MasukShare
บทที่ 44 The End
Terakhir Diperbarui:
2025-07-07 09:12:42“คุณเจสครับ…”
เสียงของชายหนุ่มร่างสูงในชุดบอดี้การ์ดดังขึ้นเบาๆ เมื่อเห็นหญิงสาวกำลังกอดร่างไร้วิญญาณที่ถูกคลุมด้วยผ้าห่มผืนใหญ่แน่นจนตัวสั่นสะท้าน น้ำตาไหลพรากไม่หยุดราวกับจะขาดใจ เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาทั้งน้ำตา เมื่อได้ยินเสียงเรียกนั้น “ใจเย็นก่อนเถอะครับ…คุณเจส” “ฮึก…จะให้ใจเย็นได้ยังไง!” เธอตะโกนเสียงสั่น “คนที่เป็นเหมือนทั้งชีวิตของฉันจากไปแล้ว…พวกนายยังมีหน้ามายืนอยู่เฉยๆ อีกเหรอ!” บอดี้การ์ดหนุ่มถอนหายใจแผ่ว ดวงตาเศร้าหมองไม่แพ้กัน “พวกเราก็เจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าคุณหรอกครับ แต่ก่อนที่นายจะจากไป เขาฝากคำขอไว้ข้อหนึ่ง…คำขอสุดท้ายที่สำคัญมาก” หญิงสาวเงียบกริบ ก่อนถามทั้งน้ำตา “เขาขออะไรไว้…รีบไปทำสิ!” “ไม่มีใครทำได้หรอกครับ…นอกจากคุณเจสคนเดียว” “ทำอะไรล่ะ ก็รีบพูดมาสิ!” ชายลูกน้องสูดลมหายใจลึก ก่อนจะเอ่ยออกมาเบาๆ “นาย…อยากให้คุณเจสให้อภัยเขาครับ” เธอสะอื้นหนักกว่าเดิม หัวใจดวงน้อยบีบรัดจนหายใจแทบไม่ออก “ฮึก…ฉันให้อภัยเขาไปตั้งนานแล้ว เรากำลังจะกลับมาเริ่มต้นกันใหม่อยู่แล้วแท้ๆ…ฮึก…ทำไมเขาต้องมาทิ้งฉันไปแบบนี้ด้วย…” เธอหันกลับไปมองร่างที่นิ่งสงบ ดวงตาแดงช้ำเต็มไปด้วยความเสียใจ “คุณเจสให้อภัยนายแล้วจริงๆเหรอครับ?” บอดี้การ์ดถามยํ้าเสียงแผ่ว “ฉัน…ฉันกำลังจะไปขอเขาคืนดีด้วยซ้ำ ฮึก…” แล้วทันใดนั้นเอง เสียงนุ่มทุ้มที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นจากด้านหลัง “งั้น…แต่งงานกับพี่นะคะ” !!! เจสสิก้าเบิกตากว้าง หันขวับไปตามเสียง ก่อนจะพบชายหนุ่มคนเดิมในชุดเดิม ไม่ได้แน่นิ่ง แต่กลับยืนคุกเข่าอยู่ตรงหน้า พร้อมกล่องกำมะหยี่เล็กๆ ที่ในนั้นมีแหวนเพชรระยิบระยับงดงามราวกับแสงดาว เธอช็อกจนหน้าเหวอพร้อมๆกับคราบนํ้าตาอาบเต็มสองพวงแก้ม “นี่พี่หลอกฉันเหรอ!!!” เธอดีดตัวลุกขึ้นทันที เช็ดคราบน้ำตาอย่างรวดเร็ว ใจหนึ่งอยากจะกรี๊ดให้ดังลั่น อีกใจก็โล่งอกแทบร้องไห้ซ้ำอีกรอบ…นี่ควรดีใจที่เขายังมีชีวิตอยู่ หรือควรโกรธที่เขาเล่นกับความรู้สึกกันแน่? แต่กลับคนเจ้าแผนการกลับยิ้มบางๆ อย่างสุขใจ “ยอมเรียกพี่แล้วเหรอครับ…” “อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง! พี่ทำแบบนี้ได้ยังไง!” เธอประท้วงทั้งน้ำตา “ก็แค่อยากให้การขอแต่งงาน…เป็นอะไรที่น่าจดจำหน่อย” “แล้วมันใช่เรื่องที่เอามาเล่นได้เหรอ!” “ขอโทษครับ…” หญิงสาวสะอื้นเบาๆ แล้วเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยดวงตาแดงช้ำ “ฮึก…ไอ้บ้า…รู้ไหมว่าฉันเสียใจแค่ไหน…” ปอร์เช่ยิ้มทั้งที่เขาเองก็ตาเริ่มแดง “แปลว่าหนูตกลงแต่งงานกับพี่แล้วใช่ไหม…” เธอไม่ได้ตอบด้วยคำพูด