บทที่ 13 ~ ซาอุดิอาระเบีย

บทที่ 13 ~ ซาอุดิอาระเบีย

อากาศที่ซาอุดิอาระเบียในเดือนมีนาคมยังไม่ร้อนมากอย่างที่เบลล่าคิด อุณหภูมิคงที่อยู่ที่สามสิบกว่าองศาซึ่งถ้าจัดแข่งรถนักแข่งยังพอรับสภาพได้ด้วยการฝึกฝนมาอย่างหนัก

สนามเจดดาห์คอร์นิชเซอร์กิสเพิ่งเปิดให้แข่งครั้งแรกเมื่อปีสองพันยี่สิบเอ็ด แต่จัดว่าเป็นสนามสุดยอดด้วยความยาวถึงหกกิโลเมตรหนึ่งร้อยเจ็ดสิบสี่เมตร กับโค้งยี่สิบเจ็ดโค้ง เป็นสนามแข่งที่ต้องใช้ทักษะกันอย่างเต็มที่ การเข้าโค้งด้วยความเร็วเกินสามร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมงจากยี่สิบเจ็ดโค้งคงจะขับกันมันหยด

เบลล่าเลือกเข้าพักโรงแรมติดสนามแข่งขัน อาคารสูงหรูทันสมัยติดชายหาดเรดซี เมื่อมองจากห้องพักสามารถมองเห็นสนามทั้งหมด ความงดงามของสนามทำให้เธอทึ่งได้เสมอ

อาจเพราะวิวของริมทะเลสีฟ้าครามยิ่งส่งให้สนามแข่งดูอลังการมากยิ่งขึ้น เธอรักเอฟวัน เธอรักการแข่งขันและเหนือสิ่งอื่นใดเธอรักทีมของเธอที่เฝ้าปลุกปั้นมากับมือพร้อมพี่ชาย

ดวงตาคมรีเหลือบตามองโทรศัพท์ ระบบสั่นสะเทือนเริ่มสั่นมานานสักพักแล้ว เบลล่ารู้ว่าเป็นใครโทรมา

พี่คริสโตเฟอร์

ในใจเบลล่ายังไม่กล้ารับโทรศัพท์ ตั้งแต่เกิดเรื่องที่สระว่ายน้ำบ้านลอเรน ทั้งคลิปจูบกับนิคและยังคลิปตบหน้าเดเมียนอีก ร่างระหงถอนหายใจปลงตกแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

“ค่ะพี่คริส”

“เจ็ดสิบสองชั่วโมงเบล”

“คะ?”

“เจ็ดสิบสองชั่วโมงเต็มที่น้องไม่ยอมรับโทรศัพท์”

“น้องรู้ว่าพี่จะโทรมาเรื่องอะไร”

“อธิบายมา”

“อธิบายอะไรคะ”

“อย่าทำเฉไฉ เอาเรื่องนิคก่อน มันหมายความว่าอะไร”

“ไม่มีอะไร น้องกับนิคตกลงเป็นแฟนกัน”

“ฮะ อะไรนะ”

“อย่าตะโกนสิคะ”

“เบลเอาเรื่องจริง ไอ้เรื่องโกหกว่าเป็นแฟนกันนี่มันหลอกพี่ไม่สำเร็จ”

“เฮ้อ..ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ก็แค่ดีลหนึ่งปี”

“ดีลอะไรหนึ่งปี”

“ดีลว่าจะเป็นแฟนหนึ่งปีค่ะ นิครับปากว่าจะเป็นแฟนน้องหนึ่งปี”

“ดีล? หมายความว่านิคจะได้อะไร”

“ก็ไม่มีอะไรมาก แค่เรื่องของฟีฟี้และนัดเดทห้าครั้ง”

“จุ๊ ๆ ๆ เบลน้องรัก ทำแบบนี้จบไม่สวยแน่น้องเชื่อพี่ แค่หลบเดเมียนต้องทำถึงขนาดนี้ แค่น้องบอกพี่ให้จัดการก็จบแล้ว”

“พี่คริสรู้ได้ยังไงว่าน้องจะหลอกเดเมียน?”

“เบลล่า ลองใช้แผนทำนองนี้ถ้าไม่หลอกผู้ชายจะหลอกใคร และผู้ชายคนนั้นก็คือไอ้เดเมียน ซึ่งมันจ้องน้องตาเป็นมันมาหลายปี ใคร ๆ เขาก็รู้กันทั้งนั้น”

ทำไมมีแต่คนพูดว่าใคร ๆ ก็รู้กันทั้งนั้น?

“พ่อกับแม่รู้เรื่องคลิปหรือเปล่าคะพี่คริส”

“ล้านวิวแล้วตอนนี้ คิดเอาเองแล้วกัน”

“ฮะ!”

