เข้าสู่ระบบ#รักแลกร้ายเลว_EP.2
พิมพ์ใจ
ฉันนั่งอยู่ในรถสปอร์ตคันหรู...เค้าน่าจะเป็นคนที่มีฐานะมากพอสมควร ฉันมองเค้าจากข้างๆ ผมฟูๆ ไม่ได้เซท ขนตายาวเป็นแพนั่น จมูกที่โด่งสัน
"อะแห่ม!" ฉันสะดุ้งและรีบหันกลับไปมองข้างหน้า
"คุณมาทำอะไรที่นี่หรอ?" เค้าเอ่ยถามฉัน
"ฉันมาเรียนน่ะ" เค้าหันมาเลิกคิ้วใส่ฉัน
"เรียน? โทษทีนะคุณยังเรียนไม่จบหรอ?" ฉันหัวเราะ
"ฉันดูแก่เกินไปที่จะเป็นเด็กสาวใช่ไหม" เค้าหัวเราะ
"ฉันมาเรียนทำอาหารค่ะ คอร์สสั้น 1 ปี นี่พึ่งเรียนได้ 5 เดือน" แค่คิดก็เหมือนจะท้อแล้ว
"คุณชอบทำอาหาร?" ฉันพยักหน้า
"ทำให้ผมทานบ้างสิ...ผมชอบอาหารฝรั่ง"
"ถ้าคุณไม่ชอบก็แปลกค่ะ หน้าฝรั่งขนาดนี้"
"แยกข้างหน้าใช่ไหม?"
"คุณจอดตรงนี้แหละค่ะ...ฉันเดินเข้าไปเอง" หอพักฉันอยู่ด้านในสุดถ้าจอดรถต้องไปจอดฝั่งตรงข้ามและเดินเอา
"ขอบคุณมากนะคะสำหรับทุกอย่าง...ถ้าไม่ได้คุณฉันแย่แน่ๆ" ฉันยกมือไหว้เค้าอย่างนอบน้อม เค้าน่าจะอายุเยอะกว่าฉัน
"........." เค้าไม่ได้พูดอะไรแต่ไม่ยอมกดปลดล็อคประตู
"ครืดดดดดดด ครืดดดดดดด" ฉันคว้านหาโทรศัพท์ในกระเป๋า ก่อนจะหยิบมาดูเบอร์ 'ครอส'
ฉันมองหน้าเค้า...เค้ามองหน้าฉัน ฉันมองโทรศัพท์จะรับดีไหม...
"รับสิ..." ฉันเลิกลั่กกดรับ
"ยู!!! เมื่อคืนทำไมไม่กลับบ้าน!!" ฉันยกโทรศัพท์ห่างหูแทบไม่ทัน
"เบาๆ หน่อยหูจะแตกแล้ว!" ฉันเอามือป้องโทรศัพท์ก่อนจะหันไปมองหน้าเค้า
"กลับมาเดี๋ยวนี้!!!" มันจะตะโกนทำไมนักหนา!
"โอเคๆ กำลังขึ้นไปแล้ว" และฉันก็กดวางก่อนจะหันไปหาคนขับรถเมื่อไหร่จะเปิดล็อคซะที!
"เปิดรถหน่อยค่ะ" ฉันเอ่ยบอก เค้าหันมามองหน้าฉับแวบนึงก่อนยื่นโทรศัพท์เครื่องหรูให้ฉัน
"ขอเบอร์ติดต่อไว้หน่อยสิ..." ฉันขมวดคิ้วรับมาและกดเบอร์โทรศัพท์ส่งให้เค้า
ก่อนเค้าจะปลดล็อครถฉันก้าวเดินลงมาและค่อมหัวให้เค้าที่นึงและเดินหันหลังกลับหอ
การ์ฟีลด์
"เราต้องได้เจอกันอีก!" ผมมองยัยตัวเล็กนี่วิ่งดุ๊กๆ ไปทางหอแคบๆ นั่นอยู่ไปได้ไง! และเมื่อกี้ที่รับโทรศัพท์ไอ่ครอส ได้ยินเสียงแม่งตะโกนออกมาเลย...สงสัยคงจะหวงมาก!
