ศึกสามหนุ่ม

หลังรับรู้ความจริง เหมยรู้สึกตกใจจนพูดไม่ออก โลกที่เคยสดใสและปลอดภัยในไร่ชาพรหมเทพพลันมืดมนลง เธอไม่คิดเลยว่าการมีอยู่ของเธอจะทำให้เกิดเรื่องร้ายแรงขนาดนี้

“คุณอาชา... เหมยไม่เป็นไรจริง ๆ ค่ะ” เธอพูดเสียงแผ่ว ปนกังวลอยู่ดีๆเธอก็ตกเป็นเป้านิ่งให้กับธงและแฟนเก่าของอาชา

“เหมยไม่คิดว่าพี่ธงเขาจะเป็นคนที่มีด้านลบขนาดนี้ ขอโทษนะคะที่มันอาจจะเป็นเพราะเหมยทำให้กลายเป็นตัวภาระและทำให้คุณเดือดร้อน”

อาชากระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น เขาเข้าใจความรู้สึกของเธอดี แต่ครั้งนี้เขาไม่ยอมให้เธอเป็นฝ่ายหลบหนีอีกแล้ว

“ไม่ คุณเหมยต้องรับรู้เรื่องนี้” อาชาพูดเสียงจริงจัง “ผมไม่เคยรู้สึกว่าเธอเป็นความเดือดร้อน คุณเหมยเป็นสิ่งที่ผมอยากปกป้องที่สุด เดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะไปบ้านพักตากอากาศริมทะเลของผมดีกว่าไปพักผ่อนสมองกันสักพักก่อนที่หนูน้อยลิลลี่จะเปิดเทอมดีไหมครับ”อาชาถามเหมยด้วยรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นเพราะเขามีแผนการบางอย่างเอาไว้ในใจ

เหมยเงยหน้าขึ้นมองอาชาด้วยสายตาที่สับสนและกังวลใจแต่เธอรู้ว่าอาชาเป็นผู้ชายที่เธอเลือกและรักไปแล้วเธอจะเชื่อใจเขาอย่างสุดหัวใจ

"ก็ดีเหมือนกันค่ะ เหมยว่าก่อนเราไปพักผ่อนก่อนที่ยายหนูลิลลี่ของเราจะเปิดเทอม" เหมยหันมายิ้มอย่างอ่อนโยนเพราะเธอเองก็รู้สึกว่าปัญหาเริ่มมารุมเร้าทั้งที่เธอไม่ได้เป็นคนเริ่มอะไรเลย

อาชาลูบผมเหมยเบา ๆ อย่างปลอบโยน “มันไม่ใช่ความผิดของใครครับ มันเป็นเพราะความอิจฉาและความเห็นแก่ตัวของพวกเขาต่างหาก”

ในขณะเดียวกัน ที่โรงแรมเดิม ดารินได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนที่เธอขอให้ช่วยสืบเรื่องเมฆินทร์

“แก! ฉันได้ข้อมูลมาแล้วนะ” เพื่อนสาวพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“เมฆินทร์เนี่ยเป็นถึงลูกชายคนโตของตระกูล วรการ เจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์และมหาวิทยาลับที่ใหญ่ที่สุดในประเทศเลยนะแม้จะใหญ่น้อยกว่าแฟนเก่าของแกหน่อยก็เถอะ แถมยังมีสายสัมพันธ์ลับ ๆ กับนักธุรกิจต่างชาติมากมายด้วย”

ดารินเบิกตากว้างด้วยความตกใจและดีใจ เธอไม่คิดว่าเมฆินทร์จะมีภูมิหลังที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ เธอเริ่มมองเห็นแสงสว่างในแผนการของเธออีกครั้ง

“ดีมาก!” ดารินพูดเสียงดัง “แก! เตรียมข้อมูลของเมฆินทร์มาให้ฉันทั้งหมด ฉันจะทำให้ผู้ชายคนนี้ตกหลุมรักฉันให้ได้”

เพื่อนสาวหัวเราะอย่างร่าเริง “แล้วแกไม่กลัวอาชาอีกแล้วเหรอ”

“ฉันไม่กลัวแล้ว” ดารินตอบด้วยน้ำเสียงมั่นใจ “เพราะถ้าฉันได้เมฆินทร์มาอยู่ในกำมือ อาชาก็เป็นแค่ของเล่นที่ฉันจะทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้”

ดารินวางสายไปแล้วก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหมากตัวสำคัญบนกระดานที่กำลังจะพลิกเกมได้ในไม่ช้า

ส่วนธงขับรถมาที่ไร่ชาด้วยความมุ่งมั่น ด้วยสภาพที่เมามายวันนี้เป็นวันหยุดของเขา เขาเดินเข้าไปในไร่อย่างไม่เกรงกลัว แล้วเจอกับอาชาที่ยืนอยู่กับเหมยพอดี

