ตอนที่ 5 อ้าขาออก...!!

“ผมถือว่าคุณมนต์รับปากแล้วนะครับ หึหึ”

คนตรงหน้าแสยะยิ้มร้ายด้วยความพึงพอใจที่ได้ฟังคำตอบของฉัน พร้อมกับหัวเราะกลั้วในลำคอจนเสียงนั้นทำให้ฉันเริ่มที่จะหวั่นใจ

“อย่างที่มนต์บอกไงคะ ว่าถ้ามนต์ทำได้” คำพูดอ้อมแอ้มตอบกลับไป ด้วยกลัวใจเขาเหลือเกินว่าจะคิดให้ฉันทำอะไรแผลง ๆ

“รับรองได้ว่าคุณมนต์ทำได้แน่นอนครับ” คนตัวโตพูดพร้อมกับเชยปลายคางฉันให้เงยหน้าขึ้น ก่อนที่เขาจะจ้องมองลึกเข้ามาในดวงตากลมสวยของฉันอย่างมีความหมาย

ส่วนฉันที่แม้ว่าจะกลัวเขาแทบหยุดหายใจ แต่ทว่า...ความรู้สึกข้างในกลับร้อนวูบวาบแปลก ๆ จนทำได้แค่หลบสายตาร้อนแรงที่คนตรงหน้าส่งมา

และทันทีที่สิ้นประโยคคำบอกของคนตัวโต เขาก็เริ่มปฏิบัติการออกคำสั่งถึงสิ่งที่ฉันต้องทำทันที

“ถ้าอย่างนั้นรบกวนคุณมนต์ทำตามที่ผมบอกด้วยนะครับ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงทรงเสน่ห์อย่างที่ไม่เคยพูดกับฉันมาก่อน ในขณะที่ขาของเขาก็ค่อย ๆ ย่างก้าวเดินเข้ามาประชิดตัวฉันมากขึ้น จนฉันที่รับรู้ถึงรังสีกดดันจากคนตรงหน้าได้แต่ถอยหลังหนี จนเพียงไม่กี่ก้าวที่ฉันร่นถอย...หลังของฉันก็ติดเข้ากับโต๊ะทำงานของตัวเองและไม่มีพื้นที่ให้ฉันได้ขยับหนีอีกแล้ว

“อ่ะ ทะ...ท่านประธาน ทะ...ท่านจะทำอะไรคะ” ฉันพูดตะกุกตะกัก ยกมือขึ้นยันหน้าอกของคนตรงหน้าที่เหลือไม่ถึงคืบร่างกายกำยำของเขาก็จะแนบชิดเข้ากับร่างฉันแล้ว โดยที่สายตาได้แต่เสมองไปยังด้านข้างไม่กล้าเงยหน้าไปมองเขาตรง ๆ

จนกระทั่ง...เมื่อจู่ ๆ เขาก็ได้ใช้สองมือของเขาจับมาที่เอวของฉัน แล้วจัดการอุ้มฉันตัวลอยขึ้นไปนั่งวางไว้บนโต๊ะทำงานของฉันโดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว

“ว๊ายยยยย ~~” ฉันร้องเสียงหลงอีกทั้งยังเผลอเอื้อมมือขึ้นคล้องคอเขาเอาได้ด้วยกลัวตัวเองจะหงายเงิบตกลงไป

จากนั้น...สิ่งที่ฉันไม่คาดคิดว่าจะได้ยินจากปากคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้านายตัวเองก็พลันหลุดออกมาจนฉันถึงกับอ้าปากค้างเบิกตากว้างไปไม่เป็น

“อ้าขาออก!!”