“ไม่ต้องทำเป็นตกใจ พ่อกับแม่โทรมาตั้งแต่เช้าวันนั้นจะให้เรากลับบ้าน”

เบลล่าลอบถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ปีนี้เธออายุยี่สิบเจ็ดปีแล้วแต่ยังโดนควบคุมเข้มงวดเหมือนเด็กสาววัยทีน

“พี่คริส เบลอายุยี่สิบเจ็ดแล้วนะคะ”

“พี่รู้ แต่ทำไงได้พ่อกับแม่ยังเห็นเราเป็นเด็กตลอด”

“เปลี่ยนเรื่องดีกว่า ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว พี่จะมาวันไหนคะ”

“อีกหนึ่งอาทิตย์แล้วกัน ส่วนทีมนักแข่งจะไปก่อนวันแข่งเจ็ดวันพร้อมรถ น้องเตรียมสถานที่พักกับจองโรงซ่อมให้พร้อมแล้วกัน”

“ค่ะ อีกสองวันทางสมาพันธ์จะเปิดให้จองโรงจอด และผังศูนย์อำนวยการ น้องว่าจะไปดูสถานที่จริงก่อน”

“ระวังตัวด้วย เห็นว่าเดเมียนจองเที่ยวบินแล้ว คาดว่าอีกสองสามวันคงจะได้บิน”

คริสโตเฟอร์เอ่ยเตือนน้องสาวก่อนวางหู ทำไมใคร ๆ ถึงจะไม่รู้ว่าเดเมียนมันจ้องเขมือบน้องสาวเขามาหลายปี เวลาไปแข่งที่ไหนเมื่อไหร่ ซีอีโอหนุ่มอัลฟ่าฮัทเตอร์มักยืนมองเบลล่าด้วยแววตาหมาป่ากระหายเหยื่อแทบตลอดเวลาไม่ปิดบัง

ยิ่งนักแข่งคนไหนมาเกาะแกะโดนไล่ตะเพิดออกหมด มีแต่เบลล่าเท่านั้นที่ไม่รู้เรื่อง

อุณหภูมิสามสิบสององศาสำหรับเบลล่าแล้วถือว่าค่อนข้างร้อน วันนี้เธอเลือกสวมยีนส์พอดีตัวกับเสื้อยืดสีแดงสกรีนเรนเจอร์วันทีม

100% or Nothing!

สวมหมวกแก็ปสีเดียวกับเสื้อสกรีนคำว่าเรนเจอร์วันเช่นเดียวกัน สีแดงคือความร้อนแรง สีประจำทีมที่พี่คริสเลือกใช้

“ไฮ ฉันเบลล่า ทีมเรนเจอร์วัน ติดต่อมาล่วงหน้าขอดูโรงจอด”

“ผมเบซาดุล เชิญทางนี้ครับ”

หญิงสาวเดินไปตามช่องทางในอาคารลัดเลาะจนถึงทางออกของโรงจอดขนาดใหญ่ที่มีการแบ่งกั้นช่องสำหรับนำรถเข้าจอด และมีหลายชั้น

“ขอดูชั้นหนึ่งได้ไหมคะ”

“ครับทางนี้”

เบลล่ามองดูช่องสำหรับจอดรถแข่งราคาแพงระยับที่ต้องเดินทางมาแบบแยกชิ้นส่วน การประกอบรถสำหรับแข่งเอฟวันค่อนข้างสำคัญและบางชิ้นส่วนเป็นความลับทางวิศกรรมศาสตร์ของทีมที่สั่งทำขึ้นมาใหม่โดยเฉพาะ

หญิงสาวยังเดินวนรอบส่วนที่พักรถเพื่อดูสภาพและทางเข้าออกของรถตอนแข่ง ที่จริงเมื่อปีที่แล้วสนามได้เปิดใช้เป็นปีแรกและทีมเรนเจอร์วันได้เคยมาลองใช้แล้ว แต่เพื่อความให้แน่ใจว่าไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ จึงมาเดินดูอีกรอบ จุดพิทหรือจุดซ่อมรถและเปลี่ยนยางเรียงรายเป็นแถวตามแนวเรียบแทรคพิทเลน

รอบแรกก็โดนสนามแข่งริมทะเลเลย ลมค่อนข้างแรงสะด้วย

“เบล”

เสียงทุ้มดังขึ้นข้างหลัง ร่างบางสะดุ้งเอี้ยวหน้ากลับมาเจอเดเมียนกำลังเดินเข้ามาใกล้ ‘ไหนพี่คริสบอกอีกสองสามวัน’

“ลมแรงกว่าที่คิดนะ คงต้องปรับแผนใหม่”