“อาชา! เรามีเรื่องต้องคุยกัน” ธงพูดเสียงดัง

อาชาก้าวออกมาข้างหน้า แล้วส่งเหมยให้ไปอยู่ข้างหลัง “ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับแก”อาชายืนมองใช้ลิ้นดุลกระพุ้งแก้มด้วยท่าทีหงุดหงิดเต็มทนกลิ่นเหล้าคละคลุ้งไปหมด

ธงไม่ยอมแพ้ เขามองเลยไปที่เหมยที่ยืนหลบอยู่ข้างหลังอาชา “น้องเหมย! ไม่คิดจะกลับไปกับพี่หน่อยเหรอ เราเคยมีความสุขกันแค่ไหน น้องลืมไปแล้วเหรอ”ธงที่พูดย้อนไปถึงอดีตที่ไม่น่าจำตั้งแต่สมัยมหาวิทยาลัยถ้าเปรียบเสมือนความทรงจำก็คงเป็นยุคดึกดำบรรพ์ไปแล้ว

อาชาหันมามองเหมยอย่างเป็นกังวล เขากลัวว่าเหมยจะรู้สึกแย่กับธงที่มักจะหยิบเอาอดีตที่ไม่มีความทรงจำอะไรดีๆให้จำเลยมาใส่ใจ

เหมยเดินออกมาจากด้านหลังอาชา เธอเดินเข้าไปหาธงด้วยสายตาที่แน่วแน่

“พี่ธงคะ...” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เด็ดเดี่ยว “เราไม่มีอะไรต้องคุยกันอีกแล้วค่ะและเรื่องอดีตอะไรก็ตามแต่มันผ่านมาจนไม่รู้เป็นกี่ปีแล้วพี่เลิกพูดสักทีเราไม่เคยเป็นอะไรกันด้วยซ้ำ”

เหมยหันไปตอบอย่างหนักแน่นเพราะเธอเริ่มรู้สึกรังเกียจธงตั้งแต่ครั้งที่เจอวันงานคืนสู่เหย้ายิ่งเห็นธงยืนสภาพเมามายเมาแอ๋แบบนี้ยิ่งทำให้เธอคิดถูกที่ไม่ได้คบกับธงในวันนั้น

คำพูดของเหมยเหมือนเป็นมีดที่ทิ่มแทงหัวใจของธง ธงมองเหมยด้วยความเจ็บปวดและไม่เชื่อในสิ่งที่เธอพูด

"น้องเหมยก็พูดได้สิตอนนี้มีผู้ชายที่รวยอยู่ตรงหน้ามึงจำไว้นะไอ้อาชาอีผู้หญิงคนนี้มันต้องการมึงเพราะว่าเงิน!"ธงขี้เมาจนไม่ได้สติก็ใช้คำพูดที่ไม่ได้สติเช่นกันในการกล่าวหาและใส่ร้ายเหมยอย่างหน้าด้านๆ

"พี่ธงพี่พูดว่าอะไรของพี่เนี่ยพี่เมาแล้วพี่ก็ไปให้พ้นเถอะ" เหมยรู้สึกโมโหขึ้นมาเหมือนกัน

ในขณะนั้นเอง รถหรูอีกคันก็ขับเข้ามาจอดที่หน้าไร่ชา เมฆินทร์ก้าวลงจากรถพร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยเลศนัย เขามองธงด้วยสายตาที่ดูถูกเหยียดหยามเพราะได้ยินคำพูดที่ออกมาจากปากทงทุกข์ถ้อยคำกำลังดูถูกเหมยผู้หญิงที่เขาเองก็ชอบไม่ต่างกัน

“คุณธงครับ ผมว่าคุณควรกลับไปได้แล้วนะครับ” เมฆินทร์พูดด้วยน้ำเสียงที่ยียวน “อย่าเอาอดีตมาทำลายอนาคตเลยแล้วอีกอย่างคุณเหมยเขาก็ไม่ได้เลือกคุณอยู่แล้วคนอย่างคุณน่ะมันกระจอก”เมฆินทร์ที่เดินมาพร้อมกับถังลี่บอดี้การ์ดคู่ใจที่เขาอดทนยืนฟังตั้งนานรู้สึกอยากจะลากธงมากระทืบให้จมตีนแทนอาชาที่ใจเย็นมากๆ

ธงหันมามองเมฆินทร์ด้วยความโกรธแค้น “แกเป็นใครวะ”ธงที่เมาจนมองหน้าของเมฆินทร์ไม่ชัด

เมฆินทร์ยิ้ม “ผมเป็นใครไม่สำคัญหรอกครับ แต่ที่สำคัญคือ...ผมรู้ว่าคุณคือใคร”

สงครามระหว่างสามชายกำลังจะเริ่มต้นขึ้นอย่างจริงจัง ณ ที่ไร่ชาพรหมเทพแห่งนี้ แล้วเหมยจะสามารถผ่านพ้นวิกฤตครั้งนี้ไปได้อย่างไร

คำพูดของเมฆินทร์สร้างความสับสนและโกรธแค้นให้ธงเป็นอย่างมาก ธงพุ่งเข้าไปหมายจะชกเมฆินทร์ แต่เมฆินทร์หลบได้พร้อมกับหัวเราะเยาะ