รวยซะป่าวไม่มีปัญญาดูแลแฟนตัวเองให้อยู่ที่ดีกว่านี้แล้วรึไง!
"อยู่ไหนวะ! แดกเหล้าป่ะ" ผมโทรชวนพวกเพื่อนออกมากินเหล้า
"ไม่อ่ะ กูยังไม่ฟื้นเลย!" ผมกดวางสายก่อนจะเลี้ยวรถกลับไปในตัวเมืองหาที่ระบายหน่อยดีกว่า!
"10 นาทีถึง...อาบน้ำหอมๆ รอเลย!" ผมกดโทรศัพท์หาคู่ขา ผมมันก็คงแบบนี้แหละ มีให้เอาก็เอา แต่ผมชอบแบบเสียเงินนะ...แลกๆ กันไป ไม่อยากมามีปัญหาทีหลัง!
"อื้อออ ฟิว! เดี๋ยวสิคะอ๊ะ!" ลิซ่าเธอเปิดประตูมารับผมที่คอนโด ผมก็กระโจนเข้าซุกไซร้ซอกคอหอมทันที
"อ๊าาาา ฟิววว" ผมเอาขาเกี่ยวประตูปิดก่อนจะยกเธอมาวางบนโต๊ะกินข้าว
"โอ๊ะ! ลิเจ็บหลังนะ!" ผมไม่สนใจถกชุดนอนผ้าบางเธอขึ้นก่อนจะใช้ลิ้นร้อนละเลงลงไปหน้าอกอันใหญ่โตของเธอ...
"อ๊าาาาฟิววว ลิเสียวว" เธอจิกผมและผมขาหนีบตัวผมไว้ ผมเอามือปลดกางเกงก่อนวกขึ้นไปจูบปากเธอเราแลกลิ้นกันอย่างคนที่รู้ทาง
เธอลุกขึ้นมาถอดกางเกงให้ผมก่อนจะผลักผมให้นั่งลงบนเก้าอี้และตัวเธอก็นั่งคุกเข่าลงกับพื้น
เธอชักตัวตนของผมพร้อมกับลิ้นร้อนที่ตวัดลงไปจนผมเสียวซ่าน...ผมติดใจเธอตรงนี้ เธอก้มลงไปเลียซอกเสียวใช้ปากอมลูกบอลสองลูกของผม มือก็ยังคงชักไปก่อนจะวกขึ้นมาเอาลิ้นเลียตุ่มไตตวัดไปมา
"อ๊าาาา ลิ" ผมครางในลำคอ ก่อนเธอจะอมแกนกลางจนสุดลำคอ อ๊อกๆ บ๊วบๆๆๆ
ผมจิกผมเธอและจับกระแทกเข้ามาลึกๆ ก่อนจะเด้งเอวสอบเข้าไปในปากเธอๆ เป็นคนสู้! ไม่ยอมคน
"ลิอยากให้คุณ....เข้ามาในตัวลิค่ะ" เธอกัดปากอย่างเย้ายวนและเชิญชวน
"ทำให้แตกก่อนและจะให้ 1,000 เหรียญและจะเยให้ลืมบ้านเลขที่เลย!!!" เธอหัวเราะก่อนจะดูดเข้าที่หัวและละเลงลิ้นร้อนที่เส้นเสียวผมอีกครั้ง
"อ๊าาาาาา / บ๊วบๆๆๆ" ยามเธอดูดดึงที่หัวและมือก็ชักขึ้นชักลงผมรู้สึกดีมากๆ จนผมใช้มือทั้งสองข้างดันหัวเธอเข้ามาก่อนจะจับมือตัวเองชักตัวตนออก ถอดถุงและยิงน้ำใส่หน้าเธอ!!!
