ตอนที่  4   เรียกใครว่าไอ้ลูกหมา!

 

จิลรู้สึกเริ่มสร่างเมาแล้วเหลือแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่ไม่ควรจะเจอกลับมาอยู่ในสถานที่แบบนี้ทั้ง ๆ ที่เขาเป็นถึงคุณหมอและทายาทของนักธุรกิจชื่อดัง อีกทั้งที่นี่ยังเป็นห้องวีไอพีสำหรับแขกพิเศษที่ทุกคนต่างก็รู้ ๆ กันอยู่ว่าเป็น “ห้องเชือด” นั่นเอง

“คุณมาทำอะไรที่นี่”

“เธอแน่ใจเหรอว่าไม่รู้เลยว่าฉันมาที่นี่ เธอจะแกล้งทำเป็นไร้เดียงสาทำเป็นไมรู้ว่าฉันอยู่ที่นี่ได้เหรอ”

จิลที่ยังไม่สร่างเมาดีแต่ก็ยังไม่เข้าใจที่เขาพูดก็เริ่มควานหามือถือที่สั่นอยู่ในกระเป๋า เธอยกขึ้นมารับสาย

“ฮัลโหล มิ้นท์ฉันปลอดภัยดี ฉันอยู่ที่…”

“ติ๊ด!”

“คุณหมอ! เอามือถือจิลคืนมานะ”

“ไม่ได้จนกว่าเราจะคุยกันจบ”

“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณหมอนะคะ เอาคืนมา”

จิลลุกขึ้นมาและเดินเซมาที่เขาเพื่อจะแย่งมือถือ คณาธิปแค่ยืดตัวขึ้นด้วยความสูงเกือบร้อยเก้าสิบเซนติเมตรทำให้สาวตัวเล็กย่างชมชนกเอื้อมไม่ถึงจนเธอเริ่มโมโห

“เอามานะไอ้บ้าเอ๊ย อยากโดนหมัดหรือไงแม่จะฟาดไม่เลี้ยงเลย บอกให้เอาคืนมา!”

“อะไรนะ! นี่เธอเมาแล้วกร่างแบบนี้ทุกครั้งเลยเหรอ”

“เอามา! ได้ยินไหมไอ้ลูกหมา!”

“อะไรนะ! นี่เธอเรียกใครว่าไอ้ลูกหมา!”

“แกไง มาแย่งมือถือฉันทำไม เอาคืนมา!”

จิลไม่เพียงแค่ขู่ เธอยังเดินหน้าชกเขาไปสองสามทีเพื่อจะแย่งเอามือถือของเธอกลับมา แต่เขาหลบได้ทันจนเธอเริ่มเหนื่อยและล้มไปนอนที่โซฟา

“เอามานะไอ้บ้า!”

“เชี่ย ด่ากูเป็นไฟ ไหนบอกชอบกูนักหนาวะ”

เขาเดินไปใกล้ ๆ ตัวเธอที่นอนฟุบอยู่ที่โซฟาของเขาก่อนจะค่อย ๆ สะกิดให้เธอตื่น

“นี่… นี่เธอ ตื่นได้แล้วเราต้องคุยกันนะ”

“อือ ยุ่งน่ะมิ้นท์ขอนอนก่อนแป๊บหนึ่ง”

“จะมานอนอะไรตรงนี้”

“พูดมากมานอนด้วยกันเลยมา!”

“เฮ้ย!”

แรงของคนเมาไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ คณาธิปที่ไม่ทันตั้งตัวถูกเธอดึงลงไปซบกับหน้าอกนิ่ม ๆ ที่กำลังกระเพื่อมขึ้นลง กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ แบบเด็กมหาลัยแตะจมูกเขาจนรู้สึกวาบหวิวแปลก ๆ ไม่คิดว่าเขาจะมีความรู้สึกแบบนี้กับเธอ รวมไปถึงบางอย่างในร่มผ้าที่กำลังเริ่มตึงขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อนั่นด้วย

“อะไรวะเนี่ย ไม่จริงน่า”

ไม่นานประตูก็เปิดออกมา ตันติกรเพื่อนของเขาทันได้มาเห็นภาพนี้ทันทีจึงได้รีบพูด

“ไอ้คินน์ มึงจะทำอะไรก็ล็อกประตูก่อนสิวะ ประเจิดประเจ้อถ้าไม่ใช่กูจะยุ่งเอานะ”

“ไอ้ต้วน! มึงมาช่วยกูทีเร็วเข้า กูจะถูกรัดคอตายอยู่แล้ว”

