Semua Bab รุ่นพี่ที่รัก: Bab 1 - Bab 10

โรงอาหารหรูในวิทยาลัย ซุบซิบๆๆๆ ทุกคนต่างแตกตื่นพร้อมกับเสียงซุบซิบดังลั่นไปกับอะไรบางอย่างท่ามกลางโรงอาหาร “อร๊าย!!!!กรี๊ด!!แก!อีเจส!!อร๊าย!!!” วิว เด็กสาวที่บนหัวเต็มไปด้วยนํ้าซุบและเส้นหมี่ได้ยืนกำมือตัวเองแน่นและกรี๊ดออกมาดังลั่นไปทั่วโรงอาหาร สายตานับพันในนั้นต่างจับจ้องมาที่พวกเธอแต่ไม่มีใครกล้าที่จะเข้ามายุ่งหรือไปเรียกครู หลังจากที่เธอได้กรี๊ดออกมาอย่างพอใจ เธอเดินเข้ามาหาคนที่ถือจานก๋วยเตี๋ยวยืนสะใจอยู่ตรงหน้าพร้อมยกมือข้างนึงขึ้นจะตบไปยันหน้าเธอคนนั้น เพี๊ย!!! เสียงฝ่ามือกระทบบนใบหน้าดังสนั่น แต่คนที่ตบนั้นไม่ใช่วิวทว่ากลับเป็นเธอเองที่โดนตบแทน แรงกระทบบนหน้าเธอแรงมากจนหน้าหันไปตามแรงตบก่อนที่เธอจะหันกลับมาพร้อมกับเอามือกุมบนใบหน้าที่แดงชํ้าเป็นรอยฝ่ามือ เด็กหญิงที่ตบเธอยืนกอดอกมองอย่างสะใจด้วยรอยยิ้มอันพึงพอใจในตัวเองก่อนจะพูดขึ้น “หึ!อย่ามาซ่ากับกู!!” รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอเลือนหายไปพร้อมกับคำพูดที่สิ้นสุดลง ใบหน้าอันแสนคมสวยกับตากลมโตที่น่ารักอยู่ตลอดนั้นตอนนี้กลับน่ากลัวอย่างเห็นได้ชัดว่าความอดทนของเธอนั้นเหลืออีกไม่มากนัก “เจส…พอเถอะแก…อย่ามีเรื

ในคาบ หลังจากที่ทุกคนพากันแยกย้ายกลับบ้านหลังเลิกคาบ ยกเว้นสองคนที่นั่งหน้าเครียดอยู่ในห้อง วิวกัดเล็บตัวเองด้วยความโกรธ “มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไงกัน!!” สีหน้าเธอตอนนี้อย่างกับคนขาดสติ อาจารย์หม่ามองเธอด้วยท่าทางหงุดหงิดก่อนพูดซ้ำเติม “เป็นเพราะความโง่ของเธอนั่นแหละ ฉันอุตส่าห์ช่วยเธอแล้ว แท้ๆ!” สีหน้าอาจารย์หม่าบ่งบอกได้ชัดว่าไม่พอใจเป็นอย่างมาก วิวเมื่อได้ยินคำพูดแบบนั้นออกมาจากปากอาจารย์ตัวเองก็ยิ่งโมโหขึ้นไปใหญ่ เธอกัดฟันตอบแทบจะควบคุมอารมณ์เอาไว้ไม่อยู่ “หนูขอโทษค่ะ หนูไม่รู้ว่า ผ.อจะเข้าข้างมันแบบนั้น!” “เธอมันไม่รู้อะไรจริงๆ! เธอไม่รู้รึไงว่าคนอย่างเจสสิก้า การ์เซีย ขนาดผ.อยังทําอะไรไม่ได้!" มือเหี่ยวๆกำหมัดแน่น สีหน้าเธอดูเหมือนจะโกรธแค้นอะไรบางอย่างจนอีกคนถึงกับสตั้นไปกับแววตาดวงนั้น “ห..หนูเข้าใจแล้วค่ะ ง..งั้นหนูขอตัวกลับหอก่อนนะคะ” วิวรีบตอบแบบกล้าๆกลัวๆและรีบเดินออกไป อาจารย์หม่าไม่ได้ตอบโต้อะไร เพียงแต่มองตามหลังวิวที่เดินออกไปก่อนจะหันกลับมาพึมพำเสียงเบาคนเดียว...... "การ์เซีย..." หอพัก หญิงสาวเดินเช็ดผมออกมาจากห้องนํ้าโดยมีผ้าขนหนูบางๆพันรอบตัว

