บทที่ 92

มิ่งขวัญนั่งเงียบมาจนรถจอดหน้าร้านอาหาร

ที่จริงฟีฟ่าชวนแก้วตามาทานข้าวด้วยกัน แต่ทางนั้นไม่อยากไปเป็นก้าง

"สั่งอาหารสิ"

"คุณจะเลี้ยงเหรอ"

"อืม"

"ฉันขอสั่งหูฉลาม เป็ดปักกิ่ง กุ้งมังกร"

พนักงานเสิร์ฟที่รอรับออเดอร์ถึงกับมองหน้าลูกค้า เพราะอาหารที่สั่งมาไม่มีในเมนู

"ขอโทษค่ะ ร้านเราไม่ได้ขายของพวกนั้น"

"ถ้างั้นเอาอะไรมาก็ได้ค่ะสัก 6-7 อย่าง ขอแบบแพงๆ ด้วยนะ"

"ค่ะ"

"หึหึ" ฟีฟ่าที่นั่งเงียบอยู่ก็นึกขำ อยากถล่มเขาแต่ร้านนี้ดันไม่ใช่ร้านหรู เพราะร้านพวกนั้นส่วนมากจะไกลหน่อยหรืออยู่ในโรงแรม

หลังทานข้าวเสร็จฟีฟ่าก็พาเธอกลับมาส่งบริษัท

เขาไม่ได้ไปจอดรถให้เธอตรงหน้าทางเข้าบริษัท แต่เขาจอดที่ลานจอดรถ

"ทำไมต้องมาจอดไกลขนาดนี้ด้วย" ที่จริงถ้าเขาจะหยุดให้เธอลงก่อนตรงใกล้ทางเข้าก็ได้ นี่ต้องเดินกลับไปอีก

"จะได้ไปพร้อมกันไง"

"จะไปไหน" มิ่งขวัญมองชุดที่เขาใส่เพราะเขาไม่ได้ทำงาน

"ขึ้นไปห้องทำงานของเมีย"

"......"

"มีอะไรหรือเปล่าทำไมถึงไม่อยากให้ไปด้วย"

"ปะ เปล่าสักหน่อย"

"เลิ่กลั่กนะเรา"

"อะไรคือเลิ่กลั่ก"

"ก็แบบมีพิรุธไง"

"จะบ้าหรือไง อยากไปก็ไปสิ"

ฟีฟ่าเดินตามหลังเธอมาติดๆ จนมารอขึ้นลิฟต์พร้อมกัน

"หรื