ตอนที่4 ร้านกระแสใน Wechat

ต่างคนต่างนั่งเอนหลังพิงพนัก เก็บเกี่ยวความสุขจากสายลมอ่อนโยนที่พัดผ่านแนวใบไม้ ราวกับมีมือโปร่งแสงลูบไล้ผิวเบาๆ ดื่มน้ำบ๊วยพลางนั่งละเลียด คุยเรื่องชีวิตประจำวันอย่างผ่อนคลาย ดูเหมือนนานมากแล้ว ที่พวกเธอไม่ได้มีโอกาสได้นั่งเงียบๆ มองท้องฟ้าแบบนี้ บรรยากาศของที่นี่ช่างทำให้คนเผลอใจโดยไม่รู้ตัว

หลังจากส่งแขกน่ารักทั้งสองคนกลับไปแล้ว ถังเหยาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะจนตาหยี่ แขกทั้งสองยังบอกด้วยว่า คราวหน้าไม่ต้องเรียกชื่อเต็มแล้ว เรียกแค่ เสี่ยวอ้าย กับ เสี่ยวหลิน ก็พอ ฟังดูแล้วก็คงจะแวะเวียนมาเยี่ยมร้านบ่อยๆ แน่

ณ กองถ่ายในสตูดิโอ 

มีเพิงไม้สำหรับทีมงานไว้นั่งพักชั่วคราว ตอนนี้ทั้งสามสาวกำลังนั่งกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย จนไม่มีเวลาจะเม้าท์อะไรกันอีก ตั้งแต่เปิดกล่องข้าวขึ้นม าจนถึงตอนปิดฝากล่อง พวกเธอก็ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาสนใจอะไรอีกเลย กลิ่นหอมของอาหารอบอวลอยู่ในอากาศจนหยุดตะเกียบไม่ได้ กินไปเรื่อยๆ จนไม่รู้ตัวว่าเกลี้ยงกล่องตั้งแต่เมื่อไหร่

หลังจากกินอิ่มแล้ว ถิงถิงก็นั่งจิบเครื่องดื่มบ๊วย พลางกินขนมวุ้นดอกกุ้ยฮวาหอมๆ ความอร่อยยังติดปลายลิ้นจนไม่อยากหยุดเลยจริงๆ เมนูไก่ผัดเผ็ดเสฉวนอร่อยจนต้องยกนิ้ว เธอเคยกินจากร้านดังมาแล้ว แต่ทั้งรสชาติและหน้าตาอาหารก็ยังห่างชั้นจากที่นี่อยู่ดี ไม่ว่าจะเป็นเมนูไหน ทุกจานคือสุดยอดความอร่อย

แค่ข้าวผัดจานเดียวก็สามารถกลายเป็นเมนูเด็ดประจำร้านได้เลย คนอย่างเธอที่ไม่ชอบกินผักยังต้องยอมยกนิ้วให้กับสลัดผักน้ำส้มสายชูจานนี้

“คืนนี้หลังเลิกงานเจอกันหน้ากองถ่ายนะ ฉันยังอยากกินไก่ผัดเผ็ดเสฉวนอีก กินไปเมื่อกี้ยังรู้สึกไม่พอ อยากกินให้เบื่อไปข้างก่อนค่อยเปลี่ยนเมนู”

เหมยเหมยเป็นคนสุดท้ายที่วางช้อนลง เธอลูบพุงพลางถอนหายใจด้วยความอิ่มเอม ไม่น่าเชื่อว่าร้านอาหารที่ไม่ได้คาดหวังอะไร จะทำให้เซอร์ไพรส์ขนาดนี้

