ญาณินในคราบดีเจสุดสวยทำเอากลุ่มของนอร์ทไม่เอะใจว่าเป็นยายเฉิ่มคนนั้นเลยแม้แต่น้อยนิด ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเธอมีเสน่ห์และเซ็กซี่เกินคำบรรยาย ซึ่งนอร์ทเองก็เห็นด้วยกับความคิดเหล่านั้น
“ดีเจคนใหม่ของที่นี่เหรอวะ งานดีจัด”
“กูจะฟ้องแตงกวา อย่าหัวหมอให้มาก เมียก็มีแล้ว”
เพื่อนอีกคนหนึ่งในกลุ่มที่ได้ยินวีพูดเช่นนั้นก็รีบเอ่ยคัดค้านขึ้นมาอย่างรวดเร็วทันใจ ทุกคนต่างรู้ดีว่าเขามีคนของใจอยู่แล้ว จะชมหญิงอื่นไปทั่วแบบนี้ไม่ได้เป็นอันขาด
“กูก็แค่ชมตามเนื้อผ้า แต่กูว่ากูรู้สึกคุ้น ๆ หน้ายังไงก็ไม่รู้ว่ะ แต่ก็จำไม่ได้ว่าเคยเจอที่ไหน”
“ชีวิตมึงนอกจากแตงกวาแล้ว จะมีผู้หญิงสวย ๆ ที่ไหนกล้าคบอีกด้วยเหรอวะ”
“โห เอางี้เลยดิ กูเพื่อนนะเนี่ย ไว้หน้าหน่อยก็ได้มั้ง มึงว่าไงไอ้นอร์ท สวยเซ็กซี่ถูกใจมึงเลยไหมไอ้เพื่อนรัก” วีตอบกลับเพื่อนอีกคน และไม่ลืมที่จะหันกลับมาต่อบทสนทากับนอร์ทที่นั่งอยู่ไม่ไกล
“ก็พอได้อยู่ แต่ถ้าเห็นแบบนี้บ่อย ๆ กูก็คงเบื่อ”
นอร์ทเอ่ยขึ้นตามความคิดเห็นของตนเอง เขาเป็นคนเบื่อง่าย จึงไม่ค่อยชอบผู้หญิงที่มีสไตล์เดียวเหมือนกับ...ยายเฉิ่ม
“ต้องแบบญาณินปะวะ มึงถึงจะชอบอะ กูเห็นกัดกันบ่อยจัด แอบชอบกันหรือเปล่าวะไอ้นอร์ท”
“ชอบก็เหี้ยละ พูดถึงก็ยังแค้นใจไม่หาย กูอุตส่าห์ขู่ให้กลัว แต่ดันไม่กลัว กล้าหนีหน้ากูซะงั้น”
“เป็นคนแรกเลยนะเนี่ย ที่ไม่กลัวมึง แถมยังกล้าต่อปากต่อคำ แบบนี้หรือเปล่าที่ทำให้มึงสนใจเขาอะ”
วีกล่าวสมทบ เขาเองก็เป็นเพื่อนกันกับนอร์ทมานานพอสมควร รู้ดีว่านิสัยใจคอของเพื่อนสนิทตัวเองเป็นอย่างไร ดังนั้นการคาดเดาในครานี้คงไม่คลาดจากความจริงมากเท่าไร
“ใครสนใจ ก็เด็กมันกวน กูก็แค่กวนกลับเฉย ๆ ไม่มีอะไรทั้งนั้น พวกมึงอย่าพูดไปเรื่อย กูไม่มีทางสนใจคนเฉิ่ม ๆ แบบนั้นหรอก”
“มึงจำคำที่มึงพูดวันนี้เอาไว้ให้ดีเลยนะ ถึงวันนั้นกูจะขำให้ท้องแข็งเลย”
“เรื่องของมึง แต่กูแน่ใจว่ามันจะไม่มีวันนั้น ฝันไปเถอะ...”
ชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าคมคายยังคงยืนกรานตอบกลับเพื่อน ๆ ไปว่าเขาไม่มีทางที่จะสนใจญาณิน ทั้งหมดเป็นเพียงแค่การกวนประสามกันไปมาเท่านั้น
ทว่าในเวลาเดียวกัน สายตาของดีเจสาวกลับสะดุดอยู่ที่บริเวณโต๊ะ ๆ หนึ่งทางด้านขวามือเธอ
ญาณินพยายามเพ่งสายตามองอย่างสุดความสามารถ ก่อนที่จะเผยให้เห็นกลุ่มชายหนึ่งที่รู้จักหน้าค่าตากันเป็นอย่างดี พวกเขาก็คือกลุ่มแฟนหนุ่มของเพื่อนสาวอย่างแตงกวานั่นเอง
นาทีนั้นญาณินถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกอกตกใจ เธอไม่คิดมาก่อนว่าจะเจอพวกเขาที่นี่ จึงไม่ทันได้เตรียมตัวเตรียมใจเพื่อรองรับมาก่อน ถ้าหากว่าอีกฝ่ายจำเธอได้ ความแตกขึ้นมาคงถูกล้อไปอีกนานแหง ๆ
หญิงสาวได้แต่ก้มหน้า แล้วภาวนาอยู่ในใจว่าขอให้หมดเวลาของเธอเร็ว ๆ และหวังเพียงว่านอร์ทที่กำลังตั้งใจมองมายังด้านหน้าเวทีจะไม่รู้ว่านี่คือเธอซึ่งได้สลัดคราบสาวเฉิ่มที่เขาดูถูกมาตลอดทิ้งออกไปแล้ว
“ขอร้องล่ะ อย่าจับได้เลยนะ”
เธอดึงไมค์ออกจากปากแล้วบ่นกับตัวเอง สายตาคู่สวยเต็มเปี่ยมไปด้วยความกังวลอย่างชัดเจน ความมั่นใจของเธอสูญสลายหายไปจนหมดสิ้น แต่ยังไงซะคำว่าหน้าที่ก็ยังคงค้ำคอ เธอยังคงยืนหยัดทำหน้าที่ดีเจต่อ จนกระทั่งเวลาที่รอคอยได้มาถึง...
“หวังว่าวันนี้ทุกคนจะสนุกกันต่ออย่างเต็มที่ สำหรับวันนี้ดีเจญาญ่าต้องขอตัวก่อน แล้วเจอกันใหม่ค่า” ถ้อยคำกล่าวอันแสนเร่งรีบเล็ดลอดออกมาจากปากของดีเจสาวทันทีที่หมดเวลาการแสดงโชว์ของเธอแล้วเป็นที่เรียบร้อย
หนึ่งชั่วโมงยาวนานกว่าทุกครั้งที่ผ่านมาอย่างปฏิเสธไม่ได้ ญาณินรีบเร่งฝีเท้าวิ่งลงมาจากเวทีอย่างรวดเร็ว เมื่อลับสายจากผู้คน เธอก็โล่งใจเป็นอย่างมาก ความกังวลเหล่านั้นจางหายไปเป็นปลิดทิ้ง
ทว่าด้วยความที่ยังคงกลัวว่าความจะแตก เธอจึงขอตัวกลับทันทีที่เก็บสัมภาระเสร็จสรรพ ไม่รอหลังผับปิดเหมือนอย่างที่ควรจะเป็น อย่างน้อยเธอก็ขอเว้นวันนี้เอาไว้สักวัน ญาณินยังไม่ได้อยากที่จะความลับแตกตอนนี้
ยิ่งเป็นนอร์ทแล้วด้วย ยิ่งไม่ได้เข้าไปกันใหญ่ จะให้คนคนนี้รู้ความลับของเธอไม่ได้เป็นอันขาด ไม่อย่างนั้นเธอคงใช้ชีวิตแบบไม่มีความสุขแล้วจริง ๆ
“ญากลับก่อนนะคะพี่ ๆ พอดีหนูมีธุระด่วน ต้องรีบไปจัดการ ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะคะ บ๊ายบายค่ะ...”
คำบอกลาดังกล่าวจบลงได้เพียงเสี้ยววินาที หญิงสาวร่างเล็กก็พลันวิ่งออกไปจากร้านทันที เธอดูมีเรื่องร้อนใจจริง ๆ เลยทำให้ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากรั้งเธอเอาไว้ ทุกคนต่างก็ยอมปล่อยให้ญาณินกลับไปทำธุระด่วนอย่างที่ได้บอกเอาไว้แต่โดยดี
แม้ว่าจะขัดใจไปบ้างก็ตามที่ไม่ได้อยู่ปิดงานเปิดตัวดีเจใหม่เสียก่อน แต่ยังไงทุกคนก็พร้อมที่จะเข้าใจเธออยู่ดี
เพราะฉะนั้นญาณินจึงได้กลับบ้านไปตั้งสติตามอำเภอใจ อย่างไรก็ตามการที่หนีออกมาถือเป็นทางออกเดียวที่ดีที่สุดในสถานการณ์อันแสนคับขันแบบนั้นแล้ว
ใครจะไปรู้ว่ากลุ่มของนอร์ทจะมาเที่ยวกลางคืนได้ตรงวันเวลาถึงเพียงนี้ ถ้าเธอรู้ก่อนก็คงจะบ่ายเบี่ยงการขึ้นโชว์บนเวทีไปตั้งแต่แรกแล้ว...
