ตอนที่ 3 ผมหวงนะครับ

"เจมส์ ฉันขอไปโรงเรียนด้วยได้ไหม"

เจมส์ยิ้มด้วยความอบอุ่น พร้อมตอบกลับด้วยเสียงนุ่มนวลชวนฟัง

"ได้สิครับ ขึ้นมาเลย"

หลังจากได้ยินการอนุญาตจากเจมส์ เมเบลรีบขึ้นไปนั่งด้านหลังของจักรยานทันที เมเบลเอื้อมมือทั้งสองข้างไปจับเสื้อของเจมส์ตรงเอวเบาเบา

เจมส์ที่เห็นเมเบลทำท่าทีแบบนั้นก็อดยิ้มไม่ได้ หลังจากนั้นเจมส์กับเมเบลได้นั่งจักรยานไปโรงเรียนด้วยกัน ทั้งคู่ชวนคุยกันเหมือนกับวัยรุ่นทั่วไป มีทั้งเสียงหัวเราะ และเสียงเล็กเสียงน้อยตลอดทาง จนพาให้คนรอบข้างเหล่านั้นต้องอิจฉาความน่ารักของวัยรุ่นสองคนนี้

ไม่นานมาก ถึงโรงเรียน ทั้งคู่ได้ลงจากจักรยาน พร้อมกับเดินไปในโรงเรียนด้วยกัน ณ ในบรรยากาศนั้นพวกเขาทั้งคู่พากันชวนหยอกล้อเล่นไปมาทั้งทางที่เดินไป และในตอนนั้นก็มีชายหนุ่มน้อยรูปงามดึงเมเบลแยกออกมาจากเจมส์อย่างรวดเร็ว จนเมเบลต้องตกใจกลัวตัวสั่นอย่างมาก พอเธอเงยหน้าขึ้น ก็ได้เจอกลับลูก้า

"ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย!!!"

เมเบลตะคอกใส่ลูก้าเสียงดัง และทันใดนั้น ลูก้าก็ได้เข้าไปกอดเมเบลอย่างแน่น จนเธอถึงขั้นตกใจกับสิ่งที่ลูก้าทำ

"เธอเป็นอะไรหรือป่าว?"

เมเบลถามลูก้าด้วยความเป็นห่วง ลูก้าที่กำลังกอดเมเบลอยู่นั้น กลับน้ำตาไหลเสมือนสายน้ำ

"ผมหวงพี่มากเลยนะครับ ขอร้องเถอะครับ คราวหลังอย่าไปกับเขาอีกนะครับพี่เมเบล"

เมเบลที่ได้ยินประโยคนั้นก็กลับรู้สึกแปลกแปลกอยู่ในใจเล็กน้อย เธอจึงเลิกผลักไสลูก้าสักพัก และกอดเขาอย่างอ่อนโยน ทั้งคู่แอบกอดกันอยู่ข้างโรงเรียนแป๊บนึง พอถึงเวลาเข้าเรียนลูก้าจึงได้ไปส่งเมเบลจนถึงห้องเรียน พร้อมทั้งยื่นข้าวกล่องให้เมเบล และพูดด้วยความจริงใจ

"ผมตั้งใจทำให้พี่เลยนะครับ"

แววตาที่ซื่อสัตย์และอ่อนโยนของเจ้าหนุ่มน้อยนั้น ทำให้เมเบลเขินอยู่ไม่น้อยเลย ก่อนที่จะรีบรับข้าวกล่องจากลูก้าไว้

"ขอบคุณนะ ไอ้เด็กบ้า"

ลูก้ายิ้มตอบกลับเมเบลเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินจากไป

พอถึงตอนพักเที่ยง เมเบลก็ได้หยิบข้าวกล่องขึ้นมา ปรากฏว่าในข้าวกล่องนั้น ได้ทำไว้เป็นรูปหัวใจพร้อมกับเขียนว่า"I love you "ด้วยซอสมะเขือเทศ เมเบลที่เห็นข้อความเหล่านั้น มันทำให้เธอรู้สึกใจเต้นแรงขึ้นมาทันที ในความรู้สึกของเธอ เธอกลับรู้สึกหลงเด็กหนุ่มคนนั้นมากขึ้นเรื่อยเรื่อยอย่างไม่รู้ตัว ในตอนที่ทานข้าว เธอก็กินไปด้วยและยิ้มไปด้วยเหมือนกับคนบ้า