“เต้าหู้รวมจานนี้คือที่สุด เต้าหู้อ่อนนุ่มซึมซับรสหวานจากไส้หมู กุ้ง เห็ด และต้นหอมขาว ด้านบนโรยต้นหอมกับผักชีเพิ่มความน่ากิน กุ้งสดเนื้อนุ่ม ผสมกับรสชาติหวานกรอบของเห็ด พอกินคู่กับซอสร้อนๆ คือแบบ...ใช่เลย เต้าหู้จานนี้สมชื่อจริงๆ ถ้าได้กินของอร่อยแบบนี้ทุกวัน ชีวิตในเมืองกองถ่ายก็คงไม่เหงาอีกต่อไปแล้วล่ะ”

ขณะที่ลั่วลั่วกำลังกินขนมดอกกุ้ยฮวาในมือ ก็ยังอดคิดถึงซี่โครงวัวตุ๋นไวน์แดงไม่ได้ รสชาตินั้นมันชวนให้คิดถึงจนลืมไม่ลง คืนนี้เธอจะต้องกินอีกแน่นอน รอบนี้ต้องสั่งสองที่ให้จุใจไปเลย

“พูดตรงๆ เธอสองคนยังไม่ได้ลองซี่โครงวัวไวน์แดง เลยไม่รู้ว่าสุดยอดแค่ไหน! ตุ๋นเนื้อวัวได้เปื่อยนุ่มแต่ยังชุ่มฉ่ำไม่เสียรสเลย กินแล้วแทบจะกลืนลิ้นตัวเองได้ ขนาดขนมดอกกุ้ยฮวากับน้ำบ๊วยฟรีๆ ยังอร่อยจนอยากขอเพิ่ม ร้านนี้เพิ่งเปิดไม่นาน แต่แค่เมนูเดียวก็สามารถโค่นทุกร้านดังในใจฉันได้เลย ซี่โครงวัวไวน์แดงกลายเป็นอันดับหนึ่ง แทนไก่เผ็ดขวัญใจของฉันไปเรียบร้อยแล้ว!”

ทั้งสามคนนั่งจิบน้ำบ๊วย พลางนึกถึงรสชาติที่เพิ่งผ่านมา ถึงจะอิ่มแล้ว แต่ในใจก็ยังรู้สึกอยากกินอีก คืนนี้ต้องกลับมากินให้หายอยากเลยทีเดียว

กลุ่ม WeChat ไรเดอร์เหิงเตี้ยน

เฉินผิง: วันนี้แถวนี้มีร้านเปิดใหม่ชื่อ "ตระกูลถัง" เจ้าของร้านกับพนักงานน่ารักเป็นกันเองสุดๆ เย็นนี้เลิกงานแล้วไปกินด้วยกันไหม ไปอุดหนุนสองสาวงามกันหน่อย

โต้โต้: ขอถามแค่เรื่องเดียว อาหารอร่อยไหม? ถ้าไม่อร่อย ต่อให้เป็นนางฟ้าก็ขอลาขาด ไม่พบไม่เจอ

ต้าต้า: เย็นนี้ว่างเว้ย นัดเจอกันหกโมงที่ร้านละกัน

เฉินผิง: สาวงามกับของอร่อยต้องมาคู่กันอยู่แล้ว @โต้โต้ ไม่ต้องห่วง ถ้าไม่ถูกปากนายเดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง

โต้โต้: ฟังดูไว้ใจได้อยู่นะ งั้น…ตกลงตามนั้น!

ฝั่ง WeChat ของกลุ่มนักแสดงตัวประกอบ ก็ครึกครื้นไม่แพ้กัน ไม่ว่าช่วงเวลาไหนก็มักมีคนคุยกันระหว่างรอเข้าฉาก

เหมยเหมย: เย็นนี้รวมตัวกันที่ร้านตระกูลถังกินข้าวเย็นกันนะ ฉันเสร็จงานประมาณทุ่มนึง ใครอยากไปด้วยบ้าง?

ลั่วลั่ว: ไปแน่นอน! ไม่ได้กินไม่กลับจ้า!