“อย่าร้อนรนไปหน่อยเลยคุณธง ถ้าคุณทำแบบนี้แล้วใครจะเชื่อว่าคุณเป็นสุภาพบุรุษ” เมฆินทร์พูดอย่างใจเย็น

ธงหยุดชะงัก เขามองเหมยที่กำลังยืนอยู่ข้างอาชา แล้วก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาในใจ ธงคิดว่าตัวเองไม่สามารถเอาชนะผู้ชายสอง คนนี้ได้ด้วยตัวต่อตัวไม่ว่าจะเรื่องหน้าตาหน้าที่การงานหรือว่าทรัพย์สินคนอย่างธงก็แพ้ขาดลอยตั้งแต่ยังไม่เริ่มแข็ง

“น้องเหมย...น้องไม่คิดถึงช่วงเวลาที่เราเคยมีความสุขกันบ้างเลยเหรอ” ธงถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

เหมยส่ายหน้าเบา ๆ “ความสุขเหล่านั้นมันเป็นแค่ภาพลวงตาค่ะและเราแทบจะไม่เคยใช้เวลาอะไรด้วยกันเลยมันก็แค่คำหลอกลวงที่พี่ใช้เหมยเป็นตัวตลกในการพนันเท่านั้นเองแล้วเรื่องมันก็ผ่านมาเนิ่นนานจนเหมือนจำอะไรไม่ได้แล้วค่ะ”

ธงหันไปมองหน้าอาชาด้วยความโกรธแค้น “ไอ้อาชา! แกทำอะไรกับเหมย”

อาชาเดินเข้ามาใกล้ธง “ฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น เหมยเลือกที่จะอยู่กับฉันเอง”

เมฆินทร์รีบเดินเข้ามาแทรก “ผมว่าเรามาคุยเรื่องธุรกิจกันดีกว่านะครับ”

ธงมองเมฆินทร์อย่างไม่เข้าใจ “ธุรกิจอะไร"

เมฆินทร์ยิ้มอย่างมีเลศนัย “เรื่องที่เราจะร่วมมือกันไงครับ”

ธงงงงันไปทันที เขามองหน้าเมฆินทร์ด้วยความสับสน

“แก...แกพูดอะไร” ธงถามด้วยน้ำเสียงที่ตะกุกตะกัก

เมฆินทร์หัวเราะ “ผมก็แค่ล้อเล่นน่ะครับ แต่ถ้าคุณธงอยากจะคุยเรื่องธุรกิจจริง ๆ ผมก็ยินดีนะครับเห็นว่าไปซุ่มแอบทำธุรกิจบันเทิงอยู่เงียบๆ”

ธงกำหมัดแน่น เขาไม่รู้ว่าเมฆินทร์กำลังเล่นตลกอะไรอยู่ แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาต้องรีบไปจากที่นี่ก่อนที่สถานการณ์จะแย่ไปกว่านี้

“แก!” ธงชี้หน้าเมฆินทร์ “ฉันจะไม่มีวันยอมแพ้แกแน่!”

ธงเดินกลับไปที่รถของเขาด้วยความโกรธแค้น ก่อนจะขับรถออกไปอย่างรวดเร็วเขาไม่รู้ว่าเรื่องธุรกิจเล็กๆของเขากับเพื่อนมาถึงหูเมฆินทร์ได้ยังไง

หลังจากที่ธงไปแล้ว เหมยก็หันมามองหน้าอาชาด้วยความกังวล “คุณอาชา...คุณว่าเขาจะทำอะไรต่อไปคะ”

อาชาสวมกอดเหมยอย่างอบอุ่น “ไม่ต้องเป็นห่วงนะเหมย ฉันจะปกป้องเธอเอง”

เมฆินทร์เดินเข้ามาหาทั้งสองคน “ผมว่าพวกคุณควรระวังตัวไว้หน่อยนะครับ”

เหมยหันไปมองหน้าเมฆินทร์ “ทำไมคะ”

“ผมได้ยินมาว่าดารินกำลังจะกลับมา” เมฆินทร์ตอบ “เธอไม่ได้มาคนเดียวหรอกครับ แต่เธอจะมาพร้อมกับแผนการที่ร้ายกาจกว่าเดิม”

เหมยตกใจมาก เธอไม่คิดว่าเรื่องจะวุ่นวายมาถึงขนาดนี้ได้

“คุณเมฆินทร์...” เหมยเรียกเขา “ขอบคุณนะคะ”

เมฆินทร์ยิ้ม “ไม่เป็นไรครับ ผมก็แค่อยากจะปกป้องคนที่ผมรักเท่านั้นเอง”

คำพูดของเมฆินทร์ทำให้อาชาหันมามองเขาด้วยสายตาที่แข็งกร้าว เมฆินทร์รู้ดีว่าคำพูดของเขาอาจจะทำให้อาชาไม่พอใจ แต่เขาก็ไม่สนใจ เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเขาในตอนนี้คือเหมย