จากหญิงสาวที่อยู่หลังห้องไม่มีใครสนใจ อยู่อยู่วันหนึ่งเธอกลายมาเป็นพี่สาวสุดที่รักของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง และในวันพรุ่งนี้ก็เป็นวันเกิดของเธอ เธอจึงส่งข้อความไปเชิญลูก้าให้มาหาเธอในงานวันเกิดพรุ่งนี้ตอนเย็นวันเสาร์ เมื่อส่งข้อความไปเสร็จ ลูก้าก็อ่านทันที พร้อมกับส่งสติกเกอร์ตัวการ์ตูนหมาน้อยบอก"รับทราบครับ"

ในตอนเลิกเรียน ลูก้าได้คุยอะไรกับเพื่อนบางคนและหัวเราะอย่างสนุกสนานมากจนไม่ทันได้หันไปมองว่ามีพี่สาวเมเบลคอยแอบมองอยู่ด้านหลังของเขาอยู่ไกลไกล เมื่อลูก้าคุยกับเพื่อนเสร็จก็ได้หันมาและเดินยิ้มด้วยความภาคภูมิใจโดยที่ไม่ได้มองทาง จนเผลอไปชนกับสาวคนหนึ่ง

"โอ้ย! อะไรวะ?"

เมื่อลองเงยหน้าขึ้นไปมอง ก็ถึงขั้นต้องตกใจ เพราะคนที่อยู่ตรงหน้าคือ โรส โรสยืดมือดึงลูก้าเข้ามาใกล้ตัว เธอมองลูก้าด้วยสายตาพิษสวาท

"เจ็บไหมคะ? คุณแฟน"

พร้อมกับเข้าไปจุ๊บที่แก้มของลูก้า ลูก้าที่เห็นการกระทำแบบนั้นของโรส จึงได้ผลักเธอจนล้นลงเสียงดัง

ลูก้าโกรธจนควบคุมอารมณ์ไม่อยู่และชี้หน้าเธอ ก่อนจะพูดด้วยเสียงที่แข่งกระด้าน

"ยัยบ้าเอ้ย! คิดจะทำอะไรของเธอ!!"

โรสก้มหน้าลงและเริ่มมีน้ำตาไหลออกมาช้าช้า

ทันใดนั้น ก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนเสียงดังออกมา

"ฉันไม่คิดเลยนะ ว่าเธอจะเป็นผู้ชายที่เลวได้ขนาดนี้!

กล้าดียังไงกันถึงต้องมาทำร้ายผู้หญิงได้แรงแบบนี้"

เมเบลเดินเข้าไปหาลูก้า พร้อมทั้งตบหน้าเขาด้วยความโมโหที่เห็นลูก้ากระทำกับผู้หญิงแบบนั้น และในดวงตาของเมเบลอยู่อยู่ก็เต็มไปด้วยน้ำตาที่สื่อถึงการผิดหวังจากบางสิ่งที่กระทบกระเทือนอย่างรุนแรงกับหัวใจของเธอ เธอมีน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด รอยยิ้มที่เคยสดใสก็กลับมัวหมองลง และเธอเดินจากไปด้วยความเสียใจรวมกับความผิดหวังลึกลึกในใจ

ลูก้าที่ยังไม่ทันได้เอ่ยคำอธิบาย ก็กลับรู้สึกแย่มากที่ทำให้พี่สาวสุดที่รักของเขาร้องไห้เพราะตนเอง ในช่วงสถานการณ์ที่ตึงเครียด

โรสกลับหัวเราะสะใจเสียงดังอย่างชอบใจ

"ฮิฮิฮิ ขอโทษทีนะที่รักก~"

และเธอก็ได้ลุกขึ้นวิ่งหนีหลบไป

ลูก้าที่หันกลับมามองอีกครั้ง โรสก็ได้หายตัวไปซะแล้ว ลูก้ารู้ดีว่าโรสเป็นคนยังไง โรสก็แค่อยากแกล้งลูก้า เพื่อให้ตนเองรู้สึกสนุกทุกครั้งที่ทำให้เขารู้สึกแย่หรือขายหน้า เพราะเธอต้องการความสะใจและความสนุกบนความทุกข์ของคนอื่นก็เท่านั้น