“อะไรนะ! อ้าวไม่ใช่หรอกเหรอ”

“เร็ว ๆ เข้า”

เมื่อต้วนวิ่งมาช่วยคินน์ที่ถูกจิลรัดคอเอาไว้ออกมาได้กลับต้องตกใจ เมื่อเห็นว่าบางอย่างในตัวเพื่อนสนิทกำลังเรียกร้องตามธรรมชาติ

“ไอ้คินน์ กูว่ามึงน่าจะหาคนที่ช่วยมึงบำบัดโรคได้แล้วล่ะ”

“อะไรนะ พูดอะไรของมึง…เชี่ย!! ยังไม่ลงอีกเหรอ”

“ตุงขนาดนี้กูไม่เคยเห็น มึงจะลองไหม”

“ไม่ได้ เธอเป็นเด็กฝึกงานที่โรงพยาบาล นี่มันเลวเกินไปแล้ว”

“แล้วไงวะ ยังไงมึงก็ลองคุยกับน้องมันดูก่อน”

“มึงว่าสภาพแบบนี้กูยังจะคุยอะไรได้ล่ะ กูเกือบตายแล้ว”

“แล้วมึงจะเอายังไงเพราะตอนนี้เพื่อนเธอก็กลับไปแล้ว”

“อะไรนะ!”

“อ้าวก็กูไม่รู้ก็เลยบอกเพื่อนเธอไปว่าส่งเธอกลับไปแล้วเพราะกลัวว่าจะมีเรื่อง ทางเราเคลียร์ให้และจ่ายค่าเสียหายให้ก็เลยกลับไป เห็นว่าโทรมาหาเธอแล้วนี่”

“ซวยของจริง”

“ซวยอะไร มึงจะได้รู้ไงว่าเธอช่วยมึงได้หรือเปล่า ถ้าของมึงไม่แข็งก็แค่ปล่อยน้องไปไม่ใช่เหรอ เอากลับไปด้วยล่ะข้างล่างกูจัดการแล้ว ตอนนี้ได้เวลาของกูแล้ว”

“เดี๋ยวก่อนสิแล้วจะให้กูพาไปไหน”

“โรงแรมใกล้ ๆ นี่ไงยังต้องให้กูบอกอีกเหรอ เอานี่ไปให้คนพาไปส่งกูจะบอกพี่หลวงให้”

“อะไรวะเนี่ย”

คณาธิปไม่มีทางออกอื่นนอกจากต้องพาเธอไปที่ห้องสวีทโรงแรมหรูของเพื่อนสนิทที่จัดเอาไว้ให้พร้อมกับคนขับรถ แม้ว่าตัวของสาวน้อยจะไม่ได้ใหญ่จนเขาอุ้มเธอเข้ามาได้สบาย แต่ก็ต้องทำใจลำบากเมื่อเห็นเธอนอนแบบนี้

“นี่… เธอตื่นมาก่อนได้ไหม”

“อืม ตื่นแล้ว"

ไม่คิดว่าเธอจะตื่นขึ้นมาจริง ๆ หลังจากที่เขาปลุกอยู่กว่าสิบนาที แต่ไม่รู้ว่าคิดผิดหรือคิดถูก เพราะเมื่อจิลตื่นขึ้นมาก็หันมาโปรยยิ้มให้เขา

“ซิมบร้า”

“หา! อะไร ใครคือซิมบร้าเธอเพ้ออะไร…”

“มากอดหน่อย คิดถึงจังเลย”

จิลโถมตัวเข้ามากอดเขาและดึงลงไปที่เตียงทันที เธอซุกไซ้มาที่แก้มของหมอคินน์จนเขาแทบจะขยับไม่ได้ ไม่คิดเลยว่าผู้หญิงตัวเล็กอย่างเธอจะมีแรงมากกว่านี้

“มานี่มา หอมหน่อย อื้อ…”

เธอพลิกตัวขึ้นมาอยู่ด้านบนและก้มลงไปหอมเขาไม่หยุดจนอีกฝ่ายเริ่มตั้งตัวติดและบางอย่างที่อยู่ด้านล่างกำลังถูกถูไถจนเริ่มตื่นตัว

“เธอ หยุดก่อนนะคือว่ามันจะ โอ๊ย!”

