LOGINShare
บทที่ 25 จมูกซิลิโคน
Last Updated:
2025-06-15 08:05:27“พี่ยอมรับว่าพี่เคยชอบกอบัวจริงๆ แต่นั่นมันก็นานมาแล้ว… ตอนนั้นพี่ยังไม่เข้าใจเลยด้วยซ้ำว่าความรักมันคืออะไร แต่ตั้งแต่ที่พี่ได้เจอเจส…พี่พูดได้เลยว่า นอกจากแม่แล้ว พี่ไม่เคยรักผู้หญิงคนไหนมากขนาดนี้เลย”
เสียงของปอร์เช่เอ่ยขึ้นช้าๆ แววตาเขาสงบนิ่งขณะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าเหนือหัว ดวงดาวนับพันดวงลอยอยู่กลางความมืด เสียงลมหอบเบาๆ พัดผ่านเส้นผมของคนทั้งคู่ที่นั่งอยู่บนดาดฟ้าสูง ทำให้บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความเงียบสงบและอบอุ่น เจสนั่งอยู่ข้างๆ มองเขาเงียบๆ ดวงตาของเธอสะท้อนแสงดาว และบางอย่างในใจเธอก็เริ่มชัดเจนขึ้น เธอยิ้มบางๆ ออกมาอย่างอ่อนโยน…ยิ้มที่แฝงด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งโล่งใจ ทั้งเศร้า ทั้งอบอุ่นและเสียใจไปพร้อมๆกัน หากย้อนเวลากลับไปได้ เธอคงไม่หนี ไม่หลบหน้าปอร์เช่อย่างที่เคยทำ เธอควรจะฟังเขาตั้งแต่แรก “ทีนี้หนูเข้าใจแล้วใช่มั้ย?” เขาหันมาถามเสียงนุ่ม “เข้าใจแล้ว~” เจสตอบกลับด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย ดวงตาเธอมองเขาอย่างแน่นิ่ง เหมือนคนที่เพิ่งยอมรับความจริงบางอย่างได้อย่างเต็มหัวใจ “เจส…” เขาเรียกชื่อเธออีกครั้ง คราวนี้สายตาเขาจริงจังขึ้น เหมือนกำลังจะพูดอะไรที่สำคัญ แต่ก่อนที่เขาจะพูดต่อ เจสที่มองหน้าเขาอยู่เมื่อครู่กลับเบือนสายตาออกไปมองท้องฟ้าแทน ทิ้งให้เขามองเธอเพียงฝ่ายเดียว…ปอร์เช่สูดหายใจลึกก่อนพูดต่อ “คะ?” เธอขานรับ ทั้งที่ยังไม่หันกลับมา “สัญญากับพี่นะ ว่าต่อไปนี้หนูจะไม่หลบหน้าพี่แบบนั้นอีก ถ้ามีเรื่องอะไร หนูต้องพูด ต้องเคลียร์กับพี่ตรงๆ อย่าคิดคนเดียวแล้วหายไปแบบนั้นอีกเลยนะ” เจสหันกลับมามองเขาอีกครั้ง รอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเธอกลับมาอีกครั้ง เธอพยักหน้าช้าๆ “อื้ม…หนูสัญญาค่ะ” เธอยิ้ม รอยยิ้มนั้นทำให้หัวใจของปอร์เช่พองโต ราวกับเป็นครั้งแรกที่เขาตกหลุมรักเธออีกครั้ง ทั้งที่จริงแล้วเขาตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว รอยยิ้มของเธอ ความสดใสของเธอ…มันไม่มีวันทำให้เขารู้สึกชินได้เลย เขาไม่เคยบอกเธอหรอก ว่าในทุกครั้งที่เธอเลือกจะเมินเขา หันหลังให้เขา หายไปโดยไม่อธิบายอะไรเลย มันทรมานเขามากแค่ไหน… ติ๊ง! เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์มือถือของเจสดังขึ้นมาขัดจังหวะบรรยากาศที่กำลังอบอุ่น เธอหันไปมองโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างตัว