จู่ ๆ คนตรงหน้าก็ปรับโหมดเป็นดุดันเข้มขรึมขึ้นมาอย่างนั้นโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัว อีกทั้งยังออกคำสั่งที่ทำให้ฉันอึ้งกิมกี่

“ห๊ะ...!! วะ...ว่าไงนะคะ” ฉันตกใจหลังได้ยินคำสั่งของเขา จนนึกว่าตัวเองฟังผิดไป

“ผมบอกให้อ้าขาออก...!!” เขาเน้นย้ำทีละคำให้ฉันฟังอย่างชัดถ้อยชัดคำ โดยที่ฉันได้แต่ทำตัวเงอะ ๆ งะ ๆ ด้วยความไม่มั่นใจ และลังเลใจ จนกระทั่งเขาที่เห็นฉันมีอาการประหม่าถึงกับเอ่ยเสียงเข้มอีกครั้ง

“ผมจะไม่พูดซ้ำนะคุณมนต์ ผมสั่งให้คุณอ้าขาออก”

และทันทีที่ฉันได้ยินเสียงอันทรงพลังและมีอำนาจของคนตรงหน้าเอ่ยซ้ำ ตัวฉันถึงกับสะดุ้งโหยงสั่นสะท้าน ก่อนจะค่อย ๆ อ้าขาออกตามที่ได้รับคำสั่งทั้งที่ร่างทั้งร่างสั่นไหว

หลังจากที่ฉันทำตามที่เขาต้องการแล้ว เขาก็ค่อย ๆ ใช้สองมือรูดกระโปรงของฉันให้ขึ้นมากองอยู่ที่เอวเหมือนเมื่อก่อนหน้านี้ และด้วยการกระทำของเขาฉันที่ตกใจถึงกับเอื้อมมือไปจับข้อมือของเขาเอาไว้เพื่อหยุดการกระทำเพื่อไม่ให้มันเลยเถิดไปมากกว่า

“ทะ...ท่านประธานอย่าค่ะ...!!” ฉันเบิกตากว้างร้องห้ามเสียงสั่นพร้อมกับมือที่พยายามดันมือของเขาเอาไว้ เนื่องจากบัดนี้กระโปรงที่ถูกยกขึ้นมากองที่เอวได้ปกปิดของสงวนฉันไว้เพียงแค่หมิ่นเหม่เท่านั้น

แต่ทว่า...เสียงห้ามของฉันกลับไม่เป็นผลเลยสักนิด เพราะนอกจากเขาจะไม่ฟังคำท้วงติงของฉันแล้ว เขายังฝืนข้อมือตัวเองแล้วดันกระโปรงฉันให้สูงขึ้นจนเผยให้เห็นถึงความอะร้าอร่ามของพื้นที่สามเหลี่ยมอวบอิ่มด้านล่างสู่สายตาคมเข้มของเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“มันสวยมากเลยนะครับ โดยเฉพาะเมื่อยิ่งได้มองใกล้ ๆ แบบนี้ก็ยิ่งสวยมากจริง ๆ” เขาพึมพำกับตัวเองเบา ๆ โดยที่สายตามองมายังเบื้องล่างด้วยความลุ่มหลงอย่างไม่คิดปิดบัง และด้วยระยะระหว่างเราสองคนที่ใกล้กันมาก นั่นจึงทำให้เสียงพึมพำกับตัวเองของเขาดังมากพอที่จะทำให้ฉันได้ยิน จนทำให้ฉันถึงกับหน้าแดงแปร๊ดเพราะคำชมที่เผลอไผลของเขา

และในขณะที่ฉันลืมตัวได้แต่เสหน้าหลบเพราะอายต่อคำชมของเขาอยู่นั้น นั่นจึงทำให้ฉันไม่ทันได้สังเกตเลยว่าบัดนี้เจ้านายที่ฉันแอบปลื้มจะค่อย ๆ ใช้มือรูดซิปกางเกงสแล็คสีดำสุดหรูของตัวเองลงอย่างช้า ๆ พร้อมกับเผยให้เห็นถึงอะไรบางอย่างที่ควรจะเป็นของส่วนตัวโผล่พ้นออกมาตั้งตรงชี้ปลายมนตรงมาทางฉัน

“อ้ากว้างกว่านี้อีกได้ไหม” เขาเอ่ยสั่งด้วยน้ำเสียงที่ดูอ่อนลงกว่าเดิมพร้อมกับตาที่จ้องมองมายังเนื้ออวบอูมของหญิงสาวไม่กะพริบ โดยที่มือของเขากำลังสาวรูดหนังหุ้มเอ็นอุ่นของเขาขึ้นลงไม่หยุด