“อยู่เฉย ๆ สิเดี๋ยวดีเองขอจูบหน่อย”

ไม่ได้พูดเฉย ๆ แต่เธอทำจริง สาวสวยในชุดเดรสสีขาวเข้ารูปเซ็กซี่ที่ปกติเขาไม่เคยเห็นจู่ ๆ ก็จู่โจมเข้ามา จูบที่เธอบดที่ปากเขาดูเงอะงะแต่กลับมีกลิ่นที่ทำให้ห้วงอารมณ์ปรารถนาของเขาแตกกระเจิง และตอนนี้คงยากที่จะหยุดเสียแล้ว

“เธอเริ่มก่อนเองนะแม่เด็กจอมยั่ว”

“อ๊ะ! โอ๊ะ! อื้อ…. อ๊าา”

เดรสสีขาวถูกดึงลงมาพร้อมกับบราไร้สายจนเห็นหน้าอกอวบอิ่มข้างใน เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามันจะเต่งตึงและมีขนาดใหญ่จนทำให้เขารู้สึกคอแห้ง หน้าอกที่ไร้การศัลยกรรมและหัวนมสีชมพูที่เป็นธรรมชาตินี้คงไม่เคยถูกเปิดเผยมาก่อน

“ไม่ไหวแล้ว…”

“อ๊าา จั๊กจี้นะไม่เล่น อ๊ะ ไม่ใช่ นี่มัน อ๊าา หยุดนะ อ๊าา มันเสียวขึ้นหัวเลย อ๊าา”

ลิ้นอุ่น ๆ ของหมอคินน์ค่อย ๆ ดูดดึงหน้าอกที่อวบอิ่มตรงหน้า เขาพบว่าตัวเองหิวมากขนาดไหนเมื่อเริ่มจะลงมือ ลิ้นไต่วนรอบยอดอกสีชมพูสดจนเริ่มช้ำอีกทั้งเผลอสร้างรอยเอาไว้เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ

“อ๊าา ร้อน อย่านะ อื้อ...”

เขารู้ว่าเธอเครื่องติดแล้วมือหนาจึงเริ่มล้วงเข้าไปด้านล่างที่เริ่มแฉะแต่กลีบตรงกลางดูเหมือนจะยังปิดสนิทอย่างไม่น่าเชื่อ

“ให้ตายเถอะ เธอยังเวอร์จิ้นอยู่เหรอเนี่ย”

แต่เขากลับรู้สึกมีอารมณ์มากกว่าทุกครั้งจนน่าแปลกใจ ขนาดเธอไม่ได้เล้าโลมเขาเลยสักนิดยังเป็นไปได้ขนาดนี้ หมอคินน์ต้องรีบถอดกางเกงของตัวเองออกเพื่อให้มังกรน้อยของเขาได้หายใจสะดวก ซึ่งแทบจะตกใจเมื่อเห็นว่ามันตื่นเต็มที่จนกลายร่างเป็นมังกรยักษ์เต็มตัว

“เชี่ย! ไม่เคยรู้สึกว่าใหญ่ได้เท่านี้มาก่อนเลย อาา….”

เขาหันไปมองจิลที่ยังดิ้นอยู่ที่เตียง ยิ่งเธอดิ้นก็ยิ่งปลุกอารมณ์เสือร้ายของเขาให้ตื่นขึ้นมา ก่อนจะค่อย ๆ คลี่กลีบที่ปิดสนิทแยกออกจากกัน

“สวยอะไรแบบนี้วะ”

เขาเป็นหมอสูติฯ ย่อมต้องเคยเป็นอวัยวะเพศของหญิงสาวมานับไม่ถ้วน แต่กลับไม่มีคนไหนที่ทำให้เขาเอ่ยปากชมเมื่อเปิดดูของผู้หญิงตรงหน้า 

“แคมปิดสนิทอีกทั้งยังเป็นสีชมพูสด แม้แต่แตะต้องหรือช่วยตัวเองก็คงจะไม่เคยสินะ ให้ตายเถอะทำไมทนไม่ไหวล่ะ บ้าเอ๊ย!!”

เมื่อนิ้วเกลี่ยสำรวจจนพอใจ คุณหมอก็เริ่มใช้ลิ้นเข้าไปสำรวจภายใน เขาไม่เคยรู้สึกตื่นเต้นจนหัวใจเต้นแรงขนาดนี้มาก่อน เมื่อลิ้นของเราเริ่มสัมผัส คนตัวเล็กก็เริ่มส่งเสียงครางทำเอามังกรยักษ์ของเขาเริ่มพ่นน้ำออกมาทีล่ะนิด

“ใจเย็น ๆ ก่อนลูกพ่อ อาา เสียวฉิบหายเลย ยอดเยี่ยม…”

“อ๊าา!! ร้อน อ๊าา”