แต่กลับพยักหน้าช้าๆ แก้มแดงระเรื่อเพราะความเขิน ความเศร้าที่สะสมมาเหมือนได้รับการปลดปล่อยในพริบตา ชายหนุ่มยิ้มกว้าง ก่อนจะเปิดกล่องแหวนอย่างมั่นใจ แล้วค่อยๆ จับมือเล็กนุ่มของหญิงสาวขึ้นมา และสวมแหวนเพชรงามสง่าเข้าไปในนิ้วนางข้างซ้ายอย่างแผ่วเบา เพชรเม็ดนั้นเปล่งประกายระยิบระยับยิ่งกว่าเดิม…ราวกับมันพบเจ้าของที่แท้จริงแล้ว น้ำตาของหญิงสาวยังคงไหลพราก แต่คราวนี้กลับต่างออกไป เมื่อมันคือหยาดน้ำตาแห่งความสุข เธอรู้แล้วว่า…การทำตามหัวใจ ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด และครั้งนี้มันคือทางเลือกที่ถูกต้องที่สุดในชีวิตของเธอ “ฮิ้ววววววววว!!!” เสียงเฮลั่นจากกลุ่มบอดี้การ์ดคนสนิทที่ช่วยกันวางแผนอย่างเงียบๆดังขึ้น พร้อมเสียงปรบมือแสดงความยินดี ร่างสูงลุกขึ้นยืนแล้วรวบตัตัวร่างเล็กเข้ามาโอบกอดไว้แน่น ทั้งคู่ซบกันเนิ่นนาน…เหมือนกำลังเก็บเกี่ยววินาทีของความรักที่โหยหามานานแสนนาน “ยินดีด้วยนะจ๊ะ” เสียงหนึ่งดังขึ้นด้านหลัง ทั้งคู่หันไปตามเสียงอย่างตกใจ ก่อนจะพบ…พ่อกับแม่ของเจสสิก้าที่ยืนยิ้มอยู่ไม่ไกล “สวัสดีครับคุณน้าคุณอา!” ชายหนุ่มรีบยกมือไหว้ “น้าอะไรล่ะจ๊ะ เรียกพ่อกับแม่ได้แล้ว” “ครับ…ขอบคุณคุณพ่อคุณแม่มากนะครับ ถ้าไม่ได้ท่าน…แผนนี้คงไม่สำเร็จแน่ๆ” “ไม่เป็นไรจ่ะ ขอแค่เราทำตามที่พูดไว้ก็พอ” หญิงสาวยืนอ้าปากค้าง “เดี๋ยวนะคะ…นี่พ่อกับแม่ก็ร่วมมือด้วยเหรอ!” “แน่นอนสิจ๊ะ ไม่งั้นลูกสาวแม่จะยอมทำตามใจตัวเองสักทีเหรอ~” เธอส่ายหน้าอย่างยอมแพ้ พร้อมยิ้มทั้งน้ำตา “เฮ้อ…ยอมใจคนวางแผนจริงๆเลยค่ะ…” บรรยากาศในห้องตอนนี้อบอวลไปด้วยเสียงหัวเราะ เสียงแสดงความยินดี และสายตาอบอุ่นจากทุกคน ไม่มีใครหลงเหลือความโศกเศร้าไว้อีกเลย ทุกคนกำลังมีความสุข และทั้งสองก็ภาวนาในใจ…ว่าความสุขนี้จะไม่มีวันจางหายไปอีก ⸻ ส่วนทางด้านของอเล็กซ์… เขายืนเงียบอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง มองเธอจากระยะไกล…ไกลแสนไกล “…ขอให้พี่มีความสุขนะครับ” นอกจากการเฝ้ามองอยู่ห่างๆ เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้อีกแล้ว แม้ในวันนี้เขาจะสำนึกและเริ่มอยากรับผิดชอบ “รีน่า” อย่างที่ควรทำตั้งแต่ต้น… แต่ทุกอย่างก็สายเกินไปแล้ว… ⸻ จบบริบูรณ์
Bab terbaru
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 44 The End
“คุณเจสครับ…” เสียงของชายหนุ่มร่างสูงในชุดบอดี้การ์ดดังขึ้นเบาๆ เมื่อเห็นหญิงสาวกำลังกอดร่างไร้วิญญาณที่ถูกคลุมด้วยผ้าห่มผืนใหญ่แน่นจนตัวสั่นสะท้าน น้ำตาไหลพรากไม่หยุดราวกับจะขาดใจ เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาทั้งน้ำตา เมื่อได้ยินเสียงเรียกนั้น “ใจเย็นก่อนเถอะครับ…คุณเจส” “ฮึก…จะให้ใจเย็นได้ยังไง!” เธอตะโกนเสียงสั่น “คนที่เป็นเหมือนทั้งชีวิตของฉันจากไปแล้ว…พวกนายยังมีหน้ามายืนอยู่เฉยๆ อีกเหรอ!” บอดี้การ์ดหนุ่มถอนหายใจแผ่ว ดวงตาเศร้าหมองไม่แพ้กัน “พวกเราก็เจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าคุณหรอกครับ แต่ก่อนที่นายจะจากไป เขาฝากคำขอไว้ข้อหนึ่ง…คำขอสุดท้ายที่สำคัญมาก” หญิงสาวเงียบกริบ ก่อนถามทั้งน้ำตา “เขาขออะไรไว้…รีบไปทำสิ!” “ไม่มีใครทำได้หรอกครับ…นอกจากคุณเจสคนเดียว” “ทำอะไรล่ะ ก็รีบพูดมาสิ!” ชายลูกน้องสูดลมหายใจลึก ก่อนจะเอ่ยออกมาเบาๆ “นาย…อยากให้คุณเจสให้อภัยเขาครับ” เธอสะอื้นหนักกว่าเดิม หัวใจดวงน้อยบีบรัดจนหายใจแทบไม่ออก “ฮึก…ฉันให้อภัยเขาไปตั้งนานแล้ว เรากำลังจะกลับมาเริ่มต้นกันใหม่อยู่แล้วแท้ๆ…ฮึก…ทำไมเขาต้องมาทิ้งฉันไปแบบนี้ด้วย…” เธอหันกลับไปมองร่างที่นิ่งสงบ ดวงตาแดงช้ำเต็มไปด้วยควา
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 43 ฟื้นขึ้นมาสิ
หญิงสาวกลับมาถึงคอนโดหรูของตัวเอง ร่างเล็กไม่อาจอยู่นิ่งได้ เดินวนไปมารอบห้องอย่างกระวนกระวาย ใจเต้นแรงด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ตีรวนอยู่ข้างใน มือที่กำโทรศัพท์ไว้แน่นถูกยกขึ้นมองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก่อนที่เธอจะตัดสินใจจะโทรออกไปยังหมายเลขที่ห่างหายจากการติดต่อมานาน ทว่าปลายนิ้วที่เตรียมจะกดโทรกลับต้องชะงัก เมื่อเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นเบาๆ ตริ้ง! เธอแตะเข้าไปดูข้อความนั้น และถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาคล้ายคนที่ยังถูกความรู้สึกเก่าทำร้ายไม่เลิก “พี่ครับ ออกมาเจอผมที่ร้าน XXX หน่อยได้มั้ยครับ ผมอยากเล่าความจริงทั้งหมดให้พี่ฟัง ผมขอร้องนะครับ” เอาเถอะ ในเมื่อปัญหาอย่างหนึ่งเพิ่งจะถูกคลี่คลาย เหลือเพียงเรื่องนี้เท่านั้นที่ยังค้างคาอยู่ในใจ ก็คงถึงเวลาต้องจัดการให้มันจบสิ้นเสียที ส่วนเรื่องที่เธอกำลังจะทำเมื่อครู่ ก็คงต้องเลื่อนออกไปก่อน ⸻ “พี่ครับ ทางนี้” เมื่อหญิงสาวเดินเข้ามาในร้านอาหารหรูตามนัด เธอก็พบกับเด็กหนุ่มผู้เป็นเจ้าของข้อความนั่งรออยู่ที่โต๊ะด้านใน เขาโบกมือเรียกเธอด้วยรอยยิ้มเจื่อนๆ หญิงสาวเดินเข้าไปหาด้วยใบหน้าเรียบเฉยและไร้อารมณ์ “เข้าประเด็นเลยดีกว่า” เพิ่งจะนั่งลง เธอก็พ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 42 จากลาด้วยนํ้าตาแห่งความสุข
“อีเจส มึงรู้ป่ะ กูโคตรเกลียดมึงเลย” “แต่ยังไงเราก็ยังเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ” “มึงโลกสวยไปป่ะ มึงมันอีตัวขัดขวาง… อีตัวทำลายชีวิตกู ถ้าไม่มีมึงเข้ามาในชีวิตกูตั้งแต่แรก กูคงจะมีแต่ความสุข!” “กูผิดขนาดนั้นเลยเหรอ…” “มึงยังไม่รู้ตัวอีกเหรอวะ? ไร้ยางอายสิ้นดี! จำใส่หัวมึงไว้ด้วยว่ากูเกลียดมึงเข้าไส้เลย มึงมันอีเพื่อนทรยศ!!!” “ไม่จริง…” อีเพื่อนทรยศ “ไม่จริง!!!!” เฮือก!… แฮก… แฮก… หญิงสาวสะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างตกใจ ทั้งร่างชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อเย็นๆ ความฝันอันเจ็บปวดนั้นเหมือนจริงยิ่งกว่าความจริง เธอกวาดตามองไปรอบห้อง ก่อนพบว่าตนเองกำลังสวมชุดผู้ป่วย และอยู่ภายในห้องพักฟื้นของโรงพยาบาล “เจส!! เป็นอะไรรึเปล่า?” เสียงทุ้มด้วยความตระหนกทำให้เธอหันไปมองต้นเสียงทันที แล้วก็พบกับสีหน้าอันเต็มไปด้วยความกังวลของชายหนุ่มที่แม้เธอจะหลบซ่อนจากเขายังไง ก็ไม่มีวันรอดพ้นสายตาเขาได้… และครั้งนี้ก็เช่นกัน “เปล่า… แค่ฝันร้าย” “ดูสิ เหงื่อเต็มเลย” ปอร์เช่รีบยื่นมือมาแตะใบหน้าจิ้มลิ้มเพื่อเช็ดเหงื่อให้เธอ เจสไม่ได้ห้ามปรามแต่อย่างใด เพียงแต่นิ่งเฉย ปล่อยให้เขาทำไป “กอบัวล่ะ… กอบัวเป็นยังไงบ้าง?”
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 41 ถอนหายใจ
“เฮ้ย! จัดการดิ รออะไรอยู่ล่ะ? เหยื่อสวยๆ ขาวๆ อึ๋มๆ แบบที่พวกแกชอบเลยไม่ใช่เหรอ เอาให้เต็มที่เท่าที่พวกแกต้องการเลย ฮ่าฮ่าฮ่า!” เสียงหัวเราะสะใจดังลั่นจากริมฝีปากของ วิว เธอยืนกอดอกด้วยท่าทีพึงพอใจ มองเหตุการณ์ตรงหน้าราวกับเป็นฉากละครที่เธอรอคอยมานานแสนนาน “หึ ได้เลย แบบนี้แหละ…ของชอบ~” หนึ่งในชายร่างใหญ่กล่าวขึ้น พลางยักคิ้วให้พรรคพวกอย่างพออกพอใจ ก่อนที่ชายฉกรรจ์ทั้งห้าคนจะก้าวเท้าเข้าหาเหยื่อสาวสองคนอย่างไม่ลังเล “เดี๋ยวก่อน!!” เสียงหวานแฝงไปด้วยความเด็ดเดี่ยวของ กอบัว ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เรียกความสนใจของพวกมันได้ทันที “อะไรวะ?” “ถ้าจะทำอะไร ก็แก้มัดฉันก่อนสิ! มัดไว้กับเก้าอี้แบบนี้ จะทำอะไรก็ลำบากมั้ยล่ะวะ!” “เออว่ะ จริงของมึง” หนึ่งในชายห้าคนเดินเข้าไปใกล้หญิงสาวร่างเล็กด้วยเจตนาที่ไม่บริสุทธิ์ แต่หารู้ไม่ว่านั่นคือกับดัก เจส ที่อยู่ข้างกอบัวค่อยๆ ชักมีดพับขนาดเล็กซึ่งเธอซ่อนไว้บริเวณเอวอย่างแนบเนียน เธอเตรียมไว้ตั้งแต่สัมผัสได้ถึงความผิดปกติของสถานที่นี่ “เฮ้ย! มันมีมีด!!” ชายที่กำลังจะเข้ามาแก้มัดรีบถอยกรูดด้วยความตกใจ เมื่อเห็นมีดแหลมคมวาววับสะท้อนแสงในมือหญิงสาว
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 40 โง่
“เฮือก!” หญิงสาวสะดุ้งลืมตาขึ้นด้วยความตกใจ พร้อมหอบหายใจแรงเหมือนคนเพิ่งเผชิญกับอะไรบางอย่างที่น่ากลัวสุดขีด เธออยู่ในสภาพเหมือนช็อก ความรู้สึกเหมือนจิตหลุดออกจากร่าง “นี่ฉันฝันไปเหรอเนี่ย…ฝันบ้าอะไรวะ” เธอยกมือขึ้นตบหน้าตัวเองเบาๆ ราวกับจะเรียกสติกลับคืนมา หัวใจยังเต้นระรัวขณะที่เธอครุ่นคิดถึงภาพในฝันเมื่อครู่ มันทั้งน่าอาย น่าเวทนา และเหมือนจริงเสียจนเธอแทบแยกไม่ออก “พึมพำอะไรแต่เช้าครับ…ที่รัก” “เฮือก!!” เสียงทุ้มข้างๆเรียกคนตัวเล็กให้รีบหันควับไปมอง