"กินเข้าไป!" เธอเอามือละเลงหน้าตัวเองและใช้นิ้วดูดกลืนเข้าไปที่ละนิ้ว ส่วนมืออีกข้างก็บีบเค้นหน้าอกตัวเองอยู่ ผมเห็นแบบนั้นดึงกระชากตัวเธอขึ้นมา หยิบห่อฟอยที่เตรียมมาให้ปากฉีกห่อและสวมใส่
ก่อนจะจับเธอยืนขึ้นและให้หน้าเข้ากำแพง! ผมยกขาเธอขึ้นข้างนึงก่อนจะสอดใส่เธออย่างแรง
"โอ้วววว ดาร์ลิ้ง อ๊ะๆๆๆๆๆ" เธอร้องครวญครางเด้งรับเด้งสู้ ผมซอยเอวสอบเข้าไปอย่างสุดแรง
"โอ๊ะ เจ็บค่ะ อ๊ะๆๆๆๆ" เราคุ้นมือกันดีเธอนี่ทนที่สุด!
ผมบีบเข้าที่ท้ายทอยเธอและกดหน้าเธอไว้กับกำแพง ก่อนจะกัดไปที่หัวไหล่เธอ ผมชอบเซ๊กที่มันดิบเถื่อน ผมเสพติดความเจ็บปวดแต่ไม่ได้ถึงกับมากมายเข้าขั้นโรคจิต
ใครแรงมากผมแรงกลับ ใครนุ่นนวลผมก็เบาให้! ใครท้าทายหรือยั่วยวน...ก็คลานออกจากห้องไป! ในแต่ละครั้งที่มีเซ๊กไม่ว่ากับใครผมป้องกันทุกครั้ง ไม่ว่าจะปากหรือทางไหน...และแต่ละครั้งผมให้เงินตอบแทนทุกครั้งจำนวนไม่ใช่น้อย!!
ผู้หญิงทุกคนบอกว่า...โชคดีที่โดนผมเอา ผมก็คิดงั้น!
×××××××××××××××××
โอ้ยมั่นเบ้าเหลือเกินนน!!
#รักแลกร้ายเลว_EP.57 THE ENDพิมพ์ใจฉันทอดมองสายตาออกไปจากระเบียงบ้านชั้นสอง ที่มองลงไปเป็นสระว่ายน้ำ มองผู้ชายที่เป็น 'รักแรกและรักเดียว' ของฉันกับผลิตผลตัวเล็กตัวน้อยของฉันและเค้า กำลังนั่งอยู่ในห่วงยาง ลอยตุ๊บป่องๆ อยู่กลางสระว่ายน้ำ ลูกชายคนแรกที่ใกล้จะหนึ่งขวบเต็ม"มาม๊าาา" ฉันหัวเราะและชันตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยความยากลำบาก....เพราะอะไรน่ะหรอ"คุณพิมพ์....ค่อยๆ ค่ะ ท้องใหญ่มากเลย" ใช่ค่ะ! ฉันกำลังท้องลูกสาวคนที่สอง สมใจคุณพ่อเค้าล่ะ!ฉันเอามือจับราวระเบียงและโบกมือลงไป...ผู้ชายฝรั่งสองคนในน้ำ...ขี่คอพ่อเค้าและเด้งรับเด้งสู้"กรี๊ดดดด เอิ้กก" นอกจากหน้าเหมือนกันแล้ว เค้าก็ยังบ้าพลังเหมือนกันอีก"ลงมาเล่นด้วยกันเถอะ" ฉันส่ายหัว วิลส่งเสียงแข่งกับพ่อเค้า ฉลาดจริงๆ"เดี๋ยวขึ้นได้แล้วนะคะ" ฉันตะโกนบอกลงไป สักพักพ่อลูกก็ขึ้นจากสระและหายเข้าบ้านมาโพล่อีกทีด้านบนข้างๆ ฉัน เค้าส่งวิลที่ตัวเปียกปากสั่นให้พี่เลี้ยง"ดูสิ ปากเขียวหมดแล้วรีบไปเลย!" ฉันดุพ่อเค้าที่ปล่อยให้ลูกปากเขียว"พ่อด้วย! ดูสิเนี่ยมือเหี่ยวหมดแล้ว!" ฉันเอาผ้าขนหนูคลุมร่างเค้าไว้"บอกให้ไปเล่นด้วยกัน!" เค้าได้ยินที่ฉัน