ปอร์เช่ถึงกับแสยะยิ้มร้ายออกมาทันที รีบรัเมืกอดรัดเอวบางเข้ามาประชิดกับหน้าท้องตัวเองแน่น เมื่อหญิงสาวลุกขึ้นมานั่งลงบนตักเขาพร้อมกับมือเล็กข้างหนึ่งคล้องคอเค้าไว้แล้วอีกข้างพรางลูบใบหน้าอันหล่อเหลาไปด้วยสีหน้าเคลิบเคลิ้มจากฤทธิความเมา “สุดหล่อขา~~หน้าตาเหมือน…ผัวในอนาคตหนูเลย อิอิ” “หึ ก็ต้องเหมือนสิคะ ก็พี่ต้องเป็นผัวหนูอยู่แล้ว” มือใหญ่เริ่มไม่อยู่นิ่ง ลูบไล้ตามลำเอวลงไปถึงก้นงอนสวย “งืม..ฉุดหล่อ~~” เธอซบลงบนอกแกร่งด้วยแววตาที่อ่อนลงช้าๆจนหลับคาอกเขาไปในที่สุด ปอร์เช่มองคนตัวเล็กพร้อมกับลูบหัวเธอเบาๆสักพักก่อนจะหันไปมองรอบๆที่หลับกันเป็นตาย “กูขอโทษแล้วกันนะเพื่อน” ชายหนุ่มพึมพำบอกพวกเพื่อนที่ฟุบไม่ได้สติ เสร็จก็อุ้มหญิงสาวขึ้นแล้วเดินออกไปทิ้งพวกเมาเหมือนหมาเอาไว้ตรงนั้นแหละ คอนโด แม่เสือสาวตอนนี้หมดสภาพ ไม่รู้ตัวเลยด้วยซํ้าว่าถูกเสือเจ้าพ่อพาเข้ามาในถิ่นเขา ร่างเล็กถูกวางลงบนเตียงขนาดไซส์ยักษ์เบาๆหญิงสาวตอนนี้หลับสนิทจนไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ชายหนุ่มเมื่อวางหญิงสาวเสร็จก็ลุกขึ้นมาถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนอยู่ในร่างเปลือย ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องนํ้าไป ซ่า

#ห้างสรรพสินค้า คุณหญิงแคทเล่นพาเอาว่าที่ลูกสะใภ้ที่ตนหมายปองเดินช็อปกันไปทั่วห้าง ของที่ซื้อถมที่ได้เลยทีเดียว สองคนควงแขนกันเดินไปทั่วจนเหนื่อย “หนูเจส เราไปร้านอาหารกันก่อนเถอะ น้าเริ่มหิวแล้ว” “งั้นก็ไปกันค่ะคุณน้า” “ส่วนพวกเธอ ไม่ต้องรอฉัน เอาของกลับไปเก็บได้เลย” แคทเมื่อพูดกับว่าที่สะใภ้เสร็จก็หันมาสั่งการ์ดที่เดินตามหลังถือของพะรุงพะรัง เมื่อลูกน้องรังคำ สองคนจึงเดินควงแขนกันเข้าไปในร้านอาหารหรูอย่างสนิทสนม #ในร้านอาหาร พนักงานเดินออกมาต้อนรับดิบดี แต่เมื่อเข้าไปยังไม่ทันได้นั่ง แไดคุณหญิงก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่ทำให้เธอของขึ้นได้ในพริบตาเลยทีเดียว หญิงสาวหันมองตามสายตาของน้าเธอก็ต้องชะงักไปกับสิ่งที่เห็นเช่นกัน “หนูเจส! หนูไม่ต้องห่วงนะลูก หนูคือสะไภ้คนเดียวของน้าเท่านั้น!” “ห..ห้ะ?คุณน้———“ “เดี๋ยวน้าจัดการเอง!” สายตาแคทตอนนี้จ้องไปทางสองคนนั้นไม่หยุด บ่งบอกว่าแม่นั่นชะตาขาดแล้วแหละ แค่คิดก็รีบลากเจสสิก้ามุ่งเข้าไปหาจุดหมายทันที ปัง!!!!! แคทเข้าไปทุบโต๊ะอาหารที่มีสองคนนั่งอยู่เสียงดังสนั่นไปทั่วร้านจนไม่เพียงแต่คนบนโต๊ะแต่สายตารอบๆร้านก็ต่างพา

คาบเรียนชั้นปี 3 “เจสสิก้า การ์เซีย!!!” เสียงแหลมดังของอาจารย์ที่อธิบายคาบตัวเองอยู่ตรงหน้าได้ดังขึ้น ทุกสายตาในห้องต่างจับจ้องมาที่เธอ โดยที่เจ้าตัวไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรแถมยังนอนหลับอย่างสบายใจไม่ยอมตื่น ลมพัดเข้ามาทางหน้าต่าง ฟิ้ว~ นำพาหญิงสาวที่นั่งตรงกับหน้าต่างหลับไหลเย็นสบาย “ดูสิ ตอนเธอนอนยังสวยเลยอ่ะ!” “นั่นสิ ฉันล่ะ อิจฉาจริงๆ” “สวยตรงไหน สู้ฉันไม่ได้สักนิด!” ปากคนในห้องเริ่มไม่อยู่นิ่ง พากับซุบซิบต่างๆนาๆจนลืมไปว่าด้านหน้ายังมีอาจารย์ที่ยืนเท้าเอวมองอยู่ “ทุกคนเงียบค่ะ!!” “เจสสิก้า!! ฉันเรียกไม่ได้ยินรึไง!!!” อาจารย์ส่งเสียงดังซํ้านํ้าเสียงหงุดหงิด ทำให้หญิงสาวยอมตื่นขึ้นมา แต่สีหน้าเธอนั้นนิ่งเย็นยะเยือก สายตาจับจ้องไปทางครูอย่างนิ่งงัน “เธอนี่พูดไม่เคยฟังเลยจริงๆ! ฉันเตือนกี่ครั้งแล้วว่าห้ามนอนในคาบฉัน!“ “อาจารย์ก็รู้ว่าหนูไม่ฟังอยู่แล้ว แล้วจะเสียเวลาไปกับหนูทำไมคะ” เจสสิก้าสวนเสียงเรียบ “เจสสิก้า!! เธอนับวันก็ยิ่งทำตัวไม่เคารพอาจารย์มากขึ้นแล้วนะ!! เรียกผู้ปกครองเธอม____ช่างเถอะ! แต่คราวหลังห้ามหลับในเวลาเรียนอีกเข้าใจมั้ย!” “ไม่ค่ะ” เจสสิก