ก่อนจะหยิบขึ้นมาอ่านข้อความที่เพื่อนส่งมา สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันทีจากที่เคยยิ้มสดใส รอยยิ้มนั้นเลือนหายอย่างเห็นได้ชัด “มีอะไรรึเปล่า?” ปอร์เช่ถามขึ้น เมื่อเห็นสีหน้าเธอเปลี่ยนไปอย่างไม่อาจปิดบังได้ “ไม่มีอะไรค่ะ” เจสหันมายิ้มบางๆ ตอบกลับ รอยยิ้มที่ไม่ได้ส่งจากใจ เธอไม่อยากให้เขาต้องรู้สึกกังวลไปด้วยทั้งๆ ที่ตัวเธอเองก็เต็มไปด้วยคำถามและความไม่สบายใจ ปอร์เช่มองเธอเงียบๆ ยื่นมือใหญ่อบอุ่นของเขาไปลูบศีรษะเธออย่างเบามือแทนคำพูด เขาไม่ถามอะไรต่อ ทั้งที่ในใจเขารู้ดีว่า มันต้องมีอะไรบางอย่างแน่นอน แทนที่จะซักถามให้เธออึดอัด เขาเลือกที่จะให้ความอบอุ่นกับเธอมากกว่า เพราะแค่เห็นคนที่ตัวเองรักทุกข์ใจ มันก็ทำให้เขาแทบใจสลายแล้ว … หลังจากแยกกับปอร์เช่ เจสก็เดินเข้ามาในคาเฟ่เล็กๆ ริมถนนที่ตกแต่งอย่างเรียบง่าย เมื่อเดินเข้าไปก็พบกอบัว เพื่อนรักที่เคยนั่งหัวเราะเคียงข้างเธอมานับไม่ถ้วน กอบัวยกมือขึ้นพยักหน้าไปทางเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม “นั่งก่อนสิ…เพื่อนรัก…” เสียงที่เอ่ยเชื้อเชิญนั้นแฝงไว้ด้วยน้ำเสียงประชดประชัน เจสนั่งลง สีหน้าของเธอเรียบนิ่ง แม้ในใจจะตึงเครียดแค่ไหนก็ตาม “หึ…มีความสุขมากมั้ยล่ะ ที่รู้ความจริงทั้งหมด…ก็ยังหน้าด้านอยู่ต่อ” กอบัวเปิดฉากด้วยคำพูดแทงใจดำอย่างตรงไปตรงมา “มีสิ เพราะกูไม่ได้ยึดติดอยู่แต่กับอดีตที่มันผ่านไปแล้ว” เจสสวนกลับด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ “เหอะ อย่างนั้นหรอ? แต่กูไม่เชื่อหรอกว่ามึงจะตัดใจได้จริง” กอบัวหัวเราะในลำคอ “ก็เรื่องของมึง กูไม่เคยขอให้มึงเชื่ออยู่แล้ว” “ปากดีนักนะ…ยังไงกูรู้ว่าลึกๆ แล้ว มึงก็ยังกลัวว่าพี่เช่…จะกลับมารักกูอยู่ใช่มั้ยล่ะ” “หึ…มั่นใจต่อไปเถอะ” “อย่าลืมสิ ว่ากูรู้ดีเรื่องความรักเก่าของมึง ยิ่งเรื่องปมในใจ ความบาดหมางในอก กูรู้ดีทุกอย่าง…” “กอบัว! กูไม่อยากทะเลาะกับเพื่อนเพราะเรื่องผู้ชายหรอกนะ!” “มึงไม่อยาก แต่กูอยาก! แล้วคิดว่าเรื่องมันถึงขนาดนี้แล้ว เรายังกลับไปเป็นเพื่อนเหมือนเดิมได้อีกเหรอ?” “สำหรับกู มึงยังคงเป็นเพื่อน…กูเชื่อว่ากอบัวที่อยู่ตรงหน้ากูตอนนี้…ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของมึง” “มึงอย่ามาทำเป็นรู้ดีเรื่องของกู อีเจส!! กูเกลียดมึง!! แล้วกูนี่แหละจะแย่งพี่ปอร์เช่คืนมา!! ไม่ว่า ‘ด้วยวิธีไหน’ กูก็จะทำ!!!” เจสเงียบ…สายตาของเธอมองเพื่อนตรงหน้าด้วยแววตาแน่วแน่ ทั้งที่ในใจเจ็บปวดราวกับมีมีดกรีด เธอรู้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเธอมันลึกซึ้งขนาดไหน