#รักแลกร้ายเลว_EP.56การ์ฟีลด์ผมขนของลูกกับพิมพ์ขึ้นรถจนครบทั้งหมด 3 คัน เฉพาะของลูกก็เกือบทั้งหมด ผมบอกว่าทิ้งไว้นี่บ้างเธอบอกไม่ได้ ลูกต้องใช้ทุกอัน แม่เธอยังแซวเธออยู่เลยว่าจะไม่กลับมาบ้านนี้แล้วหรอขนไปขนาดนี้ ซึ่งคำตอบที่เธอตอบผมแทบหมดแรง"กลับค่ะ พิมพ์ไม่ได้กะจะอยู่นานอยู่แล้ว แค่บ้านสร้างพออยู่ได้พิมพ์ก็จะกลับเลย" ผมถอยหายใจพรืด ไม่ขนล่ะของให้พวกลูกน้องขนไปล่ะกัน หมดอารมณ์!"ไอ่บอลขับเบาๆ ลูกกูยังคอไม่แข็ง!" ผมที่ทำไรเธอไม่ได้เลยไปฟาดง่วงฟาดงากับลูกน้องแทน ผมมองวิลที่นั่งอยู่ในคาร์ซีทที่ใช้สำหรับเด็กแรกเกิดและก็อารมณ์ดีขึ้น ส่วนแม่เค้านั่งอยู่ข้างหลัง ตอนนี้ผมเปลี่ยนมาใช้รถตู้แบบครอบครัวแล้วเพราะรถสปอร์ตขนของลูกไม่หมด"พูดให้มันเบาๆ หน่อย ลูกจะตกใจ" ผมได้แต่เงียบไปจนถึงบ้าน ทำไรก็ผิดไปหมดอ่ะ พอถึงบ้านใหม่...พ่อแม่ผมรอรับอยู่แล้วพวกท่านต่างรีบมารับหลาน ผมประคองเธอลงเพราะเธอยังไม่หายดีเท่าไหร่ เธอหยุดและมองไปรอบบ้าน ผมเห็นแววตาเธอเป็นประกายนิดนึง ก่อนจะกลับไปเป็นปกติ"ชอบไหม?" ผมเอ่ยถามเธอๆ ไม่ตอบแต่เดินเข้าบ้านไป ผมขนของลูกลงและนำไปไว้ในห้องลูกที่อยู่ชั้นล่าง ผมจ้างแม่บ้าน พี่เล
#รักแลกร้ายเลว_EP.55พิมพ์ใจเรากลับมาบ้านได้ประมาณ 3 อาทิตย์ 3 อาทิตย์ที่วิญญาณแทบหลุดจากร่าง นอนน้อย หรือเรียกว่าแทบไม่ได้นอนเลยฉันไม่รับพี่เลี้ยงเพราะอยากเลี้ยงลูกเอง เหนื่อยสายตัวแทบขาด แต่มันก็แลกมาด้วยความสุขใจที่ได้เห็นลูกเติบโตในทุกๆ วันเค้าก็ยังคงแวะเวียนมาทุกวัน บางวันกลับบ้างไม่กลับบ้าง แต่ไม่เคยมานอนห้องเดียวกันฉัน เราเป็นแค่พ่อแม่ของ 'วิล' เท่านั้น"แง๊ๆๆๆๆ" วันนี้วิลงอแงมาก เพราะไปฉีดวัคเข็มแรกมา ฉันเอาลูกแทบไม่อยู่ประกอบกับเริ่มรู้สึกตัวรุมๆ ถึงมีแม่กับพ่อช่วยดูก็จริง แต่ก็ช่วงกลางวันเท่านั้น บางวันท่านก็ไปทำงาน ออกงาน