ตอนพิเศษ 5เขาว่ากันว่าเวลาของความสุขมักผ่านไปไวเสมอ ญาณินเองก็เพิ่งมาเจอกับตัวเองเอาก็วันนี้ จากวันที่คลอดลูกชายออกมาจนถึงตอนนี้เป็นเวลาเกือบๆ สี่ปีแล้ว หลังจากที่ลูกชายรู้เรื่องและเข้าโรงเรียนแล้ว ความวุ่นวายก็ทวีคูณขึ้นเป็นเท่าตัว“แม่ครับ พ่อไม่ยอมแวะร้านค้าให้เหนือ ทั้งที่สัญญาเอาไว้แล้วว่าถ้าเหนือสอบได้คะแนนดีจะให้ซื้อของเล่นได้” เด็กชายวิ่งดุ่มๆ เข้ามาหาผู้เป็นแม่ทันทีที่กลับมาถึงบ้านและมีเรื่องผิดใจกับนอร์ทมาตลอดทาง“แล้วพ่อบอกว่าอะไรครับ ทำไมถึงไม่แวะ”“ก็เพราะว่าเหนือสอบได้คะแนนดี แต่ครูประจำชั้นแจ้งว่าเล่นแรงๆ กับเพื่อนจนเขาเป็นแผล ไม่รู้ว่าเป็นแบบนั้นแล้วแม่ญาจะปลอบหรือว่าดุกว่าพ่อกันแน่” นอร์ทที่เดินตามเข้ามาติดๆ ได้ยินลูกชายตัวแสบฟ้องภรรยาก็อดไม่ได้ที่จะพูดบอกความจริงให้แก่ญาณินได้รับรู้ ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ กันกับเธอ“แต่เพื่อนทำเหนือก่อน เหนือแค่ป้องกันตัว แต่พ่อไม่เข้าใจเหนือเลย”“เหนือ...แล้วลูกทำเพื่อนกลับจนเป็นแผลเลยเหรอครับ?” ญาณินซักถามความจริงจากปากของเหนือด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ดูเข้มงวดกับเรื่องแบบนี้ไม่น้อยเลยทีเดียว“จริงครับ”“ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่าเหนือผ
ตอนพิเศษ 4เมื่อเข้าเดือนที่แปดของการตั้งครรภ์ ญาณินก็เริ่มเดินเหินได้ยากมากขึ้น แน่นอนว่าการช่วยเหลือตัวเองในแต่วันยากกว่าที่เธอคิดเอาไว้มาก แล้วก็รู้สึกได้ทันทีเลยว่าการที่มีสามีคอยดูแลอยู่ตลอดเวลาช่วยให้เธอเหนื่อยได้น้อยลงมากเลยทีเดียวอีกอย่างช่วงห้าเดือนก่อนหน้านี้ นอร์ทได้พาญาณินได้ตรวจดูเพศของลูกในท้องก่อนได้รับข่าวว่าลูกน้อยของทั้งสองคนนั้นเป็นเพศชาย ซึ่งก็เป็นไปตามที่พวกเขาคาดเดากันเอาไว้อยู่แล้ว จึงดีใจกันมากที่ได้ลูกชายตามที่หวังเอาไว้...เนื่องจากอีกไม่ถึงหนึ่งเดือนก็จะถึงกำหนดคลอดแล้ว เหล่าเพื่อนๆ ทั้งนอร์ทและญาณินจึงพากันมาเยี่ยมหา และพูดคุยถึงสารทุกข์สุกดิบกันตามประสาเพื่อนในวัยเรียนที่ปัจจุบันยังคงสนิทสนมและติดต่อกันอยู่“เป็นไงบ้างแก เห็นว่าช่วงแรกๆ แพ้ท้องหนักมาเลยใช่ไหม? ขอโทษทีนะที่เพิ่งมา ฉันเองก็เพิ่งจะกลับมาจากต่างประเทศ แต่พอมาถึงก็รีบมาหาแกเป็นคนแรกเลยนะ”คราวนี้แตงกวาเองก็ไม่พลาด หลังจากวันที่เรียนจบ เธอเองก็มีทางของตัวเอง ย้ายไปเรียนต่อเฉพาะทางที่ต่างประเทศ กลับมาอีกทีก็ได้ทราบข่าวว่าญาณินกำลังจะคลอดลูกน้อยออกมาแล้วในอีกไม่ช้า เมื่อเป็นเช่นนั้นเธอก็เลยชวนวีแ