ถิงถิง: ฉันเสร็จตั้งแต่ห้าโมงแล้ว จะไปรอที่ร้านนะ

ปิงปิง:ร้านเปิดใหม่เหรอคะพี่ๆ? หนูแค่อยากรู้ว่าอร่อยไหม บ่ายนี้ก็ว่างอยู่เหมือนกันค่ะ

ลั่วลั่ว: ร้านนี้คืออันดับหนึ่งในดวงใจฉันตอนนี้เลย! เปิดตัวด้วย “ซี่โครงวัวตุ๋นซอสไวน์แดง” ความอร่อยทะลุเพดาน ทะลุทุกกระแสร้านเด็ด อร่อยแบบลืมบ้านลืมช่องกันเลยทีเดียว อยากรู้แค่อย่างเดียวว่าร้านหน้าตาเป็นยังไง!

หนานโยว: ซี่โครงวัวตุ๋นซอสไวน์แด งที่ฉันเคยกินจากร้านดังนั่นก็ว่าอร่อยแล้วนะ งั้นคืนนี้ฉันขอไปด้วยคน

ถังเหยากับหยางอิงปิดร้านพักกลางวัน สองสาวพากันไปนอนเอนหลังใต้ต้นแปะก๊วย ปล่อยใจล่องลอยไปกับสายลม ไม่ทันรู้ตัวก็เผลอหลับไปเฉย กว่าจะรู้สึกตัวอีกทีก็ปาเข้าไปบ่ายสามกว่า ได้เวลาลุกขึ้นมาเตรียมเปิดร้านอีกรอบ

หยางอิงออกไปกวาดใบไม้หน้าร้าน เช็ดโต๊ะเช็ดเก้าอี้ให้เรียบร้อย ถังเหยาก็เข้าครัวเริ่มทำอาหาร กลิ่นหอมลอยตามลมไปทั่วละแวก ช่วงบ่ายอากาศเย็นลงกว่าตอนเที่ยง ถังเหยาแขวนโคมแดงไว้หน้าร้านสองอัน พอหันกลับมาก็เห็นเจ้าเหมียวขนฟูสีขาว กำลังพยายามใช้เล็บข่วนที่กั้นไม้ระหว่างลานบ้าน

เพราะเธอทำกับข้าวอยู่ เลยไม่ให้พวกมันขึ้นมาเล่น

“เจ้านุ่มฟู อยู่ข้างล่างเล่นไปก่อนนะ เดี๋ยวว่างเมื่อไหร่พี่จะทำปลาหวานให้กิน”

ถังเหยารักแมวตัวนี้สุดๆ ขนขาวฟูปุกปุย น่ากอดน่าฟัด แถมดวงตาดำกลมโตวิ้งๆ เหมือนลูกแก้ว พอจ้องมาทีไร ใจอ่อนเป็นขี้ผึ้งทุกที หยางอิงเคยบอกว่าเจ้าเหมียวตัวนี้ เป็นจอมยั่วโมโหซึ่งก็จริงมาก

“หยางอิง เมื่อกี้ตอนเธอไม่อยู่ เจ้านุ่มฟูมันจ้องตาฉันแล้วร้องเหมียวๆ อ้อนจนฉันใจเหลวเลย ต้องใช้กำลังใจทั้งชีวิตถึงจะไม่เข้าไปฟัดมันอะ บอกเลย ถ้าเธอไม่โผล่มาทันเวลา ฉันได้ใจอ่อน”

“ฮ่าๆ อย่าไปใส่ใจมันเลย มันรู้ว่าเธอหลงมัน ก็ยิ่งหาเรื่องอ้อนหนักกว่าเดิมอีก”

ระหว่างกำลังคุยกันเพลินๆ ลูกค้ารายแรกของช่วงบ่ายก็เดินเข้ามาพอดี คุณลุงสองคนเดินเข้าประตูร้านมา ชอบบรรยากาศด้านนอก เลยเลือกนั่งข้างบ่อน้ำเก่าใต้ซุ้มดอกไม้

สองสาวเจ้าของร้านสุดสวย ไม่รู้เลยว่าร้านกลายเป็นกระแสดังไปแล้วว