ฉันจึงไม่อยากให้ท่านมาอดหลับอดนอนเพราะอายุพวกท่านก็มากแล้ว"พิมพ์ไม่ไหวเรียกแม่นะลูก" ฉันพยักหน้าและกล่อมลูกนอน"พิมพ์จะเรียกแม่ค่ะ" หลังจากที่ฉันไม่ค่อยได้นอนติดๆ กันมาหลายๆ วัน ผิดเวลาบ้าง ถูกเวลาบ้าง จะได้งีบนอนตอนกลางวันที่เค้าเข้ามาช่วยดูลูกบ้าง แต่มันก็สรวนไปหมดแล้วร่างกายฉันรู้สึกตัวรุมๆ เหมือนจะเป็นไข้ เจ็บรอบปานนม ไม่ว่าลูกจะโดนตรงไหนก็ร้าวระบม ฉันวางลูกลงบนเมาะและทิ้งตัวลงข้างลูก ร้อนกระบอกตา..."แง๊ๆๆๆๆ" ฉันชันตัวลุกขึ้น โถมตัวไปหาลูกเอาแก้ม
#รักแลกร้ายเลว_EP.54พิมพ์ใจฉันปล่อยให้เค้ากอดอยู่แบบนั้น...ฉันจะไม่ผลักไสหรือบังคับให้เค้าไปจากฉันหรอก แต่ฉันจะทำทุกทางให้เค้ายอมไปจากฉันเอง! คนแบบนี้มันดื้อด้าน!"ฟิวลูก...พอเถอะนะ" แม่เค้าเดินเข้ามาตบบ่าลูกเค้า"หนูพิมพ์...ใจเย็นๆ นะลูกนะ ค่อยๆ พูดค่อยๆ จา" ฉันยกมือไหว้ขอโทษท่าน"พิมพ์ขอโทษที่ต้องพูดตรงๆ นะคะ พิมพ์ทนกับเค้ามามากพอแล้วค่ะแม่" แม่เค้าจับมือฉันและลูบหลังมือ ก่อนจะส่งยิ้มบางๆ มาให้"คนที่คิดว่าโลกจะต้องหมุนรอบตัวเองและไม่เคยเห็นคุณค่าชีวิตคนอื่นแบบเค้า...พิมพ์อยู่ด้วยไม่ไหวจริงๆ ค่ะ" แม่เค้าถอนหายใจก่อนจะแทรกตัวเข้ามาโอบกอดฉัน"การกระทำมันไม่ผ่านสมอง มันก็น่าจะผ่านความรู้สึกผิดชอบชั่วดีบ้างนะคะ ในเมื่อเค้ากล้าทอดทิ้งพิมพ์ๆ ก็ยืนยันต่อหน้าทุกคนเลยนะคะ! ว่าพิมพ์ไม่ต้องการผู้ชายคนนี้แล้ว" เค้าร้องไห้โฮออกมาไม่อายใคร ตัวก็ใหญ่อย่างกับยักษ์! ร้องไห้เป็นเด็กๆ น่าเกลียด! ยิ่งพูดยิ่งโมโห ทียังงี้ไม่เงยหน้ามาสบตา!"แม่ไม่ว่าพิมพ์หรอก...และเคารพในการตัดสินใจของพิมพ์ แต่ให้แม่เจอหลานบ้างนะลูก" แม่เค้าส่งยิ้มให้ฉัน"แม่!!!" เค้าร้องเสียงหลง"คุณแม่มาเจอได้ตลอดเลยค่ะ พิมพ์ก็จะเป็น
#รักแลกร้ายเลว_EP.53พิมพ์ใจฉันถูกเข็นมาที่ห้องพักมีคุณพ่อฉันและคุณพ่อฟิว เทียนคุณทิ พวกเค้าหันมองมาทางฉันอย่างดีใจ ฉันยกมือไหว้ผู้ใหญ่ เทียนวิ่งมาเกาะขอบเตียงและส่งยิ้มให้ฉันกว้างบุรุษพยาบาลยกตัวฉันมาไว้อีกเตียง...