ตอนพิเศษ 3สองปีต่อมา...ขณะที่นอร์ทกำลังขนของที่ไปซื้อมาจากห้างเข้าบ้าน จู่ๆ ญาณินก็มีอาการแปลกประหลาด อ่อนเพลียคล้ายจะเป็นลม เธอเดินลงจากรถแล้วมาจับรถไว้หวังไม่ให้ตัวลงล้มลง“ญา หนูเป็นอะไร พี่เห็นหน้าซีดๆ ตั้งแต่ที่ห้างแล้วนะ” ชายหนุ่มรีบวางของในมือลงบนพื้นแล้วรีบวิ่งเข้าไปประคองร่างบางให้เดินเข้าไปพักในบ้าน และไม่ลืมที่จะถามอาการจากปากของเจ้าตัว“ญาเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่มันรู้สึกเพลียๆ แล้วก็เวียนหัวตลอดเวลาเลย”“โอเคๆ งั้นเข้าไปพักข้างในก่อนดีกว่า แล้วถ้ายังไม่ดีขึ้นเดี๋ยวพี่จะพาไปโรงพยาบาล”จากนั้นนอร์ทก็รีบพาภรรยาของเขาเข้ามานั่งพักที่โซฟาทันที แต่ทว่าระหว่างที่นั่งพักเอาแรง อาการของญาณินกลับไม่ทุเลาลงเลยแม้แต่น้อย มีแต่จะหนักขึ้นตลอดเวลาเลยก็ว่าได้“ญา พี่ว่าเราไปหาหมอกันเถอะ”“ไม่เป็นไรค่ะ พักอีกนิดก็น่าจะดีขึ้น”“ญา...อย่าดื้อสิ เดี๋ยวไปจะเตรียมรถ แล้วเดี๋ยวพี่มาช่วยพยุง ห้ามเดินไปไหนเองนะ รอพี่ เข้าใจไหม”ญาณินได้แต่พยักหน้ารับรู้ อาการของเธอเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่อาจต้านทาน เกรงว่าหากยังดื้อดึงไม่ยอมทำตามคำแนะนำของสามี อาจจะเกิดข่าวร้ายขึ้นก็ได้...ทว่าในตอนที่น
ตอนพิเศษ 2หลังจากที่เลือกชุดสำหรับวันแต่งงานกันเสร็จสรรพ ทั้งคู่ก็มีแพลนที่ต้องไปหาร้านทำของชำร่วยเพื่อเป็นของตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ ให้แก่แขกผู้มาร่วมยินดีในงานสำคัญของทั้งสอง ซึ่งกว่าที่ทุกอย่างจะเรียบร้อย ก็ทำเอาพวกเขาหมดเรี่ยวแรงไปตามๆ กันขณะนี้เป็นเวลาประมาณหนึ่งทุ่มตรง ด้วยความที่ออกไปทำธุระเรื่องงานแต่งงานมาทั้งวัน ญาณินรู้สึกอ่อเพลียเอามากๆ จึงตัดสินใจหนีว่าที่สามีลงแช่น้ำในอ่างอยู่คนเดียว ทว่าไม่นานก็มีคนถอดเสื้อผ้าตามเข้ามา...“พี่นอร์ท...ญาแช่อยู่นะคะ”“แล้วพี่แช่ด้วยไม่ได้เหรอ?”“ก็พี่ตัวใหญ่ กินที่ญาหมดแล้วเนี่ย” เธอเอ่ยปากบ่นก็จริง แต่ก็ยอมขยับให้นอร์ทลงมาแช่น้ำด้วยกันแต่โดยดี“งั้นหนูก็มานั่งกับพี่สิ” พูดจบได้ยังไม่ทันไร คนอายุมากกว่าก็พลันอุ้มร่างของหญิงสาวเบื้องหน้าให้มานั่งยู่บนตักของตัวเอง ก่อนจะเกยค้างวางไว้บนไหล่ กระทั่งลมหายใจแผ่วเบาของเขาส่งผลให้ญาณินถึงกับต้องเบนหน้าหนีออกไปอีกทาง“วันนี้ไม่ได้นะคะ พรุ่งนี้ญาต้องไปหาพ่อกับแม่”“พี่ก็ไม่ได้จะทำอะไรสักหน่อย แค่ขอแช่น้ำด้วยเอง หรือว่าญา...คิดอะไรกับพี่ อย่างนั้นเหรอ?” นอร์ทถามด้วยน้ำเสียงกระซิบกระซาบ ทั้งสองใกล้ชิดกั