แล้วต้องตกใจยิ่งกว่าเดิม ภาพตรงหน้าแทบจะทำให้เธอหยุดหายใจ ชายหนุ่มรูปร่างเซ็กซี่ หุ่นกำยำ นอนเปลือยท่อนบนอยู่ข้างๆ ร่างกายเขาถูกคลุมไว้เพียงท่อนล่างด้วยผ้าห่ม บนใบหน้าประกบด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ มือขาวข้างหนึ่งยังโอบเธอไว้แน่นราวกับเธอเป็นของเขา “อร๊าย!!” เจสสิก้ากรี๊ดเสียงดังลั่นห้อง พร้อมดีดตัวลุกขึ้นทั้งที่ยังเอาผ้าห่มคลุมร่างเปลือยเปล่าของตัวเองไว้แน่น ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ ปล่อยให้ชายหนุ่มนอนยิ้มพอใจอยู่บนเตียงกับปฏิกิริยานั้นของเธอ “หึ…เด็กน้อย…” แกร๊ก! ไม่นานนัก ประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออก ร่างเล็กเดินออ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 39 ตื่นมาแล้วอย่าโวยวายหล่ะ 18+
“มันเรื่องบ้าอะไรอีกวะ ทำไมเรื่องบ้าพวกนี้ถึงต้องเกิดกับฉันด้วย ทำไมมันไม่จบไม่สิ้นสักที” ในที่ที่ดังไปด้วยเสียงเพลง เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย แสงสีกระจัดกระจาย หญิงสาวในชุดราตรียาวสีขาวนั่งกระดกเหล้าอยู่หน้าเคาน์เตอร์ ไม่สนว่าคนรอบๆ จะมีใครมองหรือพูดจานินทา ใบหน้าจิ้มลิ้มแดงก่ำไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่นั่งดื่มมาตั้งแต่ช่วงเย็น หญิงสาวดื่มพลางถามคำถามตัวเองที่ตอบไม่ได้ “ชอบของขวัญสำหรับงานแต่งวันนี้มั้ยครับ ที่รัก…” ก่อนที่เธอจะกระดกเข้าปากอีกแก้วนั้น ได้มีเสียงชายรูปหล่อกระซิบเข้ามาในหูเธอเสียก่อน หญิงสาวหันไปมองก็พบกับชายหนุ่มคนนั้นอีกแล้ว… คนที่เธอแอบรอเขาอยู่ลึกๆ แต่ก็ไม่โผล่มา แต่มาตอนนี้กลับมาถามว่าชอบของขวัญที่เขาให้หรือเปล่า คนตัวเล็กหรี่ตามองใบหน้าหล่อเหลานั้น ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นของเธอ “หึ… เมื่อกี้คงเป็นแผนของนายสินะ” “เป็นไงครับ ชอบมั้ย” “ชอบหรอ… อืม… คงจะชอบมากกว่านี้ถ้าหากนาย—” ฟึบ! “อ้าว… ทำไมไม่พูดให้จบล่ะ” เมื่อเธอพูดยังไม่ทันจบก็ฟุบหลับไปกับโต๊ะ ทั้งในมือยังคงถือแก้วเหล้าเอาไว้แน่น “พี่เธอมานั่งตั้งแต่ร้านเปิดเลยครับ เหล้าหมดไปเป็นเจ็ดขวดแล้วครับ” ชาย
Anda juga akan menyukai
หวนรักหนีลิขิต
ลูกพีชแสนสวย32.9K Dibacaหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี
กู่หลิงเฟย295.4K Dibacaครูสาว สวิงเสียว
Tiwa Tatree19.3K Dibacaมีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร
จันทร์ส่องแสง16.7K Dibacaรอยราคีมาร (รุ่นพ่อ-แม่ ซีรีส์ อ้อมกอด R&R)
yochita-uri1.2K DibacaMy sinner brother ความผิดที่ฉันเสพติด
Milady6 Dibacaฝาแฝดเอวดุ
เพลิงนารา/zabzeed/Smeraldo_k2.7K Dibacaสายใยรักเมียจำยอม Love's Submission
ลิขิตา Likita91 Dibaca