และเธอก็ยังเชื่อว่า…ในใจของกอบัวเองก็ยังไม่ลืมมันเหมือนกัน “ว้าว ฮ่าฮ่าฮ่า~ ช่างเป็นฉากเด็ดอะไรแบบนี้…” เสียงหัวเราะเย้ยหยันดังแทรกเข้ามา ทำให้ทั้งเจสและกอบัวหันไปมองตามเสียงนั้นทันที ใบหน้าคุ้นเคยปรากฏขึ้นพร้อมรอยยิ้มเยาะเย้ย วิว ศัตรูเก่าของทั้งสองเดินเข้ามาพร้อมกอดอกและสีหน้าท้าทาย “เข้ามาเห็นเพื่อนแย่งผู้ชายกันแบบนี้ หาดูยากเลยนะเนี่ย” “มึงเสือกอะไร?” กอบัวสวนกลับทันทีด้วยสีหน้ารำคาญ “โอ้ว กอบัว~ นี่เธอถึงกับเปลี่ยนไปขนาดนี้เลยหรอ สาวหวานเรียบร้อยแม่พระอย่างกอบัวคนเก่าหายไปไหนแล้วล่ะ?” “มึงอย่ามายุ่งก่อนที่กูจะให้มึงกินหมัดนะ” “น่ากลัวจังเลย~ หึๆ…เจส ดูสิ เพื่อนเธอเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ก็เพราะเธอไง!” เจสกำลังจะลุกขึ้นพูด แต่ไม่ทันขยับตัว… ปึก!! “อร๊าย!!” วิวร้องเสียงหลง หมัดหนักๆ ของกอบัวพุ่งไปกระแทกหน้าวิวเข้าเต็มแรงจนเธอล้มไปกองกับพื้น มือรีบกุมจมูกเอาไว้ เจสถึงกับอึ้ง เธอไม่เคยเห็นกอบัวเปลี่ยนไปถึงขนาดนี้มาก่อนเลยจริงๆ มันเหมือนว่า…เธอได้สูญเสียเพื่อนคนนี้ไปอย่างสมบูรณ์แล้ว วิวร้องเสียงหลงจนคนทั้งร้านเริ่มหันมามอง กอบัวหัวเราะเยาะเสียงดังอย่างสะใจ “อุ้ย~ ขอโทษนะ ไม่รู้ว่าเป็นจมูกซิลิโคน!” “กรี๊ดดด!! อร๊ายยย!!!” วิวร้องลั่น วิ่งออกจากร้านแทบจะทันที “หึ…เบี้ยวหมดแล้วมั้ง ไม่รีบไปคลินิกล่ะ?” เจสพูดพลางหัวเราะเยาะตาม เมื่อเห็นวิววิ่งตะกุยตะกายออกไป ทั้งสองสาวหัวเราะขึ้นมาพร้อมกัน แต่เสียงหัวเราะนั้นก็อยู่ได้เพียงชั่วครู่…เมื่อสายตาของทั้งสองสบกัน เงียบ…ในสายตานั้นมีบางอย่างสะท้อนอยู่ แววตาของอดีตเพื่อนรักสองคนที่ครั้งหนึ่งเคยหัวเราะไปด้วยกันในทุกเรื่อง มันกลับมาชั่วพริบตา…แล้วก็หายไปอีกครั้ง
Latest chapter
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 30 คู่หมั้น
สหรัฐอเมริกา “ข่าวเด็ดสดๆใหม่ๆค่ะคุณผู้ชม! ประธานแห่ง K กรุ๊ป ผู้ที่เพิ่งก้าวขึ้นรับตำแหน่งได้เพียงหนึ่งปี กลับสามารถสร้างอิทธิพลในแวดวงธุรกิจได้อย่างน่าเหลือเชื่อ แต่ประเด็นร้อนที่เราจะมาพูดถึงในวันนี้ ไม่ใช่เรื่องอิทธิพลของคุณปอร์เช่นะคะ แต่เป็นเรื่องของหัวใจค่ะ! ใช่แล้วค่ะ ภาพหลุดของคุณปอร์เช่กับซูเปอร์สตาร์ชื่อดังหน้าใหม่อย่างคุณกอบัว กำลังเป็นประเด็นร้อนในโลกโซเชียล! หลายคนกำลังลุ้นกันว่า หรือทั้งคู่จะแอบคบหากันอยู่จริงๆ!?” หญิงสาวผู้หนึ่งนั่งฟังข่าวจากอีกซีกโลกผ่านไอแพดในมือ ก่อนจะยกยิ้มมุมปากด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แววตาทั้งคมและเย็นชาราวกับรู้อะไรมากกว่าที่ใครคิด “หึ…คบกันงั้นเหรอ…น่าสนใจดีนี่” “คุณหนูเล็กคะ คุณท่านให้มาตามให้ไปรับประทานของว่างค่ะ” เสียงของสาวใช้ดังขึ้นจากหน้าห้อง หญิงสาวเงยหน้าขึ้นเพียงเล็กน้อยก่อนตะโกนตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “เดี๋ยวเจสลงไปค่ะ” ⸻ ด้านล่างคฤหาสน์ “มาเร็วสิหลานรัก ย่าทำของโปรดไว้ให้เพียบเลยนะจ๊ะ” มาเดลิน ผู้เป็นย่าเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม ขณะหญิงสาวเดินเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร เจสสิก้ารีบเดินตรงไปยังโต๊ะที่เต็มไปด้วยของว่างหน้าตาน่ารับ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 29 เค้าไม่กลับมา
ประเทศสหรัฐอเมริกา เสียงเบรกของรถหรูดังขึ้นเบาๆ หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ เอี๊ยด~ รถยนต์คันงามจอดนิ่งสนิทอยู่หน้าคฤหาสน์สุดหรู ก่อนที่ประตูหน้าจะเปิดออกพร้อมร่างสูงในชุดสูทดำของบอดี้การ์ดคนสนิท เขาก้าวเท้าไปยังประตูหลังด้วยท่วงท่าสง่างามและมั่นคง ก่อนจะเปิดมันออกอย่างสุภาพเพื่อรับหญิงสาวคนสำคัญ ขาเรียวยาวของหญิงสาวเหยียบลงจากรถทีละข้างอย่างเรียบหรูร่างของเธอปรากฏพร้อมกับเสื้อผ้าสุดหรูดูมีระดับ และทันทีที่คนตัวเล็กก้าวลงมาเต็มตัว ชายชุดดำก็ก้มศีรษะทำความเคารพด้วยความนอบน้อม “หลานรักของย่า~~~” เสียงหญิงชราเอ่ยขึ้นอย่างเปี่ยมสุข รอยยิ้มอบอุ่นของท่านปรากฏอยู่ที่หน้าประตูคฤหาสน์ ผู้เป็นย่ายืนกางแขนออกพร้อมต้อนรับหลานสาวที่ตนรักสุดหัวใจ “คุณย่า!!” หญิงสาวร้องเรียกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ร่างเล็กรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดร่างอันอบอุ่นของย่าที่ไม่ได้เจอกันมานาน ทั้งสองสวมกอดกันแน่นราวกับโลกนี้มีกันแค่สองคน “คิดถึงที่สุดเลยหลานรักของย่า” “หนูก็คิดถึงคุณย่ามากกกกเลยค่ะ” เสียงใสๆ ที่แฝงด้วยความน่ารักของหญิงสาวทำเอาผู้สูงวัยยิ้มกว้าง ดวงตาเปล่งประกายไปด้วยความรักและความคิดถึง ทั้งสองเดินเคี
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 28 ไม่เคยลืม
“ทำไมไม่ยิ้มหน่อยวะไอ้ปอร์เช่” “นั่นดิ กูเห็นมึงเหม่อตั้งนานละ” เสียงเพื่อนสองคนดังขึ้นติดกัน คล้ายจะดึงสติชายหนุ่มให้กลับมาจากภวังค์ แต่ปอร์เช่ก็ยังคงนั่งเงียบ สีหน้าเรียบนิ่งจนเกือบจะดูเย็นชา ดวงตาเขาไม่หยุดเหลือบมองไปทั่วบริเวณคล้ายกำลังตามหาใครบางคน ทว่า…ไม่ว่าจะมองเท่าไรก็ไม่เห็นเธอคนนั้นเลย “…..” ไม่มีคำตอบ ไม่มีคำอธิบาย มีแค่ความเงียบที่แผ่ซ่านไปทั่วโต๊ะ จนเพื่อนที่นั่งอยู่ด้วยเริ่มรู้สึกอึดอัดแทน “อ่อ กูรู้ละ…” “เอาน่า ไม่เป็นไรหรอก มึงจะคิดมากทำไม น้องเจสเขาอาจจะติดธุระอยู่ก็ได้” เซนเซพูดพลางตบบ่าเบา ๆ เหมือนจะปลอบใจ แต่ปอร์เช่กลับไม่แม้แต่จะหันมามอง ริมฝีปากเม้มแน่นเล็กน้อยเหมือนกำลังพยายามสะกดกลั้นบางอย่างไว้ ทันใดนั้น เขาก็ลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ คว้าโทรศัพท์ในมือแน่น ก่อนจะเดินออกไปโดยไม่พูดอะไร “เอ้า! มึงจะไปไหนวะ!” เสียงเพื่อนร้องตามหลัง แต่ชายหนุ่มไม่ได้หยุดเดิน เขากดโทรศัพท์หาหมายเลขเดิมอีกครั้ง รอสาย แต่ก็เหมือนเดิม หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้… มือที่ถือโทรศัพท์เริ่มสั่นเล็กน้อย เขายืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เสียงบรรยากาศงานด้านหลังก็ดูจะค่อยๆ เ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 27 แตกสลาย
ซ่า… ซ่า… ซ่า… เสียงเนื้อที่กำลังถูกผัดอยู่ในกระทะดังต่อเนื่องในห้องครัวของคอนโดสุดหรู หญิงสาวร่างบางกำลังยืนเตรียมอาหารเช้าด้วยท่าทีคล่องแคล่ว ขณะที่แสงแดดยามเช้าส่องผ่านม่านโปร่งบางเข้ามาอาบตัวเธอเบาๆ ฟุ่บ… แขนแกร่งวงใหญ่เข้ามารัดรอบเอวเธอจากด้านหลัง พร้อมกับใบหน้าคมที่ซุกลงมาตรงซอกคอขาวอย่างออดอ้อน “หอมจัง ที่รักทำอะไรครับ” เสียงทุ้มแหบเอ่ยถามพลางสูดกลิ่นหอมจากผิวเนียนตรงลำคอ “ที่รัก หนูทำอาหารอยู่นะคะ อย่าเพิ่งกวนสิ” “ก็พี่คิดถึงนี่นา” เขาไม่ฟังเลยสักนิด มือยังคงกอดแน่นราวกับไม่อยากให้เธอขยับไปไหน ร่างสูงเอาแต่แนบชิดจนหญิงสาวต้องถอนหายใจนิดๆ อย่างเอ็นดู “อีกไม่กี่วันก็วันรับปริญญาแล้ว พี่อยากได้อะไรคะ?” “พี่อยากได้หนู” “หนูบ้านหรือหนูนาคะ?” “ที่รักอ่ะ!” หญิงสาวหลุดหัวเราะออกมากับสีหน้าและน้ำเสียงแบบเด็กน้อยสามขวบของเขา ใบหน้าที่เคยเคร่งขรึมกลายเป็นออดอ้อนราวกับแมวที่อ้อนเจ้าของ เพราะรู้ว่าเขาจะไม่มีวันหยุดกวนหากยังยืนอยู่แบบนี้ ร่างเล็กจึงยื่นมือไปปิดเตาแก๊ส และหันกลับมาเผชิญหน้า— !!! แต่ไม่ทันตั้งตัว ร่างสูงก็พุ่งเข้าประกบริมฝีปากนุ่มอย่างรวดเร็ว พร
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 26 รีน่า
“อย่าคิดว่ากูต่อยยัยนั่นเพราะมันว่ามึงล่ะ กูทำเพราะหมั่นไส้มันเฉยๆ” “กูก็ยังไม่ได้พูดอะไรเลยนี่ มึงจะรีบแก้ตัวทำไม” ได้ยินแบบนั้น กอบัวเงียบลงทันที ก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายของตัวเองขึ้นมาแล้วเดินออกจากตรงนั้น ปล่อยให้เจสยืนอยู่ลำพังโดยไม่มีคำอธิบายเพิ่มเติม ไม่นาน เจสสิก้าก็เดินออกจากคาเฟ่โดยไม่มองกลับหลัง เธอเดินเรื่อยๆ ไปตามทางเท้าที่ทอดยาวราวกับปล่อยให้มันพาไปตามความรู้สึก หัวใจที่ปั่นป่วนทำให้เธอต้องการความเป็นส่วนตัว แต่ความสงบในความโดดเดี่ยวนั้นก็จบลง เมื่อจู่ๆก็มีใครบางคนเดินเข้ามาทักเธออย่างไม่คาดฝัน “มีเรื่องไม่สบายใจอยู่หรอครับ” เสียงนั้น…เสียงที่คุ้นหูอย่างบอกไม่ถูก ใครกัน? เธอหันกลับไปมองต้นเสียง และพบกับชายหนุ่มร่างสูงในชุดแต่งกายสไตล์ผู้ชายจีนทันสมัย แต่ใบหน้าของเขากลับมองไม่เห็นชัดเจน เพราะหมวกสีดำกับแมสสีขาวที่บดบังใบหน้าทั้งหมด เขาเดินเข้ามาเคียงข้างเธออย่างใจเย็น หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยก่อนจะเอ่ยถาม “นายเป็นใคร?” “พี่ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกครับ รู้แค่ว่า…ตอนที่เราเจอกันครั้งล่าสุด พี่ก็อยู่ในสภาพแบบนี้…แต่เพิ่มเติมคือกลิ่นควันบุหรี่” “อ้อ…นายคือเด็กคนนั
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 25 จมูกซิลิโคน
“พี่ยอมรับว่าพี่เคยชอบกอบัวจริงๆ แต่นั่นมันก็นานมาแล้ว… ตอนนั้นพี่ยังไม่เข้าใจเลยด้วยซ้ำว่าความรักมันคืออะไร แต่ตั้งแต่ที่พี่ได้เจอเจส…พี่พูดได้เลยว่า นอกจากแม่แล้ว พี่ไม่เคยรักผู้หญิงคนไหนมากขนาดนี้เลย”เสียงของปอร์เช่เอ่ยขึ้นช้าๆ แววตาเขาสงบนิ่งขณะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าเหนือหัว ดวงดาวนับพันดวงลอยอยู่กลางความมืด เสียงลมหอบเบาๆ พัดผ่านเส้นผมของคนทั้งคู่ที่นั่งอยู่บนดาดฟ้าสูง ทำให้บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความเงียบสงบและอบอุ่นเจสนั่งอยู่ข้างๆ มองเขาเงียบๆ ดวงตาของเธอสะท้อนแสงดาว และบางอย่างในใจเธอก็เริ่มชัดเจนขึ้น เธอยิ้มบางๆ ออกมาอย่างอ่อนโยน…ยิ้มที่แฝงด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งโล่งใจ ทั้งเศร้า ทั้งอบอุ่นและเสียใจไปพร้อมๆกัน หากย้อนเวลากลับไปได้ เธอคงไม่หนี ไม่หลบหน้าปอร์เช่อย่างที่เคยทำ เธอควรจะฟังเขาตั้งแต่แรก“ทีนี้หนูเข้าใจแล้วใช่มั้ย?” เขาหันมาถามเสียงนุ่ม“เข้าใจแล้ว~” เจสตอบกลับด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย ดวงตาเธอมองเขาอย่างแน่นิ่ง เหมือนคนที่เพิ่งยอมรับความจริงบางอย่างได้อย่างเต็มหัวใจ“เจส…” เขาเรียกชื่อเธออีกครั้ง คราวนี้สายตาเขาจริงจังขึ้น เหมือนกำลังจะพูดอะไรที่สำคัญแต่ก่อนที่เข
You may also like
เล่ห์รักพายุร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์21.7K viewsคุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
หลิวหลีเสวียเสวี่ย378.2K viewsบ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
ฉี แม่น้ำสายเก่า153.1K viewsท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน
ป่าดอกท้อ32.7K viewsอ้อนรักหวานใจ
สิรี&EVAVY69 viewsBonaFide Love รักจำยอม
โนเนจัง1.6K viewsปกติ... คือแอบรัก
ACHICHI2.0K viewsคุณหมอที่รัก
Davide705 views