เบลล่ามองเดเมียนเดินมายืนข้างเธอ ดวงตาคมกล้ามองออกไปยังเลนแข่งแล้วหันกลับมา แว่นกันแดดฉาบปรอทแบบนักกีฬาบดบังแววตาทั้งหมด วันนี้เขาสวมกางเกงยีนส์สีเข้มเสื้อยืดคอกลมสีขาว

“เดี๋ยวไปไหนต่อ”

“กลับโรงแรม”

“ไปเที่ยวกันไหม มาครั้งที่แล้วผมยังไม่เคยไปมิสยิคอัลราห์มัน”

“ฉันเคยไปแล้ว”

“งั้นไปอควาเลียม”

“ฉันไม่ใช่เด็กน้อย”

“โอเคงั้นกลับโรงแรม”

ชวนไปไหนไม่ไปงั้นกลับโรงแรมเลยแล้วกัน เข้าห้องนอนให้รู้แล้วรู้รอด

เดเมียนมองตามเบลล่าหันหลังเดินออกไปทันที คนร่างสูงรีบเดินตาม โรงแรมหรูตั้งใกล้กับสนามแข่งเพียงแค่เดินข้ามถนน

“เราจะขึ้นห้องเลยเหรอ ทำอย่างอื่นก่อนก็ได้มั้ง”

เบลล่าหยุดเดิน ส่งสายตาขุ่นเขียวใส่คนร่างโต หน้าคมเข้มดันแว่นกันแดดขึ้นคาดหน้าผากไว้ ดวงตาสีเทาอมน้ำเงินเต้นไหวระริกเจ้าเล่ห์

“เดเมียน คุณไม่เข็ดหรือไง แก้มน่ะหายเจ็บหรือยัง”

เสียงหวานกระแทกใส่แล้วเดินต่อไปยังลิฟต์ ขายาวของเดเมียนรีบซอยถี่ให้ทันเข้าไปในลิฟต์พร้อมกัน มองเลขชั้นแปดสิบห้า ชั้นบนสุด

“มันคุ้มค่า”

‘เชอะ! พูดดีไปเถอะพ่อหนุ่มเพลย์บอย’

“แน่ใจเหรอว่าคุ้มค่า เด็กในสังกัดเห็นคลิปคุณกันหรือยังนะ เห็นว่าล้านวิวแล้วนี่ มีใครโทรถามข่าวคาวคุณบ้างไหม”

เบลล่าโต้กลับทันควัน เน้นย้ำคำว่า ‘ข่าวคาว’ หน้าเข้มยืนอมยิ้มก้มมองหน้าหวานที่ยังโกรธจากเหตุการณ์คลิปหลุด

“เด็กในสังกัดคนไหนเหรอเบล ไหนลองเอ่ยชื่อมาให้ฟังหน่อยสิ”

“จิ๊ จิ๊ ทำเป็นพูดไปซีอีโอทีมอัลฟ่า อย่างนางแบบสาวพิชชี่ หรือลูกครึ่งรัสเซียปราก ริกโมเนียก้า โอ้! ถ้าล่าสุดกว่านั้นคงไม่พ้นสาวบิกีนี่สีแดงที่กำลังจูบกับคุณที่เตียงอาบแดดในงานปาร์ตี้บ้านลอเรน”

ยิ้มกริ่มบนหน้าคมเข้มเริ่มกว้างขึ้นจนสุด ลำดับรายชื่อแม้ไม่เรียงตามใครมาก่อนมาหลัง แต่พวกเธอคงเป็นเดทชั่วคราวที่เขาเคยควบขับด้วยซึ่งบางคนอาจแค่ครั้งเดียว

“ดูท่าเบลนี่ตามติดชีวิตผมดีนะ จำได้หมดเลยว่าใครบ้าง”

“ก็...”

ร่างระหงชะงักไป สะบัดหน้าหันไปมองไฟตัวเลขของลิฟต์แทน

‘บ้าจริง! นี่เธอหลงกลเขาเข้าแล้วไหมหล่ะ’

“แล้วนี่คุณไม่กดชั้นคุณล่ะ”

“เบลไปไหนผมก็ไปที่นั่นเหมือนกัน”

เดเมียนยืนพิงผนังลิฟต์ด้านหลัง มองเบลล่าที่ยืนตัวเกร็ง จากทางข้างหลังกางเกงยีนส์ฟิตจนแก้มสะโพกมนงอน เสื้อยืดสีแดงหายเข้าไปในขอบกางเกงเล็กคอดกิ่ว แผ่นหลังบอบบางและผมหางม้าใต้หมวก

ไรท้ายทอยชื้นเหงื่อจากการเดินมาโรงแรม ใจต้องการขยับไปใกล้กว่านี้ เพื่อสูดกลิ่นแสนหอมหวาน