวในหัวใจ เพราะแค่คิดว่าเหมยมีสามีแล้ว เขาก็แทบอยากจะทำให้สามีของเหมยหายไปจากโลกนี้

"เป็นชุดนอนของพี่ชายเหมยน่ะค่ะ เมื่อก่อนพี่ชายเหมยชอบบินมาที่เชียงใหม่แต่ไม่ค่อยไปนอนบ้านคุณแม่เพราะว่าอยู่ชานเมือง ก็เลยจะมานอนที่บ้านเหมยซะส่วนใหญ่" เหมยที่หันมายิ้มให้กับอาชา

"อ๋อ พี่ชายของคุณเหมย งั้นผมไม่แน่ใจว่าจะใส่ได้หรือเปล่า" อาชาเดินไปหยิบชุดนอนลายทางสีขาวออกมาจากตู้

"น่าจะใส่ได้ค่ะ เพราะพี่ชายเหมยก็ตัวสูงใหญ่พอๆ กับคุณอาชานี่แหละ" เหมยหัวเราคิกคักเมื่อกล่าวถึงพี่ชายตัวแสบ

"ขอบคุณคุณเหมยมากนะครับที่ใจดีให้ผมกับบอดี้การ์ดได้พักค้างคืน นี่ถ้าออกไปตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าจะอันตรายแค่ไหน"......