ฉันถอนหายใจออกมาเพราะตึงๆ แผลยังไม่เจ็บเพราะยังมียาชาอยู่"ปลอดภัยแล้วนะพิมพ์" เทียนซบตัวลงมากอดฉัน คุณพ่อเดินมาข้างเตียงลูบหัวและกดจูบที่ศรีษะ"พ่อรักพิมพ์" ฉันน้ำตารื้นขอบตา ก่อนพวกคุณแม่จะเดินเข้ามา พวกท่านต่างอวดลูกหลานกันใหญ่ ส่งรูปกันเสียงไลน์ดังไม่หยุด รับสายโทรศัพท์เล่าให้คนนู้นคนนี้ฟังประโยคเดิมๆ ฉันได้แต่ยิ้มออกมา'คลอดแล้ว! โอ้ยน่าชังมากเลย' เสียงคุณยาย'ปลอดภัย จ้าๆ ขอบใจมาก เลขห้องหรอ จะส่งให้' คุณยายอีกจ้า'น้ำหนัก 3,200 เหมือนพ่อมาก Copy paste น่ะ' เสียงคุณย่า'ผมว่าเราไปอีกห้องไหม...ให้ลูกพักผ่อน' ฉันที่หลับตาอยู่ได้ยินเสียงคุณพ่อเค้าเอ่ยบอกและทุกคนก็ทยอยออกไป เทียนแตะที่หลังมือฉัน"ฟิวกำลังมาแล้ว...ครึ่งชั่วโมงน่าจะถึงนี่" ฉันยิ้มและน้ำตาไหลออกหางตา"เราไม่ต้องการอะไรอีกแล้วเทียน...แค่มีลูกก็พอแล้ว" ฉันบอกออกไปจากความรู้สึกจริงๆ"อย่าคิดมากเลยนะ" ฉันส่ายห
#รักแลกร้ายเลว_EP.52ทิหลังจากผมเดินไปส่งคุณพ่อคุณแม่ไอ่ฟิวที่มาเยี่ยมเมียกับลูกมันแล้ว เสียงเอะอะมาจากห้องที่พิมพ์พักอยู่ เทียนที่ร้องเรียกผมเสียงดังลั่น! ผมก้าวขายาวและวิ่งไปด้วยความเร็ว ลูกน้องไอ่ฟิวที่ส่งมาดูแลพิมพ์วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาผม!"คุณพิมพ์ครับ!!" ลูกน้องพูดไม่ทันจบ! ผมวิ่งเลยตัวมันมาแล้ว ผมมาถึงหน้าห้องเห็นเทียนนั่งร้องไห้ประคองพิมพ์ที่หมดสติอยู่ก่อนลูกน้องจะอุ้มพิมพ์ท่าเจ้าสาวและพากันออกมา ผมมองไปตามขาพิมพ์เปียกโชนไปด้วยมูกเลือด...เธอกำลังจะคลอดลูก!!!"ทิ!!! ฮื่อออ ช่วยพิมพ์ด้วย" เทียนร้องไห้สติแตก ผมอุ้มรับช่วงต่อจากลูกน้องที่กำลังอุ้มพิมพ์และบอกให้คนเตรียมรถ เธอหมดสติไม่รู้สึกตัว!"พิมพ์! พิมพ์! อย่าหลับนะ!" ผมพูดบอกออกไปเสียงสั่น กำหนดคลอดอีกตั้ง 2 อาทิตย์ทำไมตอนนี้ถึงคลอดได้ทั้งที่เมื่อวานพึ่งจะไปหาหมอมา"พิมพ์ ฮึกกก พิมพ์ตื่นมองเราก่อนพิมพ์ ฮื่อออ" เทียนพยายามตบแก้มเธอให้เธอฟื้น แต่เธอนอนนิ่งไม่ไหวติง ผมใจหายวาบ!"พิมพ์ๆๆ" ผมเขย่าตัวเธอที่นอนอยู่บนตักผม ก่อนจะกดโทรศัพท์หาไอ่ฟิว"มึงขับให้เร็วกว่านี้ได้ไหม!!!" ลูกน้องเหยียบคันเร่งพุ่งทยานออกไป!! ดีนะว่าบ้านผมอยู่