“ค่ะ...!! ว่าไงนะคะ” ฉันถึงกับหันขวับมามองหน้าเขาเนื่องด้วยไม่แน่ใจในสิ่งที่ตนเองเพิ่งได้ยินเมื่อครู่นี้ ก่อนจะเอ่ยถามเขาย้ำออกไปอีกครั้ง

และทันทีที่ฉันหันมา ภาพตรงหน้าก็ถึงกับทำให้ฉันหน้าซีดยกมือที่จับข้อมือคนตัวโตในตอนแรกขึ้นมาปิดปากแทบไม่ทัน

(ยะ...ใหญ่อะไรขนาดนี้เนี่ย...!!) (O.O)

ด้วยความใหญ่โตที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนแม้จะเคยดูหนัง AV ผ่านตามาบ้าง แต่ก็ไม่เคยเห็นว่ามันจะใหญ่โตอะไรได้ขนาดนี้ และด้วยสิ่งที่เห็นตรงหน้าก็ทำให้ปฏิกิริยาแรกของร่างกายสั่งให้ฉันหุบเรียวขาอย่างอัตโนมัติทันที

และด้วยเพราะปฏิกิริยาของฉันที่มีจึงทำให้เขาถึงกับขมวดคิ้วมุ่นด้วยความไม่พอใจ

“คุณมนต์ผมสั่งให้อ้ากว้างออกอีก ไม่ใช่หุบเข้าแบบนี้นะ” เขาเอ่ยเสียงเข้มแกมดุใส่ฉัน ส่วนฉันที่ยังไม่หายตกใจกับสิ่งที่ได้เห็นก็ได้แต่ตัวสั่นปิดปากนิ่ง พยายามไม่ให้ตัวเองส่งเสียงร้องด้วยความตกใจดังออกมา

“อ้าขาออก...!! อย่าให้ผมต้องออกแรงบังคับนะ เพราะว่ามันจะไม่สนุกแน่...!!” คนตัวโตที่เริ่มมีอารมณ์เอ่ยปากสั่งอีกรอบด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่เริ่มหงุดหงิด

กระทั่งเมื่อเสียงเข้มกึ่งตวาดได้ทำให้ร่างบางสะดุ้งโหยง จนรีบละสายตาออกจากอวัยวะขนาดมหึมา แล้วเสหลบไปมองด้านข้างดังเดิม

แต่ทว่า...หลังจากที่ละสายตาออกจากความใหญ่โตของเขาแล้ว น่าแปลกที่ถึงแม้ว่าความรู้สึกแรกของฉันมันจะรู้สึกกลัวกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า แต่พอได้ตั้งสติดี ๆ แล้วข้างในกลับเกิดความรู้สึกปั่นป่วนบางอย่าง มันเป็นความรู้สึกวาบหวามที่พากันวิ่งพล่านไปตามร่างกายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน โดยเฉพาะภาพท่อนเนื้อเอ็นสีน้ำตาลอ่อนที่ตามลำตัวของมันมีเส้นเอ็นปูดปูนคล้ายกลับงูตัวเล็ก ๆ เลื้อยพันกันสะเปะสะปะไปหมด ภาพนั้นกลับช่างตราตรึงใจฉันเหลือเกินแม้จะมองได้เพียงไม่นานก็ตาม อีกทั้งปลายหัวมนสีชมพูที่เคลือบมันวาวไปด้วยน้ำสีใส ภาพนั้นยิ่งทำให้ฉันเผลอกลืนน้ำลายลงคออย่างไม่รู้ตัว

ฉันสลัดความคิดน่าอายนั้นออกจากหัวสมองก่อนจะทำตามที่เขาบอกอย่างลืมตัวไปเสียสนิทว่าทำไมฉันถึงต้องทำตามคำสั่งนั้นด้วย จากนั้นเรียวขาสวยที่ค่อย ๆ แบะอ้ากว้างออกอีกครั้งจนความกว้างนั้นแทบจะ 90 องศาก็ได้เผยให้เห็นสามเหลี่ยมอวบอูมที่มีเส้นไหมสีน้ำตาลรำไรปกปิดอยู่ค่อย ๆ แย้มกลีบเนื้อสองข้างให้แยกออกจากกันจนแหวกให้เห็นเนื้อสีชมพูที่ตอนนี้ด้านในยังมีคราบน้ำเหนียวสีใสแต่งแต้มอยู่ดูวาววับ