ตอนพิเศษ 1หลังจากที่ญาณินถูกนอร์ททำเซอร์ไพรส์ให้ เมื่อกลับมาถึงห้องเธอก็เอาแต่ร้องไห้จนนอร์ทใจไม่ดี คิดว่าตนทำเรื่องผิดมหันต์เอาไว้ แต่ที่ไหน...“ญา หนูเป็นอะไร พี่ทำอะไรผิดจนหนูไม่พอใจหรือเปล่า?” นอร์ทตัดสินใจเอ่ยถามเธอออกไปตามตรง แม้จะแอบหวั่นใจ กลัวคำตอบที่จะได้รับกลับมาอยู่ไม่น้อยเลยก็ตาม“เปล่าค่ะ...หนูแค่ดีใจ ไม่คิดว่าพี่จะมีมุมนี้เหมือนคนอื่นเขาด้วย...” ญาณินเอ่ยขณะเดียวกันก็ยังร้องไห้ไม่ยอมหยุด เธอเพียงตื้นตันใจ ไม่คิดว่าแฟนหนุ่มที่ในอดีตเคยเป็นคู่กัดกันมาก่อนจะมีมุมโรแมนติกเหมือนกับคนอื่นๆ“อ๋อ เรื่องนี้เองเหรอ ที่ทำให้แฟนพี่ร้องไห้หนักขนาดนี้ พี่ก็นึกว่าซุกกิ๊กไว้ไม่เนียนซะอีก”“ห๊า...กิ๊กไหน ใครคะ?” หญิงสาวร่างบางถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ซ้ำยังปาดน้ำตาบนแก้มจนแห้งสนิททันทีที่ได้ยินอีกฝ่ายตอบสวนกลับมาเช่นนั้น“ล้อเล่นครับ จริงจังอะไรขนาดนั้น”“พี่นอร์ท! ใครให้เล่นแบบนี้ ญาใจหายหมดเลย” ญาณินถึงกับถอนหายใจแรง ตอบกลับแฟนหนุ่มด้วยน้ำเสียงเจือแววตำหนิอยู่ไกลๆ ทั้งที่เธอกำลังตื้นตันใจอยู่กับเซอร์ไพรส์ก่อนหน้านี้ แต่ทว่านอร์ทกลับเอาเรื่องมือที่สามมาเป็นเรื่องล้อเล่น ญาณินคิดแ
ตอนที่ 99ในที่สุดช่วงเวลาที่คู่รักหนุ่มสาวรอคอยก็มาถึง จริง ๆ แล้วยังไม่ถึงเวลาที่พระอาทิตย์จะตก แต่ด้วยความเบื่อหน่าย นอร์ทจึงไปถามรายละเอียดพนักงานโรงแรมเกี่ยวกับกิจกรรมที่ทางโรงแรมจัดเตรียมไว้ให้ ก่อนจะได้รู้ว่าช่วงหกโมงเย็นจะมีม้าออกมาเดินเล่นที่ริมหาดซึ่งพวกเขาสามารถขึ้นขี่แล้วเดินเล่นได้หนึ่งรอบถ้วน แต่ก่อนที่จะลงไป นอร์ทกลับรู้สึกไม่สบายใจกับการแต่งตัวของญาณินเท่าไรนัก“ไหนว่าพี่รอดูไง พอญาแต่งออกมาแล้ว จะมาทำหน้างอทำไมคะเนี่ย”“มันโป๊ไป ตอนแรกพี่นึกว่ามันจะปิดเยอะกว่านี้ แต่นี่คือ...”ขณะที่เอ่ยสายตาก็พลางลอบมองร่างบางตั้งแต่หัวจดเท้า ชุดว่ายน้ำที่อยู่บนตัวของญาณินงดงามเกินคำบรรยายแต่ทว่าสิ่งเดียวที่เขาไม่พึงพอใจก็คงจะหนีไม่พ้นชุดที่โป๊จนเผยให้เห็นเนื้อหนังมังสาเกือบทุกส่วนของร่างกาย ทั้งส่วนเว้าส่วนโค้งและรวมไปถึงก้นเนียน ๆ ของเธอนั่นก็ด้วย“นาน ๆ ทีจะได้มาเที่ยวทะเล เว้นไว้สักครั้งนะคะ”“โอเค พี่ไม่เถียงด้วยแล้ว หนูอยากใส่อะไรก็ใส่ แต่ไม่มีครั้งหน้าแล้วนะ เสร็จแล้วก็รีบลงไป เดี๋ยวจะไม่ทันพระอาทิตย์ตกดินเอานะ”“รับทราบค่ะ”เมื่อได้รับคำอนุญาตจากว่าที่สามีเป็นที่เรียบร้อย ญ