#รักแลกร้ายเลว_EP.3

#รักแลกร้ายเลว_EP.3

พิมพ์ใจ

หลังจากวันนั้นฟิวก็เข้ามาในชีวิตฉันแบบเต็มรูปแบบเข้ามาจนฉันอดรู้สึกไม่ได้ว่านี่คือการกระทำของเพื่อนที่มีต่อเพื่อนจริงๆ รึเปล่า

ครืดดดดด ครืดดดดด

"วันนี้เลิกเรียนกี่โมง" ทันทีที่ฉันกดรับสาย

"4"

"เดี๋ยวไปรับมาทานข้าวนะ"

"อื้อ"

"เป็นไรรึเปล่า...ทำไมวันนี้ไม่ร่าเริง" ฉันถอนหายใจ ก็เมื่อคืนฉันโทรไปดันมีผู้หญิงฝรั่งรับบอกว่าเค้าอาบน้ำอยู่!

"เปล่า"

"เป็นแบบเนี่ยเป็นแน่!"

"ก็บอกว่าเปล่า! แค่นี้นะ!" และฉันก็กดวาง ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันจะโมโหทำไมในเมื่อฉันกับเค้าไม่ได้เป็นไรกัน

'เดี๋ยว 4 โมงไปรับ อย่านอยน่า คนเมื่อคืนเพื่อน' ฉันเบะปาก เพื่อนกะผีนะสิ!

#บนรถ

"เลิกทำหน้าคว่ำเป็นจานข้าวหมีได้ละ" ฉันเฉยไม่พูด ไม่โต้ตอบ

"พิมพ์....งอนอะไรฟิว คนเมื่อคืนเพื่อนจริงๆ"

"ป๊าวว พิมพ์ไม่ได้อะไรเล้ยย" ฉันปฏิเสท

"หรอออ พิมพ์หรอออ งั้นก็ยิ้มหวานๆ ให้ดูหน่อย วันนี้ทำงานเหนื่อยมากเลย...นะครับ" ฉันหันไปยิ้มให้เค้านิดนึง

"เห้ออ ชื่นใจ! วันนี้จะพาไปทานอาหารไทยร้านนึง รับรองว่าเด็ดสุด!" ฉันย่นจมูกใส่เค้า

"คราวที่แล้วท้องเสียคู่ไม่เข็ด ฮ่าๆๆๆ" แล้วเราก็หัวเราะกัน

ฉันไม่รู้ว่าสเตตัสนี้เค้าเรียกว่าอะไรเหมือนกัน...แต่เพื่อนในคลาสบอกว่าแบบนี้มันคือ 'กิ๊ก' ไม่มีสถานะ ไม่มีสิทธิหึงหวง ไม่มีสิทธิอะไรทั้งนั้น ว่างก็มาเจอกันเวลาอยู่ด้วยต้องสบายใจ...

"เชิญคร้าบบบบ" เค้าจะเดินมาเปิดประตูรถให้ฉันทุกครั้ง

"มา..." แบมือมาให้ฉันจับแบบทุกที

"จับเหอะน่า...จับมือผมไว้เวลาโดนโจรวิ่งราวผมจะได้พาคุณวิ่งตามโจร" ฉันยิ้มเค้ามันก็แบบนี้ ตลก!

เราเดินลัดเลาะเข้าตลาดในเมือง เค้าที่เดินนำหน้า...ฉันมองมือเค้าที่จูงมือฉันอยู่ ก่อนจะกระชับมืิอเค้าแน่นและเดินตามเค้าให้ทัน

"ชอบไหม..." เค้าพาฉันมาทานอาหารร้านติดแม่น้ำหรู ในร้านจัดกลิ่นอายไทยๆ จริงๆ คนเยอะแต่ตรงโซนที่เรานั่งไม่มีคนเลย

"ผมจองไว้น่ะ...ผมรู้ว่าคุณไม่ชอบคนเยอะ" เค้าตอบเพราะฉันหันไปมองรอบร้าน

"คุณไม่ต้องทำแบบนี้หรอกค่ะ...พิมพ์โอเค แบบนี้เปลืองเงิน" ฉันเอ่ยออกไปจากใจจริง

"ผมรวยนะ...เผื่อคุณจะยังไม่รู้" เค้าขยิบตาให้ฉันและยิ้มกว้าง ฉันเบะปากส่งไปทันที

หลังจากท่านอาหารเสร็จเค้าก็พาฉันมาเดินเล่นรับริมทะเลสาปโดยเค้าซื้อเบียร์กระป๋องติดมาด้วย ฟิวเป็นคนรวยที่เรียบง่าย กินอะไรก็ได้ ติดดินและไม่ถือตัว เค้าขี้เล่น เอาใจเก่งและอารมณ์ดี เค้าเป็นผู้ชายที่เฟียสมาก!

"ฟี่" เค้าเปิดเบียร์ส่งให้ฉัน

"เรารู้จักกันมากี่เดือนแล้ว..." เค้าถามฉัน

"1 มั้ง" ฉันยกเบียร์ขึ้นดื่ม

"2 แล้วต่างหาก" ฉันขมวดคิ้วใช่หรอเร็วขนาดนั้นเลย

"พิมพ์ว่าโลกมันกลมไหม..."

"กลมเวลาเรียน...แต่ความจริงมันไม่กลมแบบนั้นหรอก"

"การที่คนสองคนที่อยู่ประเทศเดียวกัน ไม่รู้จักกัน แต่ดันมาเจอกันที่นี่...คุณว่าโลกมันไม่กลมหรอ" เค้าพูดและมองหน้าฉัน แววตานั้น...ทำให้ฉันไหววูบต้องหลบสายตา

"ผมดีใจที่ได้เจอคุณนะ" เค้าเอื้อมมือมาจับมือฉัน

"............" ใจฉันเต้นแทบทะลุออกจากอก

"ถ้าคุณรู้สึกแบบเดียวกับผม...ให้โอกาสผมได้ดูแลคุณได้ไหม?" ฉันเงยหน้าสบตาเค้า สายตาที่ทอดมาทำให้ฉันเหมือนถูกหลอมละลาย

"คือ...ฉัน" เค้าเอานิ้วโป้งมาปิดปากฉันและลูบแผ่วเบา

"ฟิวชอบพิมพ์...คบกันนะ"

×××××××××××××××××××××

พิมพ์ใจหนีไป๊!!!!