และด้วยการกระทำที่แสนจะน่าอายนั้น ก็ทำให้ฉันได้แต่ปิดดวงตากลมสวยปี๋ด้วยความรู้สึกอายเกินจนกว่าจะมองใบหน้าของคนตรงหน้ายามจับจ้องมองของสงวนได้

“เฮือก ~~ ดะ...ดีมาก สวยมากจริง ๆ” เสียงกลืนน้ำลายดังเฮือกที่ถูกส่งมาจากคนตรงหน้า ทำให้ฉันยิ่งรู้สึกสั่นสะท้านวูบวาบบริเวณท้องน้อยไม่หยุด

“ทะ...ทีนี้ท่านประธานจะคืนของให้มนต์ได้หรือยังค่ะ” ฉันที่ยังคงหลับตาปี๋อ้าขาอยู่อย่างนั้นถามออกไป ด้วยเพราะคิดว่าสิ่งที่เขาต้องการแลกเปลี่ยนมีเพียงเท่านี้

ก่อนคำพูดที่สวนมาแทบจะทันควัน จะทำให้ฉันถึงกับหน้าถอดสีกระทั่งยอมเปิดเปลือกตาขึ้นไปจ้องมองใบหน้าเจ้านายของตัวเองด้วยความไม่เข้าใจ

“ยัง...!!!”

“มะ...หมายความว่ายังไงคะ...??” ฉันที่แม้จะพอดูออกถึงสถานการณ์ตรงหน้าที่เกิดขึ้น แต่เพราะฉันเองก็อยากจะฟังจากปากเขามากกว่าว่าสิ่งที่เขาต้องการจากฉันจริง ๆ มันจะเป็นสิ่งเดียวกับที่ฉันหวาดหวั่นไหม

และในขณะที่ฉันยังไม่ทันได้คำตอบจากคนที่มองตรงจุดกึ่งกลางกายด้วยสายตาหื่นกระหาย เขาก็ได้อาศัยจังหวะที่เหมือนกับคำถามของฉันเป็นเพียงธาตุอากาศค่อย ๆ ขยับตัวเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น จนทำให้ฉันถึงกับขยับร่นหนีออกเพื่อหลีกเลี่ยงสิ่งที่ไม่สมควรจะเกิดขึ้น

แต่นั่นก็ไม่เป็นผลเลยสักนิด เนื่องจากการกระทำของฉันกลับไม่ได้ทำให้เขาลดละความต้องการลงไปแม้แต่น้อย เพราะนอกจากเขาจะไม่หยุดเคลื่อนกายเข้ามาหาฉันแล้ว เขายังใช้มือหนาตรงมากอบกุมเอวคอดของฉันเอาไว้แน่นแล้วจัดการกระชับเข้าหาตัวเขาอีกด้วย

“คุณมนต์ผมขอแนะนำให้คุณอ้าขาให้กว้างที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะนี่คือคำเตือน...!! ถ้าคุณไม่อยากหมดสนุกเสียก่อน” เสียงเย็นเอื้อนเอ่ยนิ่ม ๆ แต่กลับสามารถทำให้คนฟังรู้สึกสั่นสะท้านได้อย่างน่าประหลาด

“พะ...พอเถอะค่ะ ปล่อยมนต์ไปเถอะนะคะ” ฉันที่เริ่มรู้สึกถึงความน่ากลัวในคำเตือนของเขารางๆ เอ่ยปากร้องขอ เพียงแต่ว่าร่างกายที่ควรต่อต้านกลับทอดกายเชื้อเชิญเขาเสียอย่างนั้น

และก่อนที่ฉันจะทันได้ตั้งตัวหรือเอ่ยปากพูดอะไรออกไปมากกว่านี้ คนตัวโตที่จับเอ็นอุ่นมาจ่ออยู่ปากทางรูรักอยู่นานแล้วก็ไม่ได้ฟังคำร้องขออะไรจากฉันเลยแม้แต่น้อย แถมเขายังสวนลำเอ็นขนาดมหึมาสอดเข้ามายังร่องสีชมพูโดยที่ตัวฉันยังไม่ทำได้ตั้งตัวอีกด้วย...